Ruim 130 mensen kwamen om in
opgeblazen stadhuis
Nederlands grootste schip op de
werf van Wilton-Feijenoord
EDELSTENEN EN PARELS
SCHITTEREN IN HET KREMLIN
HUUR-SUBSIDIE VOOR DE
LOCALE OVERHEDEN
I DONDERDAG 4 NOVEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
DRAMA IN HEUSDEN
„Alles in orde" - maar in de toren
smeulde de lont
(Van onze speciale verslaggever)
Van Reynen ging zien hoe het was gesteld bij de kerk, waarvan juist de
toren weggeslagen was. Er was niemand gewond. „Toen ik terugging",
vertelde hij later, „was het alsof er iemand naast mij kwam lopen, die zei:
Ga niet. terug naar het Stadhuis! Ik maakte mij angstig. Ik ging naar het
huis van dokter Schimmel, want terug naar het Stadhuis durfde ik niet. Ik
had er wel heen willen lopen, de deuren open willen rukken en zeggen:
Mensen, eruit! Maar ze zouden gezegd hebben dat ik gek geworden was.
Drie minuten heb ik in het huis van dokter Schimmel gezeten en toen hoor
de ik een klap van geweld. Ik zei: daar gaat het Stadhuis! Ik heb het ge
weten. Tweehonderd doden, daar komt geen mens levend uit". 1).
hersteld, na zeven maanden in een
ziekenhuis te hebben, doorgebracht.
Volgende dag werd
Heusden bevrijd.
Inderdaad, het was het Stadhuis.
Toen de dikke mist van kalkstof
weggetrokken was, zagen haastig
toegelopen Heusdenaren een open
plek waar eens het Stadhuis had ge
staan. Een vormloze puinhoop van
vele meters hoog, lag scheef wegge
zakt. Achteraan was een gedeelte
blijven staan, maar een deel van de
toren en de bovenverdiepingen wa
ren op de grote schuilplaats geval
len. Op het ogenblik van de explosie
scheurde de zoldering en in minder
dan een seconde waren alle aanwe
zigen begraven onder het puin. De
genen, die in het midden van de
schuilplaats zaten, waren op slag
dood. Van hen, die bij de muren za
ten, waren enkelen nö£ in leven.
Een paar mensen werden nog naar
buiten getrokken, maar andere over
levenden zaten, al of niet gewond,
rondom in het puin geklemd en kon
den zich niet verroeren. In het zie
kenzaaltje, in de aanbouw van het
Stadhuis, waren alle 30 patiënten
gedood door zijwaarts wegslingerend
puin.
In een ogenblik ttfds waren er
tientallen Heusdenaren op de
been. Het reddingswerk begon.
Sommigen werkten met een
schop, anderen met de blote
handen of met een mandje. Men
groef, men wrikte, men peuter
de en men trok, maar de enorme
puinbrokken, nog verbonden
door balken en ijzerconstruc
ties, kreeg men niet van hun
plaats. En gereedschappen wa
ren er byna niet.
Moedige redders
Die hele nacht en de volgende dag
werd doorgewerkt. In en onder het
puin speelden zich tonelen van on
beschrijfelijke ellende af. Velen, die
direct na de explosie nog in leven
waren, werden langzaam doodge
drukt onder de onverwrikbare ber
gen verstikkend puin. Slechts een
enkeling kon nog worden gered,
ondanks het gezwoeg van de red
ders, die het 's morgens weer begon
nen granaatvuur en telkens dreigen
de instortingen trotseerden en ook
bleven doorwerken, toen in de loop
van de dag het gerucht zich ver
spreidde, dat het postkantoor er vlak
naast elk ogenblik kon worden opge
blazen.
Maar twee vrouwen waren nog In
leven en het medelijden won het van
de angst. Uur na uur verstreek. Die
Zondag werd Heusden bevrijd, maar
tot de redders drong het nauwelijks
door. Ze merkten het pas goed, toen
ze van de Engelse troepen bulldo
zers kregen om hen te helpen b(j
hun werk. Toch konden ze beide
vrouwen eerst Maandagmorgen om
streeks zes uur, meer dan een etmaal
na de ramp, onder het puin vandaan
halen. Een van hen overleed kort
na aankomst in het ziekenhuis; de
andere is van haar verwondingen
Dodenlijst.
Het juiste aantal doden werd
pas later bekend, al wist men
die Zondag al, dat het niet ver
van de 150 zou zijn. Het bleken
er later 134 te zjjn. van wie er
9 nooit zijn geïdentificeerd. Het
oudste slachtoffer was 86 jaar,
het jongste vier maanden oud.
Hele gezinnen waren om het le
ven gekomen. De dodenlijst ver
meldde groepjes van 7, 8 of 9
slachtoffers met dezelfde naam,
want juist grote, minder gegoe
de families, die niet over een
schuilgelegenheid in eigen kel
ders beschikten, waren in het
Stadhuis ondergebracht. Een
evacué uit Den Haag verloor bij
de famp vrouw, kind, moeder,
schoondochter en schoonmoeder.
Een groot gezin man, vrouw
en 9 kinderen vond tegelijk
met de ouders, broers en zusters
van de man, zowel als van de
vrouw, de dood in het puin van
het Stadhuis bijna 40 perso
nen in totaal; slechts een jongen
en een meisje werden van deze
familie gespaard.
Veilig stadhuis
De week vóór die rampnacht had
de Heusdense bevolking doodop
van spanning, snakkend naar rust
en slaap, hoopvol wachtend op de
bevrijding vrijwel doolopend in de
kelders doorgebracht, want sinds 28
October lag het stadje onder vuyr.
Wie nergens anders een min of meer
veilig onderdak vond, kreeg 'n plaats
aangewezen in kelders van kantoren
en bedrijven en in de hal van het
Stadhuis. Het was een ruimte op de
begane grond, maar zo dik en hecht
waren ae muren en gewelven van
dit eeuwenoude gebouw, dat het ve
len het veiligste toevluchtsoord van
heel Heusden scheen.
Het was een kwade week geweest.
Verscheidene Heusdenaren waren
door inslaande granaten gedood. Za
terdag 4 November lag de stad van
's middags 4 tot 's avonds 10 uur
onder trommelvuur en bijna 200 per
sonen inwoners en mensen, die
toevallig in Heusden waren zoch
ten in het veilige Stadhuis hun heul.
's Avonds om 10 uur werd het dood
stil. De kanonnen zwegen; er vielen
geen granaten meer. Heusden her
ademde en hoopte vurig op een rus
tige nacht, maar buiten de kelders
waagde men zich niet.
Niet gerust
Slechts enkele Heusdenaren
waren niet zo gerust. Zij hadden
's morgens Duitse officieren en
soldaten met kisten en manden
het Stadhuis zien binnengaan.
Het zag er onschuldig genoeg
uit, want de kister. en manden
waren met zand gevuld. Maar
later volgden ook pakjes en
kistjes van groen-grijze kleur.
„Navigatie-instrumenten voor
de artillerie", antwoordden de
Duitsers aan iemand, die arg-
iele
bedrijvigheid
bekeek. „Het is munitie", zei
wanend al dez
een omstander. „Het Stadhuis
gaat de lucht in", werd door
een ander vöürspeld. Maar zijn
voorzegging vtnd geen geloof
hij werd voor gek verklaard
en kreeg de wind van voren;
sommigen maakten zich kwaad
over zijn „bangmakerij".
Verscheidene Heusdenaren gingen
op onderzoek uit, de toren In. Ze
waren op allerlei helse dingen ver
dacht, maar iets bijzonders vonden
ze niet. Onder hen bevond zich de
waker van de distributiedienst, die
met een tang gewapend op zoek
ging naar verdachte draden, maar
niets om door te knippen vond.
Niets duidde op gevaar en zelfs de
Poëzieprijzen toegekend
Op advies van de daartoe door B.
en w. ingestelde jury. bestaande uit
de heren D. A. M. Binnendijk. Ed.
Hoornlk en H. Mullsch, zfln de beide
poëzieprijzen-1954 der gemeente Am
sterdam, elk f 1000.— toegekend aan
Gerrit Achterberg voor zijn bundel
..Ballade van de gasfitter'1 en aan
Pierre Kemp voor ztjn bundel „Ge
dichten".
Voor deze prflzen kwamen In aan
merking bunaels gedichten, die in het
jaar 1953 z(jn verschenen.
Nederlandse gift voor
Zuid-Italië
De Nederlandse regering heeft be
sloten vijftigduizend gulden beschik
baar te stellen voor leniging van de
nood in Zuid-Italië, ontstaan door de
watersnoodramp.
Een klein deel van het complex. Nicu-
ice flatgebouwen in Pimlico. Men ztet
op de foto de tcarm water-toren,
waarin het water wordt opgestuwd
dat afkomstig w van het Battersea-
krachtstation aan de andere kant van
de Theems.
meest wantrouwende vertrouwde
weer, dat zoveel weerloze mensen
niet koelbloedig de dood zouden
worden ingejaagd. De nu nog twij
felende enkeling was een roepende
in de woestijn.
Maar midden in de nacht had de
waker van de distributiedienst een
ontmoeting op de torentrap: er kwa
men Duitsers naar beneden, drie
man sterk. Of er een granaat inge
slagen was, informeerde hij, nu
weer vol wantrouwen. „Nee nee, al
les is in orde", verzekerden ze hem.
„Er is niets aan de hand".
De waker keerde naar zijn schuil
plaats terug en het drietal vertrok.
De lont smeulde reeds het duivels
werk was gedaan en hun opdracht
luidde dat niemand het weten mocht.
Und Befehl ist ja doch Befehl!
En weer trilt dc vredige Bo
termarkt, maar nu van de hei-instal
latie, die met dreunend geweld de
funderingen voor een nieuw Stad
huis in de bodem stampt. Eind vol
gend jaar komt het gereed. Het
wordt iets naar achteren gebouwd,
zodat er een voorplein ontstaat, waar
de ligging der fundamenten van het
vernielde Stadhuis zal worden aan
gegeven in een tegelpatroon.
1) Dr. P. H. Winkelman:
geteisterd en bevrijd".
WILLEM BARENDSZ. (11)
Varende fabriek spoedig klaar
(Van onze speciale verslaggever)
Dertig meter rijst de neus van Nederlands grootste schip boven de grond
van Wilton-Feyenoords werf. In de stalen steigers, die de imposante boeg
van het 44.000 ton grote schip omhullen als een waas van spinnewebben in
een herfstbos, aarzelt het waterige zonlicht en liet werpt glimpjes van kil
licht op de ketelpakken van de tientallen arbeiders die op de plankiers lo
pen en werken. Maar het geheel is verre van idyllisch; daarvoor zorgt het
rammelend lawaai van klinkhamers, daarvoor zorgen de als een vuurwerk
wegspattende vonken van een lasapparaat en daarvoor zorgt ook de onver
zettelijke massiviteit van dit volle schip, dat een lengte heeft van 205 me
ter, maar dat groter is dan de Nieuw Amsterdam, en dat in de toekomst
als een drijvende fabriek in een wolk van stoom en stank in de Poolzee zal
liggen, omringd door de opgeblazen lichamen van geharpoeneerde walvis
sen.
lassers, bazen en klinkers over de
dekken, door de „fabriek" over het
cofferdek en in de onafgebouwde dek
huizen lopen. Maar de geweldige boeg,
n, die de Willem Barendsz I zal moe
ten vervangen, nog log en zwaar, hul
peloos en vormeloos op de helling bij
Wilton Fijenoord in Schiedam en laat
hij goedig toe, dat classificeerders en
Schatten uit een voorbije periode
(Van een bijzondere medewerker)
Toen in de winter van 1941 de Duitse pantservoorhoede dicht voor Mos
kou stond, maakten de Sowjets voorbereidselen om het Kremlin, dat thans
weer voor het publiek ter bezichtiging toegankelijk gesteld zal worden op te
blazen. Onder de kostbaarheden, die reeds vóór de aantocht van de Duitse
troepen achter de Oeral in veiligheid waren gebracht, bevonden zich ook de
schatten van de Tsaar, die de Sowjets in handen waren gevallen, nadat ze
in Juli 1918 Nicolaas H met zijn gezin doodgeschoten hadden. Na de beëin
diging van de burgeroorlog keerden de schatten in het Kremlin terug, waar
zijn in hun volle pracht achter dikke stalen platen rusten.
De schatten van het Tsarenrijk om
vatten honderden edelsteenen van al
le kleuren en nuances. Er zijn witte,
groene en zwarte stenen, paarse, oran
je. rose en blauwe. Ook alle slijpvor
men zjjn vertegenwoordigd. Men vindt
natuurlijk slechts weinig geslepen
stenen, stenen van achthoekige verrm,
ingewikkelde facettenstenen naar Oos
terse aard, babanten in de meest ver
schillende vormen, portret-briljanten
en schitterende Indische brioletten.
In de verzameling van het Kremlin
zijn alle diamantmijnen ter wereld
vertegenwoordigd. Ook vindt men er
de enige diamant, die ooit in de Oeral
gevonden is, een rose briljant met
een lichtrode glans en enkele zeldza
me, blauwe diamanten.
De Tsarenschatten bevatten verder
prachtige smaragden met in totaal 3Va
duizend karaat. Men vindt twee soli
tairen van 41 en 42 karaat en stenen,
die na de ontdekking van Amerika in
de tempels van de Indiaanse oerbevol
king gevonden zijn. Bovendien zijn er
waardevolle safieren uit de Himalaya,
Kasjmir en Siam, cabochons in aller
lei schakeringen en oude, vierkante
•tenen van antieke Indische slijp-
waarvan er een zelfs 249 karaat
Parelkettingen
De verzameling in het Kremlin be-
vat_pok vele parels. Men zegt, dat het
Tsarenhof de mooiste parels van de
gehele wereld bezat en dat de Tsaren
hier bijzonder trots op waren. Talloze
parelkettingen liggen in de schatka
mer in Moskou. En ook een aantal
kostbare losse parels, waarvan een
van 77 karaat. Van de rest der ver
zameling noemen we nog roze topazen
uit Brazilië, donkergroene alexandrie-
ten, die 's avonds bloedrood flonke
ren, prachtige aquamarijnen en beryl-
len, chrysolieten van olijfgroene kleur,
chrysoprazen, amethysten. agaten en
almandinen, zoals de edelstenenmarkt
ze heden ten dage nog nauwelijks
kent.
Van de historische stenen moet voor
al de Orlow genoemd worden, de
schitterende, grote diamant van 199
karaat, die vroeger aan de scepter van
de tsaren prijkte. Een merkwaardige
steen van rode kleur „Lal" genaamd,
tooit de kroon van Keizerin Catharina
de Grote. Hij werd in 1676 door de
Russische gezant te Peking gekocht.
de imposante glooiing van de slipway,
de massale opbouw van de dekhuizen
en de vierkante vorm van de kiel ber
gen een kracht in zich, die deze goe
digheid maar een zeer voorlopig ka
rakter geeft.
Merkwaardige vorm
Was de Willem Barendsz. I een ver
bouwde tanker, waaraan het achter
stuk, dat de slipway en het achterdek
huis bevat, was „geplakt", zijn opvol
ger wordt direct als moederschip voor
de walvisvaart gebouwd. En de eisen
die aan dit schip gesteld zullen wor
den, bepalen zijn vorm. Lomp en breed
zal het op het water rusten met het
vlakke dek bruisend van werk onder
hoog; tempo, het silhouet hoofdzake
lijk bepaald door het hoge dekhuis op
Een van de grote ketels, waarvan het
binnenwerk roterend de stukken spek,
vlees en beenderen kookt.
voor. en achterdek. Op het bakdek zal
dit dekhuis met onderbrug en brug
vier verdiepingen tellen, op het cam-
pagnedek ook.
Onder het grote dek, dat de afme
tingen van een flink voetbalveld heeft,
ligt de fabriek, een indrukwekkende
verzameling van ketels en machines,
worm-transporteurs en een kolossale
wirwar van pijpen en leidingen. Hol
klinkt hier nu de roffel van een klink
hamer, hol klinken ook de stemmen
van de classificeerders, die met klos-
schoenen over het staal lopen.
Installatie
Dat een schip, dat een dergelijke
taak te verrichten krijgt, wel zeer
„uitgekiend" ingericht is, met benut
ting van elk hoekje en gaatje, met
een installatie waarvan zelfs scheeps.
bouwers als Wilton-Feijenoord duize
len. voor een kostprijs, waarvan wij
leken geen flauw idee hebben, staat
wel vast. Acht en veertig ladingtanks,
vier ladingpompen, twee Wilton-M.A.
N.-dieselmotoren van samen 10.500
pk., acht Schotse ketels, twee 40-tons
lieren, een massa lieren en kaapstan
ders, drie personenliften, een hospi
taal, een bioscoopzaal, negentien
spek- en beenderketels, settlingtanks,
traanpompen, wormtransporteurs, ki
lometers leidingen en buiten, tien cen
trifuges, separatoren, roerwerken,
filters, verwarmingstanks, lading
tanks, meettanks, blowtanks, schud-
en trilzeven. transportgoten, verdeel-
bakken, pers. en verpakkingsmachi
nes, leverwolven, leverkookketels,
loogoplostanks, zagen, pompen, con
densors, koelers, verwarmers, borstel_
machines en schotels, dat zijn zo in
grote lijnen de benodigde appara
ten voor het productieprocédé
De Willem Barendsz. bergt nu, op de
helling al de ketels en apparatuur en
machines van de fabriek in de buik.
Plaat voor plaat is de kielgang ge-
FLATGEBOUWEN IN PIMLICO (1)
Variatie al naar het inkomen
(Van een onzer redacteuren)
Wie door het hart van Londen komt, ziet daar aan de oever van de
Theems een complex van enorme flatgebouwen, ten dele klaar, ten dele nog
In aanbouw. Zij zijn een onderdeel van het geweldige herbouwprogramma
van de Britse regering, die de uitvoering ervan voor een belangrijk deel In
handen van de locale autoriteiten heeft gelegd. Sinds Januari 1952 mogen
deze zoveel bouwen als zij willen, wanneer zij althans kunen bewijzen, dat
zy zelf over de nodige hulpbronnen beschikken.
Die blokken langs de Theems, waar de stad zoals op zoveel andere plaat
sen uit de ruïnes de hoogte in schiet, liggen in de bekende wijk Pimlico. Van
het hier ontworpen complex van flatgebouwen zyn nu vijftien gereed,
plaats biedende aan een zeshonderd gezinnen. Tegen 1970 zal dit deel van
Pimlico geheel herbouwd zyn en dan zullen er 1200 gezinnen een woon
plaats vinden.
De nieuwbouw in het Verenigde Ko
ninkrijk stond ongeveer zes jaar stil;
in die tijd nam de bevolking met bij
na anderhalf millioen zielen toe. Daar
bij kwam dan nog de geweldige scha
de, die de vijandelijke bombardemen
ten en V-wapens aanrichtte. En Enge
land had al een achterstand in zijn
woningbouw. Met een snelheid van
60.000 woningen per jaar ruimde het
de beruchte krottenwijken, de „slums"
op. Direct na de oorlog kon men
deze sanering niet hervatten, maar
eind vorig jaar werd de locale over
heden verzocht in hun herbouwpro
gramma zo mogelijk ook aandacht
aan de hervatting van deze sanering
te schenken. Dat gebeurt nu ook in
Pimlico.
De conservatieve regering, die in
October 1951 aan het bewind kwam
heeft aanmerkelijk meer spoed kun
nen zetten achter de herbouw, dan
haar voorgangster, maar die was sterk
gehandicapt door 'n ontmoedigend ge
brek aan de voornaamste bouwmateri
alen. De laatste tijd tekent zich echter
weer een gebrek aan arbeiders in het
bouwbedrijf af. Juist nu de herbouw
goed op gang is gekomen met een
dikke driehonderdduizend nieuwe
woningen per jaar. De „full employ
ment", de volledige werkgelegenheid
leidde-er dok toe, dat er meer kans
op arbeidsgeschillen bestaat en dat
de huidige sociale onrust wel eens zou
kunnen overslaan naar de bouwvak
ken.
Hoog en laag
Het complex in Pimlico omvat niet
alleen hoge gebouwen met flats, maar
ook lagere gebouwen, maisonnettes ge
noemd, van vier verdiepingen, waar
bij elke familie kamers op twee ver
diepingen heeft. Deze maisonnettes
dienen voornamelijk om het strakke
schema van de hoge flatgebouwen wat
te breken. Er zijn in het complex wo
ningen van twee tot en met vijf ka
mers. Er komt een grote garage, bere
kend op het aantal auto's, dat de be
woners bezitten, er zijn en er komen
nog meer scholen, een oudere kerk is
in restauratie en in verschillende
blokken zijn gelijkvloers winkels on
dergebracht. Al deze gebouwen, met
bouwd en toen die in lijn lag werd
verder met secties gebouwd. De sec
ties hadden als afmetingen tien bij
twaalf meter en een gewicht van 20
tot 70 ton. De neus van de Willem Ba.
rendsz. H had een gewicht van 68 ton
en werd door twee kranen op de plaats
gezet. Elf millioen kg staal is ver
werkt
Bij de tewaterlating zullen sterkte
en plandek geheel gereed zijn, zodat
het totale gewicht dan al twaalf mil
lioen kilo zal zyn. Cijfers kunnen een
bepaalde bekoring hebben, ook al ont.
breekt de leek het vergelijkingsmate
riaal met andere dergelijke schepen.
Welnu dan. hier een paar cijfers. De
capaciteit van de traanfabriek zal
800 ton per dag zijn, de vier lading-
pompen hebben een vermogen om
2000 kubieke meter per uur te ver
werken, de kookketels hebben een ca
paciteit van 30 ton en de vismeel-in-
stalatie ongeveer 3000 ton per seizoen.
Het schip heeft een diepgang van tien
meter, een waterverplaatsing van
44.000 ton, een deadweight van
26.400 ton en kan een snelheid ont
wikkelen van 14 knopen.
Het slot
De 20ste November nadert, de dag
waarop de Willem Barendsz. II onder
het geloei van scheepsfluiten en si
renes van de helling zal glijden. Ne
derlands grootste schip, en een schip,
dat een oude traditie zal voortzetten,
de traditie van de eerste walvisvaar
ders, rauwe avonturiers, die in open
ketels boven grote vuren de traan
kookten, die met de hand harpoeneer.
den. met de hand slachtten en met de
'hand verwerkten.
uitzondering van de kerk, zijn en wor
den er neergezet door het wijkbe-
stuur van dit deel van de millioenen-
stad, Westminster. Om de bouw mo
gelijk te maken, ontvangt het wijk
bestuur zoals alle zelf bouwende lo
cale overheden een uitgebreide
huurgarantie van de centrale rege
ring.
Het wijkbestnur van Westminster
exploiteert deze woningen op de nor
male wijze: de voor zestig jaar ge
garandeerde subsidie op de huren
maakt het echter mogelijk, dat de hu
ren dusdanig worden gedrukt, dat
zij door mensen met smalle beurzen
zijn te betalen. Dit systeem is niet
nieuw; toen na de eerste wereldoorlog
de opruiming van de „slums" krachtig
werd aangepakt, gebruikte men deze
subsidie op de huren van de nieuwe
woningen, om het de „slum"-bewoners
mogelijk en aantrekkelijk te maken,
naar de nieuwe huizen over te gaan.
De huren variëren verder met het
inkomen van de bewoners, maar zijn,
althans in dit complex in Pimlico, nog
vrij hoog, hoger nog dan het zesde
van het loon, waarop men de
Engeland in het algemeen
deel
huur in
kan stellen. In Nederland maakt de
huur gemiddeld volgens het indexcij
fer een tiende tot een twaalfde van
het loon uit). Maar bij die huurprijs
in Pimlico zijn dan inbegrepen de kos
ten van de levering van centrale ver
warming, van warm water en van
gas.
Inkomensgrens
Er is voor deze woningen een inko
mensgrens gesteld; wie meer ver
dient dan een bepaald bedrag, kan er
niet in terecht en moet in de particu
liere sector zijn heil zoeken. Bij de
toewijzing hebben zij, wier huizen ge
bombardeerd werden, voorrang. Bij
gezinsuitbreiding wordt zoveel moge
lijk getracht, de gezinnen door interne
verschuivingen binnen het complex te
houden; vn de praktijk is het tot dus
ver zo. dat een gezin een uitbreiding
niet met angst en beven tegemoet
hoeft te zien, zoals in de particuliere
sector wèl vaak het geval is. De En
gelse rechter acht n.l. uitzetting uit
een woning, wanneer het aantal kin
deren een in het contract met de huis
eigenaar vastgelegd maximum over
schrijdt, gerechtvaardigd.
In het Pimlico-complex staat een
hoge ronde toren, waarin het warme
water wordt opgepompt voor de cen
trale verwarming. Dat water komt
van een electrische centrale aan de
andere kant van de Theems. Vroe
ger werd het in de rivier geloosd, nu
vindt het aan de overzijde een prac-
tische aanwending. Overigens zijn er
over deze warmtelevering nog wel
enige klachten. In Juli jj. ging het
voor wamtelevering bestemde ge
deelte van de huur met 12',a procent
omhoog, nadat het in 1952 reeds met
15 procent was gestegen.
Het blad van de huurdersvereniging
schreef daarop: „de glazen toren werd
tot kort geleden in ere gehouden door
onze gemeenschap. Het is tenslotte
door deze toren, dat iedere flat en el
ke kamer in onze gemeenschap met
elkaar zijn verbonden. Nu wordt de
toren van lieverlede het symbool van
een kostbaar experiment, de trots en
vreugde van het wijkbestuur, een
„progressief project om aan bezoe
kers uit andere landen te tonen
maar ook een molensteen om de hal
zen van de mensen, die ervoor mop
ten betalen...." De huurders klagen
er verder over, dat de woningen on
voldoende worden verwarmd Zij zijn
thans in een hooglopende strijd gewik
keld met het wijkbestuur. Dat zij die
strijd kunnen voeren, danken zij aan
het feit, dat zij georganiseerd zijn in
een buurtvereniging, die met veel
élan de belangen van de bewoners van
de flats en de maisonnettes behartigt.
