"De Sleutel
Postkantoorhouder te Ravenstein
door gemaskerde neergeschoten
JIMMY OP HET SLAPPE KOORD
\raak van smaakt
Welterusten
DIENSTBODE VAN AMSTERDAMS
HOTEL GEARRESTEERD
AMERIKAANS SQUADRON OP
S0ESTERBERG ONTVANGEN
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 17 NOVEMBER 1954
Advertentie
Geproefd? De komst van SHOT
is eer> gebeurtenis. Een heel apart
lekkere, nieuwe halfzware shag van
Niemeijer. Extra geurig en pittig,
maar toch zacht om te roken.
FEUILLETON
Ar
-k door PATRICIA WENTWORTH
k
56
„Juffrouw Madoc heeft gezelschap
van een oude vriendin, die vannacht
blgft logeren en heeft my dus niet no
dig. U wenste me te spreken?"
„Als u t«d heeft graag", antwoord
de juffrouw Silver, haar meenemend.
Toen ze in de studeerkamer waren
en de deur gesloten was, volgde een
nadere uiteenzetting.
„Ik vrees, dat het ogenblik niet
erg geschikt er voor is, maar we
mogen geen tyd verspillen. Wil je je
best doen... je uiterste best, kind
lief, om je te herinneren, wat me
neer Harsch die Dinsdagmorgen te
gen je gezegd heeft? Misschien heb
ben we nog wat over het hoofd ge
zien. Of is er wat, dat eerst onbe
langrijk scheen, maar in het licht
van latere gebeurtenissen van be
tekenis kan zyn. Vertel me dus alles
wat je je maar voor de geest kunt
halen".
Janice keek haar wat verschrikt
aan. Dit was wel heel ver weg van
de plaats waar zy en Garth hadden
vertoefd... de hele afstand tussen le
ven en dood. Ze voelde zich lichteiyk
verdoofd. Misschien was dit de oor
zaak van het feit, dat haar antwoord
niet op de gedane vraag sloeg. Sta
melend sprak ze: „Ik weet het niet.
Juffrouw Madoc zei... maar dat was
niet Dinsdag".
„Wat was niet Dinsdag?"
Jets dat hq tegen juffrouw Ma
doc zei maar dat was Maandag,
toen hg zo laat uit Marbury terug
kwam. Ik geloof niet, dat ik het u
verteld heb".
„Wat was het dan?"
,,'t Klinkt zonderling. Ik weet
niet, waarom ik er juist nü aan
dacht. Juffrouw Madoc vertelde my
en vandaag sprak ze er weer
over ze vertelde het aan haar
vriendin. Ze dacht, dat het een waar
schuwing was. Meneer Harsch kwam
laat omdat hij de trein gemist had,
waarop de bus aansluiting geeft en
hy dus van de halte af had moeten
lopen. Juffrouw Madoc zei, dat hy
er angstig uitzag en zei, dat hy een
geest nad gezien".
„Lieve hemel", zei juffrouw Silver
zachtjes. „En wat bedoelde hy daar
mee?"
,Ik weet het niet. Zy durfde het
hem niet vragen en hy sprak er niet
meer over, maar ze dacht, dat hy op
zyn wandeling door het land iets als
een waarschuwing had gezien".
„En zei hij niets tegen jou?"
Janice schudde het hoofd.
„Ik werkte toen met meneer Ma
doc en zag meneer Harsch eigenlyk
niet voor Dinsdagavond in elk
geval niet lang genoeg om over zo
iets te praten".
„Maar Dinsdagavond, toen hy met
je sprak... zei hij toen ook niets?"
Janice richtte zich op en dacht
na.
,Ik weet het niet... ik heb er niet
over gedacht... O ja..."
„Herinner je je iets?"
„Ik weet het niet. Hy zei iets over
't naar hier komen en een nieuw le
ven beginnen nadat het oude was
vei'woest. „Je denkt", ging hy voort,
„dat zulke dingen dood en begraven
zyn en de deur gesloten is... dat ze
nooit weer zal opengaan. En op ze
ker dag vind je die deur toch open
en staat er iemand met het verleden
voor je". Toen besloot hij: „Maar
laat ons niet over zulke dingen spre
ken; dat is nergens goed voor. Je
zou er toe komen, je iets te ver
beelden dat er niet is en spoken te
zien in je eigen gedachten. Dat dient
tot niets".
„Wat zou hy daarmee bedoeld heb
ben, dacht je?"
„Ik dacht, dat iets hem had her
innerd aan dingen, die hy zich niet
wilde herinneren. Daarom zei ik:
„U moet er niet meer aan denken"
en hij antwoordde: „Neen. het is
niet verstandig... en bovendien weet
ik het niet zeker". Janice drukte
haar handen ineen en vroeg, zich
voorover buigend: „Gelooft u, dat
er iets gebeurd is toen hy in Mar
bury was... iets dat hem aan het
verleden herinnerde?"
„Jain Marbury", zei juffrouw
Silver peinzend. „In Marbury", her
haalde ze. Toen vroeg ze snel: „Zei
hy nog meer?" „Neen". „Zei hy iets
over Marbury zei hy daarover nog
wat tegen je?"
„Op dat ogenblik niet. Maar te
voren ik geloof toen we thee dron
ken vroeg ik hem, hoe 't hem ge
gaan was en hy antwoordde: „Ik
Heb myn trein gemist en dus ook de
bus". Ik vroeg verder: „Hoe kwam
dat zo?" en hij zei: „Ik kon geen
besluit nemen en dat is een leiyke
fout. Ik wilde wat thee hebben, om
dat ik moe en dorstig was. Dus ging
ik een hotelletje „De Ram" ge
naamd binnen, maar ik stond dade-
ïyk weer buiten, vergat totaal de
thee en miste mijn trein". Nee, nu
weet ik het weer: Hy vertelde het
niet toen we thee dronken, maar la
ter, nadat hy met Sir George had ge
telefoneerd. En daarna Degon ny
over zyn vlucht uit Duitsland te
praten. Hij zei, dat het was alsof je
een deur sloot en dacht, dat ze nooit
weer zou open gaan, maar je kon
er niet zeker van zijn. Dat herhaal
de hij op wat vreemde manier... Je
kunt het nooit zeker weten".
Na een ogenblik te hebben gezwe
gen, vroeg juffrouw Silver: „Heeft
hy ook gezegd of hy iemand die hy
kende in Marbury had gezien?"
„De vrouw van Bush heeft me ge
zegd, dat hy haar man had gezien,
die zijn getrouwde zuster in Ram-
ford Street was gaan bezoeken. Ten
minste, ze zegt, dat Bush meneer
Harsch heeft gezien, dus ik denk.
dat meneer Harsch hem ook wel
heeft opgemerkt".
„Lieve hemel!" riep juffrouw Sil
ver uit. „En is „De Ram" in Ram-
ford Street?"
,Ja en schuin tegenover de ijzer
winkel van Bush's zwager. Maar er
waren die middag verscheiden men
sen uit Bourne in Marbury. Juf
frouw Doncaster was er heengegaan,
omdat iemand haar verteld haa, dat
er niervet te krygen was, maar ze
kon niets bemachtigen en kwam
heel nijdig terug. Ook meneer Ever-
ton was er. Trouwens, hij gaat er
dikwyls heen. Ze vertonen daar alle
goede films moet u weten en hij ls
er een groot liefhebber van. Maar
dat hy er Maandag was, weet lk
van Ida Mottram, die me vertelde,
da1: hy een nieuwe lamp voor haar
radio had gekocht".
Dat heeft ze my ook verteld. En
was meneer Madoc er ook?"
Vol schrik riep Janice: ,0... ik
weet niet waar hy was!"
„Je bedoelt, dat hy niet thuis
was?"
Janice bleef juffrouw Silver be
angst aanstaren.
„Neen, hy was niet thuis. Na het
middageten was hy op zyn fiets uit
gegaan en hy kwam pas na zevenen
terug".
„En Marbury is, geloof ik, over de
weg niet meer dan twintig myl van
hier... kan hy dus daar geweest
zyn?"
„Ik geloof van wel. Maar, juf
frouw Silver, niemand van de men
sen hier heeft iets met het verleden
van meneer Harsch uit te staan. Ik
bedoel, dat hy niemand van hen een
geest zou hebben genoemd, nietwaar?
Hij kan niet aan een hunner gedacht
hebben toen hy sprak over 't openen
van een deur".
„Neen", zei jufrouw Silver ernstig,
„hij zou niet aan een van hen hebben
gedacht. Maar ik vrees, dat de deur
waarover hy sprak, openging in „De
Ram" en het is mogelijk, dat iemand
uit Bourne zich daar bevond".
(Wordt vervolgd).
Unilever breidt kapitaal
uit tot 500 millioen
In de Maandagmiddag gehouden
buitengewone algemene vergadering
van aandeelhouders in Unilever N.V.
is besloten tot verhoging van het
maatschappelijk gewoon aandelenka
pitaal van 300 millioen tot 500
millioen.
Voorts werd aangenomen het voor
stel van de raad van bestuur om
over te gaan tot de uitreiking van
een bonus van 25 ten laste van een
agio-reserve aan de houders van het
op 2 December a.s. te 12 uur des mid
dags uitstaande gewone aandelenka
pitaal, uit te reiken in gewone aan
delen, welke gerechtigd zullen zyn
tot het volle dividend over het boek
jaar 1954 en volgende jaren, zulks on
der de voorwaarde, dat door de bui
tengewone algemene vergadering van
aandeelhouders van de te Londen ge
vestigde vennöotschap Unilever Li
mited, te Londen op 29 November a.s.
een overeenkomstig besluit wordt ge
nomen.
BRUTALE ROOFOVERVAL
Aanslag goed voorbereid,
maar buit was gering
Maandagavond ls te zeven uur een roofoverval gepleegd in het post
kantoor te Ravenstein door een gemaskerde man. De postkantoorhouder is
daarby door een pistoolschot getroffen en kort daarop overleden. De da
der reed in een gesloten Ford 1948 van een zeer donkergroene kleur, No.
M 48080. De dader was gekleed in een nieuwe blauwe overall. De Ryks-
politie te Ravenstein verzoekt inlichtingen.
Uit de kluis is de postzegelkas ontvreemd. Dp inhoud bestond uit 25
tot 80 gulden aan geld en een paar honderd gulden aan postzegels e.d.
De overval werd gepleegd enige mi
nuten na sluiting van het postkan
toor. De kantoorhouder, de 50-jarige
J. van Die ten, die door de overvaller
werd neergeschoten, is vader van zes
kinderen. Hy werd naar het zieken
huis te Oss overgebracht. Des nachts
om twee uur is hij aan de verwondin
gen overleden. De overvaller is tot
dusver nog niet achterhaald. Op het
moment van de beroving verleende de
rijkspolitie uit Ravenstein assisten
tie bij een brand in het naburige
kerkdorp Neerlangel.
De buit is slechts gering. Kort voor
de overval was het grootste deel van
het aanwezige geld per fiets in een
postzak naar de trein gebracht. De
trein vertrok om 19.20 uur uit Rave-
stein naar Oss. Op het moment van
de overval waren in het kantoor, dat
in het centrum van het stadje ligt,
aanwezig de kantoorhouder en de te
lefoniste, de 21-jarige Marietje Boll.
De met een zwart doekje gemaskerde
man, die een blauwe overall droeg,
kwam met getrokken revolver door
de dienstingang in de Molenstraat
binnen. Kantoorhouder Van Dieten
bevond zich buiten tfyn gezichtskring.
Zonder waarschuwing
De onbekende gelastte de telefo
niste geen alarm te maken en liep
toen naar de kluis toe, waarvan de
deur open stond. Op dat moment
kwam de bureauhouaer Van Dieten
tevoorschijn. De gemaskerde schoot
hem zonder waarschuwing neer. Van
Dieten werd in de buik getroffen en
zakte hevig bloedend voor de kluis
ineen. De telefoniste wist intussen te
ontsnappen. Zij rende luid gillend de
straat op. De overvaller heeft uit de
kluis o.m. een blikken trommel ont
vreemd. Men vermoedt dat dit de
postzegeltrommel is.
Na de overval sprong de gemasker
de in een personenauto, die met draai
ende motor voor het kantoor gepar
keerd stond, en verdween daarop met
grote snelheid in de richting Herpen.
Volgens een ooggetuige bevond
zich in de auto nog een tweede per
soon. Een inwoner van Ravenstein
heeft nog getracht in zijn auto de
overvallers te achterhalen. De snel
heid van zyn auto was evenwel niet
voldoende en na enige kilometers
moest hy de achtervolging opgeven.
De telefoniste heeft door het gebeur
de een shock opgelopen. Zij meent,
dat de gemaskerde driemaal heeft ge
schoten.
Brand gesticht
De overvallers hadden geen gevaar
te duchten van de ifjkspolitie in het
stadje Ravenstein. Deze was n.l. kort
voor zeven uur naar een boerdery-
brand geroepen op de Oude Maasdyk
in het naburige kerkdorp Neerlangel.
Later bleek, dat het een onschuldig
brandje in een karreschuur by de
landbouwer van Wychen betrof.
Naar de rijkspolitie vermoedt en
ook naar de stellige mening van de
verontruste bevolking is dit brandje
door de overvallers gesticht om de
politie op het kritieke moment uit
Ravenstein weg te lokken.
Men neemt aan, dat de daders, die
met de situatie in en rond het post
kantoor goed op de hoogte bleken,
zich mede door de brandstichting,
hebben verlaat, waardoor zy him slag
paa konden slaan enige minuten na
dat een belangrijk bedrag aan geld
naar de trein was gebracht.
Kunt U niet slapen door rheumatiek,
spit, ischias, hoofd- en zenuwpynen,
neemt dan geregeld Togal. Togal ver-
dryft snel en afdoende die pynen en
U slaapt weer rustig de gehele nacht
door. Togal baat waar andere midde
len falen. To°al zuivert door de nieren
en is onschadelyk voor hart en maag.
By apoth. en drog. 0.95 2.40
POGING TOT VERGIFTIGING
Eigenaresse aan dood ontsnapt
Na een nauwgezet en uitgebreid onderzoek Is de recherche van het bu
reau Singel der Amsterdamse politie er in geslaagd de hand te leggen
op een 29-jarige dienstbode van een hotel in de binnenstad van Amster
dam, die er van wordt verdacht haar 39-jarige werkgeefster, eigenaresse
van het hotel, door vergiftiging om het leven te hebben willen brengen.
Ze heeft in de nacht van Maandag op Dinsdag een volledige bekentenis
afgelegd en is voor de officier van justitie geleid.
De dienstbode heeft zich schuldig
gemaakt aan verduistering van gel
den uit het hotel en omdat de eige
naresse verdenking tegen haar koes
terde heeft ze een vloeibaar middel
ter bestrijding van ratten gekocht en
in het eten en later in de koffie van
haar werkgeefster gedaan. De dienst
bode heeft slechts kleine hoeveelhe
den toegediend. Aangenomen moet
worden, dat daardoor het gebruik
geen dodelijk gevolg heeft gehad.
De medici stonden voor een raad
sel, toen eind September van dit jaar
de eigenaresse zich met klachten over
hevige pynen by hen vervoegde. Aan
vergiftiging werd nog niet gedacht.
Eerst toen het haar begon uit te val
len rees het vermoeden. Een uitge
breid onderzoek bracht aan het licht,
dat de vrouw een hoeveelheid gif in
het lichaam had en dat de stof meer
malen moet zijn toegediend. Had ze
dezelfde hoeveelheid in één keer bin
nengekregen dan zou ze zeker vry
spoedig zyn overleden.
Tezelfdertyd diende de vrouw by
de politie een klacht in wegens ver
duistering in haar hotel. Ze koester
de verdenking tegen haar dienstbode,
die na lange tijd te zijn verhoord,
heeft bekend. De verhouding tussen
beide vrouwen boterde lange tyd niet
meer. Na de verduistering, die onge
veer totaal f 1500 bedraagt, is de
dienstbode ontslagen.
Deze heeft bekend by een drogist
een flesje vloeibare stof ter bestry-
ding van ratten te hebben gekocht en
een hoeveelheid in een slaatje te heb
ben gegoten en later in de koffie van
mevrouw. Het flesje met de overge
bleven hoeveelheid gif heeft de poli
tie later terug gevonden in de zak
van een stofzuiger, waarin het zorg
vuldig was verborgen.
Het slachtoffer is herstellende van
de vergiftiging. Ze is reeds uit het
ziekenhuis ontslagen.
„WAARDEVOLLE AANVULLING"
Om half twaalf (Dinsdagmorgen)
werd in het nieuwe kamp „Nieuw
Amsterdam" op het vliegveld Soester-
berg de Amerikaanse vlag gehesen en
klonk het Amerikaanse volkslied over
de wyde vlakte. Daarmee waren de
leden van het Amerikaanse Sabre-
squadron, dat de Nederlandse lucht
macht komt versterken, officieel ge
ïnstalleerd en was een waardevolle
18. Op verzoek van meneer Pietro Paravani ging Jim
my Brown de volgende ochtend een beetje trainen.
Er heerste door die bof-epidemie onder de artisten
een vrij landerige sfeer in het circus maar toen Jim
my tot driemaal toe zonder te blikken of te blozen
een tocht over het hoog in het circus gespannen koord
had ondernomen, telkens met behulp van die lange
stok. die hem hielp rijn evenwicht te bewaren, toen
sloeg de stemming eensklaps om. Als er met dit num
mer een beetje tam-tam zou worden gemaakt, dan
zouden er de komende dagen genoeg mensen naar het
circus Paravani stromen en dan zou een financiële ca
tastrophe toch nog vermeden kunnen worden. Ieder
een slaakte een zucht van verlichting. Vooral de aardi
ge Korina was blij. „U is een wonderbaarlijk mens,
meneer Brown", rei zij. „Koriander en ik hebben er
jaren over gedaan, voordat wij konden, wat wij nu
kunnen en loopt zo maar over dat koord, alsof het
niets is. Straks gaat u mij nog vragen op uw schou
ders te gaan staan, net als ik met Koriander doe".
Jimmy keek het meisje even aan. „Wie weet!" zei hij.
„Als dat durft, juffrouw Korina, dan durf ik dat
ook". Het meisje liep lachend weg. „Daar heb lk mijn
leven te hef voor", riep zij over haar schouder. In
tussen stond signor Pietro Paravani met plezier naar
Jimmy te kijken. „Wat zullen wai u vanavond voor ene
pakje aantrekken, menier Brown?" vroeg hij.
landse luchtverde<
Het betrokken „technical agree
ment" was om elf uur zonder veel ce
remonieel in een der kantoorgebou
wen van het veld ondertekend door
generaal Tunner, commandant van de
Amerikaanse strijdkrachten in Euro
pa en lt. generaal A. Baretta, chef
staf van de Kon. Luchtmacht.
Even voor elf waren de Nederland
se minister van Oorlog en van Mari
ne, ir. C. Staf, en daarna de Ameri
kaanse ambassadeur in Nederland, H.
Freeman Matthews, op het veld ge
arriveerd, waar een erewacht van
troepen van de kon luchtmacht stond
opgesteld.
De heer Matthews heette namens
zijn regering het 512e jacht-squadron
van de Amerikaanse Luchtmacht wel
kom in Nederland en sprak de hoop
uit, dat het moge bijdragen de vriena-
schappelyke en stevige banden die er
tussen beide landen bestaan, nog te
versterken.
Minister Staf verwelkomde het
squadron namens de Nederlandse re
gering en plaatste het onder Neder
lands bevel. Hij noemde de gebeurte
nis een mijlpaal in de geschiedenis
van de Navo en onderstreepte nog
maals dat deze samenwerking uitslui
tend ten doel heeft de vrye landen te
beschermen.
Burgemeester d'Ailly opende hier
na als burgemeester van „Oud Am
sterdam", zoals hij zeide, het kamp
„Nieuw Amsterdam" en onthulde een
gedenksteen die aan deze dag herin
nert. Tevens overhandigde hy een
grote luchtfoto van Amsterdam aan
de commandant van het squadron, lt.
kol. Frank M. Naynie, waarby hy zei-
de te hopen dat er een goede samen
werking zou komen te bestaan tus
sen de bewoners van „Nieuw Amster
dam" en Soesterberg.
Advertentie.