Canadees moeras werd welvarende tuinbouwstreek Nehroe trekt ten strijde tegen de verachting van het handwerk DE VLAAMSE OORSPRONG VAN LUDWIG VAN BEETHOVEN SURINAAMSE AUTORITEITEN NAAR NEDERLAND DONDERDAG 18 NOVEMBER 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 HOLLANDSE TUINDERS GREPEN IN Grondprijs steeg van 2 tot 500 dollar per hectare (Van onze C.B.C.-correspondent) Tot de gebieden, die gis gevolg van de orkaan „Hazel" grote schade heb ben geleden, behoort Holland Marsh. Tot een paar weken geleden was het een welvarende en vruchtbare tuinbouwstreek, waar ongeveer 700 gezinnen woonden, meest Nederlandse immigranten en verder Italianen, Duitsers, Schotten, Slaven en Aziaten. Zij bezitten, naar Canadese landbouvv-begrip- pen, niet veel grond, namelijk tussen de 3 en 5 hectare elk en het totale op pervlak van het bouwland bedraagt ongeveer 30 vierkante kilometer. Toch verbouwen de bewoners van Holland Marsh zoveel uien, aardappelen, kool wortelen en bieten, dat om maar eens wat te noemen elk man, vrouw en kind in Canada er jaarlijks een zak vol van zou kunnen krijgen. De tuin ders van Holland Marsh werken echter niet alleen op kwantiteit, maar ook op kwaliteit. Vandaar, dat de producten van dit gebied wijd en zijd ver maard zyn. De salades, die de koks van de Exclusieve Stork Club in New York hun verwende cliëntèle voorzetten, zijn bijvoorbeeld bereid met sla uit Holland Marsh. Holland Marsh was tientallen ja ren geleden nog alleen maar bekend onder jagers en vogelliefhebbers. Aan gevogelte was er geen gebrek. De streek, dankt .haar naam niet zo als U wellicht denken zou aan het gedeelte van Nederland, dat we als Holland kennen maar aan de man, die er voor het eerst landmetingen verrichte, majoor S. Holland. Rondom de eeuwwisseling zag een kolonist, Ben Collings genaamd, kans om 280 hectare op te kopen voor minder dan twee dollar per hectare. In deze tijd was Holland Marsh zoals de naam trouwens al zegt één groot moe rasgebied. Er groeide een welige, lan ge grassoort, die Ben Codings sneed, droogde en verkocht als vulling voor matrassen. In het plaatsje Bradford, dat aan de „marsh" grensde woonde in die da gen een Schotse immigrant, David Watson. De opmerkelijke grasgroei deed concluderen dat de grond wel bijzonder vruchtbaar moest zijn. Watson stelde zich in verbinding met een docent aan de landbouwhoge school van Ontario en uit een onder zoek bleek, dat zijn vermoeden juist was. De docent, W. H. Day, stichtte een syndicaat en kocht in 1912 2000 hectare grond om zijn onderzoekingen voort te zetten. De eerste Wereldoorlog stak even wel een spaak in het wiel en nader hand duurde het zeven jaar, voordat Day het nodige kapitaal had om het moeras te draineren. De omwonenden waren intussen van de mogelijkheden van Holland Marsh overtuigd geraakt en bag gerden rondom het moeras een ka naal uit van 28 kilometer lang en 1.29 meter diep. Van hetgeen op gebaggerd werd, maakte men een dijk, aan het Oostelijke uiteinde waarvan een dam en een pompsta tion kwamen. Op die manier werd een gebied van 3500 hectaren drooggelegd k raison van onge veer 21 dollar per halve hectare. PIONIERS Tegen de tijd, dat de eerste tuin bouwers het land begonnen te bewer ken, trad er een nieuwe stagnatie op. De malaise brak uit en de pryzen daalden. Tot overmaat van ramp ble ken deze tuinbouwers niet geheel en al tegen het zware werk opgewassen en bovendien hielden ze er niet van. Het land viel terug aan het districts- bestuur en het zou stellig weer een paradijs voor jagers en vogelliefheb bers geworden zijn, als niet een Ne derlandse immigrant, Peter Rolls, had volgehouden. Hij was namelijk de enige, die er in geslaagd was in Hol land Marsh in zijn levensonderhoud te voorzien. Peter Rolls deelde de Stichting Landverhuizing in Neder land zSjn ervaringen mee en het resul taat was, "dat deze stichting 1 Neder landse gezinnen uitkoos voor vesti ging in dit gebied. De Canadese rege ring, de provincie Ontario en de Ne derlandse regering gaven elk gezin Of katten goudvissen lusten? Dou glas Barry, een vierjarig knaapje uit Neio-York, eigenaar van beau ty", de poes op deze wonderlijke foto, had het zich allang afgevraagd. Tot... hij zijn „schoonheid" in deze houding en likkend aan haar lippen als een angstwekkende dreiging achter de goudviskom aantrofHet was dui delijk, dat beauty" over de eerste vraag niemand in het ongewisse poog- de te laten. een bedrag van 600 dollar, hetgeen niet veel was, wanneer men bedenkt wat deze pioniers ermee moesten doen. Zo kwam, onder de dwang der om standigheden, de eerste coöperatie van Holland Marsh tot standde Dutch Growers Association. Zy telt nu 250 leden en beschikt over een mo dern koelhuis, dat ongeveer een kwart millioen schepels tuinbouwpro ducten bergen kan. De waarde van het bezit van de Dutch Growers Association wordt momenteel geschat op ruim drie kwart millioen dollar. Zy besteedt jaarlijks een som van een kwart dol lar, alleen voor de aankoop van kunstmest en preparaten ter bestry- ding van insecten en plantenziekten. De Nederlandse Vereniging van Tuinbouwers is echter niet de enige in Holland Marsh. Maar allen voelden zich een onderdeel van „Het Plan" of ficieel geheten het Bradford Marsh Vegetable Growers' Marketing Sche me. Een lange naam, die in de prak- tyk betekent, dat 12 afgevaardigden in het seizoen dagelijks om twaalf uur bijeen komen om de pryzen voor de komende 24 uur vast te stellen. Men wil namelyk voorkomen dat te veel groente ineens op markt komt. Men dient rekening te houden met hetgeen er gebeurt in de Amerikaan se staat Californië, die hun grootst® concurrent is. Deze sla geniet zo'n goede reputa tie dat er in New York wel 9 dollars per 36 kroppen voor betaald wordt, terwVgl de andere soorten maar 3V2 dollar noteren. De huidige waarde van het moerasland wordt geraamd op 300 tot 500 dollar per hectare; an der bouwland is gemiddeld 50 dollar per hectare waard. HERSTEL Bradford, dat aan Holland Marsh gelegen is, heeft zich ontwikkeld tot een welvarend stadje, omgeven door geweldige opslagplaatsen. De armelij ke bouwsels, die eertijds in het moe ras stonden, zijn geleidelijk vervan gen door moderne huizen. Op twee plaatsen hebben de Nederlanders er scholen en kerken gebouwd. Zoals hun leider, Jan Rupke eens heeft ge zegd: „Wij hebben elkander beloofd bijeen te blijven, opdat onze kinderen hier kunnen trouwen, er een boerdery kunnen beginnen en een gemeenschap vormen". Deze kinderen hebben, teza men met nieuwe immigrantengezin nen, de afgelopen jaren inmiddels nog meer moerasgrond in bouwland ge transformeerd. Zij hebben er nieuwe greppels gegraven voor de water-af voer, grintwegen aangelegd voor de aanvoer van machinerieën en de grond bewerkt, zoals de Nederlanders dat al eeuwenlang in hun eigen land hebben gedaan. Twee weken geleden heeft een meedogenloze orkaan veel van dit werk vernietigd. De diyken bezwe ken en een gebied van 75 vierkan te kilometer kwam blank te staan. De huizen en het merendeel van de oogst vielen ten prooi aan het water. Meer dan elfhonderd men sen waren dakloos. En toch heb ben de bewoners van Holland Marsh redenen om dankbaar te zijn. geen hunner verloor het le ven en de regeringen van Neder land, Canada en Ontario en tal van Canadese stadsbesturen heb ben geld bijeengebracht om de slachtoffers te steunen. Het land moet drooggelegd worden, voordat de vorst intreedt, want an ders zal er ook het volgend jaar niet geoogst kunnen worden. Het is een wedloop met de tyd maar van Noord- Ontario zijn pompinstallaties aange voerd om de bewoners van Holland Marsh te helpen. Zo zal, indien alles meewerkt, Holland Mash komende zomer weer op de been zijn en zyn oude plaats hebben ingenomen als Ca nada's rykste tuinbouwstreek. Wielrenners legen sigarettenf abrikanL Reclame zonder toestemming Een sigarcttenfabrikant is Don derdag a.s. door Pellenaars gedag vaard voor de rechtbank te Den Bosch. Pellenaars zegt te handelen in op dracht van vijf Tour dc France-ren- ners, t.w. Wim van Est, Gerrit Voor- ting. Wout Wagtman8, Jan Nolten en Hein van Breenen. De fabrikant had zonder uitdruk kelijke toestemming van de renners hun foto's geplaatst bij een adverten tie, waar deze afvlogen op een denk beeldige finish-lyn in de vorm van de slagzin van deze sigaret: „Een kwali teit waar iedereen op afvliegt." Pellenaars eist voor deze renners een bedrag van tien duizend gulden. De reclamewereld ziet dc uitslag van dit proces met grote belangstel ling tegemoet. Insiders in de wieler sport menen, dat door de eis van Pel lenaars c.s. de wielersport bij het be drijfsleven wel in 'n zeer kwaad dag licht zal komen te staan. Waar deze tak van sport zo vaak 'n beroep doet op de financiële steun en medewer king van het bedrijfsleven, wordt dit ten zeerste betreurd. Langs de voet van de ,.J3ig Ben" in Londen trekt een merkwaardige op tocht, op weg naar Brighton. Het zijn n.l. de deelnemers an de jaarlijkse snelheidswedstrijd van vóóroorlogse auto's. Voor dc eerste wereldoorlog dan! Belangstelling van de zijde van het publiek was er genoeg; de Engel sen zijn wat dat betreft gevoelig De wagen, die op het moment aan de kop ligt is een „Gardner-Serpollet Steamer" uit 1900. Overeenkomst tussen Zuid-Korea en V.S. Zuid-Korea heeft Woensdag een overeenkomst met de V.S. getekend, waarin het zich verbindt tot samen werking in een vreedzame poging om Noord- en Zuid-Korea te verenigen en tot het stellen van zyn strijdkrach ten onder het toezicht van de V.N. President Rhee heeft tot dusver herhaaldelijk verklaard, dat de her eniging van Korea slechts met ge weld kan geschieden. Volgens de overeenkomst houden „vreedzame" pogingen tot hereniging élke stap in, die door middel van de V.N. gedaan zou kunnen worden. DE VELDTOCHT DER „VUILE HANDEN"' Van de 500.000 werklozen willen er 415.000 naar kantoor (Van een bijzondere medewerker) Een „veldtocht der vuile handen", een propaganda-actie op grootse schaal, wordt tegenwoordig in India gevoerd; ze begon vóór de reis van Pandit Ne hroe naar Mao Tse-toeng en wordt opgevat als een soort uitdaging van In dia aan het adres van Rood-China als een formule voor de oplossing van de sociale problemen van tegenwoordig, in de geest van de geweldloosheid, die Ghandi in staat stelde de vernieuwing van zijn land te bereiken. „Eerst de vuile lianden", zegt Nehroe tegen zijn landgenoten, „veracht de schone han den van de niets-doeners, die een ander opdracht geven om zijnerzijds weer een derde te halen en hem te bevelen de heer en meester een glas water te brengenDat hadden ze beter meteen zelf kunnen doen. Als wy niet veran deren, zullen we liet nooit tot iets brengen!" Op deze wyze wil het nieuwe India bewyzen, dat het democratische regiem van Nieuw Delhi hetzelfde kan bereiken als het systeem van Peking en dan beter en goedkoper. India, zo betoogd Nehroe steeds weer, bevindt zich in een revolutie. „Wij laten geen hoofden rollen, onze revolutie is een radicale verandering, die wij op grote schaal verwezenlij ken. Onze nieuwe tempels zijn de stuwwerken, de kanalen, de kunst- mestfabrieken, de landbouwcoöpera ties". In dit vierde jaar van het Indi ase vijfjarenplan is een begin ge maakt met projecten met een kosten raming van ruim 4 milliard gulden. Dat is voor een subcontinent met een bevolking van 370 millioen niet veel, maar in ieder geval is het een begin, een hoop. Nehroe heeft zeer juist begre pen, dat de grootste investeringen geen zin hebben, als het niet lukt de mensen te veranderen. In zo verre heeft zyn „veldtocht der vui le handen" een diepere zin. Deze veldtocht betekent op zichzelf reeds een revolutie, waaraan tien jaar geleden nog niemand had durven denken. Het is inderdaad een ware omwenteling, als een mi nister zich tegenwoordig in het openbaar vertoont met een schop in zijn hand en hoge ambtenaren met de verse aarde van de akker nog aan hun handen naar het dorp terugkeren dit alles is zeldzaam en ongehoord in een land, waar de leden van de hogere kasten zich laten bedienen, waar de huisbediende het bed van de heer, de gouvernante het bed van de kinderen en de boy het bed van de gouvernante opmaakt. Roep de boy! Ook in India kan men „zijn ge zicht verliezen" dit geschiedt, als men zyn handen gebruikt. Zo is bij voorbeeld de onbeschrijfelijke vuilig heid in de huizen te verklaren, die door leden van de hogere kasten be woond worden, die echter niet genoeg geld hebben om personeel te houden. Zodra een man 100 gulden per maand verdient, neemt hy voor zijn gezin een boy in dienst. Als zijn inkomen stijgt, dan komen er nog een paar an dere bij. Het ideaal is vijftien bedien den te hebben. Een kok bijvoorbeeld, die de spij zen bereidt en de pannen schoon maakt; maar voor het afwassen van borden en schalen heeft men al weer een tweede boy nodig, want de kok zou bij dit werk „zijn gezicht verlie zen". De huisbediende daarentegen moet aan tafel bedienen, terwijl de boy het koper moet poetsen. De chauffeur zou verontwaardigd zijn als men hem opdracht gaf de wagen te wassen; daarvoor heeft hy weer een eigen hulpje. Daar de huisbediende weigert trappen te klimmen, moet in een behoorlijk Indisch huis voor iede re verdieping een speciale bediende ter beschikking staan. Een verpleeg ster in een ziekenhuis zou het niet in haar hoofd halen de zakdoek van een patiënt op te rapen liever loopt ze in de gloeiendhete zon de schaduwlo ze binnenplaats over om de man te roepen, die de kamers en zalen moet aanvegen. Kort geleden werd er ergens in India een conferentie gehouden tussen Indiase ingenieurs en bui tenlandse technici. Men wilde een kring om een tafel vormen de deelnemers stonden op; de buiten landers namen zelf hun stoel om hem aan te schuiven, maar de In diërs lieten eerst boys roepen om de stoelen te verplaatsen. 150.000 brieven De verachting van het handwerk verklaart niet geheel de geweldige werkloosheid, die in India heerst, waar zestig millioen mensen geen verdienste nebben. Dit jaar zijn er 400.000 jonge Indiërs van de univer siteiten gekomen met een diploma; 5 millioen hebben de middelbare school verlaten. Waarnaar streeft deze bloem van een land, dat aan het be gin van zijn ontwikkeling staat? De meesten willen naar een of ander kantoor. India heeft gebrek aan werktuig kundigen, drukkers, doktoren, elee- Brouwerij zorgde voor „verrassing" (Van onze Brusselse correspondent) In gezelschap van haar dochter Maria-Pia, begaf Marle-José, de echt genote van ex-koning Umberto van Italië, zich dezer dagen naar Mechelen waar zy dineerde in de z.g. Beethovenkelder. Afgezien van een gedenk plaat, die in een muur werd aangebracht en de naam zelf van het karak terloze straatje herinnert, niets meer aan het feit, dat hier eens de groot vader van Ludwig van Beethoven woonde. Het laatste woord over de Vlaamse oorsprong van de componist is echter nog niet gezegd. Wanneer men hem vroeg of het „von" voor zyn naam (Beethoven zelf schreef ook ,,vann") duidde op een adellijke afkomst antwoordde de componist, dat de adel bij hem in zyn gemoed en niet in zyn naam dien de te worden gezocht. Volgens re cente opsporingen van Vlaamse ge nealogen en heraldici zouden de Beet- hovens evenwel afkomstig zyn uit een familie van de kleine lana-adel uit Belgisch Limburg. Comelis van Beethoven was de eer ste der rechtstreekse voorvaderen, die triciëns, handarbeiders in ieder vak; maar het kantoor oefent een magi sche aantrekkingskracht uit. Van de 500.000 werkzoekenden die bij een ar beidsbeurs ingeschreven zijn, wensen er 415.000 een of andere, niet nader omschreven kantoorbaan. Toen een grote oliemaatschappij onlangs enke le employé's zocht, kwamen er 150.000 brieven binnen. De autobus- maatschappij van Calcutta, die enke le chauffeurs nodig had, kreeg maar 5000 aanbiedingen. Maar ook technici en arbeiders kunnen er niet absoluut zeker van zijn, dat ze een betrekking zullen vin den. Een ingenieur, die een diploma cum laude van de wereldberoemde Massachusetts Institute of Technolo gy bezat, moest twee jaar wachten, voordat hij een ondergeschikte be trekking vond, die generlei vooruit zicht op promotie bood. Een monteur, die een hogere schoolopleiding had genoten en werkloos was, sprong uit wanhoop in zee, omdat hij met zijn gezin xn een maand tyds maar 9 maaltijden had gehad en in die week zelf niet één enkele keer gegeten had. Het gebrek in India is onmetelijk; J procent van de bevolking is niet in staat enige belasting te betalen. Daarom is een radicale verandering van de in zinloze gewoonten en denkwyzen verstrikte mensen bitter nodig, om het geweldige ontwikke lingswerk met kans op succes te kun nen aanpakken. Overleg over het tien jaren-plan Vernomen wordt, dat de contact commissie van het tienjaren-plan, be staande uit de heren Pengel, Lach- mon, Macaiay, Radakishnn en Rens, op 5 December naar Nederland reist voor overleg inzake de financiering van het plan. Aan de besprekingen zal deelgeno men worden door de voorzitter van de Surinaamse regeringsraad, Currie, de minister van financiën van Surina me, mr Emanuels, de vertegenwoor diger van Suriname in Nederland, dr Pos, de gecommitteerde voor Suii- ■naamse zaken, mr De Vries, en prof. Van Lier van de directie van de stich ting planbureau Suriname. Het tienjarenplan beoogt het berei ken van economische zelfstandigheid van Suriname en voorziet daartoe in een aantal projecten op het gebied van landbouw, veeteelt, visserij, bos bouw, industrie, mijnbouw, water kracht, maatschappelijk welzijn, enz. Het herziene plan vergt een investe ring van Sf 117 millioen 234 mil lioen gulden Nederl, crt. Dit bedrag zal mogelijk stijgen, als voldaan zal worden aan de wens van de Suri naamse staten inzake de aanleg van een weg naar Moengo. De delegatie van Suriname ter bij woning van de afkondiging van het statuut op 15 December zal ook op 5 December naar Nederland vertrek ken. Aileen premier Currie vertrekt reeds 21 November. Schip door instortende kademuur bedolven Dinsdagnacht om half twee is de ka demuur van de Nieuwendijk in Pernis over een lengte van achttien meter in gestort. De stoomboot „Jaffra V" werd daardoor weggedrukt. Het wa ter liep de patrijspoorten binnen, waardoor de boot zonk. De eigenaar is de 28-jarige machinist H. Stein- mann, die aan de Nieuwendijk woont Het scheepje mat 72 ton. Het lag met stuurboord langs de ka de en doordat de kademuur instortte is het door de touwen, waaraan het gemeerd lag scheefgetrokken. Het wa ter liep over het dek en de patrijs poorten binnen en het. schip zonk. Er worden maatregelen getroffen om het te lichten. zich vestigde te Mechelen. Michiel, zijn jongste zoon nam zyn intrek in een huis in de Steenstraat. Hij dreef handel in een waar, welke toen reeds in heel Europa begeerd werd, de Mechelse kant. Lodewyk, de -.xuzikaal begaafde jongste zoon van Michiel, volgde ijve rig de lessen van de St Rombouts- koraalschool. Hij werd ook een be kwaam organist. Als zangmeester was hy werkzaam in de St Pieters kerk te Leuven en de St Lambertus- kerlc te Luik. Men vermoedt dat htj hier werd opgefnerkt door de keur vorst van Keulen. Clement-August. In 1733 weTd hij benoemd tot hofmu- zikant te Bonn. Hij trouwde er en zijn jongste zoon Johann. werd de vader van Ludwig. „MOLEKEN" VERDWEEN. Van het huis, dat de familie Beet hoven te Mechelen in de Steenstraat betrok, blyft niets meer over. Het was een ouderwets huisje met een puntgevel, dat 25 jaar eeleden al wat bouwvallig was geworden, maar dat men zonder veel moeite had kunnen restaureren. Men had er een typische Vlaamse herberg van gemaakt. Voor de deur stond gewoonlijk een vat vol mosselen, een lekkerny, die de Vla mingen rauw uit de schelp plegen te slurpen met een pot schuimend bier. Menig buitenlandse Beethoven-ver eerder bracht een bezoek aan het „Moleken" zo heette het huis toen men de Mecheise afkomst van Beethoven afdoende had bewezen. Reeds had men plannen ontworpen om een gedenkplaat aan te brengen, in de gevel, maarop een goede morgen in November 1930 was „Het Moleken" verdwenen. Wat was er gebeurd? Reeds eerder had een industrieel de wens geuit zyn bedrijf te vergroten door verschillen de percelen in de Steenstraat te laten slopen. Het huis der familie van Beet hoven stond eveneens de uitbreiding van de dichtby gelegen brouwerij in de weg. Vermoedde men. dat de Cora, missie voor Monumenten en Land schappen op het punt stond het „Mo leken" te classeren, waardoor het huis taboe zou zyn geworden Wat er ook van zy, des nachts werd een ploeg ar beiders er op afgestuurd en de vol gende ochtend zagen de Mechelse Beethoven-vereerders zich voor een voldongen feit geplaatst. Protesten kwamen toen het te laat was..... Wel kwamen echter de naam verandering van de Steenstraat en het aanbrengen van een gedenkplaat. Ongeveer op Ca. plaats waar het huis van Ludwig's grootvader stond heeft men thans ook een „Beethovenkelder" gebouwd, waar toeristen kunnen eten en zich te goed doen aan het bier van de brouwerij in kwestie. Veel atmos feer is er echter niet meer Wanneer de beroemde beiaard van de imponerende massieve St Rom- boutstoren zijn zilveren tonen uit galmt. schijnt de oude stad aan de Dyle weer bezield te zijn door haar roemrijk verleden. Maar de naam van de grote Ludwig van Beethoven blijft te Mechelen alleen nog maar verbon den aan een klein karakterloos don ker straatje, afgezet door de weinig aesthetische blinde muren van een brouwerij. Walter Nausch heeft aan het bestuur van de Oostenrijkse Voetbalbond ver zocht hem ontslag te verlenen In zijn functie als de verantwoordelijke persoon voor de samenstelling van het nationale elftal. Het bestuur van de bond heeft dit verzoek van Nausch geaccepteerd. Er is nog geen plaatsvervanger aangewezen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 5