Forens zijn in Amerika is ook
zon pretje niet
De Beria-opstand in Rusland
BONDSKANSELIER RAAB HEEFT
WEINIG BEREIKT IN AMERIKA
AMERIKAANSE DANKDAG
TOEKOMST TREINVERKEER
VRIJDAG 26 NOVEMBER 1954.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
IN HET LAND DER ONBEGRENSDE MOGELIJKHE DEN
Prae-historische treinenloop
(Van onze correspondent te New York.)
Een vriendelyke brief uit Nederland bracht ons tot het bewustzijn, dat
de Nederlandse forens waandenkbeelden koestert over zjjn Amerikaanse
collega. „Jullie Amerikaanse forensen", stond er in de Nederlandse brief,
„worden natuurlijk d>or de Amerikaanse spoorwegmaatschappijen in de
watten gelegd; jullie reizen in de zachte kussens van uiterst luxueuze trei
nen, glyden op de perrons via roltrapp ennaar de uitgang en hebben, kort
om, het leventje van een prinsen-forens."
Na juist weer eens de schier perfecte diensten van de Nederlandse
Spoorwegen, de vriendelijkheid van de conducteurs en het stationspersoneel
aan de nlijve te hebben ondervonden, komt het ons noodzakelijk voor, deze
waandenkbeelden over de Amerikaanse forens recht te trekken.
De Amerikaanhe forens is, in feite
nog een pionier. Vooral als hij in de
buurt van New York woont. Het
langgerekte eiland Manhattan biedt
namelijk maar heel weinig mogelijk
heden voor automobilist of treinrei
ziger om comfortabel te forensen.
Lang vóór hij de brug of tunnel
heeft bereikt, die hem de toegang
tot de stad verleent, is de automobi
list al hermetisch opgesloten in een
file, die met aanzienlijk geringer
snelheid dan die van de gemiddelde
kinderwagen, vordert.
Het -s telkens een kwestie van
stoppen en stilstaan en wanneer men
over een afstand van een kilometer
of twee een paar honderd maal ach
tereen de voet heeft verplaatst van
gas- op rempedaal, dan voelt men
zich al gauw niet meer zo fris en vro-
lyk als toen men 's ochtends vrouw
en kroost verliet. Enkele krassen te
gen de achterbumper zijn dagelijkse
routine en de forens-automobilist, die
in een ook maar enigszins dragelijk
humeur zijn dartaak in New York
aanvangt, kan aanspraak doen gelden
op een eremedaille voor geduld,
stuurvaardigheid en goed-gemutst-
heid.
Dan maar achteruit
De veel verstandiger forens reist
per trein. En 't is hier, waar de beel
den uit Hollywoodfilms en misschien
zelfs de plaatjes in onze eigen krant,
verwachtingen hebben gewekt, die in
de Amerikaanse praktijk ternauwer
nood verwezenlijkt worden.
Natuurlijk zyn er schitterende
treinen in Amerika, waarin
reiziger-met-stapels-dollars door
de ontroerendste zorgen wordt om
ringd en op de beste diners wordt
onthaald. Doch men zal deze voor
namelijk vinden op de lange af
standen tussen New York en Chi
cago of tussen de Oost- en de
West-kust.
De New-Yorkse forens heeft maar
weinig mogelijkheden. Wanneer hy
op Long Island woont is hij aan de
Eenade lees: ongenade van de
ong Island Railway overgeleverd.
Zowel het rollend materieel als de
dienstregeling wekken sterke herin
neringen aan wijlen Nederlands Gooi-
se tram.
We hebben aan den lijve meege
maakt, dat we heel vroeg in de och
tend van het dorpje Plandome een
trein namen, die ons in ongeveer een
uur naar Pennsylvania Station in
New York had moeten brengen. Wel
licht was er een seinwachter ergens
in slaap gevallen, of betoonde onze
„motorman'(wagenbestuurder)
méér fantasie dan ambtshalve van
hem geëist wordt, maar op een gege
ven ogenblik kwamen de reizigers in
onze wagen tot de conclusie, dat het
beeld dat via de vensters aan ons
voorbijtrok, aanmerkelijk anders was
dan anders. Onze trein boemelde ech
ter vrolijk voort, tot we ergens, in
een soort niemandsland midden tus
sen twee dorpjes, voor een onveilig
sein bleven stilstaan en we uit het te
lefoongesprek tussen conducteur en
wagenbestuurder konden afleiden,
dat de heren het er over eens waren
dat we aanzienlijk van onze koers wa
ren afgedwaald.
Zonder enige ruggespraak met de
hogere treinleiding in de stations, be
sloot men derhalve achteruit terug
te rijden. Hetgeen althans het voor
deel bood dat onder de passagiers in
onze wagon de kiem werd gelegd voor
een harmonische stemming van re
volutie. Gelukkig was het zicht die
dag goed, want toen by een kruispunt,
waar men kennelyk niet op ons had
gerekend, het gerommel van een trein
uit een andere richting hoorbaar
werd, trok de conducteur aan de nood
rem, greep ijlings een rode vlag en di
rigeerde daarmee het treinverkeer als'
de politie-agent in de Marktstraat.
Nadat de passagiers hem op het hart
hadden gedrukt, dat nu het ogenblik
toch wel was gekomen om contact
met de buitenwereld te zoeken, kwam
tenslotte na lang wachten een andere
electrische motorwagen ons ophalen
en zo arriveerden we tegen twaalven
in de metropolis, veel te laat voor
verschillende afspraken.
Ten bewijze dat dit geen uitzonder
lijk geval is zij hieraan nog toege
voegd, dat het treinpersoneel van deze
illustere, en reeds ettelijke malen ge
failleerde onderneming, gewapend is
met formulieren, door de conduc
teurs aan de passagiers uit te reiken,
waarop staat dat trein No. zoveel
„wegens onvoorziene omstandighe
den" zoveel uur en zoveel minuten te
laat zijn bestemming bereikte. Menig
employé heeft dank zy dit formulier
nog net zijn baantje kunnen redden.
Na verschillende van dergelijke er
varingen besloten wy, dat de Long
Island Railroad niets voor ons was en
dat de herhaalde vertraging bepaald
niet opwoog tegen de huiselijkheid
waarmee vier passagiers op oncom
fortabele bankjes tegenover elkaar
niet te pletter slaan.
Wij hebben het derhalve in een
andere richting gezocht, ten Zuidwes
ten van New York, waar wij bediend
worden door een trein die de weidse
naam van „Lehigh Valley Railroad"
draagt. Ons station is strategisch ge
plaatst temidden van een aantal
dorpjes. Slechts dank zy een energie
ke perscampagne van verbolgen fo
rensen slaagden wij erin, de maat
schappij er toe te krijgen een station
netje met afdak te bouwen waar 's
winters een potkachel brandt en
waarvoor men het boerenland althans
enigszins heeft geëffend tot een par
keerplaats.
Vanzelfsprekend dat wij buitenge
woon trots zijn op de overwinning
die wy op de maatschappij hebben be
haald.
Doch wij blijven het directorium
van de Lehigh Valley Railroad van
wraakgevoelens verdenken. Er zyn
namelijk dagen waarop, in dit moder
ne Amerika, de forensentrein 45 mi
nuten of meer vertraging heeft. De
energieken onder ons, die hun tijd
niet met wachten aan'het station wiL
len vermorsen, kunnen een controle
punt opbellen, ergens in de buurt, om
er zich van te vergewissen hoe het
met de treinenloop gesteld is. Doch
het is herhaaldelijk voorgekomen, dat
er zich tussen het contrólepunt en
het station landelijke avontuurtjes
voordeden, die de treinenloop aanmer
kelijk beïnvloedden.
Niet lang geleden werd onze beste
express trein (de wagons zyn uit 1922,
reeds twee maal verbouwd en thans
van een luchtkoelingsysteem voor
zien, dat in Augustus eerder hitte en
in December voornamelijk kou uit
straalt) aanmerkelijk vertraagd door
een koe uit het land vlak bij het sta
tion, die klaarblijkelijk besloten was
zich midden op de wissel te laten mel
ken. Noch het geschreeuw van de
machinist, noch het geloei van de si
rene, imponeerde het beest en er zat
niets anders op dan dat een aantal
moedige passagiers met stokken en
stenen het beest verjoegen en tenmin
ste een portie zure melk veroorzaak
ten. Een dag of wat later zat een
hooiwagen in de rails klemmen dom
mekrachten slaagden erin na aan-
zienlijk oponthoud, de baan weer vry
te maken.
Nu het tegen Kerstmis loopt, was
het niet meer dan passend dat een
troep ganzen zich kort voor het ver
trek uit het station voor de Diesel
locomotief posteerde en derzelver
eigenaar, de handen ten hemel gehe
ven, de machinisten smeekte om zijn
kersthandel toch vooral niet voortijdig
de nek om te draaien.
Tunnels
Ja en dan zijn er nog tunnels;
onder de Hudson en de Oostrivier
waardoor de treinen zich een
naar het eindstation in Manhattan
moeten banen. Het aantal manuren,
dat wij inwendig tierend, in stilstaan
de treinen midden in deze tunnels
doorbrengen, is vrij aanzienlijk. Het
zelfde kan gezegd worden van de por
ti, besteed om het directorium van
onze spoorwegmaatschappij op
hoogte te houden van de aanzienlijke
afwijkingen die zich op de dienstre
geling hebben voorgedaan.
Mocht gy, Diesel- en electrisch ver
wende Nederlandse forens, derhalve
behoefte koesteren om in uw hart, of
desnoods op één van de forensensta
tions een klein standbeeld op te rich
ten ter ere van uw pionierende Ame
rikaanse collega, dan ljjkt ons daar
alle aanleiding toe.
DE TOEKOMST VAN OOSTENRIJK
Nog geen vruchtbaar overleg
De Oostenrijkse kanselier, dr Julius Raab, heeft Woensdag op een pers
conferentie te Washington verklaard, dat zich wellicht na de bekrachtiging
van de Westelijke overeenkomsten, volgens welke West-Duitsland souverein
wordt en zich mag bewapenen, nieuwe mogelijkheden voor het tekenen van
een Oostenrijks vredesverdrag zullen voordoen.
digd zyn naar Moskou te komen om
over een verdrag te onderhandelen.
Het belangrijkste punt is, dat er een
vaste datum wordt gesteld voor het
beëindigen van de bezetting.
Over zijn besprekingen te Washing
ton verklaarde de kanselier, dat er
o.m. gepraat was over de hulp, welke
Oostenrijk reeds van de Ver. Staten
heeft ontvangen en de economische sa
menwerking tussen beide landen. Aan
de Amerikaanse regering had hij ver
zekerd, dat het communisme in zyn
land „geen schyn van kans heeft".
De ratificatie van de te Londen en
Parijs gesloten accoorden zal zeker
indruk maken op de Russen en wel
licht zullen daaruit nieuwe besprekin
gen met nieuwe mogelijkheden voort
vloeien, aldus de kanselier.
Hij zeide, dat Oostenrijk, de Ver.
Staten, Engeland en Frankrijk het er
volledig over eens zyn, dat de Oosten
rijkse Kwestie met de Sowjet-Unie
kan worden geregeld, voordat over
eenstemming is bereikt over een
Duits vredesverdrag. Dr Raab wees er
op, dat Oostenrijk niet in oorlog met
de geallieerden is geweest. Daarom
was de Oostenrijkse kwestie gemak
kelijker te regelen en men moest deze
bijgevolg met voorrang en apart van
het Duitse vraagstuk behandelen.
Op de vraag, of er by zijn bespre
kingen te Washington een nieuwe for
mule was uitgewerkt voor het oplos
sen van het vraagstuk betreffende
het vredesverdrag, antwoordde de
kanselier, dat er pas na de ratificatie
van de Westelijke accoorden een ge
schikte basis voor een verder, vrucht
baar overleg aanwezig zal zijn.
Hij ontkende, dat er waarheid school
in de berichten, als zou hij uitgeno-
EEN EETFEEST
Met kalkoen en fruit
Op 25 November vierde men al-
lerwege in de Verenigde Staten
Thanksgiving Day.
Thanksgiving Day werd in de Ver
enigde Staten voor het eerst in 1621
gevierd, toen de Pilgrims (een secte
van afgescheidenen), die in Decem
ber 1620 op de onherbergzame kust
van Massachusetts waren geland,
hun eerste oogstfeest vierden. Het
was voor die kleine schare kolonis
ten een grootse en plechtige dag. Zy
waren uit de haven van Southamp
ton op de „Mayflower" scheep ge
gaan om een nieuw tehuis in een
vreemde wereld te zoeken, waar zy
zich konden verheugen in de vrij
heid van gedachte en van godsdienst.
Zij hadden een lange, bitter koude
winter doorstaan, in het voorjaar
voor de eerste keer gezaaid en zich
lange maanden afgesloofd, alvorens
zij him eerste oogst konden binnen
halen.
Van dankbaarheid vervuld stelden
zij een dag vast, waarop zij God zou
den danken voor al Zijn zegeningen
en op die dag kwamen zij allen bij
een. Na een dankdienst zetten zij zich
aan de dis, waarby door de kolonis
ten geschoten wilde kalkoenen een
voorname rol speelden; sindsdien is
gebraden kalkoen een der traditio
nele bestanddelen geworden van de
feestmaaltijd op Thanksgiving Day.
Telkenjare werd door de kolonis
ten dit feest gevierd, maar het werd
pas een nationale feestdag in 1789.
toen door de eerste president van
de Verenigde Staten George Wash
ington, de viering van de dag offi
cieel bij proclamatie werd vastge
steld.
Het feestmaal, dat sinds lang tot
een van de echte Amerikaanse tra
dities is uitgegroeid, symboliseert
het belang van het hernieuwen der
familiebanden en het delen van de
vreugden met anderen. Het is ech
ter geen vreugde om aan tafel
plaats te nemen, wanneer anderen,
die geen familie meer bezitten of
wier bloedverwanten te ver weg wo
nen, op die dag alleen thuis zitten.
Het is daarom een goede gewoonte
om die eenzamen uit te nodigen om
het feest in de kring van het gezin
te komen meevieren. Even oud als
de feestdag zelf is ook het gebruik
om mandjes met kalkoen, fruit en
groenten te zenden naar hen voor
wie het bezwaarlijk is zelf' een
Thanksgiving-diner klaar te maken.
Het eerset bataljon van de Engelse
Royal East Kents, (De Buffs), dat
twintig maanden strijd tegen de Mau-
Mua in Kenya achter de rug heefts
zal met kerstmis thuis zijn. We zien
de mannen hier met de bajonetten op
het geweer op de muziek van de band
door de van regen doorweekte Déla-
mere Avenue in Nairobi marcheren,
stad, welke zij hielden op uitnodiging
van het gemeentebestuur. Het ba
taljon scheept zich op 2 December te
Mombasa in voor de thuisreis,
tijdens hun af scheidsparade in die
Automobilist dronk borrels
op last van de justitie
De Amsterdamse rechtbank heeft
Donderdag de 42-jarige vroegere
hoofdvertegenwoordiger F. de H. uit
Hilversum vrijgesproken, omdat niet
bewezen werd geacht, dat de aanrij
ding op 19 December van het vorige
jaar, toen verdachte by nevelig weer
met zijn auto op een geparkeerde
vrachtwagen in Hilversum is gereden,
waarbij een mede-inzittende van ver
dachte ernstig werd gewond en later
in het ziekenhuis is overleden, niet te
Wijten is aan het feit, dat hy sterke
drank tot zich had genomen.'De me
de-passagier is in het ziekenhuis niet
overleden als gevolg van de aanrij
ding doch aan een in het ziekenhuis
opgelopen longontsteking.
Uitvoerige medische rapporten zijn
over de automobilist uitgebracht om
dat deze zich had verweerd met het
betoog, dat hij door het jarenlange re
gelmatige gebruik van sterke drank
in Indonesië veel meer weerstand te
gen alcohol heeft dan de gemiddelde
man. De medici kwamen na een voor
verdachte zenuwslopend examen tot
de conclusie, dat de man in staat is
een groot aantal borrels te drinken en
dan toch nog in staat is om zijn auto
te besturen. Zo is verdachte tot twee
maal toe 's morgens op het politiebu
reau ontboden, waar men nem zon
der eten 's middags in 2% uur tijd
negen borrels liet drinken, nadat me
dici hem allerlei intelligentie- en be-
hendieheidsproeven hadden afgeno
men die na het drinken werden her
haald. Ondanks de resultaten van dit
onderzoek alsmede de conclusies van
de medische rapporten, had de officier
van justitie, mr W .B. J. Aberson, één
maand gevangenisstraf geeist
MODERNISERING GAAT VOORT
Technische eisen steeds hoger
(Van onze speciale verslaggever).
Wie een antwoord wil hebben op de vraag hoe de Nederlandse Spoorwe
gen er in de toekomst uit zullen zien en zich met een dergelijke vraag tot
ir. F. Q. den Hollander wendt, zal ervaren dat zelfs de president-directeur
van de N.S. zélf dit toekomstbeeld niet tot in de finesses en in strak-om-
lijnde contouren schilderen kan. Maar wèl zal hij uit de mond van de in
het vak vergrijsde spoorwegveteraan die over enige tijd zijn 40-jarig
jubileum „bij het spoor" hoopt te vieren een imponerend verhaal kun
nen horen van de vragen en problemen, die aan het spoorwegbeleid ver
bonden zijn en van de grote lijnen, die by het uitstippelen van dit beleid
in de binnenkamers van het Utrechtse hoofdkwartier op de voorgrond
zullen staan. Op deze wijze heeft de heer Den Hollander Woensdagmiddag
in een bijeenkomst van het Contactcentrum op Voorlichtingsgebied in Den
Haag „De toekomst van de Spoorwegen" geschetst.
De heer Den Hollander bezag zyn
eigen bedryf niet als een volkomen
apart staand apparaat, maar als één
der componenten van het gehele ver
voer, dat gebruik maakt van water
wegen, gewone wegen, spoorwegen en
luchtwegen. Het grote onderscheid
tussen de Spoorwegen en de rest is
dan, dat spoorwegen aan vaste, be
staande banen gebonden zijn, die door
één onderneming geëxploiteerd en
niet voor anderen toegankelijk zyn. In
het feit, dat zelfs het betreden van de
spoorweg verboden is, schuilt een ze
kere symboliek. Niettemin hebben de
Spoorwegen terdege rekening te hou
den met de snelle ontwikkeling van
het verkeer, zowel wat snelheid en
frequentie, als wat de tarieven be
treft. Dit alleen reeds kan een zekere
garantie zyn, dat de monopolistische
positie van een spoorwegbedrijf niet
tot onevenredig hoge tarieven behoeft
te leiden.
Bakens verzetten
De voortschrijdende modernisering
der verschillende vormen van vervoer
wat zal bnvoorbeeld de toekomst
zyn van een helicoptère, die nu nog
door ir. Den Hollander een onbeholpen
ding in de lucht wordt genoemd?
stelt ook steeds hogere eisen aan de
technici van de N.S. En daarbij komt
men voor grote en bijzondere moeilijk
heden te staan. Een spoorbaan by-
ONTHULLINGEN VAN EEN RUSSISCH SPION
Vier divisies stonden in Moskou
gereed voor het gevecht
Joeri Rastworof, die als leider van de Sowjet-spionnage-organisatie In
Japan in Januari van dit jaar naar de Amerikanen overliep, heeft in „Life"
een artikel gepubliceerd, waarin hij zegt, dat Lawrenti Beria vier maan
den na de dood van Stalin met behulp van twee divisies gepoogd heeft het
Kremlin aan zijn macht te onderwerpen. Hij had de troepen reeds in slag
orde in Moskou doen opstellen doch ook de huidige premier, Malenkow,
had twee divisies gereed staan voor een tegen-aanval op Beria, die de con
trole had van de Sowjetrussische geheime politie.
In de nacht van 26 Juni werd over
het lot van de Sowjet-Unie beslist,
terwyl de twee tegenover elkaar
staande strijdkrachten gereed waren
om slag te leveren. Er werd echter
geen schot gelost, want de spionnen
van Malenkow, zo* beweert Rastworof,
hadden de spionnen van Beria, zelf
een meester-spiön, overtroefd en Be
ria werd gearresteerd.
„Life" schrijft dat Rastworof, als
hoofd van de spionnagedienst in Ja
pan, toegang had tot de geheimste in
lichtingen in Moskou en dat hij in on
afgebroken contact met de belang
rijkste agenten 'uit Moskou stond.
In de laatste periode van .ijn leven
had Stalin het gehele bestuursappa
raat gere-organiseerd, teneinde het
gehele gezag, behalve zijn eigen per
soonlijke macht, te verzwakken, en de
rivaliteit tussen de „troonpretenden
ten" te verscherpen.
Beria, die Malenkow overigens ge
holpen had om steeds meer macht
te verwerven, realiseerde zich, dat de
immense macht, die hij (Beria) bezat
als hoofd van de geheime politie en
als leider van het program ter ont
wikkeling van atoomenergie en een
deel van het bewapeningsprogram,
hem, (Beria) tot doelwit maakte van
een grote algemene haat. Hij wist
ook, dat zijn mogelijke opvolging van
Stalin zelfs nog meer wantrouwen by
de Russen zou verwekken.
Beria, zo vervolgt het artikel in
„Life" begon zijn complot door het
ministerie voor staatsveiligheid en het
ministerie van binnenlandse zaken sa
men te voegen en dit laatste te zuive
ren van „algemeen gehate elemen
ten". Hij deed verder een poging om
steun bij het volk te vinden door een
algemene amnestie te gelasten en een
groep gearresteerde artsen van het
Kremlin voor het merendeel Joden
vrij te laten en te doen vrijspreken.
Deze artsen werden er van beschul
digd aanslagen op de levens van Sow-
jet-leiders beraamd te hebben.
Tot de belangrijkste militaire mede
standers van Beria behoorden de com
mandant van het Kremlin en de com
mandant van Moskou. Met medewer
king van deze twee hoopte Beria in
een enkele slag de regeringsleiders in
handen te krijgen, alsmede de gehele
stad. Beria's tijd van actie kwam, toen
Malenkow de zoon van Stalin van zijn
post onthief. Generaal Pavel Arte-
mief, een van Beria's medestanders,
zond toen twee divisies uit de provin
cie naar Moskou.
Volgens Rastworof werd Malenkow
door trouwe communisten, die tot in
de samenzwering van Beria waren
doorgedrongen, gewaarschuwd. Hij
bracht zijn eigen medestanders op de
hoogte. Hiertoe behoorden voor het
merendeel de hoge beroepsmilitairen,
die zich achter Malenkow schaarden
in him afkeer van Beria en zijn appa
raat van terreur.
Maarschalk Zjoekof maarschalk
Boelganin en maarschalk Wassiljef-
sky, waren het er over eens, dat de
troepen in het district van Moskou
niet te vertrouwen waren en daarom
werden in het geheim twee gardedivi
sies uit de Oeral met pantserwapens
naar Moskou ontboden.
Malenkow riep tegen de 26ste Juni
een voltallige vergadering van de cen
trale commissie van de party bijeen.
Toen Beria in het gebouw aangeko
men was werden de deuren door ge
wapende leden van het centrale comi
té versperd en toen Beria in de ver
gaderzaal onraad bespeurde en op
stond om zich te verwijderen werd
terstond door Malenkow een uiteen
zetting gegeven van Beria's „verraad
aan de partij en zijn poging om zich
boven de collectieve wil van de partij
leiders te plaatsen".
Toen Malenkow zijn beschuldiging
had uitgesproken schreden de maar
schalken Zjoekof en Konief voor
waarts om Beria te arresteren. Beria
begon hierop om genade te smeken
en betuigde kruiperig zijn loyaliteit
aan zyn oude kameraden. Hij werd
echter door een zwaar gewapende
groep weggeleid.
Onder bewaking van pantserauto's
werden vervolgens honderden arresta
ties verricht. Beria's adjudanten wer
den ingerekend en er begon een jacht
op grote schaal op zijn andere mede
standers. Al zyn afdelingen werden
gezuiverd en de zoon van Stalin
(Wassily) verdween.
voorbeeld is een moeilijk te verplaat
sen ding en moet meestal blijven lig
gen waar hy eenmaal ligt. De Spoor
wegen moeten het dus stellen en zul
len dit ook in de toekomst blijven
doen met tracées, die grotendeels al
in de jaren 1820 tot 1850 gekozen zijn.
Dat levert zo zijn problemen met een
spoorwegnet van 3200 kilometer, dat
(000 overwegen telt 1 op elke 450
meter! en dat op tal van punten
steden en dorpen m tweeën snydt
(Hilversum, Delft). De beveiliging
van de baan en de eisen van het an
dere verkeer spelen daarbij een be
langrijke rol.
De aanschaffing van materiaal is
een probleem apart. Een locomotief
of motorwagen kun je niet in een
winkel kopen. Men moet steeds mate
riaal bestellen, dat niet alleen enkele
jaren later bij de aflevering modern
moet zijn, maar nog een lange reeks
van jaren daarna aan redelyke eisen
moet voldoen. Dit moge blijken uit het
feit, dat de N.S. momenteel rijden met
materiaal, waarvan circa 45 pet. de
35-jarige leeftijd reeds te boven is,
maar dat het bedryf toch nog aller
minst een rijdend openluchtmuseum
is.
De stations
Voor de toekomst komt het voor de
N.S. op enkele belangrijke vragen
aan. Zullen wij. zo vroeg de heer Den
Hollander zich af, in staat zyn de
spoorweg dóar te hebben, waar de ge
meenschap die nodig heeft en de eind
punten laten doordringen in de cen
tra der samenleving Zullen wij op de
juiste plaatsen de stations etc. kun
nen creëren, die voor een snel vervoer
onmisbaar zyn Zullen wij het spoor
wegbedrijf gelijke tred kunnen laten
houden met de andere takken van
verkeer
Dit kan alleen, zo beantwoordde hij
deze vragen zelf, als we tijdig de ba
kens verzetten wanneer dit nodig is.
In Frankrijk bijvoorbeeld, zo memo
reerde hij in dit verband, is men niet
meer in staat het gehele spoorwegnet
te blijven exploiteren. Men heeft het
baanvak moeten inkrimpen en dus het
veld moeten ruimen voor andere vor
men van verkeer, die in vele gevallen
reeds een aanvulling van liet spoor
wegverkeer geworden zijn.
Belgische onderwijskwestie
spitst zich toe
Dreigementen en protestacties
Het Belgisch Algemeen Christelijk
(katholiek) Vak\'erbond heeft be
kend gemaakt, dat, indien de libe
raal-socialistische regering Van
Acker haar anti-clericale houding in
de schoolkwestie niet wijzigt, op" 13
Januari een mars naar Brussel zal
worden gehouden, waaraan alle orga.
nisaties van het Katholieke Vakver
bond in België zullen deelnemen. Bo
vendien zal tot nader order de admi
nistratieve staking in het lager en
middelbaar onderwijs worden voort
gezet en zal geen gehoor worden ge
geven aan oproepen van onderwijsin-
specteurs.
Het katholieke blad „Het Volk"
weet met betrekking _ot de Woens
dag gehouden protestdemonstraties
nog te berichten, dat de Belgische
minister van onderwijs, Collard, Don
derdag te Geel door 1500 leerlingen
van de katholieke middelbare scho
len ln de vorm van een stropop in
een optocht werd meegevoerd. Óp de
grote markt werd deze pop berecht en
vervolgens opgehangen en verbrand!
