Canadees moeras werd welvarende
tuinbouwstreek
Nehroe trekt ten strijde tegen de
verachting van het handwerk
DE VLAAMSE OORSPRONG VAN
LUDWIG VAN BEETHOVEN
SURINAAMSE AUTORITEITEN
NAAR NEDERLAND
DONDERDAG 18 NOVEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
HOLLANDSE TUINDERS GREPEN IN
Grondprijs steeg van 2 tot 500
dollar per hectare
(Van onze C.B.C.-correspondent)
Tot de gebieden, die gis gevolg van de orkaan „Hazel" grote schade heb
ben geleden, behoort Holland Marsh. Tot een paar weken geleden was het
een welvarende en vruchtbare tuinbouwstreek, waar ongeveer 700 gezinnen
woonden, meest Nederlandse immigranten en verder Italianen, Duitsers,
Schotten, Slaven en Aziaten. Zij bezitten, naar Canadese landbouvv-begrip-
pen, niet veel grond, namelijk tussen de 3 en 5 hectare elk en het totale op
pervlak van het bouwland bedraagt ongeveer 30 vierkante kilometer. Toch
verbouwen de bewoners van Holland Marsh zoveel uien, aardappelen, kool
wortelen en bieten, dat om maar eens wat te noemen elk man, vrouw
en kind in Canada er jaarlijks een zak vol van zou kunnen krijgen. De tuin
ders van Holland Marsh werken echter niet alleen op kwantiteit, maar ook
op kwaliteit. Vandaar, dat de producten van dit gebied wijd en zijd ver
maard zyn. De salades, die de koks van de Exclusieve Stork Club in New
York hun verwende cliëntèle voorzetten, zijn bijvoorbeeld bereid met sla uit
Holland Marsh.
Holland Marsh was tientallen ja
ren geleden nog alleen maar bekend
onder jagers en vogelliefhebbers. Aan
gevogelte was er geen gebrek. De
streek, dankt .haar naam niet zo
als U wellicht denken zou aan het
gedeelte van Nederland, dat we als
Holland kennen maar aan de man,
die er voor het eerst landmetingen
verrichte, majoor S. Holland. Rondom
de eeuwwisseling zag een kolonist,
Ben Collings genaamd, kans om 280
hectare op te kopen voor minder dan
twee dollar per hectare. In deze tijd
was Holland Marsh zoals de naam
trouwens al zegt één groot moe
rasgebied. Er groeide een welige, lan
ge grassoort, die Ben Codings sneed,
droogde en verkocht als vulling voor
matrassen.
In het plaatsje Bradford, dat aan
de „marsh" grensde woonde in die da
gen een Schotse immigrant, David
Watson. De opmerkelijke grasgroei
deed concluderen dat de grond wel
bijzonder vruchtbaar moest zijn.
Watson stelde zich in verbinding met
een docent aan de landbouwhoge
school van Ontario en uit een onder
zoek bleek, dat zijn vermoeden juist
was. De docent, W. H. Day, stichtte
een syndicaat en kocht in 1912 2000
hectare grond om zijn onderzoekingen
voort te zetten.
De eerste Wereldoorlog stak even
wel een spaak in het wiel en nader
hand duurde het zeven jaar, voordat
Day het nodige kapitaal had om het
moeras te draineren.
De omwonenden waren intussen
van de mogelijkheden van Holland
Marsh overtuigd geraakt en bag
gerden rondom het moeras een ka
naal uit van 28 kilometer lang en
1.29 meter diep. Van hetgeen op
gebaggerd werd, maakte men een
dijk, aan het Oostelijke uiteinde
waarvan een dam en een pompsta
tion kwamen. Op die manier werd
een gebied van 3500 hectaren
drooggelegd k raison van onge
veer 21 dollar per halve hectare.
PIONIERS
Tegen de tijd, dat de eerste tuin
bouwers het land begonnen te bewer
ken, trad er een nieuwe stagnatie op.
De malaise brak uit en de pryzen
daalden. Tot overmaat van ramp ble
ken deze tuinbouwers niet geheel en
al tegen het zware werk opgewassen
en bovendien hielden ze er niet van.
Het land viel terug aan het districts-
bestuur en het zou stellig weer een
paradijs voor jagers en vogelliefheb
bers geworden zijn, als niet een Ne
derlandse immigrant, Peter Rolls,
had volgehouden. Hij was namelijk de
enige, die er in geslaagd was in Hol
land Marsh in zijn levensonderhoud
te voorzien. Peter Rolls deelde de
Stichting Landverhuizing in Neder
land zSjn ervaringen mee en het resul
taat was, "dat deze stichting 1 Neder
landse gezinnen uitkoos voor vesti
ging in dit gebied. De Canadese rege
ring, de provincie Ontario en de Ne
derlandse regering gaven elk gezin
Of katten goudvissen lusten? Dou
glas Barry, een vierjarig knaapje
uit Neio-York, eigenaar van beau
ty", de poes op deze wonderlijke foto,
had het zich allang afgevraagd. Tot...
hij zijn „schoonheid" in deze houding
en likkend aan haar lippen als een
angstwekkende dreiging achter de
goudviskom aantrofHet was dui
delijk, dat beauty" over de eerste
vraag niemand in het ongewisse poog-
de te laten.
een bedrag van 600 dollar, hetgeen
niet veel was, wanneer men bedenkt
wat deze pioniers ermee moesten
doen.
Zo kwam, onder de dwang der om
standigheden, de eerste coöperatie
van Holland Marsh tot standde
Dutch Growers Association. Zy telt
nu 250 leden en beschikt over een mo
dern koelhuis, dat ongeveer een
kwart millioen schepels tuinbouwpro
ducten bergen kan.
De waarde van het bezit van de
Dutch Growers Association wordt
momenteel geschat op ruim drie
kwart millioen dollar. Zy besteedt
jaarlijks een som van een kwart dol
lar, alleen voor de aankoop van
kunstmest en preparaten ter bestry-
ding van insecten en plantenziekten.
De Nederlandse Vereniging van
Tuinbouwers is echter niet de enige
in Holland Marsh. Maar allen voelden
zich een onderdeel van „Het Plan" of
ficieel geheten het Bradford Marsh
Vegetable Growers' Marketing Sche
me. Een lange naam, die in de prak-
tyk betekent, dat 12 afgevaardigden
in het seizoen dagelijks om twaalf
uur bijeen komen om de pryzen voor
de komende 24 uur vast te stellen.
Men wil namelyk voorkomen dat te
veel groente ineens op markt komt.
Men dient rekening te houden met
hetgeen er gebeurt in de Amerikaan
se staat Californië, die hun grootst®
concurrent is.
Deze sla geniet zo'n goede reputa
tie dat er in New York wel 9 dollars
per 36 kroppen voor betaald wordt,
terwVgl de andere soorten maar 3V2
dollar noteren. De huidige waarde
van het moerasland wordt geraamd
op 300 tot 500 dollar per hectare; an
der bouwland is gemiddeld 50 dollar
per hectare waard.
HERSTEL
Bradford, dat aan Holland Marsh
gelegen is, heeft zich ontwikkeld tot
een welvarend stadje, omgeven door
geweldige opslagplaatsen. De armelij
ke bouwsels, die eertijds in het moe
ras stonden, zijn geleidelijk vervan
gen door moderne huizen. Op twee
plaatsen hebben de Nederlanders er
scholen en kerken gebouwd. Zoals
hun leider, Jan Rupke eens heeft ge
zegd: „Wij hebben elkander beloofd
bijeen te blijven, opdat onze kinderen
hier kunnen trouwen, er een boerdery
kunnen beginnen en een gemeenschap
vormen". Deze kinderen hebben, teza
men met nieuwe immigrantengezin
nen, de afgelopen jaren inmiddels nog
meer moerasgrond in bouwland ge
transformeerd. Zij hebben er nieuwe
greppels gegraven voor de water-af
voer, grintwegen aangelegd voor de
aanvoer van machinerieën en de
grond bewerkt, zoals de Nederlanders
dat al eeuwenlang in hun eigen land
hebben gedaan.
Twee weken geleden heeft een
meedogenloze orkaan veel van dit
werk vernietigd. De diyken bezwe
ken en een gebied van 75 vierkan
te kilometer kwam blank te staan.
De huizen en het merendeel van
de oogst vielen ten prooi aan het
water. Meer dan elfhonderd men
sen waren dakloos. En toch heb
ben de bewoners van Holland
Marsh redenen om dankbaar te
zijn. geen hunner verloor het le
ven en de regeringen van Neder
land, Canada en Ontario en tal
van Canadese stadsbesturen heb
ben geld bijeengebracht om de
slachtoffers te steunen.
Het land moet drooggelegd worden,
voordat de vorst intreedt, want an
ders zal er ook het volgend jaar niet
geoogst kunnen worden. Het is een
wedloop met de tyd maar van Noord-
Ontario zijn pompinstallaties aange
voerd om de bewoners van Holland
Marsh te helpen. Zo zal, indien alles
meewerkt, Holland Mash komende
zomer weer op de been zijn en zyn
oude plaats hebben ingenomen als Ca
nada's rykste tuinbouwstreek.
Wielrenners legen
sigarettenf abrikanL
Reclame zonder toestemming
Een sigarcttenfabrikant is Don
derdag a.s. door Pellenaars gedag
vaard voor de rechtbank te Den
Bosch.
Pellenaars zegt te handelen in op
dracht van vijf Tour dc France-ren-
ners, t.w. Wim van Est, Gerrit Voor-
ting. Wout Wagtman8, Jan Nolten en
Hein van Breenen.
De fabrikant had zonder uitdruk
kelijke toestemming van de renners
hun foto's geplaatst bij een adverten
tie, waar deze afvlogen op een denk
beeldige finish-lyn in de vorm van de
slagzin van deze sigaret: „Een kwali
teit waar iedereen op afvliegt."
Pellenaars eist voor deze renners
een bedrag van tien duizend gulden.
De reclamewereld ziet dc uitslag
van dit proces met grote belangstel
ling tegemoet. Insiders in de wieler
sport menen, dat door de eis van Pel
lenaars c.s. de wielersport bij het be
drijfsleven wel in 'n zeer kwaad dag
licht zal komen te staan. Waar deze
tak van sport zo vaak 'n beroep doet
op de financiële steun en medewer
king van het bedrijfsleven, wordt dit
ten zeerste betreurd.
Langs de voet van de ,.J3ig Ben" in
Londen trekt een merkwaardige op
tocht, op weg naar Brighton. Het zijn
n.l. de deelnemers an de jaarlijkse
snelheidswedstrijd van vóóroorlogse
auto's. Voor dc eerste wereldoorlog
dan! Belangstelling van de zijde van
het publiek was er genoeg; de Engel
sen zijn wat dat betreft gevoelig
De wagen, die op het moment aan de
kop ligt is een „Gardner-Serpollet
Steamer" uit 1900.
Overeenkomst tussen
Zuid-Korea en V.S.
Zuid-Korea heeft Woensdag een
overeenkomst met de V.S. getekend,
waarin het zich verbindt tot samen
werking in een vreedzame poging om
Noord- en Zuid-Korea te verenigen en
tot het stellen van zyn strijdkrach
ten onder het toezicht van de V.N.
President Rhee heeft tot dusver
herhaaldelijk verklaard, dat de her
eniging van Korea slechts met ge
weld kan geschieden.
Volgens de overeenkomst houden
„vreedzame" pogingen tot hereniging
élke stap in, die door middel van de
V.N. gedaan zou kunnen worden.
DE VELDTOCHT DER „VUILE HANDEN"'
Van de 500.000 werklozen willen
er 415.000 naar kantoor
(Van een bijzondere medewerker)
Een „veldtocht der vuile handen", een propaganda-actie op grootse schaal,
wordt tegenwoordig in India gevoerd; ze begon vóór de reis van Pandit Ne
hroe naar Mao Tse-toeng en wordt opgevat als een soort uitdaging van In
dia aan het adres van Rood-China als een formule voor de oplossing van de
sociale problemen van tegenwoordig, in de geest van de geweldloosheid, die
Ghandi in staat stelde de vernieuwing van zijn land te bereiken. „Eerst de
vuile lianden", zegt Nehroe tegen zijn landgenoten, „veracht de schone han
den van de niets-doeners, die een ander opdracht geven om zijnerzijds weer
een derde te halen en hem te bevelen de heer en meester een glas water te
brengenDat hadden ze beter meteen zelf kunnen doen. Als wy niet veran
deren, zullen we liet nooit tot iets brengen!" Op deze wyze wil het nieuwe
India bewyzen, dat het democratische regiem van Nieuw Delhi hetzelfde
kan bereiken als het systeem van Peking en dan beter en goedkoper.
India, zo betoogd Nehroe steeds
weer, bevindt zich in een revolutie.
„Wij laten geen hoofden rollen, onze
revolutie is een radicale verandering,
die wij op grote schaal verwezenlij
ken. Onze nieuwe tempels zijn de
stuwwerken, de kanalen, de kunst-
mestfabrieken, de landbouwcoöpera
ties". In dit vierde jaar van het Indi
ase vijfjarenplan is een begin ge
maakt met projecten met een kosten
raming van ruim 4 milliard gulden.
Dat is voor een subcontinent met een
bevolking van 370 millioen niet veel,
maar in ieder geval is het een begin,
een hoop.
Nehroe heeft zeer juist begre
pen, dat de grootste investeringen
geen zin hebben, als het niet lukt
de mensen te veranderen. In zo
verre heeft zyn „veldtocht der vui
le handen" een diepere zin. Deze
veldtocht betekent op zichzelf
reeds een revolutie, waaraan tien
jaar geleden nog niemand had
durven denken. Het is inderdaad
een ware omwenteling, als een mi
nister zich tegenwoordig in het
openbaar vertoont met een schop
in zijn hand en hoge ambtenaren
met de verse aarde van de akker
nog aan hun handen naar het
dorp terugkeren dit alles is
zeldzaam en ongehoord in een
land, waar de leden van de hogere
kasten zich laten bedienen, waar
de huisbediende het bed van de
heer, de gouvernante het bed van
de kinderen en de boy het bed van
de gouvernante opmaakt.
Roep de boy!
Ook in India kan men „zijn ge
zicht verliezen" dit geschiedt, als
men zyn handen gebruikt. Zo is bij
voorbeeld de onbeschrijfelijke vuilig
heid in de huizen te verklaren, die
door leden van de hogere kasten be
woond worden, die echter niet genoeg
geld hebben om personeel te houden.
Zodra een man 100 gulden per maand
verdient, neemt hy voor zijn gezin
een boy in dienst. Als zijn inkomen
stijgt, dan komen er nog een paar an
dere bij. Het ideaal is vijftien bedien
den te hebben.
Een kok bijvoorbeeld, die de spij
zen bereidt en de pannen schoon
maakt; maar voor het afwassen van
borden en schalen heeft men al weer
een tweede boy nodig, want de kok
zou bij dit werk „zijn gezicht verlie
zen". De huisbediende daarentegen
moet aan tafel bedienen, terwijl de
boy het koper moet poetsen. De
chauffeur zou verontwaardigd zijn als
men hem opdracht gaf de wagen te
wassen; daarvoor heeft hy weer een
eigen hulpje. Daar de huisbediende
weigert trappen te klimmen, moet in
een behoorlijk Indisch huis voor iede
re verdieping een speciale bediende
ter beschikking staan. Een verpleeg
ster in een ziekenhuis zou het niet in
haar hoofd halen de zakdoek van een
patiënt op te rapen liever loopt ze
in de gloeiendhete zon de schaduwlo
ze binnenplaats over om de man te
roepen, die de kamers en zalen moet
aanvegen.
Kort geleden werd er ergens in
India een conferentie gehouden
tussen Indiase ingenieurs en bui
tenlandse technici. Men wilde een
kring om een tafel vormen de
deelnemers stonden op; de buiten
landers namen zelf hun stoel om
hem aan te schuiven, maar de In
diërs lieten eerst boys roepen om
de stoelen te verplaatsen.
150.000 brieven
De verachting van het handwerk
verklaart niet geheel de geweldige
werkloosheid, die in India heerst,
waar zestig millioen mensen geen
verdienste nebben. Dit jaar zijn er
400.000 jonge Indiërs van de univer
siteiten gekomen met een diploma; 5
millioen hebben de middelbare school
verlaten. Waarnaar streeft deze
bloem van een land, dat aan het be
gin van zijn ontwikkeling staat? De
meesten willen naar een of ander
kantoor.
India heeft gebrek aan werktuig
kundigen, drukkers, doktoren, elee-
Brouwerij zorgde voor „verrassing"
(Van onze Brusselse correspondent)
In gezelschap van haar dochter Maria-Pia, begaf Marle-José, de echt
genote van ex-koning Umberto van Italië, zich dezer dagen naar Mechelen
waar zy dineerde in de z.g. Beethovenkelder. Afgezien van een gedenk
plaat, die in een muur werd aangebracht en de naam zelf van het karak
terloze straatje herinnert, niets meer aan het feit, dat hier eens de groot
vader van Ludwig van Beethoven woonde. Het laatste woord over de
Vlaamse oorsprong van de componist is echter nog niet gezegd.
Wanneer men hem vroeg of het
„von" voor zyn naam (Beethoven
zelf schreef ook ,,vann") duidde
op een adellijke afkomst antwoordde
de componist, dat de adel bij hem in
zyn gemoed en niet in zyn naam dien
de te worden gezocht. Volgens re
cente opsporingen van Vlaamse ge
nealogen en heraldici zouden de Beet-
hovens evenwel afkomstig zyn uit een
familie van de kleine lana-adel uit
Belgisch Limburg.
Comelis van Beethoven was de eer
ste der rechtstreekse voorvaderen, die
triciëns, handarbeiders in ieder vak;
maar het kantoor oefent een magi
sche aantrekkingskracht uit. Van de
500.000 werkzoekenden die bij een ar
beidsbeurs ingeschreven zijn, wensen
er 415.000 een of andere, niet nader
omschreven kantoorbaan. Toen een
grote oliemaatschappij onlangs enke
le employé's zocht, kwamen er
150.000 brieven binnen. De autobus-
maatschappij van Calcutta, die enke
le chauffeurs nodig had, kreeg maar
5000 aanbiedingen.
Maar ook technici en arbeiders
kunnen er niet absoluut zeker van
zijn, dat ze een betrekking zullen vin
den. Een ingenieur, die een diploma
cum laude van de wereldberoemde
Massachusetts Institute of Technolo
gy bezat, moest twee jaar wachten,
voordat hij een ondergeschikte be
trekking vond, die generlei vooruit
zicht op promotie bood. Een monteur,
die een hogere schoolopleiding had
genoten en werkloos was, sprong uit
wanhoop in zee, omdat hij met zijn
gezin xn een maand tyds maar 9
maaltijden had gehad en in die week
zelf niet één enkele keer gegeten had.
Het gebrek in India is onmetelijk;
J procent van de bevolking is niet
in staat enige belasting te betalen.
Daarom is een radicale verandering
van de in zinloze gewoonten en
denkwyzen verstrikte mensen bitter
nodig, om het geweldige ontwikke
lingswerk met kans op succes te kun
nen aanpakken.
Overleg over het
tien jaren-plan
Vernomen wordt, dat de contact
commissie van het tienjaren-plan, be
staande uit de heren Pengel, Lach-
mon, Macaiay, Radakishnn en Rens,
op 5 December naar Nederland reist
voor overleg inzake de financiering
van het plan.
Aan de besprekingen zal deelgeno
men worden door de voorzitter van
de Surinaamse regeringsraad, Currie,
de minister van financiën van Surina
me, mr Emanuels, de vertegenwoor
diger van Suriname in Nederland, dr
Pos, de gecommitteerde voor Suii-
■naamse zaken, mr De Vries, en prof.
Van Lier van de directie van de stich
ting planbureau Suriname.
Het tienjarenplan beoogt het berei
ken van economische zelfstandigheid
van Suriname en voorziet daartoe in
een aantal projecten op het gebied
van landbouw, veeteelt, visserij, bos
bouw, industrie, mijnbouw, water
kracht, maatschappelijk welzijn, enz.
Het herziene plan vergt een investe
ring van Sf 117 millioen 234 mil
lioen gulden Nederl, crt. Dit bedrag
zal mogelijk stijgen, als voldaan zal
worden aan de wens van de Suri
naamse staten inzake de aanleg van
een weg naar Moengo.
De delegatie van Suriname ter bij
woning van de afkondiging van het
statuut op 15 December zal ook op
5 December naar Nederland vertrek
ken. Aileen premier Currie vertrekt
reeds 21 November.
Schip door instortende
kademuur bedolven
Dinsdagnacht om half twee is de ka
demuur van de Nieuwendijk in Pernis
over een lengte van achttien meter in
gestort. De stoomboot „Jaffra V"
werd daardoor weggedrukt. Het wa
ter liep de patrijspoorten binnen,
waardoor de boot zonk. De eigenaar
is de 28-jarige machinist H. Stein-
mann, die aan de Nieuwendijk woont
Het scheepje mat 72 ton.
Het lag met stuurboord langs de ka
de en doordat de kademuur instortte
is het door de touwen, waaraan het
gemeerd lag scheefgetrokken. Het wa
ter liep over het dek en de patrijs
poorten binnen en het. schip zonk. Er
worden maatregelen getroffen om het
te lichten.
zich vestigde te Mechelen. Michiel,
zijn jongste zoon nam zyn intrek in
een huis in de Steenstraat. Hij dreef
handel in een waar, welke toen reeds
in heel Europa begeerd werd, de
Mechelse kant.
Lodewyk, de -.xuzikaal begaafde
jongste zoon van Michiel, volgde ijve
rig de lessen van de St Rombouts-
koraalschool. Hij werd ook een be
kwaam organist. Als zangmeester
was hy werkzaam in de St Pieters
kerk te Leuven en de St Lambertus-
kerlc te Luik. Men vermoedt dat htj
hier werd opgefnerkt door de keur
vorst van Keulen. Clement-August.
In 1733 weTd hij benoemd tot hofmu-
zikant te Bonn. Hij trouwde er en zijn
jongste zoon Johann. werd de vader
van Ludwig.
„MOLEKEN" VERDWEEN.
Van het huis, dat de familie Beet
hoven te Mechelen in de Steenstraat
betrok, blyft niets meer over. Het
was een ouderwets huisje met een
puntgevel, dat 25 jaar eeleden al wat
bouwvallig was geworden, maar dat
men zonder veel moeite had kunnen
restaureren. Men had er een typische
Vlaamse herberg van gemaakt. Voor
de deur stond gewoonlijk een vat vol
mosselen, een lekkerny, die de Vla
mingen rauw uit de schelp plegen te
slurpen met een pot schuimend bier.
Menig buitenlandse Beethoven-ver
eerder bracht een bezoek aan het
„Moleken" zo heette het huis
toen men de Mecheise afkomst van
Beethoven afdoende had bewezen.
Reeds had men plannen ontworpen
om een gedenkplaat aan te brengen,
in de gevel, maarop een goede
morgen in November 1930 was „Het
Moleken" verdwenen.
Wat was er gebeurd? Reeds eerder
had een industrieel de wens geuit zyn
bedrijf te vergroten door verschillen
de percelen in de Steenstraat te laten
slopen. Het huis der familie van Beet
hoven stond eveneens de uitbreiding
van de dichtby gelegen brouwerij in
de weg. Vermoedde men. dat de Cora,
missie voor Monumenten en Land
schappen op het punt stond het „Mo
leken" te classeren, waardoor het huis
taboe zou zyn geworden Wat er ook
van zy, des nachts werd een ploeg ar
beiders er op afgestuurd en de vol
gende ochtend zagen de Mechelse
Beethoven-vereerders zich voor een
voldongen feit geplaatst.
Protesten kwamen toen het te laat
was..... Wel kwamen echter de naam
verandering van de Steenstraat en
het aanbrengen van een gedenkplaat.
Ongeveer op Ca. plaats waar het huis
van Ludwig's grootvader stond heeft
men thans ook een „Beethovenkelder"
gebouwd, waar toeristen kunnen eten
en zich te goed doen aan het bier van
de brouwerij in kwestie. Veel atmos
feer is er echter niet meer
Wanneer de beroemde beiaard van
de imponerende massieve St Rom-
boutstoren zijn zilveren tonen uit
galmt. schijnt de oude stad aan de
Dyle weer bezield te zijn door haar
roemrijk verleden. Maar de naam van
de grote Ludwig van Beethoven blijft
te Mechelen alleen nog maar verbon
den aan een klein karakterloos don
ker straatje, afgezet door de weinig
aesthetische blinde muren van een
brouwerij.
Walter Nausch heeft aan het bestuur
van de Oostenrijkse Voetbalbond ver
zocht hem ontslag te verlenen In zijn
functie als de verantwoordelijke persoon
voor de samenstelling van het nationale
elftal. Het bestuur van de bond heeft dit
verzoek van Nausch geaccepteerd. Er is
nog geen plaatsvervanger aangewezen.