Kamer aanvaardt het wetsontwerp
beperking cadeaustelsel
mimoRD)
/Vóóit meet een anèez
TEMMER DOOR VIJF LEEUWEN
AANGEVALLEN EN GEDOOD
NIEUW KANTOOR IN HOOFDSTAD
OFFICIEEL GEOPEND
WOENSDAG 16 FEBRUARI 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE C O U R A t' T
8
WELDRA BEKENDMAKING OVER STORMSCHADE
Begroting van minister Cals
werd sterk becritiseerd
Binnenkort, waarschijnlijk reeds volgende week, zal de vaste commissie
voor de watersnood, uit de Tweede Kamer opening van zaken geven om
trent de resultaten, waartoe het overleg tussen commissie en regering
over de gevolgen van de laatste zware stormen, met name in de Biesbosch,
heeft geleid. Met 71 tegen 11 stemmen heeft de Kamer Dinsdagmiddag het
wetsontwerp tot beperking van het cadeaustelsel aangenomen. Tegen
stemden de K.N.P., de C.P.N., professor Gerbrandy (A.R.) en van de V.V.
D. de heren Korthals, Zegering Hadders, Van Leeuwen en Ritmeester. De
heer Cornelissen van de V.V.D. Het mededelen, dat hij bij vergissing voor
gestemd had.
Een geheel herstelde mr. Cals, mi
nister van O., K. en W., zat Dinsdag
middag in de Tweede Kamer met
staats-secretaris mejuffrouw dr. De
Waal, achter de regeringstafel om aan
te horen, wat de afgevaardigden over
zijn plannen en zijn beleid te zeggen
hadden.
Behalve de begroting van O., K. en
W. kwamen twee nota's van de mi
nister ter tafel over het tekort aan
leerkrachten bij het lager onderwijs en
over de middelen, die hij denkt aan te
wenden om in dit tekort te voorzien.
De eerste nota was van begin Sep
tember 1954, de tweede van 31 Janu
ari j.l.
Mevrouw Fortanier de Wit (VVD)
toonde zich voorstandster van de ge
dachte om zes-jarige kinderen nog
een jaar verplicht kleuteronderwijs te
geven en toonde zich dankbaar voor
de voorlopige vrijstelling van 800 on
derwijzers van de militaire dienst.
In het algemeen wasvmevrouw For-
Coördinatie van de
Iandbouw-politiek
Conclusies van de Benelux-
commissie
Eind vorig jaar werd door de spe
ciale Benelux-commissie aan de re
geringen van de drie Benelux-landen
een advies uitgebracht inzake de co
ördinatie van de landbouwpolitiek in
het kader van de Benelux. De speci
ale Benelux-commissie, welke is in
gesteld ingevolge afspraken, ge
maakt tijdens de ministersconferen
tie van 14: October 1952 te Knokke,
bestaat uit vertegenwoordigers van
het bedrijfsleven van België, Luxem
burg en Nederland.
Nadat eerst uitvoerig melding
wordt gemaakt van de standpunten
van de vertegenwoordigers van de
landbouw in de commissie, trekt de
speciale commissie aan het slot van
haar advies een aantal conclusies.
Deze hebben in hoofdzaak betrek
king op de verhouding BelgiëNe
derland. Opmerkelijk is, dat deze con
clusies van een eensgezind stand
punt van de commissie blijk geven.
Direct al komt de commissie tot
de belangrijke uitspraak, dat de ver
schillen tussen België en Nederland
inzake vruchtbaarheid, kümatologi-
sche omstandigheden en andere tech
nische productievoorwaarden, niet
van wezenlijke aard zijn en dienten
gevolge geen belemmering voor de
instelling van een gemeenschappelij
ke markt vormen.
Als zodanig worden wel aange
merkt het gebrek aan harmoniëring
van de kostprijzen door een nog on
voldoende coördinatie der algemene
economische politiek in de Benelux-
landen en het ontbreken van over
eenstemming over het als Benelux-
landen gezamenlijk te voeren agrari
sche marktbeleid.
In dit verband wordt een bestude
ring aanbevolen van een gemeen
schappelijk Benelux-marktbeleïd voor
de agrarische sector, waarvoor ver
schillende aanbevelingen worden ge
daan.
GEEN ROMAN. Dé schrijver Leslie
Charteris heeft heel wat op zijn gewe
ten. Hij pleegde een serie boeken,
waarin een soort 'misdadiger-detectie-
ve, de „Saint", de hoofdrol speelt. Kort
geleden werd in een huis ergens in
Engeland ingebroken en later vond de
politie een visitekaartje, waarop stond
„Saint"Hierdoor niet in het minst
ontmoedigd spoorde de politie snel de
26-jarige Dennis Newton op, die be
kende, dat hij de inbreker was ge
weest en dat de buit slechts zeven
pond suiker had bedragenZijn
Saint-carrière was al direct mislukt.
LIEF MEISJE. De rechter in Rat-
zeburg (Duitsland) is heel boos ge
weest op een erg schattig meisje. Hij
legde haar ongeveer 10 gulden boete
op. Het honneponnige poesje had als
verpleegster gewerkt in een zieken
huis. Toen een oudere patiënt 's mor
gens niet snel genoeg wakker werd,
ontwaakte in het schattige meisje
een grote drift. Ze wierp de slaper
zijn kopje hete morgenkoffie in het
(suffe) gelaat'.!!
WEG MET DE NAALD. De 27-jarige
kleermaker, Ernest Smeeton in Not
tingham (Engeland) heeft er genoeg
van. Hij heeft naald en draad ver van
zich geworpen. Met 70 pond sterling op
zak ving hij een reis om de wereld
aan. Toen hij destijds in dienst moest,
rekende hij op een plaatsing in Brits
Indië, maar het werd een stil dorpje
in Schotland. Nu zal hij dan wandelen
de naar Brits Indië gaan. Zij vrouw
blijft thuis.ze heeft platvoeten
ÏNKEER. Nooit is het te laat om tot
inkeer tet komen. Zo dachten ook de
82-jarige heer Olive en mevr. J. Good-
by (in Amerika) er over. Ze waren in
1898 gescheiden en nu hebben ze dan
eindelijk een reparatie-huwelijk ge
sloten.
tanier de Wit teleurgesteld over het
beleid van de minister. Met name wat
betreft het tekort aan onderwij^fers en
het lange uitblijven van het wetsont
werp voorbereidend hoger onderwijs,
Ook was zij teleurgestéld over het
wetsontwerp op het kleuteronderwijs.
De minister, aldus de liberale afge
vaardigde, handhaaft de kleuteronder
wijzeressen als er behoefte aan be
staat en zet ze aan de dijk als zij niet
meer nodig zijn.
Mevrouw Fortanier de Wit pleitte
voor betere onderwijssalarissen en
sprak er haar spijt over uit, dat men
wat de spelling van de Nederlandse
taal betreft, nog steeds niet weet waar
men aan toe is.
Soortgelijke verlangens hadden ook
de andere leden.
De heer Kropman (KVP) oordeelde
wat milder over het beleid van de
minister. Regeling van het kleuteron
derwijs achtte hij het meest urgent,
eveneens verruiming van de leer
plicht.
Hij besteedde aandacht aan de op
leiding van leraren, herziening van de
eindexamens, en voor het M.O. een
uitbreiding van de mogelijkheden voor
begaafde kinderen, wier ouders het
niet kunnen betalen.
De heer Roosjen (AR) vestigde er
de aandacht op, dat het niet alleen de
schuld van deze minister is, dat nog
steeds verschillende onderwijsvraag
stukken om een oplossing vragen, doch
van het kabinet.
Meer waardering voor het onderwij-
zersambt verwachtte hij o.a. van een
betere salariëring. Hij vroeg eveneens
Australische premier
in ons land
De minister-president van Austra
lië de heer Robert Gordon Menzies
is gisteren voor een driedaags be
zoek aan ons land op Schiphol aan
gekómen.
Na de eerste begroeting begaf de
Australische premier zich naar de
ontvangkamer, waar hij werd opge
wacht door de vertegenwoordigers
van de commonwealth in Nederland.
Tot de pers zei de heer Menzies:
„Ik kom hier niets speciaals doen.
Wij zullen wel zien wat zich voor
doet. Ik kom vóór alles de heer Stir
ling bezoeken. Ik kom altijd naar
Nederland, als ik in Europa ben.
de aandacht voor de te lage „hoof-
den-marge". Hij verheugde zich er
over dat de minister het heilloze plan
om kleuteronderwijzeressen voor het
L.O. op te leiden, had laten varen. Het
kleuteronderwijs zou erdoor gedesor
ganiseerd worden. Het ULO wilde de
afgevaardigde wettelijk losmaken van
het L.O.
De heer De Ruiter *(CH) voelde
meer voor kleuterleidsters bij het la
ger onderwijs. Hij prefereerde kleu
terscholen boven gymnastiekzalen. Hij
klaagde er over dat het aantal bezit
ters van bij-acten geregeld vermin
dert, daar dit onvoldoende gehono
reerd wordt. De vergadering werd
daarna verdaagd tot vandaag.
VERGEEFSE REDDINGSPOGING
Moedige Nederlander
Op afschuwelijke wijze is een 27-
jarige Franse leeuwentemmer, René
Ruellot, om het leven gekomen, toen
hij in een kooi door vyf leeuwen werd
aangevallen. Het ongeluk gebeurde
in het stadje Oundle, in Zuid-West
Engeland, waar het circus waaraan
Ruellot was verbonden zijn winter
kwartier heeft.
Ruellot, die pas vier dagen aan het
circus verbonden was, wilde enige
nummers met de leeuwen repeteren.
Hij begaf zich in de kooi, terwijl zijn
verloofde, de Nederlandse mej. Van
der Spek en een 24-jarige dierenver-
Zes jaar geeist tegen
doodslag op landbouwer
In hoger beroep is gisteren wegens
doodslag 6 jaar met aftrek van het
voorarrest plus daarna voorwaarde
lijke terbeschikkingstelling geëist te
gen de 26-jarige koopman P. van der
H. uit Vinkeveen, die hiervoor in eer
ste aanleg door de Utrechtse recht
bank tot 10 jaar met aftrek was ver
oordeeld.
Deze verdachte werd schuldig be
vonden aan doodslag op de 64-jarige
landbouwer A. S. uit Mijdrecht. Op
de avond van 29 Januari 1954 was hij
op het erf van de betrekkelijk afgele
gen boerderij van S. met deze in ge
vecht geraakt en had hem daarna
bewusteloos in de vrieskou laten lig
gen. Eerst de volgende ochtend trof
een nicht het slachtoffer, die zich
naar de boerderij begaf, hem voor
zijn woning op het grint aan. Hij
leefde nog, doch was deels bevroren.
Op vragen van wachtmeesters of hij
was aangevallen, antwoordde hij ont
kennend. Een week later overleed hij
in een ziekenhuis te Utrecht aan vet-
emboHe in het bloed.
zorger, Huitema, eveneens van Ne
derlandse afkomst, buiten bleven en
zijn verichtingen gadesloegen. Gedu
rende een half uur gebeurde er niets
bijzonders en kon Ruellot vlot met
de dieren werken. Daarna kwam er
een dressuurproef, die Ruellot be
schouwde als de climax van zijn num
mer.
Hij riep de drie jaar oude leeuwin
Diane. Deze kwam gehoorzaam naar
hem toe en legde zich aan zijn voe
ten. Ruellot hief voorzichtig de voet
op en plantte die in de nek van de
leeuwin. Maar plotseling sloeg Diane
met haar klauw, Ruellot sprong ach
teruit, struikelde en viel, waarop on
middellijk Diane en de vier andere
leeuwen zich op hem stortten.
Huitema, die nog nooit in een leeu-
wenkooi was geweest, aarzelde des
ondanks geen ogenblik. Hij greep een
stok en begaf zich in de kooi. Vier
leeuwen wist hij terug te drijven,
maar hg kon niet verhinderen, dat
de leeuw Diane de temmer dodelijk
verwondde. Op het lawaai kwamen
andere leden van het circus toesnel
len, waarna een collega van Ruellot
erin slaagde ook Diane terug te drij
ven. Ruellot overleed korte tijd later.
De vijf leeuwen waren alle in gevan
genschap geboren en golden als be
trekkelijk tam.
Boven de afbeelding van een D.C.-6
van deSabena", die vermist wordt, v.l.
n.r.: gezagvoerder Stephane Stolz, de
le officier Patrick McNamara en de
stewardess G. Groetaerts.
Op de berg Vettore in Centraal Italië
heeft men het wrak van een vliegtuig
ontdekt. Het is niet uitgesloten, dat
het het vermiste Sabena-toestel is.
Financiële discussie
in Eerste Kamer
De Eerste Kamer heeft gisteren
de financiële aspecten van de Rijks
begroting over 1955 onder de loupe
genomen.
Vanochtend zal minister van de
Kieft de verschillende sprekers be
antwoorden.
Het gaat dit jaar slechts om een
verlaging van een procent van het
nationale inkomen en in het alge
meen vonden de voorstellen tot be
lastingverlaging wel instemming in
de Kamer. Wel werd gewaarschuwd
tegen de inflatoire tendenzen. De
revaluatie van de gulden werd met
vrijwel aller instemming verworpen.
Aangedrongen werd op een be
perking van de overheidsuitgaven.
Ook werd gewezen op het feit, dat
tien jaar na de bevrijding het Be
heersinstituut nog steeds met 500
mensen werkt cn zelfs al pensioen-
maatregelen voor zijn mensen
neemt.
FEESTELIJKE DAG VOOR CEBUCO
Doelmatig adverteren
Het Wereldgebeuren
De burgemeester van Amsterdam
heeft gisteren officieel het nieuwe
kantoor (Vondelstraaf 69) geopend
van drie organisaties der „Vereniging
de Nederlandse Dagbladpers 1945"
(N.D.P.), n.L het centraalbureau voor
courantenpubliciteit (Cebuco), het
bureau voor budgetten controle (B.
B.C.) en de recognltiedienst.
Deze bureaux zijn onlangs uit Den
Haag naar de hoofdstad overge
bracht, teneinde nauwer contact te
kunnen onderhouden met de organi
saties, advertentiebureaux etc., die
nagenoeg alle in Amsterdam hun ze
tel hebben:
De heer J. W. Henny, voorzitter
van de dagbladpers, deed zgn geluk
wensen vergezeld gaan door een ge
schenk: de aankleding van de direc
tiekamer.
Namens de bond van adverteerders
schonk de heer A. van Bruggen met
zijn felicitaties een fraaie ets - een
Amsterdamse gracht van Rooden-
burg,
Cebuco gaat er van uit dat doel
matig adverteren grondige kennis
De gevolgen van de dijkval bij Scha-
rendijke blijken tot geruststelling van
de bewoners niet ernstig. Toch blijft
Rijkswaterstaat op zijn hoede. Ach
ter de geschonden zeewering wordt
uit alle macht gewerkt om een nood-
dijk aan te leggen.
(Foto: P.Z.C.)
vereist omtrent de reclame media en
de marktsituatie en dat wetenschap
pelijke hantering dier gegevens nodiR
is. De belangrijkheid van het adver
teren blijkt o.m. uit het bedrag
n.L 84 milüoen gulden dat in 1954
door de grote adverteerders en de
advertentiebureaux daarin is geïn
vesteerd.
Cebuco verleent als informatiecen
trum service aan alle adverteerders.
Het geeft een „tarievenboek" uit
waarin alle gegevens der Nederland
se dagbladen zijn opgenomen en
waarvan het voortdurend alle wijzi
gingen aan de (tot heden) 450 bin
nen- en 50 buitenlandse abonné's
verstrekt.
Het bureau voor budgetten contró-
le verzamelt en verstrekt gegevens
omtrent landelijke en regionale ad
vertentiecampagnes.
Van 1200 adverteerders worden
dagelijks uit 400 exemplaren van 154
Nederlandse dagbladen de onderwer
pen geknipt, de eegevens geput en
genoteerd, de statistieken gemaakt.
Sinds de oorlog heeft dit B.B.C.
90.000 advertentie
werkt.
De recognitiedienst waakt tegen
misbruik, in het bijzonder door over
heidsinstanties, van de nieuwskolom
men der dagbladen voor mededelin
gen die eigenlijk, minstens goeddeels,
onder de advertenties moeten worden
gerangschikt, en dus, eventueel vol
gens een speciaal tarief, moeten wor
den betaald.
ïtiecampagnes ver-
FEUILLETON.
.door JAN TEMPEST
65
Plotseling werd een koude neus te
gen haar kin gedrukt, zodat ze
krampachtig overeind schrok. Toen
likte een warme tong haar keel en
werd Bertha's zijde achtige vacht te
gen haar aangedrukt.
Bertha ben je teruggekomen...
vroeg ze zwakjes. „Maarwaar
is de baas?"
Bertha blafte en het licht kwam
naderbij.
„Sharon! Sharon! Ben je daar?"
Dat was Monk's stem. Neen, het
was geen droombeeld en Sharon snik
te van verademing. „Monk, Monk!
We zijn hier! Maarpas op het
moeras. Loop langs de kant" riep ze
dringend. „O. Monk
Nu viel het Hcht op haar. Ze knip
perde met de ogen, trachtte zich te be
wegen, maar 't scheen, dat haar lede
maten aan de grond zaten vastgevro
ren. Toen knielde Monk naast haar
en nam haar in de armen.
„O, lieveling, ben je in orde?"
„Ja, maarmaar het is zo koud.
En ik wist niet zeker of Bertha je
zou zoeken."
Ze klappertandde zo, dat haar woor
den nauwelijks verstaanbaar waren.
Ze trachtte tegen hem te glimlachen,
maar haar lippen trokken zich kramp
achtig samen.
„Je bent bevroren", riep Monk be
zorgd. „Waarom heb je in 's hemels
naam je mantel uitgetrokken, malle
meid?"
„De tweelingen waren nat, bemod-
derd en huiverig. Ik was bang, dat ze
longontsteking zouden krijgen. Nu
zijn ze warmer. Kijk maar! Ze sla
pen."
„Ja. Houd ze nog een paar minuten
goed vast. He moet de anderen roe
pen."
„Welke anderen?"
„Clifford en Joyce Elsie's zuster
zgn ook naar jullie aan 't zoeken.
Joyce schijnt me een goed mens toe."
..Ja. dat is ze ook", gaf Sharon toe,
ofschoon ze even iets als jaloezie bij
zich voelde opkomen. Had Elsie's lis
tigheid succes opgeleverd en was
Monk al half-en-half op Joyce ver
liefd?
Hij stond op, zwaaide de lantaarn
boven zijn hoofd en riep zo luid hg
kon. De tweelingen bewogen zich en
zaten eensklaps, nog erg slaperig,
overeind.
„Alles is in orde, jongens. Oom
Monk is hier en we gaan naar huis",
zei Sharon op zwakke toon en toen
de twee stevige kinderlichaampjes uit
haar armen werden genomen, had ze
't van smart wel kunnen uitschreeu
wen. Brian en Billy, nu weer klaar
wakker, drukten zich heftig tegen
Monk aan. Sharon trachtte zich ook
van de grond te verheffen, maar haar
benen waren niet in staat haar te dra
gen.
„Ze hebben ons gehoord; ze ko
men", zei Monk, terwijl hij verstrooid
de kinderen op hun schouders klopte.
„Doe die mantel aan, lieveling."
Sharon trachtte de mantel over
haar schouders te halen, maar de
krachtsinspanning om haar verstijfde
armen op te lichten was te veel voor
haar. Ze hoorde zichzelf een kreet ge
venen toen werd alles duisternis.
Toen ze weer de ogen opende, lagen
Joyce en Monk naast haar geknield,
bezig met kracht haar armen en be
nen te wrijven, terwijl Clifford hen
met de lantaarn bijlichtte.
„Het spijt me", fluisterde ze. „Ik...
o, laat dat! Jullie doet me pijn."
Meteen barstteze, tot haar groot ver
driet, in tranen uit, terwijl Monk en
Joyce elkaar veelbetekenend aanke
ken.
„Zouden jij en Clifford de kinderen
kunnen nemen, terwijl ik Sharon
draag vroeg Monk kortaf.
„Ja, natuurlijk. Als we eenmaal op
betrekkelijk vlak terrein zijn, kunnen
we ze gemakkelijk dragen" antwoord
de Joyce geruststellend. „Vooruit dan!
Hoe eerder ze in bed gestopt zijn, des
te beter."
Sharon slaakte een kreet van pro
test, toen Monk haar optilde en in zijn
armen nam.
„Zet me neer, Monk, je kunt me
onmogelijk die steile helling opdragen.
ik öen grotendeels vallende
naar beneden gekomen."
„O, het gaat wel, als je me stevig
vasthoudt."
„Maarmaar... de kinderen..."
„Daar zullen Clifford en Joyce voor
zorgen."
Zenuwachtig in zichzelf lachend,
vond Sharon het een spookachtige
optocht. Voorop liep Clifford, die Bil
ly en een van de lantaarns droeg. Od
hem volgde Joyce met Brian aan de
hand en de tweede lantaarn in de an
dere. Daarna kwam Bertha, haar baas
luid blaffend aanmoedigend, terwijl
De geest in Europa
Ongetwijfeld is het voor een goed
deel aan de Marshall-hulp te dan
ken, dat het oude West-Europa er
zo betrekkelijk snel na de tweede we
reldoorlog economisch weer bovenop
kwam.
Er is thans zelfs sprake van een be
trekkelijk welvaren, mede ook door de
hoge productiviteit en de wilskracht,
om bepaalde voordelen te bereiken.
De regeringen kunnen dus tevreden
zijn en het volk zou tevreden moeten
zijn. Maar is dit inderdaad zo?
Ondergaan de mensen in dit Europa
de huidige materiële vrij voorspoedige
gang van <aken ook in een stemming
van een opgewekt uitzien naar nóg
betere zaken in een goed vertrouwen
op dg toekomst?
Uit het land van Uncle Sam be
kend om zijn ondernemingslust
en hard, daadwerkelijk optimis
me komen andere geluiden. Ervarin
gen van reizigers, die naar het oude
Europa trokken en er niet alleen
maar deden aan wat sightseeing doch
hun ogen en oren de kost gaven.
Die ervaringen zijn niet opgewekt.
Men vergeet zo gauw achter de be
richtgeving over de voornemens en
moeilijkheden van de regeringen de
„man in the street." De eenvoudige
burger om wie het tenslotte allemaal
begonnen is.
Welnu, die Amerikaanse reizigers
berichten over een klaarblij
kelijk nieuwe levenslust, wel
ke echter niet meer zoals vroeger, met
name bij de Middellandse zee-volken,
spontaan en direct naar voren treedt.
Veeleer is zij omhangen met de sluier
van duistere ervaringen. Men vreest
zelfs, dat deze ervaringen zich zullen
herhalen. Voor echter dit „misschien"
een feit wordt, wil men uit het le-
ven voorlopig nog putten, wat er voor
genoegens uit te halen valt. De ge
dachte aan een dergelijk „misschien"
bestaat in alle Europese landen.
In Frankrijk hoort men van de eer
ste de beste taxichauffeur, dat de
overwinning van het communisme
onafwendbaar is. In een corresponden
tie in de „Frankfurter Allgem. Zei-
tung" wordt daarvan getuigd.
De Fransman heeft niet meer zijn
oude brut aal-opgewekte Gallische dap
perheid. Hij voelt zich ingesloten tus
sen drie superieure machten: Duits
land, de Sowjet-Unie en de Verenigde
Staten, die hij in wezen geen van alle
vertrouwt.
Voor de buitenlanders is het leven
in Frankrijk niet meer dat van de ple
zierige en veilige existentie, welke de
Derde Republiek hun bood.
Ook over Engeland, waar het uiter-
terlijk beeld nog meer dan in
Frankrijk is veranderd, hangen
schaduwen.
Uit het Engeland van George V, ge
lijkend op een door niets in zijn zelf
vertrouwen geschokte zeeman, is een
kleine burgerman géworden met een
versleten blauwe uniform.
Er is in Engeland een ondergrondse
spanning waarneembaar, die er aan
doet twijfelen of de oude kracht van
de „battle of Britain" nog wel aanwe
zig is. Wellicht werpt de kwetsbaar
heid van het eiland voor de moderne
atoomwapens, een schaduw over het
land.
Uit Duitsland komen verschillende
berichten. Op economisch terrein
luiden die uit de Bondsrepubliek
het gunstigst, maar zo zeggen de
Amerikaanse reizigers de stemming
•is er veel gespletener dan in Berlijn
en Wenen. In het Duitsland leeft
hartstochtelijk de wens naar vergeten
van het verleden. Alles wat vóór 1945
ligt, wordt als een soort archaeologie
beschouwd, die alleen voor de vak
man van belang is.
Merkt men op, dat Duitsland zijn
vrijheid niet in 1945 maar in 1933 ver
loor, dan vinden vele Duitsers dit een
weinig delicate opmerking. Vrijwel
elke Duitser meent, dat het nationaai-
socialisme geen kans meer maakt,
maar toch merken de bezoekers arg
wanend het feit op, dat van Von Sa
lomon's „Der Fragebogen" al een
kwart millioen exemplaren verkocht
zijn.
Ook het vertrouwen in de nieuwe
bureaucratie is niet groot, omdat de
ze al te zeer met de vroegere Nazi's
is doordrongen.
Geen enkele waarnemer verzuimt
te berichten, dat in al deze landen een
sterke afkeer van de militaire dienst
bestaat.
10.000 kaarten voor
Nederland-Denemarken
uitgeloot
In ongeveer één uur tijds zijn 10.000
voetballiefhebbers Dinsdagochtend een
kaartje rijk geworden voor de inter
landwedstrijd NederlandDenemar
ken, welke op 13 Maart a.s. in het
Olympisch Stadion te Amsterdam
wordt gespeeld. Zij hadden dat te
danken aan Vrouwe Fortuna, die no
taris B. Grootenboer bij aet rekking
van de loterij van de 10.000 plaatsbe
wijzen, welke de K.N.V.B. naar men
weet voor het Rode Kruis beschik
baar stelde, juist hun nummer uit de
hoed liet nemen.
Tienduizend enthousiasten van
de 30.000 die een aanvraag hadden in
gezonden voeren dus wel bij deze
unieke distributie van toegangskaar
ten voor een landenduel. Het Rode
Kruis trouwens ook. Na aftrek van de
administratie- en andere kosten zal er
een bedrag van ongeveer f 12.000,in
de kas van deze organisatie vloeien.
Monk met Sharon in de armen de ach
terhoede vormde.
De tocht langs het moeras en te
gen de helling op ging langzaam en
moeilgk. Joyce hijgde, Brian kreun
de en toen ze boven waren sloeg
Monks hart als een voorhamer. Hg
had haar niet moeten dragen, ik ben
te zwaar, dacht Sharon dof, maar ze
had geen kracht meer om zich te ver
zetten. Ten slotte was het erg prettig,
zo in Monk's armen te rusten, met
haar kille, vochtige gezicht tegen zijn
hals gedrukt. Zijn huid was even
vochtig als de hare, maar voelde heer
lijk warm aan.
(Wordt vervolgd).
