- J
ty -'li
i
Een centraal loonbeleid vooralsnog
onmisbaar
LEZERS SCHRIJVEN
"De ^leutel
NIEUWE CENTRALE ZEELAND
WORDT VRIJDAG GEOPEND
1}
J1
*8
„MICHAEL STROGOFF", EEN
VERHAAL MET MOGELIJKHEDEN
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 28 SEPTEMBER 1954
WERKGEVERSVERBOND MEENT
Organisatie ziekenfondswezen
blijkt onbruikbaar
A!s uitgangspunt voor een toekomstige loonpolitiek aanvaardt het Cen
traal Sociaal Werkgevers-verbond de gedachte, dat de werkgevers in begin
sel over de nodige vrijheid moeten beschikken om lonen en andere arbeids-
vooru aarden vast te stellen. Aldus blijkt uit het jaarverslag-1953 van de
Bond, dat dezer dagen werd gepubliceerd. Het Verbond acht een centraal
loonbeleid vooralsnog onmisbaar teneinde een coördinatie van de arbeids
voorwaarden nodig te maken en waarborgen te scheppen dat het algemene
loonpeil zich op een aanvaardbaar niveau blijft bewegen. Echter dient de
mogelijkheid open te staan van een redelijke mate van differentiatie in de
lonen.
Als algemeen beginsel aanvaardt I zegt met nadruk, dat men van werk-
het Verbond het streven om het loon- geverszyde bij elk algemeen overleg
niveau op een zodanige hoogte te stel- over de lonen zal verlangen om bin-
len, dat rekening wordt gehouden zo- I nen zo kort mogelijke tijd de nog re-
we! met een redelijk welvaartspeil
vcor zoveel mogelijk personen, en te
vens de bevordering van een zo hoog
mogelijke productiviteit alsirïede een
hoog peil van werkgelegenheid en
handhaving van het evenwicht in de
betalingsbalans. Tegenover de onbe
perkte mogelijkheid van ingrijpen
door de overheid dient een systeem
van loonvorming te worden gekozen,
waarbij het bedrijfsleven zich vrijwil
lig zekere beperkingen oplegt door
middel van de sociaal-economische
raad. De overheid zou hierbij dan een
toeziende taak dienen te verkrijgen.
Gebleken is, aldus het verslag, dat
waarschijnlijk een grote mate van
overeenstemming kan worden bereikt
over een dergelijk systeem van de ge
coördineerde loonpolitiek. Het verslag
WIELRENNEN
Fransman Roland Jacquet
na ongeval overleden.
De 23-jarïge Franse wielrenner Ro-
lant Jacquet, die tijdens de zesde
étappe van de Ronde van Europa ver
ongelukte, is in het ziekenhuis te
Augsburg aan de gevolgen van zijn
verwondingen overleden. Jacquet was
in volle vaart tegen een stilstaande
auto gereden, waarbij hij een zware
hersenschudding, en talrijke kneuzin
gen opliep.
ATHIETIEK
Van der Zande tweede op
de Marathon.
Bij de internationale athletiekkam-
pioenschappen van Roemenië bezette
onze landgenoot Janus van der Zande
de tweede plaats op de Marathon ach
ter de Oostduitser Mayer. De tijd van
Mayer bedroeg 2 uur 31 min. 47.8 sec.,
Janus van der Zande noteerde 2.33.56.
sterende kunstmatige elementen in de
Nedeilandse kostprijs te laten ver
dwijnen. Deze elementen z|jn voorna
melijk het nog betrekkelijk lage huur-
peil en wat nog overgebleven is van
de subsidies. Deze onvermijdelijke sa
nering, die vooral ten aanzien van de
huren nog tot een ingrijpende verho
ging der kosten van het gezinsbudget
zal moeten leiden, zal niet zonder be
paalde compensaties op het gebied
ven de lonen gepaard kunnen gaan.
Nog steeds is geen oplossing in
zicht voor een nieuwe organisatie
van het ziekenfondswezen. Het
lijkt er op of de huidige minister
van sociale zaken en volksgezond
heid met de situatie op het ogen
blik geen raad weet. Vast staat
echter wel, dat de huidige uitvoe
ringsvorm een efficiënte arbeid in
de weg staat. Vooral geldt dit
voor de bepaald onbruikbare zie
kenfondsraad, die voor weinig an
ders dienstig sch|jnt te z|jn dan als
strijdperk van belangengroeperin
gen.
Het Verbond houdt zijn jaarverga
dering in het Kurhaus te Schevenin-
gen op Donderdag 30 September a.s.
Een gezonde groei van
de PZ.E.M.
fSlot van pag. 1).
De nieuwe centrale is gebouwd
op 'n terrein, dat tot 3,70 m boven
N.A.P. is opgehoogd en bestaat uit
een ketelhuis, voedingsruimte en
machinezaal met schakelruimte,
alsme'de diverse bijgebouwen, zo
als kantoor, werkplaatsen, gara
ges, pompgebouw voor koelwater
en woningen. Aan de Oostzijde
van de centrale bevindt zich het
50/10 kilovolt-schakelstation. waar
heen de energie uit de centrale
wordt gevoerd en waar vandaan
de stroom over Walcheren wordt
gedistribueerd. Dit gebouw heeft
dus dezelfde functie voor Walche-
als de stations in Goes en
Westdorpe
hun gebieden.
De technische inrichting van de cen
trale is grotendeels in Nederland uit
gevoerd en bestaat uit twee „eenhe
den", elke samengesteld uit 1 turbo
generator en 2 ketels, vermogen per
eenheid 23.000 K.W. Grote hoeveelhe
den materialen werden bij de bouw
verwerkt, o.a. 10.000 kubieke meter
gewapend beton, 1,040.000 kg beton
ijzer, 2.500.000 kg staalconstructie en
3.500.000 metselstenen. Het geheel
werd gebouwd onder leiding van het
ingenieursbureau Dwars, Heederk en
Verhey uit Amersfoort, waarbij de
heer G. van 'der Toorn met het dage
lijks toezicht was belast. De mecha
nische montage geschiedde onder lei
é(L. 4.
ding van de heer A. F. Linse en de
electrische montage onder leiding van
ir H. Broekhoff, beiden van de P.Z.
E.M.
Bijzondere aandacht werd besteed
aan de uiterlijke vormgeving, die
werd verzorgd door de Zeeuwse archi
tect ir A. Rothuizen. Met name dank
zij zijn werk ontstond een harmonisch
complex, dat onder de Nederlandse
electrische centrales een bijzondere
plaats inneemt.
Ir Michielsen toonde zich bijzon
der dankbaar, dat nu deze Centrale
gereed is gekomen. Drie jaar en acht
maanden heeft, de bouw geduurd,
„maar nu kunnen we ook weer alles
aan", zo verklaarde hij. „Wat de be
hoefte ook zijn moge, wij behoeven
gelukkig niet meer „niet-thuis" te ge
ven". Zou de vraag de productie over
treffen, dan kan men via het koppel-
net altijd hulp inroepen van andere
bedrijven, terwijl ondertussen de Cen
trale kan worden uitgebreid. Maar zo
ver is het voorlopig nog lang niet.
Nog niet tevreden
„Wij zijn nog niet tevreden", zo
zeide ir Michielsen, „omdat noch het
huishoudelijk noch het industriële
verbruik in Zeeland aan de top staan.
De verhouding huishouding-industrie
is in vergelijking met andere gewes
ten en het landsgemiddelde zelfs on
gunstig".
De directie van de P.Z.E.M. heeft
alle hoop gevestigd' op verhoging van
het verbruik in de industriële sector,
dat wil zeggen op het doorzetten van
de industrialisatie. In dit verband zei
ir Michielsen het te betreuren, dat
enige groot-industrieën in Zeeuwsch-
Vlaandercn nog steeds zelf stroom op
wekken.
„Met levering door de P.Z.E.M. is
de gehele Zeeuwse gemeenschap ge
baat", zo meende hij. „Met meer „con
sumptie" immers is een economischer
productie mogelijk met eventuele ge
volgen voor de tarieven".
Hoewel enorme investeringen nodig
waren kon ir Michielsen de verzeke
ring geven dat er beslist geen tariefs
verhoging zou volgen.
Cijfers
Tenslotte noemde ir Michielsen en
kele cijfers, waaruit bleek dat de
maatschappij sedert haar oprichting
een harmonische groei heeft doorge
maakt. Er is thans 96,5 procent van
het aantal mogelijke aansluitingen in
Zeeland gerealiseerd. De overblijven
de 3,5 procent behoort tot de onren
dabele gebieden, maar vooral geldt
hier: de laatste loodjes wegen het
zwaarst. In 1933 bedroeg het totaal
verbruik (incl. het gemeentelijk be
drijf Middelburg) 10.829.615 kWh,
twintig jaar later, in 1953, was dit op
gelopen tot niet minder dan 78.566.068
kWh.
AUTOMOBILISME
Drie doden bij auto-race.
Bij een automobielrace voor formu
le 2 wagens te Bernau in de omge
ving van Bernau zijn drie officials
gedood, toen een der wagens van het
parcours raakte en alle arie mannen,
die bij elkaar stonden, greep. De wed
strijd werd onmiddellijk gestaakt.
BOKSEN
D.O.S. opent seizoen.
De Vlissingse boksclub DOS opent
Zaterdagavond het seizoen met een
aantal wedstrijden tegen Haagse
amateurs. Er is een aantrekkelijk
programma samengesteld. De volgen-
ge partijen zullen worden verwerk^:
A-klasse: Hans Lubig-L. Groen;
Henk Dik-L. Verkade. B-klasse: Cees
v. d. Gruyter-G. Heus; J. van Gijn-H.
Hartman. C-klasse: J. v. d. Burg-C.
Roodbol; G. Elve-H. Kettenis; C.
Stompe-van Kassei; H. Groos-J. Poe-
tinel; G. van Kralingen-C. Vermeulen;
B. Puntenhof-N. Middendorp; P. de
Wit-C. v. d. Plas.
FILMS IN ZEELAND
„Stazione Termini" in
Donderdag-program
Een avonturenverhaal van de oude
stempel is Jules Verne's „Michael
Strogoff, de koerier van de Czaar"
en het behoeft geen verwondering te
verwekken, dat Hollywood in dit ver-
haal ruime mogelijkheden zag voor
een boeiende avonturenfilm, welke
thans draait in Electro, (Middel
burg). Hoewel het oude Rusland van
omstreeks 1870 in de film niet ge
heel en al uit de verf komt, zijn de
makers er toch in geslaagd een rol
prent te vervaardigen, welke in het
avonturen-genre zeker geen onver
dienstelijke plaats inneemt.
Advertentie.
wwayjagiëls h l uyMr"w'H]r"l
mannen die „gezien" zijn, prefereren
BRYLCREEM
Wat een verschil: haar dat mooi en soepel zit of
die nare „geplakte" haren. Laat Uw haar wel
verzorgd zijn - gebruik Brylcreem, de volmaakte
hairdressing. Met Brylcreem nooit overdadige
vettigheid de oliën zijn geëmulgeerd. De heilzame
bestanddelen verkwikken de hoofdhuid, bestrijden
roosvorming, maken droog haar weer vitaal.
voor mooi, gezond haar
County Laboratories Ltd., Stanmore, England - Jacq. Not N.V., Amsterdam
De werkweek van
vijf dagen.
Met waardering lazen wij Uw gede
gen en uitvoerige berichtgeving over
de in te stellen enquête naar de markt
voor vrouwelijke arbeidskrachten in
de Gemeente Vlissingen.
Wij juichen met U dit voor Zeeland
nieuwe initiatief toe. Men geeft hier
mede op verblijdende wijze blijk niet
over één nacht ijs te willen gaan.
Uw mededeling, dat, bij eventuele
vestiging te Vlissingen van nieuwe in
dustrie voor voornamelijk vrouwelijke
arbeidskrachten, gedacht wordt aan
een werkweek van 5 dagen naar Ame
rikaans voörbeeld, heeft ons echter
verrast.
Immers, aan ons vroeger initiatief
in deze richting kon geen gevolg wor
den gegeven, aangezien vergunningen
voor afwijking van de wettelijk vast
gestelde werkuren niet voor vrouwe
lijke arbeidskrachten konden worden
verleend.
Opnieuw hebben wij ons met Mej.
G. Bos van het College van Rijksbe
middelaars te Den Haag en met de heer
Arens van de Arbeidsinspectie te Bre
da, in verbinding gesteld om te ver
nemen, in hoeverre thans mogelijkhe
den bestaan om vergunning tot een ar
beidsweek van vijf dagen te verkrijgen.
Van deze zijden werd ons heden met
nadruk bevestigd, dat vergunning tot
het invoeren van een 5-dagen-werk-
week practisch is uitgesloten. Zeker
voor vrouwelijke arbeidskrachten.
De Nederlandse regering stelt zich
op het standpunt, dat een dergelijke
werkweek voor de Nederlandse econo
mie vooralsnog niet verantwoord is.
Uitzonderingen hierop worden voor-
Ju een uitverkocht Heyselstadion
heeft het nationale Belgische voet
balelftal icereldkampioen Duitsland
met 20 verslagen. De foto toont een
spannend moment voor het Duitse
doel.
Telefoto ANP.
Advertentie.
In-spin: een vlek erin... uit-spuit: de vlek eruit!
alsnog uitsluitend gemaakt o.m. voor
de bouwvakarbeiders, die ver van huis
hun arbeid moeten verrichten.
Wij menen er goed aan te doen dit
te Uwer kennis te brengen.
Het initiatief tot het instellen van
een onderzoek naar het eventueel
sluimerend aanbod van vrouwelijke
arbeidskrachten in de gemeente Vlis
singen verdient alle lof.
De vraag dient echter te worden
gesteld, of de /resultaten van deze
enquête in eerste instantie en uitslui
tend moeten worden aangewend ter
beoordeling van nieuwe industrieves
tigingen, dan wel, of reeds gevestigde
lokale en/of regionale werkgevers-
(sters), die allen met gebrek aan
vrouwelijke arbeidskrachten kampen,
hiermede in de eerste plaats nun
voordeel moeten kunnen doen.
De vraag stellen is haar beantwoor
den.
Met vriendelijke dank voor de
plaatsing.
N.V. Zeeuwsche Confectie Fabrieken.
Sterren en strepen.
In de P.Z.C. van 17 September j.l.
las ik op blz. 10 een stukje over de
oefening „Battle Royal". Ik citeer
daarvan het volgende
„Hoe maken we de minste ongeluk
ken? Deze vraag heeft de comman
dant ernstig onder ogen gezien. Hij
heeft bevolen, dat naast elke chauf
feur een offcier of onderoffcier zal
zitten, die er op heeft toe te zien, dat
de bestuurder niet in slaap valt.
Blijft de man niet wakker en gebeu
ren er ongelukken, dan verspeelt de
verantwoordelijke officier of onderof
ficier zijn sterren of strepen".
Met verbazing las ik dit. Heeft de
commandant dit inderdaad wel „ern
stig onder ogen gezien?!!" Heeft h|j
zich wel rekenschap gegeven of de
Militaire Ambtenarenwet het hem
mogelijk zal maken z|jn dreigement
ten uitvoer te brengen
Mijns inziens heeft men aan een
dergeliike „wilde uitlating" niets. We
hebben het in 1940 gemerkt, toen ge-
De avonturen van Michael Strogoff,
die voor de Czaar een gevaarvolle
missie kr|jgt te vervullen, komen ook
op het witte doek uitstekend tot hun
recht en de toeschouwer krijgt meni
ge spannende, zij 't soms wat te sen
sationeel gekleurde, scène te aan
schouwen. Bepaald zachtzinnig be
handelden de tegenstanders in die tij
den elkaar bepaald niet en sterke ze
nuwen zijn soms wel vereist
„Wij Zondaren" (Grand, Goes) is
de geschiedenis van twee ex-krijgs
gevangenen, die, teruggekeerd in hun
vaderland, nogal wat moeilijkheden
ondervinden bij het vinden van werk
enop het gebied van de liefde.
Het werd dan ook een nogal hevig
liefdesdrama, met vele opgewonden
Italianen en menig melodramatisch
moment Beslist geen overtuigend
filmwerk.
Onschuldiger is het verhaal over de
zalmvangst door Indianen in Alaska,
„Piraten van de IJszee" (Alhambra,
Vlissingen), waarin men een strijd
aanschouwt tussen goed- en kwaad
willende lieden, met de zalmvisserij
als inzet. Niettemin ook hier en daar
een concessie aan het scheppen van
dramatische ogenblikken", doch
over het algemeen als avonturenver
haal aanvaardbaar.
Een Wild-West van het gebruike
lijke kaliber werd „The Boy from
Oklahoma" (Luxor, Vlissingen). In
dit verhaal gaat het om een vermoor
de sheriff, wiens moordenaar door
de nieuwe sheriff op een naar prai
rie-begrippen wat ongewone wijze
gezocht wordt. Een lieftallig meiske
doet ook nog een duit in het zakje,
er is de nodige spanning, zodat we
derom een ontspanningsproduct ge
schapen werd, naar de langzamer
hand geijkte maatstaven.
DONDERDAG.
In de serie speciale Donderdag
avondvoorstellingen brengt Electro,
Middelburg) de naar Jean-Paul Sar
tre's toneelstuk vervaardigde film
„De eerbiedige lichtekooi" (La pu-
tain respectueuse). In de film is nog
al afgeweken van het toneelstuk
verwonderlijk genoeg met toestem
ming en medewerking van de auteur
zelf hetgeen het onderwerp niet
ten goede is gekomen. Niettemin nog
altijd een film, die de moeite van het
aanschouwen zeker waard is!
Een voortreffelijk werkstuk lever
de regisseur Vittorio de Sica (Fiet
sendieven, Schoenpoetsertjes) weder
om met „Stazione Termini"; een su
bliem verfilmdeliefdesgeschiedenis,
met 'n spoorwegstation het „eind
station" als achtergrond. Aan ie
der detail is in deze film aandacht
geschonken, de sfeer is waarlijk mees
terlijk getroffen en de hoofdrolspe
lers, Jennifer Jones en Montgomery
Clift, toonden zich voor hun taak
volkomen berekend. (Grand, Goes).
„Levensstormen" (Alhambra, Vlis
singen) is de reeds eerder besproken
Zweedse film naar de roman „Als de
dauw hangt, komt er regen" van Mar
git Soderiiolm, waarin goed spel te
zien wordt gegeven. Bovendien ziet
men ln deze film knappe staaltjes
van fotografie; het verhaal is een lief
desgeschiedenis, spelend in bóeren-
kringen.
In de Negeb-woestijn
telkens conflicten.
Nadat in de nacht van Zaterdag
op Zondag twee Israëlische boeren
door Arabieren waren gedood en twee
andere gewond, hebben de Israëlische
autoriteiten bepaald dat kolonisten in
het Noordelijke en het Zuidelijke ge
deelte van de Negeb-woestijn altijd
wapens bij zich moeten hebben, ook
al zijn zij op het erf van hun eigen
boerderijen werkzaam.
Van Israëlische militaire zijde is
medegedeeld dat goed geoefende
Arabische benden, die onder leiding
van Egyptische officieren staan,
's nachts de Israëlische grens schen
den, nederzettingen aanvallen en po
gen verbindingen te verbreken en
waterleidingbuizen te vermelen.
neraals zich tegenover de pers uitlie
ten over „de laatste man en de laat-
ste patroon". Het ware zowel voor het
Nederlandse volk in het geheel, als
voor de deelnemende militairen zelf,
veel beter met minder hoogdravende
dreigementen te werken. „Sterren af
nemen" van een officier kan de ge
neraal niet; hij kan hem krijgstuchte-
lijk corrigeren en eventueel voordra
gen voor ontslag (met een heus niet
eenvoudige procedure!). Iedere offi
cier weet dit wel.
Middelburg, X.
FEUILLETON
door PATRICIA WENTW0RTH
13
Daar had je nu mevrouw Mottram,
ze moest er heus niet zo uitzien in
haar functie van jurylid. Als men van
zulk een college deel uitmaakte, be
kleedde men een verantwoordelijke,
ernstige positie en nu droeg mevrouw
Mottram die nogal lichtblauwe japon,
die ze had gekocht toen ze niet meer
Ln de rouw was. En dan blauwgroene
oorbellen 't was heus heel weinig
passend, ofschoon ontegenzeggelijk
flatteus. Geen wonder dat Lucy Ellen
Doncaster heel afkeurend zat te kij
ken. Deze dame was gehuld in een
mantel en rok, die ze alt|jd bij begra
fenissen droeg. Die kleding was zeker
wel twintig jaar oud, maar in elk ge
val voegzaam. Ongelukkigerwijs was
haar hoed, ongeveer uit dezelfde t|jd,
zijwaarts gezakt, ondanks de met
fitten knoppen getooide hoedepennen
ie het hoofddeksel moesten vasthou
den. Hoedepennen zijn echter van heel
weinig nut, tenzij men een flinke
haardos heeft en Lucy Ellen, die nooit
veel haar had bezeten, was er nu be
slist schaars van voorzien. Zelfs op dit
plechtige ogenblik slaakte juffrouw
Sophv een zucht van dankbaarheid
toen "ze dacht aan haar eigen dikke
witte krullen.
„Tenslotte is er niets beter dan een
goed hoofd met haar", was haar con
clusie.
De zaal was nu stampvol, de twee
voorste rijen uitgezonderd. Plotseling
kwam een groepje mensen door het
middenpad naar voren een man
met een wrevelig vertrokken gezicht
en zwart onverzorgd haar, een vrouw,
wier even zonderlinge gelaatstrekken
ietwat door haar plomp en verlegen
gedrag werden verdoezeld en ten slot
te Janice Meade. Garth zou haar over
al herkend hebben. Ze was niet in 't
minst veranderd en zag er niet veel
ouder uit met haar kleine, wat spitse
gezicht, haar ongewijzigde kapsel en
haar zo heldere ogen. Ze volgde de
Madocs naar de tweede rij links. Daar
bleef meneer Madoc staan, terwijl juf
frouw Madoc aarzelend voortliep en
naast meneer Everton ging zitten. Ja
nice voegde zich bij haar. De „pro
fessor" rukte de buitenste stoel zover
mogelijk uit hun buurt, viel er op neer
en kruiste toen zijn rechterbeen over
't linker. Daarna haalde h|j een af
schuwelijke zakdoek te voorschijn en
wreef zich het verhit uitziende voor
hoofd.
Garth kreeg er slechts een vluchti
ge indruk van, want eigenlijk keek hij
eerst niet naar Madoc. Zijn blik was
op Janice gericht en h|j bedacht, hoe
mooi en fris zij er uitzag in haar wit
tenniscostuum en met een soort tuin
hoed, waarop een zwart lint pr|jkte.
Juffrouw Madoc stak er vreemd bij
af, gehuld als ze was in een grijs man
telpak, dat haar in zonderlinge ron
dingen omsloot, terwijl Maaoc z|jn
hoogbejaarde flanellenbroek, 'n open.
hangend overhemd, en een afgrijselijk
groene jas droeg, die wel van de „Ge
stapo" afkomstig scheen.
Toen Garth hem eenmaal had aan
gezien, bleef h|j op hem letten. Uit het
hele voorkomen van de man sprak
protest. HQ verspreidde als het ware
golven van wrok rondom zich en leek
Garth een van die ongelukkigen, voor
wie beschaving tegelijkertijd 'n schrik
en een noodzakelijkheid is. Als weten
schappelijk man had hij die bescha-
vig nodig, als mens kwam hij er tegen
in opstand en haatte hij de beperkin
gen, die ze hem oplegde.
Nu kwam de „coroner" binnen en
nam z|jn zetel in onder het uitspreken
van de oude formule: „Oh yes - oh yes
oh yes". Ceremonieel en gedragslijn
van onheuglijke ouderdom, waarbij
de kleine grijze man met zijn wat ver
warde haar en slepende stap goed
scheen te passen. Maar de ogen achter
de met schildpad omrande brillegla-
zen waren vast en scherp. Eerst wens
te hij het medische rapport te verne
men. Een oudachtig man met holle
wangen rafelde het snel en nauwelijks
hoorbaar af. Garth maakte er noch-
thans uit op, dat de kogel de rechter
slaap was binnengedrongen, dat de
dood onmiddellijk moest zyn ingetre
den en dat volgens alle aanwijzingen
het wapen vrijwel in direct contact
met het hoofd was geweest.
Janic wrong de handen in haar
schoot, terwijl zij trachtte, niet te
luisteren. Ze probeerde zichzelf wijs
te maken, dat dit alles niets met me
neer Harsch te maken had. Hij had
hier vertoefd, h|j was haar vriend ge
weest, maar nu was hjj weg en ze
hoopte, dat hjj zich bij z|jn vrouw en
dochter bevond. Al dat gepraat over
kogels, wapens en het geweld, dat er
mee was begaan, had in 't geheel
niets met hem uitstaande.
Een brigadier van de politie ging
zitten en een politie-inspecteur nam
zijn plaats in. Hij was Woensdag 9
September, om tien minuten voor
halféén 's nachts, naar de kerk te
Bourne geroepen door de koster, Fre
derick Bush. Ter plaatse vond h«
Bush en Janice Meade en ook het lijk
van meneer Harsch, dat voor het or-
fel op de grond lag. Het wapen lag
icht bij zijn rechterhand. De hou
ding, waarin het ljjk werd aangetrof
fen, kon er op wjjzen, dat het schot
was afgevuurd, terwjjl meneer
Harsch voor het toetsenbord zat. Er
vielen geen tekenen van wanorde of
worsteling waar te nemen en de kruk
van de organist was niet verplaatst.
Vermoedelijk was het l|jk er afge
zakt en op de grond terechtgekomen.
Nu was het ogenblik dat Janice had
gevreesd, aangebroken. Ze hoorde
naar naam: „Roep Janice Meade!"
Ze moest voorbij Evan Madoc schui
ven, die alleen het voorhoofd fronste
en een beetje zjjwaarts draaide, zon
der verder van houding te verande
ren. Onwillekeurig bedacht ze, dat hij
de grootste lomperd ter wereld moest
zjjn. Ze ging de twee treden naar het
podium op en mocht, na de eed te
hebben afgelegd, op een aangescho
ven stoel gaan zitten.
„Nu, juffrouw Meade, wilt u ons in
uw eigen woorden vertellen wat er
die Dinsdagavond gebeurd is? U was,
geloof ik, de secretaresse van meneer
Harsch?"
„Ik ben de secretaresse van me
neer Madoc maar vond het heel pret
tig, meneer Harsch zoveel mogelijk te
helpen".
„U behoorde tot hetzelfde gezin,
nietwaar? Hoe lang al?"
„Een jaar".
„U stond op vriendschappelijke
voet met meneer Harsch?"
„O, jaHet antwoord klonk
zacht en bevend; een blos steeg haar
naar de wangen: schichtig keek ze
op.
„Welnu, juffrouw Meade vertel ons
dan wat u weet over die bewuste
avond".
Garth, die haar gadesloeg, zag dat
haar rechterhand de linker Deetpakte
en stevig vasthield. Toen ze sprak,
klonk haar stem zacht, maar duide
lijk.
„Kort voor zessen kwam meneer
Harsch binnen uit zijn laboratorium.
Hij was met iets gereed gekomen,
waaraan hij lang gewerkt had. Ik
schonk hem thee in en we praatten
was samen. Hij belde Londen op en
daarna zetten wij ons gesprek voort".
„Stond zijn telefoongesprek in ver
band met het werk, waarmee hij was
gereed gekomen?"
„Ja, hij maakte een afspraak met
iemand, die de volgende dag zou ko
men".
„Was het een zaken-afspraak?"
„Ja".
„Wat gebeurde daarna?"
„Hij bleef met me praten".
„Wilt u ons zeggen waarover?"
„Over zijn werk en...... over zijn
dochter. Hij had een dochter van on
geveer mijn leeftijd. Zestierf in
Duitsland. We bleven praten tot het
b|jna tijd was voor het avondeten.
Na het eten zei hij. dat hjj wilde uit
gaan. Hjj ging altijd 's avonds uit, be
halve wanneer het stortregende".
„Zei hij, dat hij naar de kerk wilde
gaan?"
{wordt vervolgd).