Bevordering van de productiviteit
ook in Zeeland gewenst
BALL 'n
~öe
Snuif en wrijf
i-JAZ l-JM
coors
NIEUWE LOKETBEDIENING
OP DE POSTKANTOREN
DE WERELDDIERENDAG 1954
fwSB
1
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 2 OCTOBER 1954
GELIJKE IJ/SPANNING MEER RESULTAAT.
Waf doet de commissie ter bevordering
van de Productiviteit en het Nive
Maandag a.s. zal de Commissaris der Koningin, jhr. mr. A. F. C. de
Casembroot, de Zeeuwse Froductiviteitsraad installeren en op 27 October
zal hij installeren de afdeling Zeeland van het Nederlands Instituut voor
Efficiency.
Deze officiële interesse voor productiviteit en efficiency is bijzonder ver
heugend, want zij helpt mee om aandacht te wekken voor deze twee belang
rijke zaken. In feite streven de beide organisaties de bevordering van de
productiviteit na. Daarbü rjjzen dan twee vragen: is er hier sprake van
dubbel werk en de ontplooide activiteit inderdaad van zo groot nut?
Productiviteits-bevordering vindt
men het beste weergegeven met de
woorden: gelijke inspanning meer
welvaart. De productie en dus ook de
consumptie en de welvaart zjjn af
hankelijk van het gebruik der pro
ductie-factoren. Productie-factoren
zijn b.v. handwerk, diensten, die de
grond bewijst, ondernemers-activi
teiten, machines, enz. Over het alge
meen bezitten we daarvan op korte
termijn gezien een vaste hoeveelheid.
Vooral nu bijna alle Nederlandse
werkkrachten zijn ingeschakeld kan
hun aantal moeilijk vermeerderd wor
den. Wij moeten hen zuinig gebrui
ken. Hoe meer wij er mee doen, hoe
groter de opbrengst en hoe lager de
kosten. Alles wat daaraan dienstig
kan zrjn moet worden aangepakt. Met
een deftiger term kan men dit weten
schappelijke bedrijfsvoering noemen.
Alles wat in een bedrijf gebeurt
wordt dan niet zonder meer geaccep
teerd, maar critisch onder de loupe
gelegd.
Er zijn vele organisaties in ons
land die zich op dit gebied begeven.
De oudste rechten heeft het Neder
lands Instituut voor Efficiency (N.-
I.V.E.). Jonger, maar eveneens met
een behoorlijke staat van dienst is de
Contactgroep Opvoering Productivi
teit (C.O.P.), die eigenlijk de andere
organisaties overkoepelt.
Nijverheidsdag
De C.O.P. heeft in Mei j.l. het ini
tiatief genomen tot het houden van
een Nijverheidsdag voor Zeeland. De
organisatie daarvan was in handen
van wat thans de Commissie Produc
tiviteit Zeeland heet. Het succes was
zeer groot. Zeeland mag dan een klei
ne provincie zijn en geografisch ver
snipperd, de opkomst van meer dan
200 toehoorders, waaronder meren
deels leiders van middelgrote en klei
ne ondernemingen, was voor Neder
land een record.
Reden van het succes
Een verklaring van dit succes kan
wel worden gegeven. Zeeland ligt
zeer terzijde van het nationale maat
schappelijke gebeuren. En men heeft
er weliswaar veel vernomen over pro-
ductiviteitsbevordering en het hoe
van de aanpak, maar Den Haag of
Utrecht liggen te ver weg om bijeen
komsten te gaan bijwonen. Men ken
de het probleem dus wel, men had als
het ware de honger, maar zij kon
het beste gestild worden in Zeeland
zelf. Met andere woorden: er was
een behoefte, een nieuwsgierigheid.
De Nijverheidsdag heeft aie beves-
tigd.
Discussiegroepen
Wij spreken nu natuurlijk over de
niet te grote bedrijven. Na de Nij
verheidsdag hebben velen gezegd: ik
ben geprikkeld en zou nog wel eens
wat meer wallen horen. Geen wonder
dat er voor de zgn- follow-up veel
interesse bestond. In grote getale gaf
men zich op voor kleine studie-krin-
fn of liever praatgroepen (van 10
12 man) die onder deskundige lei
ding ervaringen zullen gaan uitwis
selen. Zulke groepen zullen waar
schijnlijk bijeenkomen in Middelburg,
Goes, Hulst, Terneuzen en Oostburg.
En waar er belangstelling bestaat
zullen er groepen aan worden toege
voegd. Als onderwerpen die men
zelf moet kiezen noemen wij:
Advertentie.
Uw verkoudheid van neus.
keel of borst weg met
hoe komen wij
aan orders, hoe richt ik mijn boek
houding in, financier ik my bedrijf
goed, enz., enz. De bedoeling is dui
delijk. Verbeteringen in het Bedrijfs
beheer kunnen altijd nog worden in
gevoerd. Dat doet zelfs Philips. Maar
voordat men hiertoe overgaat moet
men zich eerst van dit alles wer
kelijk bewust worden. Dat is het gro
te verschil met de. Verenigde Staten.
Daar is de mentaliteit bij de onder
nemers, arbeiders en consumenten
nu eenmaal zakeiyker. Maar wie in
de concurrentiestrijd nu eenmaal wil
blijven meegaan zal hier niet mogen
achterblijven. De installatie door de
Commissaris der Koningin mag zeker
in dit licht worden gezien. Er valt
hier nog enorm veel te bereiken.
Het Nive
Voor de bedrijven die middelgroot
tot groot zijn ligt de zaak iets an
ders. Daar heeft men gemakkelijker
nationale contacten en eigen specia
listen, daar kent men de problemen
wel en is men zich ook bewust van
de noodzaak hen op te lossen. Hoe
groter het bedrijf wordt, des te no
diger is een wetenschappelijk gevoerd
beheer. Een groot apparaat behoeft
niet ambtelijk te zijn om te verstar
ren. De moeilijkheid -ligt hier echter
op een ander niveau. De bedrijfseco
nomische wetenschap is zo ver gespe
cialiseerd, dat het bijhouden van een
VOORHAVEN II
Bezwaren van personeel
Naar aanleiding van proefnemingen
met een gewijzigd systeem van loket
bediening, dat het publiek zoveel mo
gelijk de gelegenheid gaf de postza
ken aan één loket af te doen, heeft
de hoofddirecteur der posteryen richt
lijnen uitgevaardigd voor de vaststel
ling van een juiste verdeling van de
loketwerkzaamheden. Aldus „De
Ambtenaar", het orgaan van de alge
mene Nederlandse bond van ambtena
ren.
Enige tijd geleden zijn in enkele ge
meenten proeven genomen met een
gewijzigd systeem van loketbediening.
De bedoeling hiervan was, de wacht
tijden van het publiek te bekorten.
Aldus dacht men de gespecialiseerde
werkwijze te vervangen door de ge-
Laat de klok maar
luiden
De Ned. Herv. gemeente te Hui
zen (N.H.) telt vier predikantsplaat
sen, allen van de modaliteit van de
Geref. Bond in de Ned. Herv, Kerk.
Daarvan zyn er reeds geruime tjjd
drie vacant en de kerkeraad bracht
het ene beroep na het andere uit,
zonder resultaat, totaal wel 85 maal.
Afgesproken was, dat als een beroe
pen predikant; aan de roeping gehoor
geven zou, de klok zou worden ge
luid.
En zo is het dan ook gebeurd,
want ds. A. J. Timmer te Ouderkerk
aan de IJssel heeft het breoep naar
Huizen in een der vacaturen aange
nomen, zodat ds. C. Dop binnenkort
een collega naast zich kry'gt. Ds.
Timmer is de overbuurman van zijn
vader ds. J. J. Timmer, die predikant
is te Nieuwerkerk aan de IJssel. Deze
buurmanschap zal nog maar kort
meer duren, want niet alleen gaat de
zoon naar het Gooi, maar de vader
gaat binnenkort met emeritaat en
zich dan metterwoon te Woerden
vestigen. Ds. Timmer hoopt nog dit
jaar in Huizen zijn intrede te doen
en gaat zich vestigen in de pastorie
van ds. J. Zwijnenberg.
Het Amerikaanse ministerie van
justitie heeft de arrestatie bekendge
maakt van dr. Emanuël Blumberg,
lid van het bestuur der Amerikaanse
communistische partij, wegens sa
menzwering ter bevordering van de
gewelddadige omverwerping der re
gering. Sedert Juli 1948 zjjn totaal
118 functionarissen van de commu
nistische party aangehouden.
combineerde werkwyze. Gebleken is,
aldus „De Ambtenaar", dat de wacht
tijden van het publiek bij de nieuwe
werkwijze vrijwel niet worden bekort.
De bezwaren bij de gespecialiseerde
methode van lange rijen aan sommige
loketten en korte rijen aan andere lo
ketten, bleken meer van psychologi
sche aard te zijn. Niet alle proefkan-
toren toonden hetzelfde resultaat. Op
het kantoor Hilversum byvoorbeeld
had het personeel bezwaren tegen het
gecombineerde systeem. Het was van
mening dat deze werkwyze veel ver
moeiender is. Het werken met twee
kassen gaf aanleiding tot klachten.
Op kleinere kantoren bleken, voor
wat de wachttijden van het publiek
betreft, bepaalde voordelen aan de
gecombineerde werkwijze verbonden.
Bij de proeven is gebleken, dat bij toe
passing van de gespecialiseerde werk
wijze door een betere werkniethode"
voordelen zijn te bereiken.
De resultaten van de onderzoekin
gen hebben tot de conclusie geleid,
dat niet alleen voor kantoren ,als Hil
versum specialisatie van de loketten
voorkeur verdient, doch dat hiervoor
ook op kantoren met twee of drie lo
ketten aanzienlijk kortere wachttijden
worden verkregen. In de practijk is
duidelijk gebleken, dat de arbeidsver
deling en de daaruit voortvloeiende
samenvoeging van gelijksoortige han
delingen, op alle kantoren leidt tot
een zo gunstig mogelijk resultaat voor
het publiek, het bedrijf en het perso
neel, aldus „De Ambtenaar".
onderdeeltje al te omslachtig dreigt
te worden. Men heeft dan de behoefte
om te worden geconfronteerd met
de ervaringen van landelijke specia
listen. Od dit terrein ligt de taak
van het N.I.V.E. Tot nu toe echter
had dit instituut geen afdeling Zee
land, wel in alle andere gewesten.
Door de onlangs gevoerde actie is
het ledental in Zeeland nu zo op
gevoerd, dat een eigen afdeling ver
zekerd is en dat men niet meer des
avonds naar Rotterdam of Eindhoven
moet om eens een lesje in efficien-
cy-bevordering te ontvangen. Het
aantal Zeeuwse leden bedroeg aan
vankelijk 15 en is nu opgelopen tot
35. Waar Limburg er 50 heeft is er
alle reden om optimistisch te zijn.
Wanneer de werkzaamheden zyn aan
gevangen zal het aantal ongetwijfeld
nog oplopen.
W erkzaamhed en
De werkzaamheden omvatten be
halve de lezingen- en discussiebijeen
komsten ook de uitgifte van 't voor
treffelijk Tijdschrift voor Efficiëntie
en Documentatie en het bazentyd-
schrift „Baas boven baas". Voorts
zijn er de jaarlijkse landelijke effi-
ciency-dagen, die steeds in een grote
behoefte voorzien. In 1953 waren deze
gewijd aan het kleine bedrijf en aan
de tegenstelling groot- en klem-be
drijf. Ook de cursussen die worden
gegeven zijn zeer nuttig, n.l. die voor
bedrijfsorganisaties en de zgn. ba-
zencursussen. Voor wie dit alles nog
niet specialistisch genoeg is zijn er
de secties, waar men als N.I.V.E.-lid
gratis lid van kan worden. Deze sec
tie en studiegroepen zijn niet provin
ciaal, maar landelijk georganiseerd.
Wy noemen hiervan die voor fa-
brieksorganisatie, administratieve
arbeid, personeelsbeleid, overheids-
efficiency, mechanische hulpmiddelen
enz. Wel op provinciaal plan liggen
de contactgroepen, die zich om alle
mogelijke onderwerpen organiseren.
Dit hangt dus van de activiteit van
de afdelingen en van de interesse
van hun leden af.
Conclusie
Het streven naar productiviteits-
bevordering in Zeeland kent dus geen
doublures. De belangstelling van de
Commissaris der Koningin mag men
zien als de erkenning dat dit werk
ook in Zeeland steviger moet worden
aangepakt. Tenslotte gaat het om het
behoud en de uitbreiding van een
stuk Zeeuwse welvaart.
DE ECHTE NAVY-CUT VAN VROEGER
Peanut Butter
In Amerika zegt men voor pinda
kaas „pindaboter" maar in Neder
land zegt men voor pindakaas
JJlcflMcmó
Oudheidkundigs vondst in
Roemenië.
In het autonome gebied der Hon
gaarse minderheid in Roemenië zyn
onlangs belangrijke resten van oude
beschavingen ontdekt, aldus meldt
het officiële Roemeense persbureau.
Er zijn resten van versterkte ne
derzettingen ontdekt, die uit de vijf
de en de vierde eeuw voor Christus
dateren, een begraafplaats met een
honderdtal graven uit hetzelfde tijd
perk en verscheideno kostbare zilve
ren voorwerpen, zoals bekers, arm
banden en geldstukken, die dateren
uit de eerste en tweede eeuw van
onze jaartelling. De zilveren voorwer
pen vertonen een grote invloed van
de Scythische en Griekse cultuur.
Thans ook verkrijgbaar in 10 stuks verpakking 38 cent-
door Mr. W. Hugenholz
„De onbedriegelyke waardemeter
van het zedelijk peil van een mens
en van een heel volk is: hoe zy de
dieren behandelen".
Werelddierendag beoogt: de een
dracht van alle dierenvrienden ter we
reld te versterken, de aandacht van
de wereld te vestigen op de ellende
der dieren en om het dierenbescher
mingswoord in de dierenbeschermings
daad om te zetten.
Het was een gelukkig gebeuren
toen men in 1931, op het Wereldcon
gres te Florence, tot net besluit kwam
om de sterfdag van de heilige Fran-
siscus van Assisi (4 October) tot we
relddierendag te proclameren. Een
beter schutspatroon dan deze vrome
en door en door edele man, die de die
ren zijn broeders noemde en tot hen
predikte, had men zeker niet kunnen
kiezen.
Al heeft de dood in 1226 deze Pove-
rello voor eeuwig het zwygen opge
legd, toch blijft de heilige Fransiscus
daar staan als een lichtende en moed
gevende gestalte in deze donkere we
reld, waarin menselyke hoogheids-
waan, wreedheid, hebzucht, uitbuiting
en tirannie, vooral ook tegenover die
ren, nog immer hoogty vieren.
Zeven eeuwen hebben wy nodig ge
had voordat de waarheid van Fran
siscus' woorden „weest goed voor die
ren" min of meer gemeengoed is ge
worden. Helaas nog lang niet voor een
ieder.
Kerk, overheid, school, politie,
jeugdorganisaties, verenigingen, ou
derhuis en pers vormen echter hoe
langer hoe meer één gesloten eenheid
in de stryd tegen wanbegrip, lauw
heid, wreedheid en onnadenkendheid
jegens dieren .Nederland staat zeker
niet achteraan op dierenbescher-
mingsgebied en men kan met vreugde
constateren dat vooral door de
i 1
Regina garandeert U
4 extra voordelen!
natuurzuivere schuimrubbermatras
I T vEdE
blijft Uw leven lang nieuw
feu. VHHh
gewelfd bovenvlak
130 jaar vakmanschap
1 LATEX
MATRAS
ÜL
1 N.V. v/N GEBR. PETERS. A F O. REGINA LAT
trouwe hulp van de Nederlandse pers
ons volk hoe langer hoe meer gaat
beseffen hoe groot onze schuld tegen
over de dieren is en dat zij al te lang
zijn uitgebuit en mishandeld. Aller
wegen gaat men in ons land beseffen
dat de dieren, waaraan wij zo onein
dig veel te danken hebben en ten kos
te van welke wy ons voeden, kleden
en geld verdienen, in ieder geval recht
hebben op een behoorlijke plaats on
der de zon, recht hebben op behoorlij
ke verpleging, behoorlijk voedsel, re
delijke arbeidstijden en goede behan
deling
Ook ln andere landen schrijdt de
beschaving, dus automatisch ook de
dierenbescherming, verder en verder
voort.
Door de in 1950 in ons land opgericht
te Wereldfederatie tot bescherming
van dieren worden de internationale
contacten, ook met de diverse rege
ringen, steeds intenser en waardevol
ler, hetgeen de dieren steeds meer ten
goede komt. Dierenbescherming
wordt niet langer opgehouden door
grenzen van talen en volkeren. Doos
de steeds meer florerende en in gezag:
toenemende wereldorganisatie kan de
met "werelddierendag beoogde een
dracht eerst recht vorm en inhoud
krijgen en de nodige aandacht van de
gehele wereld gevestigd worden op de
algehele ellende, waarin de dieren al
lerwegen nog verkeren. Hoe langer
hoe meer komt dierenbescherming tot
daden. Ook in ons land. Het is ver
blijdend. dat de Interdepartementale
Commissie, die met zoveel toewyding
en nauwgezetheid doende is geweest
aan het opstellen van een Dierenbe
schermingswet, enige maanden gele
den een ontwerp bij de minister van
Justitie heeft ingediend.
Wij hopen dat deze wet, die al zo
vele jaren met smart wordt verwacht,
vóór de volgende Dierendag in ons
Staatsblad moge prijken. Dan zal een
nog sterkere basis voor Dierenbe
scherming gelegd zijn en kan met nog
meer hoop en moed de arbeid worden
voortgezet.
Nog 4 Nederlanders in
Djakarta gearresteerd
Het totaal aantal Nederlanders,
dat Dinsdag in Djakarta gearres
teerd werd, bljjkt 10 te zijn. Behalve
de zes reeds doorgegeven namen
werden die dag nog aangehouden: J.
van der Struys, gepensionneerd ser
geant van het K.N.I.L., C. H. Wed
ding, gepensionneerd K.N.I.L.-ser-
geant, werkzaam by Velodrome, L.
J. van Aken, voormalig milicien bij
het K.N.I.L.. thans werkzaam als
waker bij het Nederlandse Hoge
Commissariaat in Djakarta en H.
Maas, gepensionneerd K.N.I.L.-fou-
rier, later burgerambtenaar bij de
Nederlandse militaire missie, thans
werkzaam als administratieve kracht
bij de assuratiemaatschappij „De
Nederlanden van 1845".
Naar P. I. Aneta voorts verneemt,
is het hoofd van de consulaire afde
ling van het Nederlandse Hoge
Commissariaat nog niet geslaagd ge
gevens te Verkrijgen over de rede
nen, die tot deze arrestaties hebben
geleid.
FEUILLETON
door PATRICIA WENTW0RTH
17
Toen juffrouw Feil haar verklarin
gen had afgelegd, werd hy op zyn
beurt voorgeroepen en hem gevraagd
of hij inderdaad die Dinsdagavond
tot middernacht met een zieke koe
was opgetrokken en heus geen tyd
had gehad, om aan vossenstreken te
denken.
Juffrouw Brown was de laatste
getuige. Ze was bleek in haar dof
zwart gewaad, dat ze wel de voor
naamste rouwdraagster had kunnen
zjjn. Intussen vroeg Garth zich af, of
ze dat ook werkelijk was. Als hij ooit
in zjjn leven een tragische figuur
had gezien, dan was het volgens hem
zeker nu. En die brave tante So
phy had van „geluksgeschenk" ge
sproken en verteld, hoezeer „mijn lie
ve vriendin juffrouw Brown" haar
leven had opgevrolijkt- Er moest er
gens een fout in de redenering schui
len. Natuurljjk was het denkbaar, dat
ze op Harsch verliefd was geweest
ook mensen op middelbare leeftijd
konden verliefd raken maar tóch
wilde die mogelijkheid by hem er niet
in.
Hjj hoorde de diepe stem de eed
hees fluisterend afleggen. Daarop on
dervroeg de „coroner haar omtrent
de sleutel van juffrouw Sophy.
„U was gewoon, die te gebruil
nietwaar
Nog altjjd hees-fluisterend, zei juf
frouw Brown: „Ja".
Aan beide zijden van de zaal be
vonden zich eenvoudige, wat hoog-
ingebouwde vensters. Een zonne
straal streek door het tweede ven
ster links en raakte de rand van
juffrouw Brown's hoed, haar schou
der en haar langs de zijde af
hangende hand. Garth, die nauw
lettend toekeek, zag die hand zich
samenballen. Ze was ongehand-
schoend en de knokkels waren spier
wit. Onder de rand van de zwart
vilten hoed vertoonden zich de strak
gespannen wangspieren; uit de
huid scheen alle bloed weggevloeid.
Tussen het dikke zwarte haar en de
boog van de wenkbrauwen glinster
de zweet. Met een schrik drong de
vrees zich aan hem op: „Lieve he
mel... ze zal flauwvallen!"
De „coroner" stelde zyn volgende
„Was u in de gelegenheid, die sleu
tel te gebruiken op de dag van me
neer Harsch' dood?"
Juffrouw Brown viel niet flauw,
maar zeide: „Ik gebruikte hem des
morgens. Tussen elf en twaalf uur
ging ik naar de kerk, om mijn gods
dienstplichten te vervullen. Later heb
ik de sleutel weer in de lade gelegd
en ben niet weer naar de kerk ge
weest".
„Dank u, juffrouw Brown".
Na deze woorden kon ze gaan. Garth
zag, hoe de spieren zich ontspanden,
hoe de ineengebalde hand weer slat>
werd. Ze stond op, liep door de streep
zonlicht naar de trap en ging weer
op haar plaats zitten. Daarvoor
moest ze eerst Garth en vervolgens
juffrouw Sophy passeren. Garth
stond voor haar op en hoorde, toen
ze voorbijging, een soort zucht sla
ken. Voor hem stond het vast, dat
juffrouw Brown erg opgelucht was.
Hij vond haar emotie nogal over
dreven veel leven om niets, zjjns
inziens. Immers, ze had slechts een
paar onschuldige vragen over de
sleutel van tante Sophy moeten be
antwoorden en was dadelijk weer
klaar geweest. Vreemd, hij had haar
niet voor zo zwak gehouden.
Garth ging die twee onschuldige
vragen nog eens na; beide hadden ze
betrekking op de sleutel. „U was ge
woon, die te gebruiken, nietwaar?"
„Was u in de gelegenheid, die sleu
tel te gebruiken op de dag van me
neer Harsch' dood?"
In de eerste vraag stak niets bij
zonders. Iedereen in het dorp wist,
dat zjj gewoonlijk de sleutel van tan
te Sophy gebruikte. Toch was ze da
delijk na die vraag er gaan uitzien,
of ze flauw zou vallen. Heel duidelijk
was ze bang geweest. Waarom? Om
dat ze niet wist, wat er volgen zou.
Ze had gewacht op vraag nummer
twee als iemand, die een gevaarlijke
kogel verwacht. Maar er was hele-
maal geen kogel gekomen... alleen
een onschadelijke losse patroon. Wat
de kans op flauwvallen toen die haar
trof aangaat, ze was in staat ge
weest, enige niet gevraagde infor
maties van zich af te wentelen en hij-
fend zuchten van opluchting te sla-
en. Toch was die tweede vraag, in
welke vorm dan ook, de enige vraag
die gesteld moest worden onvermij
delijk, onontkoombaar. Garth over
woog die woorden nog eens: in wel
ke vorm dan ook. Ze had ge
weten, ze moest hebben geweten,
dat haar gevraagd zou worden, of
ze de sleutel had gebruikt. Dadrom
was ze bang geweest. Een andere re-
- -jüe"
den kon er liïet zyn.
Stel eens, dat de tweede vraag had
geluid: „Heeft u op die Dinsdag
avond de sleutel uit' de lade van juf
frouw Feil genomen?" Zou dan haar
hand weer slap zyn neergevallen en
zouden haar wangspieren zich heb
ben ontspannen? vroeg hij zich af.
Maar de „coroner" had gevraagd:
„Was u in de gelegenheid die sleu
tel te gebruiken op de dag van me
neer Harsch' dood?" en juffrouw
Brown had geantwoord „Ik gebruikte
hem 's morgens. Tussen elf en twaalf
uur ging ik naar de kerk om m\1n
godsdienstplichten te vervullen! La
ter heb ik de sleutel weer in de lade
gelegd en ben niet weer naar de kerk
geweest". Een erg uitvoerig antwoord
voor een dame, die er uitzag alsof ze
flauw zou vallen.
Garth ging in gedachten terug naar
de vorige avond en dacht yverig na...
juffrouw Brown zat toen aan de gro
te piano met haar rug naar hen toe
en liet een Beethoven-notenstorm
over het toetsenbord daveren, terwijl
tante Sophy hem vertelde, dat Eliza
Pincott, die met de jonge Braybury
van Ledstow was getrouwd, een drie
ling had gekregen „erg lastig,
maar ze ls zo trots als een pauw. En
de Pincotts zyn nu eenmaal zo... al
les wat hen overkomt is juist zoals
ze het wensten en prachtig in orde,
behalve dan dat de oude Ezra by de
doop dronken werd, wat hun alles
behalve beviel. Ze heeft my ook een
kiekje gezonden... zie maar juist ach
ter je, het ligt in de linkse boven-
lade van mijn bureau",
Nu, het kiekje had er inderdaad
gelegen, maar hy was bereid om voor
elke instantie en op elk ogenblik on
der ede te verklaren, dat de sleutel
er n i e t was geweest. Zeker, het was
toen Donderdagavond en niet Dins
dag. Meneer Harsch was op Dinsdag
avond doodgeschoten en tante Sophy
had wellicht de sleutel weggenomen.
Juffrouw Brown had immers alleen
maar verklaard, dat ze hem weer in
de lade had gelegd, nadat zij Dinsdag
morgen tussen elf en twaalf uur in
de kerk was geweest ter vervulling
van haar godsdienstplichten.
De vragen bleven zich ophopen.
HOOFDSTUK IX
Aan de andere kant van het gang
pad zat Janice Meade eveneens na te
denken. Haar handen lagen in haar
schoot, haar hoofd hield ze wat voor
over. De stoelen waren zo dicht naast
elkaar gezet, dat, als ze niet zo .slank
en licht van bouw was geweest, de
vlezige schouder van juffrouw Madoc
en de benige dito van Evan Madoc
haar van weerskanten zouden hebben
aangeraakt. Ze zat tussen hen in,
stil en in zichzelf gekeerd. Na haar
verklaring te hebben afgelegd, had
ze haar toevlucht gezocht in het
stille plekje temidden van haar ge
dachten. Tot dat plekje hadden
slechts weinigen toegang. Iedereen,
behalve de mensen van wie ze werke-
lyk hield, waren er buitengesloten.
.(wordt vervolgd).
