Op het Franse platteland stookt
iedere boer zijn alcohol
Bijna een millioen
ambtenaren in
ondeskundige
Indonesië
C
KWANTITATIEVE BEPERKINGEN
DER INVOER ONGEWENST
LEVENSLUSTIGE 105-JARIGE MET
WEINIG GEBREKEN
RUZIE OM VROUW LEIDDE
TOT STEEKPARTIJ
WOENSDAG 10 NOVEMBER 1954
PROVIN Cl ALE ZEEUWSE COURANT
7
STAATSVIJAND NUMMER ÉÉN
Mendès-France wil het drankverbruik
verminderen
(Van onze Parrjse correspondent).
De gevaarlijkste, hardnekkigste en ook machtigste vijand, die Frank
rijk belaagt, heet alcohol. Door deze alcohol verliest dit land jaarlijks een
bedrag, waarmede men een stad als b.v. Haarlem zou kunnen bouwen.
Veertig procent van al de mensen, die in de ziekenhuizen worden ver
pleegd, liggen daar, omdat zjj ziek zijn door een te groot alcoholgebruik.
In de krankzinnigengestichten blijkt ongeveer de helft geestesziek te
zijn vanwege het te veel drinken. Vijf en zeventig porcent van al de kin
deren, die door strenge opvoedingsgestichten moeten worden groot ge
bracht, zijn daar verzeild geraakt, omdat hun ouders dronkaards waren.
De helft van al de personen, die door een auto-ongeluk om het leven ko
men, bevinden zich onder de invloed van de drank.
Voorts rekent men dat zestig pro
cent van al de gevangenen inbreker
of moordenaar zijn geworden, omdat
zjj hun wilskracht of hun geweten
door de alcohol hadden ondermijnd.
Zo zouden we door kunnen gaan: ze
ventienduizend personen sterven per
jaar aan delirium tremens of een door
de alcohol ontstane leverziekte.
Mendès-France heeft besloten deze
verschrikkelijke volksvijand eens heel
erntig te gaan aanpakken. Hij is be
zig met de voorbereiding van een
aantal wetten, die het drankmisbruik
te lijf moeten gaan.
Nu zou het verkeerd zijn te denken,
dat de alcohol zoveel schade aan
kan richten omdat iedere Fransman
bij zijn maaltijden wijn drinkt. De
Franse medici zyn het er over eens
dat het matige gebruik van wijn
niet meer dan een halve liter per dag
niet schadelijk is. De zaak is veel
ingewikkelder. De alcoholstokerij is
in Frankrijk zeer streng geregle
menteerd. Dit neemt niet weg, dat er
op een ongekend grote manier clan
destien alcohol wordt gemaakt. Deze
vloeistof wordt in hoofdzaak ge
stookt van wijn, van vruchten en van
door JAN BRUSSE
deze wet ingetrokken en de boeren
kregen hun te veel betaalde belasting
weer terug. Zo werd er ook besloten,
dat er geen vergunningen meer zou
den worden verstrekt voor nieuwe
café's. Men vond dat Frankrijk het
wel met de 500.000 bestaande café's
kon doen. Dit besluit werd kort daar
op bij handopsteking weer ingetrok
ken.
Wat kan Mendès-France tegen de
alcoholellende beginnen? De nieuwe
minister-president heegt getoond niet
van halve maatregelen te houden en
men mag dus verwachten dat hij het
mes eens flink in dit abces zal zetten.
Maar de caféhouders die men hier
ietwat ongewoon de limonadiers
noemt hebben vorige week reeds 'n
grote protestvergadering georgani
seerd om tegen de eventueel door P.
M. F. te nemen maatregelen van leer
te trekken. En de vakvereniging van
de suikerbietenboeren heeft haar
vertegenwoordigers in het parlement
Mendes-France laten waarschuwen,
dat de boeren hun privéleges met
hand en tand zullen verdedigen.
Ben van de belangrijkste maatre
gelen zal zijn het clandestiene sto
ken van alcohol tegen te gaan.
Frankrijk gebruikt jaarlijks 600.000
hectoliter van deze sterke drank te
gen b.v. slechts 32.000 hectoliter cog
nac en nog geen 20.000 hectoliter li
keur. Het is echter heel moeilijk de
boeren te beletten alcohol te stoken.
In het Noorden heeft iedereen cider-
appel bomen, in het midden en het
Zuiden nagenoeg iedereen druiven.
Niets is gemakkelijker dan van die
appels of van die druiven eau de vie
te stoken. Wie gesnapt wordt krijgt
wel een voorbeeldig zware straf (zijn
hele bedrijf kan verkocht worden),
maar het is onmogelijk om na te
gaan, wat er achter de dikke muren
van al die boerderijen gebeurt. Een
grootscheepse propaganda tegen het
alcoholisme zal vooral indruk ma
ken op hen, die nog betrekkelijk ma
tig zijn.
De strijd zal heel moeilijk zijn.
Maar wij hebben vertrouwen dat
Mendès-France ook deze Bastille zal
kunnen nemen.
Mevr. Johanna J. de Calonne-Meister
op één na de oudste
suikerbieten. Nu is de wetgeving zo,
dat iedereen, die druiven, appels of
suikerbieten verbouwt, het recht
heeft om voor zichzelf tien liter alco
hol te stoken. Tien liter van bijna
100 dat wil dus zeggen ruim twin
tig liter sterke drank. Hij mag wel
meer maken, maar dan moet hg daar
op een hoge belasting betalen, name
lijk zeven gulden vyftig per liter.
Niettegenstaande het feit, dat er een
uitermate strenge contróle wordt
uitgeoefend neemt men aan, dat
jaarlijks 150 millioen flessen eau de
vie clandestien worden gemaakt.
Deze sterke drank wordt op het plat
teland voor ongeveer twee gulden
Eer fles verkocht. In een winkel be-
ïalt men voor deze zelfde fles zeker
acht gulden.
Wij komen zelf veel in Normandië
en hebben kunnen constateren, dat
men daar de calvados (van appels ge
maakte brandewijn) drnkt zoals wij
thee drinken. Heel de dag door, zon
der ooit echt dronken te worden,
zonder ooit helemaal nuchter te zijn.
Natuurlijk drinkt niet iedereen zo
veel en het is vooral verheugend te
constateren, dat de jongere mensen
veel matiger zijn. Maar vele hand
werkslieden van middelbare leeftijd
hebben een gevaarlijke trouw aan de
fles gezworen. Alles is aanleiding
om even een glaasje te gaan drinken.
Wanneer je schuchter naar voren
brengt, dat dit constante alcoholdrin-
ken toch slecht is voor de gezondheid,
lacht men je homorisch uit.
Moeilijke strijd.
Wat kan men tegen deze plaag
doen? De elkaar opvolgende Franse
regeringen hebben reeds van allerlei
geprobeerd. Daarbij dient gezegd te
worden, dat het halve maatregelen
waren, die meestal nog getorpedeerd
werden vóór zij in werking traden.
Destijds heeft Pétain tijdens de oor
log iedere reclame voor alcoholhou
dende dranken verboden. Ook ver
bood hij de fabricatie van bepaalde
apéritifs, zoals die onschuldig lijkende
anijsdrank, die men pastis noemt.
Op 6 Januari van het jaar 1951
vond men in het parlement een rui
me meerderheid om deze wetten af
te schaffen. Het vorig jaar verhoog
de het kabinet Laniel de belasting op
alcohol met 30 De wijn, cider en
suikerbietenboeren klaagden steen en
been, maar ze waren wel gedwongen
te betalen. Vier maanden later werd
MINISTER ZIJLSTRA VERKLAART:
Invoerrechten moeten omlaag.
De Nederlandse minister van Economische Zaken prof. dr. J. Zijlstra,
heeft Dinsdag op de conferentie van landen die deelnemen aan de algeme
ne overeenkomst inzake tarieven en handel (G.A.T.T.), met kracht aange
drongen op het nemen van internationale maatregelen voor de verwijdering
van handelsbelemmeringen.
Minister Zijlstra verklaarde dat de coördinatie van de handelspolitiek der
Benelux-landen al zodanige voortgang had gemaakt dat het nu mogelijk
was, gemeenschappelijke voorstellen in te dienen en een gelijke houding aan
te nemen ten aanzien van de internationale economische betrekkingen. Het
standpunt, dat ]|ij in zyn rede formuleerde, was dan ook niet uitsluitend
een Nederlands maar een Benelux-standpunt.
dat de tekst zodanig dient te worden
gewijzigd dat geen enkel land kwanti-
itieve beperkingen langer dan strict
noodzakelyk zou kunnen handhaven
en dat deze niet zouden kunnen wor
den toegepast voor andere doeleinden
dan voor net herstel van de belasting
balans-positie.
Voorts achten de Benelux-regerin-
gen het „van essentieel belang", zo
zeide prof. Zijlstra, dat in de G.A.T.T.
bepalingen worden opgenomen, waar
onder .de deelnemende landen ver
plicht worden, over te gaan tot verla
ging van alle invoerrechten die een
belemmering voor de handel vormen
en niet verenigbaar zijn met „een nor
male en gematigde bescherming voor
binnenlandse industrieën", waarbij
ook met de belangen van andere lan
den rekening moet worden gehouden.
Als basis voor het overleg omtrent
welke tarieven als redelijk kunnen
worden beschouwd en welke geleide
lijk dienen te worden verminderd,
heeft de Nederlandse delegatie een
ontwerp-tekst aan de conferentie
voorgelegd.
Hg zeide dat de Benelux-regeringen
krachtige voorstanders waren van
versterkingen der bepalingen van de
G.A.T.T. inzake kwantitatieve invoer
beperkingen. De overeenkomst streeft
weliswaar naar afschaffing van die
beperkingen, maar maakt een uitzon
dering voor gevallen waarin een land
met betalingsbalans-moeilijkheden te
kampen heeft. Van deze uitzonde-
rings-bepaling is de laatste jaren zo
veel misbruik gemaakt, aldus de mi
nister, dat de grondregel er groten
deels door is teniet gedaan. Vandaar
De Amerikaanse illusionist James
Crossini zouter gelegenheid van de
filmpremière ,jDe grote Houdini" te
Parijs, laten zien, dat er ook in deze
tjjd nog stunts" uit te halen zijnhij
het zich n.l. op een hoogte van on
geveer 20 meter boven de straat met
gebonden handen aan zijn voeten op
hangen. De bedoeling was, dat hij
zich dan binnen niet al te lange tijd
zou bevrijden uit deze ongewone po
sitie en inderdaad had hij zyn han
den spoedig van de touwen ontdaan.
Toen was het verder echter afgelo
pen... Veertig minuten lang hing
hij met zijn hoofd naar beneden totdat
de Parijse brandweer hem met be.
hulp van een ladderxcagen bevrijdde.
Op de linker foto ziet men Crossini
aan het begin van zijn experiment;
in het midden heeft hij juist zijn han
den los gekregen; op de rechter foto
ziet men hoe hij door twee potige
brandweerlieden uit zijn netelige po
sitie wordt verlost.
MEVR. J. J. DE CALONNE—MEISTER.
Tien kinderen groot gebracht en
op 43-jarige leeftijd weduwe
(Van onze speciale verslaggever).
Mevrouw J. J. de CalonneMeister, Laan van Meerde rvoort 540, in
Den Haag, lacht alle doktoren en gezondheidsspecialisten uit. Ze wordt
Donderdag 11 November 105 jaar, en heeft nog de levenslust van een 70-
jarige. Ze is een maand jonger dan de oudste inwoonster van ons land, die
woonachtig is in Eibergen, en dat weet ze. Wanneer ze deze oude dame
dus ooit nog eens zou ontmoeten, zou ze zich de op-en-aanmerkingen van
deze dame laten welgevallen. Dat doet ze nog altijd niet van haar kin
deren een dochter en haar jongste zoon b(j wie ze ln huis ls. Wan
neer die haar zo nu en dan remmen in haar activiteiten, omdat het nu
eenmaal niet verantwoord meer is, dat een 105-jarige dame boven op een
stoel klimt om iets uit de kast te pakken, dan kan ze rustig zeggen: „Be
moei je er niet mee. Ik ben ouder dan jullie, en weet wat ik doe."
Ja, ja, het is nog altijd een par
mantig dametje, met gevoel voor hu
mor. De olijke twinkeling in haar
ogen spreekt boekdelen. Geen won
der, dat zij in de omgeving van haar
woning, waar ze nu en dan op zon
nige dagen nog wel eens gaat winke
len, vele vrienden telt. De school
gaande jeugd, zal nooit verzuimen
even langs het raam te lopen om de
oude dame te begroeten, en alle be
stuurders en conducteuren van de
passerende trams zijn ook al haar
vrienden geworden.
Dank zij een nog altijd goede ge
zondheid kan zij met volle teugen ge
nieten van de belangstelling en sym
pathie, die de voorbijgangers haar
toedragen. Haar ogen hebben haar
nog niet in de steek gelaten, en ook
haar geest bleef helder.
Men is geneigd bij het constateren
van al deze feiten, te denken dat
deze dame een gemakkelijk en zor-
genloos leven gehad heeft. Niets is
echter minder waar. Ze heeft tien
kinderen ter wereld gebracht, en bij
kans alleen de opvoeding van dit
tiental moeten volbrengen. Toen ze
nog maar 43 jaar was, kwam haar
man gouvernementsambtenaar in
Batavia te overlijden. Ze is toen
gerepatrieerd naar Nederland, met
De olifant Dumbo uit Londne doet
hier zijn daagljjkse ronde; „Tégen
vuil en papierzegt het zindelijke dier
(Als we ieder nou's zover krijgen
konden
„VREDESRECHTER" ZWAAIDE MET MES
Jaar gevangenisstraf
geëist.
De Amsterdamse rechtbank heeft
zich Dinsdagmorgen bezig gehouden
met een zaak tegen twee Amsterdam
mers, de 38-jarige havenarbeider J. G.
en de 29-jarige lasser F. J.
In de nacht van 14 op 15 Augustus
jl. :t|'n deze mannen het huis binnen
gedrongen, waar de lasser enige tyd
onderdak had genoten. Hy was buiten
de deur gezet, maar wilde nu zyn con
current (want het ging om een
vrouw) uit de woning werken.
Het slot van het liedje was, dat de
ze concurrent, een zekere K., een mes
steek in de linkerarm kreeg en de
twee indringers in de cel belandden.
Volgens de getroffene en enige in
woners heeft de havenarbeider met
het mes gestoken. Deze verdachte
ontkent en zegt, dat hij als een „vre-
desrechter" mee naar binnen was ge
gaan.
Volgens de getuigen hadden de las
ser en K. elkaar vastgegrepen en
kwam de havenarbeider op een teken
van de lasser tussenbeide.
De officier van justitie, mr G. R.
Nubé, vond het een ernstig misdrijf
en vroeg tegen elk der verdachten een
jaar gevangenisstraf met aftrek.
De verdediger van G., mr. P. A.
Hoogbergen, zeide van mening te zijn,
dat deze zaak te veel opgeblazen is
en eigenlijk meer thuis hoort bij de
politierechter. Naar pleiters mening
heeft zijn cliënt niet de bedoeling ge
had te steken, maar heeft iatij alleen
willen dreigen. Het slachtoffer zou
door met zyn arm af te willen weren,
zichzelf aan het mes verwond hebben.
Pleiter vroeg clementie voor zijn
cliënt. Mr. P. Stoffels vroeg voor de
lasser op juridische gronden vrij
spraak subsidiair clementie.
De rechtbank zal in deze zaak op
23 November a.s. uitspraak doen.
ELKE VERANDERING EEN VERBETERING
Ontevredenheid voedingsbodem
voor het communisme
(Van onze correspondent).
Wat ook het resultaat van de huidige moeilijkheden rond het Indone
sische kabinet mag zijn, ook enkele nieuwe ministers en zelfs een geheel
nieuwe regering, met andere richtlijnen, staan voor een bijna onmogelij
ke taak w anneer zij een einde aan de steeds toenemende chaos willen ma
ken. Het is een taak, die reuzenkrachten zou vergen. Men vindt zich ge
confronteerd met een financieel-economisch moeras, een warwinkel van
politieke en militaire intrigues en een Augias-stal van corruptie. En daar
bij ontbreekt het aan voldoende bekwame figuren om werkelijk practische
oplossingen te vinden, en deze daarna ook te laten uitvoeren. Wat de
quantiteit aangaat overtreft het staatsapparaat alles wat op dit gebied
ooit in het Oosten vertoond, maar ook nimmer is de qualiteit op zo laag
niveau geweest.
Op het moment van de souvereini-
teits-overdracht beschikte Indonesië
over een betrekkelijk beperkt aantal
behoorlijk opgeleide inheemse ambte
naren, en dan goeddeels in de lagere
rangen. Het zullen er hoogstens 120
tot 125 duizend geweest zijn, waarbij
dan nog een 20.000 Nederlandse amb
tenaren kwamen. Vandaar de voor de
hand liggende verwachting, dat men
voorlopig nog vele ervaren Neder
landse ambtenaren als adviseurs in
dienst zou laten, voor opleiding en
bijstand. Om redenen van politiek
sentiment is dit niet of in zeer gerin
ge mate het geval geweest
Amtenar en-monstrum
De gevolgen doen zich steeds meer
gevoelen. Men heeft een overheids
apparaat in het leven geroepen, dat
op dit ogenblik meer dan achthon
derdduizend ambtenaren omvat, waar
van zeker tachtig procent iedere be
kwaamheid voor de hem opgelegde
taak ontbreekt. Meer dan 800.000
ambtenaren, dat is één ambtenaar op
de negentig inwoners. Blijkbaar heeft
men in de hoeveelheid willen zoeken,
wat er aan bekwaamheid en ervaring
ontbrak. En volgens enkele Indonesi
sche bladen, die er onbeschroomd de
spot mee drijven, is de regering van
plan dit aantal nog eens met een
150.000 man uit te breiden.
Dit ambtenaren-monstrum van straks
bijna een millioen mensen, die aan
schrijfbureaux zitten, kranten lezen
en koffie drinken, vormt niet alleen
een zeer kostbare post voor de
Staatskas, het is ook een hinderpaal
voor iedere gezonde economische
ontwikkeling en een bron van ontzag
wekkende corruptie, Bureaucratie en
steekpenningen, politiek en financieel
geknoei, zijn hand over hand toege
nomen en vormen de vruchten van
een Overheidsapparaat, dat groten
deels uit volmaakt ondeskundige en
avontuurlijke lieden bestaat.
Een bekwame minister in Djakar
ta kan nóg zo verstandige maatre
gelen voorstellen en op papier zetten,
wat geeft dit alles wanneer het
apparaat om die maatregelen uit te
voeren, en de toepassing ervan te con
troleren, niet voor zijn taak berekend
is. Helaas vormt het politiek en fi
nancieel gemanipuleer m een deel der
hogere regionen ook een weinig illus
ter voorbeeld voor dit nieuwbakken
ambtenaren-corps. Wij hebben daar
iuist een typisch voorbeeld van gezien
lij de voorbereiding van de algemene
verkiezingen.
De regering heeft het aangedurfd
in de centrale commissie, welke daar
mee belast is, geen vertegenwoordi
gers op te nemen van de grote oppo
sitie-partijen, waaronder de Masjumi,
die haar meest krachtige en gevaar
lijke tegenstandster vormt. Het groot
ste deel van de leden dier commissie
bestaat uit aanhangers van de P.N.I.,
de voornaamste regeringspartij van
dit ogenblik-
Nu is onlangs uitgekomen dat lage
re ambtenaren, die in een ververwij-
derd maar belangrijk centrum de aan
staande kiezers moesten registreren,
bij die registratie in de kampongs
volstonden met het opnemen van de
namen der kiesgerechtigden, voor zo
ver zij lid of aanhanger van de P.N.I.
zijn. De namen van Masjumi-leden
werden eenvoudig overgeslagen. Iets
dergelijks is mogelijk en kan zelfs
lang bedekt blijven, in een land, waar
van het grootste deel der bevolking
het raderschip „Bromo", dat ln 1892
nog om de Kaap voer.
Al haar kinaeren heeft ze kunnen
laten studeren en een behoorlijke po
sitie in de maatschappij kunnen be
zorgen.
Wanneer men haar naar het ge
heim vraagt om oud te worden, zegt
ze kernachtig en ad rem: „Bezig blij
ven!". Dat devies voert ze tot op de
huidige dag. In het huishouden van
haar dochter vindt haar hand nog
altijd het een en ander te doen.
Trouw helpt ze zo bijvoorbeeld bij de
afwas. Slechts de invloed van de haar
met veel zorg omringende kinderen
kan haar weerhouden te veel te doen.
HERINNERINGEN.
Bijzondere herinneringen?" zo
hebben we haar gevraagd.
Och, talloze, maar naar mate
een mens ouder wordt, vervaagt de
grootheid van de gebeurtenissen. Ze
heeft de gasverlichting zien komen,
de fiets, ae auto, de electriciteit en
de radio. En dit alles heeft ze aan
vaard als vanzelfsprekende dingen.
Even vanzelfsprekend als ze als
meisje aanvaardde dat er een dagreis
met de postkoets nodig was om op
Ambon naar plaatsen te komen, waar
de auto later in een half uur of een
uur heen reed.
Haar enorme aanpassingsvermo
gen heeft haar tot in haar 105de le
vensjaar nog niet verlaten. Dit is het
ook, wat haar nog belangstelling
feeft voor de dagelijkse dingen om
aar heen en de dingen, die in de we
reld gebeuren. Waar ze haar jeugd
temidden van de Ambonnezen heeft
doorgebracht haar vader was ge
neesheer-directeur van het militaire
hospitaal in Ambon kan ze nog
verontwaardiging opbrengen voor het
lot, dat dit volk getroffen heeft.
Zou ze een dergelijke vitaliteit niet
toegestemd hebben in een huldiging,
die de Hagenaars haar Donderdag
willen bereiden met o.a. een serenade
van de Hollandse Schotten. We ho
pen, dat haar de drukte van die dag
geen schade zal doen, en vertrouwen
daar voorlopig weer op, want zelf be
weerde ze nog wel wat drukte te
kunnen hebben.
Het langs haar woning razende
verkeer en de overmatige belangstel
ling waarvoor ze nog alle oog heeft,
schijnen dat vertrouwen te bevesti
gen.
analphabeet is en van de verkiezings
procedure en haar gevolgen toch al
heel weinig begrijpt.
Financiële knoeierij
Maar behalve politieke corruptie
werd en wordt in dit kader ook nog
financiële knoeierij gepleegd. De met
registratie belaste ambtenaren ma
ken er in verscheidene gevallen een
zaakje van aan kamponghoofden in
de binnenlanden officiële stembussen
te leveren vér boven de door de rege
ring vastgestelde prijs. Het blijkt voor
de betrokkenen een uiterst voordeh-
fe handel, en als gewoonlijk betaalt
e onwetende massa weer het w
Dit zijn slechts voorbeelden van"
SS
misstanden, maar ze illustreren
voldoende het doorvreten van politiek
gekonkel en corruptie van hoog tot
laag.
Het eenvoudige volk, de kleine
boer, de arbeider, zijn tenslotte het
slachtoffer van dergelijke toestanden.
De ontevredenheid neemt toe, en het
zal ieder duidelijk zijn hoezeer hier
door de nimmer aflatende propagan
da van het communisme in de kaart
wordt gespeeld. Men behoeft er zich
waarlijk niet over te verwonderen,
dat de communistische fractie in het
Indonesische parlement deze regering
bij herhaling haar steun is blijven toe
zeggen, ook al zit er geen enkele (of
ficiële) communist in het op dit ogen
blik enigszins wankele kabinet.
De situatie wordt dagelijks meer
rijp voor een uitbarsting, en het zijn
de communisten die zullen trachten
er hun winst uit te slepen. Maar zij
zijn gelukkig niet de enigen. In
een komende krachtmeting om de
macht zullen zij de niet minder krach
tige groep der Masjumi-partij tegen
over zich gesteld zien, de religieus-
Mohammedaanse politieke stroming,
die in grote gebieden nog zeer veel
vat op de eenvoudige en gelovige be
volking heeft.
Wat men van de Masjumi op po
litiek en economisch gebied zou
mogen verwachten, valt moelljjk
te voorspellen, maar het ls wel
zeker dat haar leiders (en zij
beschikt over een aantal uiterst
bekwame figuren) van plan zyn
de bezem door de Augias-stal der
ambtenarij te gaan halen. Het zal
onder de gegeven omstandighe
den niet gemakkelijk zijn er Iets
beters voor in de plaats te geven.
Maar iedere verandering, hoe pri
mitief ook, kan in een situatie
als de huidige alleen maar een
verbetering zyn.
