Philips Willem, de oudste zoon
van Prins Willem van Oranje
C
WENNEKER
JIMMY OP HET SLAPPE KOORD
MOEILIJKE OPGAVE VOOR HET
LEIDENDE TRIO IN le KLASSE
Oude Proever
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 17 DECEMBER 1954
ZATERDAGVOET BALPROGRAM MA
Nieuwdorp IIArnemuiden II belangrijk treffen
in 2e klasse A
De eerste klasse van de Zaterdagvoetbalcompetitie vermeldt sinds weken
weer een volledig programma met enkele interessante wedstrijden. Leider
Terneuzense Boys aanvaardt de immer lastige reis naar Rilland om daar
Rillandia partij te geven. De Zeeuwsch-Vlamingen zullen alle zeilen moe
ten bijzetten om hun fraaie positie aan het hoofd van de ranglijst te hand
haven. Arnemuiden krijgt Nieuwdorp als tegenstander en het zal de Wal-
cherse ploeg zeker moeite kosten de Bevelanders zonder winst te laten ver
trekken. De Arnemuidense-spelcrs, die enige maanden geleden in Nieuw
dorp het onderspit moesten delven, starten evenwel met de beste papieren.
Krabbend ijke zal er goed aan doen het bezoekende Wemeldinge niet te
onderschatten, anders zou dit wel eens punten kunnen kosten.
Kapelle krijgt de kans om zijn nete
lige positie enigszins te verbeteren,
nu Mevo de tegenstander is. Boven
het hoofd van Wolphaartsdijk pakken
zich steeds dreigender wolken samen.
Deze ploeg, die zonder veel vooruit
zichten de rij sluit, mag geen illusies
koesteren ten aanzien van een over
winning op Colijnsplaatse Boys. Een
zege zou de Boys, bij eventuele mis
stappen van het leidende trio, weer
een plaatsje doen stijgen.
2e klasse
A: Belangrijk is hier de uitslag van
de wedstrijd Nieuwdorp II contra de
reserves van Arnemuiden. Een neder
laag schakelt de Bevelanders prac
tises uit voor de titel. Wint de thuis
club echter, dan is de strijd in de bo
venste regionen weer geheel open.
Krabbendijke II heeft o.i. geen schijn
van kans tegen Wemeldige n, terwijl
V.C.K. II de beste papieren heeft in
de uitwedstrijd tegen de reserves van
Kapelle. Door een overwinning op
Colijnsplaatse Boys II kunnen de re
serves van Wolphaartsdijk de laatste
plaats verlaten. Zij maken in ieder
geval een goede kans om de volle buit
voor de eerste maal in te pal
men.
B: Serooskerke blijft in het spoor
van leider Veere door een overwin
ning op EMM IV. Nieuwland zal van
goede huize moeten komen om Be
velanders zonder winst te laten
vertrekken en ROS IV heeft een
kansje tegen Meeuwen. Oostkapelle
zou teleurstellen, indien van het
vijfde elftal van Middelburg werd
verloren.
C: De grote strijd in deze klasse
is die tussen Kats en SVD. De voet
ballers uit Driewegen hebben de
laatste weken fraaie resultaten be
haald, zodat het ons niet zou ver
wonderen indien de leiders de buit,
of een deel daarvan, werd afhandig
gemaakt. Kloetinge volgt het lei
derstrio op enige afstand en het is
dan ook niet aan te nemen, dat de
Advertentie
ZEER OUDE GENEVER
oud-eerste klassers thuis van 's-Heer
Hendrikskinderen zullen verliezen.
Cortgene kan twee punten ryker
worden, nu de reis naar Wissekerke
wordt gemaakt.
In D, waar Yerseke H zonder één
enkel verliespunt op het kampioen
schap beslag heeft gelegd, wordt
gespeeld de ontmoeting Kruiningen
IHKloetinge H, een match, die in
een overwinning voor de bezoekers
kan eindigen.
E: Leider AZW zal niet dan na
veel moeite de Zaamslag-klip kun
nen omzeilen, terwijl Spui duidelijk
favoriet is in de uitwedstrijd tegen
Hoek.
F: Spui n heeft nog niet gewon
nen van Hoek n en Terneuzense
Boys n mag de reserves van Zaam-
slag zeker niet onderschatten.
Het programma luidt:
le klasse: Mevo IKapelle I;
Krabbendijke I—Wemeldinge I; Ril
landiaTerneuzense Boys I; Ar-
nemuidenlNieuwdorp I; Wol
phaartsdijk IColijnsplaatse Boys
2 A: Wemeldinge HKrabbendij-
keU; Nieuwdorp nArnemuiden II;
Colijnsplaatse Boys IIWolphaarts
dijk H; Kapelle HVCK n.
2 B: EMM IVSerooskerke I;
Nieuwland I—Bevelanders I; RCS
IV—Meeuwen I; Oostkapelle I—Mid
delburg V.
2 C: Wissekerke ICortgene I;
Kloetinge I's- Heer Hendrikskin
deren I; SVD I—Kats I.
^2 D: Kruiningen mKloetinge
2 E: Zaamslag I—AZW I; Hoek
I—Spui I.
2 F: Spui H—Hoek H; Terneu
zense Boys nZaamslag H.
Met fraaie auto-reproducties voor de liefhebbers
Persbreideling in Irak
Met ingang van vandaag bestaat
de pers in Irak uit acht dagbladen
en een tijdschrift voor geneeskunde.
194 bladen mogen niet meer ver
schijnen, dit ingevolge -het van
kracht worden van een op de pers
betrekking hebbende verordening.
De directies der verboden bladen
hebben een maand gekregen om van
dit verbod in hoger beroep te gaan
by het Iraakse ministerie van bin
nenlandse zaken.
Moordenaar-in-spé kwam
zich aanmelden
„Ik ben lid van het comité voor
terroristische aanslagen der commu
nistische Toedeh-partij en mij is op
gedragen U uit de weg te ruimen,
maar ik ben geen moordenaar en
daarom geef ik mij aan U over", al»
dus een 2
Pers, die zich Dins
dag jl. bij de militaire gouverneur
van Teheran, generaal Teimoer Bak-
in, gei
tiar, een neef van koningin Soraja,
aanmeldde en een revolver op tafel
legde.
Dit is Woensdagochtend door de
chef van de Perzische generale staf,
kolonel Fazoeni, aan verslaggevers
medegedeeld. Hg voegde hieraan toe,
dat de politie, dank zrj de door de be
trokkene een voormalig bank-em-
plöyé verstrekte inlichtingen, de
hand had kunnen leggen op de leider
van genoemd comité.
44. In de ziekenauto reeds herkreeg Jimmy zijn be
wustzijn. Hij sloeg de ogen op en keek een beetje ver
baasd naar de meneer, die naast hem zat. „Waar ben
ik terecht gekomen?" vroeg hij verbaasd, terwijl hij
om zich heen keek. De meneer, die natuurlijk niemand
anders dan een der doktoren was, legde zijn hand op
Jimmy's ogen. „Niet rondkijken, niet spreken", zei
hij met een zachte stem. „U is gevallen, maar alles
komt best in orde. als u zich zo rustig mogelijk houdt.
Probeer wat te slapen. Een betere medicijn kan ik u
niet voorschrijven". Jimmy sloot gehoorzaam zijn ogen.
Hij begon er al iets van te begrijpen. Hij was geval
lenen er was geen vangnet geweest.... Op het
zelfde ogenblik beving hem een duizelingIn de
andere ambulance-auto dieheel, heel langzaam naar
het ziekenhuis reed, lag de arme signor Paravani. Hij
had allerbei zijn armen gebroken en op z'n minst een
zware hersenschudding opgelopen. De dokter die naast
hem zat vreesde voor een schedelbasisfractuur. Maar zo
erg was het gelukkig niet, want nog die zelfde avond
keerde ook het bewustzijn van signor Paravani terug
en ook hij herinnerde zich na enige ogenblikken alles
weer van hetgeen zich in zijn circus had afgespeeld.
„Hoe ies het met main goede Jimmy. Leeft hij nog,
dokter?" was het eerste geweest dat hij had gevraagd.
Maar het duurde nog veie en vele dagen, voordat hij
weer een beetje rechtop in de kussens mocht zitten.
Jimmy was toen al weer zover opgeknapt, dat hij reeds
bezoek mocht ontvangen van Miebet en Jackie.
1SS4 19 DECEMBER 1954 (II)
Na 27 jaar „gevangenschap" weer in
vrijheid gesteld
De oude koning Philips was onzeker wat te doen met Philips Willem, de
Spaanse Prins van Oranje, zoals deze genoemd werd. Hg had er over ge
dacht hem als landvoogd naar de Nederlanden te zenden, maar hier voelde
Philips Willem niets voor. Eindelijk werd de prins in 1595 in volle vrijheid
gesteld, na 27 lange jaren feiteiyk een gevangene te zyn geweest, al was
hij niet opgesloten. Op 11 Febr. 1596 deed hij samen met de aartshertog Al-
bertus van Oostenryk, gehuwd met Isabella, de dochter van de koning, zijn
intocht te Brussel. Albertus was landvoogd der Nederlanden geworden.
Koning Philips had gedacht en ge
hoopt, dat er in de Noordélijke Ne
derlanden enige'beroering zou komen,
doordat Philips Willem daar zijn rech
ten en bezittingen als zoon van Wil
lem van Oranje zou opeisen. Ook de
Staten-Generaal waren niet zonder
vrees. Zij zonden hem 10.000 uit de
nalatenschap van zgn vader, een fe
licitatiebrief en het verzoek zijn reis
naar de Noordelijke Nederlanden uit
te stellen tot een betere tijd. De be
zittingen van zijn vader, die in de
Zuidelyke Nederlanden lagen, kreeg
hij dadelgk terug.
Philips Willem heeft nooit aan
de zijde der Spanjaarden tegen de
Nederlanders gestreden, wel tegen
de Fransen tot in Aug. 1598 by de
vrede van Verviers hieraan een
einde kwam.
Prins Maurits stond in 1599 het
prinsdom Oranje af aan zyn oudste
broeder, die op 11 Maart van dat jaar
er een luisterrijke intocht deed. Even.
als Maurits kreeg hij er ook moeilijk
heden, vooral over de godsdienst. Ein
delijk kregen beide religies Rooms
en Protestants gelijke rechten. In
Frankrijk had in 1598 het bekende
Edict van Nantes aan de Hervormden
vrijheid van godsdienst geschonken.
Nadat Philips Willem een vriend
was geworden van koning Hendrik IV
van Navarre, die terwille van de
Franse troon Rooms-Katholiek was
geworden (Parijs was hem een mis
waard) werd de verhouding van de
door B. J. DE MEIJ.
J
prins tot de Noordelijke Nederlanden
ook beter.
Op aandrang van Hendrik IV huw
de Philips Willem op 23 Nov. 1606
met prinses Eleonora de Bourbon,
een 19-jarige nicht van de Franse
koning. Door bemiddeling van deze
werd hij in 't zelfde jaar in bezit ge
steld van Breda, Steenbergen en Oos
terhout tót dusver beheerd door Prins
Maurits. De Zeeuwse bezittingen ble-'
ven echter aan Maurits.
Oldebarnevelt, niet meer op een
goede voet staande met prins Mau
rits, wilde Philips Willem in een hoge
betrekking in de Nederlanden doen
benoemen. Hierby kreeg hg echter de
Staten niet op zijn hand. 't Was nog
de vraag, of Philips Willem zo'n be
noeming had aangenomen. Wel kreeg
hg 25.000.
Het Bestand
Toen in 1608 met Spanje onderhan
delingen werden gevoerd over een be
stand, kwam Philips Willem ook in
Den Haag. Ofschoon hy zich over 't
algemeen weinig met de politiek be
moeide, had hij een vry werkzaam
aandeel aan de onderhandelingen. Het
12-jarig bestand werd in 1609 geslo
ten.
Philips Willem en Maurits hebben
zich met elkaar kunnen verstaan.
Zelfs heeft Philips een verzoening tot
stand weten te brengen tussen Mau
rits en diens eigen zuster Emilia, die
tegen zijn zin gehuwd was met Ema
nuel van Portugal.
Luisterrijk leefde Philips Willem te
Brussel en Breda. Voor zijn gezond
heid wellicht wat te veel. Een onhan
dige dokter moet hem een genees
middel gegeven hebben, dat in letter
lijke zin ergei was dan de kwaal.
Hg overleed op 20 Febr. 1618, oud 63
jaar en werd begraven in de St. Sul-
piciuskerk t'' Diest in Brabant. Diest
was een bezitting van de heren van
Breda.
Zijn vrouw Eleonora de Bourbon
stierf 11 maanden later, 20 Jan. 1619
op 't kasteel Muret in Auvergne.
Daar hun huwelijk kinderloos was,
kwamen al de Nederlandse bezittin
gen aan 't huis van Oranje.
FeUILLtlOh.
föcoii
Meet ecu
artdez
Ze gaf het hem en wendde zich
weer naar de uitgang, waar Monk,
met Billy in de armen en het koord
van Bertha om zijn pols gewonden,
onhandig in zijn zakken naar de
kaartjes zocht. De oude Mescrop
sukkelde met twee koffers achter
hem aan.
Sharon bevrijdde haar vingers uit
Brian's warme greep en wierp het
kaartje in Mescrop's knoestige hand.
„Ik hoop, dat je veel plezier zult
hebben, Monk", sprak ze koeltjes.
„Goedendag".
„Mogen we niet met je meerij
den?", vroeg Monk verwijtend.
„Neen, dat mag je niet. Je wilde
met alle geweld hierheen; nu moet
je ook maar voor jezelf en je fami
lie zorgen", antwoordde Sharon
bits, terwijl ze zich omwendde en
naar de taxi liep.
„Gaat die meneer niet mee, juf
frouw?" vroeg de chauffeur, Monk
nieuwsgierig aanstarend, toen Sha
ron de deur met een slag achter
zich dichtgooide.
„Neen", zei ze kortaf. En meteen
leunde ze achterover, terwijl ze recht
voor zich uitkeek. Ze wilde niet
meer omkyken uit vrees, dat het
zien van de tweelingen haar zou
vertederen en zich evenmin af
vragen, hoe Monk de kinderen, de
hond en de bagae naar het wel een
halve mijl verder gelegen dorp zou
transporteren. Dat was immers zijn
zaak, niet de hare. Hij had er op
gebluft, dat hg sinds hun prilste
jeugd voor de jongens had gezorgd;
welnu, dan moest hij het verder ook
maar doen. Zij was allerminst in de
stemming om hem van die verant
woordelijkheid te ontlasten. Die mal
le reis was helemaal zijn eigen idee
geweest en als hem dat nu opbrak,
zou het misschien een goede les voor
hem zijn. Waarom zou zij, Sharon,
zich dooi- Monk laten opjagen of het
hem gemakkelijk maken, zich aan
haar op te dringen? Ze had „geen
JAN TEMPEST
boodschap" aan hem en dit moest hg
nu begrijpen.
Inmiddels reed de taxi rustig door
het dorp, waar de haar zo vertrouw
de omgeving door de schemering
voor haar opdoemde. Ze sloot de
ogen, als om de herinneringen, die
haar bestormden, buiten te sluiten.
O. ze had niet hiei moeten komen,
want haar hart sloeg; ondraaglijk fel.
Hoe zou ze de aanblik van dat grote
lege huis, zonder nicht Cnarlotte en
zonder Clifford, kunnen verduren!
Zelfs Monk's bijzyn, hoe onwelkom
anders, ware nog te verkiezen ge
weest boven die eenzaamheid, met
als enig gezelschap haar eigen som
bere gedachten.
Welnu, zou ze naar het station te-
rugrgden en Monk meenemen? On
willekeurig schudde ze het hoofd.
Als ze jegens hem ooit enige zwak
heid toonde, zou hg er haastig ge
bruik van maken. Neen, ze moest
tegenover hem voet bij stuk hou
den, hem beletten, zich in haar leven
te dringen, I
De auto klom nu geleidelijk de
steile heuvel, die het dorp beheerste,
op. Sharon kon de zilveren glans
van het door een dichte bomenrij
omgeven meer, met op de achter
grond de zich hoog verheffende, pur
perkleurige bergen, zien. Ipplewater
was een van de kleinere, minder be
kende meren, maar zijn wilde, onge
repte schoonheid had haar altijd ont
roerd. Nu echter trof haar die
schoonheid minder dan de verlaten
heid. Na de nimmer aflatende druk
te en bedrijvigheid van Londen, kon
ze de stilte hier als het ware voe
len. Die stilte scheen haar neer te
drukken, haar te verbysteren. Was
wat ze thans beleefde werkelijkheid,
of zou ze straks ontwaken uit een
bange, verwarrende droom?
Nu, eenmaal de zig-zag-weg ach
ter de rug, draaide de auto een lan
ge oprijlaan in en drong de haar zo-
bekende, onvergetelijke dennenlucht
Sharon's neusgaten binnen. Als eens
klaps tot de werkelykheid terugke
rend, streek ze met de hand over de
ogen. Nooit tevoren had ze kunnen
beseffen, dat geuren even sterk
helmwee konden opwekken als ge-
lulden of de aanblik van wat je eens
dierbaar was geweest.
Het oude grijze huis stond temid
den van een door dennen gevormde
halve cirkel bomen, die nog gegroeid
schenen nadat Sharon ze het laatst
gezien had. Ze kwamen ver boven
het huis uit en weerden zo het licht.
't Was nu bovendien bijna volkomen
donker en slechts de zilveren glinste
ring van het meer beneden drong
door het duister heen. Toen de chauf
feur voor het ouderwetse portiek
stopte, moest Sharon onwillekeurig
huiveren.
Een ogenblik bekroop haar de
dwaze gedachte, dat ze hem zou
vragen, haar uit deze duisternis en
stilte weg te rijden, haar ergens heen
te brengen, waar veel mensen wa
ren, naar een plaats met druk ver
keer en helder licht. Ze was koud,
moe en angstig. Als een opgejaagd
stuk wild kroop ze angstig in haar
hoekje terug.
Toen werd opeens de deur van de
auto opengerukt en riep een stem,
die Sharon tot in haar dromen had
vervolgd, op ietwat hese toon: „O,
lieveling, eindelijk! Ik maakte me zo
bezorgd; ik had je al uren geleden
ïrwacht..."
Sharon zat bewegingloos en spra
keloos. Dit moest beslist een droom
zijn, dacht ze totaal verbijsterd. Clif
ford kon niet in werkelijkheid op
haar gewacht hebben en haar „lie
veling" noemen.
At is er gebeurd, lieveling?
Een auto-ongeluk gehad Ben je
helemaal in orde?"
Met één voet op de treeplank stak.
hij de handen uit, alsof ze niet in
staat was, zichzelf te helpen. Sharon
stond op en strompelde, nog steeds
als verdoofd, in zijn armen, aie haar
hartstochtelijk omsloten, zodat haar
hart bijna ophield te kloppen.
Zwakjes sprak ze: „Cliff... o, Cliff,
het heeft zo lang geduurd..." en
leunde toen hulpeloos tegen hem
aan.
Inmiddels had hy haar uit de auto
op het grintpad gezet en liet haar
tóen zo plotseling los, dat ze bgna
was gevallen.
„Wat? Ben jy het Sharon?" vroeg
hij verward en ongelovig.
Ja... Ja, natuurlijk. Je zei... je
zei immere, dat je op me gewacht
had", stamelde ze.
De chauffeur, die de koffer had
uitgeladen, vroeg nu heel droogjes:
„Is het zo in orae, juffrouw?"
„Wat zegt O, ja, dank u wel".
Na enig zoeken in haar handtasje
gaf Sharon hem een halve kroon. De
man tikte aan zyn pet en klom weer
op zijn plaats.
.,Nu, dat is een verrassing", zei
Clifford hakkelend. „Ik dacht, dat
je pas het volgende weekeind zou
komen".
Ze keek hem wat onzeker aan,
want de plotselinge verandering van
toon had haar als een straal koud
water getroffen. Eerst had hy zo
big met haar komst gesehenen en
nu praatte hg alsof ze hem volkomen
had verrast. Dat was toch pure on
zin en ze begreep er niets van
(Wordt vervolgd)
