Juichend Schiphol bereidde Audrey
Hepburn een koninklijke ontvangst
Bet je Wolff
Amsterdam
en Aagje Deken in
herdacht
KLANKBORD
BELANGRIJKSTE IN HAAR
LEVEN: DE ECHTGENOOT
DINSDAG 2 NOVEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
CHAOS VAN ENTHOUSIASME
Filmfans en fotografen leverden
ware veldslag
Audrey Hepburn, het 24-jarige Nederlands-Engelse filmsterretje uit „Ro
man Holiday", is Maandagochtend om kwart over tien onder enorme be
langstelling, op Schiphol aangekomen. Haar ontvangst op het platform
was één aaneenschakeling van wilde tonelen van elkaar verdringende offi
cials, persfotografen, journalisten en radioreporters. Nog nooit is op Schip-,
hol iemand zoveel belangstelling te beurt gevallen: de aankomst van het
Amerikaans filmechtpaar is een ware veldslag geworden. Door het wilde
enthousiasme van de persvertegenwoordigers en andere belangstellenden
liep terstond nadat het vliegtuig was aangekomen, de gehele organisatie
in het honderd en er bleef slechts een onbeschrijflyke verwarring van vech
tende fotografen, vertwijfelde vertegenwoordigers van de Bond van Oor
logsslachtoffers en juichende „filmfans".
Audrey kwam als laatste in de
deuropening van de K.L.M.-machine
uit Brussel, waarmede zii arriveerde,
te voorschijn. Op hetzelfde ogenblik
barstte het gejuich vanaf de omrin
gende gebouwen, speciaal uit het pu
bliek op de balustrade van het restau
rant, los. Met haar echtgenoot daalde
Audrey de trap af en werd onmiddel
lijk opgeslokt door een kluwen van
zeker honderd fotografen en verslag
gevers. Slechts met grote moeite
slaagde de vice-voorzitter van de
Bond van Nederlandse Militaire Oor
logsslachtoffers èrin de kleine 5-ja-
rige Robbie van Lanschot, het zoon
tje van de voorzitter van de bond,
naar voren te duwen en de eregast
van Nederland een charmant bouqu
et;
:je veldbloemen aan te laten bieden.
Daarna schudde Audrey vele han
den in de kluwen van opdringende
mensen.
Fotografen probeerden roepend
haar aandacht te trekken, filment
housiasten trachtten meteen al haar
tot het plaatsen van een handteke
ning te bewegen, verslaggevers pro
beerden te noteren wat Audrey daar
voor het vliegtuig voor het eerst weer
op Nederlandse bodem soms in het
Engels, soms in het Nederlands met
een Amerikaans accent, maar zeker
enigszins verbouwereerd, zeide. De
officials ondernamen pogingen haar
te ontzetten Mel Ferrer stond
er feitelijk als verloren en als on
bekende midden tussen in.
Achter deze zich verdringende me
nigte liepen tientallen leden van het
KlL.M.-personeel, douane-beambten
en leden van de marechaussee door
een, op hun tenen staande in de hoop
toch een glimp van het slanke meisje
dat als een vorstin werd ingehaald,
te kunnen opvangen.
Honderden jonge meisjes rekten
hun halzen op ae balustrade van
het restaurant en juichten luid,
toen Audrey met haar echtge
noot, omstuwd door nog steeds
dezelfde menigte, zich met moei
te een weg naar de douanehal
baande.
Audrey was gekleed in een vlotte
violette mantel, waarover zij los
jes een oud-rose sjaal droeg. On
der de arm had zij een Ameri
kaans tijdschrift.
Audrey's bruine haar was zo moge
lijk en zeker van achteren nog
korter dan in de film „Roman Holi
day". Zij is langer dan menigeen zich
haar had voorgesteld. Met de charme,
vooral van haar vriendelijk lachende
ogen, nam zij op Schiphol, juist als
in de film waaruit Nederland haar
kent, meteen iedereen voor zich in.
Dringend door de douanehal baande
zich de menigte voor, naast en ach
ter het filmechtpaar een weg naar 't
restaui-ant, waar zoals gebruike-
lijk bij de aankomst van belangrijke
personen een langwerpige tafel
AANHOUDER. John Baustert zat
net zo lang in een klein Amerikaans
kroegje bier te drinken, tot de eige
naar hem niet meer wilde tappen.
Meneer Baustert staptê in zijn vracht,
wagen, reed dwars door de muur het
café binnen, stapte uit en vroeg: „Kdn
ik nog een glas bier krijgen, ja of
nee?"
EI. Het laatste op het gebied van
vliegende voorwerpen, na sigaren en
schotels, is het vliegende ei. Het is
uitgedacht door een blinde West-
duitse geleerde zonder armen, Heim,
die er in drie en een half uur in naai
de maan hoopt te vliegen. In 55 uur
zou hy Mars kunnen bereiken.
ONSCHULDIG. Virginia Ekas, een
21-jurige schone uit Los Angeles,
reed drie maal met haar auto in vol
le vaart in op een politiewagen, sloeg
twee dienders buiten westen en werd
na een achtervolging van 120 kilo
meter per uur naar het bureau ge
bracht. Hier krabde en schopte zij de
agenten, beet een dokter in zyn arm
en vroeg tenslotte: „Waarom doen
jullie toch zo vervelend f Ik heb jullie
niets gedaan".
PLAAT VAN DE DAG. De Europese
kampioen zwaargewicht, Heinz Neu-
haus, was dezer dagen in de Westta-
lenhal in Dortmund, waar de wieler-
zesdaagse aan dc gang is. Zijn aan
wezigheid werd met schallende stern
door de luidsprekers aangekondigd en
om iedereen tevreden te stellen, stap
te Heinz onder luid gejuich op eên
race-fiets om een ererondje te rijden.
Op de fiets bleek hij echter niet zo'n
meester als in de ring. Toen een yve-
rig persfotograaf dé „plaat van de
dag wilde schieten, reed Neubaus
pardoes op hem in en lag even later
languit op de baan. Onmiddellijk
stond hij lachend en wel weer op. Hy
had zier met bezeerd. De fotograaf
lachte niet. Zijn camera was aan
scherven...
BEROEP. „Ik ben inbreker", schieef
een meneer uit Manhattan (Amerika)
op een invulformulier voor de kinder
bijslag. „Ik verdien met veel, maar ik
kan net de eindjes aan elkaar knopen"
met veel stoelen was gereserveerd
voor een korte persconferentie. Daar
kwam echter mets van terecht. De
belangstelling was veel te groot-
Slechts een enkeling slaagde er in de
overgrote drukte in zich zo dicht by
Audrey op te stellen, dat hij de en
kele woorden kon verstaan, die zij
sprak voor 'n microfoon die de AV-
RO-reporter Ton Nieuwenhuysen
haar voorhield.
Interview
Over elkaar fieenhangende met fo
tografen op hun nek, probeerden de
verslaggevers haar woorden op te
vangen.
„Ja, ik was vorig jaar voor één dag
in Nederland op mijn grootvaders
verjaardag", zei Audrey. „Als de vijf
dagen in Nederland voorbij z\jn, dan
gaan wij weer terug naar Rome".
Midden in het radio-interview werd
zij door enkele bestuursleden van de
Bond van Nederlandse Militaire Oor
logsslachtoffers weggetrokken, om
dat de schematijd van haar drukbe
zette programma anders in de war
zou lopen.
De veldslag herhaalde zich. Onder
weg zag zij nog kans twee of drie
maal een handtekening op een uitge
stoken papiertje te plaatsen, links en
rechts te groeten naar oude Neder
landse bekenden, die haar slechts uit
de verte konden toeroepen en glim
lachend om te kyken als de nimmer
verzadigde persfotografen overluid
haar naam nepen. Onder vrijwel con
stant flitslicht bereikte zij in de aan
komsthal de douanetoonbank, waar
haar 5 koffers („drie zijn er van mij
persoonlijk", zei zij verontschuldi
gend) stonden opgesteld.
„Hebt U iets te declareren" vroeg
een douanebeambte, die voor hij het
wist geflankeerd was door een leger
van persfotografen.
„Nee, helemaal niet", zei Audrey
in het Nederlands.
Maar toch moest zij een of twee
koffers openmaken.
Het was snel gebeurd en met de
bestuursleden van de bond nog steeds
beschermend om haar heen baande zij
zich een weg nar- buiten.
Daverend gejuich.
Wat daarbuiten als apothese van
haar ontvangst geschiedde, is
schier onbeschrijfelijk. Honder
den „filmfans", voor driekwart
jonge meisjes, stonden er te
wachten en barstten in zo'n da
verend gejuich uit, dat het ge
ronk van vliegtuigmotoren er bij
in het niet viel. Voor een afzet
ting was niet gezorgd. Men had
ofwel op zo'n ontvangst niet ge
rekend, dan wel wilde men het
publiek zijn kans geven.
Audrey, met Ferrer en twee be
stuursleden van de bond werden on
middellijk volledig ingesloten. Het
publiek had de veldslag van de ver
slaggevers en de fotografen gewon
nen. Die kwamen er geen van alleen
meer aan te pas. Hoe Audrey, waar-
schynlijk bijgestaan door haar sterke
echtgenoot, zich niettemin binnen één
minuut naar haar tien meter verder
staande auto wist te werken, zal wel
eeuwig een raadsel blijven. Het was
een hel rode wagen met geheel open
ramen, waar Audrey links achterin
plaats nam en er later als het prin
sesje uit „Roman Holiday", minzaam
naar het opdringende publiek wuiven
de, in wegreed.
VRAAGGESPREK MET AUDREY
Vrijmoedig antwoord
op vele vragen.
Om vier uur gistermiddag heeft
Audrey Hepburn, de „sprookjesprin
ses" voor de bond van Nederlandse
militaire oorlogsslachtoffers, zoals
vice-voorzitter mr. dr. W. K. J. J.
van Ommen Kloeke haar bij zijn in
troductie noemde, in het Amstel ho
tel te Amsterdam de pers te woord
gestaan.
Audrey verscheen in een eenvou
dige zwarte japon, die haar armen
bloot liet, samen met haar echtge
noot Mel Ferrer, in de ontvangst
zaal.
„Ik wil bij deze vast leggen met
u allen", zei ze, „dat ik hier niet ge
komen ben om enige reden van pu
bliciteit of wat men zou mogen den
ken van iemand uit de filmwereld.
Ik heb weinig public appearances
(verschijningen in het openbaar) ge
maakt, maar ditmaal doe ik net
met mijn hele hart en ik hoop het nog
eens te mogen doen."
Vraag: „Bent u inderdaad tijdens
de bezetting als koerierster werk
zaam geweest in Arnhem?"
Audrey: „Dat is erg overdreven.
Ik heb enige malen een blaadje
rondgebracht, verstopt in mijn sok
ken. Ik was toen ongeveer 14 jaar."
Het belangrijkste.
Vraag: „Wat acht u het belang
rijkste in uw leven?"
Audrey: (temidden van de hilari
teit) „Mijn echtgenoot, zonder enige
twijfel."
Vr£
'raag: „We behoeven er geen
doekjes om te winden: u bent nu
wereldberoemd. Staat de wereld een
beroemdheid toe om er een privéle-
ven op na te houden?"
Audrey: „Het is inderdaad dikwijls
heel moeilijk."
Vraag: „Ik zou uw man eens iets
willen vragen: hoe gevoelt u zich on
der dit alles?"
Mel Ferrer (in het Engels): „Als
mijn vrouw, de voorzitter, daar toe
stemming toe geeft, dan zou ik graag
(Vervolg op pag. 4)
Ook in Japan heejt men in de grote
steden te maken met het veilig ver-
keers-probleem. Een tweetal Japanse
huismoeders nemen, door met een
agent van politie samen te werken
actief deel aan de Veilig Verkeers-
actie.
Weer beelden in Sonsbeek
te Arnhem.
Het bestuur van de Stichting Sons
beek 1955 te Arnhem is thans zo ver
gevorderd met de voorbereidingen
van de grote beeldhouwexpositie in
1955 in het park Sonsbeek, dat het
de financiële consequenties kan over
zien. Het stichtingsbestuur verzoekt
de overheid een garantie van
120.000.—. Het rijk is bereid in het
eventueel te aanvaarden tekort op de
exploitatie een subsidie van maximaal
15.000.te verlenen, terwijl van
de provincie een garantie is gevraagd
tot een bedrag van maximaal
25.000.zodat de gemeentelijke
zou moeten pe_
aragen. B. en W. menen dat zh deze
»arantie moeten verlenen, gelet op
iet grote belang van de tentoonstel
ling voor de kunst in het algemeen en
mede gelet op de resultaten van de
vorige exposities in Sonsbeek, die
goed zyn geweest.
Commissie voor kleine
middenstandsbedrijf
In de staatscourant van gisteren
verscheen een beschikking van de
staatssecretaris van economische za
ken, waarbij een commissie wordt in
gesteld, die tot taak heeft studie te
maken van de problemen van het
kleine middenstandsbedryf, alsmede
de mogelijkheden te onderzoeken, die
tot een verbetering van de positie van
de kleine middenstandsondernemin
gen zouden kunnen leiden.
In deze commissie zijn o.a. benoemd:
tot lid en voorzitter: prof: dr. R. van
Dijk, hoogleraar aan de vrije univer
siteit te Amsterdam; tot secretaris:
drs. J. Scheps, ambtenaar bij het mi
nisterie van economische zaken.
Perzische
oliemaatschappijen.
Vertegenwoordigers der aardolie-
maatschappijen, welke tezamen het
consortium n.l. de Iraanse aardolie
exploratie en productie maatschappij
en de Iraanse aardolie raffinage
maatschappij vormen, hebben ir. L.
E. J. Brouwer benoemd tot directeur-
generaal der beide maatschappijen
voor de productie en verkoop van de
Perzische olie, welke de Perzische
aardolie zullen produceren en verwer
ken.
Ir. L. E. 3. Brouwer werd op 1 Juli
1930 te Amsterdam geboren. Hij be
zocht de technische hogeschool te
Delft, alwaar hij in Sept. 1931 het di
ploma van mijningenieur behaalde.
Hij volgde hiermede de voetsporen
van zijn vader, prof. dr. ir. H. A
Brouwer, directeur geologisch insti
tuut der universiteit van Amsterdam.
Daarna werkte hij bij grote olie
maatschappijen.
Spionnageproces in
Oost-Duitsland
De „Rundschau am Montag", die
verschijnt onder verantwoordelijkheid
der Sow jet-Russische hoge commissie
in Oost-Duitsland. meldt dat Maan
dag voor het Oost-Duitse opperste ge
rechtshof een proces is begonnen te
gen zeven West-Duitsers, die er van
worden beschuldigd „op uitgebreide
schaal" voor de Amerikaanse gehei
me Dienst te hebben gespionneerd
De beklaagden zouden hebben be
hoord tot de spionnage-organisatie
van ex-generaal Reinhard Gehlen.
Gehlen was in de afgelopen oorlog de
voornaamste deskundige van het
Duitse leger op het gebied van Sow-
jet-Russische miliraire zaken.
Voor vluchtelingen
681.000.
Op de postrekening van het comité
„Vluchtelingenhulp 1954" Is de afge
lopen dagen 80.000.binnengeko
men. In totaal heeft het comité nu tot
en met Maandag 681.000.ontvan
gen.
Het Wereldgebeuren
Eredoctoraat verleend aan
Dirk Coster, letterkundige
De decaan van de faculteit der letteren en wijsbegeerte van Amsterdams
Gemeente-universiteit, prof. dr. N. A. Donkersloot, heeft gistermiddag de
schouders van de letterkundige Dirk Coster getooid met de rode cappa als
teken van het doctoraat honoris causa in de letteren en wijsbegeerte. Dit
is hem door de senaat verleend ter gelegenheid van de herdenking van het
feit, dat het dezer dagen 150 jaar geleden is, dat de beide letterkundigen
Betje Wolff en Aagje Deken stierven en tezamen een graf vonden op het
Scheveningse kerkhof.
De aula van de gemeente-universi
teit was gevuld met tientallen hoog
leraren, leden van de senaat, autori
teiten en belangstellenden, onder wie
de burgemeester van de hoofdstad
mr. Arn. J. d'Ailly en de wethouder
van onderwijs, mr. A. de Roos, toen
de rector magnificus, prof. dr. M. W.
Woerdeman in een kort openings
woord ojii. zei, dat thans meer en
meer aandacht ontstaat voor de bei
de schrijfsters, die „een plaats hebben
gevonden in de rij van erflaters der
Nederlandse cultuur". Deze herden
king van de „typisch Nederlandse
schrijfsters" was voor de senaat aan
leiding het ere-doctoraat in de lette
ren toe te kennen aan de heer Dirk
Coster uit Delft, die „door zyn werk
zoveel heeft bijgedragen tot verdie-
&ing en verrijking van het beste, dat
ederland bezit in zyn literatuur",
aldus prof. Woerdeman.
Prof. dr. G. Stuiveling betoogde
uitvoerig dat de namen van Betje
Wolff en Aagje Deken onlosmakelijk
zijn verbonden aan de roman „Sara
Burgerhart". Deze vereenzelviging
van werk en mens is als zovele ma
len uitgegroeid tot een monument
voor de Nederlandse cultuur. Hoewel
deze vereenzelviging niet altyd recht
vaardig is tegenover schryfsters, is
toch „de historie van mej. Sara Bur
gerhart" een hoogtepunt van haar
literaire arbeid geworden. Spreker
zette uiteen om welke redenen dit
boek tot een oordeel dwingt en welke
de factoren zijn, waardoor dit unieke
werk kon ontstaan. In het boek treft
de veelzijdige rijkdom aan karakters
en beschrijving, alsmede de eerlijke
eenvoud van het taalgebruik. „Het is
goed, dat men er niet in geslaagd is
te ontdekken, welk aandeel ieder der
beide dames heeft gehad in de be
schrijving van deze historie", aldus
prof. Stuiveling. „Wat zo door leven
en dood verenigd werd, moet de we
tenschap niet scheiden".
Prof. dr. Donkersloot zette als pro
motor de redenen uiteen, die geleid
hebben tot de toekenning van het ere
doctoraat aan de heer Dirk Coster.
Nadat de bul was overhandigd en
hem de cappa was omgehangen dank
te de heer Coster voor de nem ver
leende hoge onderscheiding.
Stabiliteit
De Franse socialisten staan op het
punt toe te treden tot het kabi
net van Mendès-France. Welis
waar moet de partijraad nog beslis
sen, maar Mendes-France heeft reeds
overleg gepleegd met de nieuw te be
noemen socialistische ministers en hg
heeft ook al blyk gegeven van onge
duld over de traagheid, waarmee de
par-
socialistische partymachine werkt.
In principe is overigens in het
tybestuur ae beslissing over het toe
treden reeds gevallen. Het is alleen
de secretaris-generaal Guy Mollet,
die deze zaak nog even wil uitstellen.
Hy heeft daarvoor enkele goede re
denen De socialisten hebben aan de
samenstelling van verscheidene na
oorlogse kabinetten meegewerkt,
maar ze nebben daaraan weinig plei-
zier beleefd. De kabinetten vielen
met grote regelmaat tot grote teleur
stelling van duizenden partygenotcn
in het land. Die partijgenoten werden
zo ongeduldig, dat ze hun critiek niet
meer onder stoelen of banken staken
en tenslotte kwam het zover, dat de
party impopulair dreigde te worden.
Toen was voor de socialisten het
ogenblik gekomen om in de oppo
sitie te gaan. Jarenlang hebben
ze dat volgehouden. Steeds weer kwa
men volksrepublikeinse (katholieke),
onafhankelijke, radicale en gematigd-
conservatieve kabinetsformateurs bij
de heer Guy Mollet c.s. aankloppen.
Ze legden vrij aantrekkelyke rege
ringsprogramma's voor. Maar de so
cialisten zeiden neen, omdat ze de
de regeringsprogramma's te vaag
waren met name in het oog van de
linkervleugel der socialisten.
De gevolgen voor Frankryk waren
hoogst ernstig. Het vormen van een
stabiele regering bleek door de afwij
zende houding van de socialisten
practisch onmogelijk en elk kabinet
moest steeds weer van dag tot dag
het parle-
Ook Mendès-France heeft dat tot
nog toe moeten proberen en by
de gratie van grote groepen so
cialisten is hem dat telkens weer ge
lukt.
Aan die socialistische medewer
king echter zou stellij* een einde ko
men, wanneer hij een economische
politiek zou willen doorvoeren, die
niet te voren door de socialisten be
proefd en gewaarmerkt zou zijn.
Vandaar dat Mendès-France thans
contact gezocht heeft met de socia
listen, aan wie hy enige zeer belang
rijke ministeries wil toewijzen, o.a.
het ministerie van defensie.
De socialistische kamerfractie was
nogal gevoelig voor het aanbod van
Mendès-France temeer toen de pre
mier tevoren enige aanlokkelijke me
dedelingen over zijn economisch-soci-
aal program deed.
Uit aie mededelingen bleek name
lijk, dat Mendès-France elgenlyk vry
dicht bij de socialisten staat onder
meer waar het loonsverhoging be
treft.
Treden de socialisten toe tot het
kabinet Mendès-France, dan bete
kent dat een grote politieke overwin
ning voor de premier en dan heeft hij
aan zijn kabinet een stabiliteit gege
ven, welke brede perspectieven opent
voor een langdurige samenwerking.
Een enkele party is er, die deze sa
menwerking ongetwyfeld met le
de ogen zal aanzien, dat zyn de
volksrepublikeinen. Zy hebben onder
leiding van Bidault een zo heftige te
genzin gedemonstreerd jegens Men
dès-France, dat ze bezwaarlijk tot een
compromis met hem kunnen komen,
hoe gewenst zo'n compromis voor
hen ook zou zyn. Ze willen namelyk
evenals de socialisten byzonder graag
invloed uitoefenen op het sociaal-eco
nomisch progr?
gering en als f
ze daartoe geen'kans.
Men heeft de indruk, dat een groep
volksrepublikeinen onder leiding van
nomisch program van de Franse re-
Is oppositieparty krijgen
uitoefent om tot een snelle
;oerswy-
ziging te komen. Vermoedelijk is hët
echter reeds te laat en heeft Mendès-
France de volksrepublikeinen in heel
onaangename positie gemanoeu
vreerd. die aan het prestige van deze
party op de duur geen voordeel zal
bezorgen.
Reeds enige maanden lang is men
bezig met de bouw van een duiker in
de Veerseweg, even buiten Middel
burg. Tevens wordt de daarop aan
sluitende leiding enigszins verruimd.
Het werk heeft tengevolge, dat het
zwaardere verkeer van en naar Veere
ter plaatse is omgelegd. Deze foto
werd genomen op het ogenblik, dat
juist de bouwput overstroomd was.
De aansluitende vakken van de water
gang, welke door de duiker zal voe
ren. zijn afgedamd en doordat een
pomp defect raakte, was er 's nachts
in één van die vakken aan de zijde
van het kanaal water gekomen. Dit
veroorzaakte op zijn beurt een druk
op de, damwanden van de bouwput
en enkele planken waren daartegen
niet bestand en de put werd ge
ïnundeerd.
Deze gebeurtenis zal echter weinig
vertraging van het werk opleveren.
Men verwacht, dat de duiker eind No
vember voltooid zal zijn. Het verkeer
behoeft daarna geen gebruik meer te
maken van de hoogst onwelkome
omlegging. (Foto P.Z.C.)
GUT .MOLLET
voor uitstel
Amerikaanse hulp
aan Perzië
Perzië heeft Zondag 5 millioen dol
lar economische hulp van de Verenig
de Staten ontvangen. Dit is een ge
deelte van de 110 millioen dollar, die
het land in het Amerikaanse belas
tingjaar, dat tot Juni 1955 loopt, van
de V.S. verwacht te ontvangen.
Enige dagen geleden maakten Per
zische functionarissen bekend, dat de
Verenigde Staten aan Perzië een be
drag van 12 millioen dollar hebben
geschonken. Hierdoor is het totaal der
Amerikaanse hulp sedert de regering
van Zahedi aan de macht kwam ge
stegen tot 82 2millioen dollar.
Bommenwerpers van de Engelse lucht
macht en 1000 man troepen met lucht
doelgeschut en mortieren zijn Maandag
een aanval begonnen tegen benden van
de Mau Mau in het bosgebied bij de
berg Kenia.
