Franse postambtenaar noemt zich
„Meester van de Aarde"
Melkslijters zijn beducht voor
overheidsmaatregelen
VERRICHTEN VAN GRONDWERK
ALS PRETTIGE ONTSPANNING
VRIJDAG 12 NOVEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
GEVAARLIJKE GODSDIENSTWAANZIN.
Zijn discipelen laten hun kinderen
sterven zonder medische hulp
(Van onze correspondent te Parijs).
In Montfavet, een klein Zuidfrans dorp, niet ver gelegen van Avignon
woont een op wachtgeld gestelde beambte van de posterijen, die Georges
Roux heet. Heel Frankrijk kent hem als de „Christ de Montfavet". De man
is er namelijk heilig van overtuigd dat hy de op aarde weergekeerde
Christus is. Nu is dat op zichzelf niet zo vreemd; er zijn dozijnen geestelijk
ontspoorden die menen Napoleon te zijn of die zich voor Christus houden.
Nieumand gelooft hen echter en hun rijk beperkt zich meestal tot een ge
sticht. De zaak wordt echter ernstiger wanneer men weet dat Georges
Roux een secte heeft gesticht, die thans voornamelijk, maar ook daarbuiten
vijfduizend uitermate fanatieke aanhangers telt. Deze lieden, die de Mees
ter aanbidden als een godheid hebben in Montfavet hun eigen kerk. Ook in
Parijs komen ze iedere avond by elkaar.
Nu zou dit allemaal nog niet van
zo'n groot belang zijn wanneer de
„Christus van Montfavet" zijn disci
pelen niet de gevaarlijkste dingen
leerde. Bijvoorbeeld dat zieke mensen
niet verpleegd moeten worden. Wat
God doet ïs goed gedaan en daar mo
gen de mensen zich niet tegen verzet
ten. Men mag alleen bidden voor be
terschap, maar doktoren, medicijnen,
ziekenhuizen zijn uit den boze. Het
gevolg is dat er de laatste maanden
verschillende kinderen (waarvan de
ouders tot deze secte behoren) gestor
ven zijn, aangezien men geen dokter
heeft willen halen. Dit heeft gemaakt
dat men, vooral in Zuid-Frankrijk, de
aanhangers van de zich voor de zoon
van God houdende postbeambte erg
haat. Hun bijeenkomsten worden
vaak door verontwaardigde vechtlus-
tigen verstoord en Georges Roux
heeft al meermalen een pak slaag ge
kregen.
Wie is deze man, verafgood door
5000 fidelen en bespot of veracht door
hen die niet in zyn goddelijkheid kun
nen geloven? Georges Roux werd in
1901 in Cavaillon, niet ver van Mar
seille, geboren. Zijn vader was post
bode en de zoon moest ook bij de pos
terijen.
Huwelijk.
Hf doet iets van een examen en
kry'gt een plaatsje op 'n postkantoor.
Daarna trouwt hij met een meisje
dat een dikke bruidschat meebrengt.
Met dat geld gaat het paar naar Pa
rijs waar Georges een schilder en een
muzikant in zichzelf ontdekt. In 1932
keert hij terug naar Zuid-Frankrijk
waar hij de zeventien huizen, die zijn
vrouw er bezat, verkoopt om daar
voor in de plaats het kleine landgoed
„la Préfètein Montfavet te kopen.
Hy is nog altijd wel bij de posteryen,
maar na de ontdekking van zijn ar
tistieke gaven komt hij nu tot de con
clusie dat hij beschikt over geheime
krachten om zieken te genezen.
Dus wordt hy in zijn vrye tijd
wonderdokter. Aangezien handige
charlatans in Frankrijk altijd succes
krijgen heeft hij al gauw een grote
cliëntèle, waaraan hij goed geld ver
dient. In 1951 doet hy een nieuwe
ontdekking: hij proclameert zich tot
de wedergekeerde Christus, sticht een
secte, huurt een kerk en heeft ook
met deze nieuwe onderneming succes.
In 1953 laat hij zich op wachtgeld
stellen by de P.T.T. Hij heeft thans
zes kinderen, die ook naar hem op
zien als naar een god. „De Meester
van de Aarde" zoals Georges zich
heel bescheiden noemt, heeft drie
boeken geschreven: „Dagboek van
een Genezer", „Het Woord van een
Genezer", en „Heilige Missie". In dit
laatste werk verklaart de schryver
dat hij de zoon van God is en tegelij
kertijd de Meester van de aarde. Hij
bewyst dit op allerlei geheimzinnige
manieren, die echter op normale le
zers een bijzonder heuigschennende
indruk maken.
Meneer Roux heeft zyn kerk de
Universele Christelyke Kerk ge-
Ook in dit seizoen gaat het op de
Arnemuidense scheepswerf bedrijvig
toe. Een groot aantal schepen ligt in
de Arne te wachten om op de hellin
gen te worden hersteld of vernieuwd.
Van het dak van één der loodsen
heeft men een fraai overzicht op werf,
kanaal en het daarachter liggende
landschap.
(Foto P.Z.C.J
noemd. Driemaal heeft hij reeds aan
de Paus geschreven dat hij diende af
te treden, aangezien de „Meester van
de Aarde" hem niet wenste te erken
nen. En Georges verwondert er zich
nog steeds over dat er nooit een ant
woord op deze bevelen is gekomen.
Maar Roux wanhoopt niet; ofschoon
hy in Parijs slechts honderd aanhan
gers telt is hij er van overtuigd er
spoedig vijf millioen te hebben. Pas
wanneer deze vyf millioen Rouxianen
hem vragen, smeken naar Parijs te
komen zal hy zich aan de hoofdstad
openbaren.
In afwachting komen die honderd
leden van de Montfavet-secte iedere
avond om kwart voor negen in een
lokaal, rue d'Enghien bijeen. De
priester van de week wordt by hand
opsteken gekozen en daarna begint
een soort vraag en antwoordspel, dat
een griezelige hysterische indruk
maakt. Dikke dames raken in trance,
ze zijn bezeten door het kwaad en
trachten zich daar nu van te ontdoen.
De handoplegging van de gekozen
priester doet vaak veel goed.
Geen aardappelen.
De „Christus van Montfavet" eist
van zijn aanhangers, dat zij vegeta
riër zijn, niet drinken, niet roken, de
koffie verafschuwen en (speciale uit
vinding van Georges) de aardappel
angstvallig uit de weg gaan. Verder
tutoyeren ze iedereen, worden nooit
kwaad en hebben medelijden met alle
ongelovigen.
Sinds Georges Roux van een paar
stevige knapen een stevig pak slaag
heeft gekregen ontvangt hij niet
iedereen meer met open armen. En
journalisten wil hij helemaal niet
zien. Die hebben geschreven dat hij
met zijn heilige gedoe een fortuin van
500.000 guldens heeft verdiend. Wat
een onzin! Alles wat hij bezat heeft
hij immers weggegeven: Waar hij
dan wel van leeft? Hij wordt gehol
pen door zijn discipelen, die, door zijn
bovennatuurlijke hulp extra veel geld
kunnen verdienen.
Martelaar.
Deze kale meneer met zijn Zuid
franse accent is ontegenzeggelijk een
gevaarlijk mens. Niet zozeer omdat
hy eenvoudige mensen opzweept tot
een moeilijk te beschrijven hysterie,
maar omdat hij de dood op zijn gewe
ten heeft van een half dozijn kinde
ren. Geen doktoren, medicijnen, zie
kenhuizen. Zijn discipelen gaan zijn
leer propageren bij de uitgaande bios
copen en zelfs bij de uitgaande ker
ken. Men begint zich in Frankrijk nu
met enige ernst af te vragen wat men
tegen deze secte kan doen.
Alles wat men tegen Georges on
derneemt zal van hem een martelaar
maken. Men zou hem in het gevang
kunnen zetten wegens medeplichtig
heid bij „het niet bijstaan van perso
nen. die zich in doodsgevaar bevin
den''. Maar zyn aanhangers hebben
gezworen hun wedergekeerde Chris
tus te beschermen. Niet dat men bang
is voor relletjes, maar men wil de
postbeambte geen martelaarskroon
op het kale hoofd zetten. In bepaalde
departementen heeft men de verkoop
van zijn kranten en het houden van
bijeenkomsten verboden. Maar de on
derdanen van de „Christ de Montfa
vet" beschikken over een ware doods
verachting. Voorlopig beperkt men
zich er dus toe om de kinderen van
deze „uitverkorenen"
ouders te verdedigen.
tegen hun
Wanneer de bedijking van Ooste
lijk Flevoland de 3e Zuiderzeepol
der zal zijn voltooid, moet zo snel
mogelijk met het afmalen van het
water binnen de bedijking ivorden
aangevangen. De daartoe benodigde
gemalen moeten dus op dat tijdstip
gereed zijn. Drie gemalen worden er
op het ogehblik gebouwd, die de nieu
we polders leeg moeten malen en
later droog moeten houden.
De fotograaf maakte van een dezer
gemalen, de „Wortman" b\j Lely
stad, deze opname tijdens de bauw.
De capaciteit van de drie pompen
welke aangedreven door dieselmo
toren hier zullen worden opge
steld zal 1500 mS water per minuut
zijn. 315 Km2 polder zal door dit ge
maal in sam.emoerking met het
gemaal te Ketelhaven droog gehou
den worden.
(Luchtfoto A.N.P.)
MINISTER ONTEVREDEN OVER SANERING
Inschakeling kruideniers en
zelfslijtende boeren
(Van onze parlementaire redacteur).
De kleine melkhandelaren zyn ongerust. Zy zijn ongerust over de maafc-
reeelen, die de minister van landbouw, de heer Mansholt, wil treffen ter
stimulering van een zekere concurrentie teneinde het risico van een door de
melkhandel al te streng doorgevoerde sanering te verminderen.
In een brief, die de bewindsman ter voorlichting van de leden der Twee
de Kamer der Staten-Generaa! op 5 October j.l. aan de voorzitter der Ka
mer richtte in antwoord op een hem door het lid de heer Vondeling in de
vergadering van 22 December 1953 gestelde vraag over de prysvorming
van de consuraptiemelk in het Westen des lands, schrijft hij o.a. dat ter
voorkoming van een te sterke monopolisering en machtspositie van de
melkdistribuontcn besloten is de melkbezorgers-vergunningen niet langer
te binden aan omzetnormen. Overwogen wordt aan kruideniers de gelegen
heid te geven verpakte melk en melkproducten te verkopen. En men onder
zoekt, of het aanbeveling verdient dispensatie te verlenen van het standaar-'
disatiegebod, waardoor veehouders in staat worden gesteld om met name
in de kleinere plaatsen zelf melk aan consumenten te verkopen.
Als stok achter de deur vermeldt
de minister, dat wanneer in de toe
komst zou blijken, dat bepaalde on
gewenste toestanden blijven bestaan,
wellicht mede veroorzaakt door het
sluiten van overeenkomsten, die ge
volgen met zich medebrengen, die in
strijd zijn met het algemeen belang
de regering zich dan genood1
zou zien wederom bepaalde voor
schriften te geven.
De gezamenlijke organisatie van
detaillisten de R.K. Bond van
melkhandelaren in Nederland, de
Prot. Chr. Bond van melk- en zuivel
handelaren in Nederland, de Centrale
Besturenbond van zuivelhandelaren
organisaties en de Verenigde melk-
handelarenorganisaties n
10.000 aangeslotenen omvattende
verweren zich thans tegen de plan
nen van de minister. Deze actie gaat
dus niet mede uit van de grote melk-
centrales en coöperatieve organisa
ties, die vooral in de grotere plaatsen
een aanzienlijk deel van de detailhan
del in handen hebben.
Zij vestigen er de aandacht op, dat
de „geslotenheid" van de detailhandel
niet bestaat. Volgens de minister is
gebleken, dat sommige bepalingen in
de saneringsovereenkomsten, zoals
deze de laatste jaren zijn afgesloten
met het doel tot vereenvoudiging van
het melkdistributieapparaat te ko
men, in hun uitwerking strijdig zijn
met het algemeen belang. In sommi
ge gevallen is de keuze van de con
sument uit verschillende slijters on
mogelijk gemaakt, doordat slechts
één bezorger per wyk optreedt.
Ongeoorloofd.
In enkele overeenkomsten vindt
men voorts een afspraak omtrent ex
clusief economisoh verkeer, dat wil
zeggen, dat een fabriek zich verbindt
te leveren aan een bepaalde groep
slijters, die zich op haar beurt ver
bindt tot uitsluitende afneming van
die fabriek, waardoor het enerzijds
aan niet aangesloten melkslijters on
mogelijk gemaakt wordt zich ter
plaatse van melk te voorzien, ander
zijds aan een fabriek de mogelijkheid
wordt ontnomen aan andere slijters
te leveren.
In vele gevallen komt verder een
bepaling voor over winstverdeling,
waarbij de winst, die wordt behaald
boven die van een tevoren vastgestel
de omzet, moet worden afgedragen,
waardoor de prikkel tot concurrentie
en goede dienstverlening gaat ontbre
ken.
Tenslotte zijn in sommige regelin
gen beperkende bepalingen opgeno
men omtrent de vestiging van nieu
we slijters.
De detaillisten stellen hiertegen
over, dat een ieder zich kan vestigen,
indien aan de vestigingsvoorwaarden
wordt voldaan en dat. waar eventu
eel „geslotenheid" bestaat via onder
nemersafspraken, deze door de mi
nister van Economische Zaken ge
schorst zijn. Zij hebben hierbij het
oog op de schorsing door de minister
van Economische Zaken in overleg
met de ministers voor Publiekrech
telijke Bedrijfsorganisatie en van
Landbouw, van de bepalingen omtrent
het exclusief economisch verkeer en
de winstverdeling. Deze kwestie is
aan de Commissie Bedrijfsregelingen
voorgelegd om advies.
Verwacht mag worden, dat dit ad-
es nog vóór Kerstmis zal worden
uitgebracht.
Gesaneerde gemeenten
Naar de detaillisten ons mededeel
den zijn ongeveer 200 gemeenten ge
saneerd en zijn daar slechts enkele
gevallen van niet geheel beantwoor
den aan de eisen van bijvoorbeeld
service.
Onder deze omstandigheden achten
zij het inschakelen van de kruideniers
het opdringen van een concurrentie,
die hen ernstig benadeelt. Want niet
alleen wordt hierdoor het thans ge
voerde vestigingsbeleid doorbroken,
ook treft de maatregel de melkhan
delsbranche in het hart, daar 40
van haar omzet uit flessenmelk be
staat.
Tegen de inschakeling van de zelf-
slytende veehouder voeren de detail
listen o.a. aan, dat zy betekent een
AANLEGGEN VAN EEN LANDGOED.
Van moeras tot lustoord
Smaken verschillen. Wat de een een hobby noemt en in zijn vrtfe tijd lou
ter voor zijn plezier doet, kan voor de ander een heidens karwei betekenen,
waar Hij nooit aan zou beginnen. Over de liefhebberij die de heer J. J. Canta,
werkzaam bij de administratie van de Eindhovense Philipsfabricken, er op
nahoudt, is echter geen twijfel of verschil van inzicht mogelijk. Iedereen,
behalve de betrokkene zelf, noemt het „beulenwerk". Het overtroeven van
de natuur is nifeenmaal niet iets, dat in een handomdraai gebeurt. Wat de
ze man echter geheel alleen heeft gepresteerd, grenst aan het ongelooflijke.
En zijn doorzettingsvermogen kennende, staat het zo goed als vast, dat
binnen een jaar of vier zijn ideaal verwezenlijkt zal zijn.
hij er ook met zijn auto over kan rij
den. Behalve de grote vijver, die m
het midden 1,60 meter diep is, be
schikt hg over een vijvertje waar kin
deren kunnen baden en een kanaal,
dat een ideale schaatsbaan vormt.
Hoeveel uren de heer Canta in zyn
domein heeft doorgebracht, is niet te
schatten, maar hij moet er gewerkt
hebben als een paard. Het uitsteken
Al in 1936 is de heer Canta begon
nen met de aanleg van een recreatie
oord, dat wellicht nergens in de om
geving zijn weerga vindt. In dat jaar
kocht hy in de rijkelijk met natuur
schoon gezegende gemeente Waalre
een flinke, aoor bos omringde, lap
grond. In het midden lag een venne
tje en het gehele bodemoppervlak
was in wezen één grote moeraspoel.
„Aan moeras heb ik niets", zo rede
neerde hy, „wel aan water en bos".
Dies toog hij aan het werk om als een
volleerd grondwerker zyn bezit te
verfraaien.
Iedere Zaterdagmiddag, tijdens de
vacanties en ook op lange zomer
avonden, trof en treft men hem „bui
ten" aan. Met een onverzettelijke
grimmigheid en een enorme dosis fan
tasie sloeg hij aan het graven. Hitte
noch vorst kunnen hem deren en als
de oorlog geen roet in het eten had
festrooiu, dan zou het „paradijs voor
e jeugd" waarschynlyk al voltooid
2iyn.
Nu is het nog niet zo ver, maar wie
het „Canta-ven" aanschouwt, kan
zich nauwelijks meer indenken dat
hier vroeger een drassige woestenij
lag. Het oorspronkelijke vennetje is
uitgedijd tot een volslagen ven van
anderhalve hectare, 's Zomers is het
er goed toeven aan een strandje of
tussen de bomen en in de winter kan
er heerlijk geschaatst worden.
Door het uitsteken en uitdiepen van
het ven is het aspect van het in to
taal vyf hectare grote perceel in de
loop der jaren volkomen veranderd.
Er zijn overal knusse plekjes, waar
men verpozing kan vinden en er is
een eilandje van zestienhonderd vier
kante meter.
Rond het water is de heer Canta
bezig met het aanleggen van een
kronkelende wandelweg, die drie en
een halve meter breed wordt, zodat
die stuk voor stuk acht tot twaalf ki
lo wegen, is voor hem een peuleschil-
lctje en meermalen heeft hii het tien
uur aan een stuk volgehouden.
Zwaar gedupeerd is hij, doordat in
de oorlog twee houten huisjes, een
roeiboot, gereedschappen en een groot
aantal biels werden ontvreemd. Dat
bracht uiteraard een grote stagnatie
teweeg, maar onverdroten ging de
doorzetter opnieuw aan de slag en
langzaam maar zeker nadert zijn
karwei de voltooiing.
PLANNEN
Overigens moet er nog heel wat ge
beuren, want de plannen van Canta
zyn niet mis. Hij wil namelijk na zijn
pensionnering nog een stuk grond op
hogen en daarop twee tennisvelden
met terrassen aanleggen, twee huisjes
bouwen (één op het eilandje en eén
tussen de twee reeds bestaande heu
veltjes) en het hele perceel omheinen.
Er zal ongetwijfeld nog heel wat wa
ter door het ven stromen voordat het
doel verwezenlijkt is, maar reken
maar dat het voor elkaar komt. En
tussen de bedrijven door wordt het
bos op een deskundige wijze onder
houden: zie maar hoe schoon de stam
men van de bomen zijn gemaakt, zo
dat het ongedierte amper de kans
kry'gt om het natuurschoon aan te
tasten
terugbuiging van een jarenlang ge
voerd beleid inzake de verplichte pas-
teurisatie en de standaardisatie.
Veel betekenis heeft dit laatste
protest echter niet, omdat er behalve
in Zeeland geen zelfslijtende veehou
ders meer zijn. Alleen in enkele zeer
afgelegen streken komt er nog wel
eens een voor met een vergunning.
De detaillisten verklaren zich ten
slotte tegenstanders van een verho
ging van het vetgehalte van de melk,
omdat het Nederlandse volk reeds
voldoende vet krijgt en de smaak er
niet door verbetert, maar vooral om
dat de prys van de consumptiemelk
er aanzienlijk door zou stijgen en de
omzet zou teruglopen, waarvan zij
onmiddellijk nadeel ondervinden.
Niettemin zijn zij bereid om twee
soorten melk, de tegenwoordige en
die met een hoger vetgehalte te ver
kopen.
Het komt ons voor, dat de geza
menlijke organisaties van kleinhan
delaren in melk op een aantal punten
gelijk hebben, aangenomen, dat mi
nister Mansholt inderdaad rondloopt
met plannen om door zekere maat
regelen de onderlinge concurrentie te
bevorderen. Het is verstandig, dat zij
hun bezwaren kenbaar maken, voor
dat de brief van de bewindsman aan
de voorzitter van de Tweede Kamer
tegelijk met de begroting van Land
bouw, Visserij en Voedselvoorziening
voor 1955 in openbare behandeling
komt, omdat de Kamerleden nu van
de moeilijkheden van de detaillisten
op de hoogte zijn.
Doch aan de andere kant zou het
wellicht zijn nut gehad hebben het
advies van de Commissie Bedrijfsre
gelingen af te wachten. Misschien
komt zij wel met de organisaties van
detaillisten tot de conclusie, dat de
minister spoken ziet en dat er geen
reden tot ingrijpen bestaat.
Op de foto's ziet men de heer Canta
aan het werk bij zyn ven en een beeld
van de schitterende omgeving.