Franse postambtenaar noemt zich „Meester van de Aarde" Melkslijters zijn beducht voor overheidsmaatregelen VERRICHTEN VAN GRONDWERK ALS PRETTIGE ONTSPANNING VRIJDAG 12 NOVEMBER 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 GEVAARLIJKE GODSDIENSTWAANZIN. Zijn discipelen laten hun kinderen sterven zonder medische hulp (Van onze correspondent te Parijs). In Montfavet, een klein Zuidfrans dorp, niet ver gelegen van Avignon woont een op wachtgeld gestelde beambte van de posterijen, die Georges Roux heet. Heel Frankrijk kent hem als de „Christ de Montfavet". De man is er namelijk heilig van overtuigd dat hy de op aarde weergekeerde Christus is. Nu is dat op zichzelf niet zo vreemd; er zijn dozijnen geestelijk ontspoorden die menen Napoleon te zijn of die zich voor Christus houden. Nieumand gelooft hen echter en hun rijk beperkt zich meestal tot een ge sticht. De zaak wordt echter ernstiger wanneer men weet dat Georges Roux een secte heeft gesticht, die thans voornamelijk, maar ook daarbuiten vijfduizend uitermate fanatieke aanhangers telt. Deze lieden, die de Mees ter aanbidden als een godheid hebben in Montfavet hun eigen kerk. Ook in Parijs komen ze iedere avond by elkaar. Nu zou dit allemaal nog niet van zo'n groot belang zijn wanneer de „Christus van Montfavet" zijn disci pelen niet de gevaarlijkste dingen leerde. Bijvoorbeeld dat zieke mensen niet verpleegd moeten worden. Wat God doet ïs goed gedaan en daar mo gen de mensen zich niet tegen verzet ten. Men mag alleen bidden voor be terschap, maar doktoren, medicijnen, ziekenhuizen zijn uit den boze. Het gevolg is dat er de laatste maanden verschillende kinderen (waarvan de ouders tot deze secte behoren) gestor ven zijn, aangezien men geen dokter heeft willen halen. Dit heeft gemaakt dat men, vooral in Zuid-Frankrijk, de aanhangers van de zich voor de zoon van God houdende postbeambte erg haat. Hun bijeenkomsten worden vaak door verontwaardigde vechtlus- tigen verstoord en Georges Roux heeft al meermalen een pak slaag ge kregen. Wie is deze man, verafgood door 5000 fidelen en bespot of veracht door hen die niet in zyn goddelijkheid kun nen geloven? Georges Roux werd in 1901 in Cavaillon, niet ver van Mar seille, geboren. Zijn vader was post bode en de zoon moest ook bij de pos terijen. Huwelijk. Hf doet iets van een examen en kry'gt een plaatsje op 'n postkantoor. Daarna trouwt hij met een meisje dat een dikke bruidschat meebrengt. Met dat geld gaat het paar naar Pa rijs waar Georges een schilder en een muzikant in zichzelf ontdekt. In 1932 keert hij terug naar Zuid-Frankrijk waar hij de zeventien huizen, die zijn vrouw er bezat, verkoopt om daar voor in de plaats het kleine landgoed „la Préfètein Montfavet te kopen. Hy is nog altijd wel bij de posteryen, maar na de ontdekking van zijn ar tistieke gaven komt hij nu tot de con clusie dat hij beschikt over geheime krachten om zieken te genezen. Dus wordt hy in zijn vrye tijd wonderdokter. Aangezien handige charlatans in Frankrijk altijd succes krijgen heeft hij al gauw een grote cliëntèle, waaraan hij goed geld ver dient. In 1951 doet hy een nieuwe ontdekking: hij proclameert zich tot de wedergekeerde Christus, sticht een secte, huurt een kerk en heeft ook met deze nieuwe onderneming succes. In 1953 laat hij zich op wachtgeld stellen by de P.T.T. Hij heeft thans zes kinderen, die ook naar hem op zien als naar een god. „De Meester van de Aarde" zoals Georges zich heel bescheiden noemt, heeft drie boeken geschreven: „Dagboek van een Genezer", „Het Woord van een Genezer", en „Heilige Missie". In dit laatste werk verklaart de schryver dat hij de zoon van God is en tegelij kertijd de Meester van de aarde. Hij bewyst dit op allerlei geheimzinnige manieren, die echter op normale le zers een bijzonder heuigschennende indruk maken. Meneer Roux heeft zyn kerk de Universele Christelyke Kerk ge- Ook in dit seizoen gaat het op de Arnemuidense scheepswerf bedrijvig toe. Een groot aantal schepen ligt in de Arne te wachten om op de hellin gen te worden hersteld of vernieuwd. Van het dak van één der loodsen heeft men een fraai overzicht op werf, kanaal en het daarachter liggende landschap. (Foto P.Z.C.J noemd. Driemaal heeft hij reeds aan de Paus geschreven dat hij diende af te treden, aangezien de „Meester van de Aarde" hem niet wenste te erken nen. En Georges verwondert er zich nog steeds over dat er nooit een ant woord op deze bevelen is gekomen. Maar Roux wanhoopt niet; ofschoon hy in Parijs slechts honderd aanhan gers telt is hij er van overtuigd er spoedig vijf millioen te hebben. Pas wanneer deze vyf millioen Rouxianen hem vragen, smeken naar Parijs te komen zal hy zich aan de hoofdstad openbaren. In afwachting komen die honderd leden van de Montfavet-secte iedere avond om kwart voor negen in een lokaal, rue d'Enghien bijeen. De priester van de week wordt by hand opsteken gekozen en daarna begint een soort vraag en antwoordspel, dat een griezelige hysterische indruk maakt. Dikke dames raken in trance, ze zijn bezeten door het kwaad en trachten zich daar nu van te ontdoen. De handoplegging van de gekozen priester doet vaak veel goed. Geen aardappelen. De „Christus van Montfavet" eist van zijn aanhangers, dat zij vegeta riër zijn, niet drinken, niet roken, de koffie verafschuwen en (speciale uit vinding van Georges) de aardappel angstvallig uit de weg gaan. Verder tutoyeren ze iedereen, worden nooit kwaad en hebben medelijden met alle ongelovigen. Sinds Georges Roux van een paar stevige knapen een stevig pak slaag heeft gekregen ontvangt hij niet iedereen meer met open armen. En journalisten wil hij helemaal niet zien. Die hebben geschreven dat hij met zijn heilige gedoe een fortuin van 500.000 guldens heeft verdiend. Wat een onzin! Alles wat hij bezat heeft hij immers weggegeven: Waar hij dan wel van leeft? Hij wordt gehol pen door zijn discipelen, die, door zijn bovennatuurlijke hulp extra veel geld kunnen verdienen. Martelaar. Deze kale meneer met zijn Zuid franse accent is ontegenzeggelijk een gevaarlijk mens. Niet zozeer omdat hy eenvoudige mensen opzweept tot een moeilijk te beschrijven hysterie, maar omdat hij de dood op zijn gewe ten heeft van een half dozijn kinde ren. Geen doktoren, medicijnen, zie kenhuizen. Zijn discipelen gaan zijn leer propageren bij de uitgaande bios copen en zelfs bij de uitgaande ker ken. Men begint zich in Frankrijk nu met enige ernst af te vragen wat men tegen deze secte kan doen. Alles wat men tegen Georges on derneemt zal van hem een martelaar maken. Men zou hem in het gevang kunnen zetten wegens medeplichtig heid bij „het niet bijstaan van perso nen. die zich in doodsgevaar bevin den''. Maar zyn aanhangers hebben gezworen hun wedergekeerde Chris tus te beschermen. Niet dat men bang is voor relletjes, maar men wil de postbeambte geen martelaarskroon op het kale hoofd zetten. In bepaalde departementen heeft men de verkoop van zijn kranten en het houden van bijeenkomsten verboden. Maar de on derdanen van de „Christ de Montfa vet" beschikken over een ware doods verachting. Voorlopig beperkt men zich er dus toe om de kinderen van deze „uitverkorenen" ouders te verdedigen. tegen hun Wanneer de bedijking van Ooste lijk Flevoland de 3e Zuiderzeepol der zal zijn voltooid, moet zo snel mogelijk met het afmalen van het water binnen de bedijking ivorden aangevangen. De daartoe benodigde gemalen moeten dus op dat tijdstip gereed zijn. Drie gemalen worden er op het ogehblik gebouwd, die de nieu we polders leeg moeten malen en later droog moeten houden. De fotograaf maakte van een dezer gemalen, de „Wortman" b\j Lely stad, deze opname tijdens de bauw. De capaciteit van de drie pompen welke aangedreven door dieselmo toren hier zullen worden opge steld zal 1500 mS water per minuut zijn. 315 Km2 polder zal door dit ge maal in sam.emoerking met het gemaal te Ketelhaven droog gehou den worden. (Luchtfoto A.N.P.) MINISTER ONTEVREDEN OVER SANERING Inschakeling kruideniers en zelfslijtende boeren (Van onze parlementaire redacteur). De kleine melkhandelaren zyn ongerust. Zy zijn ongerust over de maafc- reeelen, die de minister van landbouw, de heer Mansholt, wil treffen ter stimulering van een zekere concurrentie teneinde het risico van een door de melkhandel al te streng doorgevoerde sanering te verminderen. In een brief, die de bewindsman ter voorlichting van de leden der Twee de Kamer der Staten-Generaa! op 5 October j.l. aan de voorzitter der Ka mer richtte in antwoord op een hem door het lid de heer Vondeling in de vergadering van 22 December 1953 gestelde vraag over de prysvorming van de consuraptiemelk in het Westen des lands, schrijft hij o.a. dat ter voorkoming van een te sterke monopolisering en machtspositie van de melkdistribuontcn besloten is de melkbezorgers-vergunningen niet langer te binden aan omzetnormen. Overwogen wordt aan kruideniers de gelegen heid te geven verpakte melk en melkproducten te verkopen. En men onder zoekt, of het aanbeveling verdient dispensatie te verlenen van het standaar-' disatiegebod, waardoor veehouders in staat worden gesteld om met name in de kleinere plaatsen zelf melk aan consumenten te verkopen. Als stok achter de deur vermeldt de minister, dat wanneer in de toe komst zou blijken, dat bepaalde on gewenste toestanden blijven bestaan, wellicht mede veroorzaakt door het sluiten van overeenkomsten, die ge volgen met zich medebrengen, die in strijd zijn met het algemeen belang de regering zich dan genood1 zou zien wederom bepaalde voor schriften te geven. De gezamenlijke organisatie van detaillisten de R.K. Bond van melkhandelaren in Nederland, de Prot. Chr. Bond van melk- en zuivel handelaren in Nederland, de Centrale Besturenbond van zuivelhandelaren organisaties en de Verenigde melk- handelarenorganisaties n 10.000 aangeslotenen omvattende verweren zich thans tegen de plan nen van de minister. Deze actie gaat dus niet mede uit van de grote melk- centrales en coöperatieve organisa ties, die vooral in de grotere plaatsen een aanzienlijk deel van de detailhan del in handen hebben. Zij vestigen er de aandacht op, dat de „geslotenheid" van de detailhandel niet bestaat. Volgens de minister is gebleken, dat sommige bepalingen in de saneringsovereenkomsten, zoals deze de laatste jaren zijn afgesloten met het doel tot vereenvoudiging van het melkdistributieapparaat te ko men, in hun uitwerking strijdig zijn met het algemeen belang. In sommi ge gevallen is de keuze van de con sument uit verschillende slijters on mogelijk gemaakt, doordat slechts één bezorger per wyk optreedt. Ongeoorloofd. In enkele overeenkomsten vindt men voorts een afspraak omtrent ex clusief economisoh verkeer, dat wil zeggen, dat een fabriek zich verbindt te leveren aan een bepaalde groep slijters, die zich op haar beurt ver bindt tot uitsluitende afneming van die fabriek, waardoor het enerzijds aan niet aangesloten melkslijters on mogelijk gemaakt wordt zich ter plaatse van melk te voorzien, ander zijds aan een fabriek de mogelijkheid wordt ontnomen aan andere slijters te leveren. In vele gevallen komt verder een bepaling voor over winstverdeling, waarbij de winst, die wordt behaald boven die van een tevoren vastgestel de omzet, moet worden afgedragen, waardoor de prikkel tot concurrentie en goede dienstverlening gaat ontbre ken. Tenslotte zijn in sommige regelin gen beperkende bepalingen opgeno men omtrent de vestiging van nieu we slijters. De detaillisten stellen hiertegen over, dat een ieder zich kan vestigen, indien aan de vestigingsvoorwaarden wordt voldaan en dat. waar eventu eel „geslotenheid" bestaat via onder nemersafspraken, deze door de mi nister van Economische Zaken ge schorst zijn. Zij hebben hierbij het oog op de schorsing door de minister van Economische Zaken in overleg met de ministers voor Publiekrech telijke Bedrijfsorganisatie en van Landbouw, van de bepalingen omtrent het exclusief economisch verkeer en de winstverdeling. Deze kwestie is aan de Commissie Bedrijfsregelingen voorgelegd om advies. Verwacht mag worden, dat dit ad- es nog vóór Kerstmis zal worden uitgebracht. Gesaneerde gemeenten Naar de detaillisten ons mededeel den zijn ongeveer 200 gemeenten ge saneerd en zijn daar slechts enkele gevallen van niet geheel beantwoor den aan de eisen van bijvoorbeeld service. Onder deze omstandigheden achten zij het inschakelen van de kruideniers het opdringen van een concurrentie, die hen ernstig benadeelt. Want niet alleen wordt hierdoor het thans ge voerde vestigingsbeleid doorbroken, ook treft de maatregel de melkhan delsbranche in het hart, daar 40 van haar omzet uit flessenmelk be staat. Tegen de inschakeling van de zelf- slytende veehouder voeren de detail listen o.a. aan, dat zy betekent een AANLEGGEN VAN EEN LANDGOED. Van moeras tot lustoord Smaken verschillen. Wat de een een hobby noemt en in zijn vrtfe tijd lou ter voor zijn plezier doet, kan voor de ander een heidens karwei betekenen, waar Hij nooit aan zou beginnen. Over de liefhebberij die de heer J. J. Canta, werkzaam bij de administratie van de Eindhovense Philipsfabricken, er op nahoudt, is echter geen twijfel of verschil van inzicht mogelijk. Iedereen, behalve de betrokkene zelf, noemt het „beulenwerk". Het overtroeven van de natuur is nifeenmaal niet iets, dat in een handomdraai gebeurt. Wat de ze man echter geheel alleen heeft gepresteerd, grenst aan het ongelooflijke. En zijn doorzettingsvermogen kennende, staat het zo goed als vast, dat binnen een jaar of vier zijn ideaal verwezenlijkt zal zijn. hij er ook met zijn auto over kan rij den. Behalve de grote vijver, die m het midden 1,60 meter diep is, be schikt hg over een vijvertje waar kin deren kunnen baden en een kanaal, dat een ideale schaatsbaan vormt. Hoeveel uren de heer Canta in zyn domein heeft doorgebracht, is niet te schatten, maar hij moet er gewerkt hebben als een paard. Het uitsteken Al in 1936 is de heer Canta begon nen met de aanleg van een recreatie oord, dat wellicht nergens in de om geving zijn weerga vindt. In dat jaar kocht hy in de rijkelijk met natuur schoon gezegende gemeente Waalre een flinke, aoor bos omringde, lap grond. In het midden lag een venne tje en het gehele bodemoppervlak was in wezen één grote moeraspoel. „Aan moeras heb ik niets", zo rede neerde hy, „wel aan water en bos". Dies toog hij aan het werk om als een volleerd grondwerker zyn bezit te verfraaien. Iedere Zaterdagmiddag, tijdens de vacanties en ook op lange zomer avonden, trof en treft men hem „bui ten" aan. Met een onverzettelijke grimmigheid en een enorme dosis fan tasie sloeg hij aan het graven. Hitte noch vorst kunnen hem deren en als de oorlog geen roet in het eten had festrooiu, dan zou het „paradijs voor e jeugd" waarschynlyk al voltooid 2iyn. Nu is het nog niet zo ver, maar wie het „Canta-ven" aanschouwt, kan zich nauwelijks meer indenken dat hier vroeger een drassige woestenij lag. Het oorspronkelijke vennetje is uitgedijd tot een volslagen ven van anderhalve hectare, 's Zomers is het er goed toeven aan een strandje of tussen de bomen en in de winter kan er heerlijk geschaatst worden. Door het uitsteken en uitdiepen van het ven is het aspect van het in to taal vyf hectare grote perceel in de loop der jaren volkomen veranderd. Er zijn overal knusse plekjes, waar men verpozing kan vinden en er is een eilandje van zestienhonderd vier kante meter. Rond het water is de heer Canta bezig met het aanleggen van een kronkelende wandelweg, die drie en een halve meter breed wordt, zodat die stuk voor stuk acht tot twaalf ki lo wegen, is voor hem een peuleschil- lctje en meermalen heeft hii het tien uur aan een stuk volgehouden. Zwaar gedupeerd is hij, doordat in de oorlog twee houten huisjes, een roeiboot, gereedschappen en een groot aantal biels werden ontvreemd. Dat bracht uiteraard een grote stagnatie teweeg, maar onverdroten ging de doorzetter opnieuw aan de slag en langzaam maar zeker nadert zijn karwei de voltooiing. PLANNEN Overigens moet er nog heel wat ge beuren, want de plannen van Canta zyn niet mis. Hij wil namelijk na zijn pensionnering nog een stuk grond op hogen en daarop twee tennisvelden met terrassen aanleggen, twee huisjes bouwen (één op het eilandje en eén tussen de twee reeds bestaande heu veltjes) en het hele perceel omheinen. Er zal ongetwijfeld nog heel wat wa ter door het ven stromen voordat het doel verwezenlijkt is, maar reken maar dat het voor elkaar komt. En tussen de bedrijven door wordt het bos op een deskundige wijze onder houden: zie maar hoe schoon de stam men van de bomen zijn gemaakt, zo dat het ongedierte amper de kans kry'gt om het natuurschoon aan te tasten terugbuiging van een jarenlang ge voerd beleid inzake de verplichte pas- teurisatie en de standaardisatie. Veel betekenis heeft dit laatste protest echter niet, omdat er behalve in Zeeland geen zelfslijtende veehou ders meer zijn. Alleen in enkele zeer afgelegen streken komt er nog wel eens een voor met een vergunning. De detaillisten verklaren zich ten slotte tegenstanders van een verho ging van het vetgehalte van de melk, omdat het Nederlandse volk reeds voldoende vet krijgt en de smaak er niet door verbetert, maar vooral om dat de prys van de consumptiemelk er aanzienlijk door zou stijgen en de omzet zou teruglopen, waarvan zij onmiddellijk nadeel ondervinden. Niettemin zijn zij bereid om twee soorten melk, de tegenwoordige en die met een hoger vetgehalte te ver kopen. Het komt ons voor, dat de geza menlijke organisaties van kleinhan delaren in melk op een aantal punten gelijk hebben, aangenomen, dat mi nister Mansholt inderdaad rondloopt met plannen om door zekere maat regelen de onderlinge concurrentie te bevorderen. Het is verstandig, dat zij hun bezwaren kenbaar maken, voor dat de brief van de bewindsman aan de voorzitter van de Tweede Kamer tegelijk met de begroting van Land bouw, Visserij en Voedselvoorziening voor 1955 in openbare behandeling komt, omdat de Kamerleden nu van de moeilijkheden van de detaillisten op de hoogte zijn. Doch aan de andere kant zou het wellicht zijn nut gehad hebben het advies van de Commissie Bedrijfsre gelingen af te wachten. Misschien komt zij wel met de organisaties van detaillisten tot de conclusie, dat de minister spoken ziet en dat er geen reden tot ingrijpen bestaat. Op de foto's ziet men de heer Canta aan het werk bij zyn ven en een beeld van de schitterende omgeving.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 3