Q
Amerikaanse bontwereld
haar fantasie werken
laat
VAN VROUW TOT VROUW
~ütoun)cn'pacjina
DE GEMEENTE IS TE ARM
10
PROVINCIALE Z E E UW B E COURANT
ZATERDAG 4 DECEMBER 1954
nae
OPLEVING IN FASCINERENDE INDUSTRIE
Vossen in pasteltinten, lamsvachten
in alle kleuren van de regenboog...
Gedurende vry lange tijd is dc bontwereld tamelijk statisch geweest. Men
legde zich op een beperkt aantal soorten toe, vooral op soorten, die als een
barometer voor de welstand konden gelden. Persianer en nertz zijn daar
door aan de top komen te staan en hebben een zekere verlamming veroor
zaakt in dit fascinerende bedrijf. Kon men deze dnre mantels niet be
talen, dan maar liever geen bontmatei!
In de Verenigde Staten, het bontdragende land bij uitnemendheid, is men
nu eindelijk wakker geworden. Men is een oneindige reeks van mogelijk,
heden gaan zien, welke lange jaren onbenut waren gebleven. Met ruim
zeventig soorten pelsdieren, waarvan de meesten voorkomen in allerlei
variëteiten, en met technische procedé's als scheren, bleken, vervormen en
verven, was het aantal variaties in feite onbeperkt. Waarom, zo redeneerde
men, elkaar beconcurreren op het smalle pad der populaire bontsoorten,
wanneer er werk kan worden geschap en voor ieders fantasie, wanneer men
door minder propaganda voor minder bekende soorten en nieuwe producten
de modieuze vrouw in de gelegenheid kan stellen, zich te onderscheiden door
originele creaties bovendien is er alt üd de jonge vrouw, dc studente, die in
de ogen van de Amerikaanse kledingindustrie niet alleen belangrijk is als
de cliënte van vandaag, maar evenzeer als do beter gesitueerde) koopster
van morgen. Went zij nu aan het dragen van bont, dan zal z(j het later een
natuurlyke zaak vinden.
Zoals dat vaak in Amerika gaat,
heeft men niet getalmd, maar de hoof.
den by elkaar gestoken, en een grote
combinatie van ,,bontbex*eiders", bont
werkers en bontwinkeliers is aan het
werk getogen. Het resulaat mag er
zijn! In de eerste plaats is men afge
stapt van de traditionele kleuren. Ve
le bontsoorten moeten vrijwel altijd
gevefrd worden, omdat de natuurlijke
kleur oneffen is of te vaal, zoals by
Persianer. Waarom dan geen vrolijke
kleuren, die goed in het huidige mo
debeeld passen? Nylon, Orlon en Dy-
nel worden voorts verwerkt tot stof
fen die bedricgelijk veel op allerlei
bontsoorten lijken; Teddy-jassen wor
den gemaakt van geschoren haren en
beconcurreren het bont al evenzeer,
zowel als buitenstof als in de vorm
van voeringen.
Momenteel worden dan ook in
Amerika vossen gelanceerd, die
azuurblauw, geel, bronskleurig,
oud-rose en champagne geverfd
zyn. Lamsvachten worden gedra
gen in alle kleuren van de regen
boog. Bever is populair in caramel
kleur en in ivoor. Minder mooië
nertzvellen worden zwart of gun-
metal geverfd. Bisam en wasbeer
worden als helder-witte bontsoor
ten in de handel gebracht en de
vliegende eekhoorn is plotseling
champagnekleurlg geworden
Maar daarnaast zijn allerlei bont
soorten naar voren gekomen, waar
van vele sinds jaren op de achter
grond waren geraakt zoals Indisch
lam, geschoren vos, kalf, zwarte bi
sam, skunk, pony, opussum, civetkat,
lynx en Noorse blauwvos. Verschil
lende hiervan kunnen tegen zeer rede.
lyke prijzen worden geleverd, waar
door weer een groter publiek tot het.
dragen van bont kan worden ge
bracht..
Hierbij wordt, in overeenstemming
met het modebeeld, sterk de nadruk
gelegd op de kleinere kledingstukken;
sweatei's, mouwloze vesten, stola's,
korte jasjes, en bontgarneringen. Een
van de beste bewijzen voor de liefde
van het publiek voor bont is wel het
enoime succes van bontgarneringen.
Sedert de haute couture veel bontgar
neringen heeft gelanceerd deze zomer,
is er zoveel -bont gebruikt, dat er
van sommige soorten een tekort is
ontstaan. Vooral de kleine garnerin
gen, die voor velen betaalbaar bleken,
hebben een enorme opgang gemaakt,
zodat bijvoorbeeld de vrouwelijke
nertzhuidjes vrijwel uitverkocht zijn,
terwijl er van de manlijke, wat grotere
huidjes, nog slechts een minimale
voorraad is.
Verreweg de meeste variaties heeft
men gebracht in lamsbont, dat, als
goedkope en sterke bontsoort, de aan
gewezen dracht is voor meisjes en
jonge vi'ouwen. De helder gekleurde
jasjes, sweaters en vesten in dit ma
teriaal hebben dan ook 'n enoim suc
ces geboekt. Het tweede soort bont,
dat in deze successen deelt, is konijn.
Wanneer ergens gezïnsvermeerdering
wordt verwacht, grijpen alle vrouwelijke
familieleden en kennissen enthousiast
naar de breipennen om de garderobe van
het wicht zo groot en zo uitgebreid mo
gelijk te maken. Bij het woordje „baby-
kleding" wordt nu eenmaal meteen aan
wol gedacht. Een practisch materiaal is
echter ook een goede, zachte badstof. Dit
materiaal mits van werkelijk goede
kwaliteit is heerlijk zacht en warm,
terwijl het een groot vochtopnemend ver
mogen heeft. Allerhande kleertjes kunnen
er van gemaakt worden: pyamaatjes en
kruippakjes, schoentjes, jasjes, slabbetjes
en broekjes. Daarnaast ook washandjes,
omslagdoeken voor na het bad, draagdoe-
ken, speelgoedbeesten en trappelzakken.
Successen voor
onze confectie
In het Dorchester Hotel te Lon
den hebben Nederlandse confectie
fabrieken een modeshow gehouden,
waar confectie-kleding van Neder
lands fabrikaat, bestemd voor de
„gemiddelde huisvrouw", werd ge
toond. Zes vooraanstaande Neder
landse mannequins waren met deze
collectie naar Engeland gereisd,
waar zy de kledij toonden in samen
werking met zes bekende Engelse
mannequins. De show wei'd een suc
ces; het oordeel over de Nederlandse
confectie was bijzonder gunstig, en
zowel kijkers als kopers waren en
thousiast.
Op bijstaande foto ziet men links
de Nederlandse mannequin Georget
te Gutlich in een avondjapon van
rode tule. Haar collega op de rech
terhelft van de foto is Maria van
Amstel, die een zwart-met-wit zijden
japon met plissérok en laag uitge
sneden halsopening draagt.
Voor emigrerende vrouwen.
De Stichting huishoudelijke voor
lichting ten plattelande, die sinds
enige tijd een mapje met vouwbla
den uitgeeft betreffende de voeding
in Canada, heeft nu ook voor huis-
vrouwen die naar Australië en
Nleuw-Zeeland emigreren, een der
gelijk boekje samengesteld. In dit
werkje worden (in Nedei'lands en
Engels) diverse onderwerpen be
handeld, zoals: voedingsvoorschrif
ten, maten en gewichten, boodschap
pen doen, het kopen van groenten,
fruit en vleeswaren in het nieuwe
land. Een bijzonder handige uitga
ve, waarvan de huisvrouw, die naar
verre landen gaat emigreren,
Daarom leggen Canadese vrouwen haar eigen
trottoirs aan
(Van onze Canadese correspondent)
In Brocklands, het kleinste voor
stadje van de Canadese stad Winni
peg, hebben twaalf huisvrouwen de
onvrouwelijke taak op zich geno
men, trottoirs aan te leggen in de
straat waar zij wonen.
Vrouwen, die trotoirs aanleggen?
Maar zorgt de gemeente daar dan
niet voorNeen dat is het
juist: daar is de gemeente eenvoudig
te arm voor.
huisvrouwen wonen in de
veel gemak kan hebben! Het boekje Bannatvne Avenue
is te koop bij het kantoor van bo- I"Iffien St zonder trottoirs
eem alleen
genoegen met
het beste
Neem alleen genoegen mee het
allerbeste als het gaat om de
verzorging van Uw huid.
Probeef niet lukraak, maar kies en
blijf bij een beproefde metbode,
die gebaseerd is op medische ervaring.
Kies dus voor Uw schoonheidsverzorging
de cosmetica, bereid volgens recepten van
Dr P. H. v. d. Hoog (huidarts), want die
gezond voor Uw huid,
afgestemd op het Nederlandse
klimaat en dus ook voor U
de ideale cosmetica!
Huidverzorging
AMHRHOOi;
op medische basis
Uit een lapje stof en een knotje wol
koop bij het kantoor van bo
vengenoemde Stichting, Koninginne
gracht 42, 's Gravenhage.
een ergernis voor de bewoners,
Het regende en de bus was
afgeladen vol. De enige zit~
plaats was, natuurlijk, die met
net volle gezicht op het publiek.
En die aanblik was niet één van
de vrolijkste.
De regen, die wij toch in de
loop der eeuwen wel als huis
vriend hebben leren beschou
wen, verleidt ons nu niet be
paald tot het etaleren van onze
fraaiste garderobe. De regen
jas is wel het onbehaaglijkste
en meest vormeloze kledingstuk
dat wij in omloop brengen, en
het wordt daarenboven met
verachtelijke nonchalance be
handeld.
Het schijnt zo'n soort stil-
zwijgende afspraak te zijn: Re
gent het Ziet de wereld er van
nature al grijs en moedeloos en
triest uit? Weet je wat dan
zullen wy er van onze kant nog
eens een flink schepje bovenop
doen. Wy gaan lekker allemaal
in grjsgele hobbezakken rond
lopen en steken daarboven
graag nog een druipende zwarte
paddestoel de lucht in
Maar wij houden maar moed:
er schijnt een begin van kente
ring in die grauwe uniformiteit
door te breken. Er wandelt hier
en daar al een optimiste in
glanzend rood of groen rond en
wie weet wat ons nog in vro~
lijke nylon parapluutjes boven
het hoofd hangt Het zou
tijd worden.
Maar tot zolang moeten wij
nog maar aankijken tegen een
bus vol stopverfkleurige lelijk
heid, en proberen de troosteloze
miezerigheid weg te vagen met
opgewekte bespiegelingen. Die
zijn gelukkig tolvrij en op élk
ogenblik te ontbieden weer of
geen weer.
Terwijl wij dus met een be
hoorlijk vaartje voortdreunden,
in bocht op bocht over smalle
landwegen, dwars door geselen
de plensbuien, liet ik het bus
volk gelaten staren en keerde
mij om naar de enige mens die
zich om geen regenjas behoefde
te bekommeren. Hij zat daar,
vierkant en zelfbewust, achter
zijn stuur en staarde onafge
broken naar de natte gladde
weg in het witte licht van zijn
koplampen.
Het was een buitengewoon
smalle en uitgezocht naargees
tige teeg, die zelfs in het ver
glijdend licht iets geniepigs
had.. Zo van die sarrende stre
ken als op het onverwachtst een
omgevallen boom of een opge-
ser Het was natuurlijk pu
re onzin, maar verbeelding is
erger dan derdendaagse koorts,
en opeens begon de situatie mij
onbehaaglijk voor te komen.
Daar vlogen we, in een geslo
ten celwagen, veertig man
sterk, met een stevige vaart
langs een onbetrouwbare en
schaars verlichte weg, midden
in een verlaten polderland,
waar alleen wijd in de verte de
gele ruiten van hofsteden pink-
ten. En heel onze veiligheid,
ons lijfsbehoud en leven hing af
van de vakkennis, de oplettend
heid, de reactiesnelheid en het
verantwoordelijkheidsgevoel
van die ene schemerige schim
daar in de cabine: de chauffeur.
Als hij ook maar een onder
deel van een seconde zat te soe-
~öóü>eeniïe
waatieziitg.'
.r
zen bij een bocht, te piekeren
bij een wegkruising, te dagdro
men bij een overweg Er
was maar één oogknipperen
lang nalatigheid voldoende om
die bus tot een verwrongen en
versplinterd brok metaal en
glas, en die veertig doezelige
mensen tot kreunende of bewe
gingloze bagage voor een rij
brancards te maken. Hoeveel
maal zou men kunnen oogknip
peren op een route van dertig
kilometer? En een chauffeur
is, dat zou men bij zijn efficiënt
manoeuvreren bijna vergeten,
een mens zoals u en ik. Een
man die ergens, buiten deze
route misschien, een huis bezit,
compleet met vrouw en kinde
ren, of een meisje met alle gril
len en kurtjes aan dat mensen
soort eigen, of alleen maar een
ouderpaar of een hospita.
Maar de vrouw kan die mor
gen gedreigd hebben weg te lo
pen, één van de kinderen kan
met diphtheritis in eer. barak
liggen, het meisje kan hem met
de morgenpost een krabbeltje
der inzien toch maar van die
trouwerij afziet, de moeder kan
met angina pectoris gestrajt
zijn en de hospita simpelweg
een doezelige zielepoot zyn, die
altijd vergeet naar de kachel te
kijken.
Dat alles, eventueel vermeer
derd en gepeperd met een kna
gende kiespijn, een opkomende
verkoudheid, een onbetaalde
huurkooptermijn, een onver
diende schrobbering of een al
gemeen menselijke weerzin te
gen het routinebaantje kan
meeryzen op de motorkap, kan
spoken achter de ogen die op
de klinkers turen, kan grijnzen
in de spiegeling van het weg
dek. Hoeveel zelfbeheersing is
er nodig om zich die kwelgees
ten van het lijf te houden tot
aan het eindpunt, waar einde
lijk de opluchting van de eerste
sigaret, het eerste hartige
woord wacht
Ik begon iets van respect te
gevoelen voor de onbewogen
rug achter dat glazen schot,
voor de kalme routine van die
handen op het stuurrad. Van
zulke onbekende en onbereken
bare factoren hangt ons wel
varen af. Dag aan dag doen wij
vanzelfsprekend een beroep op
de integriteit, het vermogen om
zichzelf volledig uit te schake
len van louter vreemden.
Wij stappen in een bus en re
kenen op de chauffeur, wij in
stalleren ons in een coupé en la
ten het verder over aan de
treinbestuurder, wy accepteren
enkel plichtsbetrachting van de
brugwachter, de tranmconduc-
teur, de postbode, de wegwer
ker, de seinwachtcr en de boe
renarbeider, of het om onze vei
ligheid, onze gezondheid of ons
comfort gaat: dagelijks rukt
een leger naamloos voetvolk op
dat geen seconde verstek mag
laten gaan.
De verpleegster met een trei
terende brieft, in haar schortzak
mag zich niet vergissen bij het
toedienen van druppels. De
agent met een hoofd vol zorg
hééft maar in de gracht te
springen voor een waaghals
van een kwajongen. De man in
het eenzame postkantoortje is
het maar geraden de kas te
redden met de loop van een re
volver voor zijn ogen.
Waarderen wij dat menselijk
surplus aan toewijding wel vol
doende Of achten wij alles af
gedaan met een loonzakje
vooral wanneer in het voorjaar de
sneeuw gaat smelten. En naarmate
de tyd verstreek zonder dat iets er
op wees, dat de gemeente van plan
was trottoirs aan te leggen, werd die
ergernis steeds groter.
De ondememendsten schreven bo
ze ingezonden stukken aan de kran
ten of deden hun beklag bij de ge
meenteraad. Maar niets hielp en zo
vatte bij enkele sraatbewoners de
overtuiging post, dat er niets anders
op zat dan het zelf te doen!
De organisatrice van de actie was
mevrouw Bessie Mascal, een vrien
delijke, maar zakelijke huisvrouw.
Zij verspreidde haar Ideeën en wierf
aanhangsters. Nu heeft zy er elf bij
elkaar en deze vrouwen hebben een
collecte gehouden om het karwei te
bekostigen. Het zal ongeveer vijf'
honderd dollar kosten en het geld is
al bijna bijeen. Iedere huisvrouw be
taalt voor haar eigen stuk trottoir.
Nog vóór al het geld er was, zjjn me
vrouw Mascal en de elf andere vrou
wen aan 't werk gegaan.
't Is niet voor 't eerst, dat de be
woners van Brocklands zelf trottoirs
gaan leggen, maar wel, dat uitslui
tend vrouwen dit gaan doen. Brock
lands is inderdaad een arme gemeen
te en van gemeentewege zyn nog
pas drie- straten van trottoirs voor
zien.
Het kwam allemaal doordat
Brocklands zich in de crisisja
ren afscheidde van de gemeente
Rosser met de bedoeling, te
ryke Winnipeg. Brocklands
dacht, dat het zich als deel van
de grote stad, tot een mooie
woonwijk zou kunnen ontwikke
len. Maar de annexatie vond
nooit plaats
Winnipeg voelde er niets voor en
deelde de bewoners van Brocklands
mee, dat ze veel beter allemaal naar
Winnipeg konden verhuizen. Het zou
evenveel kosten Brocklands van rio
lering te voorzien, als het hele dorp
naar de stad te doen verhuizen. Maar
daar voelde men in Brocklands weer
niets voor. En zo is Brocklands al die
tijd een arm dorp gebleven, zonder
riolering, zonder trottoirs en zelfs
zonder volledige waterleiding: byna
de helft van de bewoners moet wa
ter halen uit pompen op 'de hoek
van de straat. Door het gebrek aan
gemeentediensten heeft Brocklands
ook geen industrie aangetrokken en
niet veel huizenbouwers, en dus
heeft het gemeentebestuur een
burgemeester en vier x-aadsleden
niet veel meer te doen dan klachten
aan te horen en het stof uit de lege
gemeentekas te blazen
Zo komt het ook, dat die twaalf
huisvrouwen nu gestoken in lange
broek, werkblouse en korte leren
jas ijverig aan het wei*k zijn om
hun trottoir gereed te hebben voor
de eei-ste sneeuw valt!
Van een knotje wol en 90 cm. wol
len stof, ribfluweel of peau de pêche
van 80 cm. breedte, maakt u zo'n
fijne warme blouse, een prachtca-
deau voor een robbedoes van een
jaar of tien
De jongensblouse knipt u volgens
het hier gegeven patroon. U sluit de
zijschouders- en mouwnaden en zet
de mouwen, over de kop even inge
houden. met de naad 3 cm. voor de
zynaad in het armsgat. Dan breit u
2 recht 2 averecht een tailleboord
van 70 cm. lengte en 6 cm. breedte
en naait deze aan de onderkant van
de blouse, waarbij u het breiwerk
even rekt. De mouwboordjes worden
16 cm. lang en 5 um. x-beeijdw
16 cm. lang en 5 cm. breed.
Het 30 cm. lange halsboordje
maakt u 8 cm. breed. In het voor
pand knipt u een split van 15 cm.
lengte, u vouwt het halsboordje dub
bel, zodat het 4 cm. breed wordt en
naait de halsrand ertussen. Onder
het split stikt u een ritssluiting.
De hals van de meisjesblouse knipt
u volgens het stippellijntje en de
halsboord breit u volgens het pa
troontje. U moogt deze blouse ook
genist voor een jongen maken en het
meiske een rolkraag geven, zoals u
het zelf het aardigst vindt.
ELLA BEZEMER
Een zomers costuum met bijpassende
mantel, vervaardigd uit een glanzen
de katoenen fantasiestof.
