Bijzonder revalidatie-centrum in Vauxhall-fabriek te Luton Zeeland nieuw Veere's Stadhuis PRIJSAFSPRAAK VOOR KAAS BROMFIETSINDUSTRIE BREIDT ZICH STEEDS MEER UIT Zeeland oud. 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 9 DECEMBER 1954 „BUITEN GEVECHT GESTELDEN" Speciale afdelingen voor apart werk (Van een speciale verslaggever). Elke dag leveren de bijna veertienduizend arbeiders van de Vauxhall-fa- brieken in het Engelse plaatsje Luton 560 personenauto's en vrachtwagens af. De hele dag door werken zij aan de kilometers lange lopende banden. Er gebeurt wel eens een ongeluk en dat is ook niet te vermijden. Ook buiten de fabriekshallen vallen wel eens spaanders, want de arbeiders van Vaux- hall, die de hele dag auto's en onderdelen in elkaar zetten, houden er met z'n allen een indrukwekkend motor- en autopark op na. Dit is verder niets bijzonders, maar de Vauxhall-fabriek heeft sinds be gin 1946 in het eigen bedrijf de beschikking over een revalidatie-afdeling welke op dit terrein baanbrekend werk verzet en bezoekers van de hele we reld trekt. De bedoeling is, kort en goed, het aantal verloren uren als gevolg van verwondingen en ziekten tot een minimum te beperken, zowel in het belang van de getroffene als van de maatschappij, waarbij hy werkt. Een paar cijfers mogen illustreren, hoe gunstig de resultaten van deze revalidatie-afdeling zijn. Tengevolge van enkel-breuk verloor een arbeider voor 1935, 329 werkdagen. Door ver betering van de behandelingsmethoden was dit aantal verloren dagen in de periode van 1936 tot 1945 terugge bracht tot 77. In de periode van 1946 tot 1948 was het nog 33 dagen maar voor de patiënten van de Vauxhallfabrieken slechts vijftien, en dat aantal is nu tot een dag of negen teruggebracht. Een arbeider, wie een ongeluk over komt, wordt door de eerste hulppos ten, die overal aanwezig zijn, in eer ste instantie verzorgd. Dan gaat hij naar het ziekenhuis van Luton en tot zover verloopt alles normaal. In het ziekenhuis krijgt hy bezoek van de Vauxhall-employé, die het revalida tie-centrum leidt. Dan bekijkt een heel revalidatie-team alle facetten van zijn geval. Dat team bestaat uit een orthopaedische en een plastische chirurg, de fabrieksarts, de beheerder van het revalidatie-centrum en een specialist in de physische therapie, Terwijl de man nog in het ziekenhuis ligt, wordt al het schema voor zijn be handeling uitgewerkt. Weer aan het werk Die behandeling komt er op neer, dat men in een speciale afdeling van de Vauxhall-fabriek de man zo spoe dig mogelijk weer aan het werk zet. Hg wordt weer ingeschakeld in het gewone productie-proces en vervaar digt moeren of bouten, boort gaten of schaaft platen, zoals dat ook elders in de fabriek gebeurt. Het mag dan niet het werk zijn, dat hg gewoonlijk doet, maar het is productief werk. De machine, waar hij mee werkt is aangepast aan zijn verwonding of andere afwijking. Hij wordt achter deze machine gedwongen die beweging of die serie van be wegingen te maken, die volgens de artsen zijn genezing zal bevorde ren. Als de man zien hier thuis in moet oefenen, weet men maar al te goed, wat daar van terecht komt. UNICUM IN KAASHISTORIE Volvette Goudse op 2.30 per kg contractprijs. Aan een verder dalen van de kaas- prijzen is in de afgelopen week een halt toegeroepen. Vorige week werd reeds gemeld, dat producenten voet bij stuk hielden en onder een gege ven prijs geen volvette Goudse kaas wensten af te geven. In de afgelopen week hebben de zg. vrije coöperatieve zuivelfabrieken in Friesland en Dren te in samenwerking met de Frico waarbij 52 zuivelfabrieken zijn aan gesloten een z.g. pool gevormd. In aansluiting hierop werd op de Leeu warder Zuivelbeurs medegedeeld, dat de contactprijs voor volvette Goudse kaas, geproduceerd van 14 November 1954 tot en met 22 Juni 1955 is vast gesteld op f 2,30 per kg. Beneden deze prijs zal geen kaas aan de handel wor den afgegeven. Valt door een of an dere oorzaak de vraag naar kaas weg en is bovenstaande prijs niet te ma ken, dan wordt de kaas door de fa brieken bij de .,pool" ingeleverd en voor gemeenschappelijk risico opge zet, om dan later als belegen kaas in de handel te worden gebracht. Hoewel de meningen over deze nieuwe maatregel, die in de kaashan del zeker een unicum kan worden genoemd, nogal uiteenlopen, kan wel worden vastgesteld, dat het streven van bedoelde fabrieken,* naar werd vernomen, gesteund door de fabrie ken in Overijsel en Gelderland, zeer zeker een prijs-stabihserend karakter zal hebben Immers, het zal voor de handel practisch niet mogelijk zijn oir. gedurende de maand December en een gedeelte van de maand Januari a s. volvette kaas goedkoper in han den te krijgen dan tegen f 2,30 per kg Het speculeren op een lagere note ring is dus voorlopig weggenomen Dit zal zeker ook doordringen tot de buitenlandse koper, die daardoor rus tiger kan handelen. Of het aan boven Gevecht met speren na klacht over ischoolverzuim. In het plaatsje Waikaboekoek op West-Soemba (Indonesië) is een be risping door een onderwijzer over schoolverzuim, in een gevecht geëin digd, waarbij drie doden vielen. De onderwijzer had een leerling be rispt, omdat deze de school verzuim de. De ouders en de familie voelden deze berisping als een belediging. De familie en volgelingen ran de scholier en familie en volgelingen van de on derwijzer haalden lansen en speren waarna de strijd begon. De vader van de leerling en twee andere personen vonden in het gevecht de dood. bedoelde maatreged was te danken of niet, in de afgelopen week kon wor den vastgesteld, dat het vertrouwen in de zuivel over het algemeen terug keerde; niet alleen bij de binnenland se handel maar ook in het buitenland. Er kwamen weer behoorlijke orders binnen en naar men aanneemt is thans een basis gevonden, waarop men weer eens rustig kan werken zonder zich al te grote zorgen behoe ven te maken over eventuele prijs- schommelingen. Hoewel de productie van kaas iets uitliep, moet deze toch nog steeds zeer klein worden genoemd. Deze kaas kan bij enige vraag vlot worden opgenomen. Voor de Edammers 40 procent, is geen pool-prijs vastgesteld. Dit soort kaas reageerde wel in gun- slige zin op de genomen maatregel en kon bijvoorbeeld in Friesland en kele centen per kg winst noteren. De hierboven bedoelde maatregel verwekte op de Leeuwarder Zuivel beurs nogal wat sensatie. Het bracht kopers er toe om zich aanvankelijk uit de markt te houden. Nadien kwam echter de belangstelling los en konden vlot zaken worden gedaan. De alge mene indruk was, dat het gehele aan bod vrijwel was geplaatst, zodat de „pool" nog niet in werking behoefde te treden. Aangezien nog niet alle fa brieken haar medewerking hadden toegezegd, bleek het mogelijk om nog iets voor f 2,29 per kg te kopen. Roofoverval nabij Putte in België. Op klaarlichte dag is even buiten Merxem (België) op de grote weg naar Nederland, een roofoverval ge pleegd. Robert Lathouwers uit het Belgische plaatsje Putte, die per bromfiets van de bank te Antwerpen terugkeerde, werd op deze weg over vallen door drie gemaskerde bandie ten. Zij beroofden Lathouwers van 3.500.000 frs. Toen de bandieten het slachtoffer wilden visiteren hij had onder zijn kleren nog 140.000 frs. ver borgen kwam juist een vrouw uit een naburig huis, waardoor de ban dieten op de vlucht sloegen in een gereedstaande auto. De politie, die onmiddellijk een achtervolging inzet te vond deze wagen later op de dag terug te Antwerpen. De auto bleek Zondag jl. gestolen te zgn en be hoorde aan een schoonzoon van de Belgische oud-minister Segers. Tot op heden ontbreekt ieder spoor van de daders. Onder de veestapel van de land bouwer v. d. B. te Ruurlo is varkens pest geconstateerd. Verscheidene die ren zgn reeds afgemaakt. Kijkje in het revalidatie-centrum te Luton. Nu oefent hij zo lang als maar enigszins toelaatbaar is. En hy merkt het niet of nauwelijks want zgn doel is niet de beweging, maar het verrichten van een bepaalde taak. Geen uitzieken Eenmaal in de week worden alle ge vallen in het ziekenhuis nader beke ken, aan de hand van foto's en een uitgebreid medisch onderzoek. Aller lei bijkomende behandelingen als massage, speciale baden enzovoort worden dan voorgeschreven. Ten dele worden die toegepast in het zieken huis, ten dele in het revalidatie-cen trum door of onder toezicht van de fabriekarts. Steeds weer is men er op uit de getroffene zo snel mogelijk aan het werk te krijgen, hem niet te la ten „uitzieken" en „het aan te zien", maar actief mee te helpen aan het overkomen van zijn ongeschiktheid. Dit vereist natuurlijk de medewerking van de patiënt zelf en die mede werking is er. In de praktgk blgkt het een grotere attractie zo snel mogelgk hersteld te zijn, dan weken en weken thuis te moeten doorbrengen en, te rug op het werk een zeer inspannen de en moeilijke inlooptyd door te ma ken. Het revalidatie-centrum heeft ook nog een andere functie. Iemand, die een lang ziekbed achter de rug heeft, kan hier eenvoudig werk vinden tot dat hij voldoende krachten heeft her wonnen om zijn oude taak weer op te vatten. Mensen met zweren aan maag en darm hoeven als de gevallen niel ernstig zijn, niet uit de fabriek te ver dwijnen, maar kunnen een rustige tijd doorbrengen in het centrum, zonder thuis nerveus en ongedurig van het nietsdoen te worden. Recente geval len van „zenuwen", neurosen, die hun ontstaan wel eens vinden in de jach tige sfeer rond de lopende band, en andere geestelijke moeilijkheden vin den dikwijls verlichting en genezing in de zoveel rustiger sfeer van dit centrum en de doorlopende behande ling, die daar mogelgk is. Dit revali datie-centrum, in 1945 als een soci aal en medisch experiment begonnen, heeft op ieder gebied aan de verwach tingen beantwoord. Paarden met zonnebrillen. Ivan Parke, een trainer van race paarden in de Verenigde Staten, heeft het voorstel gedaan de paarden tij dens de wedstrijden, welke in het la te middaguur worden, gehouden van zonnebrillen te voorzien. Dit zou een oplossing kunnen zijn voor een pro bleem waarmee men te kampen heeft tijdens dergelijke wedstrijden. Door de laagstaande zon ontstaan schadu wen waardoor de paarden dikwijls schichtig worden en geheel onver wachte bewegingen maken, waarop de jockeys niet voorbereid kunnen zijn. Parke verklaarde dat hij reeds voor enkele van zijn paarden gekleurde plastic zonnebrillen heeft gebruikt WERK VOOR DUIZENDEN Ene prijsverlaging na de andere (Door onze economische medewerker). Wij hoorden de vorige week via de radio, dat er reeds 158 buitenlandse fabrikanten in ons land bromfietsen aan het produceren z(jn, dat hun jaarlgkse omzet reeds meer dan 500 mi 11 ioen bedraagt en dat door hun vestiging en de opdrachten die zy aan derden verschaffen, een werkgele genheid voor 10.000 mensen is geschapen. W(j werden deze week nog eens aan deze inderdaad verbluffende cyfers herinnerd, toen wjj een adverten tie zagen van een bromfietsfabrikant, die een prijsverlaging aankondigde. Hiermee is weer een stap verder gezet op een weg, die niet alleen voor deze fabrikant, maar voor de gehele economie van ons land belangrijk lfl. In 1947 wisten wij hier nog niets van bromfietsen af. In het ouiten- land echter wel. Van oorsprong is de bromfiets een Italiaans product, maar de Franse fabrikant was er onmiddellijk bij, de idee over te ne men en naar eigen inzichten uit te werken. In 1948 wordt dan de Solex bij ons geïntroduceerd, een Frans pro duct, even later gevolgd door de Italiaanse Mosquito. Op 1 Augustus 1949 zijn dan ook deze twee mer ken practisch de marktbeheersers. Die monopolie-positie verdwijnt al gauw, want het volgende jaar is er de Franse Mobylette, de Franse VAP, de Duitse Victoria en de Ne derlandse Berini bijgekomen. Inderdaad kunnen wij bij de brom fiets niet spreken van buitenlandse beleggingen, maar anderzijds is die buitenlandse invloed en niet te ver geten de verschaffing van „Know how" wel zo groot geweest, dat wij geneigd zijn de bromfiets als een voorbeeld van werking aan d land te zien. buitenlandse mede- e economie van ons of de jeugdige ouderdom ,Js het mogelijknog iets van U te zeggen, dat niet al zeven-en zeventigmaal is ge. zegdf", zo vroegen we het Veerse Stadhuis, toen de foto's van de P.Z.C. ons op tafel wa ren gevallen. Ze glimlachte zij, want dit Raadhuis is een edelvrouwe on miskenbaar ze glimlachte, zoals Mona Lisa wel glim- Ihchtwijs en ironisch: „je be doelt, dat ik een beetje afge zaagd begin te worden", zei ze, vriendjedat ligt aan jullie( die me gedachteloos pas seert; geen tijd om te luisterengeen tijd om te kijken, allemaal van de haast om van niets naar nergens te ge- raken. Hoe wil je dan nog iets ver nemen f" Ze glim lachte, loijs en ont fermend, Veere's First Lady wel, en toen heeft ze dan zélf maar wat gezegd. Natuurlijk eerst over haar meisjes jaren. Van de rijke van Borssélens, onder wie ze ge bouwd teas, van hun geldzorgen en van hun grote Huis Sandenburg. Ze was nog een heel jong ding ge- weest, toen Karei de Stoute sneuvel de* bij Nancy; we hebben er niet erg om getreurd, set- de ze. Er waren belangrijker din gen geweest. Ze zag die tijd als één zonsopgang. Een lentemorgen, heel in de vroegte, snelle wonderen verschoten aller wegen, het was de tijd geweest ian Botticelli's Prima Vera. Zó pril, zó ryk ivas deze tijd geweest. Zó prachtig, want aan Lorenzo de Medici had ze mede kennis, ze had veel Italiaanse -elaties gehad en van Florence wist ze méér dan U en ik; ze noemde Savo narola, dat was omstreeks haar zestiende geweest. In dien tijd was hst ook, dat Memlinc zijn mystieke panelen penseelde, in Brugge. Over Brugge was ze overigens niet zo best te spreken. Evenmin over Middelburg. Eindeloos had ze moeten haspelen en hakke takken met die twee over de Schotse wol o.a. bromde ze hierbij nog iets over een Leo nard de Casembroot, die haar ook al dxvars gezeten had enfin de Schotten hadden einde- lijk hun belangen ingezien en ze hadden Veere als stapel plaats voor hun wol gekozen. Vele Schotse namen passeer den haar memorie en toen vroeg ze plotseling, waarom de Burgemeester van Veere, als hij zijn vroede vaderen presideer de, niet op een officiële Wolzak zat, had hij er niet evenveel re den toe, als de Lord Chancel lor in het Hogerhuis f En weet je wel, vroeg ze, dat jullie nog een tijdje in een Schots be- naamd huis gewoond hebben f We wisten liet niet, maar het bleek Laterdale te wezen het huis van Jan Toorop zeg gen de oudere Domburgers er was eens een van Borsse- len met de Schotse heerlijkheid Lauderdale beleend geweest en zo was dat gekomen. Ze was ook helemaal niet oud, zei ze, want af en toe had ze verjongingskuren gedaan en met groot succes, al raakte je d'r wel eens wat kwijt. Of ik ook wist, waar het goudleer be hang gebleven was e» de ge brandschilderde glazen van haar mooie kamer Soms won je er ook wel eens wat bij! Een heel nieuwe pui had ze gekre gen en een „opgang" van acht trappen, van voren versierd met vier leeuwen, in het jaar, dat Cyrano de Bergerac gebo ren werd nee, niet die van Rostand, maar de echte, hij had over ruimtevaart geschre ven, science fiction, zoals jullie tegenwoordig ook weer doen en jullie verbeelden je dat 't won- derwat nieuws is. Weer glim lachte ze als Lisa, oneindig sceptisch ze was haar eerste gevelbeelden aan het krijgen, herinnerde ze zich, toen Leo- nardo haar schilderde, la Gio- conda, ze was nog verre fami lie. En toen kwam ze op haar hoedje zou ze niét, als Vrou we wezendehaar renais- sance-spitse had ze uit den tijd, dat Willem van Oranje het Markiezaat van Veere ver- icierf, en ik moest zeggen, na tuurlijk, dat het veel leuker stond dan haar vroegere Go- thische coiffure. Kort vóór de feestelijke inhuldiging van Stadhouder Willem IV ver jongde ze alweer, in het jaar dat Goethe geboren werd en met aderverkalking moest je oppassen, zei ze, maar of dat nu op Gocthc sloeg of op de pruikentijd of op haar eigen zo veelste generatie, dat zei ze er niet bij. In ieder geval is het van Goethe naar Napoleon maar één stapje en we wilden juist wat over de Veerse Dom in het midden brengen, toen ze al aan de negentiendertiger ja ren toe bleek, ze was toen zó grondig opgeknapt, door een rasecht en Veer sen van Bever en, zei ze fier, dat ze d'r nog glad sperkelig van was en wat of dat Drie-Eilanden-Plan nu te bete kenen had, ze was er beslist té gen! De oude Dame schudde daarbij haar carillonbellen, zo als een weerbarstige maagd-de- zer-dagen hare genormaliseer de krullen schudt. ,,De Konin gin komt van de zomer toch ze. ker óók wel eens naar haar Markiezaat kijken", vroeg -ze. „nu, dan zal ik daar nog wel eens een woordje van zeggen, ik kun m'n gorrinetten en de zee niet missen!" Ze werd nu bepaald vinnig en we vroegen ons juist af, of ze. soms ergens in een geheim keldertje een pijpje zware Madeira ver schalkt hadja, we meenden plotseling iets spiritueels aller- vadrukkelijkst te bespeuren toen we ontwaakten bij de fo to's, omdat onze eigen Vrouwe een geurend Gildeglas bij ons nederzettende was. Waarmee dit ietwat rommelig interview neteen zijn einde vond. J. C. V. 8 Kopgroep van drie. Wy zouden misschien nog beter kunnen zeggen, dat wat er in het buitenland op dit terrein ls gebeurd, dank zy Nederlands initiatief op de Nederlandse markt een geweldige kettingreactie heeft helpen veroor zaken. Want als wy de balans van 1 Au- rus 1954 opmaken, dan blgkt van 376.000 aanwezige bromfietsen tweederde deel te komen uit drie Nederlandse fabrieken. De kopgroep van drie Nederlandse fabrikanten maakt de bromfiets in clusief de motor geheel zelf, zij het dan dat deze fabrikanten veel on derdelen van derden moeten betrek ken en dus veel werk uitbesteden. Doch juist hierdoor wordt ook de werkgelegenheid in andere sectoren sterk uitgebreid. Productie blijft stijgen. Maar de ontwikkeling is nog lang niet afgesloten. Op dit ogenblik zgn er wat meer dan 376.000 bromfietsen op de weg. Deskundigen hebben ons evenwel verzekerd, dat dit aantal meer dan verdubbeld kan worden; zelfs werd een getal van 1 millioen genoemd. Momenteel Is de aanwas per jaar plm. 80 k 90.000. De productie moet echter veel groter zijn dan die jaar lgkse aanwas, want een bromfiets gaat niet eeuwig me3. Vennoedelgk zal een bezitter na een jaar of vgf (soms korter, soms langer) een nieuwe willen of moeten hebben, hetgeen over een paar jaar alleen al een vervangingsvraag van vele tien duizenden exemplaren betekent. En nu spreken wy nog maar niet eens van al die onderdelen voor reparatie en van de accessoires. De omzet- waarde van dit alles bedraagt nu al f 35.— k f 770 millioen. En naarmate de prgs zakt, zal de koopmogelgkheid groter worden. De drie leiders, die toch al 2/3 van de markt in hun zak hebben, zitten elkaar met de prgs achterna. Een "nar maanden geleden kondigde nr. een verlaging tot f 325.aan; nr. 2 heeft deze week geantwoord met f 298.—; nr. 3 zal wel niet al te lang op zich laten wachten. De overigen moeten meedoen of zij moeten zich vergenoegen met 'n bescheiden plaatsje op de markt Spitst de concurrentie zich nog meer toe, dan zullen er ongetwy- feld merken verdwijnen. De koper wrijft zich echter in de handen, want steeds meer mensen zien op deze manier de verwezeniyking van hun ideaal naby komen. En dat alles tot heil van een jonge industrietak, waarin kapitaal winst oplevert en mensen werk vinden. Advertentie.) rfSP//S" Heen* 2 e*> Engelse cineasten werken in ons land Protest uit Nederlandse filmkringen De aanwezigheid van een Engelse film-equipe in Nederland om bij enige industrieën opnemingen te doen, heeft ongerustheid gezaaid in Nederlandse f-lmkringen. De „Bedrijsfafdeling filmfabrieken en filmproducenten" van de Ned. Bioscoopbond heeft een telegrafisch protest gestuurd naar de ministers van sociale zaken en onder- vijs, kunsten en wetenschappen, als mede naar het bestuur van het Cen traal Sociaal Werkgeversverbond. Van de zijde van de heer Edward Cook (die de Nederlandse nationali teit bezit) werd medegedeeld, dat hij met diverse grote Nederlandse onder nemingen, o.w. Stork-Jaffa en Poly- norm, overeen gekomen was hun pro ducten in den vreemde te vertegen woordigen. De heer Cook vertelde, dat hij, bij wijze van introductie, naar grote af nemers van kapitale roerende goede ren instructieve films stuurt, die hij door een cineast, die in zijn persoon lijke dienst staat, voor eigen rekening laat vervaardigen. Zijn cliënten „in de verte" krygen aanbiedingen per film, zoveel moge lijk in hun eigen talen gesproken. Daarom meent de heer Cook, dat in Nederland zijn eigen team „the big six film unit" zonder speciale vergunnin gen opnemingen kan doen. De Nederlandse filmproducenten menen, dat de buitenlanders wel de gelijk een werkvergunning moeten hebben. Bovendien, zo zegt men, laat de heer Cook films maken, die daardoor gra tis in het bezit van de bedrijven ko men. Deze bedrijven zullen op hun beurt dus geen opdrachten aan Neder landse cineasten geven.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 12