O Het edele linnenweefsel dreigt vergeten product te worden! nxe "Qzouwenfiaqina VAN VROUW T0J VROUW EEN EXTRA SCH00LJURKJE, DANK ZIJ DE OPRUIMING! PARIJS T00RT DE ZOMERMODE w X' ZATERDAG 5 FEBRUARI 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 EENS IN HOOG AANZIEN... Groots opgezette propaganda-acties van vereniging Nederland-Linnenland Een enkele huisvrouw moge zich misschien in een onbewaakt ogenblik eens knollen voor citroenen laten verkopen, binnenkort zal zij zich geen graslinnen, kloosterlinnen, Congolinnen of kasteellinnen meer in de handen hoeven te laten stoppen in de mening dat zij linnen heeft gekocht. Alle echt linnen weefsels zullen namelijk een garantiemerk krygen van de Vereni ging „Nederland-Linnenland". Er komen drie garantiemerken, welke de overkoepelende naam „Holland-Linnen" zullen voeren, met het onderschrift Puur" voor weefsels, die voor ten minste 90 procent uit linnen bestaan, met het onderschrift „Half" voor weefsels met meer dan 50 procent linnen en met het onderschrift „Kleuren in katoen" voor weefsels, die voor ten min ste 65 procent uit linnen bestaan, maar waarvan de gekleurde draden of ba nen niet van linnen zyn. Het garantiemerk „Holland-Linnen" zal uiteraard alleen voor de Nederlandse linnen worden gebruikt. De Vereniging „Neder- and-Linnenland", waarin vlassers, spinners, wevers en groothandelaren zich hebben verenigd, stelt zich immers ten doel propaganda te maken voor het linnen van eigen bodem. Daar is alle aanleiding voor, want het linnen, dat eens by de Nederlandse vrouw in zo'n hoog aanzien heeft gestaan, dreigt in ons land een vergeten product te worden! Ieder, die iets met vlasbewerking te maken heeft, ziet met lede ogen aan dat van de Nederlandse vlasproduc tie in 1953 voor bijna 80 millioen gnlden werd geëxporteerd, terwyl het binnenlands verbruik evenals trouwens het verbrlik van geïmporteerd linnen slechts enkele millioenen beliep. Bepaald triest wordt het, wan neer men dan constateren moet dat hier Iers en Belgisch linnen wordt inge voerd, dat van Nederlands vlas vervaardigd is Nederland is een bekend vlasland, één der belangrijkste vlasproducen ten van West-Europa. Dank zij de steun van het Vlasinstituut in Wage- ningen telen de boeren op de zware klei in Zeeland, West-Brabant en de Noordoostpolder een product van ho ge kwaliteit. Zo hoog werd de kwali teit opgevoerd, dat Nederland op de wereldmarkt de grootste leverancier van zaailynzaad werd. In de vorm van lijnzaad worden m de Nederlandse bodem elk jaar weer de kiemen voor het lijnzaad gelegd. Het vlas-areaal neemt vrijwel jaar lijks toe en steeg van 13.000 hectaren in 1947 tot 30.000 hectaren in 1954. De kleiboer teelt het graag, want de opbrengsten zijn goed en vlas is zeer geschikt voor de vruchtwisseling. Er moet heel wat met het vlas ge beuren voordat het als een linnen droogdoek, als een eht damasten tafellaken of als een halflinnen luier in een winkelétalage ligt. Het moet gerepeld, geroten, gebraakt, gezwingeld en gehekeld worden voordat 't klaar is om als vezel te worden afgeleverd aan de spinnerij. Dan begint liet proces van kaarde ren en spinnen, van bleken en we ven met schering en inslag en eerst daarna belandt het linnen weefsel via groot- en kleinhandel in de lin nenkast. Het vlasbewerkingsproces 't linnen was als „lijnwaad" al bij onze voor ouders van 5000 jaar her bekend heeft in de loop der tijden wel verande ringen ondergaan; de meeste bewer kingen zyn gemechaniseerd. Hoe oud en eerbiedwaardig het lin nen ook is, toen de katoen haar intre de op de wereldmarkt deed, verloor het snel terrein. De katoen was goed koop en het linnen kon daar niet te genop, want de Europese vlasboeren hadden geen negerslaven op hun boer derijOok nu nog is de katoen goedkoper, maar 't ligt voor de hand, dat de lcatoenprijzen sterk zullen stij gen zodra ook in de katoen-produce rende landen de sociale toestanden nog eens een verbetering zullen on dergaan. Duur, maar sterk. Intussen is linnen nog steeds duur der dan katoen. Maar, zo is weten schappelijk vastgesteld, de vlasvezel is ook twaalf maal zo sterk als de ve zel van katoen! Voor canvas, post zakken, boekbanden, brandslangen, slaapzakken, dekzeilen op schepen ejd. wordt dan ook veelvuldig gebruik van linnen gemaakt. Linnen heeft ook nadelen: het ver draagt geen chloor, droogt moeilijk, voelt koud aan enzovoorts. Daar staan echter grote voordelen tegenover, zegt „Nederland-Linnenland". Het ab sorbeert sterk, kan zelfs 25 procent van het eigen gewicht aan vocht op nemen en is daardoor uitstekend ge schikt voor droogdoeken; het pluist niet en er komt geen mot in; het heeft net als zijde een natuurlij ke glans en blijft ook 's zomers koel aanvoelen; het is antibiotisch en dat maakt linnen bijzonder geschikt voor ziekenhuizen en hospitalen; het ver draagt geen andere stoffen, dus vlek- Januari was weer de maand van de eouponnctjes cn menige huisvrouw zal niet nagelaten hebben, hiervan te pro fiteren. Patroontjes, waarvoor zowel één als tweeërlei stof gebruikt kunnen worden, zyn daarom dubbel welkom! Hier ziet u er zo eentje voor meisjes van een jaar of acht. Het kan met of met lange mouwen gemaakt wor den. Het middelste modelletje is van effen stof. Kraag en manchetten kunt u naar verkiezing van andere of de zelfde stof nemen. U heeft nodig ca. 1.30 m stof van 140 breedte. U tekent voor- en rugpand zonder de stippellij nen. Bij het rugpand vouwt u het be leg naar binnen en brengt de knoops gaten aan, tenzij u drukknoopjes neemt. Schouder- en zijnaden sluiten. De mouw is in de lange mouw ge tekend. U stikt het figuurnaadje en de mouwnaad dicht en zet de onder kant tussen het manchetje. De mouw wordt naad op naad vallend inge naaid, waarbij u de kop licht in houdt. Maakt u de lange mouw. dan voorziet u de onderkant van een splitje, voor u deze ingerimpeld tus sen een 2 cm breed boordje op pols wijdte zet. De rok bestaat uit 2 banen van de gewenste lengte (ca. 40 cm) en 100 cm breed, die met elkaar verbonden en ingerimpeld aan het lyfje genaaid worden. De kraagdeeltjes van dubbele stof zet u onder een schuin biesje in de halsopening. Bij een witte garne ring werkt u hals en mouwen eerst af, waarna u kraag en manschetten met handsteken bevestigt, zodat ze ge makkelijk apart te wassen zyn. Het voorpand kan men borduren of met een klaar gekocht randje garneren. Voor tweeërlei stof knipt u langs de stippellijntjes een schouderpas los, welke u van andere stof maakt. Des gewenst neemt u daar ook de mouwen van. Het rokje kunt u met een dwar se rand van de andere stof maken zo als u hier ziet, of u neemt het rokje in de stof van de pas met een ca. 10 cm brede rand aan de bovenkant in de stof van het lyfje. Dat geeft het ef fect van een schootje en staat ook heel aardig. Het ceintuurtje wordt 3 4 cm breed van dubbele stof. Maakt u een jurkje van geruite of gestreepte stof, dan is het wel leuk om de schouderpas en een rok- rand in een andere rich ting te nemen. ELLA BEZEMER. ken zelfs wijn en bloed gaan er gemakkelijk weer uit. Die laatste ei genschap is tevens oorzaak dat linnen moeillijk te verven is, maar sinds men hiervoor-aen oplossing gevonden heeft en het linnen tevens kreukherstellend kan wonden gemaakt, is er voor lin nen ook weer een toekomst op het lucratieve terrein van de damesmode. Ondanks alle voordelen maakt het verbruik van Nederlands linnen in Nederland nog slechts 1 procent uit van het totale textielverbruik. Toch zal de Vereniging „Neder land-Linnenland" bij haar nieuwe actie voortbouwen op de faam van echt-Hollandse degelijkheid, wel ke het linnen bij de Nederlandse huisvrouw nog steeds geniet. Een steuntje in de rug zal misschien zijn, dat enkele jaren geleden een enorm grote exportorder van lin nen droogdoeken afsprong. Een Twentse fabriek bleef zitten met een partij van millioenen guldens. De duizenden droogdoeken werden toen voor „afbraakprijzen" op de markt gebracht en sleepten de he le droogdoekenmarkt- mee omlaag. Als gevolg daarvan zijn de linnen droogdoeken nu nog vrij goedkoop. Br zal echter ook een moeilijkheid zijn, die in de naam „Holland-Linnen" schuilt. Men heeft die naam welke velen zich misschien zal doen afvra- Een waarom het geen „Nederland- innen" kon zyn juist gekozen ter wille van de reclame in het buitenland, waar het woord Holland het nu een- La ligne flamme": een nieuw kapsel. Deze week is in hotel „Ter minus" te 's-Gravenhage, de nieuwe haarmodelijn voor het komende seizoen getoond, nau welijks drie dagen nadat deze in Parijs door het „Syndicat Haute Coiffure Frangaise" werd gelanceerd. De nieuwe lijn is getiteld „Ligne Flamme („vlam- lijn"). Volgens Nederlandse des kundigen op dit gebied, is het nieuwe kapsel bijzonder ge makkelijk te onderhouden. De nieuwe haarmodelijn is a-symmetrisch; 1 oor is geheel of gedeeltelijk bedekt, het an dere onbedekt. De haren zijn vrij kort. De voorhoofdlijn ver toont slechts weinig afwijking van het tot nu toe in de mode zijnde korte kapsel. Schokje voor chauffeurs. Wanneer een automobilist een mede- passagiere in zijn wagen heeft, die nylon-kleding draagt, kan de auto radio gaan knetteren en metalen de len van het portier kunnen de auto mobilist zelfs een lichte schok geven, aldus leerden wij uit het speciale „R.A.I.-nummer" van „De Telegraaf". De oorzaak hiervan is het feit, dat nylon statische electriciteit opwekt, vooral wannopr de zitbank met een nylon hoes is bekleed. maal „doet". Maar op het moment, dat de voorbereiding geheel in kannen en kruiken was, kwam iemand ver tellen dat „Holland-Linnen" in Ame rika de naam voor markiezendoek is. De actie moest echter starten en nu wacht men met spanning af hoe de Amerikaan zal reageren, als de Ver eniging „Nederland-Linnenland" daar luiers van „markiezendoek" komt propageren „Plissé" wordt weer modern Er zyn tal van huishoudelijke zor gen, welke de huisvrouw van thans be spaard worden; zij heeft het dan ook veel gemakkelijker dan haar collega van vyftig of zelfs vyf en twintig jaar geleden. Wat werd er bijvoorbeeld vroeger niet gewassen, gesteven en gestreken! Dat wassen is op zichzelf misschien niet veel minder geworden, al zijn er allerlei textielsoorten met z.g. „vuilafstotende" eigenschappen, maar stijven en strijken zijn abso luut veel minder geworden. Wij dragen thans geen ingewikkel de kleding meer, welke wij zelf nau welijks kunnen schoonhouden; wij zouden het niet meer kunnen, want waar zouden de tijd en het geld van daan moeten komen voor omslachtige was- en strijkbehandelingen of voor hulp daarbij? Maar zeker ook een groot deel van deze verandering heb ben wij te danken aan de textielche- mici, die, onvermoeid werkend in him laboratoria, allerlei manieren hebben uitgedacht om textielgrondstoffen zo te behandelen, dat zij zich naar onze wensen gaan gedragen. Een recent voorbeeld hiervan is de geplisseerde katoen. Schrikt u niet, er komt geen hoge rekening van de stomerij aan te pas, noch urenlang zelf zwoegen om al die kleine plooitjes er weer in te krijgen na het wassen! Deze katoen is zo behandeld, dat het plissé er in zal blijven, mits men de wasvoorschriften opvolgt. Komend voorjaar zullen deze stoffen in ons land verkrijgbaar mee goed gecombineerd kan wor den. Het plisé is aan de achterkant lich- zijn. per meter, maar ook in de tig op dun papier geplakt, waardoor vorm van confectie. Als men zelf het goed verwerkt kan worden. Nadat een japon ervan in elkaar wil zet- de japon klaar is haalt men het pa- ten is het wel aardig te weten, pier er pas af. Natuurlijk is het plis- dat dezelfde stoffen er ook onge- sé duurder dan ongeplisseerde stof; er plisseerd zullen zijn, zodat daar- gaat immers veel meer materiaal in. PARIJS, FEBRUARI De Franse mode-ontwerpers, toonden deze week hnn collecties voor de komende lente en zomer, en zoals altijd waren er scherpe contrasten tussen de diverse shows. Daarnaast is er echter ook dit jaar weer op enkele punten een ver rassende overeenkomst in het bizarre lijnenspel, dat „mode" heet... Ditmaal is het de vorig jaar door Dior ge lanceerde H-lijn. welke in bijna alle collecties invloed heeft gehad. f éliswaar hebben wij de ge woonte om in deze kolom op gepaste ogenblikken een of andere Belangrijke Vrouw de hulde van de dag te bewijzen maar wat let ons om ditmaal ook eens op een groot Man de schijnwerper te richten? Zo hij al niet tot de verbeelding van de vrouwen spreekt: hij wékt toch stellig gevoelens van geestdriftige be wondering bij haar zoons. Mis schien dat er daarom moeders zijndie alles wat over hem ge schreven is naarstig hebben uit geknipt en opgeplakt, tot lering en vermaning van de mannen, die rond haar tafel opgroeien. Zij konden haar tijd slechter be steden! In zijn hoogst merkwaardig le ven vormt zijn onlangs gevierde tachtigste verjaardag niet een welkome aanleiding voor een terugblik op een welbesteed vruchtbaar levenwaarover liy, in een leunstoel met kussens, weemoedig mediteert. Integen deel; deze knoestige eik uit de Elzasser wouden staat nog even recht, even stoer in de vreemde tropische bodem geplant als veertig jaar geleden. Hij mediteert niet en hij jubi leert niet: hij cureert, hij stu deert en hij musiceert. Hij vreest waarschijnlijk niets zo zeer a,ls de- roest, die- onverbid delijk achter de rust aansluipt. Hij laat zich niet vellen door de vermoeidheid: over enige jaren zal het bericht van zyn ver scheiden, daar ver weg, mid den in zijn werk en grootse een zaamheid, ons plotseling doen opschrikken. De wereld zal er dan alweer armer aan toe zijn, want een gróót en goed, maar vooral een sterk hart wordt een steeds zeldzamer verschijnsel. li/ at is er in die singuliere ]/y man, dat de bewondering van generaties heeft gaande gehouden en zowel de critiek als de afgunst niet aan het woord liet komen? De her denkingsartikelen hebben zich ingespannen, daarop1 een ant woord te geven en wat zij te berde brachten is alleszins aan nemelijk, maar niet afdoende. Zijn grote intelligentie, zijn oor- spronkelijkheid, zijn buitenge wone muzikale begaafdheid en zijn wetenschappelijke veelzij digheid zijn misschien wél uniek maar spreken daarom nog niet tot aller verbeelding. Zijn opgeven van een brillante aca demische loopbaan en alles wat daarmee aan roem en onder scheiding in de culturele wereld van West-Europa gepaard gaat, is wél opzienbarend, maar wekt zonder twijfel bij het eerzuch tig opgroeiend geslacht toch eerder wrevel: wie stapt er nu uit de gala-koets om te voet verder te zwoegen En is het al vreemd om de toga der ere te verruilen voor de witte dok- tersjas hoe regelrecht on zinnig klinkt het, om al die op nieuw vergaarde kennis en kun de te gaan verspillen in de slo pende hitte van het oerwoud, aan zulke volstrekt onbelang rijke en hopeloze patiënten als de negers van Centraal-Afrika Werpt U mij niet tegen, dat dit te cynisch gedacht is: er zijn immers van niemand- ter wereld zoveel levensbeschrijvingen verschenen als van de succes volle egoïst Napoleon Bonapar te? Mensen in de dood jagen spreekt immer nog meer tot de verbeelding der massa, dan mensen in het leven houden. Of hebben soms de huidige schoolboekjes niet grif bladzij den beschikbaar voor Attila en Alexander de Grote, voor alles wat admiraalt en generaalt maar nauwelijks een regeltje voor Louis Pasteur, Marie Cu rie of Alexander Fleming? Neen, om geslachten jong volk tot bewondering te d.wingen, moet men bij voorkeur niet een kippenhok tot hospitaal gaan ombouioen anders zou de we reld de geschreven boeken over tropenartsen, zendeling- dokters en medici-missionaris sen niet kunnen bevatten. Als U het viij vraagt: het fascinerende van deze man, Albert Schweitzer voor dit en vele volgende ge slachten, schuilt in de contrast werking van zijn persoon. Hij verbijstert eenvoudigweg de meest cynische en critische toe schouwer, door alle geijkte waarden rustigweg om te ke ren en met een brede glimlach het effect te genieten. In een wereld, vjaarin eigenbaat en eigenliefde als vanzelfspreken de normen gelden, propageert hy als de gewoonste zaak van de wereld de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. In- plaats van het podium van het succes kiest hij de houten barak in een volslagen eenzaamheid. Inplaats van het kerkorgel in de stampvolle kathedraal, het bescheiden instrument in die zelfde barak, temidden van de gonzende stilte der tropen nacht. Hij versmaadt de acten- tas voor 't geblutste koffertje, de goedgesneden rok voor het open hemd en de slobberige broek. Hij wandelt rond in zijn zelfgekozen koninkrijk zo ruig en rechtop als een laatste Vi king met een wilde haarbos en een hangsnor, en de tachtigja rige ogen hebben nog geen bril nodig. In zijn persoon hébben de aartsvijanden Duitsland en Frankrijk zich verzoend, heeft Bach de hand gereikt aan Braille, heeft de vrijzinnige be spiegeling zich uitgeleefd in de rechtzinnige1 aanpak. Er is niets dat hem zoveel onrecht doet als een soort protestantse hei ligverklaring, een laffe en zoe te sentimentaliteit die veilig dwepen wil op een afstand. Men wordt geen tachtig jaar in het oerwoud als men niet een knoestig, eigengereid en onge makkelijk heer is, die met straf fe hand zichzélf evenzeer als zijn omgeving regeert, en zyn opvatting niet voor een betere wil prijsgeven. Hij staat vier kant in zijn schoenen en glim lacht met een wijze, ruige hu mor naar het pratende, twis tende twijfelende en weifelende Europa, van zijn oomzegger Jean Paul Sartre, als 't leven de antwoord op de eeuwige vraag: Wie is mijn naaste? Hij, die elke cent voor zijn werk bij- eengebedeld heeft, staat onaan tastbaar voor het oog der we reld als de rijke man.SASKIA. Pierre Balmain volgt niet letterlijk de aanwijzingen van de H-lijn op, maar is er toch wel duidelijk door ge- inspireerd. Zijn modellen vertonen een discrete bustelijn en !age heupen. Kleuren: opvallend veel wit, soms gecombineerd met marine-blauw of grijs; voorts een reeks van pastel tinten, waaronder prachtige tweeds. Zijn avondjaponnen zijn uiterst nauw en laten den enkels vrij. Jacques Heim bracht kleding met rechte, afhangende en in de rug blou- sende japonnen en mantels. Een niet bijzonder elegante collectie, door het publiek vrij koel ontvangen. Carven brengt een regelrechte aflei ding van de H-lijn. Haar modellen .kunnen slechts gedragen worden over een corselet je („balconnet-55" ge doopt), waardoor de buste wordt ver hoogd en een lange taille geforceerd wordt. Ook Christian Dior heeft thans zijn collectie aan de publiciteit prijs gegeven. Hij borduurt ui teraard voort op zijn eigen the ma, de H-lijn; alleen heeft hij de naam veranderd in A-lijn. De silhouetten van zijn manne quins doen in deze lente- en zomerkledij inderdaad aan de vorm van de letter A denken En deze „A" is nog minder vrouwelijk dan de „H" van ver leden jaar! Dior's modellen omsluiten de buste zeer nauw, verdoezelen de taille ge heel en staan „discreet" wijduit om de heupen. Maar. hoe onvrouwelijk al deze kledingstukken zijn, men her kent er toch steeds de hand van de meester-couturier inEn gelukkig heeft Dior naast al deze sluike on flatteuze japonnen, mantels en tail leurs een serie prachtige middag en avondtoiletten in fraaie kleuren ge lanceerd, hetgeen bij zijn publiek weer veel goed maakte. Genevieve Fath, die het modehuis van haar overleden man voortzet, heeft (terecht!) enorm veel bijval ge oogst met haar lente- en zomermodel- len. De collectie-Fath is puur vrouwe lijk, jeugdig en daarbij., verrassend veelzijdig. „Een jonge, natuurlijke gezonde collectie, welke een vreugde is voor het oog en de mode eer aan doet!", zo luidde het oordeel van de vele belangstellenden. Madame Fath heeft met deze eerste show na de dood van haar man bewezen, dat „maison Fath" onder haar leiding een modehuis van klasse zal blijven O. 6. /s. iW x b //I 4 /O V/9 i 'iD 3V, Z ZO/s 03 ?a8 JR. U 3 /O VZ KRAAG O-tZ3.ZV t/^_vOuvyI i manchet'J s Spanjeland zonder echtscheidingen In het jaar 1953 werden in Spanje slechts 149 echtscheidingsprocessen aanhangig gemaakt, waarvan 72 met succes. Dit getal is, vergeleken bij de echtscheidingscijfers in andere landen, onwaarschijnlijk laag. Niet omdat in Spanje huwelijksmoeilijkhe den een onbekend iets zouden zijn, maar omdat de wetgeving er een scheiding practisch onmogelijk maakt, aldns het Zwitserse blad „Wochenzeitung." Het aantal mislukte huwelijken is in Spanje zeker niet kleiner dan el ders. De belemmeringen welke een wettige scheiding in de weg staan, zijn echter zo groot, dat ze zelden overwonnen kunnen worden. Bij een aanvraag tot echtscheiding verlangt de wet allereerst van de vrouw de zogenaamde „constitution en déposi- to." Dat wil zeggen dat zij met haar kinderen, wanneer zij die heeft in aanwezigheid van een rechts geleerde, de echtelijke woning moet verlaten en een nieuw tehuis moet betrekken bij familie, in een klooster of in een hotel. De man blijft in het ..domicilio conyugal". de voormalige echtelijke woning, ook wanneer deze vroeger aan de vrouw of aan haar ouders toebehoorde. De schuldvraag speelt bij dit alles totaal geen rol. Daar deze regeling echter aanzien lijke kosten met zich meebrengt, nog voordat het eigenlijke proces begon nen is, komt aeze gang van zaken slechts in vermogende kringen voor. Meestal gaan man en vrouw, die willen scheiden, zonder vorm van proces uiteen. Wanneer de man niet rancuneus is, stelt hij zyn vrouw een document ter hand, waarin hij haar schriftelijk toe stemming geeft, een werkkring te zoeken. Ontbreekt deze schrifte lijke toestemming, dan kan geen werkgever haar in dienst nemen... De meeste vrouwen wier huwelijk op een mislukking uitloopt, berusten hierin noodgedwongen, zelfs wan neer voortzetting van een dergelijk huwelijk een geestelijke marteling voor haar betekent. Haar streng re ligieuze opvoeding, erop ingesteld om haar tot trouwe echtgenoten en moeders te vormen, is haar dan vaak tot morele steun bij het ontbreken van persoonlijk geluk. Wanneer een vrouw haar man zonder wettige scheiding verlaat, vindt zij dikwijls bij haar eigen familie geen begrip voor deze stap. „Ze heeft tijd genoeg gehad om tevoren dit huwelijk te overwegen", luidt dan het argument van vele Spaanse vaders, die hun dochters in zulke gevallen slechts zelden de helpende hand reiken. Haar weg eindigt meestal op straat, ten zij iemand uit medelijden voor haar een plaatsje in een klooster betaalt... Velen zijn er daarom van over tuigd, dat de Spaanse vrouw een min der onzeker leven zou hebben, wan neer zij stemgerechtigd zou zijn.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 11