DENEN HIELDEN ORANJE IN T0< >M Te kort voorhoedespel stuitte af op stugge Deense defensie Verzuimde kansen hadden strijd ander karakter kunnen geven Gelijki e score reeds in eerste helft bereikt Faas Wilkes had zijn schot in Spanje gelaten Sterker Nederland ook in tweede helft zonder glans Faas Wilkes: een kans ik hoop nog te krijgen MAANDAG 14 MAART 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 (Van onze speciale verslaggever). ER HEERSTE DIT WEEKEND in de hoofdstad des lands een feestelijke stemming. Dat begon Zaterdag in de namiddag al toen zich in de Kalverstraat en omge ving groepjes voetbalfans voortbewogen met een bij kans aanstekelijk optimisme en in een nogal opgewon den stemming. Wij ontmoetten enige enthousiasten, die luidkeels blijk gaven van hun overtuiging, dat Hol land de overwinning op de Deense tegenstanders practisch in de zak had. Trouwens, de algemene ten dens onder het publiek getuigde van een zelfde me ning. Men achtte voor dit versterkte team geen vuiltje aan de lucht. Maar tussen theorie en practijk ligt nogal enig ver schil. Want het bleek, dat de Denen zich op de hard- bevroren grasmat van het Olympissh Stadion veel be ter thuis voelden althans in het begin dan onze landgenoten. Die hadden wel een kwartier nodig om zich in te spelen. En daarom was het dubbel jammer, dat juist in deze eerste periode het Deense doelpunt viel, toen onze achterhoede nog raar stond te schut teren. Kuys miste lelijk en De Munck restte niets anders dan de bal uit het net te halen. Na het overwicht van de Denen ging de strijd gelijk op en Nederland kreeg reële kansen. Uit een daarvan scoorde Lenstra met een meesterlijke dribbel de gelijkmaker. Wanneer wij het beeld van de tweede helft kenschetsen, moet het ons van het hart, dat het oneindig gecombineer in de voorhoede en het te korte sa menspel een overwinning van de Oranje-elf in de weg heeft gestaan. Kan sen waren er in deze periode legio, want geruime tijd had Nederland een veldoverwicht. In dit verband spreekt het feit, dat De Munck in het eerste half uur na rust slechts drie maal in actie behoefde te komen, boekdelen. Het korte spel was een kolfje haar de hand van de Deense verdediging, die zich steeds bliksemsnel met vijf man voor het doel terugtrok en daar een fuik vormde, waarin het Oranje-aanvalsquintet herhaaldelijk vastliep. En als de Denen eens zelf ten aan val trokken, dreigde er in feite veel méér gevaar, want één ding deed de vijandelijke voorhoede wèl: het spel open gooien. Met brede passes werden de snelle vleugelspelers dan aan het werk gezet en zo er een schutter was geweest, had Nederland wellicht nog verloren. WILKES NIET GROOTS. Om met de Spaanse gast te be ginnen, van wie zulke hoge ver wachtingen werden gekoesterd, spijt het on- te moeten zeggen, dat Wilkes niet geheel aan de ver wachtingen heeft voldaan. Zeker, liü speelde technisch een heel knappe party, maar was vaak te zelfzuchtig en schoot te weinig, als hij daar de kans toe kreeg. Hij wil de teveel alleen doen en stelde blijkbaar niet genoeg vertrouwen in zijn medespelers. ZWEMMEN Mary Kok bracht Nederlands record 400 m vrij omlaag Met liefst 5 seconden. Tijdens de wedstrijden om de J. P. Hauserbeker in het Sportfondsenbad te Amsterdam heeft het Hilversumse zwemster^'; Mary Kok van de Rob ben Zaterdagavond het Nederlandse record op de 400 m. vrije slag dames aanzienlijk verbeterd. Zij bracht het niet minder dan 5 seconden omlaag en noteerde een tijd van 5 min. 9.9 sec. De drie tijdwaar- nemers drukten voor haar de volgen de tijden af: 5.09.9, 5.09.9 en 5.10.0. Het oude r ecord was met een tijd van 5 min. 14.9 sec. sinds 27 Juni '53 in handen van Geertje Wielema. De ze heeft het record destijds in Black pool tijdens de landenwedstrijd Enge landNederland op het nummer 440 yards vrije slag op .haar naam ge bracht. Het momentwaarop Lenstra de ge lijkmaker in het doel schopt en hier mee de stand, welke met 01 in het voordeel van Denemarken was op 11 brengt. Van 'links naar rechts zien wij Lenstra, Andisen en doelman Henriksen zittend op de grond. Van dezen deed Lenstra weer heel nuttig werk, al was hij met zijn scho ten niet erg gelukkig. De Harder en Dillen waren ruim voldoende, Tim mermans zagen wij wel eens beter. De middenlinie heeft over het alge meen wel voldaan, al was het plaat sen van Van Schijndel niet steeds best te noemen. Het backstel blijft voor de keuze commissie een zorgenkind. Er werd te weinig resoluut weggewerkt, en zowel Kuys als Wiersma traden nogal eens aarzelend op. Een her nieuwde proef met Mesman lijkt ons aanbevelenswaardig. Doelman De Munck had een vrij rustige middag, en de weinige keren die hij moest in grijpen, ging hem dit prima af. Bij de gasten was spil Broegger de grote figuur: hij dook overal op waar gevaar dreigde, en zowel zijn aanval lend- als verdedigend spel verried grote klasse. Achter hem had hij een betrouwbaar backstel staan, met in laatste instantie keeper Henriksen, die een uitstekende wedstrijd heeft gespeeld. De kanthalfs waren goed, zonder meer. In de voorhoede schit terden Lundberg en de kleine gevaar lijke dribbelaar J. Hansen; de ande ren kwamen niet boven de middel maat uit. Scheidsrechter Van Nuffel nam een enkele dubieuze beslissing, maar zijn leiding was dermate reso luut, dat hij de wedstrijd volkomen in handen hield en de goede stemming op en rond het veld tot aan het laatste fluitsignaal bewaard bleef. Een gróótse wedstrijd is het niet geworden, maar kon men onder de genoemde terreinomstandigheden an ders verwachten K.N.V.B.-elftal voor match tegen Zweeds Djurgarden. De keuze commissie van de KNVB heeft het bondselftal, dat Woensdag 16 Maart a.s. te Groningen tegen de Zweedse ploeg Djurgarden speelt, als volgt samengesteld: Doel: Van der Land (HBS); ach ter: Wiersma (Donar) en Mesman (Amsterdam); midden: Schaap ('t Gooi), aanvoerder, Van der Hart (Fortuna) en Klaassens (Venlo); voor: Pitters (DWS), Roosenburg (Sneek), Cor van der Gijp (Emma), Lenstra (Heerenveen) en Van Geel (SW)„ Reserves zijn: Roffel (GVAV), Buist (GVAV), de Linde (Leeuwar den), De Jong (Veendam) en Wal burg (Veendam). DREIGEND, MAAR NIET DOORTASTEND Voorhoede liep vast in nauwe trechter... DE RUST bleek Oranje niet tot een veel betere inspiratie te hebben ge bracht. Wel stonden Wilkes en Lenstra na twee minuten al weer oog in oog met Henriksen, maar de oud-Rotterdammer aarzelde zelf om te schie ten en bood de kans aan Lenstra, die echter geen tijd vond om te richten. De hard werkende Timmermans beschikte met sporadische schoten ook al niet over het juiste maatgevoel. Een massale kreet van bewondering klonk op, toen de fel op de huid ge zeten Wilkes desondanks een enorm hard schot van 25 meter afstand los liet, dat niet meer dan een halve meter bezijden de paal raasde. Er zat klaarblijkelijk nog „vuur" in de voeten van de gewezen Xerxes-speler. Het Nederlands elftal drong onop houdelijk dreigend, maar niet doortas tend op. Het verloor zich in eindeloze combinaties als deze: Dillen-Wilkes- Lenstra-Wilkes-De Harder-Wilkes- NA 9 MINUTEN WERD DE MUNCK VERRAST... Nerveuze start van Nederland, dal op niet geringe kracht der Denen stootte (Van een A.N.P.-verslaggever). VIJF EN ZESTIG DUIZEND toeschouwers beëindigden in het Olympisch Stadion een gespannen wachten met een ovationeel applaus toen de elftal len uit de catacomben kwamen. Voor een goed deel golden de toejuichingen „gast-midvoor" Faas Wilkes, die nadat de beide volksliederen waren gespeeld de eer te beurt viel de bal aan het rollen te brengen. Daardoor werd 'n eerste Nederlandse aanval opgebouwd, waaraan de Deense links back Larsen spoedig 'n eind maakte. Er volgden voorzichtige acties van beide partijen, die eikaars krachten trachtten te schatten. Daarby bleek spoedig, dat die van de Denen niet gering waren. Van hun kant maakten de Nederlanders een tamelijk nerveuze start. Na vijf minuten kón het eerste schot op doel in deze wedstrijd worden genoteerd: een schot op het Nederlandse doel, afgevuurd door Chrïs- tensen, maar bekwaam gestopt door Dé Munck. Daarna kwamen er ook veelbelovende aanvallen van de Oranjemannen. De Harder en Wilkes dron gen ver in het Deense doelgebied door, maar zij werden afgeremd door de gerenommeerde stopper Broegger. Toen direct daarna De Harder de bal nog eens mooi voor „trok", leverde het krachteloze schot van Dillen niet meer dan een hoekschop op. Oranje hield nog even aan en weer was het De Harder, die van de hoekvlag af een voorzet in de doelmond liet dalen. Doel man Henriksen's begerige armen waren evenwel het eerst bij de bal. In de negende minuut was het zo maar ineens gebeurd. Christensen en Birkeland „wandelden" al centerend, alsof zij aan het trainen waren, ons doelgebied binnen en de linksbinnen loste een fel schot, op iets meer dan een meter hoogte langs de rechter- binnenkant van ons doelvlak. De Munck stak er geen hand naar uit. De Denen hadden de leiding (01) terwijl de Nederlandse achterhoede blijkbaar in alle gemoedsrust op een buitenspel-situatie rekende. De Bel gische scheidsrechter Van Nuffel wees terecht naar het midden. De Denen bleken aangemoedigd door hun succes. De Munck moest dan ook zijn kunde tonen op een 30 meterschot van de rapp elinksbuiten Jens Hansen en hij mocht van geluk spreken, dat even later Christensen de bal juist over de de lat lepelde. Na een kwartier had de Deen se doelman Henriksen eigenlijk nog maar één schot op zijn doel gehad, van Dillen en dat had hem al erg weinig moeite veroorzaakt. Na 18 minuten scheen het er dan toch van te gaan komen in onze voorhoede. Wilkes liet zien, hoe hij nog kon dribbelen, de bal ver voor zich uitdrijvend en deze met een tussensprintje weer bereikend. Hij plaatste naar Lenstra, die een ach teloos schijnend, maar in wezen „uitgekookt" kopballetje naar Tim mermans gaf. Die zond de bal verder naar rechts, naar ons „kanon", Dil len een schuiver, uitstekend gestopt door Henriksen. Samenwerking. Dat bewees tenminste, dat er sa menwerking mogelijk was in onze vuurlinie en het herstelde het ver trouwen merkbaar in de ploeg. Schaap en Van Schijndel lanceerden het aanvalskwintet voor nieuwe po gingen, die weliswaar een licht veld overwicht op de Denen ten gevolge hadden, maar die toch niet net ge wenste resultaat afwierpen. Onze sterrenvoorhoede probeerde het te vaak te mooi te doen en dat was op dit bijzonder zware veld, waarop de bal dikwijls werd afge remd, erg riskant. Het zuiver plaat sen bleek uiterate moeilijk en als er dan even iets misliep, was de mooi opgebouwde aanval al weer onder broken door de even ijverige als kun dige Deense verdedigers. Even leek het er op of een Neder landse aanval (waarom weer in de breedte?) tot de gelijkmaker zou leiden. Maar Wilkes trof een in ver twijfeling uitgestoken been van linksachter Larsen en De Harder knalde vervolgens huizenhoog over. Ook Abe Lenstra had weinig geluk, toen hij na een uitnemende pass van Dillen door de beide Deense backs werd opgevangen. Het scheelde tel kens centimeters in onze aanval, maar die bleken juist te veel. Pas in de 36ste minuut werd de Nederlandse veldmeerderheid tast baar. Eu het moet een voldoening zijn geweest voor de wel iets te weinig in het spel betrokken Dillen, dat hij de fraaie runnpass naar Tim mermans zond, welke de Deense ver dedigingslinie open scheurde. Tim mermans liet met een dieptepass Abe Lenstra open scheurde. Tim mermans liet et een diepte pass Abe Lenstra de aanval afronden, die het loopduel met Amdisen duidelijk won en de bal met ijzige beheersing langs doelman Henriksen plaatste. (11). Voor het eerst klonk de kreet „Abe" door het stadion, maar (nog) wei nig overtuigend. Kort na elkaar verzuimde het Ne derlandse elftal hierna twee kansen Lenstra-Wilkesen weg was de bal gegraaid door een of andere Deen, die hem dan maar liefst zo ver mo gelijk naar de andere helft kogelde. Soms nog met beangstigende ge volgen ook. Want in hun drang naar een doelpunt kwamen Neder landse verdedigers Van der Hart en Wiersma herhaaldelijk naar voren. En dat had uiteraard wel eens tot gevolg, dat de dek king van de kwieke buitenspelers, de naamgenoten Hansen met tij dig werd overgenomen, of dat de debuterende centervoor en diens ervaren clubgenoot Lundberg, zo vrij als een vogeltje in het veld lie pen. Daarentegen vormden de Deense verdedigers een nauwe trechter, waarin onze op de breedte ingestelde agressie steeds vastliep, eindelijk, in de 20ste minuut, zond Timmermans weer eens een verfrissende voorzet- in-de-lengte naar de op volle snelheid spurtende Dillen. Doch de gretig schietende Eindhovenaar miste het doel op een meter. Nederland was en bleef beslist ster ker in het veld, maar het wist er niet anders mee te bereiken dan hoek schoppen: ook met een nieuw, dende rend 30-meter-schot, dat Wilkes in zond. In de tweede helft van de wedstrijd NederlandDenemarken wist Wilkes bijnaeen doelpunt voor onze ploeg te maken. De bal trof echter de paal en sprong van deze in de armen van de Deense doclverdediger Hen riksen. Alweer géén doelpunt De foto toont van links naar rechts: Dillen, met voor hem liggend Brög- ger. Wilkes, Lundberg. Olesen en languit in de modder doelman Henriksen Het ging niet in de Nederlandse ploeg. Het frisse, geïmproviseerde, op het benutten van kansen afgestelde voetbal, dat in de oefenwedstrijden zo bekoorde en dat zo doeltreffend bleek, kwam nu eenvoudig niet aan bod. Het bleef bij het recept Diien-Lenstra-De Harder-Wilkes enz. zonder een plot seling verpletterend schot, dat de han den weer eens on elkaar kon bren gen. Dat laatste gebeurde bijna helemaal niet deze middag. Het publiek toonde zich sterk teleurgesteld. Er ontstond nauwelijks enig ru moer, toen stoppe- Broegger in het strafschopgebied een schot van Wilkes met de arm stopte en de scheidsrechter daaraan niet de minste aandacht schonk. Het pu bliek leek ongeïnteresseerd en voelde blijkbaar niet eens wat voor een „goedkoop" doelpunt uit een eventuele penalty. Bewondering kon het alleen nog op brengen voor de formidabel snelle rushes van de kleine Deense rechts buiten Joergen Hansen, die daarmee evenwel ook geen succes had omdat zijn mede-voorwaat'tsen enkele malen in de door Van der Hart opgezette buitenspelval liepen. Een Nederlands wanhoops-offensief in de laatste minuten, waaraan zelfs de achterspelers Wiersma en Kuys deelnamen, bleef doelloos. Een schot van Dillen werd in een woud van Deense benen gesmoord Zelfs kostte het nog heel wat moeite, een door de Denen op de valreep afgedwongen hoekschop op ors doel af te slaan. Bij het eindsignaal van de onopval lend en dus goed leidende scheids rechter Van Nuffel, hadden velen het gevoel, dat het Nederlands elftal een nog ongunstiger resultaat had be haald dan bij een nederlaag, een jaar geleden „Ik kan mij voorstellen, dat het pu bliek teleurgesteld is over mijn spel", verklaarde Faas Wilkes ons na af loop van de wedstrijd tegen Denemar ken. ..Ik vind het ook jammer voor mijzelf. Het is geen verontschuldi ging, heus niet en laat men mij goed begrijpen, maar met een goed bespeel baar veld had dit Nederlands elftal niet alleen een overwinning behaald, maar zelfs een zege met ruime cijfers. Op dit veld, en dat hebben de De nen heel goed begrepen, is de verde diging altyd in het voordeel. Dus heb ben zij alles geconcentreerd op de de fensie en van daaruit hebben onze te genstanders, als zij de kans kregen, hun aanvallen opgebouwd. Ik heb ge hoord, dat de keuze-commissie ervan overtuigd is, dat ik alles gedaan heb om tezamen met de anderen het elf tal tot een overwinning te voeren. Ik moet het hebben van een flitsende be weging, een plotselinge kans om te scorer en op een goed hard veld, waaraan ik nu al jaren gewend ben. komt mijn spel nu eenmaal beter tot ontplooiing dan op dit zware trage terrein. Dacht U soms niet, dat Len stra en De Harder onder andere om standigheden tot sterker spel waren gekomen? Ik hoop nog een volgende gelegenheid te krijgen om te tonen wat ik in mijn mars heb, maar dan om een voorsprong te nemen, welke de strijd wellicht een geheel ander karakter zou hebben gegeven. Na 'n Wilkes-Timmermans-Diilen combi natie caramboleerde de bal via het lichaam van Henriksen over de zij lijn. En tijdens een (nieuw) heet ge vecht voor het Deense doel, keerde linkachter Larsen op de lijn een vlammend schot van Dillen. De te rug gesprongen bal. die Wilkes daar op tot tweemaal toe retourneerde, raakte eerst stopper Broegger en flitste vervolgens naast Bij de rust (11) kon men spreken van een diep teleurstel lend resultaat en van een prachtige prestatie van de De nen. Faas Wilkes jammer normale omstandighe- onder meer den". Denk je aan de wedstrijd tegen Bel gië op 3 April? „Dat hangt van de keuze-commis sie af en dat hangt natuurlijk ook af van Valencir. Blijf je voorlopig in Spanje? „Op 10 Apri' loopt mijn contract af. Als Valencia mij nog een jaar wil houden, dan accept eei ik dat araag. En het ziet er wel naar uit, Hat ik voorlopig nog niet naar Nederland terugkeer".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 5