Andalusische dansen en Moorse
bouwkunst in Sevilla
Uitschakeling van de zintuigen
veroorzaakt hallucinaties
J
DE ZWERFTOCHTEN VAN
DE „EOS
LAATSTE STOOMLOCOMOTIEF
WORDT IN 1958 GESLOOPT
HET PRINS BERNHARD-FONDS
DONDERDAG 7 OCTOBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
PER EOS NAAR DE ZUIDERZON (Slot)
De groene Guadalquivir. Weelderig Andalusië.
Het Alcazar de Kathedraal en la Giralda. Dansfestijn
na middernacht. De terugtocht naar het kille Noorden
Aan boord ms. Eos Op weg naar Rotterdam Eind September
Toen de Eos de Guadalquivir opvoer, een van Spanjes weinige grote
rivieren, was er plotseling iets, dat ons frappeerde en waarvan wij ons
toch lang hebben afgevraagd, wat het eigenlijk wel was. Toen wy het
eenmaal beseften, drong dat nieuwe zich aan ons op als een weldadige ver
kwikking. De ganse reis door was wat wij van de aarde zagen hard en
stenig, uitgedroogd en dor geweest. Alles snakte naar de regens, die herfst
en winter zullen brengen en naar nieuw groen in het zeer vroege voorjaar.
Zo was het in Cartagena, op Malta en in Alexandrië, in Izmir, Kreta en
Athene, in Oran en Tanger. Hier echter, langs de oevers van de Guadal
quivir, was alles eensklaps groen, weelderig en uitbundig groen, in tallo
ze schakeringen, nog zonder een enkele najaarstint.
Negentig kilometer voeren wij tus
sen de groene oevers van de Guadal
quivir, tot in het hart van de Anda
lusische vlakten, waar Sevilla ligt.
Het was een kleine sensatie, dat
groen, een weldaad, die iedereen op
de Eos als byna liefelijk ervoer. Wy"
zagen San Lucar de Barramedo lig
gen aan de monding der rivier, van
waar in 1519 Magelhaen vertrok
voor zyn eerste reis rond de wereld.
door G. BALLINTIJN
De witte huizen en torens staken
niet af tegen grauwe, stenige berg
ruggen, maar lagen verscholen in
een helder, donker groen. Wij zagen
Bonanza, iets meer naar het Noor
den. Het lag in het groen. Wij voe
ren door de Maresmas, de wijde
oevervlakten, waar Spanje zout
wint. De bergen zout waren glinste
rend wit, maar de vlakten zelf wa
ren groen, hoewel zeer eenzaam. Al
leen de ontelbare schilderachtige
steenbakkerijen voorbij de Mares
mas waren geelbruin. Maar geschei
den waren zij weer door stroken
groen, groen, dat wij zo lang had
den gemist.
Zo kwamen wy in Andalusië en
in Sevilla in een bigde stem
ming. En zo hoort het toch
ook! Is de naam Andalusië niet vol
betovering en mysterie? Denkt men
niet onmiddellijk aan Arabische pa
leizen en Gothische kathedralen
Aan smalle, geheimzinnige straat
jes, aan een weelde van palmen en
sinaasappelgaarden Aan stierenge
vechten en aan vrouwen, die de
mooiste heten te zyn van Spanje en
ronddansen in een wei-veling van
veelkleurige rokken? Wy vonden het
er allemaal. Op de stierengevechten
na. Die waren er pas, toen de Eos al
weer vertokken was.
Iemand heeft eens gezegd, dat wie
Sevilla niet gezien heeft, een der
mooiste steden ter wereld heeft ge
mist. Wij geloven, dat het waar is.
Sevilla is oneindig veel karakteris
tieker „Spaans", dan Cartagena en
Barcelona, die als havensteden te
internationaal zijn. Sevilla ligt ver
in de beslotenheid van het binnen
land.
Eenmaal was het de hoofdstad van
een Moors koninkryk en duidelijk
herkent men in de bouwwerken en
in de bevolking de invloed van
deze langdurige Arabische over
heersing. Sevilla was een der hard-
nekkigst verdedigde bolwerken van
de macht der Moren in Spanje
en toen koning Ferdinand III,
de Heilige, het veroverde, was dat
een feit van historische betekenis
voor Spanje. Maar nog steeds zijn
de Moorse bouwwerken ontelbaar in
Sevilla.
Het mooiste daarvan is het Al
cazar, een Moors paleis, oorspron
kelijk uit de elfde eeuw, maar in
de veertiende eeuw verwoest en
schoner dan ooit herbouwd. Vol
komen ongeschonden heeft het
daarna de tijd overleefd: het was
een zomerresidentie van de
Spaanse koningen. Tegenwoordig
logeert Franco er in ae zomer...
De bovenverdiepingen zijn nog als
paleis ingericht en zij hebben daar
door, op hun wonderlijk rijke pla
fonds na, alle karakteristiek verlo
ren. Maar de benedenverdiepingen,
met hun prachtige binnenplaatsen,
zyn ongeschonden gebleven. Zy zyn
niet in enkele woorden te beschrij
ven: hun volmaakte harmonie is
verbluffend, overrompelend. Met
welk een smaak, kunstzin en kunst
vaardigheid zyn de enorme wanden
bewerkt: geen centimeter is vlakke
muur en toch wekken die millioenen
details geen onrust. Ieder detail is
dienstbaar aan het grootse geheel,
aan een waarlijk majjesteuze schoon
heid.
Voortdurend kijkt men uit de ven
sters der bovenverdiepingen van het
Alcazar uit op de tegelijk kolossale
en sierlijke Gothische kathedraal. Zy
werd gebouwd op de plaats, waar
eenmaal een Moors klooster had ge
staan. De minaret van dit klooster
was nog gaaf en zo gebruikte men,
toen aan het einde der middeleeuwen
Het Alcazar in Sevilla.
de kerk werd gebouwd in prachtige
Gothische stijl, de minaret als toren.
Daar staat zij nu nog steeds als de
wereldberoemde Giralda, een won
der van bizarre harmonie en elegan-
Met alleen bouwwerken echter zou
Sevilla een dode stad zijn. Het is
integendeel een fel levende, een brui
sende stad: de opgewekte, beweeg
lijke bevolking bréngt leven in de
schilderachtige straten en dit ge
heel heeft een charme en een zo ka
rakteristieke sfeer, dat Sevilla tot
een paradys voor de toerist wordt.
In Sevilla vertoeven, de tijd er voor
hebben en geen Spaanse dansen
zien, het zou onvergeeflijk zyn.
Toen wij evenwel bij de agent van
de Kon. Ned. Stoomboot Maatschap
pij informeerden, of er van dansen
te genieten zou zijn, keek hg beden
kelijk. De enige plaats, zo meende
hij, was een openluchtcabaret in een
der grote parken, waar een eenvou
dig Sevillaans ballet 's nachts tus
sen één uur en half drie een reper
toire had van Andalusische dansen.
Maar of het wat wasHij haalde
zijn schouders op.
Wij besloten het er op te wagen
en het heeft ons niet berouwd. In de
eerste plaats zaten wg daar heerly'k
in de open lucht nergens op deze
reis was het héter, dan in Sevilla
en in de tweede plaats verscheen er
een keur van Spanjaarden met hun
Signora's en Signoritas. Zij waren
alleen al de moeite waard.
Het beste van alles was evenwel
het dansen. Het was inderdaad geen
groot ballet met kostbare uitmonste
ring voor West-Europa of Amerika.
Het telde geen sterren met wereld
naam. Maar wij hebben in een ver
verleden la Argentina gezien, de on-
vergeteigke, lang voor de oorlog. En
hetzelfde, wat in haar danskunst
ontroerde en bly" maakte, redeloos
bly, zoals het groen langs de Gua
dalquivir ons big maakte, dat was
ook hier aanwezig, bij deze eenvou
dige Sevillaanse meisjes, die de
dansen van Andalusië reeds bg him
geboorte in hun bloed hadden.
Zy dansten op eenvoudige volks
melodieën vele korte dansen en
14
AUGUSTUS TOT 1 OCTOBER 1954
Plaats
Dag
Tyd
Afstand
Vertrek
Rotterdam
14-8
0.24
Aankomst
Cartagena
20-8
10.40
1561
mijl
Vertrek
Cartagena
20-8
21.51
Aankomst
Barcelona
22-8
2.54
290
myl
Vertrek
Barcelona
22-8
19.42
Aankomst
La Valette
25-8
8.35
666
mijl
Vertrek
La Valette
26-8
11.07
Aankomst
Alexandrië
29-8
13.30
820
myl
Vertrek
Alexandrië
30-8
19.48
Aankomst
Beirout
1-9
6.44
346
mijl
Vertrek
Beirout
1-9
17-18
Aankomst
Latakia
2-9
6.06
98
myi
Vertrek
Latakia
2-9
21.09
Aankomst
Famagusta
3-9
7.48
93
myl
Vertrek
Famagusta
3-9
19.00
Aankomst
Izmir
6-9
6.48
612
myl
Vertrek
Izmir
12-9
6.27
Aankomst
Iraklion
13-9
8.47
265
myl
Vertrek
Iraklion
14-9
0.09
Aankomst
Piraeus
14-9
17.21
175
myl
Vertrek
Piraeus
15-9
17.00
Aankomst
Cartagena
20-9
16.39
1266
mijl
Vertrek
Cartagena
21-9
19.39
Aankomst
Oran
22-9
7.12
114
myl
Vertrek
Oran
22-9
14.18
Aankomst
Tanger
23-9
16.54
262
myl
Vertrek
Tanger
23-9
21.36
Aankomst
Sevilla
24-9
15.24
124
myl
Vertrek
Sevilla
25-9
18.34
Aankomst
Rotterdam
1-10
1342
myl
Totaal
8034
myl
1 Zeemijl is 1852 meter.
Cartagena, Barcelona Sevilla SPANJE.
La Valette
Alexandrië.
Beirout
Latakia
Famagusta
Izmir
Iraklion
Piraeus
Oran
Tanger
MALTA.
EGYPTE.
LIBANON.
SYRIË.
CYPRUS.
TURKIJE, Klein Azië.
KRETA.
GRIEKENLAND.
ALGERIE (Noord Afrika).
SPAANS MAROKKO (Int. haven).
af en toe zongen zy daarbij. Zy
gaven soli en dansten !n groep,
soms alleen op het geluid van
hun castagnetten, soms alleen op
het geluid van hun stampende
voeten in brandend rode schoe
nen. Het werd tot één groot, be
toverend, boeiend en opwindend
dansfestijn, een feest van gratie
en elegance. Het deftige publiek
werd door deze volksmeisjes mee
gesleept, er klaterde lang en
dankbaar applaus. Het dansfeest
was een hlyde verrassing en het
zal een der herinneringen zUn, die
ons heimwee geven naar Sevilla.
Sevilla was het einde van de reis,
de laatste haven.
Toen wy de Guadalquivir verla
ten hadden, greep een onstuimige
Oceaandeining de Eos en dat was
een zeldzaam onaangename gewaar
wording. Er vielen slachtoffers van
de zeeziekte en er schrijnde een plot
seling heimwee naar de ultramary-
nen rust van de Middellandse Zee.
Het water was hier groen of grijs,
of indigo of zwart. Het is nooit meer
zou blauw als de Middellandse Zee.
Kaap Vincent dook op aan de ho
rizon, twee dagen late*- Kaap Fini-
sterre. Toen hadden de officieren
van de Eos al lang hun witte zomer-
uniformen uitgetrokken en de be
manning liep niet meer met zonver
brande bovenly'ven. Het was koud
geworden, vinnig koud. Wij kropen
al dadelijk na Sevilla onder een la
ken 's nachts, weldra kwam er een
deken bij en het werden er twee by'
de meeslen.
Wy" varen nu in de Golf van Bis-
caye. De zon heeft ons voor goed
verlaten. Straks komt het Kanaal
en dan de Noordzee, met zijn na
jaarsnevels. Wij rekenen al op een
nacht stil liggen en de misthoorn
blazen
Dan zal daar op een morgen de
Waterweg zijn, waar ze allemaal zo
naar verlangd hebben op de Eos, dit
vrachtscheepje van tweeduizend ton.
Het zal regenen en des nachts zal
het al vriezen. Er zal een warreling
zyn van gele, vallende blaren. Ook
de warmte van „thuis". Maar de
morgen na aankomst in Rotterdam
vaart de Eos al weer naar Hamburg.
Thuis duurt voor de mannen van de
Eos zo ontmoedigend, zo wanhopig
kortEen, zegge en schrijve eén
avond thuis, na twee maanden varen,
één nacht.en geef je vrouw dan
maar een kus en byt je zeemanstra-
nen weg. De Eos vaart weer.
En wy"? Wij zullen terugvallen in
ons normale leven. Wy' willen niet
anders, wy verlangen er naar, het
zal goed zyn.
Vergeving evenwel zy ons ge
schonken, als wij soms stil zullen
worden en naar een onzichtbare ho
rizon turen. Waarachter het onver
getelijke blauw is van de Middelland
se Zee, waarachter al die landen en
steden liggen, die deze reis tot een
groot, opwindend avontuur maakten.
En waarachter de Eos vaart, nim
mer tot rust komend, op weg naar
altijd nieuwe havens.
r
Een gezicht op de kathedraal van Se
villa vanuit het Alcazar. De toren op
de foto is de beroemde ,jGeralda."
WIJZIGINGEN BIJ DE N.S.
Met alles wat aan
stoomtractie vastzit
In Utrecht is gisteren <le afdeling
verkeer- en verkeerstechniek van
het Koninkiyk instituut van inge
nieurs b\jeen geweest, voor de ge
bruikelijke bezichtiging van het
nieuw in dienst gestelde spoorweg-
materieel, in dit geval de Diesel-
electrische loc serie 2400.
De ingenieurs van de N.S., J. P.
Koster, G. P. de Haas en J. A. E, G.
Moreau gaven tevoren enige toe
lichting.
Ir. Koster zeide, dat de electrische
loc en de dieselelectrische loc het
overgrote deel van de stoomlocomo
tieven heeft vervangen. De laatste
stoomlocomotieven zijn nog in ge
bruik voor goederentreinen, voor en
kele reizigerstreinen op lynen met
minder druk verkeer en voor ran
geerwerkzaamheden. Men verwacht,
dat eind 1958 de laatste stoomloco
motief zal kunnen worden gesloopt.
Met alles wat aan de stoomtractie
vastzit, zoals de onderhoudssteun-
punten langs de ly'n, de oude locomo-
tievendepöts, kolen opslagplaatsen,
waterkranen e.d..
Het verlaten van de stoomtractie
brach teen complex van maatregelen
DE NIJHOFF-PRIJS
De Anjerdag bracht
een ton op
In het jaarverslag over 1953 van het
Prins Bernhard Fonds, dat tot doel
heeft: de zelfwerkzaamheid van het
Nederlandse volk op het gebied van
wetenschap, kunst en cultuur in het
algemeen te bevorderen, alsmede de
Nederlandse cultuur in de overzee
se rijksdelen en in het buitenland uit
te dragen, wordt aandacht geschon
ken aan de uitreiking van de „M. Nij-
hoff-prijs", een jaarlijkse prijs van
f 2000.voor litteratuur, waarvan de
eerste uitreiking op 26 Januari 1955
zal geschieden.
Met grote erkentelijkheid vermeldt
het bestuur het besluit van zyn regent,
Prins Bernhard, om een aanzienlijk
deel van de hem toevallende gelden
als commissaris van enige grote na
tionale bedrijven voor het cultuur-so
ciologisch onderzoek van het fonds te
bestemmen- Het andere deel dezer gel
den is door hem toegewezen in de sec
tor der militaire verzorgingsfondsen.
Wat de bronnen van inkomsten be
treft: „De ongelukkige overheidsrege
ling van de aftrek van giften (door
PROEVEN MET STUDENTEN
„Ik zie een enorm kunstgebit, dat
op een vlot de rivier afzakt"
Voor twintig dollar per dag liggen in kleine, „airconditioned" kamertjes,
waar geen geluid in doordringt, studenten op zachte bedden, zo schryft
„Time". Zy hebben stofbrillen voor, die slechts weinig licht doorlaten. Hun
handen zyn gestoken in kartonnen kokers, over dikke handschoenen heen,
opdat hun tastzin niet aan zijn trekken zal komen. Met deze, geheel van
de wereld afgesloten jonge mannen, neemt prof. Woodburn Heron van de
universiteit van Montreal merkwaardige proeven.
Het doel van prof. Heron is uit
te vinden, hoe de hersenen werken,
wanneer zy niet voortdurend nieuwe
prikkels van de zintuigen ontvangen.
Het probleem is een practisch pro
bleem. Mannen, die op radarscher
men moeten turen, waarop uren lang
nietg verandert, zien soms de kleine,
maar vaak belangrijke flits niet, die
zich er dan plotseling op voordoet.
Vele chauffeurs zyn byna gehypnoti
seerd als zij lange uren achter het
stuur zitten op eentonige verkeers
wegen. Deze verschynselen tracht
prof. Heron nu na te gaan.
De studenten slapen gewoonlijk ge
durende de eerste uren in hun zachte
bed. Als zij dan ontwaken, worden
zy rusteloos. Zij kronkelen zich, zy
fluiten, zingen, praten in zichzelf. Zy
verwelkomen iedere afwisseling, zy
trachten wanhopig aan hun studie te
denken of zich met intellectuele pro
problemen bezig te houden. Voor het
grootste deel mislukt hun dit. Lang
zamerhand beheersen zij hun gedach
ten niet meer. De wiskundige proble
men, waar zy zich nog mee bezig kun
nen houden, gaan niet boven het ni
veau van de lagere school uit.
Vreemde hallucinaties, dagdromen,
spoken in hun brein. De studenten
zien patronen van stippen of lijnen.
Later verschynen er levendiger vi
sioenen. Zij kunnen rijen kleine gele
mannetjes zien met zwarte mutsen
en open monden, of een stoet van eek
hoorntjes met zakken op hun rug, die
door de sneeuw marcheren. Andere
studenten zien voorhistorische dieren,
spookachtige steden, een paar han
den zonder lichaam eraan, die uit de
grond komen. Een der studenten zag
een enorm kunstgebit, dat op een
vlot een rivier afzakte.
Deze visioenen zyn bijzonder reëel.
Zó zijn ook de stemmen en de mu
ziek, die uit het niets komen. Een
der proefpersonen werd beschoten
vanuit een klein ruimteschip en voel
de de kogels zijn arm raken. Twee
studenten hadden een andere vreem
de sensatie: zy" rapporteerden, dat het
was alsof er iemand naast hen lag
en die iemand was dan een deel van
henzelf. Sommige slachtoffers heb
ben het zes dagen uitgehouden, met
slechts korte tussenpozen om te eten
en te drinken. Anderen hielden er al
na een dag mee op.
Zodra zy hun cellen verlaten, hou
den de hallucinaties op. Maar het
duurt uren, voordat de proefpersonen
weer normaal worden. Zy hebben
hoofdpijn, kunnen niet studeren, kun
nen niet meer schryven. Een enkele
maal duurt het vier en twintig uur
voordat deze verschynselen zyn ver
dwenen.
Er zyn waarnemers, zo schryft
„Time", die het vermoeden uitspre
ken dat deze techniek om het brein te
verwarren en in een schemertoestand
te brengen, met enkele veranderingen
wel eens voor duisterder doeleinaen
zou kunnen worden gebruikt dan
waarvoor zy daar in Montreal wordt
aangewend. Deze methode zou het
communistische succes kunnen ver
klaren In het verkrygen van onware,
maar schijnbaar gewillig afgelegde
„bekentenissen" uit gevangenen, die
voor een rechtbank worden geleid
rechtstreeks uit geïsoleerde cellen.
naamloze vennootschappen) had haar
weerslag op de samenwerking met het
bedrijfsleven. Zeer belangrijk minder
kon met giften uit t bedrijfsleven wor
den gefinanceerd. Daartegenover ston
den gelukkig andere inkomstenposten,
die meer opbrachten dan het vorige
jaar, als de inkomsten uit de totalisa-
tor, de zomerzegels, enz." De anjerdag
bracht f 105.151,53 op.
Redacteur ,De Nieuwsbrief'
voorwaardelijk vrijgelaten
De heer J. Fabius, hoofdredacteur
van „De Nieuwsbrief', die, zoals be
kend wordt beschuldigd van majes
teitsschennis, is Woensdagmorgen
voor de rechter-commissaris geleid.
Deze heeft in bewaringstelling van
de heer F. gelast. Deze gelaste „pre
ventieve hechtenis" heeft de rechter
commissaris geschorst. Zy zal niet
ten uitvoer worden gelegd tenzij de
heer F. zich niet houdt aan enige
voorwaarden, welke voor hem gesteld
zijn.
Het doet op het eerste gezicht wel
wat aan denken: een gehaaste Mars-
vader die met zijn zoon aan een leidsel
zich door de straten rept voor het ha
len van het laatste ruimteschip
Anders krijgen we van Moe allebei
met de éïectronenklopper
In werkelijkheid is het een plaatje uit
Amerika zelfs dódr hoort deze uit
rusting nog niet tot de standaard-
confectie waar een Marsfilm wordt
gemaakt over „Tobor de Grote
(Tobor is Robot van achter naar vo
ren gelezen). Tobor heeft een man no
dig voor de voortbewegingzijn
zoontje kan het af met een veerme
chanisme en vormt op deze wijze een
stukje speelgoed, dat ieder Mars' pop-
penmoedertje zou verrukken....
mee, als het aanschaffen van nieuw
materieel en het omschakelen van
het personeel.
De keuze van de tractie ging in
wezen om de keuze van de primaire
energie: kolen, electrlciteit of diesel
olie.
Bij een gel{jke prestatie verbruikt
een stoomlocomotief 4(4 maal zo veel
en een electrische locomotief 2(4
maal zoveel energie als een diesel
electrische locomotief. De kosten van
de prestatie is dan nagenoeg het
zelfde.
De voordelen voor de spoorwegen
van de DE. tractie zyn duidelijk.
Bovendien is het volgens spreker een
nationaal belang.
In 1953 verbruikten de spoorwegen
zeven procent van het totaal aan
electriclteit, dat aan openbare bedrij
ven werd geleverd. Voorts werd in dit
jaar nog 400.000 ton kolen en 16.000
ton gasolie gebruikt.
Homogeniteit
Met het verdwijnen van de stoom
tractie neemt het aantal zichzelf
voortbewegende rytuigen de D.E.
motorrytuigen in net bedrijf toe.
By het opzetten van het locomotief
park wordt gestreefd naar homogeni
teit, dus naar een zo gering mogelijk
aantal typen met een zo gering mo
gelijk aantal series.
Op het reizigersnet rijden twee ty
pen: de vier-assers en dé twee-assers
Eveneens zyn er slechts twee tvpen
rangeerlocomotieven: twee- en drie
assers, plus één type hoordly'n locs
(vier-assers voor goederenvervoer.
Er zyn voorts nog een paar kleine
series afzonderlijke, z.g. experimen
tele locs in gebruikt.
Van het nieuwe D.E. reizlgersmate-
rieel ryden dertig motorrijtuigen en
46 tweerytuigen treinstellen, ge
maakt bij Allan in Rotterdam. De
dieselmotor is een Engelse motor,
waarby als byzonderheid geldt, dat
de gehele krachtsinstallatie gebouwd
is onder de vloer.
Van de honderd bestelde Franse
D.E. locomotieven, serie 2400, zyn er
tot op heden dertig in dienst gesteld.
Zij voldoen zo goed, dat volgens spre
ker van een éclatant succes gespro
ken kan worden.
Levenslang voor Goudse
arsenicum-moordenaar.
Het gerechtshof te 's-Gravenhage
heeft Woensdagmorgen de 31-jarige
opzichter uit Gouda, A. L L., conform
de eis, veroordeeld tot levenslange
ge van g enisst raf
Aan L. was ten laste gelegd, dat hij
zijn echtgenote met arsenicum had
vergiftigd.
Bij de behandeling in eerste instan
tie was verdachte tot 18 jaar gevan
genisstraf veroordeeld.
Bij het voorlezen van het vonnis
werd de ernst van het gepleegde feit,
dat bewezen werd verklaard naar vo
ren gebracht alsmede de omstandig
heid dat L. geen teken van berouw
had getoond.
Paleismoord in Lybië
Te Benghazi in Libyë, is, na het ver
moorden van de Libysche minister
voor paleiszaken door een twintig
jarige neef van de koningin, de staat
van beleg afgekondigd.
De gearresteerde dader die bij
zijn arrestatie geen verzet bood
heeft zich nog niet over het motief van
zijn daad willen uitlaten.
Dodelijk ongeval door
onvoorzichtigheid
Dinsdagmiddag is in de Wijtten-
bachstraat te Amsterdam de 33-jarige
wielrydster E. A. Marchall tegen het
linkerportier van een bestelauto, dat
door een jongen juist op het moment
dat zy passeerde, werd geopend, ge
reden. Zij kwam te vallen en liep een
schedelbasisfractuur op. Het slacht
offer, dat naar het Wilhelminagast-
huis is vervoerd, is daar de volgende
ochtend overleden.
Critiek op Ehrenburg
In een hoofdartikel in het officiële
Russische letterkundige tydschrift is
Woensdag critiek geleverd op de ro
man „De dooi" van Ilja Ehrenburg.
Konstatin Simonof, een belangryke
Sowjet-schrijver, noemde het boek
„een ongelukkig falen van een talent
volle auteur".
Volgens andere critici geven de
„levenloze personen" in het boek geen
„volbloedige afspiegeling" van het
leven in de Sowjet-Unie.