De sluier:: vroeger afweermiddel tegen boze geesten Onze "Dzon/oenpagtna VAN VROUW 701 VROUW &/ERM0GÉNf VOOR TENGERE FIGUURTJES den- ■i. DE DAMESMODE IN RUSLAND KOPEN IS EEN KUNST ZATERDAG 5 MAART 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 NIET ALLEEN SYMBOOL VAN DE HAREM Nu nog steeds onmisbaar onderdeel van het witte bruidstoilet Het uitte bruidstoilet, de droom van menig jongs meisje, is zonder sluier niet compleet. Weinig denkt men echter by het aanschouwen van de glan zende zyde, de witte kant en tule en de krans die het hoofd van de bruid tooit, aan het afweren van de invloed van boze demonen, waarvoor de slui er oorspronkelijk gedragen werd. In oude tyden was men er namelijk van overtuigd, dat afgunstige demonen jaloers waren op degene, die de jonge vrouw verwierf. Om het huwelijk toch te kunnen laten doorgaan was het dus noodzakelijk, dat de jonge vrouw zich vermomde. In Sparta bestond het gebruik, dat de bruid het haar afgeknipt werd, dat zij in mannenkleren en met mannenschoenen aan in het donker op een matras ging liggen, waar de bruidegom haar dan heimelijk kwam weghalen. Ook dit wijst in de rich ting van het bedotten der jaloerse goden. Het kwam nog al eens voor, dat jonge mannen hun vrouw pas na het huwelijk ongesluierd mochten zien. Ook verklaart men de aanwezigheid van de bruidssluier wel door te wijzen op de gewoonte van bruidroof, waar bij dan de rover (bruidegom) het gezicht van zjjn slachtoffer in een sluier wikkelde om haar te beletten de weg te zien en later naar haar ouders terug te keren. Dit zal dikwijls slechts symbolische betekenis gehad hebben. De bruidssluier was vroeger vaak rood, wat dan gold als symbool van de echtelijke liefde. Ook was het ge hele bruidstoilet veel kleuriger; de geheel witte bruidskleding kwam pas in de 18e eeuw in gebruik, toen de Duitse adel daartoe overging en deze gewoonte langzamerhand in geheel Europa verbreid werd. In vele streken van Europa is de plattelandsbevolking echter zijn kleurige bruidskleding trouw gebleven. weer op veel tegenstand, ook van de vrouwen zelf, die het afleggen van de sluier als zeer onbehoorlijk voelen. Het .dragen van een sluier op straat is voor deze vrouwen een kwestie van zelfrespect en een voortzetting van de blykbaar zo gewenste afzondering van het haremleven. Als deze vrouwen zich niet zouden kunnen sluieren, zou den zij het huis nooit verlaten, wat zeker haar gezondheid niet ten goede zou komen. Bovendien gaan alleen de laagste standen en, op het platteland, de vrouwen der armstè boeren onge sluierd! Al gaan sluier en harem dan dik wijls samen, dit is zeker niet steeds het geval en de sluier kan dan ook geenszins als symbool van de harem gezien worden. Er zijn ook stammen, waar de mannen gesluierd gaan, b.v. by de vrije Berbers in Zuid Marokko en bij de Toearegs in de Centrale Sa hara, terwijl ook bij de Bedoeinen en sommige Arabische stammen de man nen zich af en toe in een sluier hul len. Als motief voor het dragen van sluiers door mannen geldt, dat op deze manier de boze geesten niet de openingen van mond en neus kunnen binnendringen om bezit van het lichaam te nemen, al wordt ook wel de voor ons meer plausibele verkla ring gegeven, dat het een goede be scherming is tegen stof en de vliegen, en bovendien de dorst tegengaat. Invloed in het Westen Is de sluier in de Oosterse landen steeds een integrerend onderdeel van het toilet der vrouw geweest, toch is ook in de Westerse kleding door de eeuwen heen vrijwel steeds de invloed van deze dracht te bespeuren. Een uitzondering hierop zijn dan de Ba rok- en Rococco-tijd, toen er slechts zelden een sluier of voile gedragen werd, getuige de schilderijen uit die tijd. Tegen het einde van de 18de eeuw echter kwam de sluier of het sluierweefsel als fichu, gedupeerd en soms met lang afhangende uiteinden, weer terug. Wij betrekken hierin op- Het lange bruidstoïlet met sluier: de droom van vele jonge meisjes De sluier heeft evenwel niet al leen by de bruidskleding zijn toe passing gevonden. In Oosterse lan den lopen nog steeds vele vrouwen gesluierd, al voeren de voorstand sters der vrouwenemancipatie daar een verwoede strijd tegen dit gebruik. Zij stuiten hierbij steeds Advertentie) SPIERPIJN, SPIT... *t Loert overal. De weldadige warmte van de pijnstillende Thermogène verdrijft de sner pende pijn. Onze grote meisjes komen ditmaal aan de beurt. Voor haar hebben we een flatteus modelletje uitgezocht, dat op verschillende manieren uit gevoerd kan worden. Twee ervan ziet u hier. Het eerste effer jurkje heeft kraag, manchetten en het taillestukje van fluweel of donkere stof. Denkt u zich hierbij ook het rokje van donkére stof, dan heeft u al een derde modelletje, dat zeker niet min der aardig is dan de afgebeelde twee. Daarbij kunt u ook effen en andere stof met elkaar combineren. Het ge ruite jurkje laat u het schuin en recht verwerken van de stof zien en met een streepje heeft u daarbij nog meeV mogelijkheden, n.l. recht, dwars en schuin. U ziet, keuze ge noeg. Bij de patroondelen is niet het rokje gegeven. Dat bestaat uit twee banen van de gewenste lengte (voor een leeftijd van 14 jaar ca. 65 cm) en beide 100 cm breed. Denkt u er om, dat u de kraag en het oksel stukje tweemaal en de manchetten viermaal knipt? U paspoileert de knoopsgaten in het voorpand en vouwt het beleg naar binnen. De onderkant van voor- en rugpand rimpelt u als aangege ven in, waarna u de taillestukjes op stikt. Schouder-, mouw- en zijnaden sluiten. De oksels inknippen en de okselstukjes (schuin geknipt) in zetten. De halsrand naait u tussen de dubbele stof van de kraag. De on derkant van de mouwen wordt inge- rimpeld tussen de manchetten gezet. De roknaden sluiten, de bovenrand inrimpelen en met het lijfje verbin- In plaats van de knoopsluitmg kunt u ook middenvoor of -achter een zettelijk ook het sluiersweefsel, want dit is van evengroot belang als de sluier zelf, wanneer men de evolutie hiervanwil volgen. De vormen zijn zo verschillend geweest, dat men anders al gauw het spoor zou kwijt raken. De huidige voiles hebben dezelf de afstamming als de kappen der nonnen; als de gaasachtige drape rie, welke de vrouwen in de 15e eeuw aan hun Hennin (lange punt hoed) droegen; als de doorzichtige kleding, die b.v. in de 16e eenw bij toneelvoorstellingen en in de tyd vlak na de Franse revolutie gedra gen werd. Zo wijzigen zich de vormen voort durend onder invloed Vhn de mode en deze weder onder invloed van de le venswijze. Met het bruidstoilet, dat ook als avondjapon of namiddag- dracht dienst kan doen, kwam de kor te bruidssluier, die eigenlijk het klinkt vreemd! nog slechts de symbolische lange bruissluier symbo liseert. In het daagse leven herinnert het shawltje, dat de moderne vrouw om het hoofd knoopt tegen wind en regen, nog aan de omslagdoeken van Oosterse vrouwen, al zien wij onze kleurige hoofdtooi of de voiles aan onze hoedjes niet meer als een be scherming tegen onbescheiden man- nenblikken of, nog erger, een afweer tegen boze geesten! Dominguin trouwde... maar niet met Ava! Er is de laatste tijd veel geschre ven over Luis Miguel Dominguin, de beroemde stierenvechter liever ge zegd: ex-stierenvechter want hij schijnt Spanje's nationale sport defi nitief de rug te hebben toegekeerd. Dominguin's ronmantische escapades hebben de wereldpers veel stof tot schrijven gegeven. Eerst was daar de beeldschone Spaanse, die door de ver liefde toreador geschaakt werd uit haar ouderlijke woning. Kort daarna werd Dominguin „reddeloos en rede loos" verliefd op de Amerikaanse filmster Ava Gardner, die zojuist van Frank Sinatra gescheiden was. Ten slotte trouwde de zwartharige tore ador dezer dagen meteen Itali aanse, de actrice Lucia Bose. (Advertentie) Tien tegen een! Tien tegen één dat negen van de tien huisvrouwen MAÏZENA DURYEA gebruiken. Een keu ken-geheim, dat overgaat van moeder op dochter, al sinds vele generaties. Voor het bin- den van groeiden, soepen en sausen is er niets beters. Met MAÏZENA DURYEA zijn mis lukkingen uitgesloten. Maar... laat niets aan het toeval over. Als U Uw leverancier vraagt om maizena,zeg er dan uitdruk, kelyk bij DURYEA. Dan pas weet hij, dat U de echte, ori ginele MAÏZENA verlangt. Deze foto's brengen drie voorbeelden van de huidige damesmode In de Sovjet Unie in beeld. Links zien we een zomerjurk van gele crêpe; mid den een lichtgroene wollen wandeljapon, en rechts een kleurige /.yden blouse, waarin Russische motieven verwerkt zijn. In het Amerikaanse weekblad „Li fe" heeft onlangs een uitgebreide foto-reportage uit Rusland gestaan, vervaardigd door een van Amerika's beste fotografen. Deze heeft tijdens zijn verblijf in Rusland ook vele vrouwen gefotografeerd, en het is wel opvallend dat op zijn vele foto's bijna nergens een vrouw lacht. Met uitzondering dan van een plaatje, waarop men een moeder haar kleu ter een matrozenpakje ziet aanpas sen. Voor het overige kijken al deze vrouwen de wereld m met een ernst, die de vraag doet rijzen hoe mannen op deze somber-uitziende meiskes verliefd kunnen wordenMen ziet op de vrouwengelaten zelfs geen ver rukking bij het aanschouwen van de étalage van een modemagazijn! De betreffende fotograaf heeft ook een bezoek gebracht aan een mode- ,*WVVW*WAVMVSA De uitverkoop is voorlopig uitgewoed en de schoonmaak heeft nu niet bepaald het weer mee misschien dat het daar om toél een geschikt moment is, om, in deze plezierige wind stilte, over de voordelen van de eerste te peinzen. Over de na delen van de laatste staan trou wens over een maand of wat al die mannenkranten weer stampvol. Ja, dat is merkwaardig: de uitverkoop heeft het lang niet zo zwaar bij hen te verduren. Die behoort meer tot hun afde ling: goedaardigeschertsartike- Zen. Nu is deze inconsequentie bij enig nadenken best te door gronden. Een vrouw wil per sé altijd schoonmaken, een man wil vooral radicaal opruimen. Niet systematisch natuurlijk, maar bij vlagen. Hij stapelt by voorkeur allerlei wonderlijke bezittingen kniehoog om zich heen, tot de schimmel er over kruipt en het spinrag er aan fladdert. Om dan onverwacht, als hij armslag nodig heeft of het bestaan hem irriteert, al die dierbaarheden met „streng ver boden aan te raken" fiks en grondig de deur uit te vegen. Zo'n levensgroot plakkaat met ,J3alansopruiming!" doet hem dan ook meelevend grinniken. Ha, dat is mannentaal, daar heb je weer zo'n knaap, die niet meer uit de voeten kan van wege zijn stapels overhemden of dekschalen of vloermatten. De deur uit met dat spul, pak mee voor een krats Waf niet wegneemt, dat „de vrouw in de uitverkoop" voor hem op zijn best een wankel koopziek schepseltje is, dat steevast uit zo'n opruimings baaierd met iets overbodigs of onbruikbaars thuiskomt, alleen al omdat het zo goedkoop was. Daar kon soms wel eens iets van waar zijn. Het halfjaarlijk se spuien van de onverkochte voorraad is voor heel veel on ervaren koopsters een verlate Sinterklaaszak die voor haar verbijsterde ogen wordt leegge schud, en waaruit zij lukraak het eerste het beste weggraaien om toch óók nog iets van de buit binnen te krijgen. Want ook voor de allerzuinig- ste zijn die kaartjes met door gestreepte prijzen zo ongeloof lijk verleidelijk. Goed inkopen leert men dan ook alleen maar met een smalle beurs en een flinke portie zelfbeheersing! Nu behoeft, begrijpt u mij goed-, die „smalle beurs" hele maal niet écht te zijn. Ik zou zélfs durven beweren, dat het heel vaak de beter gesitueerde vrouwen zijn, die zich het sys teem van een zuinig beheer tot principe hebben gemaakt. Het is altijd wijs om voor J zichzélf de marge van: dat kan ik mij permitteren behoorlijk smal te nemen. Juist voor zulke getrainde beheersters van de huishoudkas is de uitverkoop een paradys vol onvermoede mogelijkheden. En als u weten wilt, hoe zij die leunst van het inkopen tot in de perfectie heb ben leren beheersen dan zal ik u met genoegen een paar van haar spelregels verklappen. Zij zijn heus geen geheim, maar liggen misschien niet zo voor de hand. Kijk, zeggen zij met een slimme knipoog: om te begin nen moet u nóóit lukraak iets inslaan, .maar precies weten, ic&t u kopen wilt. En dat be gint, Icing voor de grote biljet ten voor de ramen verschijnen. Eigenlijk bent u daar het hele jaar mee bezig. U hebt er niets anders voor nodig dan een heel bescheiden opschrijfboekje, waarin u geregeld noteert, wat er in het bedrijf, dat uw huis houding is, zoal aan vernieu wing, vervanging of aanvulling toe is. U vindt in de was een halfsleetse pyama, die het mis schien nog één seizoen zal uit houden. Schrijf er twee op in uw boekje met de maat er vooral bij. U constateert in de keuken een barst in een schaal, 'n scheurtje in uw druipmgt; u leest een artikel over een han dig apparaatje, een nieuwe vin ding, die u wel eens graag zou proberen. Noteer het, mét het zeem of de nieuwe theedoeken, de extra fluitketel of het droog- rekje, dat u al zo lang in de zin hebt. Tegen de uitverkoopmaand is dat een respectabél lijstje ge worden, waaruit u, al naar ge lang het bedrag dat u besteden kunt, de noodzakelijkste posten overneemt. Met dat lijstje gaat u de stad in, en neust natuurlijk eerst eens een middag de win- kéls langs óf en wddr u pre cies datgene ziet, dat u hebben moet. Én als d&t speuren tot uw genoegen is uitgevallen, stapt u rustig en beslist naar binnen en laadt uw boodschap pentas vol met dingen, waar van u zeker weet, dat zij geen miskoop zullen blijken Natuurlijk komt elke aan dachtige lezeres met het klin kende argument: Alles heel mooi en aardig, maar waar haal ik de contanten vandaan? Die eerste uitverkoop volgt altijd juist op de allerduurste maand: December, als Sinterklaas en Kerstmis het allerlaatste dub beltje uit onze beurs hebben ge perst. Daar is geen speld tussen te krijgen: maar de enige oplos sing is een spaarpotje, dat. het hele jaar geduldxa dubbeltjes en kwartjes slikt., al was 't maar van ingeleverde jampotten of gesvaarde kassa-bonnen. Ik beloof u, zo'n boekje is een bron van rijke inspiratie en heeft vele onvermoede voor delen! SASKIA. splitje aan de hals maken, dat met een ritsje of knoop en lusje sluit. In dat geval staat het wel leuk, het taillestukje een „loze" voorsluiting te geven. ELLA, BEZEMER. Zeeuwse vrouwen helpen vluchtelingen De speciale actie, door de Neder landse Federatie voor Vrouwelijke Vrywillige Hulpverlening op touw gezet ten bate van de vlucht elingen- gëzinnen in de Oostenrykse provin cie, begint ook in Zeeland op gang te komen. Zuid-Beveland geeft reeds het voorbeeld en werkt sinds Febru ari met veel succes aan een „lnzame- lings-aetie op lange termijn". Dit. voorbeeld zal binnenkort hopenlyk op grote schaal navolging vinden, aan gezien de afdeling Zeeland van de Federatie dezer dagen, met medewer king van de Stichting Zeeland voor Maatschappelijk en Cultureel werk, een circulaire heeftrondgezonden waarin het doel van deze actie nog eens uitvoerig wordt uiteengezet. Deze circulaire is gezonden aan 101 burgemeestersvrouwen, 240 aan gesloten vrouwenverenigingen en 60 meisjesverenigingen, en bevat onder meer suggesties voor de wijze, waar op gelden kunnen worden ingeza meld. In de eerste plaats wordt de „actie op langere termijn" gepropa geerd, een actie waarbij huis aan huis contribuanten worden gewor ven, die bereid zijn gedurende één jaar elke maand een bepaald bedrag voor de vluchtelingengezinnen af te staan. De Commissie Vluchtelingen hulp van de Federatie acht deze ma nier van inzamelen het meest effec tief; in de practijk heeft dit soort in zamelingen het meest opgebracht. Ook door middel van bazars, voor dracht- en muziekavonden e.d. kan geld voor het goede doel worden in gezameld. Het bestuur van de Fede ratie denkt in dit verband voorts aan verkoop van erwtensoep of oliebol len, aan poppenkastvoorstellingen, lezingen en net vertonen van films over de kamptoestanden in Oosten rijk. Wellicht kunnen vindingryke geesten in de besturen der diverse vrouwen- en meisjesverenigingen op dit gebied nog meer ideeën „uitdok teren"! Hopenlyk zullen de vrouwenor ganisaties, op welke middels be doelde circulaire een beroep ge daan wordt, spontaan de handen uit de mouwen steken, zonder op te zien tegen de organisatie en het werk dat aan deze actie ver bonden is! Ook ons allen had im mers dit lot kunnen treffen: ver dreven te zijn van huis en haard van land, werkkring en familie en te moeten leven in ellendig* omstandigheden, zonder uitzicht. De Oostenrijkse provincie Karin thië, deel van een land dat zelf arm is, doet reeds voor de vluchtelingen wat zij kan: huisvesting in kampen 1 gang is! show. Bij regeringsdecreet is bepaald, dat de huidige mode „een natuurlijk silhouet, zonder overdreven opdoffen van de schouders" moet brengen. De nieuwe creaties zijn echter uit sluitend betaalbaar voor vrouwen uit de bevoorrechte klassen. Een wolle» pakje, zo meldt de fotograaf va* „Life", kost in geld uitgedrukt onge veer duizend guldenHet bedruk te katoentje, dat de Nederlandse vrouw „voor alle dag" draagt, wordt volgens hem in Moskou als „chic* beschouwd. In vergelijking met haa* Westerse zusters en vooral in ver- elijking met de verwende Ameri- :aanse! verheugt de Russische vrouw zich dus niet in een bijster grote welvaart Gehringt! Eén van de (vele) Duitse interpre taties van de H-lijn: een jersey na middagjapon waarvan de verlaagde taüle-lijn wordt geaccentueerd door een smalle geplisseerde strook. Mauriceen de mode Met nauwelijks verborgen ironie hebben enkele Franse kroniekschrij vers het bericht ontvangen, dat Mau rice Chevalier de „Gouden Appel" heeft ontvangen, welke elk jaar wordt uitgereikt aan „de acteur, die het beste voorbeeld heeft gegeven van goede smaak in de mannenmo de", aldus „De Telegraaf". Ten einde zijn „appel" in ontvangst te nemen, verscheen Chevalier name lijk in een donkerblauw costuum, zwarte bolhoed enrode schoenen en met een zekere verbazing vraagt men zich thans af of dit inderdaad zo elegant genoemd kan worden. De verbazing nam niet af toen Chevalier op enkele vragen antwoord de, die hem gesteld werden over zijn ideeën over herenmode. „Ik ben erg blij, dat ik ben be kroond", aldus Maurice, „want in mijn jeugd, toen ik nog in de arme buurt van Menilmontant woonde, droomde ik altijd van mooie pakken". ,Men heeft ons verteld, dat U een groot aanhanger bent van soberheid in de mannenkleding" „Ja, inderdaad. Maar soms houd ik ook wel van iets opvallends en ik heb een paar ruiten in mijn kast hangen, waarvan jullie steil achterover zou den slaan en enige financiële onderstand. Maar zij kan vee] meer gaan doen. wan neer er genoeg geldelijke hulp van buitenaf komt. Bij het lenigen van ie nood. die daarginds in Karinthië eleden wordt door vrouwen, die geen oekomst meer zien voor haar gezin, !can ook de Zeeuwse vrouw straks helpen, wanneer in onze gehele pro vincie deze actie maar eenmaal op

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 7