"De Sleutel Postkantoorhouder te Ravenstein door gemaskerde neergeschoten JIMMY OP HET SLAPPE KOORD \raak van smaakt Welterusten DIENSTBODE VAN AMSTERDAMS HOTEL GEARRESTEERD AMERIKAANS SQUADRON OP S0ESTERBERG ONTVANGEN 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 17 NOVEMBER 1954 Advertentie Geproefd? De komst van SHOT is eer> gebeurtenis. Een heel apart lekkere, nieuwe halfzware shag van Niemeijer. Extra geurig en pittig, maar toch zacht om te roken. FEUILLETON Ar -k door PATRICIA WENTWORTH k 56 „Juffrouw Madoc heeft gezelschap van een oude vriendin, die vannacht blgft logeren en heeft my dus niet no dig. U wenste me te spreken?" „Als u t«d heeft graag", antwoord de juffrouw Silver, haar meenemend. Toen ze in de studeerkamer waren en de deur gesloten was, volgde een nadere uiteenzetting. „Ik vrees, dat het ogenblik niet erg geschikt er voor is, maar we mogen geen tyd verspillen. Wil je je best doen... je uiterste best, kind lief, om je te herinneren, wat me neer Harsch die Dinsdagmorgen te gen je gezegd heeft? Misschien heb ben we nog wat over het hoofd ge zien. Of is er wat, dat eerst onbe langrijk scheen, maar in het licht van latere gebeurtenissen van be tekenis kan zyn. Vertel me dus alles wat je je maar voor de geest kunt halen". Janice keek haar wat verschrikt aan. Dit was wel heel ver weg van de plaats waar zy en Garth hadden vertoefd... de hele afstand tussen le ven en dood. Ze voelde zich lichteiyk verdoofd. Misschien was dit de oor zaak van het feit, dat haar antwoord niet op de gedane vraag sloeg. Sta melend sprak ze: „Ik weet het niet. Juffrouw Madoc zei... maar dat was niet Dinsdag". „Wat was niet Dinsdag?" Jets dat hq tegen juffrouw Ma doc zei maar dat was Maandag, toen hg zo laat uit Marbury terug kwam. Ik geloof niet, dat ik het u verteld heb". „Wat was het dan?" ,,'t Klinkt zonderling. Ik weet niet, waarom ik er juist nü aan dacht. Juffrouw Madoc vertelde my en vandaag sprak ze er weer over ze vertelde het aan haar vriendin. Ze dacht, dat het een waar schuwing was. Meneer Harsch kwam laat omdat hij de trein gemist had, waarop de bus aansluiting geeft en hy dus van de halte af had moeten lopen. Juffrouw Madoc zei, dat hy er angstig uitzag en zei, dat hy een geest nad gezien". „Lieve hemel", zei juffrouw Silver zachtjes. „En wat bedoelde hy daar mee?" ,Ik weet het niet. Zy durfde het hem niet vragen en hy sprak er niet meer over, maar ze dacht, dat hy op zyn wandeling door het land iets als een waarschuwing had gezien". „En zei hij niets tegen jou?" Janice schudde het hoofd. „Ik werkte toen met meneer Ma doc en zag meneer Harsch eigenlyk niet voor Dinsdagavond in elk geval niet lang genoeg om over zo iets te praten". „Maar Dinsdagavond, toen hy met je sprak... zei hij toen ook niets?" Janice richtte zich op en dacht na. ,Ik weet het niet... ik heb er niet over gedacht... O ja..." „Herinner je je iets?" „Ik weet het niet. Hy zei iets over 't naar hier komen en een nieuw le ven beginnen nadat het oude was vei'woest. „Je denkt", ging hy voort, „dat zulke dingen dood en begraven zyn en de deur gesloten is... dat ze nooit weer zal opengaan. En op ze ker dag vind je die deur toch open en staat er iemand met het verleden voor je". Toen besloot hij: „Maar laat ons niet over zulke dingen spre ken; dat is nergens goed voor. Je zou er toe komen, je iets te ver beelden dat er niet is en spoken te zien in je eigen gedachten. Dat dient tot niets". „Wat zou hy daarmee bedoeld heb ben, dacht je?" „Ik dacht, dat iets hem had her innerd aan dingen, die hy zich niet wilde herinneren. Daarom zei ik: „U moet er niet meer aan denken" en hij antwoordde: „Neen. het is niet verstandig... en bovendien weet ik het niet zeker". Janice drukte haar handen ineen en vroeg, zich voorover buigend: „Gelooft u, dat er iets gebeurd is toen hy in Mar bury was... iets dat hem aan het verleden herinnerde?" „Jain Marbury", zei juffrouw Silver peinzend. „In Marbury", her haalde ze. Toen vroeg ze snel: „Zei hy nog meer?" „Neen". „Zei hy iets over Marbury zei hy daarover nog wat tegen je?" „Op dat ogenblik niet. Maar te voren ik geloof toen we thee dron ken vroeg ik hem, hoe 't hem ge gaan was en hy antwoordde: „Ik Heb myn trein gemist en dus ook de bus". Ik vroeg verder: „Hoe kwam dat zo?" en hij zei: „Ik kon geen besluit nemen en dat is een leiyke fout. Ik wilde wat thee hebben, om dat ik moe en dorstig was. Dus ging ik een hotelletje „De Ram" ge naamd binnen, maar ik stond dade- ïyk weer buiten, vergat totaal de thee en miste mijn trein". Nee, nu weet ik het weer: Hy vertelde het niet toen we thee dronken, maar la ter, nadat hy met Sir George had ge telefoneerd. En daarna Degon ny over zyn vlucht uit Duitsland te praten. Hij zei, dat het was alsof je een deur sloot en dacht, dat ze nooit weer zou open gaan, maar je kon er niet zeker van zijn. Dat herhaal de hij op wat vreemde manier... Je kunt het nooit zeker weten". Na een ogenblik te hebben gezwe gen, vroeg juffrouw Silver: „Heeft hy ook gezegd of hy iemand die hy kende in Marbury had gezien?" „De vrouw van Bush heeft me ge zegd, dat hy haar man had gezien, die zijn getrouwde zuster in Ram- ford Street was gaan bezoeken. Ten minste, ze zegt, dat Bush meneer Harsch heeft gezien, dus ik denk. dat meneer Harsch hem ook wel heeft opgemerkt". „Lieve hemel!" riep juffrouw Sil ver uit. „En is „De Ram" in Ram- ford Street?" ,Ja en schuin tegenover de ijzer winkel van Bush's zwager. Maar er waren die middag verscheiden men sen uit Bourne in Marbury. Juf frouw Doncaster was er heengegaan, omdat iemand haar verteld haa, dat er niervet te krygen was, maar ze kon niets bemachtigen en kwam heel nijdig terug. Ook meneer Ever- ton was er. Trouwens, hij gaat er dikwyls heen. Ze vertonen daar alle goede films moet u weten en hij ls er een groot liefhebber van. Maar dat hy er Maandag was, weet lk van Ida Mottram, die me vertelde, da1: hy een nieuwe lamp voor haar radio had gekocht". Dat heeft ze my ook verteld. En was meneer Madoc er ook?" Vol schrik riep Janice: ,0... ik weet niet waar hy was!" „Je bedoelt, dat hy niet thuis was?" Janice bleef juffrouw Silver be angst aanstaren. „Neen, hy was niet thuis. Na het middageten was hy op zyn fiets uit gegaan en hy kwam pas na zevenen terug". „En Marbury is, geloof ik, over de weg niet meer dan twintig myl van hier... kan hy dus daar geweest zyn?" „Ik geloof van wel. Maar, juf frouw Silver, niemand van de men sen hier heeft iets met het verleden van meneer Harsch uit te staan. Ik bedoel, dat hy niemand van hen een geest zou hebben genoemd, nietwaar? Hij kan niet aan een hunner gedacht hebben toen hy sprak over 't openen van een deur". „Neen", zei jufrouw Silver ernstig, „hij zou niet aan een van hen hebben gedacht. Maar ik vrees, dat de deur waarover hy sprak, openging in „De Ram" en het is mogelijk, dat iemand uit Bourne zich daar bevond". (Wordt vervolgd). Unilever breidt kapitaal uit tot 500 millioen In de Maandagmiddag gehouden buitengewone algemene vergadering van aandeelhouders in Unilever N.V. is besloten tot verhoging van het maatschappelijk gewoon aandelenka pitaal van 300 millioen tot 500 millioen. Voorts werd aangenomen het voor stel van de raad van bestuur om over te gaan tot de uitreiking van een bonus van 25 ten laste van een agio-reserve aan de houders van het op 2 December a.s. te 12 uur des mid dags uitstaande gewone aandelenka pitaal, uit te reiken in gewone aan delen, welke gerechtigd zullen zyn tot het volle dividend over het boek jaar 1954 en volgende jaren, zulks on der de voorwaarde, dat door de bui tengewone algemene vergadering van aandeelhouders van de te Londen ge vestigde vennöotschap Unilever Li mited, te Londen op 29 November a.s. een overeenkomstig besluit wordt ge nomen. BRUTALE ROOFOVERVAL Aanslag goed voorbereid, maar buit was gering Maandagavond ls te zeven uur een roofoverval gepleegd in het post kantoor te Ravenstein door een gemaskerde man. De postkantoorhouder is daarby door een pistoolschot getroffen en kort daarop overleden. De da der reed in een gesloten Ford 1948 van een zeer donkergroene kleur, No. M 48080. De dader was gekleed in een nieuwe blauwe overall. De Ryks- politie te Ravenstein verzoekt inlichtingen. Uit de kluis is de postzegelkas ontvreemd. Dp inhoud bestond uit 25 tot 80 gulden aan geld en een paar honderd gulden aan postzegels e.d. De overval werd gepleegd enige mi nuten na sluiting van het postkan toor. De kantoorhouder, de 50-jarige J. van Die ten, die door de overvaller werd neergeschoten, is vader van zes kinderen. Hy werd naar het zieken huis te Oss overgebracht. Des nachts om twee uur is hij aan de verwondin gen overleden. De overvaller is tot dusver nog niet achterhaald. Op het moment van de beroving verleende de rijkspolitie uit Ravenstein assisten tie bij een brand in het naburige kerkdorp Neerlangel. De buit is slechts gering. Kort voor de overval was het grootste deel van het aanwezige geld per fiets in een postzak naar de trein gebracht. De trein vertrok om 19.20 uur uit Rave- stein naar Oss. Op het moment van de overval waren in het kantoor, dat in het centrum van het stadje ligt, aanwezig de kantoorhouder en de te lefoniste, de 21-jarige Marietje Boll. De met een zwart doekje gemaskerde man, die een blauwe overall droeg, kwam met getrokken revolver door de dienstingang in de Molenstraat binnen. Kantoorhouder Van Dieten bevond zich buiten tfyn gezichtskring. Zonder waarschuwing De onbekende gelastte de telefo niste geen alarm te maken en liep toen naar de kluis toe, waarvan de deur open stond. Op dat moment kwam de bureauhouaer Van Dieten tevoorschijn. De gemaskerde schoot hem zonder waarschuwing neer. Van Dieten werd in de buik getroffen en zakte hevig bloedend voor de kluis ineen. De telefoniste wist intussen te ontsnappen. Zij rende luid gillend de straat op. De overvaller heeft uit de kluis o.m. een blikken trommel ont vreemd. Men vermoedt dat dit de postzegeltrommel is. Na de overval sprong de gemasker de in een personenauto, die met draai ende motor voor het kantoor gepar keerd stond, en verdween daarop met grote snelheid in de richting Herpen. Volgens een ooggetuige bevond zich in de auto nog een tweede per soon. Een inwoner van Ravenstein heeft nog getracht in zijn auto de overvallers te achterhalen. De snel heid van zyn auto was evenwel niet voldoende en na enige kilometers moest hy de achtervolging opgeven. De telefoniste heeft door het gebeur de een shock opgelopen. Zij meent, dat de gemaskerde driemaal heeft ge schoten. Brand gesticht De overvallers hadden geen gevaar te duchten van de ifjkspolitie in het stadje Ravenstein. Deze was n.l. kort voor zeven uur naar een boerdery- brand geroepen op de Oude Maasdyk in het naburige kerkdorp Neerlangel. Later bleek, dat het een onschuldig brandje in een karreschuur by de landbouwer van Wychen betrof. Naar de rijkspolitie vermoedt en ook naar de stellige mening van de verontruste bevolking is dit brandje door de overvallers gesticht om de politie op het kritieke moment uit Ravenstein weg te lokken. Men neemt aan, dat de daders, die met de situatie in en rond het post kantoor goed op de hoogte bleken, zich mede door de brandstichting, hebben verlaat, waardoor zy him slag paa konden slaan enige minuten na dat een belangrijk bedrag aan geld naar de trein was gebracht. Kunt U niet slapen door rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en zenuwpynen, neemt dan geregeld Togal. Togal ver- dryft snel en afdoende die pynen en U slaapt weer rustig de gehele nacht door. Togal baat waar andere midde len falen. To°al zuivert door de nieren en is onschadelyk voor hart en maag. By apoth. en drog. 0.95 2.40 POGING TOT VERGIFTIGING Eigenaresse aan dood ontsnapt Na een nauwgezet en uitgebreid onderzoek Is de recherche van het bu reau Singel der Amsterdamse politie er in geslaagd de hand te leggen op een 29-jarige dienstbode van een hotel in de binnenstad van Amster dam, die er van wordt verdacht haar 39-jarige werkgeefster, eigenaresse van het hotel, door vergiftiging om het leven te hebben willen brengen. Ze heeft in de nacht van Maandag op Dinsdag een volledige bekentenis afgelegd en is voor de officier van justitie geleid. De dienstbode heeft zich schuldig gemaakt aan verduistering van gel den uit het hotel en omdat de eige naresse verdenking tegen haar koes terde heeft ze een vloeibaar middel ter bestrijding van ratten gekocht en in het eten en later in de koffie van haar werkgeefster gedaan. De dienst bode heeft slechts kleine hoeveelhe den toegediend. Aangenomen moet worden, dat daardoor het gebruik geen dodelijk gevolg heeft gehad. De medici stonden voor een raad sel, toen eind September van dit jaar de eigenaresse zich met klachten over hevige pynen by hen vervoegde. Aan vergiftiging werd nog niet gedacht. Eerst toen het haar begon uit te val len rees het vermoeden. Een uitge breid onderzoek bracht aan het licht, dat de vrouw een hoeveelheid gif in het lichaam had en dat de stof meer malen moet zijn toegediend. Had ze dezelfde hoeveelheid in één keer bin nengekregen dan zou ze zeker vry spoedig zyn overleden. Tezelfdertyd diende de vrouw by de politie een klacht in wegens ver duistering in haar hotel. Ze koester de verdenking tegen haar dienstbode, die na lange tijd te zijn verhoord, heeft bekend. De verhouding tussen beide vrouwen boterde lange tyd niet meer. Na de verduistering, die onge veer totaal f 1500 bedraagt, is de dienstbode ontslagen. Deze heeft bekend by een drogist een flesje vloeibare stof ter bestry- ding van ratten te hebben gekocht en een hoeveelheid in een slaatje te heb ben gegoten en later in de koffie van mevrouw. Het flesje met de overge bleven hoeveelheid gif heeft de poli tie later terug gevonden in de zak van een stofzuiger, waarin het zorg vuldig was verborgen. Het slachtoffer is herstellende van de vergiftiging. Ze is reeds uit het ziekenhuis ontslagen. „WAARDEVOLLE AANVULLING" Om half twaalf (Dinsdagmorgen) werd in het nieuwe kamp „Nieuw Amsterdam" op het vliegveld Soester- berg de Amerikaanse vlag gehesen en klonk het Amerikaanse volkslied over de wyde vlakte. Daarmee waren de leden van het Amerikaanse Sabre- squadron, dat de Nederlandse lucht macht komt versterken, officieel ge ïnstalleerd en was een waardevolle 18. Op verzoek van meneer Pietro Paravani ging Jim my Brown de volgende ochtend een beetje trainen. Er heerste door die bof-epidemie onder de artisten een vrij landerige sfeer in het circus maar toen Jim my tot driemaal toe zonder te blikken of te blozen een tocht over het hoog in het circus gespannen koord had ondernomen, telkens met behulp van die lange stok. die hem hielp rijn evenwicht te bewaren, toen sloeg de stemming eensklaps om. Als er met dit num mer een beetje tam-tam zou worden gemaakt, dan zouden er de komende dagen genoeg mensen naar het circus Paravani stromen en dan zou een financiële ca tastrophe toch nog vermeden kunnen worden. Ieder een slaakte een zucht van verlichting. Vooral de aardi ge Korina was blij. „U is een wonderbaarlijk mens, meneer Brown", rei zij. „Koriander en ik hebben er jaren over gedaan, voordat wij konden, wat wij nu kunnen en loopt zo maar over dat koord, alsof het niets is. Straks gaat u mij nog vragen op uw schou ders te gaan staan, net als ik met Koriander doe". Jimmy keek het meisje even aan. „Wie weet!" zei hij. „Als dat durft, juffrouw Korina, dan durf ik dat ook". Het meisje liep lachend weg. „Daar heb lk mijn leven te hef voor", riep zij over haar schouder. In tussen stond signor Pietro Paravani met plezier naar Jimmy te kijken. „Wat zullen wai u vanavond voor ene pakje aantrekken, menier Brown?" vroeg hij. landse luchtverde< Het betrokken „technical agree ment" was om elf uur zonder veel ce remonieel in een der kantoorgebou wen van het veld ondertekend door generaal Tunner, commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in Euro pa en lt. generaal A. Baretta, chef staf van de Kon. Luchtmacht. Even voor elf waren de Nederland se minister van Oorlog en van Mari ne, ir. C. Staf, en daarna de Ameri kaanse ambassadeur in Nederland, H. Freeman Matthews, op het veld ge arriveerd, waar een erewacht van troepen van de kon luchtmacht stond opgesteld. De heer Matthews heette namens zijn regering het 512e jacht-squadron van de Amerikaanse Luchtmacht wel kom in Nederland en sprak de hoop uit, dat het moge bijdragen de vriena- schappelyke en stevige banden die er tussen beide landen bestaan, nog te versterken. Minister Staf verwelkomde het squadron namens de Nederlandse re gering en plaatste het onder Neder lands bevel. Hij noemde de gebeurte nis een mijlpaal in de geschiedenis van de Navo en onderstreepte nog maals dat deze samenwerking uitslui tend ten doel heeft de vrye landen te beschermen. Burgemeester d'Ailly opende hier na als burgemeester van „Oud Am sterdam", zoals hij zeide, het kamp „Nieuw Amsterdam" en onthulde een gedenksteen die aan deze dag herin nert. Tevens overhandigde hy een grote luchtfoto van Amsterdam aan de commandant van het squadron, lt. kol. Frank M. Naynie, waarby hy zei- de te hopen dat er een goede samen werking zou komen te bestaan tus sen de bewoners van „Nieuw Amster dam" en Soesterberg. Advertentie.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 12