O
C
n
nac
Voorlopers van onze strapless
wekten grote verontwaardiging
VAN VROUW 701 VROUW
EEN AFKLEDEND MODEL, DAT
NIET ZOVEEL STOF VRAAGT
VROUWEN LEIDEN EEN CIRCUS
ZATERDAG 24 JULI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
VEERTIG JAAR GELEDEN
Over bad- en strandkleding werd
ternauwernood gesproken
Het Is nog niet eens zo heel lang geleden, dat de bad- en strandkleding
zoals wy die thans dragen een storm van verontwaardiging zou hebben
doen opsteken. Wat wy als heel gewoon beschouwen, werd een halve eeuw
geleden nauwelijks, en dan nog niet in gezelschap van dames, besproken.
Stel je voor, een strandpakje, een blote rug, schouders en armen Om van
de strapless van de laatste jaren nog maar niet te spreken!
In een oud Frans boekje kwamen wij enige brieven tegen, die door een
bezoekster der bekende badplaats Deauville aan een vriendin geschreven
zouden zijn. Deze zijn door de geleidelyke verandering van toon zo grappig,
dat wij U hieronder de vertaling daarvan geven.
21 Juli 1867: „Chère comtesse, Zo
als u weet, heeft mijn man mij mee
genomen naar het dorp Deauville, dat
thans als hèt vacantie-oord voor
mensen zoals wij geldt. Het waait
hier ontzettend en mijn hele toilet
raakt daardoor steeds in disorde, en
er is niets verschrikkelijkers te be
denken dan het voortdurende een
tonige lawaai van de zee.
Maar dat is nog niet het ergste.
Enige dwazen hebben het in him
hoofd gehaald in zee te gaan baden!
Ik ben er zeker van dat geen vrouw,
die zichzelf respecteert, daaraan
haar goedkeuring zal hechten. Dit
Strandkleding anno 195 Jf, welke een
halve eeuw geleden stormen van ver
ontwaardiging zou hebben doen op
steken
zotte plan zal dan ook ongetwijfeld
in het water vallen".
31 Juli 1877: „Ma toute bonne,
Stel u eens voor, ik heb een bad in
zee genomen! Dit wordt sedert en
kele jaren hier gedaan en ook de
betere kringen zijn er toe overge
gaan. Versta mij goed, hierbij wordt
iedere voorzorg genomen om de
baadster tegen onbescheiden blikken
te beschermen. Er zijn op het strand
houten huisjes op wielen neergezet.
Daarin sluit men zich op en verwis
selt het stadse costuum voor het
badcostuum, terwijl onderwijl een
paard voor het huisje gespannen
wordt. Dit trekt het tot 'in de zee.
Ik durf u bijna niet te schrijven,
dat er ook wouwen zijn die zwem
men! Maar dat zijn buitenbeentjes.
Engelsen, of schepsels, zoals die
koorddanseres uit het circus, die de
Comtesse de Crémont, de lieve schat,
een harde trap gegeven heeft, toen
zij beiden aan hetzelfde touw baad
den. Zo dacht zij zich te wreken, om
dat de Comte niets meer van haar
wilde weten.
31 Juli 1907: Ma chère Gabrielle:
Ik heb op het strand kennis ge
maakt met een familie, waar ik,
dat moet ik erkennen, echt wel ple
zier in heb.
Gisteren echter heb ik iets onge
lofelijks meegemaakt: deze mensen
vonden het goed dat hun dochter,
een meisje van ongeveer twintig
jaar, ging baden in een schandalig
badcostuum, een badcostuum als
van een man, dat haar niet eens tot
de knieën komt en haar armen b{j-
na helemaal bloot laat.
In kon het excuus dat haar ver
bouwereerde vader mij gaf, wer
kelijk niet accepteren en heb
dan ook meteen met deze men
sen gebroken. Weet je wat hirj
zei? „Mijn dochter is sportief:
zij zegt dat dit badcostuum veel
practischer is om in te zwam
men". Deze sport, waar tegen
woordig zo veel over gepraat
wordt, zal ons nog rare dingen
doen beleven!"
31 Juli 1927. Ma petite Gaby, Ik
moet je overbrengen, dat ik van
daag op de boulevard van een En
gelsman hoorde: Deauville, yes, la
ville des dos! Er is dan ook geen
enkele vrouw, die zich op het strand
zou durven vertonen zonder blote
rug. Het komt er niet op aan hoe
het badpak is, maar de rug moet
bloot zijn tot de ceintuur. Wij zien
hier verbazingwekkende dingen:
Mistinguette in rozebladeren, Vera
Cooper in zeewier en Suzy Solidor
in blauw paarlemoer.
En hoe zou zo'n brief er deze zo
mer uitzien? Wij denken ongeveer
als volgt: Dear Gabb: Het is hier
geweldig. De hele dag loop ik in
mijn strapless, natuurlijk ook in de
Ditmaal een prettig zittende, goed
afkledende japon voor grote maten.
En wat niet minder belangrijk is,
gemakkelijk te maken van niet zo
veel stof. Het gestreepte model
vraagt circa 3,75 meter van 90 cen
timeter breed, met korte mouw 3,50
meter. De rok toont slank, maar
heeft toch een prettige wjjdte door
de twee diepe plooien van voren.
Het vestje kunt u naar verkiezing
hoger of lager maken. Het wordt
geheel gevoerd en van knoopsluiting
voorzien. U brengt de figuurnaad in
het voorpand aan en stikt de voor
kanten op het vestje. Zij- en schou
dernaden sluiten en de halsrand met
schuine reepjes afwerken. De onder
kant van de mouw garneert u des
gewenst met een opgestikte bies. Bij
het inzetten houdt u de kop iets in.
In de achterbaan stikt u de figuur
naden. U verbindt de voorbaan met
de voorzijbanen en legt x op o val
lend de plooien in, die u over een
lengte van 25 centimeter afstikt. Zij
naden sluiten en de rok aan het in-
gerimpelde lijfje zetten.
Links brengt u een taillesplit met
ritssluiting aan. De 3 centimeter
brede ceintuur wordt 110 centimeter
lang.
Het andere japonnetje is van twee
ërlei stof gemaakt. U moogt voor
voorbaan en vestje een kleurige im-
primé nemen, als u de rest maar in
een rustige effen tint houdt. Vooral
bij een drukke stof kunt u het vest
je heel goed aan één stuk knippen,
waarbij u de middenvoorlijn als stof-
vouw gebruikt. U werkt dan de ge
hele linkervoorkant van het voor
pand af en bevestigt deze met druk
knoopjes op het vestje.
Neemt u een wit vestje, wat ook
keurig staat, dan wordt dit geheel
met drukknopen in de japon vast
gemaakt, zodat het gemakkelijk
apart te wassen is.
ELLA BEZEMER
straten. Ik ben al zo prachtig bruin;
je zult er versteld van staan. Ik ben
nog niet in het water geweest, en
daar zal ik ook wel niet toe komen.
Ik voel niets voor een duik, en daar
voor ga ik toch immers niet naar
het strand? Ik dans liever de mam-
bo, en wedijver met de pin-up girls
in uiterlijke overtuigingskracht
Twee dapperehardwerkende vrou
wen: Regina Strassburger (links) en
haar zusier Elly (rechts), in gesprek
met de schrijfster van nevenstaand
artikeltje. Op de grond zit het doch
tertje van Regina Strassburger, de
zevenjarige Gina, wie het paardrijden
ook al in het bloed zit.'
0 In een grot In Zuid-West-Afrika is een
voor-historische rotsschildering ontdekt
door Revil Martin van de universiteit van
Witwatersrand. Gezegd wordt, dat de
schildering uniek is in de geschiedenis
van de voor-historische kunst.
Het mag wel een uniek feit ge
noemd worden, wanneer twee vrou
wen tezamen de directie van een
wereldberoemd circus uitmaken. Re
gina Strassburger en haar zuster
Elly hebben het bestaan na de dood
van de diepbetreurde man en zwa
ger, het circus voort te zetten. Dit
Als het u gaat als mij, dan
krijgt u op een gegeven ogen
blik, gelegen of ongelegen,
hartgrondig genoeg van het
tredmolentje. Dan lijkt niets zo
aardig en onontbeerlijk als eens
een paar dagen er tussenuit te
wippen, liefst met een keurig
zakelijk excuus. Ik h&d zo'n
excuus en pakte ijlings mijn bie
zen en een handtas, om heerlijk
twee dagen de provincie op
zichzelf te laten passen, en mg
roekeloos te storten in de ge
neugten en belevenissen van de
Grote Stad.
En daar ik altijd de verant
woordelijkheid voor deze kolom
méé inpak - tot mijn genoe
gen, eerlijk gezegd leek het
mij tijdens deze tweedaagse
uitvliegerij niet ondienstig om
ook eens extra de Vrouw te be
studeren. Na al die advertenties
en artikelen en polemieken
over dat veel geplaagde en
overwerkte wezen, was het wel
eens tijd dat ik met eigen ogen
de situatie ter plaatse ging op
nemen.
Nu heb ik het blijkbaar af
schuwelijk slecht getroffen.
Want het gejachte, overspan
nen wezen dat de advertenties
ons suggereren, dat blikgroen-
ten eet om eens één keertje
met haar kindertjes te kunnen
wandelen, die stakker ben ik
nergens tegengekomen.
Nogal logisch, zult u tegen
werpen. De sloof zit natuurlijk
thuis, en draait met de rechter
hand de naaimachine, terwijl zij
met de linker de jongste pap
voert. U kunt gelijk hebben
maar al die vrouwspersonen
die bij mijn aankomst klokke
twaalf, uur nog langs de win
kels flaneerden, hadden op die
ingewikkelde bezigheden dan
blijkbaar iets gevonden waar-
door zij er al of nog van
door konden gaan, poesmooi
opgetuigd nog wél. Nu ja, mis
schien werkten de grootsteedse
dames in ploegen. De morgen-
ploeg ging straks naar huis
voor die blikgroenten en soep
in pakjes, en de middagploeg
kwam dan na tweeën opzetten.
Dat klopte óók al weer niet.
Wajit in het restaurant, waar
heen mijn hongerige maag mij
gedreven had, vond ik tot mijn
verbazen om halfeen vrijwel
alle tafeltjes bezet. Door vrou
wen voor het allergrootste
percentage. Hier en daar liep
er eens een ploegje vacantie-
gangers tussendoor, compleet
met enige mannen. En een spo
radisch koppeltje zakenmensen
werkte tussen de koffiekoppen
en de gebakken aardappelen
met agenda's en offertes.
Maar verder, zo ver het oog
reikte: vrouwen! Vrouwen met
puilende boodschappentassen,
die slaatjes en croquetjes ver
werkten, alsof het een wedstrijd
gold. Vrouwen in wandeltoilet
met volledige uitmonstering:
tasje, handschoenen, hoedje,
voile, sigarettenkoker, die taar-
tjes lieten aanrukken om Haw
ser in snikken te doen uitbars
ten. Vrouwen met vriendinnen
en vrouwen met kinderen en
vrouwen met. honden en vrou
wen zonder meer. En de dien
stertjes maar draven en de
koks maar klaarmaken en het
geld maar rinkelen
En tussen al die bedrijvigheid
zat uw argeloze provinciale
Saskia, gewend aan vrouwen
die 's morgens bellen poetsen
en met groenteboeren conver-
De beurs
is van haar
seren, zichzelf maar hoofd
schuddend af te vragen, ivie al
deze roomhorens en croquet-
ten en gevulde tomaten en zout
jes en cake toch eigenlijk be-
tadldet Dat konden toch geen
anderen zijn dan de echtgeno
ten van deze klaarblijkelijk ge
trouwde vrouwspersonen.
En voor haar meewarig
geestesoog rezen de enorme
glazen kooien der grootsteedse
kantoren en fabriekende dreu
nende werkplaatsen, de dave
rende garages, de overvolle
scholen, de denderende bussen,
de rinkelende trams. Zij zag
al die trommeltjes en vetvrije
zakjes met twaalfuurtjes van
mannen in cantines en schaft
lokalen, van kinderen op
schoolbanken. Zij zag de uit
puilende forensentreinen rijden,
zij zag de stromen fietsers de
fabriekspoorten binnen zwie
ren. zij dacht o triest grote
stadsbeeld aan het kleine
jongetje met het lipssleuteltje
aan zijn revers gespéld
En zij wilde zich, koppig als
.immer, nog niet laten overha
len om toe te geven, dat dit de
moderne gezinsspreiding moet
voorstellen. Maar dan schoten
haar, tussen de haastig gelepel
de soep en de dagschotel (om
twee uur wachtte ergens een
bespreking, om drie uur een in.
formatie) weer enige hatélyk-
onweersprekelijke bewijzen te
binnen.
Zij zag zich weer, bij een vo
rig tweedaags werkbezoek, en
passant even binnenwippen bij
een jeugdvriendin, 's Morgens
om klokke elf, de gedroomde
koffie geurde al veelbelovend.
Maar in de ongezellige, drijf
natte vestibule bleek zich alleen
een luidruchtige werkvrouw op
te houden, die haar gezang on
derbrak om schouderophalend
mee te delen, dat mevrouw
voorlopig niet thuis zou komen.
Want ze was nu aan het koffie
drinken in de stad, en dan ging
ze waarschijnlijk lunchen in de
stad en stellig thee drinken in
de stad.
Nee, dat werd wél een uur
of vijf, half zesEn mijn
heer dan? O, die bleef over op
kantoor. En de twee kinderen?
Die hadden brood mee naar
school, twee straten ver
Maar nee, nee, dat kon ook
nog een incidenteel uitzonde
ringsgeval zijn. Evenwel draaf
de Saskia bij een andere gele
genheid langs de uitverkoop
etalages, vergezeld van een
huiselijker jeugdvriendin dan
de vorige, op jacht naar „asje
blieft een grijs plooirokje met
zonder galgen". En meende aan
haar goedwillig gezelschap wel
een kopje thee met toebehoren
op de valreep schuldig te zijn.
Wel, ziedaar, in weer zo'n
grootsteeds restaurant tegen
etenstijd: een gedrang van pra
tende, snoepende vrouwen, die
de slagorden der moccapunten
en slagroomgebakjes ziender
ogen deden slinken. Ik zat zo
verslonden dit aan te zien, dat
de vriendin eindelijk lachend in
formeerde, waarover ik zo pie
kerde? En Saskia kwam met
diezelfde, blijkbaar zéér provin
ciale vraag: waarvan al die
vrouwen dit toch betddlden?
Van het huishoudgeld natuur
lijk, antwoordde de wijze vrien
din, op haar beurt lichtelijk ver.
baasd. Van het huishoud-geld?
Maar daar hebben zij toch niet
het récht toe?
Ik verzeker u dat het mij na
een uur debatteren niet gelukt
is, zélfs deze zuinige huismus
ervan te overtuigen, dat hier
iets aan de gang teas, dat be
denkelijk op diefstal leek in
elk geval economisch volslagen
onverantwoordelijk. Zij kende
vrouwen genoeg, die in clubjes
minstens eens per week zo'n
snoepreisje ondernamen, a rat-
son van vijf gulden de vrouw
minstens. Uit de huihoudbeurs
natuurlijk die is toch van
liddrf!
SASKIA
MIDDENVOOR
NAAD
PLOOI VOUW
VOORZ'JBAAN
5- S.U
1 MIDDENACHTER I v
Tomatenvitaminen en
een recept
Wie een tomaat eet, eet een der
gezondste vruchten, welke op Neder
landse bodem geteeld worden. Deze
vrucht, veertig jaar geleden in ons
land nog zo goed als onbekend, wordt
tegenwoordig door welhaast iedereen
gegeten. De tomaat bevat veel vita
mine C, en ook vitaminen A en B,
alsmede verschillende mineralen. Dit
alles maakt de vrucht zeer waarde
vol voor onze gezondheid!
Tomaten kunnen op heel wat ma
nieren gebruikt en verwerkt worden;
op het brood (met suiker, of peper
en zout), in soep, en in diverse sma
kelijke schotels. Laat uw gedachten
eens gaan over onderstaande recep
ten; ongetwijfeld is er iets bij, dat U
eens proberen wilt!
T03LATEN SAP.
250 gram rijpe tomaten, dl water,
peper, zout (bouillonaromo).
De tomaten wassen en in stukken
snijden. Ze rauw door een goed ver
tinde of haren zeef wrijven. De pu
ree verdunnen met het water en op
smaak maken met enige druppels
aroma en peper en zout. De drank
koud opdienen.
betekent dat er een zeer zware taak
op beider schouders rust, want Ka-
rel Strassburger was een expert op
eircusgebied, en tevens een goed za
kenman. Maar Regina en Elly zijn
vastbesloten het levenswerk van Ka-
rel voort te zetten onder het motto:
„Strassburger blijft Strassburger!"
In de gezellige, comfortabel, inge
richte wagen van Elly Strassburger
hebben wij met deze beide onderne
mende vrouwen zitten praten. Bei
den zijn telgen uit een beroemd cir
cusgeslacht, en zijn geboren en ge
togen in deze wereld van klatergoud.
Elly Strassburger heeft ons ver
teld dat ze er erg tegenop heeft ge
zien na de dood van haar zwager
zijn wereldberoemd nummer met 12
Friese stamboekhengsten te presen
teren, want het valt voor een vrouw
zeker niet mee, twaalf paarden in
de piste in bedwang te houden! Zij
is een bescheiden vrouw, maar de
perschef van het circus, de heer J.
van Beveren, heeft ons verteld dat
zjj T-eeds de eerste keer met het
brengen van dit nummer de harten
van de echte circusliefhebbers heeft
veroverd.
Het circusleven vraagt ontzettend
veel van allen, die er in werkzaam
zijn. Dag en nacht is men in touw
om alles voor elkaar te krijgen
„Wij, die de leiding hebben, ko
men feitelijk nooit het hek uit",
vertelt Elly. „Daar is nooit tijd
voor. De mensen zeggen vaak,
dat ze ons benijden, zo altijd
maar reizen en trekken en veel
van de wereld zien. Maar wilt
u wel geloven, dat wij daar wei
nig van zien? Toen wij b.v. in
Zweden op tournee waren, heb
ik van het land zelf niets ge
zien!"
Mevrouw Regina Strassburger is
in de eerste plaats de klassieke ho
geschoolrijdster, zoals wij haar ook
kennen uit de tijd toen haar man
nog leefde. Zij ziet er zorgelijk uit,
want het valt voor een vrouw niet
mee de leiding van zo'n groot be
drijf te hebben. Elly heeft zich ook
vroeger al met het zakelijk gedeelte
bemoeid; gelukkig maar, want die
kennis van zaken komt haar nu
goed van pas.
De vader van Regina en Elly
woont nog steeds in het stamhuis
der Strassburgers in Hilversum, aan
de Jonkerweg en hij is vol belang
stelling voor hetgeen zijn beide
dochters presteren. De wagen van
Elly, waarin zich ook haar slaapka
mer bevindt, is keurig ingericht en
voldoet aan alle eisen, welke men
aan een moderne woning kan stel
len. Maar zij heeft er dan ook hard
voor gewerkt, om het zover te bren
gen!
Als het circus reist, blijven de
dames altijd in de wagen, tezamen
met de zevenjarige Gina, het doch
tertje van Karei en Regina en te
recht de trots van haar moeder. Ook
deze kleine Gina zit het paardrijden
al in het bloed!
Beide vrouwen zien er moe en af
gemat uit. Hoe kan het ook anders?
Des avonds werken in de piste, en
overdag ook nog de huishouding
doen. „Want hulp om onze wagens
te onderhouden is er niet", zegt Elly
zuchtend. „Dus zijn we wel genood
zaakt zelf ons bed on te maken en
de wagens schoon te houden. En dat
valt heus niet mee!" Een zware taak
rust op de schouders van deze beide
vrouwen, maar zij geven de moed
niet op met het prachtige voorbeeld
van de „baas" voor ogen. die zij
nog altijd om zich heen weten.
BLOEMKOOL MET TOMATEN
EN MACARONI.
1 grote bloemkool, kg tomaten,
250 gr macaroni, zout, ui, peterselie,
1& dl melk, 35 gr boter, 35 gr
bloem.
De bloemkool schoonmaken, was
sen en opzetten met wreinig kokend
water en zout en in ongeveer 20 mi
nuten gaar koken.
De macaroni eveneens gaar ko
ken m water met zout, waaraan het
gesnipperde uitje is toegevoegd. De
tomaten in kokend water onderdom
pelen en pellen. Ze bestrooien met
peper en zout en in weinig boter of
margarine in een gesloten pan gaar
laten smoren.
De bloemkool laten uitlekken en
van melk en bloemkoolwater met bo
ter of margarine een saus koken.
De macaroni afgieten, er een wei
nig boter of margarine doorschud
den en er fijngehakte peterselie over-
strooien.
De bloemkool op een schaal over
brengen en met de saus bedekken.
De macaroni er naast leggen en de
gesmoorde tomaatjes er om heen
rangschikken.
TOMATENPUREE IN FLESSEN.
Soeptomaten, ui, wortel, peterselie,
thijm, laurierblad, peperkorrels.
De tomaten wassen, in stukken
snijden en met de kruiden gaar ko
ken. De massa door een goed vertin
de of paardenharen zeef wrijven.
De puree inkoken en in flessen
overdoen op dezelfde wijze als bij to
matensap beschreven is.