De sluier:: vroeger afweermiddel
tegen boze geesten
Onze
"Dzon/oenpagtna
VAN VROUW 701 VROUW
&/ERM0GÉNf
VOOR TENGERE FIGUURTJES
den- ■i.
DE DAMESMODE IN RUSLAND
KOPEN IS
EEN KUNST
ZATERDAG 5 MAART 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
NIET ALLEEN SYMBOOL VAN DE HAREM
Nu nog steeds onmisbaar onderdeel
van het witte bruidstoilet
Het uitte bruidstoilet, de droom van menig jongs meisje, is zonder sluier
niet compleet. Weinig denkt men echter by het aanschouwen van de glan
zende zyde, de witte kant en tule en de krans die het hoofd van de bruid
tooit, aan het afweren van de invloed van boze demonen, waarvoor de slui
er oorspronkelijk gedragen werd. In oude tyden was men er namelijk van
overtuigd, dat afgunstige demonen jaloers waren op degene, die de jonge
vrouw verwierf. Om het huwelijk toch te kunnen laten doorgaan was het
dus noodzakelijk, dat de jonge vrouw zich vermomde. In Sparta bestond het
gebruik, dat de bruid het haar afgeknipt werd, dat zij in mannenkleren en
met mannenschoenen aan in het donker op een matras ging liggen, waar
de bruidegom haar dan heimelijk kwam weghalen. Ook dit wijst in de rich
ting van het bedotten der jaloerse goden.
Het kwam nog al eens voor, dat jonge mannen hun vrouw pas na het
huwelijk ongesluierd mochten zien. Ook verklaart men de aanwezigheid
van de bruidssluier wel door te wijzen op de gewoonte van bruidroof, waar
bij dan de rover (bruidegom) het gezicht van zjjn slachtoffer in een sluier
wikkelde om haar te beletten de weg te zien en later naar haar ouders terug
te keren. Dit zal dikwijls slechts symbolische betekenis gehad hebben.
De bruidssluier was vroeger vaak
rood, wat dan gold als symbool van
de echtelijke liefde. Ook was het ge
hele bruidstoilet veel kleuriger; de
geheel witte bruidskleding kwam pas
in de 18e eeuw in gebruik, toen de
Duitse adel daartoe overging en deze
gewoonte langzamerhand in geheel
Europa verbreid werd. In vele streken
van Europa is de plattelandsbevolking
echter zijn kleurige bruidskleding
trouw gebleven.
weer op veel tegenstand, ook van
de vrouwen zelf, die het afleggen
van de sluier als zeer onbehoorlijk
voelen.
Het .dragen van een sluier op straat
is voor deze vrouwen een kwestie van
zelfrespect en een voortzetting van
de blykbaar zo gewenste afzondering
van het haremleven. Als deze vrouwen
zich niet zouden kunnen sluieren, zou
den zij het huis nooit verlaten, wat
zeker haar gezondheid niet ten goede
zou komen. Bovendien gaan alleen de
laagste standen en, op het platteland,
de vrouwen der armstè boeren onge
sluierd!
Al gaan sluier en harem dan dik
wijls samen, dit is zeker niet steeds
het geval en de sluier kan dan ook
geenszins als symbool van de harem
gezien worden. Er zijn ook stammen,
waar de mannen gesluierd gaan, b.v.
by de vrije Berbers in Zuid Marokko
en bij de Toearegs in de Centrale Sa
hara, terwijl ook bij de Bedoeinen en
sommige Arabische stammen de man
nen zich af en toe in een sluier hul
len. Als motief voor het dragen van
sluiers door mannen geldt, dat op
deze manier de boze geesten niet de
openingen van mond en neus kunnen
binnendringen om bezit van het
lichaam te nemen, al wordt ook wel
de voor ons meer plausibele verkla
ring gegeven, dat het een goede be
scherming is tegen stof en de vliegen,
en bovendien de dorst tegengaat.
Invloed in het Westen
Is de sluier in de Oosterse landen
steeds een integrerend onderdeel van
het toilet der vrouw geweest, toch is
ook in de Westerse kleding door de
eeuwen heen vrijwel steeds de invloed
van deze dracht te bespeuren. Een
uitzondering hierop zijn dan de Ba
rok- en Rococco-tijd, toen er slechts
zelden een sluier of voile gedragen
werd, getuige de schilderijen uit die
tijd. Tegen het einde van de 18de
eeuw echter kwam de sluier of het
sluierweefsel als fichu, gedupeerd en
soms met lang afhangende uiteinden,
weer terug. Wij betrekken hierin op-
Het lange bruidstoïlet met sluier:
de droom van vele jonge meisjes
De sluier heeft evenwel niet al
leen by de bruidskleding zijn toe
passing gevonden. In Oosterse lan
den lopen nog steeds vele vrouwen
gesluierd, al voeren de voorstand
sters der vrouwenemancipatie
daar een verwoede strijd tegen dit
gebruik. Zij stuiten hierbij steeds
Advertentie)
SPIERPIJN, SPIT...
*t Loert overal. De weldadige
warmte van de pijnstillende
Thermogène verdrijft de sner
pende pijn.
Onze grote meisjes komen ditmaal aan de beurt. Voor haar hebben
we een flatteus modelletje uitgezocht, dat op verschillende manieren uit
gevoerd kan worden. Twee ervan ziet u hier. Het eerste effer jurkje heeft
kraag, manchetten en het taillestukje van fluweel of donkere stof.
Denkt u zich hierbij ook het rokje
van donkére stof, dan heeft u al een
derde modelletje, dat zeker niet min
der aardig is dan de afgebeelde twee.
Daarbij kunt u ook effen en andere
stof met elkaar combineren. Het ge
ruite jurkje laat u het schuin en
recht verwerken van de stof zien en
met een streepje heeft u daarbij nog
meeV mogelijkheden, n.l. recht,
dwars en schuin. U ziet, keuze ge
noeg.
Bij de patroondelen is niet het
rokje gegeven. Dat bestaat uit twee
banen van de gewenste lengte (voor
een leeftijd van 14 jaar ca. 65 cm)
en beide 100 cm breed. Denkt u er
om, dat u de kraag en het oksel
stukje tweemaal en de manchetten
viermaal knipt?
U paspoileert de knoopsgaten in
het voorpand en vouwt het beleg
naar binnen. De onderkant van voor-
en rugpand rimpelt u als aangege
ven in, waarna u de taillestukjes op
stikt. Schouder-, mouw- en zijnaden
sluiten. De oksels inknippen en de
okselstukjes (schuin geknipt) in
zetten. De halsrand naait u tussen de
dubbele stof van de kraag. De on
derkant van de mouwen wordt inge-
rimpeld tussen de manchetten gezet.
De roknaden sluiten, de bovenrand
inrimpelen en met het lijfje verbin-
In plaats van de knoopsluitmg kunt
u ook middenvoor of -achter een
zettelijk ook het sluiersweefsel, want
dit is van evengroot belang als de
sluier zelf, wanneer men de evolutie
hiervanwil volgen. De vormen zijn zo
verschillend geweest, dat men anders
al gauw het spoor zou kwijt raken.
De huidige voiles hebben dezelf
de afstamming als de kappen der
nonnen; als de gaasachtige drape
rie, welke de vrouwen in de 15e
eeuw aan hun Hennin (lange punt
hoed) droegen; als de doorzichtige
kleding, die b.v. in de 16e eenw bij
toneelvoorstellingen en in de tyd
vlak na de Franse revolutie gedra
gen werd.
Zo wijzigen zich de vormen voort
durend onder invloed Vhn de mode en
deze weder onder invloed van de le
venswijze. Met het bruidstoilet, dat
ook als avondjapon of namiddag-
dracht dienst kan doen, kwam de kor
te bruidssluier, die eigenlijk het
klinkt vreemd! nog slechts de
symbolische lange bruissluier symbo
liseert. In het daagse leven herinnert
het shawltje, dat de moderne vrouw
om het hoofd knoopt tegen wind en
regen, nog aan de omslagdoeken van
Oosterse vrouwen, al zien wij onze
kleurige hoofdtooi of de voiles aan
onze hoedjes niet meer als een be
scherming tegen onbescheiden man-
nenblikken of, nog erger, een afweer
tegen boze geesten!
Dominguin trouwde... maar
niet met Ava!
Er is de laatste tijd veel geschre
ven over Luis Miguel Dominguin, de
beroemde stierenvechter liever ge
zegd: ex-stierenvechter want hij
schijnt Spanje's nationale sport defi
nitief de rug te hebben toegekeerd.
Dominguin's ronmantische escapades
hebben de wereldpers veel stof tot
schrijven gegeven. Eerst was daar de
beeldschone Spaanse, die door de ver
liefde toreador geschaakt werd uit
haar ouderlijke woning. Kort daarna
werd Dominguin „reddeloos en rede
loos" verliefd op de Amerikaanse
filmster Ava Gardner, die zojuist van
Frank Sinatra gescheiden was. Ten
slotte trouwde de zwartharige tore
ador dezer dagen meteen Itali
aanse, de actrice Lucia Bose.
(Advertentie)
Tien tegen een!
Tien tegen één dat negen van
de tien huisvrouwen MAÏZENA
DURYEA gebruiken. Een keu
ken-geheim, dat overgaat van
moeder op dochter, al sinds
vele generaties. Voor het bin-
den van groeiden, soepen en
sausen is er niets beters. Met
MAÏZENA DURYEA zijn mis
lukkingen uitgesloten. Maar...
laat niets aan het toeval over.
Als U Uw leverancier vraagt
om maizena,zeg er dan uitdruk,
kelyk bij DURYEA. Dan pas
weet hij, dat U de echte, ori
ginele MAÏZENA verlangt.
Deze foto's brengen drie voorbeelden van de huidige damesmode In de
Sovjet Unie in beeld. Links zien we een zomerjurk van gele crêpe; mid
den een lichtgroene wollen wandeljapon, en rechts een kleurige /.yden
blouse, waarin Russische motieven verwerkt zijn.
In het Amerikaanse weekblad „Li
fe" heeft onlangs een uitgebreide
foto-reportage uit Rusland gestaan,
vervaardigd door een van Amerika's
beste fotografen. Deze heeft tijdens
zijn verblijf in Rusland ook vele
vrouwen gefotografeerd, en het is
wel opvallend dat op zijn vele foto's
bijna nergens een vrouw lacht. Met
uitzondering dan van een plaatje,
waarop men een moeder haar kleu
ter een matrozenpakje ziet aanpas
sen. Voor het overige kijken al deze
vrouwen de wereld m met een ernst,
die de vraag doet rijzen hoe mannen
op deze somber-uitziende meiskes
verliefd kunnen wordenMen ziet
op de vrouwengelaten zelfs geen ver
rukking bij het aanschouwen van de
étalage van een modemagazijn!
De betreffende fotograaf heeft ook
een bezoek gebracht aan een mode-
,*WVVW*WAVMVSA
De uitverkoop is voorlopig
uitgewoed en de schoonmaak
heeft nu niet bepaald het weer
mee misschien dat het daar
om toél een geschikt moment is,
om, in deze plezierige wind
stilte, over de voordelen van de
eerste te peinzen. Over de na
delen van de laatste staan trou
wens over een maand of wat
al die mannenkranten weer
stampvol.
Ja, dat is merkwaardig: de
uitverkoop heeft het lang niet
zo zwaar bij hen te verduren.
Die behoort meer tot hun afde
ling: goedaardigeschertsartike-
Zen. Nu is deze inconsequentie
bij enig nadenken best te door
gronden. Een vrouw wil per sé
altijd schoonmaken, een man
wil vooral radicaal opruimen.
Niet systematisch natuurlijk,
maar bij vlagen. Hij stapelt by
voorkeur allerlei wonderlijke
bezittingen kniehoog om zich
heen, tot de schimmel er over
kruipt en het spinrag er aan
fladdert. Om dan onverwacht,
als hij armslag nodig heeft of
het bestaan hem irriteert, al die
dierbaarheden met „streng ver
boden aan te raken" fiks en
grondig de deur uit te vegen.
Zo'n levensgroot plakkaat met
,J3alansopruiming!" doet hem
dan ook meelevend grinniken.
Ha, dat is mannentaal, daar heb
je weer zo'n knaap, die niet
meer uit de voeten kan van
wege zijn stapels overhemden
of dekschalen of vloermatten.
De deur uit met dat spul, pak
mee voor een krats
Waf niet wegneemt, dat „de
vrouw in de uitverkoop" voor
hem op zijn best een wankel
koopziek schepseltje is, dat
steevast uit zo'n opruimings
baaierd met iets overbodigs of
onbruikbaars thuiskomt, alleen
al omdat het zo goedkoop was.
Daar kon soms wel eens iets
van waar zijn. Het halfjaarlijk
se spuien van de onverkochte
voorraad is voor heel veel on
ervaren koopsters een verlate
Sinterklaaszak die voor haar
verbijsterde ogen wordt leegge
schud, en waaruit zij lukraak
het eerste het beste weggraaien
om toch óók nog iets van de
buit binnen te krijgen.
Want ook voor de allerzuinig-
ste zijn die kaartjes met door
gestreepte prijzen zo ongeloof
lijk verleidelijk. Goed inkopen
leert men dan ook alleen maar
met een smalle beurs en een
flinke portie zelfbeheersing!
Nu behoeft, begrijpt u mij
goed-, die „smalle beurs" hele
maal niet écht te zijn. Ik zou
zélfs durven beweren, dat het
heel vaak de beter gesitueerde
vrouwen zijn, die zich het sys
teem van een zuinig beheer tot
principe hebben gemaakt.
Het is altijd wijs om voor
J
zichzélf de marge van: dat kan
ik mij permitteren behoorlijk
smal te nemen. Juist voor zulke
getrainde beheersters van de
huishoudkas is de uitverkoop
een paradys vol onvermoede
mogelijkheden. En als u weten
wilt, hoe zij die leunst van het
inkopen tot in de perfectie heb
ben leren beheersen dan zal
ik u met genoegen een paar van
haar spelregels verklappen. Zij
zijn heus geen geheim, maar
liggen misschien niet zo voor de
hand.
Kijk, zeggen zij met een
slimme knipoog: om te begin
nen moet u nóóit lukraak iets
inslaan, .maar precies weten,
ic&t u kopen wilt. En dat be
gint, Icing voor de grote biljet
ten voor de ramen verschijnen.
Eigenlijk bent u daar het hele
jaar mee bezig. U hebt er niets
anders voor nodig dan een heel
bescheiden opschrijfboekje,
waarin u geregeld noteert, wat
er in het bedrijf, dat uw huis
houding is, zoal aan vernieu
wing, vervanging of aanvulling
toe is. U vindt in de was een
halfsleetse pyama, die het mis
schien nog één seizoen zal uit
houden. Schrijf er twee op in
uw boekje met de maat er
vooral bij. U constateert in de
keuken een barst in een schaal,
'n scheurtje in uw druipmgt; u
leest een artikel over een han
dig apparaatje, een nieuwe vin
ding, die u wel eens graag zou
proberen. Noteer het, mét het
zeem of de nieuwe theedoeken,
de extra fluitketel of het droog-
rekje, dat u al zo lang in de zin
hebt.
Tegen de uitverkoopmaand is
dat een respectabél lijstje ge
worden, waaruit u, al naar ge
lang het bedrag dat u besteden
kunt, de noodzakelijkste posten
overneemt. Met dat lijstje gaat
u de stad in, en neust natuurlijk
eerst eens een middag de win-
kéls langs óf en wddr u pre
cies datgene ziet, dat u hebben
moet. Én als d&t speuren tot
uw genoegen is uitgevallen,
stapt u rustig en beslist naar
binnen en laadt uw boodschap
pentas vol met dingen, waar
van u zeker weet, dat zij geen
miskoop zullen blijken
Natuurlijk komt elke aan
dachtige lezeres met het klin
kende argument: Alles heel
mooi en aardig, maar waar haal
ik de contanten vandaan? Die
eerste uitverkoop volgt altijd
juist op de allerduurste maand:
December, als Sinterklaas en
Kerstmis het allerlaatste dub
beltje uit onze beurs hebben ge
perst. Daar is geen speld tussen
te krijgen: maar de enige oplos
sing is een spaarpotje, dat. het
hele jaar geduldxa dubbeltjes en
kwartjes slikt., al was 't maar
van ingeleverde jampotten of
gesvaarde kassa-bonnen.
Ik beloof u, zo'n boekje is
een bron van rijke inspiratie en
heeft vele onvermoede voor
delen! SASKIA.
splitje aan de hals maken, dat met
een ritsje of knoop en lusje sluit. In
dat geval staat het wel leuk, het
taillestukje een „loze" voorsluiting
te geven.
ELLA, BEZEMER.
Zeeuwse vrouwen helpen vluchtelingen
De speciale actie, door de Neder
landse Federatie voor Vrouwelijke
Vrywillige Hulpverlening op touw
gezet ten bate van de vlucht elingen-
gëzinnen in de Oostenrykse provin
cie, begint ook in Zeeland op gang
te komen. Zuid-Beveland geeft reeds
het voorbeeld en werkt sinds Febru
ari met veel succes aan een „lnzame-
lings-aetie op lange termijn". Dit.
voorbeeld zal binnenkort hopenlyk op
grote schaal navolging vinden, aan
gezien de afdeling Zeeland van de
Federatie dezer dagen, met medewer
king van de Stichting Zeeland voor
Maatschappelijk en Cultureel werk,
een circulaire heeftrondgezonden
waarin het doel van deze actie nog
eens uitvoerig wordt uiteengezet.
Deze circulaire is gezonden aan
101 burgemeestersvrouwen, 240 aan
gesloten vrouwenverenigingen en 60
meisjesverenigingen, en bevat onder
meer suggesties voor de wijze, waar
op gelden kunnen worden ingeza
meld. In de eerste plaats wordt de
„actie op langere termijn" gepropa
geerd, een actie waarbij huis aan
huis contribuanten worden gewor
ven, die bereid zijn gedurende één
jaar elke maand een bepaald bedrag
voor de vluchtelingengezinnen af te
staan. De Commissie Vluchtelingen
hulp van de Federatie acht deze ma
nier van inzamelen het meest effec
tief; in de practijk heeft dit soort in
zamelingen het meest opgebracht.
Ook door middel van bazars, voor
dracht- en muziekavonden e.d. kan
geld voor het goede doel worden in
gezameld. Het bestuur van de Fede
ratie denkt in dit verband voorts aan
verkoop van erwtensoep of oliebol
len, aan poppenkastvoorstellingen,
lezingen en net vertonen van films
over de kamptoestanden in Oosten
rijk. Wellicht kunnen vindingryke
geesten in de besturen der diverse
vrouwen- en meisjesverenigingen op
dit gebied nog meer ideeën „uitdok
teren"!
Hopenlyk zullen de vrouwenor
ganisaties, op welke middels be
doelde circulaire een beroep ge
daan wordt, spontaan de handen
uit de mouwen steken, zonder op
te zien tegen de organisatie en
het werk dat aan deze actie ver
bonden is! Ook ons allen had im
mers dit lot kunnen treffen: ver
dreven te zijn van huis en haard
van land, werkkring en familie
en te moeten leven in ellendig*
omstandigheden, zonder uitzicht.
De Oostenrijkse provincie Karin
thië, deel van een land dat zelf arm
is, doet reeds voor de vluchtelingen
wat zij kan: huisvesting in kampen 1 gang is!
show. Bij regeringsdecreet is bepaald,
dat de huidige mode „een natuurlijk
silhouet, zonder overdreven opdoffen
van de schouders" moet brengen.
De nieuwe creaties zijn echter uit
sluitend betaalbaar voor vrouwen uit
de bevoorrechte klassen. Een wolle»
pakje, zo meldt de fotograaf va*
„Life", kost in geld uitgedrukt onge
veer duizend guldenHet bedruk
te katoentje, dat de Nederlandse
vrouw „voor alle dag" draagt, wordt
volgens hem in Moskou als „chic*
beschouwd. In vergelijking met haa*
Westerse zusters en vooral in ver-
elijking met de verwende Ameri-
:aanse! verheugt de Russische
vrouw zich dus niet in een bijster
grote welvaart
Gehringt!
Eén van de (vele) Duitse interpre
taties van de H-lijn: een jersey na
middagjapon waarvan de verlaagde
taüle-lijn wordt geaccentueerd door
een smalle geplisseerde strook.
Mauriceen de
mode
Met nauwelijks verborgen ironie
hebben enkele Franse kroniekschrij
vers het bericht ontvangen, dat Mau
rice Chevalier de „Gouden Appel"
heeft ontvangen, welke elk jaar
wordt uitgereikt aan „de acteur, die
het beste voorbeeld heeft gegeven
van goede smaak in de mannenmo
de", aldus „De Telegraaf".
Ten einde zijn „appel" in ontvangst
te nemen, verscheen Chevalier name
lijk in een donkerblauw costuum,
zwarte bolhoed enrode schoenen
en met een zekere verbazing vraagt
men zich thans af of dit inderdaad
zo elegant genoemd kan worden.
De verbazing nam niet af toen
Chevalier op enkele vragen antwoord
de, die hem gesteld werden over zijn
ideeën over herenmode.
„Ik ben erg blij, dat ik ben be
kroond", aldus Maurice, „want in
mijn jeugd, toen ik nog in de arme
buurt van Menilmontant woonde,
droomde ik altijd van mooie pakken".
,Men heeft ons verteld, dat U een
groot aanhanger bent van soberheid
in de mannenkleding"
„Ja, inderdaad. Maar soms houd ik
ook wel van iets opvallends en ik heb
een paar ruiten in mijn kast hangen,
waarvan jullie steil achterover zou
den slaan
en enige financiële onderstand. Maar
zij kan vee] meer gaan doen. wan
neer er genoeg geldelijke hulp van
buitenaf komt. Bij het lenigen van
ie nood. die daarginds in Karinthië
eleden wordt door vrouwen, die geen
oekomst meer zien voor haar gezin,
!can ook de Zeeuwse vrouw straks
helpen, wanneer in onze gehele pro
vincie deze actie maar eenmaal op