O C n nac Voorlopers van onze strapless wekten grote verontwaardiging VAN VROUW 701 VROUW EEN AFKLEDEND MODEL, DAT NIET ZOVEEL STOF VRAAGT VROUWEN LEIDEN EEN CIRCUS ZATERDAG 24 JULI 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 VEERTIG JAAR GELEDEN Over bad- en strandkleding werd ternauwernood gesproken Het Is nog niet eens zo heel lang geleden, dat de bad- en strandkleding zoals wy die thans dragen een storm van verontwaardiging zou hebben doen opsteken. Wat wy als heel gewoon beschouwen, werd een halve eeuw geleden nauwelijks, en dan nog niet in gezelschap van dames, besproken. Stel je voor, een strandpakje, een blote rug, schouders en armen Om van de strapless van de laatste jaren nog maar niet te spreken! In een oud Frans boekje kwamen wij enige brieven tegen, die door een bezoekster der bekende badplaats Deauville aan een vriendin geschreven zouden zijn. Deze zijn door de geleidelyke verandering van toon zo grappig, dat wij U hieronder de vertaling daarvan geven. 21 Juli 1867: „Chère comtesse, Zo als u weet, heeft mijn man mij mee genomen naar het dorp Deauville, dat thans als hèt vacantie-oord voor mensen zoals wij geldt. Het waait hier ontzettend en mijn hele toilet raakt daardoor steeds in disorde, en er is niets verschrikkelijkers te be denken dan het voortdurende een tonige lawaai van de zee. Maar dat is nog niet het ergste. Enige dwazen hebben het in him hoofd gehaald in zee te gaan baden! Ik ben er zeker van dat geen vrouw, die zichzelf respecteert, daaraan haar goedkeuring zal hechten. Dit Strandkleding anno 195 Jf, welke een halve eeuw geleden stormen van ver ontwaardiging zou hebben doen op steken zotte plan zal dan ook ongetwijfeld in het water vallen". 31 Juli 1877: „Ma toute bonne, Stel u eens voor, ik heb een bad in zee genomen! Dit wordt sedert en kele jaren hier gedaan en ook de betere kringen zijn er toe overge gaan. Versta mij goed, hierbij wordt iedere voorzorg genomen om de baadster tegen onbescheiden blikken te beschermen. Er zijn op het strand houten huisjes op wielen neergezet. Daarin sluit men zich op en verwis selt het stadse costuum voor het badcostuum, terwijl onderwijl een paard voor het huisje gespannen wordt. Dit trekt het tot 'in de zee. Ik durf u bijna niet te schrijven, dat er ook wouwen zijn die zwem men! Maar dat zijn buitenbeentjes. Engelsen, of schepsels, zoals die koorddanseres uit het circus, die de Comtesse de Crémont, de lieve schat, een harde trap gegeven heeft, toen zij beiden aan hetzelfde touw baad den. Zo dacht zij zich te wreken, om dat de Comte niets meer van haar wilde weten. 31 Juli 1907: Ma chère Gabrielle: Ik heb op het strand kennis ge maakt met een familie, waar ik, dat moet ik erkennen, echt wel ple zier in heb. Gisteren echter heb ik iets onge lofelijks meegemaakt: deze mensen vonden het goed dat hun dochter, een meisje van ongeveer twintig jaar, ging baden in een schandalig badcostuum, een badcostuum als van een man, dat haar niet eens tot de knieën komt en haar armen b{j- na helemaal bloot laat. In kon het excuus dat haar ver bouwereerde vader mij gaf, wer kelijk niet accepteren en heb dan ook meteen met deze men sen gebroken. Weet je wat hirj zei? „Mijn dochter is sportief: zij zegt dat dit badcostuum veel practischer is om in te zwam men". Deze sport, waar tegen woordig zo veel over gepraat wordt, zal ons nog rare dingen doen beleven!" 31 Juli 1927. Ma petite Gaby, Ik moet je overbrengen, dat ik van daag op de boulevard van een En gelsman hoorde: Deauville, yes, la ville des dos! Er is dan ook geen enkele vrouw, die zich op het strand zou durven vertonen zonder blote rug. Het komt er niet op aan hoe het badpak is, maar de rug moet bloot zijn tot de ceintuur. Wij zien hier verbazingwekkende dingen: Mistinguette in rozebladeren, Vera Cooper in zeewier en Suzy Solidor in blauw paarlemoer. En hoe zou zo'n brief er deze zo mer uitzien? Wij denken ongeveer als volgt: Dear Gabb: Het is hier geweldig. De hele dag loop ik in mijn strapless, natuurlijk ook in de Ditmaal een prettig zittende, goed afkledende japon voor grote maten. En wat niet minder belangrijk is, gemakkelijk te maken van niet zo veel stof. Het gestreepte model vraagt circa 3,75 meter van 90 cen timeter breed, met korte mouw 3,50 meter. De rok toont slank, maar heeft toch een prettige wjjdte door de twee diepe plooien van voren. Het vestje kunt u naar verkiezing hoger of lager maken. Het wordt geheel gevoerd en van knoopsluiting voorzien. U brengt de figuurnaad in het voorpand aan en stikt de voor kanten op het vestje. Zij- en schou dernaden sluiten en de halsrand met schuine reepjes afwerken. De onder kant van de mouw garneert u des gewenst met een opgestikte bies. Bij het inzetten houdt u de kop iets in. In de achterbaan stikt u de figuur naden. U verbindt de voorbaan met de voorzijbanen en legt x op o val lend de plooien in, die u over een lengte van 25 centimeter afstikt. Zij naden sluiten en de rok aan het in- gerimpelde lijfje zetten. Links brengt u een taillesplit met ritssluiting aan. De 3 centimeter brede ceintuur wordt 110 centimeter lang. Het andere japonnetje is van twee ërlei stof gemaakt. U moogt voor voorbaan en vestje een kleurige im- primé nemen, als u de rest maar in een rustige effen tint houdt. Vooral bij een drukke stof kunt u het vest je heel goed aan één stuk knippen, waarbij u de middenvoorlijn als stof- vouw gebruikt. U werkt dan de ge hele linkervoorkant van het voor pand af en bevestigt deze met druk knoopjes op het vestje. Neemt u een wit vestje, wat ook keurig staat, dan wordt dit geheel met drukknopen in de japon vast gemaakt, zodat het gemakkelijk apart te wassen is. ELLA BEZEMER straten. Ik ben al zo prachtig bruin; je zult er versteld van staan. Ik ben nog niet in het water geweest, en daar zal ik ook wel niet toe komen. Ik voel niets voor een duik, en daar voor ga ik toch immers niet naar het strand? Ik dans liever de mam- bo, en wedijver met de pin-up girls in uiterlijke overtuigingskracht Twee dapperehardwerkende vrou wen: Regina Strassburger (links) en haar zusier Elly (rechts), in gesprek met de schrijfster van nevenstaand artikeltje. Op de grond zit het doch tertje van Regina Strassburger, de zevenjarige Gina, wie het paardrijden ook al in het bloed zit.' 0 In een grot In Zuid-West-Afrika is een voor-historische rotsschildering ontdekt door Revil Martin van de universiteit van Witwatersrand. Gezegd wordt, dat de schildering uniek is in de geschiedenis van de voor-historische kunst. Het mag wel een uniek feit ge noemd worden, wanneer twee vrou wen tezamen de directie van een wereldberoemd circus uitmaken. Re gina Strassburger en haar zuster Elly hebben het bestaan na de dood van de diepbetreurde man en zwa ger, het circus voort te zetten. Dit Als het u gaat als mij, dan krijgt u op een gegeven ogen blik, gelegen of ongelegen, hartgrondig genoeg van het tredmolentje. Dan lijkt niets zo aardig en onontbeerlijk als eens een paar dagen er tussenuit te wippen, liefst met een keurig zakelijk excuus. Ik h&d zo'n excuus en pakte ijlings mijn bie zen en een handtas, om heerlijk twee dagen de provincie op zichzelf te laten passen, en mg roekeloos te storten in de ge neugten en belevenissen van de Grote Stad. En daar ik altijd de verant woordelijkheid voor deze kolom méé inpak - tot mijn genoe gen, eerlijk gezegd leek het mij tijdens deze tweedaagse uitvliegerij niet ondienstig om ook eens extra de Vrouw te be studeren. Na al die advertenties en artikelen en polemieken over dat veel geplaagde en overwerkte wezen, was het wel eens tijd dat ik met eigen ogen de situatie ter plaatse ging op nemen. Nu heb ik het blijkbaar af schuwelijk slecht getroffen. Want het gejachte, overspan nen wezen dat de advertenties ons suggereren, dat blikgroen- ten eet om eens één keertje met haar kindertjes te kunnen wandelen, die stakker ben ik nergens tegengekomen. Nogal logisch, zult u tegen werpen. De sloof zit natuurlijk thuis, en draait met de rechter hand de naaimachine, terwijl zij met de linker de jongste pap voert. U kunt gelijk hebben maar al die vrouwspersonen die bij mijn aankomst klokke twaalf, uur nog langs de win kels flaneerden, hadden op die ingewikkelde bezigheden dan blijkbaar iets gevonden waar- door zij er al of nog van door konden gaan, poesmooi opgetuigd nog wél. Nu ja, mis schien werkten de grootsteedse dames in ploegen. De morgen- ploeg ging straks naar huis voor die blikgroenten en soep in pakjes, en de middagploeg kwam dan na tweeën opzetten. Dat klopte óók al weer niet. Wajit in het restaurant, waar heen mijn hongerige maag mij gedreven had, vond ik tot mijn verbazen om halfeen vrijwel alle tafeltjes bezet. Door vrou wen voor het allergrootste percentage. Hier en daar liep er eens een ploegje vacantie- gangers tussendoor, compleet met enige mannen. En een spo radisch koppeltje zakenmensen werkte tussen de koffiekoppen en de gebakken aardappelen met agenda's en offertes. Maar verder, zo ver het oog reikte: vrouwen! Vrouwen met puilende boodschappentassen, die slaatjes en croquetjes ver werkten, alsof het een wedstrijd gold. Vrouwen in wandeltoilet met volledige uitmonstering: tasje, handschoenen, hoedje, voile, sigarettenkoker, die taar- tjes lieten aanrukken om Haw ser in snikken te doen uitbars ten. Vrouwen met vriendinnen en vrouwen met kinderen en vrouwen met. honden en vrou wen zonder meer. En de dien stertjes maar draven en de koks maar klaarmaken en het geld maar rinkelen En tussen al die bedrijvigheid zat uw argeloze provinciale Saskia, gewend aan vrouwen die 's morgens bellen poetsen en met groenteboeren conver- De beurs is van haar seren, zichzelf maar hoofd schuddend af te vragen, ivie al deze roomhorens en croquet- ten en gevulde tomaten en zout jes en cake toch eigenlijk be- tadldet Dat konden toch geen anderen zijn dan de echtgeno ten van deze klaarblijkelijk ge trouwde vrouwspersonen. En voor haar meewarig geestesoog rezen de enorme glazen kooien der grootsteedse kantoren en fabriekende dreu nende werkplaatsen, de dave rende garages, de overvolle scholen, de denderende bussen, de rinkelende trams. Zij zag al die trommeltjes en vetvrije zakjes met twaalfuurtjes van mannen in cantines en schaft lokalen, van kinderen op schoolbanken. Zij zag de uit puilende forensentreinen rijden, zij zag de stromen fietsers de fabriekspoorten binnen zwie ren. zij dacht o triest grote stadsbeeld aan het kleine jongetje met het lipssleuteltje aan zijn revers gespéld En zij wilde zich, koppig als .immer, nog niet laten overha len om toe te geven, dat dit de moderne gezinsspreiding moet voorstellen. Maar dan schoten haar, tussen de haastig gelepel de soep en de dagschotel (om twee uur wachtte ergens een bespreking, om drie uur een in. formatie) weer enige hatélyk- onweersprekelijke bewijzen te binnen. Zij zag zich weer, bij een vo rig tweedaags werkbezoek, en passant even binnenwippen bij een jeugdvriendin, 's Morgens om klokke elf, de gedroomde koffie geurde al veelbelovend. Maar in de ongezellige, drijf natte vestibule bleek zich alleen een luidruchtige werkvrouw op te houden, die haar gezang on derbrak om schouderophalend mee te delen, dat mevrouw voorlopig niet thuis zou komen. Want ze was nu aan het koffie drinken in de stad, en dan ging ze waarschijnlijk lunchen in de stad en stellig thee drinken in de stad. Nee, dat werd wél een uur of vijf, half zesEn mijn heer dan? O, die bleef over op kantoor. En de twee kinderen? Die hadden brood mee naar school, twee straten ver Maar nee, nee, dat kon ook nog een incidenteel uitzonde ringsgeval zijn. Evenwel draaf de Saskia bij een andere gele genheid langs de uitverkoop etalages, vergezeld van een huiselijker jeugdvriendin dan de vorige, op jacht naar „asje blieft een grijs plooirokje met zonder galgen". En meende aan haar goedwillig gezelschap wel een kopje thee met toebehoren op de valreep schuldig te zijn. Wel, ziedaar, in weer zo'n grootsteeds restaurant tegen etenstijd: een gedrang van pra tende, snoepende vrouwen, die de slagorden der moccapunten en slagroomgebakjes ziender ogen deden slinken. Ik zat zo verslonden dit aan te zien, dat de vriendin eindelijk lachend in formeerde, waarover ik zo pie kerde? En Saskia kwam met diezelfde, blijkbaar zéér provin ciale vraag: waarvan al die vrouwen dit toch betddlden? Van het huishoudgeld natuur lijk, antwoordde de wijze vrien din, op haar beurt lichtelijk ver. baasd. Van het huishoud-geld? Maar daar hebben zij toch niet het récht toe? Ik verzeker u dat het mij na een uur debatteren niet gelukt is, zélfs deze zuinige huismus ervan te overtuigen, dat hier iets aan de gang teas, dat be denkelijk op diefstal leek in elk geval economisch volslagen onverantwoordelijk. Zij kende vrouwen genoeg, die in clubjes minstens eens per week zo'n snoepreisje ondernamen, a rat- son van vijf gulden de vrouw minstens. Uit de huihoudbeurs natuurlijk die is toch van liddrf! SASKIA MIDDENVOOR NAAD PLOOI VOUW VOORZ'JBAAN 5- S.U 1 MIDDENACHTER I v Tomatenvitaminen en een recept Wie een tomaat eet, eet een der gezondste vruchten, welke op Neder landse bodem geteeld worden. Deze vrucht, veertig jaar geleden in ons land nog zo goed als onbekend, wordt tegenwoordig door welhaast iedereen gegeten. De tomaat bevat veel vita mine C, en ook vitaminen A en B, alsmede verschillende mineralen. Dit alles maakt de vrucht zeer waarde vol voor onze gezondheid! Tomaten kunnen op heel wat ma nieren gebruikt en verwerkt worden; op het brood (met suiker, of peper en zout), in soep, en in diverse sma kelijke schotels. Laat uw gedachten eens gaan over onderstaande recep ten; ongetwijfeld is er iets bij, dat U eens proberen wilt! T03LATEN SAP. 250 gram rijpe tomaten, dl water, peper, zout (bouillonaromo). De tomaten wassen en in stukken snijden. Ze rauw door een goed ver tinde of haren zeef wrijven. De pu ree verdunnen met het water en op smaak maken met enige druppels aroma en peper en zout. De drank koud opdienen. betekent dat er een zeer zware taak op beider schouders rust, want Ka- rel Strassburger was een expert op eircusgebied, en tevens een goed za kenman. Maar Regina en Elly zijn vastbesloten het levenswerk van Ka- rel voort te zetten onder het motto: „Strassburger blijft Strassburger!" In de gezellige, comfortabel, inge richte wagen van Elly Strassburger hebben wij met deze beide onderne mende vrouwen zitten praten. Bei den zijn telgen uit een beroemd cir cusgeslacht, en zijn geboren en ge togen in deze wereld van klatergoud. Elly Strassburger heeft ons ver teld dat ze er erg tegenop heeft ge zien na de dood van haar zwager zijn wereldberoemd nummer met 12 Friese stamboekhengsten te presen teren, want het valt voor een vrouw zeker niet mee, twaalf paarden in de piste in bedwang te houden! Zij is een bescheiden vrouw, maar de perschef van het circus, de heer J. van Beveren, heeft ons verteld dat zjj T-eeds de eerste keer met het brengen van dit nummer de harten van de echte circusliefhebbers heeft veroverd. Het circusleven vraagt ontzettend veel van allen, die er in werkzaam zijn. Dag en nacht is men in touw om alles voor elkaar te krijgen „Wij, die de leiding hebben, ko men feitelijk nooit het hek uit", vertelt Elly. „Daar is nooit tijd voor. De mensen zeggen vaak, dat ze ons benijden, zo altijd maar reizen en trekken en veel van de wereld zien. Maar wilt u wel geloven, dat wij daar wei nig van zien? Toen wij b.v. in Zweden op tournee waren, heb ik van het land zelf niets ge zien!" Mevrouw Regina Strassburger is in de eerste plaats de klassieke ho geschoolrijdster, zoals wij haar ook kennen uit de tijd toen haar man nog leefde. Zij ziet er zorgelijk uit, want het valt voor een vrouw niet mee de leiding van zo'n groot be drijf te hebben. Elly heeft zich ook vroeger al met het zakelijk gedeelte bemoeid; gelukkig maar, want die kennis van zaken komt haar nu goed van pas. De vader van Regina en Elly woont nog steeds in het stamhuis der Strassburgers in Hilversum, aan de Jonkerweg en hij is vol belang stelling voor hetgeen zijn beide dochters presteren. De wagen van Elly, waarin zich ook haar slaapka mer bevindt, is keurig ingericht en voldoet aan alle eisen, welke men aan een moderne woning kan stel len. Maar zij heeft er dan ook hard voor gewerkt, om het zover te bren gen! Als het circus reist, blijven de dames altijd in de wagen, tezamen met de zevenjarige Gina, het doch tertje van Karei en Regina en te recht de trots van haar moeder. Ook deze kleine Gina zit het paardrijden al in het bloed! Beide vrouwen zien er moe en af gemat uit. Hoe kan het ook anders? Des avonds werken in de piste, en overdag ook nog de huishouding doen. „Want hulp om onze wagens te onderhouden is er niet", zegt Elly zuchtend. „Dus zijn we wel genood zaakt zelf ons bed on te maken en de wagens schoon te houden. En dat valt heus niet mee!" Een zware taak rust op de schouders van deze beide vrouwen, maar zij geven de moed niet op met het prachtige voorbeeld van de „baas" voor ogen. die zij nog altijd om zich heen weten. BLOEMKOOL MET TOMATEN EN MACARONI. 1 grote bloemkool, kg tomaten, 250 gr macaroni, zout, ui, peterselie, 1& dl melk, 35 gr boter, 35 gr bloem. De bloemkool schoonmaken, was sen en opzetten met wreinig kokend water en zout en in ongeveer 20 mi nuten gaar koken. De macaroni eveneens gaar ko ken m water met zout, waaraan het gesnipperde uitje is toegevoegd. De tomaten in kokend water onderdom pelen en pellen. Ze bestrooien met peper en zout en in weinig boter of margarine in een gesloten pan gaar laten smoren. De bloemkool laten uitlekken en van melk en bloemkoolwater met bo ter of margarine een saus koken. De macaroni afgieten, er een wei nig boter of margarine doorschud den en er fijngehakte peterselie over- strooien. De bloemkool op een schaal over brengen en met de saus bedekken. De macaroni er naast leggen en de gesmoorde tomaatjes er om heen rangschikken. TOMATENPUREE IN FLESSEN. Soeptomaten, ui, wortel, peterselie, thijm, laurierblad, peperkorrels. De tomaten wassen, in stukken snijden en met de kruiden gaar ko ken. De massa door een goed vertin de of paardenharen zeef wrijven. De puree inkoken en in flessen overdoen op dezelfde wijze als bij to matensap beschreven is.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 11