f mmom)
Zomer-Zondag in Barcelona met
zijn brede boulevards
Geloofsovereenstemming in de
Wereldraad van Kerken
A
ANDER SYSTEEM VAN OPBOUW
DUITSE VERDEDIGING BEPLEIT
H
WOENSDAG 1 SEPTEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
PER EOSNAAR DE ZUIDERZON (IV)
Wij betreden de Rambla's en verdromen de ochtend.
La sagrada Familia en het geld. Oude kerken
en paleizen in moderne industriestad. Uitstapje
naar Tibidabo. Wat meegaat uit Spanje
"fot in het hart dezer metropolis varen alle schepen, die Barcelona aan-
t doen: tot aan het eind van de Rambla's, de ongeëvenaarde boulevards,
f die oud-Barcelona in twee helften snyden. De kade wordt gevormd door
een majestueus plein, in het midden daarvan ryst een torenhoge zuil ten
hemel en op de globe, die deze zuil kroont, staat Christophoro Colombo en
wyst naar het Westen. Aan zijn voeten, in de haven, schommelt een model
van de Sancta Maria, waarmee hy Amerika ontdekte, een huikje, vergeleken
waarbü zelfs de Eos een oceaanreus is. Maar achter Columbus, daar liggen
de onvolprezen Rambla's. Terecht genieten de boulevards van Parys een
wereldfaam en de Champs Elyssees zijn het neusje van de zalm. Maar z(j
missen de intimiteit van de Rambla's, die eigenlijk één groot, onafzienbaar,
langgerekt plein zyn, geflankeerd door smalle verkeersbanen met daarnaast
pas de huizen, hotels, winkels, koffiehuizen en wat dies meer zy. In Parys
flaneert men LANGS de boulevards, i n Barcelona EROP, namelyk op het
brede middenpad met zijn lange rysn schaduwrijke bomen en zyn eindeloze
ryen stoeltjes, waarop men voor vyf cent de Zondagochtend, of middag kan
verdromen en zyn schoenen laten poetsen. Voelt men zich :c chique voor
een nederig stoeltje, de talryke koffiehuizen lokken met hun warme of ys-
koude dranken en het uitzicht is in beide gevallen fascinerend.
Van het krieken van de ochtend tot
het krieken van een nieuwe dag stro
men er mensen naar de Rambla's. Vele
tienduizenden zijn er dikwijls bijeen,
men kan er letterlijk lopen over de
hoofden. Uitdagend paraderen de
vrouwen, begeleid door hun veelal wat
oudere mannen. Hard en fel zyn de
kleuren van hun modieuze gewaden.
Gitzwart zijn hun glanzende haren,
donkerrood is de teint van hun lippen.
Altijddurend is de parade der scho
nen van Barcelona en laat het gezegd
zijn: de schoonheid der Spaansen is
geen verzinsel! Zij kleden zich met een
smaak en een durf, die West-Europa
niet kent en zij weten wat paraderen
is...
Meen niet, dat Barcelona geen an
dere fraaie straten heeft. Daar is de
Via Layetana, de hoofdstraat, brui
send van leven en verkeer, daar zijn
de Paralelo, een aaneenschakeling van
theaters, music-halls en nightclubs, en.
de Paseo de Gracia, met zijn luxe win
kel? en moderne huizen. Vergeet ook
de Plaza de Cataluna niet, een der
schoonste pleinen ter wereld! Maar de
vyf Rambla's, met htm bloemen- en
vogelmarkt en hun bonte bewogen
menigte spannen de kroon.
Dit is Spanje
Wij hebben op de Rambla's de Zon
dagmorgen verdroomd en onder de
bomen m de schaduw zeer diep de
sentatie ondergaan; dit is Spanje.
Als wij voortaan aan Barcelona zullen
denken, zal het altijd aan de Ram
bla's zyn...
Ga als ge in Barcelona komt en van
de Rambla's genoten hebt, naar
de kerk van la Sagrada Familia,
de kerk van de Heilige Familie. Hui
veringwekkender contrast is nauwe
lijks denkbaar.
Spanje heeft in de negeötiende eeuw
een groot architect gehad, een man die
zijn tijd een halve eeuw vooruit was.
Zijn naam was Gaudi.
Hij ontwierp voor het nieuwe, indu
striële Barcelona, dat zich tot aan de
horizon uitstrekt rondom de oude
stad, 'n hypermoderne kathedraal
met 'n verbazingwekkende voorgevel,
voortvloeiend in vier onbeschrijflijk
ranke, heel even ellipsvormige torens
Alles wat hy aan schoonheid in zich
droeg, concentreerde hij in dit won
derbaarlijke ontwerp en hoe merk
waardig het ook klinkt: men begon
te bouwen!
Men bouwde in gehakte rode steen.
Men bouwde het is onbegrijpelijk
eerst de voorgevel alleen en liet de
torens wit uitvloeien naar de hemel en
in hun transen fonkelen van goud en
zilver. Men bouwde nog een zijmuur.
Toen raakte het geld op. En men
staakte de bouw. Zo is Spanje. Gaudi
stierf van verbittering.
Nu staat daar die kerk van Ia Sa-
SNELLE WINST. M'neer Herman L.
Cox uit Miami handelde in zulke za
ken als schrijftafels en brandkasten.
De zaak ging goed en m'neer Cox reed
tot voor kort in een grote auto. Tot
voort kort, want de politie hield een
man aan, die op mysterieuze wijze tal
van brandkasten had geledigd in Mi
amiHet bleek, dat mr. Cox het
met van twee kanten liet snijden. Aan
zijn klanten verkocht hij brandkasten
en een poosje later verkocht hij voor
nog veel meer geld de lettercombina
tie van het slot aan eeninbrekers
bende.
RECORD. De pianiste Mary Ashton
in Londen heeft in een variété-thea
ter honderd en tien uur achter elkaar
piano gespeeld. Daarbij vielen H toe
hoorders en toehoorderessen flauw.
Een van de flauwvallers, Peter
Ever sharp, heeft nu de directie van
het Variété-theater aangeklaagd. Hij
liep bij het vallen een hersenschud
ding op en hij meent dat de directie
voor de dokterskosten aansprakelijk
ZOMER. Het is in deze barre zomer
en om precies te zijn op de 24ste Au
gustus voorgekomen, dat in de geza
menlijke Utrechtse bad- en zwemin
richtingen de gehele dag slechts een
enkel entaée-kaartje van vijftien
centen werd verkocht.
OEFENINGEN. Op aandrang van de
boeren in Nedersaksen (Duitsland)
heeft het Britse Rynleger in Augus
tus geen manoeuvres gehouden. De
boeren wezen er op, dat in de laatste
jaren de staatskas van Nedersaksen
gemiddeld vijf millioen mark per jaar
heeft moeten uitbetalen voor schade
aan de oogst door militaire oefenin
gen.
grada Familia; een schrijnend wonder.
Men denkt aan eeh toren van Babel,
begonnen, maar men wierp de troffels
weg en de bakken met mortel ver
droogden. Dof rood rijzen de twee mu
ren omhoog, desolaat grijpen de vier
torens naar de hemel, waar Gaudi's
illusies als schimmen vervlogen.
Soms komt een eenzame toerist
naai- het verlaten voorstadplein. dat
la Sagrada Familia omringt. Hy wan
delt door het rode stof en tuurt door
de gapende ramen. Duizend details
treffen zijn oog en hun beklemmende
schoonheid laat hem niet los. Hij leest
het jaartal van het begin van de
bouw: 1882...
Zelfs in Spanje, met zijn militant
en naijverig Katholicisme, geen geld
voor de hemel, denkt hij. En keert
zwijgend terug naar de Rambla's,
waar geld is voor alles, waar het vloeit
in eindeloze stromen...
Oude stad
Oeroud is Barcelona, waar de Eos
aankwam in de nacht van Zater
dag op Zondag. Sommigen zeg-
fen, dat de Grieken het stichtten, an-
eren, dat Hannibal's vader, Hamilcar
Barcas, haar grondlegster was. De
Romeinen kwamen en maakten Bar
celona tot een wereldstad en Rome
viel in puin en de Gothen verschenen.
Barcelona werd de hoofdstad van hun
rijk en de bloei duurde voort, tot de
Moren zich op het Iberische schier
eiland wierpen. Nu ging ook Barce
lona te gronde. Pas na eeuwen kwam
er nieuwe glorie, toen de Moren ver
dreven waren en de Koningen van Ar-
ragon Barcelona als woonplaats ver
kozen.
Duizend monumenten herinneren
aan dit bewogen verleden. Een der
schoonste voorbeelden van Levantijns
Gothische bouwkunst is de trotse ka
thedraal, waar meesterwerken van
beeldende kunst in het halfdonker
verscholen staan. De Heilige Eulalia
slaapt er onder een indrukwekkende
tombe. Rondom de kerk ligt een mid
deleeuws klooster, jonger dan de
kerk zelf. die uit de dertiende eeuw
stamt. In de brede bekkens der fon
teinen in de kloostertuinen zwemmen
snaterende ganzen. Oude breedult-
waaierende palmen werpen er hun
koele schaduw. Er heerst een welhaast
bovenaardse stilte.
Rijk aan paleizen en patriciërswo
ningen zyn de smalle schilderachtige
straatjes die altijd weer naar de Ram
bla's leiden. En milde oases zijn met
hun juichende fonteinen de parken.
Hun bloemenpracht, hun wuivende
palmen, hun statige cypressen zyn een
weldaad in de Zondagmiddag.
Welk een contrast met het uitge
droogde, levenloze Carthagena, waar
alleen de haven wat leven brengt en
wat bedrijf. In plaats van de vlam
mende hitte een frisse Noordenwind.
Er zyn geen ezeltjes in Barcelona...
Op een heuvel
De laatste uren van de Zondagmid
dag hebben wy, moe van het be
wonderen der schoonheden van
Barcelona, gebruikt om naar de Tibi
dabo te gaan. Dat is een vijfhonderd
meter hoge berg, die loodrecht om
hoog rijst achter de stad. Op de spits
bouwt men een kerk, die voorbestemd
is om eenmaal Barcelona te bekronen
als de Sacré Coeur het Parijs doet.
Men heeft er een onvergetelijk uitzicht
over de stad. Men ziet de industriële
voorsteden Sans, Hostafranchs, San
Martin de Provensals, San Anders de
Palomar. Men ziet de blauwe baai, die
de haven is, men ziet Columbus op zyn
hoge zuil, men ziet la Sagrada Fami
lia. de kathedraal en de Rambla's, die
zich als een groene ader naar de Plaza
de Cataluna buigen.
Byna niemand heeft tyd voor het
prachtige panorama. Men haast zich
in drommen naar de restaurants, of
naar de Spaanse imitatie van Kopen-
hagens Tivoli, speeltuin voor kleine
en grote mensen. Men kan er dwalen
in een groene doolhof, die als een
puzzle in elkaar zit, men kan er vlie
gen in een vliegtuig aan een ijzeren
kraan. Men kan zich in een mlniatuur-
zweefbaan rond de berg laten zeulen
en de lucht in suizen in een veertig
meter hoge zweefstoel. Er zijn draai
molens en autobanen, er zijn kramen
vol Spaanse lekkernijen en er is een
enorme zaal, waarin men de onmoge
lijkste apparaten in werking kan bren
gen. Daarin rijden eskimo's met hun
sleden rond in een besneeuwd pool
landschap, electrische treinen snellen
door miniatuursteden, wagentjes glij
den langs fantastische achtbanen,
dichters schrijven gedichten en acro
baten verrichten de halsbrekendste
toeren. Alles k raison van enkele pese
tas.
De Spanjaarden en hun kroost zyn
er zoet. Zij hebben een kostelijke mid
dag. En wat geeft het, dat niemand
naar het vergezicht kijkt. Daar was
men tenslotte toch ook niet voor ge
komen.
Is de avond valt, vertrekt de Eos
naar Malta.
Wat meegaat uit Spanje
Twee Spaanse poppen, een paar
mandflessen kostelijkste Spaanse wijn
en een paar donkerbruine castagnet
ten. In onze hut. die klein is als alles
op de Eos en die trilt, zoals alles op
de Eos trilt, spelen wij met die cas
tagnetten in de schemering. Wij klep
peren Een Spaanse wals. Waarom
niet...
ei.eleolsie zedie ^mokey
Aan de Koepoort te Goes is thans de i A.M.Z ingericht alsmede 'n verkoop-
wachtgelegenheid voor buspassagiers gelegenheid voor klein- e-twaren,
in aanbouw. Zoals bekend wordt in dit (Foto P.Z.C
gebouwtje tevens een kantoor voor de I
VRAGEN VAN EERSTE KAMERLID
Dit hondje is Smokey uit Glasgow.
Er was vorige week in Engeland een
televisie-programma over loslopende
dieren, waarin Smokey werd getoond
en waarin werd verteld, dat Smokey
zou moeten worden afgemaakt als
niet spoedig een huis voor het diertje
zou worden gevonden. Het resultaat
was, dat duizenden zich lieten verte
deren door de smekende blikken van
het hondje en evenzovele brieven en
telefoontjes afvuurden op de leiding
ian het asyl om te laten weten, dat
:ij best plaats hadden voor Smokey.
Een zakenman uit Glasgow kreeg het
hondje toegewezen.
Jhr. mr. G. A. M. J. Ruijs de Bee-
renbrouck, lid van de Eerste Kamer,
heeft aan de regering vragen gesteld
over de Nederlandse defensie.
Hy informeert o.a. of de regering
nog steeds op het standpunt staat,
dat een inschakeling van Duitse
strijdkrachten onmisbaar is voor een
dediging van het N.-Oostelijk deel
Nederland en voorts dat het be
nutten in geallieerd verband van de
mankracht en militaire capaciteiten
der Duitsers voor de veiligstelling
van geheel Nederland en van West-
Europa eveneens van vitaal belang is.
Met uit de verwerping door het
ranse parlement van de E.V.G. niet
de conclusie worden getrokken, dat
een betrekken van Frankrijk in on
derhandelingen over de Duitse stryd-
krachten in dé Westerse verdediging,
uitzichtloos moet worden geacht?
Stemmen de ministers dan ook in
met de opvatting, dat weliswaar ener
zijds een oplossing buiten de Navo
om zal moeten worden gekozen, om
dat Frankrijk opname van West-
Duitsland in deze organisatie door
zyn veto-recht kan tegenhouden,
maar anderzijds een oplossing nood
zakelijk is. die Frankrijk niet van de
Westelijke mogendheden vervreemdt?
Is de regering bereid thans serieus
andere mogelijkheden te bestuderen
en eventueel te propageren? Is het
niet voor de hand liggend, dat men
teneinde Frankrijk niet onnodig
voor het hoofd te stoten een op
lossing zoekt, waarbij een bewape
ning van individuele Duitsers op
soortgelijke wyze wordt tot stand
febracht als in het verleden zelf door
e Franse regering werd toegepast,
o.a. in Indo-Cnina?
Is het waar, dat in een of meer der
drie westelijke bezettingszones van
Duitsland reeds thans individuele
Duitsers van verschillende rang be
trokken zijn in de werkzaamheden
der aldaar vertoevende Geallieerde
strijdkrachten
Hebben de ministers niet name
kennis genomen van het bestaan van
de G.S.O. (German Service Organi
sation) in een der betreffende zones
en is liet waar, dat een deel van daar
in ondergebrachte Duitsers bewapend
is, zij het dan ook slechts met lichte
wapenen
Moet uit de verwerping door het
tigende zin worden beantwoord, is
het dan niet aanbevelenswaardig de
betreffende bezettende mogendheden
van de wenselijkheid te overtuigen,
dit beginsel in t belang van alle lan
den van West-Europa, West-Duits-
land eri Frankrijk inbegrepen, op
zeer grote schaal in toepassing te
brengen en te vervolmaken? Heeft
aldus dit Kamerlid, een oplossing in
deze geest niet tevens het voordeel,
dat een nationale Duitse herbewape
ning. die ook volgens de herhaalde
verklaringen der Nederlandse rege
ring ongewenst wordt geacht, wordt
voorkomen en de Amerikaanse en
Britse troepen nauwer aan het Euro
pese continent- worden gebonden
Tenslotte stelt het Kamerlid vragen
over de militaire en politieke inte
gratie, De veiligstelling van West-
Europa behoort volgens de heer Ruijs
de Beerenbrouck voorop te staan.
Door het aan elkaar koppelen der bei
de kwesties zal men de politieke in
tegratie moeten uitstellen.
Gelderlandvoor marine
van Zuid-Afrika
Het Britse oorlogsschip „Brayford"
is te Portsmouth aan de Zuidafri-
kaanse marine overgedragen. Het
heeft thans de naam „Gelderland"
gekregen. De Zuidafrikaanse minis
ter van defensie, Erasmus, aan
vaardde het schip met de verklaring,
dat zijn regering de anti-duikboot
schepen en mijnenvegers naar de
laatste eisen ingericht wil hebben.
EVANSTON I9S4 (II)
Getuigenis tot de wereld
Een derde indruk die de conferentie van de Wereldraad van Kerken te
Evanston tot op heden opleverde was die van een verrassende overeen
stemming der kerken in de fundamentele waarheden van het Christelijke
Geloof. Er werd op de conferentie veel gesproken over onze „oneness in
Christ", onze eenheid in Christus. Dat een zijn in Christus was er ook en
werd bijv. sterk ervaren in de gezinsdienst in de First Methodist hurch in
Evanston.
In de processie der afgevaardigden liepen genoeg mensen mee die straks
op de conferentie met elkaar hard zouden botsen, door verschil van in
zicht op verscheidene punten: de rassenvraag, de houding tegenover het
communisme, en Amerika; interventie in het Oosten inzake Korea. Formo
sa enz. Dat nam niet weg dat ook deze allen zich één wisten in hun Zalig
maker en Heer, waarvan een lied in die dienst gezongen zegt: „In Chris
tus is noch Oost, noch West!"
Ziuaar begroeid met pokken en mos
selen en bedekt met een laag vctt
zeeklei, werd dc ,,Liège" boven watr
I gebracht. (Foto P.Z.C. j
(Zie verslag op pag. 2)
Die eenheid in het geloof werd
verder nog gedemonstreerd in de
grootse ontvangst, die alle kerke
lijke gezindten van Groot-Chicago
de afgevaardigden aanboden. Een
souper voer die duizend, in een groot
amphitheater, waarbij nog een ge
lijk aantal gastvrouwen en gastheren
kwam. Diezelfde avond werd afge
sloten met het „spel van de Hoop",
het „Festival of Faith", dat werd op
gevoerd in dat zelfde theater „Sol-
diers Field". 110.000 mensen uit al
le delen van de U.S.A. waren met
treinen, auto's en bussen gekomen,
namen aan die massale manifestatie
deel.
Groepen van in toneel geschoolde
jongeren gaven een dramatische ver
tolking met uitgezochte kleurenbe-
lichting van de grote thematen van
het Chr. geloof en van de Hoop.
Schepping, val en verlossing: de
grote realiteit daarvan, gespeeld door
massale groepen op het groen tapijt,
rolden aan ons oog voorbij. Met als
ipotheose: Christus die Zijn Kerk
sticht en haar uitzendt naar alle
windstreken.
De verrassende geloofsovereen
stemming waarvan iK sprak werd
vooral geopenbaard in de rustige
groepsdiscussies over het centrale
thema: Christus, de Hoop. Velen had
den gedacht d?t de meer pessimis-
tisch-gerichte Europees-continentale
theologie wel zou botsen met de meer
optimistisch gestemde Amerikaanse,
die vooral de Chr. ethiek in het
raciale en politieke leven wil reali
seren. Maar van die spanning was
niet veel merkbaar. Door twee we
reldoorlogen heen heeft de Christen
heid over de hele wereld leren leven
uit dezelfde realitei. van het Chr.
geloof.
De Amerikanen begrepen dat de
hoop voor alle volken en kerken die
in de vervolging verkeerden of ver
keren allereerst „troost" betekent.
N.l. de zekerheid dat God toch re
geert en dat Zyn Rijk uiteindelijk
toch komt. De Europeanen begre
pen en stemden in met het Ameri
kaanse accent, dat als wij voor de
ze wereld recht, vrede en waarheid
verwachten, in het Rijk Gods gege
ven. we die realiteiten ook nü al zo
veel mogelijk op aarde moeten zien te
verwezenlijken. Daarom houdt de
conferentie zich de tweede week na
der met de sociale, politieke en ra
ciale problemen bezig.
Getuigenis
De conferentie begreep, dat in on
ze tijd een getuigenis aan de wereld
moest worden gegeven over Christus
de Hoop, waarin de hopelozen, de
teleurgestelden, de wankelmoedigen
en vreesachtigen zouden worden op
gebeurd. Zoals bisschop Newligin uit
Zuid-India terecht zeide: De 20e
eeuw ziet de toekomst tegemoet en
ziet slecht3 één groot vraagteken!
Daarom zijn de Christenen geroe
pen, om, nu iedereen onzeker wordt,
een woord van moed en hoop te
spreken, omdat deze wereld, wat
de mensen er ook mee uit mogen
halen, tóch Gods eigendom blijft, en
Hij laat zijn plannen niet vallen. De
Christelijke beleving van de Hoop
betekent daarom niet een accent
op het solidaire meeworstelen o.a.
om een nieuwe internationale samen
leving.
In dat verband kan de voorzitter
van de commissie voor de internatio
nale vraagstukken wijzen op goed
werk door de Wereldraad gedaan in
zake de vraag naar de godsdienst
vrijheid, inzake de politieke spanning
Oost-West, inzake hulpverlening aan
de achtergebleven gebieden en inzake
i*ecente hulp gegeven aan de vluchte
lingen in Triest en Hongkong,
De conferentie gaat deze tweede
week op deze vragen in. We willen
in een volgend artikel, dat kort de
resultaten van Evanston samenvat,
daarop nog terugkomen.
H. VAN DER LINDE.
Het Wereldgebeuren
Zwak bewind
De Amerikaanse hulsvrouwen, die
in de zelfbedieningswinkels ko
pen. komen .sedert enige tjjd met
opgewekte gezichten thuis. Zij kun
nen aan haar echtgenoten voorzo
ver deze daarin belangstellen ver
tellen, dat de prijzen van de levens
middelen niet meer stijgen, maar in
tegendeel dalen.
Dat is een van de voornaamste
troeven, die de republikeinen willen
uitspelen in de komende verkiezings
strijd, waarop alles wat politieke ac
tie voert zien thans reeds in de Ver
enigde Staten heeft gespitst.
In de komende weker, zullen de
grote politieke en militaire vraag
stukken van Azië, Europa en Afrika
minder de aandacht hebben van de
gemiddelde Amerikaan.
Hij zal zich in de eerste plaats af
vragen of Eisenhower met een repu
blikeinse meerderheid in Senaat en
Huis van Afgevaardigden zal moeten
regeren, dan wel dat een democrati
sche meerderheid aan Eisenhower zal
voorschrijven wat deze doen en laten
moet.
et gaat er voor deze gemiddelde
Amerikaan minder om of men
in Europa de China-politiek van
Eisenhower onbegrijpelijk vindt en
zijn Seato Zuidoost-Aziatisch ver
drag) van weinig betekenis acht.
Ook interesseert het deze man
weinig of men in Europa het Ameri
kaanse lawaai rondom het commu
nisme wat overdreven vindt.
Hij beoordeelt het béwind van Ei
senhower en de republikeinse partij
in hoofdzaak naar binnenlandse
maatstaven.
Hij luistert misschien wel naar de
democraten, wanneer deze verkla
ren, dat de Korea-affaire door Eisen
hower maar bedroevend is behandeld,
dat voorts Indo-China een teleurstel
ling werd en de E.V.G. een akeli
ge misslagmaar het uitbrengen
van zijn stem zal hij niet van die
overwegingen laten afhangen.
Zijn stem hangt af van de mate,
waarin het republikeinse bewind hem
welvaart heeft bezorgd, belastingver
laging heeft gegeven en waarborgen
wu geven voor een rustige toekomst.
In de Senaat zitten op het ogenblik
48 republikeinen en 47 democra
ten, éen lid noemt zich onafhan
kelijk.
In het Huis van Afgevaardigden
zitten 219 republikeinen tegen 215
democraten. Als straks deze colleges
ten dele worden vernieuwd, zal net
dus zeer wel mogelijk zyn de uiterst
zwakke republikeinse meerderheid
om te zetten in een democratische
meerderheid.
De kans daarop is niet gering. Er
zijn in de Verenigde Staten drie gro
te groepen kiezers: de huisvrouwen,
de boeren en de industrie-arbeiders.
De huisvrouwen hebben weinig be
zwaar tegen het bewind van Eisenho
wer en zijn republikeinen. De boeren
daarentegen zrjn over de landbouw
politiek van de president niet best te
spreken. Zij vonden de vroegere prijs-
ondersteunende tactiek van de de
mocraten heel wat aantrekkelijker
dan de prrjsdalingstactiek van de re
publikeinen.
De industrie-arbeiders zijn evenmin
wild enthousiast voor de republikei
nen.
Met een grote overwinning van Ei
senhower en de zijnen houdt dan
ook niemand in de Verenigde Staten
rekening.
De pessimisten gronden zich daar
bij ook op de statistieken. Het is
in de laatste vijftig jaar maar
enkele malen gebeurd, oat bij de tus
sentijdse verkiezingen dat zyn de
verkiezingen die op de helft van de
vierjarige presidentstermijn vallen
de regeringspartij won. Dat wonder
bracht Roosevelt tot stand in 1934.
Ziin democraten kregen er toen 9 ze
tels bij in het Huis van Afgevaardig
den.
Een dergelijk wonder ligt nu geens
zins in de verwachting. De republi
keinen zullen vry zeker enige veren
moeten laten en dat zullen veren zijn,
die ze niet kunnen missen.
De democraten schatten, dat ze in
het Huis van Afgevaardigden 20 tot
40 zetels zullen winnen en in de Se
naat enkele zetels.
Zij zouden daardoor in de meerder
heid komen en president Eisenhower
zou het dan uitermate moeilijk krij
gen bij het uitvoeren van zyn rege
ringsprogram.
Er zou wel eens een periode van
„zwak" Amerikaans bewind kunnen
aanbreken, zowel naar binnen als
naar buiten!
