O
Het edele linnenweefsel dreigt
vergeten product te worden!
nxe
"Qzouwenfiaqina
VAN VROUW T0J VROUW
EEN EXTRA SCH00LJURKJE,
DANK ZIJ DE OPRUIMING!
PARIJS T00RT DE ZOMERMODE
w
X'
ZATERDAG 5 FEBRUARI 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
EENS IN HOOG AANZIEN...
Groots opgezette propaganda-acties van
vereniging Nederland-Linnenland
Een enkele huisvrouw moge zich misschien in een onbewaakt ogenblik
eens knollen voor citroenen laten verkopen, binnenkort zal zij zich geen
graslinnen, kloosterlinnen, Congolinnen of kasteellinnen meer in de handen
hoeven te laten stoppen in de mening dat zij linnen heeft gekocht. Alle echt
linnen weefsels zullen namelijk een garantiemerk krygen van de Vereni
ging „Nederland-Linnenland". Er komen drie garantiemerken, welke de
overkoepelende naam „Holland-Linnen" zullen voeren, met het onderschrift
Puur" voor weefsels, die voor ten minste 90 procent uit linnen bestaan,
met het onderschrift „Half" voor weefsels met meer dan 50 procent linnen
en met het onderschrift „Kleuren in katoen" voor weefsels, die voor ten min
ste 65 procent uit linnen bestaan, maar waarvan de gekleurde draden of ba
nen niet van linnen zyn. Het garantiemerk „Holland-Linnen" zal uiteraard
alleen voor de Nederlandse linnen worden gebruikt. De Vereniging „Neder-
and-Linnenland", waarin vlassers, spinners, wevers en groothandelaren zich
hebben verenigd, stelt zich immers ten doel propaganda te maken voor het
linnen van eigen bodem. Daar is alle aanleiding voor, want het linnen, dat
eens by de Nederlandse vrouw in zo'n hoog aanzien heeft gestaan, dreigt in
ons land een vergeten product te worden! Ieder, die iets met vlasbewerking
te maken heeft, ziet met lede ogen aan dat van de Nederlandse vlasproduc
tie in 1953 voor bijna 80 millioen gnlden werd geëxporteerd, terwyl het
binnenlands verbruik evenals trouwens het verbrlik van geïmporteerd
linnen slechts enkele millioenen beliep. Bepaald triest wordt het, wan
neer men dan constateren moet dat hier Iers en Belgisch linnen wordt inge
voerd, dat van Nederlands vlas vervaardigd is
Nederland is een bekend vlasland,
één der belangrijkste vlasproducen
ten van West-Europa. Dank zij de
steun van het Vlasinstituut in Wage-
ningen telen de boeren op de zware
klei in Zeeland, West-Brabant en de
Noordoostpolder een product van ho
ge kwaliteit. Zo hoog werd de kwali
teit opgevoerd, dat Nederland op de
wereldmarkt de grootste leverancier
van zaailynzaad werd.
In de vorm van lijnzaad worden m
de Nederlandse bodem elk jaar weer
de kiemen voor het lijnzaad gelegd.
Het vlas-areaal neemt vrijwel jaar
lijks toe en steeg van 13.000 hectaren
in 1947 tot 30.000 hectaren in 1954.
De kleiboer teelt het graag, want de
opbrengsten zijn goed en vlas is zeer
geschikt voor de vruchtwisseling.
Er moet heel wat met het vlas ge
beuren voordat het als een linnen
droogdoek, als een eht damasten
tafellaken of als een halflinnen
luier in een winkelétalage ligt. Het
moet gerepeld, geroten, gebraakt,
gezwingeld en gehekeld worden
voordat 't klaar is om als vezel te
worden afgeleverd aan de spinnerij.
Dan begint liet proces van kaarde
ren en spinnen, van bleken en we
ven met schering en inslag en eerst
daarna belandt het linnen weefsel
via groot- en kleinhandel in de lin
nenkast.
Het vlasbewerkingsproces 't linnen
was als „lijnwaad" al bij onze voor
ouders van 5000 jaar her bekend
heeft in de loop der tijden wel verande
ringen ondergaan; de meeste bewer
kingen zyn gemechaniseerd.
Hoe oud en eerbiedwaardig het lin
nen ook is, toen de katoen haar intre
de op de wereldmarkt deed, verloor
het snel terrein. De katoen was goed
koop en het linnen kon daar niet te
genop, want de Europese vlasboeren
hadden geen negerslaven op hun boer
derijOok nu nog is de katoen
goedkoper, maar 't ligt voor de hand,
dat de lcatoenprijzen sterk zullen stij
gen zodra ook in de katoen-produce
rende landen de sociale toestanden
nog eens een verbetering zullen on
dergaan.
Duur, maar sterk.
Intussen is linnen nog steeds duur
der dan katoen. Maar, zo is weten
schappelijk vastgesteld, de vlasvezel
is ook twaalf maal zo sterk als de ve
zel van katoen! Voor canvas, post
zakken, boekbanden, brandslangen,
slaapzakken, dekzeilen op schepen
ejd. wordt dan ook veelvuldig gebruik
van linnen gemaakt.
Linnen heeft ook nadelen: het ver
draagt geen chloor, droogt moeilijk,
voelt koud aan enzovoorts. Daar staan
echter grote voordelen tegenover,
zegt „Nederland-Linnenland". Het ab
sorbeert sterk, kan zelfs 25 procent
van het eigen gewicht aan vocht op
nemen en is daardoor uitstekend ge
schikt voor droogdoeken; het pluist
niet en er komt geen mot in; het
heeft net als zijde een natuurlij
ke glans en blijft ook 's zomers koel
aanvoelen; het is antibiotisch en dat
maakt linnen bijzonder geschikt voor
ziekenhuizen en hospitalen; het ver
draagt geen andere stoffen, dus vlek-
Januari was weer de maand van de
eouponnctjes cn menige huisvrouw zal
niet nagelaten hebben, hiervan te pro
fiteren. Patroontjes, waarvoor zowel
één als tweeërlei stof gebruikt kunnen
worden, zyn daarom dubbel welkom!
Hier ziet u er zo eentje voor meisjes
van een jaar of acht. Het kan met
of met lange mouwen gemaakt wor
den. Het middelste modelletje is van
effen stof. Kraag en manchetten kunt
u naar verkiezing van andere of de
zelfde stof nemen. U heeft nodig ca.
1.30 m stof van 140 breedte. U tekent
voor- en rugpand zonder de stippellij
nen. Bij het rugpand vouwt u het be
leg naar binnen en brengt de knoops
gaten aan, tenzij u drukknoopjes
neemt. Schouder- en zijnaden sluiten.
De mouw is in de lange mouw ge
tekend. U stikt het figuurnaadje en
de mouwnaad dicht en zet de onder
kant tussen het manchetje. De mouw
wordt naad op naad vallend inge
naaid, waarbij u de kop licht in
houdt. Maakt u de lange mouw. dan
voorziet u de onderkant van een
splitje, voor u deze ingerimpeld tus
sen een 2 cm breed boordje op pols
wijdte zet.
De rok bestaat uit 2 banen van de
gewenste lengte (ca. 40 cm) en 100
cm breed, die met elkaar verbonden
en ingerimpeld aan het lyfje genaaid
worden. De kraagdeeltjes van dubbele
stof zet u onder een schuin biesje in
de halsopening. Bij een witte garne
ring werkt u hals en mouwen eerst af,
waarna u kraag en manschetten met
handsteken bevestigt, zodat ze ge
makkelijk apart te wassen zyn. Het
voorpand kan men borduren of met
een klaar gekocht randje garneren.
Voor tweeërlei stof knipt u langs
de stippellijntjes een schouderpas los,
welke u van andere stof maakt. Des
gewenst neemt u daar ook de mouwen
van. Het rokje kunt u met een dwar
se rand van de andere stof maken zo
als u hier ziet, of u neemt het rokje
in de stof van de pas met een ca. 10
cm brede rand aan de bovenkant in de
stof van het lyfje. Dat geeft het ef
fect van een schootje en staat ook heel
aardig. Het ceintuurtje wordt 3 4
cm breed van dubbele stof.
Maakt u een jurkje van geruite of
gestreepte stof, dan is het wel leuk om
de schouderpas en een rok-
rand in een andere rich
ting te nemen.
ELLA BEZEMER.
ken zelfs wijn en bloed gaan er
gemakkelijk weer uit. Die laatste ei
genschap is tevens oorzaak dat linnen
moeillijk te verven is, maar sinds men
hiervoor-aen oplossing gevonden heeft
en het linnen tevens kreukherstellend
kan wonden gemaakt, is er voor lin
nen ook weer een toekomst op het
lucratieve terrein van de damesmode.
Ondanks alle voordelen maakt het
verbruik van Nederlands linnen in
Nederland nog slechts 1 procent
uit van het totale textielverbruik.
Toch zal de Vereniging „Neder
land-Linnenland" bij haar nieuwe
actie voortbouwen op de faam van
echt-Hollandse degelijkheid, wel
ke het linnen bij de Nederlandse
huisvrouw nog steeds geniet. Een
steuntje in de rug zal misschien
zijn, dat enkele jaren geleden een
enorm grote exportorder van lin
nen droogdoeken afsprong. Een
Twentse fabriek bleef zitten met
een partij van millioenen guldens.
De duizenden droogdoeken werden
toen voor „afbraakprijzen" op de
markt gebracht en sleepten de he
le droogdoekenmarkt- mee omlaag.
Als gevolg daarvan zijn de linnen
droogdoeken nu nog vrij goedkoop.
Br zal echter ook een moeilijkheid
zijn, die in de naam „Holland-Linnen"
schuilt. Men heeft die naam welke
velen zich misschien zal doen afvra-
Een waarom het geen „Nederland-
innen" kon zyn juist gekozen ter
wille van de reclame in het buitenland,
waar het woord Holland het nu een-
La ligne flamme": een
nieuw kapsel.
Deze week is in hotel „Ter
minus" te 's-Gravenhage, de
nieuwe haarmodelijn voor het
komende seizoen getoond, nau
welijks drie dagen nadat deze
in Parijs door het „Syndicat
Haute Coiffure Frangaise" werd
gelanceerd. De nieuwe lijn is
getiteld „Ligne Flamme („vlam-
lijn"). Volgens Nederlandse des
kundigen op dit gebied, is het
nieuwe kapsel bijzonder ge
makkelijk te onderhouden.
De nieuwe haarmodelijn is
a-symmetrisch; 1 oor is geheel
of gedeeltelijk bedekt, het an
dere onbedekt. De haren zijn
vrij kort. De voorhoofdlijn ver
toont slechts weinig afwijking
van het tot nu toe in de mode
zijnde korte kapsel.
Schokje voor chauffeurs.
Wanneer een automobilist een mede-
passagiere in zijn wagen heeft, die
nylon-kleding draagt, kan de auto
radio gaan knetteren en metalen de
len van het portier kunnen de auto
mobilist zelfs een lichte schok geven,
aldus leerden wij uit het speciale
„R.A.I.-nummer" van „De Telegraaf".
De oorzaak hiervan is het feit, dat
nylon statische electriciteit opwekt,
vooral wannopr de zitbank met een
nylon hoes is bekleed.
maal „doet". Maar op het moment,
dat de voorbereiding geheel in kannen
en kruiken was, kwam iemand ver
tellen dat „Holland-Linnen" in Ame
rika de naam voor markiezendoek is.
De actie moest echter starten en nu
wacht men met spanning af hoe de
Amerikaan zal reageren, als de Ver
eniging „Nederland-Linnenland" daar
luiers van „markiezendoek" komt
propageren
„Plissé" wordt
weer modern
Er zyn tal van huishoudelijke zor
gen, welke de huisvrouw van thans be
spaard worden; zij heeft het dan ook
veel gemakkelijker dan haar collega
van vyftig of zelfs vyf en twintig jaar
geleden. Wat werd er bijvoorbeeld
vroeger niet gewassen, gesteven en
gestreken! Dat wassen is op zichzelf
misschien niet veel minder geworden,
al zijn er allerlei textielsoorten met
z.g. „vuilafstotende" eigenschappen,
maar stijven en strijken zijn abso
luut veel minder geworden.
Wij dragen thans geen ingewikkel
de kleding meer, welke wij zelf nau
welijks kunnen schoonhouden; wij
zouden het niet meer kunnen, want
waar zouden de tijd en het geld van
daan moeten komen voor omslachtige
was- en strijkbehandelingen of voor
hulp daarbij? Maar zeker ook een
groot deel van deze verandering heb
ben wij te danken aan de textielche-
mici, die, onvermoeid werkend in him
laboratoria, allerlei manieren hebben
uitgedacht om textielgrondstoffen zo
te behandelen, dat zij zich naar onze
wensen gaan gedragen.
Een recent voorbeeld hiervan is de
geplisseerde katoen. Schrikt u niet,
er komt geen hoge rekening van de
stomerij aan te pas, noch urenlang
zelf zwoegen om al die kleine plooitjes
er weer in te krijgen na het wassen!
Deze katoen is zo behandeld, dat het
plissé er in zal blijven, mits men de
wasvoorschriften opvolgt.
Komend voorjaar zullen deze
stoffen in ons land verkrijgbaar
mee goed gecombineerd kan wor
den.
Het plisé is aan de achterkant lich-
zijn. per meter, maar ook in de tig op dun papier geplakt, waardoor
vorm van confectie. Als men zelf het goed verwerkt kan worden. Nadat
een japon ervan in elkaar wil zet- de japon klaar is haalt men het pa-
ten is het wel aardig te weten, pier er pas af. Natuurlijk is het plis-
dat dezelfde stoffen er ook onge- sé duurder dan ongeplisseerde stof; er
plisseerd zullen zijn, zodat daar- gaat immers veel meer materiaal in.
PARIJS, FEBRUARI De Franse
mode-ontwerpers, toonden deze week
hnn collecties voor de komende lente
en zomer, en zoals altijd waren er
scherpe contrasten tussen de diverse
shows. Daarnaast is er echter ook dit
jaar weer op enkele punten een ver
rassende overeenkomst in het bizarre
lijnenspel, dat „mode" heet... Ditmaal
is het de vorig jaar door Dior ge
lanceerde H-lijn. welke in bijna alle
collecties invloed heeft gehad.
f éliswaar hebben wij de ge
woonte om in deze kolom
op gepaste ogenblikken
een of andere Belangrijke
Vrouw de hulde van de dag te
bewijzen maar wat let ons
om ditmaal ook eens op een
groot Man de schijnwerper te
richten? Zo hij al niet tot de
verbeelding van de vrouwen
spreekt: hij wékt toch stellig
gevoelens van geestdriftige be
wondering bij haar zoons. Mis
schien dat er daarom moeders
zijndie alles wat over hem ge
schreven is naarstig hebben uit
geknipt en opgeplakt, tot lering
en vermaning van de mannen,
die rond haar tafel opgroeien.
Zij konden haar tijd slechter be
steden!
In zijn hoogst merkwaardig le
ven vormt zijn onlangs gevierde
tachtigste verjaardag niet een
welkome aanleiding voor een
terugblik op een welbesteed
vruchtbaar levenwaarover liy,
in een leunstoel met kussens,
weemoedig mediteert. Integen
deel; deze knoestige eik uit de
Elzasser wouden staat nog even
recht, even stoer in de vreemde
tropische bodem geplant als
veertig jaar geleden.
Hij mediteert niet en hij jubi
leert niet: hij cureert, hij stu
deert en hij musiceert. Hij
vreest waarschijnlijk niets zo
zeer a,ls de- roest, die- onverbid
delijk achter de rust aansluipt.
Hij laat zich niet vellen door de
vermoeidheid: over enige jaren
zal het bericht van zyn ver
scheiden, daar ver weg, mid
den in zijn werk en grootse een
zaamheid, ons plotseling doen
opschrikken. De wereld zal er
dan alweer armer aan toe zijn,
want een gróót en goed, maar
vooral een sterk hart wordt een
steeds zeldzamer verschijnsel.
li/ at is er in die singuliere
]/y man, dat de bewondering
van generaties heeft
gaande gehouden en zowel de
critiek als de afgunst niet aan
het woord liet komen? De her
denkingsartikelen hebben zich
ingespannen, daarop1 een ant
woord te geven en wat zij te
berde brachten is alleszins aan
nemelijk, maar niet afdoende.
Zijn grote intelligentie, zijn oor-
spronkelijkheid, zijn buitenge
wone muzikale begaafdheid en
zijn wetenschappelijke veelzij
digheid zijn misschien wél uniek
maar spreken daarom nog
niet tot aller verbeelding. Zijn
opgeven van een brillante aca
demische loopbaan en alles wat
daarmee aan roem en onder
scheiding in de culturele wereld
van West-Europa gepaard gaat,
is wél opzienbarend, maar wekt
zonder twijfel bij het eerzuch
tig opgroeiend geslacht toch
eerder wrevel: wie stapt er nu
uit de gala-koets om te voet
verder te zwoegen En is het al
vreemd om de toga der ere te
verruilen voor de witte dok-
tersjas hoe regelrecht on
zinnig klinkt het, om al die op
nieuw vergaarde kennis en kun
de te gaan verspillen in de slo
pende hitte van het oerwoud,
aan zulke volstrekt onbelang
rijke en hopeloze patiënten als
de negers van Centraal-Afrika
Werpt U mij niet tegen, dat dit
te cynisch gedacht is: er zijn
immers van niemand- ter wereld
zoveel levensbeschrijvingen
verschenen als van de succes
volle egoïst Napoleon Bonapar
te? Mensen in de dood jagen
spreekt immer nog meer tot de
verbeelding der massa, dan
mensen in het leven houden.
Of hebben soms de huidige
schoolboekjes niet grif bladzij
den beschikbaar voor Attila en
Alexander de Grote, voor alles
wat admiraalt en generaalt
maar nauwelijks een regeltje
voor Louis Pasteur, Marie Cu
rie of Alexander Fleming?
Neen, om geslachten jong volk
tot bewondering te d.wingen,
moet men bij voorkeur niet een
kippenhok tot hospitaal gaan
ombouioen anders zou de we
reld de geschreven boeken
over tropenartsen, zendeling-
dokters en medici-missionaris
sen niet kunnen bevatten.
Als U het viij vraagt: het
fascinerende van deze
man, Albert Schweitzer
voor dit en vele volgende ge
slachten, schuilt in de contrast
werking van zijn persoon. Hij
verbijstert eenvoudigweg de
meest cynische en critische toe
schouwer, door alle geijkte
waarden rustigweg om te ke
ren en met een brede glimlach
het effect te genieten. In een
wereld, vjaarin eigenbaat en
eigenliefde als vanzelfspreken
de normen gelden, propageert
hy als de gewoonste zaak van
de wereld de gelijkenis van de
barmhartige Samaritaan. In-
plaats van het podium van het
succes kiest hij de houten barak
in een volslagen eenzaamheid.
Inplaats van het kerkorgel in
de stampvolle kathedraal, het
bescheiden instrument in die
zelfde barak, temidden van de
gonzende stilte der tropen
nacht. Hij versmaadt de acten-
tas voor 't geblutste koffertje,
de goedgesneden rok voor het
open hemd en de slobberige
broek. Hij wandelt rond in zijn
zelfgekozen koninkrijk zo ruig
en rechtop als een laatste Vi
king met een wilde haarbos en
een hangsnor, en de tachtigja
rige ogen hebben nog geen bril
nodig.
In zijn persoon hébben de
aartsvijanden Duitsland en
Frankrijk zich verzoend, heeft
Bach de hand gereikt aan
Braille, heeft de vrijzinnige be
spiegeling zich uitgeleefd in de
rechtzinnige1 aanpak. Er is niets
dat hem zoveel onrecht doet
als een soort protestantse hei
ligverklaring, een laffe en zoe
te sentimentaliteit die veilig
dwepen wil op een afstand.
Men wordt geen tachtig jaar
in het oerwoud als men niet een
knoestig, eigengereid en onge
makkelijk heer is, die met straf
fe hand zichzélf evenzeer als
zijn omgeving regeert, en zyn
opvatting niet voor een betere
wil prijsgeven. Hij staat vier
kant in zijn schoenen en glim
lacht met een wijze, ruige hu
mor naar het pratende, twis
tende twijfelende en weifelende
Europa, van zijn oomzegger
Jean Paul Sartre, als 't leven
de antwoord op de eeuwige
vraag: Wie is mijn naaste? Hij,
die elke cent voor zijn werk bij-
eengebedeld heeft, staat onaan
tastbaar voor het oog der we
reld als de rijke man.SASKIA.
Pierre Balmain volgt niet letterlijk
de aanwijzingen van de H-lijn op,
maar is er toch wel duidelijk door ge-
inspireerd. Zijn modellen vertonen een
discrete bustelijn en !age heupen.
Kleuren: opvallend veel wit, soms
gecombineerd met marine-blauw of
grijs; voorts een reeks van pastel
tinten, waaronder prachtige tweeds.
Zijn avondjaponnen zijn uiterst nauw
en laten den enkels vrij.
Jacques Heim bracht kleding met
rechte, afhangende en in de rug blou-
sende japonnen en mantels. Een niet
bijzonder elegante collectie, door het
publiek vrij koel ontvangen.
Carven brengt een regelrechte aflei
ding van de H-lijn. Haar modellen
.kunnen slechts gedragen worden over
een corselet je („balconnet-55" ge
doopt), waardoor de buste wordt ver
hoogd en een lange taille geforceerd
wordt.
Ook Christian Dior heeft thans
zijn collectie aan de publiciteit
prijs gegeven. Hij borduurt ui
teraard voort op zijn eigen the
ma, de H-lijn; alleen heeft hij
de naam veranderd in A-lijn.
De silhouetten van zijn manne
quins doen in deze lente- en
zomerkledij inderdaad aan de
vorm van de letter A denken
En deze „A" is nog minder
vrouwelijk dan de „H" van ver
leden jaar!
Dior's modellen omsluiten de buste
zeer nauw, verdoezelen de taille ge
heel en staan „discreet" wijduit om
de heupen. Maar. hoe onvrouwelijk
al deze kledingstukken zijn, men her
kent er toch steeds de hand van de
meester-couturier inEn gelukkig
heeft Dior naast al deze sluike on
flatteuze japonnen, mantels en tail
leurs een serie prachtige middag en
avondtoiletten in fraaie kleuren ge
lanceerd, hetgeen bij zijn publiek weer
veel goed maakte.
Genevieve Fath, die het modehuis
van haar overleden man voortzet,
heeft (terecht!) enorm veel bijval ge
oogst met haar lente- en zomermodel-
len. De collectie-Fath is puur vrouwe
lijk, jeugdig en daarbij., verrassend
veelzijdig. „Een jonge, natuurlijke
gezonde collectie, welke een vreugde
is voor het oog en de mode eer aan
doet!", zo luidde het oordeel van de
vele belangstellenden. Madame Fath
heeft met deze eerste show na de
dood van haar man bewezen, dat
„maison Fath" onder haar leiding een
modehuis van klasse zal blijven
O. 6.
/s.
iW x
b
//I 4
/O
V/9
i
'iD
3V,
Z ZO/s
03
?a8 JR.
U 3 /O
VZ KRAAG
O-tZ3.ZV
t/^_vOuvyI
i manchet'J
s
Spanjeland zonder echtscheidingen
In het jaar 1953 werden in Spanje
slechts 149 echtscheidingsprocessen
aanhangig gemaakt, waarvan 72 met
succes. Dit getal is, vergeleken bij
de echtscheidingscijfers in andere
landen, onwaarschijnlijk laag. Niet
omdat in Spanje huwelijksmoeilijkhe
den een onbekend iets zouden zijn,
maar omdat de wetgeving er een
scheiding practisch onmogelijk
maakt, aldns het Zwitserse blad
„Wochenzeitung."
Het aantal mislukte huwelijken is
in Spanje zeker niet kleiner dan el
ders. De belemmeringen welke een
wettige scheiding in de weg staan,
zijn echter zo groot, dat ze zelden
overwonnen kunnen worden. Bij een
aanvraag tot echtscheiding verlangt
de wet allereerst van de vrouw de
zogenaamde „constitution en déposi-
to." Dat wil zeggen dat zij met
haar kinderen, wanneer zij die heeft
in aanwezigheid van een rechts
geleerde, de echtelijke woning moet
verlaten en een nieuw tehuis moet
betrekken bij familie, in een klooster
of in een hotel. De man blijft in het
..domicilio conyugal". de voormalige
echtelijke woning, ook wanneer deze
vroeger aan de vrouw of aan haar
ouders toebehoorde. De schuldvraag
speelt bij dit alles totaal geen rol.
Daar deze regeling echter aanzien
lijke kosten met zich meebrengt, nog
voordat het eigenlijke proces begon
nen is, komt aeze gang van zaken
slechts in vermogende kringen voor.
Meestal gaan man en vrouw,
die willen scheiden, zonder vorm
van proces uiteen. Wanneer de
man niet rancuneus is, stelt hij
zyn vrouw een document ter hand,
waarin hij haar schriftelijk toe
stemming geeft, een werkkring te
zoeken. Ontbreekt deze schrifte
lijke toestemming, dan kan geen
werkgever haar in dienst nemen...
De meeste vrouwen wier huwelijk
op een mislukking uitloopt, berusten
hierin noodgedwongen, zelfs wan
neer voortzetting van een dergelijk
huwelijk een geestelijke marteling
voor haar betekent. Haar streng re
ligieuze opvoeding, erop ingesteld
om haar tot trouwe echtgenoten en
moeders te vormen, is haar dan vaak
tot morele steun bij het ontbreken
van persoonlijk geluk. Wanneer een
vrouw haar man zonder wettige
scheiding verlaat, vindt zij dikwijls
bij haar eigen familie geen begrip
voor deze stap. „Ze heeft tijd genoeg
gehad om tevoren dit huwelijk te
overwegen", luidt dan het argument
van vele Spaanse vaders, die hun
dochters in zulke gevallen slechts
zelden de helpende hand reiken. Haar
weg eindigt meestal op straat, ten
zij iemand uit medelijden voor haar
een plaatsje in een klooster betaalt...
Velen zijn er daarom van over
tuigd, dat de Spaanse vrouw een min
der onzeker leven zou hebben, wan
neer zij stemgerechtigd zou zijn.