Effect op praktische arbeid moet
nog afgewacht worden
f mmm)
De
Kerk en de „Verloren Zonen"
in eigen land
VLOT WERD 22 UREN GEBEUKT
DOOR WOESTE ZEE
Een BOEK van
ZATERDAG 9 OCTOBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
POLITIEKE SFEER VERANDERD
Schouten zoekt zijn kracht in
Christelijk isolement
(Van onze parlementaire redacteur).
Er is na het grote politieke debat in de Tweede Kamer over het bisschop
pelijk mandement enige verandering gekomen in de sfeer van de politieke
verhoudingen hier te lande. In hoever re dat effect zal hebben op de prac-
tische arbeid, zal verder van de gedragingen der partijen afhangen.
Er verandert in de politieke samenwerking tussen de K.V.P. en de P.v.
ë.A. weinig of niets. Aangezien hierover in de vergadering van Donderdag
J.I. al geen twyfel meer bestond was de belangstelling, voor wat Vrijdag
middag nog over het mandement en de partyverhoudingen gezegd zou
worden, sterk verminderd.
deze toegetreden is tot een politieke
partij, die het licht van het Evangelie
niet laat schijnen, maar onder de ko
renmaat houdt.
Indische pensioenen
Wat de zakelijke kanten van het
regeringsbeleid betreft, herhaalden
enkele afgevaardigden wensen en
verlangens, waaraan naar hun oor-
dteel door de minister-president dr.
De heer Schouten (A.R.) oefende
scherpe crïtiek uit op de kwaliteit
van het Protestantisme van de heer
Oud, dat volgens de heer Oud zelf
teruggevoerd moet worden tot Eras
mus en de Libertijnen. De A.R. frac
tievergadering legde er nog eens de
nadruk- op, dat de politieke partij als
zodanig van de- Christelijke levens
overtuiging moet uitgaan. Het isole
ment achte hjj nodig om te voorko
men, dat men een mengsel van over
tuigingen krijgt, waaraan alle kracht
ontbreekt.
Woordenwisseling
Er ontstond een felle woordenwis
seling tussen hem en het R.K.-lid van
de fractie der P.v.d.A., de heer Wil-
lems, toen dr. Schouten betoogde, dat
de socialisten eenheid willen, maar
zeggen niet te kunnen toetreden tot
een politieke partij, terwijl zij aan de
andere kant verlangen, dat de leden
der Christelijke partijen hun diepste
levensbeginselen terzijde stellen om
tot een confessioneel neutrale party
te komen.
Wie heeft dat ooit beweerd, riep de
heer Willems verontwaardigd uit.
Daar komt het toch op neer, ant
woordde de heer Schouten. De heer
Willems bleef roepen, dat de heer
Schouten dingen beweerde, die niet
waar zijn, waarna laatstgenoemde 'n
eind aan zijn redevoering maakte met
het verwijt aan de heer Willems, dat
„Vadsig conservatisme"
(Van onze parlementaire redacteur)
Met enige trots had de heer Weiter,
voorzitter van de fractie van de Ka
tholieke Nationale Partij in de Twee
de Kamer, de aandacht gevestigd op
het conservatieve karakter van zijn
politieke organisatie. Tot verwonde
ring van de socialistische fractie-voor
zitter mr. Burger, die zoveel openhar
tigheid niet verwacht had. „Welk
beeld maakt de heer Burger zich ei
genlijk van het conservatisme?" vroeg
de heer Weiter Vrijdagmiddag. „Stelt
hij het zich zo voor: Een dikke, vad
sige meneer, met een zware gouden
horloge-ketting, een grote gouden ring,
een sigaar in de mond, een paar bleke,
smekende kinderen naast zich, een fles
champagne op tafel en een vrouw aan
zijn voeten, die zijn schoenen poetst?"
Het antwoord van de heer Burger
ging verloren in de hilariteit der Ka
mer.
Wolhandkrabben gevangen
Uit de Schie te Delft, ter hoogte
van de N.V. Ned. kabelfabriek, zijn
twee wolhandkrabben gevangen. Ge
durende de laatste weken werden er
in die omgeving vijftien gevist.
Drees niet of niet voldoende tege
moet gekomen was. Dr. Drees zeide
in zijn antwoord o.m., dat een voor
stel zal worden ingediend om ook de
pensioenen van de Indische gepensi-
onneerden te verhogen.
Dr. Drees hield vast aan de aange
kondigde maatregel betreffende de
Vennootschapsbelasting en hy deelde
mede, dat de regering voor de loons
verhoging het middel van de vergun
ning en niet dat van de verplichting
haa gekozen.
Daarmede gaf hij de heer Gortzak
(C.P.N.) antwoord, die een motie in
diende, waarin een verplichte loons
verhoging van 6 benevens de vrij
heid van het bedrijfsleven om hierbo
ven te gaan, gevraagd werd.
Mr. Burger van de P.v.d.A. ver
klaarde, dat zijn fractie tegen de mo
tie zou stemmen. Niet alleen op
grond van het door de minister-pre
sident gebruikte argument, maar ook,
omdat in de laatste clausule de ge
leide loonpolitiek wordt losgelaten.
De heer Gortzak schrapte toen de
toevoeging. Daarmede was uiteraard
niet het eerste bezwaar van de socia-
ten en zoals uit de stemming bleek
ook van de overige niet-communisti-
sche leden der Kamer, weggenomen.
De motie werd verworpen met 68 te
gen 5 stemmen, Alleen de C.P.N.
stemde voor. Dit was het negatieve
slot van de algemene beschouwingen,
die in hun geheel meer negatief dan
positief hebben opgeleverd.
HET DRAMA MET DE „RIKKE SKOU"
Zes mensen verdwenen in
de kolkende golven
Een overlevende van het Deense
stoomschip „Rikke Skou" dat in de
nacht van Woensdag op Donderdag
nabij de Doggersbank is vergaan,
heeft Vrijdag in een gesprek via de
radiotelefonie aan Reuter het een en
ander verteld over de wanhopige po
gingen van het schip om drijvende te
blijven in een woedende zee.
De overlevende, de derde machinist
Erik Petersen, die het gesprek voerde,
van het Zweedse schip „Hedda" af.
BRANDWEER. In Killdeer (Noord-
Amerika) werd de voorzitter van de
Noord Dakota Brandweervereniging
geverbaliseerdomdat hy zijn auto
vlak voor een hydrant van de brand
weer had geparkeerd.
PRETTIG. Men vertelt in Hollywood,
dat de filmsterren Shelley Winters
(een leuk vrouwtje) en Vittorio Gasz.
mann tegenwoordig veel beter met
elkaar kunnen opschieten. Ze zyn na-
melijk gescheiden.
GRASPERK. De politie in Los Ange
los zuivert tegenwoordig des och
tends het grasperk voor het stadhuis
van lieden, die daar liggen te slapen.
De slapers maakten het de grasmaai
ers moeilijkalleen maar door hun
aanwezigheid en niet door de won
derlijke geur, die uit hun keel op
steeg.
DANSEN. In de Verenigde Staten
kunnen danseressen uiterst moeilijk
afscheid nemen van het toneel. On
langs voerde in Massachusets mevr.
Margaret Morris een ballet aan
Ze is 64. En in Hollywood schitterde
Ruth St. Denis in een lichtballet. Ze
is 74!!
MAURICE. Zeven jaar lang heeft
men Maurice Chevalier uit de Ver
enigde Staten weggehouden, omdat
hij eens onder een vredesmanifest
had getekend. Dit jaar heeft men in
de Verenigde Staten de hand over het
hart gestreken en nu mag hij dan
§aan zingen in New York enz. Maan-
agavond viel er in het theater te Pa
rijs, waar Maurice thans optreed": een
bijzonder gebeuren voor! De toneel
knecht kon het ijzeren brandscherm
niet omhoog krygen en Maurice was
gedwongen vóór dat scherm z'n num
mertje ten beste te geven. Hij leidde
dat nummer in met de volgende woor
den: „Ik hoop. dat degenen, die mij
zo dikwijls becritiseerd hebben, er wel
aan willen denken, dat ik niet achter,
maar vóór het IJzeren Gordijn heb
gezongen".
OORLOGSSCHADE. Soms wordt de
vergoeding oorlogsschade traag uit
betaald. Zo bijvoorbeeld op Sicilië.
Daar werd op 6 October j.l. in de stad
Enna bekend gemaakt, dat eindelijk
zou worden overgegaan tot het uit
betalen van oorlogsschade aan de
rechthebbenden. Het wasde oor
logsschade uit het jaar 1860 toen de
stad door de Bourbons bezet was!!!
Grootste staalfabriek in
Saargebied
Verkoop aan de Fransen
Kort voor het begin van de nieuwe
besprekingen tussen Parys en lionn
over de toekomst van het Saargebied
worden in de Duitse pers berichten
gelanceerd over de mogelijkheid van
een verkoop van het grootste staal
bedrijf van het Saargebied aan een
groep Franse industriëlen onder lei
ding van Schneider-Creuzot.
Het gaat om het „Röchlings-ijzer-
en staalbedrijf' in Völklingen, dat een
ruwstaal-capaciteit van 870.000 ton
per jaar heeft. De verkoop zou via
een Zwitserse bank geschieden en
spoedig zijn beslag krygen. Röchling
zou bereid zyn de fabrieken voor
tweehonderd millioen Zwitserse
francs te verkopen, wat volgens een
bericht van de „Deutsche Zeitung"
ver beneden de werkelijke waarde van
het bedrijf" zou zijn. Schneider-Creu
zot zou de aankoop van het bedrijf
met staatscredieten willen financie
ren.
De staalfabrieken van Völklingen
zijn in 1945 onder Frans beheer ge
plaatst. De nu tachtigjarige eigenaar
van het bedrijf Hermann Röchling,
heeft na de oorlog jarenlang in Fran
se gevangenschap vertoefd. Hij is
daarna naar Duitsland teruggekeerd.
Hy heeft volgens de Duitse berichten
uit Saarbrüken nu zijn vruchteloos
lijkende strijd, om het Franse beheer
van het bedrijf op te heffen, opgege
ven.
Röntgenauto voor
medische afdeling N.S.
Door de directie van de Nederland
se Spoorwegen is gisteren aan de me
dische afdeling overgedragen een
röntgenauto ten behoeve van het pe
riodiek tuberculose-onderzoek van
het personeel der spoorwegen en aan
verwante bedrijven.
(Foto: P.Z.C.).
ertelde dat de „Rikke Skou" 30 gra
den slagzij maakte, toen de lading ging
schuiven tijdens de storm die Woens
dagavond boven de Noordzee woedde.
Urenlang werkten de 21 opvarenden
koortsachtig om het schip weer recht
te krijgen, maar wind en zee waren
te sterk en van de brug kwam de or
der „verlaat het schip".
Petersen zei: „Ik zag dat de redding
boot aan stuurboordzijde werd gestre
ken, maar ik weet niet wat er mee
is gebeurd. Ik wist met dertien ande
ren op een vlot te komen, waarop
wij heen en weer werden gesmeten
door de golven".
Petersen wilde niet graag spreken
over de 22 uren, gedurende welke het
vlot werd gebeukt door golven met
witte koppen. Toen de „Hedda" het
vlot vond, waren er nog slechts acht
man. Zes verdwenen in de kokende
golven.
Petersen zei: „Wij waren dolblij de
„Hedda" te zien. We waren doornat,
uitgeput en zeer hongerig". Zijn stem
klonk zwak en vermoeid do,or de ra
dio-telefoon.
Keuring van de
aanhangwagens
K.N.A.C. vraag! maatregelen
De K.N.A.C. heeft zich opnieuw tot
de minister van verkeer en water
staat gericht om maatregelen te be
pleiten waardoor naar haar mening
de ongevallen met losrakende aan
hangwagens, welke met vrij grote fre
quentie blyven voorkomen, beperkt
zoal niet voorkomen kunnen worden.
De K.N.A.C. ziet als eerste stap
naar dit doel een versnelde uitgifte
van kentekenbewijzen voor vrachtwa
gens. Bij het verstrekken van het
kenteken wordt immers de eventuele
aanhangwagen en de koppeling ge
keurd. Het kan onder het huidige
systeem nog tot December 1956 duren
voor en aleer de laatste vrachtwagen
met daarachter gekoppelde aanwagen
door de rijksdienst voor het wegver
keer is gekeurd.
I Ter gelegenheid van de driedaagse
I pers-excursie, georganiseerd door de
'.Stichting Bevordering Bescherming
Bevolking is op de binnenplaats van
het klooster der paters Franciscanen
te Weert een demonstratie-oefening
gehouden.
Foto boven: terwijl de belangstellen
den onder wie een aantal broeders
toezien, wordt een „gewonde." op
een brancard via een kabelbaan door
de i7t B.B.-uniform gestoken paters,
die deel uitmaken van de bedrijfszelf-
beschermingsploegin veüigheidheld
gebracht.
Foto onder: Een van de broeders,
eveneens lid van de bedrijfszelfbe-
schermingsploeg van het klooster, ge
kleed in B.B-uniform tijdens een de
monstratie met een schuimblusappa-
raat.
Aan de statuten van de Nederland
se Bond voor Ouden van dagen, ge
vestigd te Rotterdam, is op 27 Sep
tember 1954 de koninklijke goedkeu
ring verleend.
STEMMEN UIT DE KERKEN.
Evangelieverkondiging in deze tijd
vraagt eigen methoden
In Handelingen 13 lezen wy hoe de eerste zendelingen vanuit de ge
meente van Antiochië de wereld zyn ingezonden. Paulus en Barnabas
zijn hun eerste zendingsreis naar Cyprus en Klein Azië begonnen, nadat
de gemeente had gevast en gebeden. Die gemeente in haar geheel heeft
verstaan dat het haar roeping was te staan achter die twee mannen, die
werden uitgezonden. Zy heeft niet alleen die reis mogelijk gemaakt, maar
zij heeft eveneens met haar gebed Paulus en Barnabas begeleid, ook al
wisten deze te voren niet waar ze zouden belanden.
Zending behoort nu eenmaal tot het wezen van de Kerk en de Gemeen
te. Dat heeft Hy, die het Hoofd van Zijn Kerk is, haar opgedragen. Daar
toe spoort de Heilige Geest altijd weer aan. Waar men zelf leeft uit het
Evangelie, daar zal men er anderen over willen spreken.
Nu gaan bij het woord zending, de gedachten meestal naar verre lan
den, waar mensen wonen die van het Evangelie nog nooit hebben gehoord.
In de vorige eeuw heeft men ontdekt dat er een steeds groter wordende
groep van mensen was, die van het Evangelie volkomen vervreemd wa
ren; die er nog wel van gehoord hadden, maar, zoals men een ver gerucht
hoort. Toen is de vraag opgekomen: moeten we nu ons best doen dat men
sen in verre heidenlanden met de verkondiging van de Kerk in aanraking
komen en mogen we uit het oog verliezen degenen die dichtbij wonen, de
„verloren zonen" van eigen land?
De groep van hen, die buiten alle
kerk kwam te staan, is in deze eeuw
steeds groter geworden. Het percen
tage van de bevolking van ons land
dat bij een volkstelling invult tot
geen enkele kerk te behoren, wordt
onrustbarend groter. En wie zal zeg
gen hoe groot het percentage van
hen is die nog wel het een of andere
kerkgenootschap heeft ingevuld,
maar er practisch geheel en.al bui
ten leeft? We moeten tegenwoordig
al gaan spreken van de zonen van
de verloren zoon. Van de grotere
kerkgenootschappen is er geen een
die hiermee niet in de practijk te
maken heeft. Vandaar dat de vraag
algemeen geworden is wat er voor
hen gedaan moet worden.
Er kunnen allerlei oorzaken zyn
waarom mensen van een bepaalde
kerk vervreemd zijn, Dat is. vanuit
die kerk gezien, benauwend. Maar
erger is dat èr een steeds groter
wordende kring van mensen komt,
die volkomen vreemd staat tegen
over 't Evangelie, waarjn de grond
slagen liggen van onze samenleving.
Uit het zien van deze dingen is
voortgekomen het werk onder bui
tenkerkelijken, dat telkens nieuwe
vormen tracht te vinden om het
Evangelie uit t« dragen op een wijze
die niet onvruchtbaar is.
Wanneer er gesproken wordt van
de buitenkerkelijke mens, zyn we op
een terrein dat uiterst moeilijk en
zeer gevarieerd is. Er z(jn hier men
sen die wel het een en ander van
het Christendom af weten, die de
Bijbel kennen en daarin ook nog
wel lezen. Ook kan het hun leven
beïnvloeden. Maar van een kerk wil
len ze niets weten. Daar staan ze
soms zelfs vijandig tegenover. Van
een ieder die niet met de gemeente
mee leeft, kunnen we niet zeggen
dat hij een ongelovige is, evenmin
als we allen die wel met een ge
meente meeleven kunnen rekenen
tot de gelovigen. Wanneer alle ge
meenteleden meer in gehoorzaam
heid aan het Evangelie leefden, zou
onze samenleving een ander aan
gezicht heWben.
Er zijn ook buitenkerkelijken, die
van het Evangelie wel het een en
ander af weten, maar er vierkant
tegenover staan. Tussen deze beide
soorten in zijn er een heleboel mo
gelijkheden.
Behalve de evangelisatiebladen en
de artikelen in verschillende tijd
schriften, begint er langzamerhand
een bepaalde litteratuur te komen
over de kerkelijke benadering van
hen, die van Kerk en Evangelie ver
vreemd zijn. Vóór mij liggen twee,
niet zo lang geleden verschenen ge
schriften, één van dr. Roscam Ab-
bing, „Het gesprek met buitenker
kelijken" en één van dr, Spanjaard.
„De Christusverkondiging aan de
buitenkerkelijke mens". Het eerste
is een boekje van 90 bladzijden. Het
is er een uit de reeks van practisch
theologische handboekjes. Het ande
re is een proefschrift, waarmee de
graad van doctor in de theologie is
behaald.
Beide schrijvers zyn in aanrhking
gekomen met de moeilijkheid dat de
Evangelieverkondiging en het ge
sprek met de enkele mens onver
staanbaar is, wanneer gebruik wordt
gemankt van de geijkte bijbelse en
dogmatische formuleringen. Beide
schrijvers zijn er van overtuigd dat,
wil men vanuit de Kerk de buiten-
(Vervolg op pag. 10)
Het Wereldgebeuren
Saarland
Door gasverstikkin^
omgekomen.
De 74-jarige weduwe Van Does
burg, wonend aan de T/euwe Langen-
dijk te Delft, is in de nacht van Don
derdag op Vrijdag door gasverstik-
king om het leven gekomen. Zij had
's avonds der gewoonte getrouw, een
pannetje eten op het gastel gezet
voor haar zoon, die later thuis zou
komen. Ze zette de gaskraan open,
maar vergat vermoedelijk het gas
aan te steken. Daarna ging zij naar
bed. In haar slaap is zij door het gas
bedwelmd geraakt Toen haar zoon
"s nachts om ongeveer half een thuis
kwam, rook hij de gaslucht al in de
gang. De G.G.D. werd gewaarschuwd,
maar het mocht niet meer lukken de
levensgeesten bij de vrouw op te wek
ken.
De Times heeft er de uandacht op
gevestigd, dat het Saarlandpro-
bleem thans heel anders ligt dan
enkele maanden geleden. Enkele
maanden geleden had men nog hoop,
dat dit probleem tegen de achter
grond van een verenigd Europa opge
lost kon worden, maar nu heeft men
die hoop niet meer.
De Nederlander van der Goes van
Naters, die vorig Jaar in opdracht van
de Raad van Europa zocht naar een
oplossing van het Saarprobleem, zag
het Saargebied als een deel van een
Verenigd Europa en misschien wel als
de toekomstige hoofdstad daarvan.
Het zou een gebied worden, dat ais
eerste gebied in Europa onder toe
zicht van een soort Europees parle
ment zou staan. De Saarlanders zou
den zich onder het nieuwe bewind
noch Duitsers, noch Fransen behoe
ven te gevoelen, ze zouden Europea
nen zyn.
Men droomde toen nog van een E.V.
G. en van supranationt*e organen.
Nadat Frankrijk de E.V.G. ver
worpen had, voornamelijk omdat de
Fransen geen supranationale organen
wensten was het duidelijk, dat er ook
voor het Saargebied iets nieuws be
dacht zou moeten worden, dat niet
gebonden was aan supra-nationale za
ken. In Londen heeft men by de be
sprekingen over de Duitse medewer
king aan de Europese defensie het
echter te druk gehad om naast een
nieuw ontwerp voor de opname van
Duitsland in de Westeuropese defen
sie, ook een nieuw schema te maken
voor een regeling van de Saarkwestie.
De zaak is slechts terloops aan de
orde gekomen in een onderhoud tus
sen Mendès-France en Adenauer.
Hoogstens kunnen er algemene lij
nen uitgestippeld, welke nog nader
door Franse en Duitse deskundigen
uitgewerkt moeten worden.
r n verband daarmee is het wel van
betekenis, dat de premier van
Saarland. Joh. Hoffmann, nog al
tijd voorstander :s van een „Europe
se" oplossing Hy meent ook, dat de
meerderheid van de Saarlanders voor
zo'n oplossing is.
Deze zou dan niet meer via de su
pra-nationale organen E.V.G. gevon
den moeten worden, maar via de
Raad van het Brussels verdrag (de
Westerse Unie) als die raad straks is
gevormd.
Het Saarland zou zeer wel onder
die raad gebracht kunnen worden.
Hoewel noch van Franse noch van
Duitse regeringszijde op deze sugges
tie van Hoffman is gereageerd, mag
men wel aannemen dat zij thans ern
stig bestudeerd wordt in Parijs en in
Bonn.
Zij biedt namelijk welhaast de enige
mogelijkheid om toch nog tot een zo
wel voor Frankrijk als voor Duitsland
bevredigende oplossing van het Saar
probleem te komen.
Uit bepaalde bron is in Bonn mede
gedeeld. dat Adenauer de oplossing
van de Saarkwestie vooraf wil laten
gaan aan de uiteindelijke aanvaar
ding van de Londense overeenkom
sten.
Indien dat gerucht juist is. dan zou
Mendès-France op vrij korte termijn
tot overeenstemming moeten komen
met Adenauer en dan zou dat wellicht
een nieuw succes betekenen voor de
Franse premier. Een succes in die zin
dat hij alweer een „slepende" kwaal
gesaneerd heeft!!
Plan voor aanle?
Bondewijnhnaal
Verbinding van Antwerpen
met de Noordzee
Het nationale actiecomité voor de
Belgische binnenscheepvaart heeft
een project ontworpen voor een di
recte verbinding van Antwerpen met
de Noordzee. Dit zeekanaal, dat de
naam zou dragen van Boudewijnka-
naal. zou een lengte krijgen van 82
km, terwijl de breedte 200 meter en
de diepte 20 meter zou bedragen.
Het kanaal zou aan het begin en
aan het einde een sluis hebben en
verder nog drie sluizen op het traject
zelf. Het trace van het ontworpen
kanaal loopt van Kalo ten Noorden
van Antwerpen over Steker.e. Zelza-
te. Kaprijke. Maldegem. Moerkerke
en D&mme om daarna uit te monden
in de zee op een plaats tussen Zee-
brugge en Heist.
Daar het kanaal op verscheidene
punten belangrijke wegen passeert,
zouden vijf tunnels aangelegd moe
ten wor%n. De aanleg van ait Bou
de wijn kanaal zou een uitgave van 5
milliard francs vergen.
Het Antwerpse blad „La Metropole"
tekent by dit plan aan dat de ontwer
pers ervan zich blijkbaar niet scha
ren achter het Moerdijkkanaal en re
kening houden met de Nederlandse
Deltaplannen.
Het blad twijfelt er aan of de uit
monding in de Noordzee wel bevredi
gend zal zijn en wijst in dit verband
op de verzandingen in de nabijheid
van Zeebrugge.
ELI ASSER.
Eli Asser, wiens naam in de win
termaanden via de radio in vele huis
kamers weerklinkt, heeft een ro
man het licht doen zien: „Het huis
is te klein". En het kan niet anders
of het moest een humoristische ro
man zijn, een vreemd verhaal van
vier broers en twee zusters, die een
hardnekkige strijd voeren om... niet
te trouwen. Aan het slot van het
boek evenwel vallen twaalf bruiden
en bruidegoms elkaar in de armen...
Met alle waardering voor het werk
van Asser, met name als tekstschrij
ver de radio heeft sinds jaren
geen betere gehad in dit boek
echter is hy een beetje gewild gees
tig. Het heeft er van weg, alsof As
ser met alle geweld een humoris
tische roman wilde schrijven en daar
bij vrijwel alleen aangewezen was
op zijn (overigens grote) routine.
De Arbeiderspers gaf het boek keu
rig uit.
