SPORT--* Sleutel Belgische veekoopman in oorlog met Nederlandse staat Spreek met oordeel... lijm met VELPON „SHANE", EEN FRISSE EN OORSPRONKELIJKE WESTERN «sof j 4 PROVINCIALE ZEEUWSE CO URANT ZATERDAG 9 OCTOBER 1954 OP INTERNATIONAAL NIVEAU Hakt bomen om) verspert wegen en wil huishuren verhogen (Van onze speciale verslaggever) Vanuit een typlsch-Belgische boerdery in Weelde-Statlc, even over de grens langs de weg van Breda naar Turnhout, voert een veekoopman nu al anderhalf jaar een verbitterde éénmansstr(|d tegen de regering van Ne derland. Sooy van den Eynde heet hy en een grensgeschil-ln-miniatuur Is de Inzet, van z(jn stryd. Sooy heeft vroeger nooit nauwkeurig geweten hoe precies de grens kronkelde in de chaotische warwinkel, die Nederland en België in de contreien van Boarlc-Xassau van hun onderlinge gebieds- scheiding hebben gemaakt Maar sinds Sooy in Februari 1953 negen hul zen bij het Molenrletven van de Nederlandse Spoorwegen kocht, weet hy heel precies te vertellen dat in elk geval die negen huizen op Belgisch ge bied liggen. In de woonkamer van zijn hoofd kwartier tovert hy promt allerlei of ficiële kaarten en documenten op ta fel om te bewijzen dat zyn nieuwe be zittingen op Belgisch territoir gele- fcn zyn in lijnrechte tegenstelling us tot de sinds jaar en dag ingebur gerde opvatting, dat het omstreden stukje grond Nederlands zou zijn. En zijn papieren zyn zo goed, dat de Bel gische regering achter hem is komen staan en nu ter wille ,van de koppige veekoopman met de regering van ons land de zaak op diplomatiek niveau aan het uitzoeken is. Roulette. Sooy van den Eynde voelt zich sterk. Hij is in het bezit van een Belgische politiekaart, een Belgische stafkaart en een kaart van het Bel gische kadaster en volgens alle drie is de omstreden enclave Belgisch ter ritoir. Hetzelfde zegt de foto-copie van de kaart, die bij het Verdrag van Maastricht van 1843 behoort. In Den Haag heeft men natuurlyk ook een kaart van 1843, maar daarop is volgens Sooy juist de omstreden grónd onzichtbaar gemaakt door een inktvlek. Sooy vindt al die inkt maar erg bedenkelijk en voor de rech ten van de Nederlandse regering geeft hij geen cent. „Als Belg wil ik Belgische rechten doen gelden op Belgisch grondgebied" verklaart Sooy. Toch heeft hy ook andere dan vaderlandslievende mo tieven. Als de huizen op Belgisch gebied liggen mag hy namelijk net zoveel huur vragen als hy zelf maar wil, maar als het Nederlandse huizen zyn heeft hy zich te houden aan de huurstop, die voor alle Nederlandse huizen geldt. Vechtjas. Voor de bewoners van de negen huizen was het een hevige schrik, toen zy een gepeperde Belgische re kening kregen. Niet alleen vanwege die huurverhoging. Jarenlang hadden ze daar rustig vier kilometer ten Zui den van Baarle-Nassau gewoond en nooit beter geweten of ze leefden op Nederlandse grond. Zij leefden en stemden totnogtoe Nederlands. Daar om moeten ze er niet aan denken wat de gevolgen kunnen zyn als zou bly- ken dat ze zonder het te weten al vele jaren in België hebben gewoond. Maar om zulke gevolgen bekom mert zich een" vechtjas als Sooy van den Eynde niet. Sooy wil aan zyn trek komen en als dat op de gewone manier niet kan, doet hy het onge woon. Hij zocht en vond andere wegen om de publieke aandacht op zyn financi ële noden te vestigen. Zo werd het geschil een oorlogje, waarin de om standigheden hem bijzonder gunstig waren, want de politie van beide lan den durfde aanvankelijk niet optre den in het omstreden gebied. Toen kwam de dag, dat Sooy drie bomen omzaagde en er de Turnhout- seweg mee versperde. Het verkeer werd geruime tijd gestagneerd en Sooy kreeg alle publiciteit die hy wenste, maar het geval liep met een sisser af en de beslissing van hoger hand bleef uit. Weldra zag Sooy een nieuwe kans. Een van de negen huizen kwam leeg te staan. \e burgemeester van Baar le-Nassau kon het gedurende het Ne derlands-Belgische bestand voor het tydelyke stukje Niemansland niet vorderen. Sooy besloot er zelf te gaan wonen, in naam althans. Hy laadde een hittenwagentje vol met overtollig meubilair en trok er mee over de grens. De volgende dag ging Sooy met een tweede lading op weg, maar dit maal bleef de slagboom dicht. De douane had -ontdekt, dat de plaats van bestemming volgens de Neder landse regering op Nederlands gebied lag en dus moesten er invoerrechten worden betaald. Sooy weigerde te be talen, zette kar en paard aan de kant van de weg en liet alles rustig staan tot hy bericht zou krijgen dat hij de grens over mocht. Maar de douane gaf niet toe en het open karretje staat er nu nog, als protest van een Belgische veekoopman tegen de na burige staat. Speelclub. In die dagen bezorgde de activiteit van de Belgische justitie hem een bui tenkansje. Enkele speelclubs in Baarle-Hertog, reeds eerder verdre ven uit het Westen van Nederland, werden door de gendarmes gesloten. „Komen jullie dan maar by my", zei Sooy tegen het bestuur van de „Sea side Club", die uit Scheveningen naai de Brabantse bossen was verhuisd, maar haar naam behouden had, „dan gebeurt er niets". Sooy kreeg gelijk... Nieuwe plannen. En nog is Sooy's ongebreidelde fan tasie niet uitgeput. Onlangs bracht hy de nummerbordjes van de negen huizen naar de secretarie van Baar le-Nassau terug. Want Nederlandse nummers op Belgische huizen, dat past immers niet? Met dezelfde rol vastheid bepeinst hij nu al hardop, dat er nog oomen genoeg staan langs de Turnhoutseweg. „Binnenkort zaag ik er misschien wel weer een paar om", vertrouwt hy ons toe. Soms gaan zyn gedachten een boos aardiger richting uit: „Het kan ook zyn, dat we van de winter van één van de huizen de pannen van het dak halen. En dat doen we dan natuurlijk niet met erg mooi weer. Anders jaag ik een paar van die lui de straat op, maar dat weet ik nog niet precies. In elk geval zal er binnenkort wel ietö gaan gebeuren, want we hebben al zo n tya niets gedaan". Zo beraamt Sooy van den Eynde in zyn hofstede in Weelde-Statie zyn plannen voor zyn eenzame, opzienba rende stryd tegen de Nederlandse Staat. Maar op het Ministerie van Buitenlandse Zaken wacht men in middels nog vergeefs op antwoord van de Belgische regering, nadat on langs van Nederlandse zfjde een op lossing door het ruilen van wederzijd se enclaves werd voorgesteld. Daarby houdt Nederland echter vast aan het standpunt, dat de omschryving van de betwiste percelen als Belgisch ge bied in het Verdrag 1843 op een ver gissing berust. In het algemeen tonen de beschikbare bescheiden namelijk 't tegendeel aan. Wat tenslotte de beschuldigingen van Sooy van den Eynde betreft: zelfs by Buitenlandse Zaken valt wel eens een inktpot om, gaf men ons daar on omwonden toe. Maar Nederland smijt beslist geen inktvlekken over kaar ten om er een bevriende natie mee te benadelen. En met deze indirecte reactie zal Sooy van den Eynde het moeten stellen, want met 'een vee koopman, die tegen ons land een één- mansoorlogje voert, debatteren onze ministers van Buitenlandse Zaken niet. (Nadruk verboden). DIT MERK garandeert Uoo motechtheid na herhaald wasse en chemisch reinigen WENDING. Een plotselinge wending heeft thans Amsterdam en met name Blauw-Wit en het Olympisch Stadion in de frontlijn van de stryd tussen K.N.V.B. en N.B. V.B. gebracht. De le Iclasser Blauw-Wit wil namelijk tot volledig beroepsvoetbal over gaan. Tenzij de K.N.V.B. op korte termijn bakzeil haalt voor wat betreft do overschryf- bepalingen. De club heeft een N.V., ,De Zebra's" genaamd opgericht en het bestuur hier van nam reeds contact op met de N.B.VJ3. Dit blijkt uit mede delingen van Blauw-Wifs ere voorzitter, de heer F. X. A. Drilling. Het is niet geheel dui delijk geworden of de heer Dril ling namens het bestuur van Blauiv-Wit spreekt. En als dit wel het geval is zal de leden vergadering van de club haar goedkeuring toch nog aan de bestuurlijke plannen moeten hechten. Een van de conse- quenties, die deze plannen bij hun verwezenlijking medebren gen, is, dat het Olympisch Sta dion voor de Beroepsbond be schikbaar komt. Want Blauw- Wit heeft een contract om dit stadion te bespélen. ,£>e Ze bra's" is een soort dochteron derneming van Blauw-Wit en valt zodoende ook onder de be palingen van het contract. Een feit is, dat Blauw-Wit het in deze competitie niet best doet. Dat kan ook niet anders, want de club is een vijftal van de beste spelers aan de N.B.V.B. kwijt geraakt. En het publiek kwam in steeds mindere mate. De overschrijvingsbepalingen belemmeren Blauw-Wit thans het elftal te versterken met nieuwe krachten. Dit zou de Amsterdammers anders niet zo moeilyk vallen, want zij keren hoge premies uit. EERSTE SCHAAP? Maar het lykt er op, dat de ver klaring van Blauw-Wit nog een andere en misschien voorna mere oorzaak heeft. Die oor zaak heet de profclub „Amster dam", wélke begerige blikken op het Olympisch Stadion heeft geworpen. En directeur Dick Bessem staat er niet onwelwil lend tegenover, hoewél hij tot dusver nog geen toenadering gezocht schijnt te hebben. Heet goed mogelijkdat de stadion directeur thans zijn houding kaleidoscoop heeft bepaald en dat liet er voor Blauio-Wit somber uitziet. De club heeft dan te kiezen of te delen. Gezien de verklaring lijkt het dan ook niet onaannemelijk, dat én ,JDe Zebra's" én „Am sterdam" in het Olympisch Stadion zullen gaan spélen, mits deze plannen doorgaan. Waarbij de clubs en het sta dion zelf, ivat publieke belang stelling betreft, zeer zeker ge baat zullen zijn. De plannen van Blauw-Wit zullen vermoedelijk wel doorgang vinden, want het is voor de K.N.V.B. onmoge lijk stante pede de overschrij vingsbepalingen buiteil wer king te stellen. Het lagere voet bal zal zich er tegen kanten, indien zulk een voorstel op de komende bondsvergadering zou worden behandeld. Een meer derheid zou er niet voor te vin den zijn. Dus zwaait Blauw-Wit om. Het eerste schaap over de dam? SOMBERE VOORUITZICHTEN. Het voorgaande bewijst eens te meer, dat het gist in onze voet balwereld. Machten zijn in bot sing gekomen op een tijdstip, dat de voetbalconjunctuur zich op dieptepunt bevindt. Wie nog mocht menen, dat het met het Nederlandse voetbal goed gaat, zal uit het drama van Woens dagmiddag, dat zich in het Olympisch Stadion afspeelde, wel lering hebben getrokken. De Tsjechische kampioenen Spartak versloegen er het Ne derlands elftal op smadelijke icijze met 61. Een feit is, dat doelman Steiger een aantal fou ten beging, die niet nodig wa ren. Maar de rest van het team bood geen enkel lichtpunt. Zwak is het enige woord, dat hier op zyn plaats is. Met deze ploeg kan België op SA October in Antwerpen een spelletje van kat en muis spelen! Niets dan sombere vooruitzichten en die pe teleurstelling resten thans. Een veeg teken is nog, dat de publieke belangstelling voor de wedstrijd tegen Spartak zeer gering was. Nog geen 7000 toe schouwers zatenby plukjes in het stadion verspreid. Vroeger konden véle malen meer kaartjes voor een derge lijke wedstryd worden verkocht dan er plaatsen beschikbaar waren. Het publiek gaat zyn belangstelling voor dit voetbal verliezen. Blyft slechts de hoop, dat de mannen aan het roer van de K.N.V.B. gelet op al deze factoren eindelijk wijs heid zullen tonen. FILMS IN ZEELAND. Reprise in Goes van „Roman Holiday" Naast de Cinemascope-premières, welke zoals gemeld deze week iu twee bioscopen gaan, trekt in het filmprogramma van deze week by- zonder de aandacht de film „Shane" (Electro, Middelburg). Regisseur George Stevens immers wist van een oud thema Wild West een fris en oorspronkelijk filmwerk te maken, dat bovendien min of meer documentarische waarde heeft. In „Shane" herleeft namelyk Ame- rika's „Wilde Westen" van een halve eeuw geleden. Het verhaal, waarin de man Shane de heldenrol vervult, is zeker niet verbijsterend van originaliteit, maar het zijn de details, de situatie-tekening en de sfeer, welke regisseur Stevens wist te scheppen, die van deze film de waarde bepalen. Het Amerika van die dagen, met de stryd om ware en vermeende rechten op grondgebied, komt in „Shane" opnieuw tot leven en dat nu onderscheidt deze Wild West in bijzonder gunstige zin van de tal loze andere producten in dit genre, die de Hollywood-keuken in de loop der jaren verlaten hebben. De hoofdrollen in deze film zijn by Alan Ladd, Van Heflin en Jean Ar thur in goede handen. Advertentie. Zó boeiend is nu PANORAMA Wie de (inmiddels gehuwde) en in korte tijd uitermate populair gewor den actrice van Nederlandse afkomst, Audrey Hepburn, nog niet aan schouwd mocht hebben in haar glans rol als prinses in „Roman Holiday", kan alsnog terecht in (Grand, Goes), waar deze kostelijke rolprent in re prise gaat. Tezamen met Gregory Peck maakte zy van deze amuse mentsfilm een der beste ontspan- -ningsproducten der laatste jaren, me de ook dank zij William Wyleris re gie. „Roman Holiday" werd in deze rubriek reeds eerder besproken, wes halve wij thans kunnen volstaan met: Goede wijn behoeft geen krans. Hetgeen eveneens geldt voor Ab bott en Costello, die zij het op an der niveau een uitstekende repu tatie genieten. Deze filmkomieken van het zuiverste water „opereren" in „De schatgravers van doodskop eiland" (Luxor, -Vlissingen) en zo langzamerhand mag bekend worden verondersteld, hoe Abbott en Costel lo plegen te opererenAan dol dwaze situaties is ook in deze rol prent weer geen gebrek! Cinemascope. Zoals reeds uitvoerig gemeld wordt deze week in (Alhambra, Vlissingen) en de (Schouwburgbioscoop, Middel burg) gestart met cinemascope-voor stellingen. In Alhambra gaat op het „brede doek" in kleuren de film „The Robe" naar het bekende boek van Lloyd C. Douglas, waarin zoals bekend verhaald wordt van de Ro meinse officier Marcellius Gallio en waarin de aangrijpendste gebeurte nissen uit het Nieuwe Testament op nieuw beschreven zyn. Het behoeft geen betoog, dat de verfilming van zulk een werk, zoals wij reeds schre ven, een uiterst delicate opdracht is geweest. „The Robe" werd geen uit gesproken kwetsende film, maar niet temin ontbreekt de waarachtige diep te. welke een film over een religieus onderwerp nu eenmaal vereist. On danks deze bedenkingen dient even wel gezegd, dat „De Mantel" indruk wekkende scènes bevat en dat van de cinemascope-^nogelykheden (massa- Hoofd"-stuWcen WV'lief "KveirUeTfRnfiil®ïïètrmbl Voor mannenzdie geen hoed {dragen; is het dubbel noodzakelijk het' haar regelmatig'ta1: wassen.- „Maar denk er om, niet met zeep*', raadt moeder Allemaal1 haar zoon Karei. „Zeep maakt het haar stug en dof. Alsje* blieft, hier is de fles FAMBRO. Dat ia wat anders, wat beterst De beste familie-shampoo, die er is. Een en al reinigende kracht, een en al schuim en toch een en al zachtheid voor haar en hoofdhuid. Wy allemaal gebruiken. FAMBRO; Dat kan best, want zo'n grote gezinsflacon kost maar-ƒ.1.25; voldoende voor 30 wassingen. Goedkopc^eajbetctf kan oiett? f, 1.25 per.grof» gqzimflacon regie!) een dankbaar gebruik is ge maakt. Het spel is over het algemeen goed en weet soms zelfs te ontroeren. „Prins Valiant" (Schouwburgbios coop, Middelburg) eveneens reeds in deze rubriek besproken is een oppervlakkig amusementsproduct, dat echter ook weer dank zij cinema scope uitgroeide tot een alleszins on derhoudend sprookje in kleuren. Een middeleeuws schouwspel, waarin ko ning Arthur en de Ridders van de Ta felronde schitteren en met de avon turen van Prins Valiant als „leitmo tiv". Ook hier weer vele massa scènes, welke soms min of meer im poneren. Skelet-fragment van de holenbeer In de grot Ramioul, gelegen in Bel gië op de rechteroever van de Maas tegenover de grot van Engis, provin cie Luik, is een fragment schouder blad van een holenbeer gevonden. De holenbeer dateert uit het Tubantien. In vroeger tijden werden skelet- delen van de holenbeer in ons land aangetroffen o.a. in Caberg by Maas tricht. Sedert 1860 zyn ze echter spoorloos verdwenen. FEUILLETON 23 „Hoor eens hier, Janice. Gister avond vroeg tante Sophy me, uit de bovenste lade van haar schryfbureau een kiek te halen van Eliza Pincott met haar drieling. In die lade be waart tante immers haar sleutel van de kerk. Welnu, die sleutel was er niet. Ik heb toen niets gezegd, om dat ik niet wist, dat hy er in moest liggen en juffrouw Brown zag niets, omdat ze piano speelde met de rug naar ons toe. Kort na middernacht keek ik uit myn venster en zag ik juffrouw Brown de tuin in komen in haar zwart kanten japon, die ze by het eten had gedragen. Nu kun je óf geloven, dat ze een luchtje ging scheppen óf dat ze naar buiten was geslipt om op het kerkpad iemand te ontmoeten". „Maar Garth „O ze is heus op het kerkpad ge weest. Gisteren heeft Tommy Pin cott daar een melkfles stuk laten val len. Juffrouw Brown heeft een splin ter ervan aan haar japon meegeno men en die vond ik vanmorgen voor' iemand nog beneden was op de trap loper. Ik vroeg me af, wie ze wel ontmoet kon hebben, want het is niet aan te nemen, dat je om middernacht naar het kerkpad gaat om van je eigen gezelschap te genieten. En ge durende het onderzoek in het dorps huis ontdekte ik het, toen Madoc zyn benen over elkaar kruiste; aan een van zijn schoenen zat óók een glas scherf". „Garth „Wacht even. Toen we van het „in quest" terugkwamen, bracht ik tan te Sophy naar haar bureaulade, om haar te laten zien, dat de sleutel niet lap-, waar juffrouw Brown juist on der ede had verklaard, dat ze hem had neergelegd. Endaar lég de sleutel, precies bovenop de drielingen. Heel onachtzaam van Medora, maar ik neem aan, dat ze wat in de war was. Als ze zo verstandig was ge weest, de sleutel onder de foto te leg gen, had ze kunnen zweren, dat hy er al tyd had gelegen. Zy heeft die sleutel daar gelegd tussen het uur ran naar bed gaan gisteravond en door PATRICIA WENTWORTH het lunchuur vandaag. Ik veronder stel, dat iemand anders de sleutel had sinds Dinsdag; dat zy er zich vrese lijk benauwd over heeft gemaakt en dat ze vannacht is uitgegaan om hem terug te halen. Ik hoorde de deur van de studeerkamer kraken toen ze het huis verliet en ik heb haar zien te rugkomen. Ze is niet langer dan een kwartier weggebleven dus ver weg kan ze niet geweest zyn. Toen ik zag dat Madoc een stuk glas aan zyn rub berzooi had hangen, meende ik te we ten. naar wie ze toen was gegaan en toen ik ontdekte, dat de sleutel weer in de la van tante Sophy lag, geloof de ik ook de .reden te kennen Terwijl hy sprak, was al het bloed uit Janice's gezicht verdwenen. Ze maakte op hem de indruk van „een kleine, door de zon verbrande geest verschijning". Met verschrikte ogen hem aanstarend, sprak ze tenslotte: „O, neen, hy kan niethy zal niet! Waarom zou hy ook?" Garth haalde de schouders op. „Redenen genoeg. Kies maar uit. Hy had een heimeiyke passie voor, Medora en hy was jaloers op Harsch. Dat is een veronderstelling, maar je kunt nooit weten, nietwaar? Boven dien is daar de koude, harde waar heid, dat hy Harsch' enige executeur- testamentair en erfgenaam is." „Maar Garth, er is geen geld. Me neer Harsch had niets om na te la ten." „Wie spreekt er van geld? Hy liet Madoc al zyn aantekeningen, papie ren en berekeningen na. Dit betekent „harschite!" Hy Tiet het na aan Ma doc. Er kan een heleboel geld in zit ten, maar er kan ook een gewetens vraag in schuilen, waarin een zonder ling zich zou verlustigen. M.i. is dat laatste met Madoc het geval. Zyn geweten zou hem niet toestaan om wat hy noemt „een agent van de duivel" los te laten op „een reeds zo bezeten wereld". Als We de geld kwestie terzyde laten en Ik geloof dat er al moorden zyn begaan om een paar dubbeltjes denk je dan niet, dat een man als Madoc kan be zweken zyn voor de prachtkans om „agent nummer één", oftewel Har schite, onschadeiyk temaken?" Janice schudde het hoofd. „Hy kan het niet gedaan hebben; hy kan niet!" „Beste meid, van een zonderling kun je alles verwachten. Ik kan me Madoc voorstellen als vrywlllig mar telaar. volgeng de allerbeste tradities de rechterhand in het vuur houdend. Het woord „dweper" staat op zyn hele wezen geschreven je hebt zelf gezegd, dat hy er een ls van de bo- venste plank. Welnu, hy zou zich ter- wille van zijn opvattingen laten ver branden en bij die mentaliteit is het niet zo'n grote stap om ook een an der ten vure te doemen." „Garth, houd ophet is vrese- ïyk!" „Natuurlijk is het dat. Maar daar mee heb ik niets te maken. Ik ben hier om uit te zoeken of het wéér is. Er hangt meer van af dan het pakken van de moordenaar, Janice. Je weet, dat Harsch werd doodgeschoten dade- ïyk nadat hy zyn laatste proefneming had voltooid en onmiddeliyk voor hy' de resultaten kon overhandigen. Er was maar zeer korte tyd voor de mis daad beschikbaar. Om zes uur onge veer kwam hy Dinsdagavond thuis. Hij belde Sir George, die een bood schap verwachtte op, en maakte een afspraak voor Woensdagmorgen. Minder dan vier uur na het telefoon gesprek was hy dood. Wie wist, hoe ver hy met zyn werk gevorderd was en hoe na hy by de voltooiing stond? Er had een berichtje in sommige kranten gestaan. Niemand schynt te weten, hoe 't daarin is gekomen, maar het was heel vaag er viel fel- teiyk erg weinig uit op te maken. De enigen die wisten hoe dicht hy by het welslagen was, waren Sir George en zyn experts, maar ze hoorden eerst dat de laatste proef was geslaagd, toen Harsch om half zeven opbelde. Als Iemand anders het wist, moet hij direct in contact met Harsch zelf hebben gestaan en zyn vertrouwen hebben bezeten. Ik kom weer terug op Madoc, een collega in de weten schap, hetzelfde huis bewonend, een vriend, waarop hy staat maakte." „Nee, nee, het is niet waar!" „Wie anders zou hy hebben ge kend?" „Je hebt de telefoon vergeten." „Je bedoelt, dat iemand het ge sprek kan hebben afgeluisterd. Laat eens zien: Wie was in huis? De huis houdster, juffrouw Madoc Madoc zelf en jy. Tussen twee haakjes, hoe zit het met die zuster? Ze lykt me ongevaarlyk." „Dat is ze ookeen vriendeiyk wat sullig mens erg gehecht aan haar broer, doodsbang hem te hinde ren." „En de huishoudster?" „O, neen, die is zo zacht als een lam". „Dan komen we weer terug op Madoc, tenzij jy zelf het hebt gedaan. Er was toch niemand anders, die kon luisteren, wel?" Plotseling viel zijn mond open. „Drommels, dat had ik vergeten!" Er was iets uitdagends in de ma nier, waarop Janice haar kin voor uitstak en haar ogen schitterden on deugend „Ja, dat dacht ik ook. We hebben nog altijd de oude gemeenschappelijke lyn en ieder abonné kon, als hy luis terde. hebben gehoord wat meneer Harsch tot Sir George Rendal zei." „Dat is het toppunt! Wil je daar mee zeggen, dat er nog altijd maar die ene lijn is en dat ieder, die tele foon heeft kan meeluisteren?"

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 4