Liefdadigheid in V.S. op drie na
het belangrijkste „bedrijf"
Communisten tegen uitvoering
van Parijse accoord
HAAGSE WINKELSTRATEN
BADEN IN MUZIEK EN LICHT
KANGEROE NOG GROTERE PLAAG
DAN GEVREESDE KONIJN
WOENSDAG 1 DECEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
13
45 MILLIARD UITGETROKKEN.
Sinds 1831 is er veel veranderd
Tijdens zijn bezoek aan de Verenigde Staten werd in 1831 de Franse ge
schiedschrijver Alexis de Tocqueville getroffen door wat hij als een typisch
verschijnsel zag. „Die Amerikanen", zo schreef hij, zijn het wonderlijkste
volk ter wereld. 3Ien zal het bijna niet willen aannemen, wanneer ik vertel
hoe het daar toegaat. De een of andere in een kleine gemeenschap in dat
land zal op een gegeven moment gaan piekeren over een of andere sociale
behoefte. Wat doet hij nu? Hij steekt de straat over en gaat wat hem
dwars zit bepraten met zijn overbuurman. Wat gebeurt er dan Er wordt
een comité gevormd en dat comité begint een onderzoek in te stellen naar
de vermeende behoefte. En U mag het geloven of niet, maar het is een
feit dat alles begint te lopen zonder dat er een ambtelijke instantie aan te
pas komt. Dit wordt allemaal gedaan door particulieren op eigen initiatief-
In hoeverre een democratische samenleving op gezonde basis rust kan wor
den afgemeten aan de hoedanigheid van de werkzaamheden die door par
ticuliere mensen worden uitgeoefend."
komen. In 1954 hebben de „meest be-
hoeftigen" geen gebrek meer aan
voedsel of onderdak; zij hebben vak
opleiding nodig, psychiatrische ver
zorging of hulp bij het in evenwicht
brengen van inkomsten en uitgaven.
Naarmate de regering meer aan
dacht aan het openbaar welzijn is
gaan geven, heeft de particuliere lief
dadigheid, die van een zo grote last
ontheven werd, naar andere terreinen
van werkzaamheid omgekeken, waar
bij zij evenwel haar oude relaties niet
geheel in de steek heeft gelaten. Het
nationale fonds ter bestrijding van
ziekten kinderverlamming, hart
ziekten, kanker, hersenverlamming
en ongeveer 55 dergelijke stichtingen
en genootschappen zijn voorbeelden
van de nieuwe richting. Het fonds
voor kinderverlamming bracht in het
eerste jaar van zijn bestaan, in 1938,
iets meer dan 1 millioen dollar bijeen;
in 1954 was het bedrag niet minder
dan 65 millioen.
De liefdadigheid floreert thans als
Wat De Tocqueville 123 jaar gele
den opmerkte en in zo juiste termen
weergaf is, aldus het Amerikaanse
weekblad „Time", nog steeds een ty
pisch Amerikaanse karaktertrek.
Milddadigheid in combinatie met de
neiging tot organiseren heeft in Ame
rika de liefdadigheid tot een van de
wonderen van het land gemaakt. Elk
jaar worden ongeveer 4500 millioen
dollar uit de zakken en beurzen van
de Amerikaanse burgers naar liefda
dige instellingen overgeheveld. De
jaarlijkse inzamelings-campagne
draait thans op volle toeren en daar
toe stellen zich elk jaar ruim 2 mil
lioen collectanten beschikbaar: in de
ze tijd van het jaar kan op de mild
dadigheid van het publiek het best
een beroep worden gedaan.
In de 19de en de 20ste eeuw was
men algemeen van oordeel dat philan
thropic een zaak is die de zeer rijken,
maar ook de niet-zo-rrjken aangaat.
Met een gift van 35 millioen dollar,
uitgesmeerd over 20 jaar, kon John
D. Rockefeller de Universiteit van
Chicago in het leven roepen; sinds
dien zijn de bedragen die door de fa
milie Rockefeller geschonken zijn niet
meer geëvenaard het totale bedrag
is nu bijna 1000 millioen dollar! In de
laatste 19 jaar van zijn leven schonk
Andrew Carnegie 333 millioen dollar
ten behoeve van allerlei en vaak zeer
persoonlijke doeleinden, van medailles
voor helden tot orgels voor kerken
toe.
Georganiseerd.
Maar evenals vrijwel alles in het
moderne Amerika is ook de liefdadig
heid in hoge mate gedemocratiseerd
en georganiseerd. Er zijn nog altijd
een groot aantal schenkers van be
langrijke bedragen (de Fords, de Mel-
lons en een menigte millionairs in
Texas, zoals Hugh Roy Cullen)maar
de tempel der philanthropie rust
thans in hoofdzaak op twee nieuwe
zuilen: de directe giften van handel
en nijverheid welke ongeveer 40
van het totaal uitmaken en die van
de georganiseerde arbeidersbeweging
(30%). De toenemende bereidheid
van de Amerikaan om een bepaald
percentage van hun loon voor liefda
dige doeleinden af te staan en de stij
gende belangstelling, van werkgevers
en werknemers in liefdadigheid, zijn
mijlpalen op de weg naar de bloei van
het menslievend hulpbetoon.
In de afgelopen 20 jaar heeft het
begrip hoe liefdadigheid moet worden
uitgeoefend in Amerika een tweetal
belangrijke veranderingen ondergaan.
De belangrijkste is de toegenomen re
geringsbemoeiing met het openbaar
welzijn. Tijdens de grote malaise, nu
twintig jaar geleden, nam het Ame
rikaanse volk het besluit dat geen
enkele burger gebrek mocht hebben
aan een minimum van kleding, voed
sel en onderdak en stelde het de rege
ring verantwoordelijk voor het hand
haven van deze normen.
vSindsdien heeft de regering zich
steeds verder op dit gebied bewogen,
zodat naar schatting dit jaar onge
veer 45.000 millioen dollar aan fede
rale, staats- en gemeentegelden aan
dit welzijnswerk zullen worden be
steed: dat is ongeveer 40 van al
het geld dat voor regeringstaken in
de V.S. wordt uitgegeven.
Er zijn slechts weinig liefdadige in
stellingen van de oude stempel over
gebleven. De jaarlijkse Kerstcampag
ne van de New Yorkse „Times" ten
behoeve van de „Honderd Behoeftig-
ste Gevallen" in de stad geeft een
goed beeld van de verandering die
zich heeft voltrokken. In 1932 kwa
men er op de lijst gezinnen voor, die
met een inkomen van 1.25 per week
werkelijk van honger dreigden om te
In Hanoi oefent de tandarts, zoals
onze foto toont, zijn praktijk uit op
het trottoir, hetgeen een wonderlijke
gewaarwording isHet is daar
dus mogelijk om een wandeling even
te onderbreken en „langs de weg"
een volledige behandeling te krijgen.
nimmer tevoren en uitgedrukt in geld
is het op drie na Amerika's belang
rijkste „bedrijf" (in geldomzet slechts
overtroffen door de industrie, de land
bouw en de handel). Juist door het
uitgebreide terrein, waarop liefdadig
heid werkzaam is, konden enkele on
volmaaktheden hun intrede doen.
Soms werken verenigingen langs elk
aar heen (zo trekken zich van de on
geveer 60 gezondheidsorganisaties
zich alleen al 14 het lot van de blin
den aan).
Andere timmeren te veel aan de
weg (zo heeft in de afgelopen vijf
jaarlijkse periode het Seeing Eye
fonds aan contributies en legaten 2
millioen dollar meer ingezameld dan
het in die tijd voor het ter beschik
king stellen van 1300 blindengeleide
honden nodig had). Andere vereni
gingen worden slecht bestuurd, gaan
slordig met de financiën om of nog
erger: er verdwijnt veel tussen de wal
en het schip. Maar het overgrote deel
van de Amerikaanse liefdadige in
stellingen worden efficient beheerd,
besteden de geïnde gelden op verant
woorde wijze en verhogen de goede
naam van de Amerikaan als organi
sator.
De samenwerking tussen de ver
schillende instellingen die zich om de
volksgezondheid bekommeren is de
laatste jaren steeds hechter geworden
zodat zelfs het Amerikaanse Rode
Kruis, dat zich lange tijd streng af-
zijdig gehouden heeft van andere lief
dadige instellingen, gedwongen werd
een andere koers in te slaan en nu
reeds deelneemt in een driehonderdtal
plaatselijke collectes. Het Rode Kruis
heeft inderdaad alle reden zich afzij
dig te houden omdat het zich hoofd
zakelijk beweegt op het terrein van
Amerikaanse hulp aan Azië.
Nieuw programma van
Eisenhower.
Verwacht wordt, dat president Ei
senhower in ziin jaarlijkse boodschap
aan het Amerikaanse Congres in Jan.
a.s. zal vragen goedkeuring te verle-
nenen aan een nieuw economisch
hulpprogramma voor Azië. Aangeno
men wordt, dat de regering van Ei
senhower een Marshallplan voor Azië
overweegt, waarmede de komende la
ren een bedrag van milliarden dollar
zou zjjn gemoeid, met als voornaam
ste doel verhoging van de levens
standaard in de Aziatische landen.
De Verenigde Staten zouden hier
voor een gezamenlijke actie willen
voeren met Engeland, Frankrijk en
andere Europese landen. In officiële
kringen wordt er op gewezen, dat mi
litaire macht alleen niet voldoende is
om de communistische invloed in In
dia, Birma en andere Aziatische lan
den terug te dringen.
De bouw van het toekomstig kantoor
annex woonhuis van de Boerenleen
bank te Oosterland vordert gestaag.
(Foto P.Z.C.)
MET ST NICOLAAS EN KERSTMIS
„Wat de Belgen kunnen, kunnen wij ook
(Van onze Haagse redacteur)
'fc Zit eran tegenwoordig bij de Haagse winkelstand! Het kan niet op.
Neen, de zakenmensen verkopen hun waren niet voor de halve prijs, noch
bieden zy ze ons aan en ook geven zy by vyf gulden boodschappen geen eet
servies cadeau, of nodigen zij de klant, die een winterjas komt kopen uit
liever op hun kosten een paar maanden naar de Rivièra te gaan.
Zy werken niet met uitbundige reclames, doch proberen zoveel mogelyk
publiek tot het bezichtigen van étalages te lokken. Van lqjkers komen ko
pers!
Eigenlijk ïs dat niets bijzonders, ook in Amsterdam en in Maasbracht
sloven de winkeliers zich uit om hun waren zo aantrekkelijk mogelyk aan
de liefhebbers te presenteren. Misschien hebben de Haagse zakenlieden net
iets meer werk van hun uitstallingen gemaakt dan elders, omdat zy ook
meer stadgenoten verwachten, die langs de winkelramen zullen schuifelen,
dan in andere plaatsen.
Zy zijn namelyk met niets goeds en
iets feestelijks voor de dag gekomen.
De fraaie St. Nicolaas-étalages ver
dienen extra belangstelling, vonden
en daarom zullen wij de adspirant-ko-
pers uit hun huizen lokken op de ma
nier, waarop Brussel dat doet. Wat
die Belgen kunnen, kunnen wij ook.
Zo werd Den Haag lichtstad. Wie
nu 's avonds door de binnenstad
dwaalt, of door een aantal straten
van de buitenwijken zwerft, loopt er
in een gezellige drukte onder guirlan
des van duizenden en nog eens dui
zenden een kleurig licht uitstralende
lampjes. En achter de ruiten van de
zakenpanden is het ook al een festijn
van licht.
In de Poten, de Spuistraat en de
Vlamingstraat, in de Schoolstraat en
de Venestraat, in de Passage
Boekhorststraat, de Toren
straat en de Prinsenstraat, op de
Prinsegracht en op nog een paar an
dere plaatsen in de „city" hebben de
gezamenlijke winkeliers lichtmasten
laten plaatsen en sierlijke slingers
met lampen laten ophangen. Het dui
zendvoudige licht vloeit langs de ge
vels, over de straten en de ontelbare
kijkers, die zich door dit sprookjes
land bewegen.
De enorme warenhuizen in de Grote
Marktstraat brachten opvallend
smaakvolle gevelversieringen- en ver
lichtingen aan en de deftige Hoog
straat met zijn dure winkels verraste
met boven de rijweg opgehangen kor
ven in de vorm van gouden klokken,
die 's avond door een geel diffuus
licht beschenen worden. Als het gaat
sneeuwen, zullen de gele lampen door
violette worden vervangen, waarmede
dan een fantastisch effect bereikt
wordt.
KLOKKETONEN
De klokken bungelen op de wind.
Aangezien de straat bovendien door
middel van luidsprekers vervuld
wordt van beiaardmuziek van de
Keulse Dom, de St. Janskerk in Den
Bosch, de O. L. Vrouwetoren in
Amersfoort, de St. Romboutstoren in
Mechelen, de Cathédrale de Malines
in Antwerpen, de Halletoren In
Mechelen is het of hier een mach
tig carillon zijn bronzen klanken tus
sen de huizen stort.
Meer naar de buitenkant hebben in
Moerwyk, de nieuwe woonstad, die
aan de zuidelijke grens van Den Haag
verrijst, de Jan Luykenlaan en de
Raaphorstlaan hun feestverlichting
gekregen. In het Westen van de stad
doen de Paul Krugerstraat, de Die-
renselaan en de Beeklaan alle in de
omgeving van de Loosduinseweg, be
nevens de Fahrenheitstraat er niet
voor onder en in Scheveningen kreeg
een aantal winkels in de Keizerstraat
en in de Badhuisstraat verlichte figu
ren in de vorm vanharingen aan
de gevels.
De gemeente bleef niet achter. De
grillige verlichting, die men ter gele
fenheid van 't bezoek van keizer Heile
elassie aan Den Haag op de Vijver-
dam aanbracht en de lichtzuilen in
enige straten en op enkele piemen,
die toen eveneens verrezen, heeft men
gehandhaafd. In de donkere hofvijver
spuit 'n verlichte fontein. Een aantal
standbeelden en regerings-gebouwen
baden in floodlight
De Sint heeft bij zijn intocht in de re-
geringstad 'n welvarend en vrolijk
verlicht Den Haag aangetroffen met
goed gevulde winkels en fraaie étala
ges.
Het Kerstmannetje zal zich er op
nieuw in kunnen verlustigen.
de nationale rampen en nu eenmaal
niet van te voren kan worden uitge
maakt hoeveel geld hiervoor noaig
zal zijn.
De Stichting ter Bestrijding van de
Kinderverlamming heeft tot dusver
geweigerd mede te doen aan welke
collecte voor gezamenlijk nut ook en
organiseert telken jare haar bekende
March of Dimes. Door die onafhanke
lijke houding heeft de Stichting zeer
goed geboerd te goed volgens som
migen, die er op wijzen dat voor de
kinderverlamming (met een sterfte
cijfer van 1,1 op 100.000 inwoners)
tweemaal zoveel geld wordt ingeza
meld als voor de bestrijding van hart
ziekten en kanker met een gezamen
lijk sterftecijfer van 502,3 per 100.000
inwoners.
Het Amerikaanse voorbeeld heeft
in tal van andere landen navolging
gevonden o.a. in Zuid-Afrika. Japan
en Brits West-Indië. Naarmate deze
Amerikaanse idee zich in de wereld
verder baan breekt zullen steeds meer
mensen van oordeel zijn dat de Ame
rikaanse liefdadigheid de hartslag is
van Amerika's grootheid.
Dertienjarige stal auto's
aan de lopende band.
De gemeentepolitie te Roosendaal
is er Maandagavond ha uren zoeken
in geslaagd de 13-jarige knaap S. vam
Z. uit Roosendaal aan te houden, die
uit het rijksobservatiehuis te Zeist
was ontsnapt. De politie was ge
alarmeerd door buurtbewoners, die
de knaap, bekend om zijn meer dan
16 escapades met auto's in de laatste
twee maanden, met 'n Opel Olympia
voor zijn ouderlijke woning zagen
verschijnen. Men wist hem te ver
hinderen met de auto zijn weg te
vervolgen, waarna de knaap in een
weiland vluchtte. Toen hij in het
duister naar huis wandelde, liep hij
in de armen van een rechercheur.
Uit het politieverhoor is gebleken,
dat de jongen Zondagavond in Zeist
is ontvlucht en op een gestolen fiets
naar Amsterdam is gegaan.
In de Kerkstraat aldaar vond hij
Maandagochtend de onbeheerde Opel,
waarmee hij naar Roosendaal reed.
Dinsdag is de jongen voorgeleid
voor de officier van justitie van
Breda, die hem twee weken geleden
voor het laatst onder handen nam.
Toen was Van Z. uit een gesticht
te Breda ontvlucht, stal een auto
en reed deze onder Zundert in elk
aar, pikte vervolgens een autobus
en reed daarmee via Amsterdam
naar Dordrecht, waar men hem sla
pend in de cabine aantrof.
VREEMDE CLUB
Australische schapenfokker wordt
in bestaan bedreigd
(Van onze correspondent in Australië)
In Girilambone, een 650 kilometer ten westen van Sydney in het droge
en ruwe hart van Australië, hebben de bewoners een nogal vreemde club
gevormd. Het is de Kangeroe Club en het lidmaatschap is beperkt tot lie
den, die met hun auto een kangeroe hebben doodgereden. De contributie is
laag en wordt geheel aangewend ten bate van de gezondheidszorg voor de
kinderen uit wat men hier „het verre Westen" noemt.
Het feit, dat het aantal leden kort na de oprichting reeds 31 bedraagt,
toont wel dat het doodrijden van kangeroes daar in die enorme uitgestrekt
heden van het Westen niet tot de zeldzaamheden behoort.
Nu is een kangeroe een nogal groot dier en niemand zal voor zijn plezier
met zijn auto tegen zo'n gevaarte oprijden. Daaruit blijkt wel, dat deze unie
ke buideldieren in de buurt van Girilambone nogal dik gezaaid moeten zijn.
En zo is het inderdaad. Het lid
maatschap van 31 van deze vreemde
club is het bewijs, dat de kangeroe
met zijn ontroerend lieve kopje en de
haast hulpeloos neerhangende voor
pootjes daar in het verre Westen een
ware plaag is.
De boeren en schapenfokkers van
het verre Westen beschouwen de kan
geroe als een nog grotere bedreiging
voor hun bestaan dan het hier zo ge
vreesde konijn. De grote kudden kan
geroes eten namelijk enorme hoeveel
heden gras en jong groen en kunnen
daarbjj niet, zoals het konyn, door
kostbare draadversperringen met
gaas worden tegengehouden, omdat
zij enorme sprongen kunnen maken.
Het vreemde hierbij is, dat de be
zoeker aan deze streken op z\jn rei
zen nauwelijks een enkele kangeroe
te zien krijgt. Maar hij krijgt ook
nauwelijks een schaap te zien in deze
contreien, welke slechts voedsel voor
een 40 schapen per hectare voortbren
gen. En bovendien is de kangeroe,
evenals alle andere Australische bui
deldieren, een nachtdier dat zich over
dag in het lange prairiegras ver
schuilt en 's nachts op stap gaat.
Enorme schade
Vanuit een vliegtuig kan men ech
ter zien, dat er in het verre Westen
van deze staat New South Wales mo
menteel meer kangeroes dan schapen
zijn. Deze millioenen kangeroes, teza
men met de schapen, doen enorme
schade aan de magere begroeiing van
dit halve woestijngebied en kunnen
wanneer men geen doeltreffende wyze
OOK IN ONS LAND IN ACTIE.
„Dat nooit weer" werkt voor de
Sowjet-pr opaganda
(Van onze parlementaire redacteur)
De Sowjet-Unie wil de ratificatie van de Londense en Paryse verdragen
voorkomen en probeert verwarring te stichten. Getracht wordt de goed
keuring van de protocollen, evenals dat met het E.D.G.-verdrag geschiedde,
te saboteren. In dit licht moet ook gezien worden het stellen van vragen door
het Tweede Kamerlid, de heer Gortzak van de C.P.N., over het antwoord,
dat Nederland aan de Sowjet-Unie op de uitnodiging heeft gegeven.
Er is echter meer. Niet alleen be
dient Rusland zich van het middel van
de uitnodiging tot een Eu opese con
ferentie, het mobiliseert ook de com
munistische partyen met hun neven-
en mantel-organisaties tot een groot
scheepse actie tegen de Duitse herbe_
wapening. Dat geldt eveneens voor de
Nederlandse communisten, die alles in
het werk stellen de ratificaties van de
accoorden van Londen en Parijs te
doen mislukken.
Waarschuwing uit
Moskou.
Een radio-uitzending uit Moskou op
17 November j.l. waarschuwde de Ne.
derlandse pers, dat de ratificatie tot
een verhoging van de internationale
spanning zal leiden. De Wereld Vre-
desraad wijdde van 18 tot 23 Novem
ber in Stockholm een bijeenkomst ge
heel aan de leuze, dat de goedkeuring
van „Londen" en „Parijs verworpen
moet worden om te komen tot een col
lectief veiligheidsstelsel volgens de
voorstellen van Molotov.
Het woord werd er o.a. gevoerd door
de Russische schrijver Uja Ehren-
burg. Ook Nederlandse afgevaardig
den ageerden tegen de plannen tot
herbewapening van West-Duitsland.
Onder de communisten in Neder
land zelf zit men intussen ook niet
stil. De communistische Nederlandse
Vredes Raad publiceerde in zijn week
blad „Vrede" een oproep voor een na
tionale conferentie op Zondag 19 De
cember a.s. Het actie-comité „Dat
Nooit Weer" nam de oproep over en
„De Waarheid" publiceerde hem in het
nummer van 20 November j.l.
Hiermede ontpopt „Dat Nooit Weer"
dat na de oorlog als een neutrale anti
nazi organisatie werd opgericht, zich
voor hen, die het nog r.iet wisten, als
een vereniging, die zich geheel in
dienst van de communistische propa
ganda stelt.
Op het ogenblik worden op ver
scheidene plaatsen en in bedrijven ma
nifesten verspreid en handtekeningen
tegen de Duitse herbewapening ver
zameld. Dit geschiedt onder de „neu
trale" naam van „Dat Nooit Weer".
Men kan over de inschakeling van
Duitsland in de Westerse defensie
denken, zoals men wil. Men Itan er
een tegenstander van zyn. Doch dan
is het goed te weten, dat elke steun
aan „Dat Nooit Weer" betekent een
medewerken aan de communistische
agitatie, die ten doel heeft te ver
hinderen, dat de Westerse mogend
heden een krachtig eenheidsfront vor
men tegen het tot de tanden gewapen
de Sowjetblok.
Mr. Wolthuis werd
vrijgesproken.
Mr. J. A. Wolthuis uit Groningen,
een der leiders van de voormalige
N.E.S.B., is door de Almelose arron
dissementsrechtbank vrijgesproken.
Hij werd verdacht van illegale
grenspassage bij Losser.
Veertien dagen geleden behandel
de de Almelose rechtbank deze zaak,
welke in hoger beroep diende. De of
ficier van justitie eiste 100,- boete
of een maand. Hij verwierp het ver
weer van mr. W-, die meende, dat de
minister buiten zijn bevoegdheid was
gegaan, toert hij in het newakings-
voorsehrift 1946 een artikel opnam
inzake het strafbaar verklaren van
het verlaten van het z.g. bewakings
gebied. Ook beriep mr. W. zich op
overmacht, hetgeen de officier even
eens verwierp.
De rechtbank kwam tot vrijspraak,
omdat er, behalve de bekentenis van
mr. W., geen ander bewijsmiddel
was.
In zijn pleidooi heeft mr. W. zich
hierop beroepen.
De dagboeken van de echtgenote van
Richard Wagner, Cosima, mogen volgens
een uitspraak van het Westduitse bonds-
gerechtshof niet voor 1972 gepubliceen
worden, zulks in overeenstemming met
de beschikking in het testament. De
schoondochter van Wagner, mevrouw
Winifred Wagner, had "leze beschikking
aangevochten.
van bestrijding vindt deze streken
zeer wel tot een echte woestijn ma
ken.
De bestrijding van de kangeroes is
echter een haast onoplosbaar vraag
stuk. 3Ien kan ze niet, zoals men dat
met de wilde honden de lammeren
dodende dingo's doet, met vergif
tigd vlees te lyf gaan. omdat ze alleen
gras eten. 3Ien kan er geen kostbare
draadversperringen tegen aanleggen,
zoals men dat met succes tegen de ko-
nijnenplaag doet, omdat een versper
ring, die hoog genoeg is om kange
roes tegen te houden, een 6000 gulden
per kilometer zou kosten en de er zo
onschuldig uitziende kangeroe boven
dien zo geweldig sterk is, dat. hij zelfs
een stalen paal uit de grond kan wer
ken. Een ziekte als myxomatosis,
welke zo vreselijk huis kan houden
onder de konijnen, is daarbij voor kan-
geroe's niet bekend.
Tweede Willem Teil
Met dit alles zien de boeren en scha
penfokkers van het verre Westen van
deze staat zich voor een haast onop
losbaar lijkend probleem geplaatst.
Doodschieten is de enige methode,
doch dit haalt weinig of niets uit. Op
een enkel proefstation werden in het
afgelopen jaar 7000 „roos" neerge
schoten, doch de springende buideldie
ren zijn er nog even talrijk als voor
heen.
Een schapenfokker in de buurt
van de stad Bourke heeft een be
roepsjager, die 'n tweede Willem
Tell is. Deze fantastisch goede
schutter weet gemiddeld 200 kan
geroes per week neer te leggen,
zonder dat de situatie echter ook
maar enigszins verbetert.
Het grote probleem, waarmede de
ze boeren worstelen, is dat het sei
zoen voor het schieten van kangeroes
m deze staat slechts 3 maanden ach
ter elkaar open is. Zodra de jacht ge
sloten is, wordt dan al het goede
werk van de jagers teniet gedaan.
Volgens deskundigen zou men rustig
een twee jaar open seizoen kunnen
hebben zonder het gevaar te lopen,
dat de verschillende soorten kange
roes van de streken uitsterven.
Men zou het de aandoenlijk lieve
dieren, een buidel waaruit soms een
kinderkopje steekt, niet aanzien, dat
zy een zo grote plaag kunnen zijn.
Men kan, in deze „boom time" van
de wol, wel eens afgunstig kijken
naar de enorme „wol cheques", die de
schapenfokkers van Australië opstrij
ken, doch helemaal over rozen gaat
hun pad zeker niet. Het konyn, de
„dingo", de kangeroe en tot op zekere
hoogte het verwilderd zwijn vormen
een voortdurende bedreiging van zijn
bestaan, om van overstromingen en
dr'ogteperioden nog maar niet te
spreken.
P.T.T.'ambtenaar stal van
Rampenfonds-gelden.
De postale recherche in de hoofd
stad heeft de 35-jarige ambtenaar
J J. van het hoofdpostkantoor te
Amsterdam gearresteerd, die ver-
dauht wordt van knoeierijen met gi
rostortingen ten nadele van het ram
penfonds. De man, die reeds 14 jaar
in dienst was bij de P.T.T., heeft een
bekentenis afgelegd. De knoeierijen
zrjn geschied in de eerste weken na
de Februari-ramp van 1953. De amb
tenaar scheurde de op het postkan
toor aangeboden stortingsformulie
ren voor de postchèque- en girodienst
af en zag kans de nummers in dat
van zijn eigen rekening te verande
ren. Op deze wijze slaagde hij er in
een bedrag van bijna 400 gulden op
zijn eigen rekening te laten overma
ken.
