EEN OVERTUIGENDE BERGMAN IN ROSSELLINI'S „EUROPA '51" 8 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 3 JULI 1954 EEN GAT GRAVEN? In de vergadering van het be. Stuur van de K.N.V.B. met de Technische Commissie, die Za terdag j.l. werd gehouden, vie len geen definitieve besluiten Geen definitievemaar toch be sluitenHoe dit zy, men ver klaarde, dat er niets te melden was en ging over tot de or de van de dag. Er zullen nog meer besprekingen worden ge voerd, o.a. met dè eerste klasse clubs. De laatsten hebben het grootste belang bij de in de voetbalwereld aan de gang zijn de beroering. Het lijkt er na melijk op, dat de Nederlandse Beroeps Voetbal Bond bezig is een gat te graven voor de KD. V.B. althans voor het eerste klasse voetbal van die bond. De tot dusver bekende berichten zijn nogal alarmerend. Wij be- hoeven er bijv. alleen maar aan te herinneren, dat een aantal Vitesse-spelers hun lidmaat schap hebben opgezegd en bij de profclub N.V. „De Graaf schap" in dienst zouden willen gaan, dat voorts spelers van West-Friese tweede klasse clubs over zouden zijn gegaan naar de profclub N.V. Alk maar" en dat Haagse eerste klasse spelers in contact zouden zijn getreden met de N.V. .Den Haag". Deze en andere meldin gen en geruchten zijn er de oor zaak van, dat de terzake in de KNVB levende grote proble men eensklaps dubbel zo urgent zijn geworden. Opmerkelijk is wel, dat de NBVB zelf er het zwijgen toe doet. Hij heeft geen berichten verspreid, geen prof contracten getoondj hij werkt achter de schermen stilaan door en schijnt er over te denken nog een laatste poging te doen om zich met de KNVB te verstaan. Dat de eerste klassers bang zyn voor populair gezegd hun hachje, is wel te begrijpen. Als immers dc NBVB er in slaagt een groot aantal spelers uit deze clubs te „kopen" dan valt uit vele van onze sterkste elftallen de ruggegraat weg en gaat het toch al 'niet zo hoge spelpeil nog meer omlaag. Maar ook de recettes dalen. Die re cettes zijn voor de clubs bijzon der belangrijk. Zy kunnen er bijv. de training van hun junio ren mee betalen. Als deze mo gelijkheid geheel of voor een groot deel wegvalt, is ons amateuristische voetbal er maar naar aan toe. Vandaal', dat er stemmen op gaan onder clubbestuurders om de spelers dan maar te betalen, inplaats van hen te zien ver trekken. Er wordt gezegd, dat de liefde voor hun club de spe lers er van a f moet houden zich in de hun onbekende NBVB te storten en een contract te te kenen. Maar wat betekent club liefde voor een groot deel van onze eerste en wellicht ook tweede klasse voetballers, als zy er op een niet al te moeilijke manier wat bij kunnen ver dienen? Het is volkomen lo gisch, dat er stemmen van men. sen opgaan, die het bondsbe- stuur willen verzoeker, een ge legenheid te scheppen voor de clubs om door middel van pre mies of anderszins de NBVB en zijn verlokkingen te becon curreren. Een uitspraak van 't N|)iirlk;ilciilii\niii|i bestuur kan nu niet meer uit blijven. De aandrang van de eerste klassers wordt te groot. Er valt dan ook niet aan te twijfelen, dat de heer Hopster en zijn college spoedig van zich zullen laten horen. Misschien wordt een bondsvergadering uitgeschreven. Of dan de eer ste klassers het tegen een zeker niet uitblijvend verzet van de lagere klasseverenigin gen kunnen bolwerken, is een andere zaak. De kwestie dient in ieder geval op parlementaire wijze in behandeling genomen te worden! „DOORBRAAK". Intussen is de heer Moorman op de ingeslagen weg voortge gaan. Hij steekt in „De Sport- Icroniek" van deze weg een gro te hoeveelheid vuurwerk af te gen de NBVB. „Men houde het hoofd koel: wij verwachten op goede gronden niets anders dan dat deze Beroeps V.B. spoedig een volledige mislukking zal zijn, waarvan helaas de spelers, die zich hebben laten overha len, de slachtoffers zullen wor den", schrijft de heer Moorman. Naar het ons voorkomt is zijn toon wat theatraal en ivaar- schijnlijk voor de tribune be stemd. Hy spreekt ook van een „doorbraak naar het half-be roepsvoetbal" en betoogt met klem, dat de bond krachtig, zal optreden. De heer Moorman gaat vervólgens uitvoerig in op de kansen, die de NBVB naar zijn mening heeft en wat de verkochtespelers van dit li chaam hebben te verwachten. De stand van zaken in de NB VB, zoals de heer Moorman die schildert, biedt weinig nieuws en nog minder definitiefs; er is nu eenmaal nog te geringe be kendheid over. Wat de spelers te verwachten hebben? Uit het commentaar van de heer Moorman blijkt wel, dat de spelers alvorens een profcontract te sluiten dit eerst eens grondig moeten lezen. Zy dienen er vooral het Burgerlijk Wetboek op na te slaan! KRACHTIG. Dat de bond krachtig óp zou treden, is reeds meer gezegd. Wat de heer Moorman hierover nog mededeeltkomt ons echter wel als belangwekkend voor. De KNVB heeft namelijk de spelers van loie vermoed wordt, dat zij met de NBVB een con tract zyn aangegaan, per brief verzocht voor een zekere da tum mede te delen of dat zo is. Bij bevestiging worden zij van de ledenlijst afgevoerd; wordt niet vóór de gestelde datum ge. antwoord, dan neemt men aan dat zij medewerken aan de NB VB en zal de KNVB ook deze spelers van het lidmaatschap vervallen verklaren. De lief hebbers roeten dus in ieder ge val hoe de KNVB tegenover hen staat. Verder moeten ze het zelf maar uitzoeken. Voorts betoogt de heer Moor man, dat de NBVB eerder had moeten trachten „tot de voor hem onmisbare samenwerking met de KNVB te komen" dan thans, te elfder ure. ,De KN VB werkt, volgens art. 2 lid 3 H.R., Alleen met die organi saties samen, welke hem als al gemeen lichaam op voetbalge- bied in Nederland erkennen". Dat heeft de Beroepsbond niet gedaan en daardoor is hij een „wilde" bond, buiten het natio nale en internationale voetbal- verband. Het zal hem er naar vergaan!" aldus de heer Moor man. Hieruit blijkt toch wel overduidelijk ,dat het bondsbe- stuur niet van plan is op eniger, lei icijze op toenaderingspogin gen van de NBVB in te gaan. Misschien mag men de voor zichtige conclusie trekken, dat het bondsbestuur er te dezer zake net zo over denkt als vele eerste klasse clubs: Onze spe lers zelf betalen, liever dan ze te Spelers van Folkestone FC arriveerden in Middelburg Kranslegging in Wesikapelle Vrijdagavond arriveerde de spelers van de Engelse profclub Folkestone F.C., die vanavond op het gemeente lijk sportterrein uitkomen tegen het Zeeuwse voetbalelftal, met een zestal auto's in de Zeeuwse hoofdstad. Het gezelschap, waarbij enkele officials en officiële vertegenwoordigers van de ze Engelse stad, werd in de wethou derskamer door B. en W. van Middel burg ontvangen. Burgemeester mr. dr. N. Bolkesteïn heette de gasten in Middelburg harte lijk welkom, herinnerde aan het pret tige sportcontact, dat tussen beide steden bestaat en zei, dat men in Middelburg reeds verlangend uitziet naar de 20e Augustus, de dag dat on geveer 200 Middelburgse sportslieden naar Folkestone zullen trekken. Mr. Bolkestein verklaarde, dat Nederland op voetbalgebied thans niet zo sterk staat aangeschreven; dit geldt in rui mere mate nog voor Zeeland; hij hoopte echter, dat de wedstrijd van vanavond een goede ontmoeting zou worden, waarin de sterkste zal zege vieren. De heer L. Frenks, officieel verte genwoordiger van Folkestone's bur gemeester, dankte mr. Bolkestein voor zijn vriendelijke woorden en hoopte op zyn beurt op „a good ga me". Voorts spraken nog de heren Chilvus, voorzitter van Folkestone F. C. en D. A. Huijsse, voorzitter van de Middelburgse Sportadviescommissie en organisator van de sportuitwisse- lingen. Vervolgens bezichtigden de Engelse «jasten, onder wie wij de bij de Mid delburgers populaire wethouder A. J. S. Clark opmerkten, het stadhuis, waama onder leiding van burgemees ter Bolkestein „Miniatuur Walcheren" werd bezocht. Men kon het niet lang maken, want goede voetballers moe Voor mooi, glanzend zijdezacht haar ten zeker vóór een wedstrijd vroeg naar bed Vandaag wordt onder meer een tocht over het eiland gemaakt, tij dens welke een krans wordt gelegd bij het landingsmonument te Westka- pelle. Zoals wij reeds meldden, bevin den zich onder de spelers enkelen, die aan deze landing deelnamen. Beroepsvoetbal in Zeeland Het A.N.P. meldt, dat men zich ook in Zeeland interesseert voor het beroepsvoetbal en worden de moge lijkheden onderzocht voor de vorming van een beroepsvoetbalelftal. Blij kens een verklaring van de heer F. A. Kolyn te Sluis, die dit onderzoek leidt, zijn besprekingen gaande met figuren in de Zeeuwse voetbalwereld en met spelers. Er zouden reeds toe zeggingen van spelers ontvangen zijn. Getracht zal worden een Zeeuws bestuur te vormen. Het ligt in de bedoeling de thuiswedstrijden afwis selend in diverse Zeeuwse plaatsen te spelen. Voor de. financiering zul len aandelen worden uitgegeven. Men verwacht, dat zo nodig West- Brabant spelers aan Zeeland zal kun nen verschaffen. Inzake de veldenkwestie is men optimistisch; één veld is in elk geval beschikbaar. Ook een trainer heeft zich reeds beschikbaar gesteld. Men wacht thans op de vorming van een Zeeuws bestuyr, aldus het A.N.P. Wij tekenen liierby aan, dat wjj hij verscheidene over het geheel ge nomen goed ingelichte figuren uit het bedrijfsleven en de voetbalwe reld informaties hebben ingewonnen naar aanleiding van de geruchten omtrent beroepsvoetbal in Zeeland. Men haalde daarover zonder uitzon dering de schouders op. Waar moet in een kleine provincie als Zeeland het benodigde kapitaal vandaan ko- Advercentie. ELKE DAG KOMEN ER. NIEUWE POMPEN BIJ.... U ziet steeds meer blauw/witte Esso pompen voor ESSO EXTRA, de superbenzlne met extra hoog octaangetal. FILMS IN ZEELAND Film met sfeer Ingrid Bergman, de by velen gelief de befaamde actrice, vervult de hoofd rol in de door haar echtgenoot, Rober to Rossellini. geregisseerde boeiende film „Europa '51" (Grand, Goes en Al- hambra, Vlissingen). Het is de geschiedenis van een jon ge, welgestelde vrouw, die met haar man aanvankelijk volop deelneemt aan het societyleven, maar „tot in keer" komt na het overlijden van hun 10-jarig zoontje Michel. De jonge vrouw Irene (Ingrid Berg man) gaat zich bewegen aan de zelf kant van het leven, zoekt eerst werk als fabrieksarbeidster en wordt dan een stille weldoenster voor ongeluk- kigen en vervolgden. Zelfs raakt zij betrokken bij een ontvluchtingspoging van een jonge misdadiger, wordt ge arresteerd en weigert hulp van haar echtgenoot te aanvaarden. Ze onder gaat haar straf Hoewel deze geschiedenis niet ge heel van melodrama is gespeend, moet tot eer van regisseur Rossellini ge zegd worden, dat hij er in slaagde met de hem ten dienste staande middelen en met name dank zij de hoofdrol vertolkster een film te vervaardi gen, die sfeer bezit, een film ook met rake karaktertyperingen en die de bioscoopbezoeker weet te boeien. Het gave spel van Ingrid Bergman is overtuigend en veelal oprecht ontroe rend. „Houdini" (Electro, Middelburg) is de naam van een goochelaar van we reldformaat, wiens romantische be levenissen men in deze film kan aan schouwen. De moeizame pogingen van de jonge man (Tony Curtis) om, ge steund door zijn vrouw (Janet Leigh) een carrière op te bouwen, diens suc ces in Europa en zyn tegenslagen in de Nieuwe Wereld, waar hij bij een bij zondere stunt de dood vindt, dat zijn in hoofdlijnen de gegevens waar het verhaal op werd gebouwd en waaruit. men?, zo vroeg men. Waar wil men de spelers vandaan halen in dit aan goede voetballers zo arme gewest en hoe wil men de tienduizenden toe schouwers aantrekken, die nodig zyn om beroepsvoetbal economisch moge lijk te maken? Al (leze vragen kan niemand beantwoorden en dit opent voor het Zeeuwse beroepsvoetbal waarlijk geen grote perspectieven. Vooralsnog- zal men dus in Zeeland geen wonderen moeten verwachten. Wie zijn geld steekt in een poging tot beroepsvoetbal in Zeeland doet er goed aan zich te realiseren, dat hjj het met 99 zekerheid kwijt is. Redactie P. Z. C. 9 Vrijdagmiddag is, vermoedelijk tenge volge van kortsluiting, brand ontstaan in de tegen de boerderij van de landbou wer J. aangebouwde landbouwsehuur te Graauw en Langendam. De schuur en 4 kalveren werden een prooi der vlammen. Verzekering dekt de schade. Vrijdag is met militaire plechtigheid het commando van de vliegbasis Soester- berg overgedragen door de kolonel vlie ger A. P. M. van Rooy aan de luitenant kolonel vlieger-waarnemer A. L. Cox. onder regie van George Marshall in technicolor een wel boeiende, maar geenszins aangrijpende film werd ge boren. Teveel melodrama, te weinig realiteitszin en niet altijd overtuigend gespeeld. Luxor (Vlissingen) brengt nog eens de reeds eerder besproken rolprent „Het grote geheim"; het verhaal van een piloot, die de geheime opdracht krijgt een atoombom af te werpen ter beëindiging van Wereldoorlog II. Een geheim, dat hij. aan zijn vrouw niet mag openbaren, waardoor er een ver wijdering tussen de echtelieden ont staat, welke echter na zijn terugkeer van Hiroshima volledig wordt opge heven. Paul (Robert Taylor) is dan de met roem overladen oorlogsvlieger... Véél romantiek, enige spanning en met de liertallige Eleanor Parker als tegenspeelster van de grote Taylor. Beslist geen groots filmwerk. Jubileum van godsdienstonderwijzers (Slot van pag. 3) zoon Sweelinck mocht alleen vóór en na de dienst het orgel van de Oude Kerk in Amsterdam bespelen. Doch we halen deze historische bij zonderheden niet op om een stukje geschiedenis te vertellen, maar om de aandacht te vragen voor de Vereni ging van Protestantse Godsdienston derwijzers. die pas haar honderdjarig bestaan heeft gevierd. Op Woudscho- ten bü Zeist, is dit officieel herdacht en daar is menig goed woord gespro ken aan het adres van hen, die in de kerk een eigenaardige en dikwijls moeilijke positie hebben ingenomen; moeilijk, omdat zij een tussen-vorm waren; nocii predikant, noch ouder ling. Ze hadden een positie, die kerk- ordelyk eigenlijk niet geregeld was, en in de reglementen van 1816 eigen lijk niet vastgelegd. Moeilijk is door de loop der tijden heen, meestal ook hun positie in financieel opzicht ge weest. Naar aanleiding van dit honderd jarig bestaan is er door deze vereni ging een boekje uitgegeven: „De Aloë Bloeit". Men zegt immers van deze plant dat zij slechts eenmaal in de honderd jaar bloeit en zo wil ook deze honderdjarige eens één keer feestvie ren. Dit zij haar van harte gegund, want met alle op- en aanmerkingen die er te maken zyn, hebben dezé godsdienstonderwijzers in het kerke lijk leven van Nederland (niet alleen in de Hervormde Kerk kent men godsdienstonderwijzers en onder wijzeressen, om deze laatste vooral niet te vergeten) een plaats ingeno men, die hen recht geeft op de dank der Kerken en wanneer zal dit beter kunnen geschieden dan by het jubi leum van hun eigen vereniging. Deze vereniging is geen vakvereni ging in de zin, zoals wij die tegen woordig kennen. Al heeft de Kerk ze kere normen gesteld wat hun salari ëring betreft, net beroep van evange list is feitelijk nog altijd een min of meer „onbeschermd" beroep. Bij de invoering van de kerkorde in de N.H. Kerk, in 1951 zijn de godsdienstonderwijzers officieel afge schaft, maar onder de oude naam „catecheet", zijn ze weer opgedoken. Drobny Wimbledonkampioen Jaroslav Drobny, de man die met al zijn vechtlust, zijn verbetenheid en zijn kunde in al vele Wimbledontour- nooien heeft getracht de felbegeerde tennistitel, het feitelijke wereldkampi oenschap der amateurs, te verove ren, is er in het negende naoorlogse tournooi op 33-jarige leeftijd in ge slaagd. Met de vroegere Tsjech, die reeds enkele jaren de Egyptische na tionaliteit bezit, heeft Wimbledon zijn eerste linkshandige kampioen sedert 40 jaar. In een titanenstrijd,, die volgens des kundigen een der beste finales was, die ooit op het fraaie centrecourt van 's werelds tennismekka is gespeeld, een strijd die bijna twee uur en drie kwartier in beslag nam, won Drobny van de jonge Australiër Ken Rose- wall met 13—11, 4—6, 6—2, 9—7. Kimbria Zondag le klasser? De promotiecompetitie in de tweede klasse wordt Zondag beëindigd. In groep C ontvangt Veloeitas het reeds gepromoveerde Veendam. De bezoe kers zullen ook deze keer wel een ze ge behalen. In groep D heeft Kimbria aan een gelijk spel tegen Kerkrade genoeg om te promoveren. Voor de promotie naar de reserve eerste klasse wordt gespeeld de wed strijd Baronie IISchijndel II. In de ze wedstrijd moeten de Baronnen min stens gelijk spel spelen om hun pro motiekans te behouden. Vandaag wor den er nog enige vriendschappelijke en nederlaag-wedstrijden gespeeld n.l. A.Z.V.V. I—Terneuzense Boys I; Spui IVogelwaarde I; A.Z.V.V. II Scheepswerf I; Driewegen IVol harding I; Wolphaartsdijk IColiins- plaatse Boys I: 's Heer Hendrikskin deren IWissekerke I; Zaamslag II Spui H. Uit die naam blykt duidelijk dat men hen bestemd rekende voor het gods dienstonderricht. De oude rechten van de godsdienstonderwijzer zijn wel ingeperkt, maar daartegenover staat dat ze langzame rliand meerdere rech ten kunnen krygeu, o.a. het recht tot evangelieprediking binnen de classis. Ook kunnen ze, na een bepaald aan tal dienstjaren, tot hulpprediker wor den bevorderd. Deze mag zelfs huwe lijken bevestigen en heeft adviserende stem in de kerkeraad. Zo is er. reeds een beperkt aantal voormalige gods dienstonderwijzers tot hulpprediker bevorderd. Dit alles geldt eigenlijk al leen voor degenen die in een gemeen te als catecheet benoemd zijn en in dit werk hun hoofdbestaan vinden. Door de kerkorde is er de moge lijkheid geschapen dat hun positie an ders wordt maar eveneens zijn er door de kerkorde zwaardere eisen ge steld voor de opleiding tot catecheet. Op z'n minst is een vooropleiding, die gelijk staat met een muloaiploma, noodzakelijk, eer men aan de eigenlij ke studie van catecheet kan begin nen. Toch bevredigt de kerkorde on dit punt niet. Zij kent een heleboel pasto rale medewerkers, maar als men vraagt wat er in de practijk van te recht komt, dan is het niet al te veel. Het is te voorzien dat de kerkorde op dit punt herzien zal worden. De catecheet, die hulpprediker kan wor den, mag behouden birjven. Er 13 wel werk voor hem, in en buiten de kerk. We denken bijv. aan het Bijbelonder richt op de middelbare scholen. Maar waaraan we wel behoefte hebben, is de „catechiseermeester" van voor 1816. die een gedeelte van zijn tijd vrij heeft om in kerkelijk verband te werken, daar, waar het nodig is. FEUILLETON MAR MARY BURCHELl Enige ogenblikken lang was ze ten prooi aan een soort paniek van zich verlaten en eenzaam voelen. Ze wilde opstaan en wegrennen. Maar waar heenwaarheen? Bij de gedachte aan de leegte, wel ke Ashley's verdwyning uit haar leven zou achterlaten, kwam even liet voor nemen op, om met de kracht der wan hoop de strijd tegen die plotselinge dwaasheid, die verblinding zijnerzijds aan te binden. Want ten slotte, was het iets an ders dan verblinding? Als zij, Fiora, bij Ashley was geweest, zou er im mers niets van dien aard gebeurd zijn. De kwestie was, dat hy haar had ge mist en toen bezweken was voor de aantrekkelijkheid van een of ander meisje; in een vlaag van romantisch heimwee Toen ze echter de brief andermaal inkeek, kwam Fiora, zo onervaren als ze dan mocht zijn, weldra tot de slot som. dat hier geen misleid of ver blind man aan het woord was. 't Was immers een uiterst koele en precies berekende brief. De woorden waren met zorg gekozen en elite zin was weloverdacht. Zc schaamde zich voor hem, maar voor haar geestesoog zag ze hoe Ashley het. schrijven had door gelezen en 't als een knap stukje werk had goedgekeurd. Dit leek niets op een in vertwijfeling geuite harte- kreet, hier had geen in zielsnood ver kerend mens naar de pen gegrepen. Wat zij, Fiora, daareven met de post had ontvangen, bleek ten slotte om 't eens heel kras en duidelijk te zeg gen niets dan een handig bedachte uitvlucht. Met de verfrommelde brief in de hand sprong Fiora overeind. Ze voel de zich niet slechts ontdaan en teleur gesteld, maar ook volkomen beroofd van elke illusie over de betrouwbaar heid van mannen. Eerst dat geval met Lucas en nuAshley! Natuurlijk zou ze Ashley dadelijk schrijven en hem mededelen, dat hij volkomen vrij was. In geen enkel op zicht zou ze laten blijken, dat ze zyn motieven, zyn berekening doorzien had. 'tZou een kort, vriendelijk briefje zonder enig verwijt, moeten worden. Nog een beetje ontroerd, maar vastberaden liep ze naar 't huis te rug. Juist op dit ogenblik echter kwam Adéle de tuin in en wachtte by de deur Fiora glimlachend op. „Was het een prettige brief, kindlief?" vroeg ze. Geen ogenblik had Fiora er nog aan gedacht, wat ze Adèle en erger Lucas zou moeten vertellen. Nu ech ter kwam ze eensklaps tot het besluit, de onwelkome tijding geheim te hou den. In de eerste plaats wilde ze geen schaduw werpen op Adèle's eigen, nog zo prille, geluk en ten tweede wenste ze Lucas niet de voldoening te schenken, dat hy Ashley vrijwel op de juiste waarde had geschat. Dus ant woordde ze, na een nauwelijks merk bare aarzeling, zo opgewekt mogelijk: „Een beetje kort, maar alles wat ik weten moest stond er in". „En het slot was zeker een nieuw dringend verzoek, dat je zo gauw mo- gelijk bij hem zou komen", veronder stelde Adèle. „Neen, ditmaal had hij 't daar niet over", antwoordde Fiora, die niet ge heel en al onwaarheid wilde spreken. „Misschien heeft hij de hoop op enig succes laten varen. Ik moet zeggen, dat ik medelijden met die arme Ash ley begin te krijgen en me ga afvra gen, of we je wel langer hier mogen houden, hoe graag we dat ook willen kindlief". „Dat heb ik óók al gedacht" zei Fiora vastberaden. En dat had ze in derdaadvoor Ashley haar ge dachten een andere wending had ge geven. „Zodra Lucas terug is, ga ik alles voor de reis naar Pakminster in orde maken". ,,'t Zal me spijten als je weggaat", zuchtte Adèle, „maar natuurlijk be grijp ik, dat je op een gegeven ogen blik naar huis wilt". Fiora slaagde er in te glimlachen, ofschoon ze er absoluut niet voor in de stemming was. Pakminster had voor haar geen aantrekkingskracht als tehuis meer. Hoe ongelooflijk en onlogisch dit ook scheen, toch leek Briedley veeleer haar „thuis", met Adèle en zelfs de hoogst laakbare Lu cas als familieleden! „Natuurlijk kom je hier terug als ik trouw", ging Adèle, die zich al op de toekomst- verheugde, voort. „En Ash ley ook. Misschien ben je zelf dan ook al getrouwd." ,„Neen, dat denk ik niet". „Niet?" Adèle keek haar een tikje weifelend aan. „Vind jij een lange verloving zo aangenaam Ik voor my ben daar niet zeker van". „Ik-wij-wilden wachten tot ik één en twintig werd. „O. ja, dat is waar ook. Ik vergeet aldoor, dat je nog zo jong bent". Fiora, die zich momenteel erg oud en ontgoocheld voelde, beet zich op de lippen. „Zeg eens, Adèle, vertel me een ding ronduit". „Wat dan?" „Vond je het erg gemeenof dom van mij, dat ik weigerde met Ashley mee te gaan toen hij van hier vertrok?" „Neen, helemaal niet, lieve kind. In elk geval wilde ik je graag hier hou den". „Ja, dat weet ik, maar als je 't on partijdig bekijkt, vind je dan niet, dat het minder aardig was tegenover Ash- ley?" Adèle fronste even nadenkend het voorhoofd en zei ten slotte, niet ge heel ter zake dienend: „Ik voor mij zou Tom niet alleen hebben gelaten". .Niet?" „Neen, maar ik heb hem om zo te zeggen ook pas!" „Ja, dat maakt verschil", zei Fiora met een zucht. „Misschien kun je je ook tezeker voelen". „Is er iets niet in de haak?" vroeg Adèle, haar oplettend aankijkend. „Och alleen begrijp ik nu, hoe ik hem daarmee gekwetst heb". „Maar kind, dan moet je zo gauw mogelijk naar hem toe gaan! Des noods nog vanmiddag", riep Adèle, een en al bezorgdheid. „Verras hem door je komst en zeg hem, hoezeer het je spijt, dat jenu al vlug on ze zelfzuchtige wensen hebt ingewil ligd. Doe het. Fiora. Ik laat je niet graag gaan, maar ik begrijp, dat hier van veel kan afhangen". „Ik kan toch niet vertrekken, ter wijl Lucas nog niet terug is", wierp Fiora tegen. „Maar hij zou het zeker begrijpen. En misschien was 't nog het beste, op alle manieren". „Wat bedoel je?" vroeg Fiora ver baasd en angstig. „Ochals hij thuiskomtje kunt nooit weten", zei Adèle, blijk baar niet volkomen op haar fjemak. En in haar verbeelding zag Fiora al vol schrik Lucas vergezeld van Bar bara op Brierley terugkomen. „Mogelijk heb je 't bij het rechte eind", hernam ze. Haar anders warm getinte stem had nu een harde klank fekregen. „Misschien ga ik wel voor ij weer thuis is". „O, maar je moet niet denken, dat hij je weg wil hebben", verzekerde Adèle bedrukt. „Neen, maar het zou beter kunnen zyn; je zei 't immers zelf". „Omdat Ashley je nodig heeft en naar je verlangt", voegde Adéle er ernstig bij. Fiora antwoordde niet, maar stond een ogenblik in gedachten verzonken. Toen sprak ze aan een veel langere reis denkend dan Adéle veronderstelde het reisje naar Londen. „Ik geloof dat ik morgenochtend zal vertrek ken". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 8