EEN OVERTUIGENDE BERGMAN
IN ROSSELLINI'S „EUROPA '51"
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 3 JULI 1954
EEN GAT GRAVEN?
In de vergadering van het be.
Stuur van de K.N.V.B. met de
Technische Commissie, die Za
terdag j.l. werd gehouden, vie
len geen definitieve besluiten
Geen definitievemaar toch be
sluitenHoe dit zy, men ver
klaarde, dat er niets te melden
was en ging over tot de or
de van de dag. Er zullen nog
meer besprekingen worden ge
voerd, o.a. met dè eerste klasse
clubs. De laatsten hebben het
grootste belang bij de in de
voetbalwereld aan de gang zijn
de beroering. Het lijkt er na
melijk op, dat de Nederlandse
Beroeps Voetbal Bond bezig is
een gat te graven voor de KD.
V.B. althans voor het eerste
klasse voetbal van die bond. De
tot dusver bekende berichten
zijn nogal alarmerend. Wij be-
hoeven er bijv. alleen maar aan
te herinneren, dat een aantal
Vitesse-spelers hun lidmaat
schap hebben opgezegd en bij
de profclub N.V. „De Graaf
schap" in dienst zouden willen
gaan, dat voorts spelers van
West-Friese tweede klasse
clubs over zouden zijn gegaan
naar de profclub N.V. Alk
maar" en dat Haagse eerste
klasse spelers in contact zouden
zijn getreden met de N.V. .Den
Haag". Deze en andere meldin
gen en geruchten zijn er de oor
zaak van, dat de terzake in de
KNVB levende grote proble
men eensklaps dubbel zo urgent
zijn geworden. Opmerkelijk is
wel, dat de NBVB zelf er het
zwijgen toe doet. Hij heeft geen
berichten verspreid, geen prof
contracten getoondj hij werkt
achter de schermen stilaan door
en schijnt er over te denken nog
een laatste poging te doen om
zich met de KNVB te verstaan.
Dat de eerste klassers bang
zyn voor populair gezegd
hun hachje, is wel te begrijpen.
Als immers dc NBVB er in
slaagt een groot aantal spelers
uit deze clubs te „kopen" dan
valt uit vele van onze sterkste
elftallen de ruggegraat weg en
gaat het toch al 'niet zo hoge
spelpeil nog meer omlaag. Maar
ook de recettes dalen. Die re
cettes zijn voor de clubs bijzon
der belangrijk. Zy kunnen er
bijv. de training van hun junio
ren mee betalen. Als deze mo
gelijkheid geheel of voor een
groot deel wegvalt, is ons
amateuristische voetbal er
maar naar aan toe.
Vandaal', dat er stemmen op
gaan onder clubbestuurders om
de spelers dan maar te betalen,
inplaats van hen te zien ver
trekken. Er wordt gezegd, dat
de liefde voor hun club de spe
lers er van a f moet houden zich
in de hun onbekende NBVB te
storten en een contract te te
kenen. Maar wat betekent club
liefde voor een groot deel van
onze eerste en wellicht ook
tweede klasse voetballers, als
zy er op een niet al te moeilijke
manier wat bij kunnen ver
dienen? Het is volkomen lo
gisch, dat er stemmen van men.
sen opgaan, die het bondsbe-
stuur willen verzoeker, een ge
legenheid te scheppen voor de
clubs om door middel van pre
mies of anderszins de NBVB
en zijn verlokkingen te becon
curreren. Een uitspraak van 't
N|)iirlk;ilciilii\niii|i
bestuur kan nu niet meer uit
blijven. De aandrang van de
eerste klassers wordt te groot.
Er valt dan ook niet aan te
twijfelen, dat de heer Hopster
en zijn college spoedig van zich
zullen laten horen. Misschien
wordt een bondsvergadering
uitgeschreven. Of dan de eer
ste klassers het tegen een
zeker niet uitblijvend verzet
van de lagere klasseverenigin
gen kunnen bolwerken, is een
andere zaak. De kwestie dient
in ieder geval op parlementaire
wijze in behandeling genomen
te worden!
„DOORBRAAK".
Intussen is de heer Moorman
op de ingeslagen weg voortge
gaan. Hij steekt in „De Sport-
Icroniek" van deze weg een gro
te hoeveelheid vuurwerk af te
gen de NBVB. „Men houde het
hoofd koel: wij verwachten op
goede gronden niets anders dan
dat deze Beroeps V.B. spoedig
een volledige mislukking zal
zijn, waarvan helaas de spelers,
die zich hebben laten overha
len, de slachtoffers zullen wor
den", schrijft de heer Moorman.
Naar het ons voorkomt is zijn
toon wat theatraal en ivaar-
schijnlijk voor de tribune be
stemd. Hy spreekt ook van een
„doorbraak naar het half-be
roepsvoetbal" en betoogt met
klem, dat de bond krachtig, zal
optreden. De heer Moorman
gaat vervólgens uitvoerig in op
de kansen, die de NBVB naar
zijn mening heeft en wat de
verkochtespelers van dit li
chaam hebben te verwachten.
De stand van zaken in de NB
VB, zoals de heer Moorman die
schildert, biedt weinig nieuws
en nog minder definitiefs; er is
nu eenmaal nog te geringe be
kendheid over.
Wat de spelers te verwachten
hebben? Uit het commentaar
van de heer Moorman blijkt
wel, dat de spelers alvorens een
profcontract te sluiten dit eerst
eens grondig moeten lezen. Zy
dienen er vooral het Burgerlijk
Wetboek op na te slaan!
KRACHTIG.
Dat de bond krachtig óp zou
treden, is reeds meer gezegd.
Wat de heer Moorman hierover
nog mededeeltkomt ons echter
wel als belangwekkend voor.
De KNVB heeft namelijk de
spelers van loie vermoed wordt,
dat zij met de NBVB een con
tract zyn aangegaan, per brief
verzocht voor een zekere da
tum mede te delen of dat zo is.
Bij bevestiging worden zij van
de ledenlijst afgevoerd; wordt
niet vóór de gestelde datum ge.
antwoord, dan neemt men aan
dat zij medewerken aan de NB
VB en zal de KNVB ook deze
spelers van het lidmaatschap
vervallen verklaren. De lief
hebbers roeten dus in ieder ge
val hoe de KNVB tegenover hen
staat. Verder moeten ze het zelf
maar uitzoeken.
Voorts betoogt de heer Moor
man, dat de NBVB eerder had
moeten trachten „tot de voor
hem onmisbare samenwerking
met de KNVB te komen" dan
thans, te elfder ure. ,De KN
VB werkt, volgens art. 2 lid 3
H.R., Alleen met die organi
saties samen, welke hem als al
gemeen lichaam op voetbalge-
bied in Nederland erkennen".
Dat heeft de Beroepsbond niet
gedaan en daardoor is hij een
„wilde" bond, buiten het natio
nale en internationale voetbal-
verband. Het zal hem er naar
vergaan!" aldus de heer Moor
man. Hieruit blijkt toch wel
overduidelijk ,dat het bondsbe-
stuur niet van plan is op eniger,
lei icijze op toenaderingspogin
gen van de NBVB in te gaan.
Misschien mag men de voor
zichtige conclusie trekken, dat
het bondsbestuur er te dezer
zake net zo over denkt als vele
eerste klasse clubs: Onze spe
lers zelf betalen, liever dan ze te
Spelers van Folkestone FC
arriveerden in Middelburg
Kranslegging in Wesikapelle
Vrijdagavond arriveerde de spelers
van de Engelse profclub Folkestone
F.C., die vanavond op het gemeente
lijk sportterrein uitkomen tegen het
Zeeuwse voetbalelftal, met een zestal
auto's in de Zeeuwse hoofdstad. Het
gezelschap, waarbij enkele officials en
officiële vertegenwoordigers van de
ze Engelse stad, werd in de wethou
derskamer door B. en W. van Middel
burg ontvangen.
Burgemeester mr. dr. N. Bolkesteïn
heette de gasten in Middelburg harte
lijk welkom, herinnerde aan het pret
tige sportcontact, dat tussen beide
steden bestaat en zei, dat men in
Middelburg reeds verlangend uitziet
naar de 20e Augustus, de dag dat on
geveer 200 Middelburgse sportslieden
naar Folkestone zullen trekken. Mr.
Bolkestein verklaarde, dat Nederland
op voetbalgebied thans niet zo sterk
staat aangeschreven; dit geldt in rui
mere mate nog voor Zeeland; hij
hoopte echter, dat de wedstrijd van
vanavond een goede ontmoeting zou
worden, waarin de sterkste zal zege
vieren.
De heer L. Frenks, officieel verte
genwoordiger van Folkestone's bur
gemeester, dankte mr. Bolkestein
voor zijn vriendelijke woorden en
hoopte op zyn beurt op „a good ga
me". Voorts spraken nog de heren
Chilvus, voorzitter van Folkestone F.
C. en D. A. Huijsse, voorzitter van de
Middelburgse Sportadviescommissie
en organisator van de sportuitwisse-
lingen.
Vervolgens bezichtigden de Engelse
«jasten, onder wie wij de bij de Mid
delburgers populaire wethouder A. J.
S. Clark opmerkten, het stadhuis,
waama onder leiding van burgemees
ter Bolkestein „Miniatuur Walcheren"
werd bezocht. Men kon het niet lang
maken, want goede voetballers moe
Voor mooi, glanzend
zijdezacht haar
ten zeker vóór een wedstrijd
vroeg naar bed
Vandaag wordt onder meer een
tocht over het eiland gemaakt, tij
dens welke een krans wordt gelegd
bij het landingsmonument te Westka-
pelle. Zoals wij reeds meldden, bevin
den zich onder de spelers enkelen, die
aan deze landing deelnamen.
Beroepsvoetbal in Zeeland
Het A.N.P. meldt, dat men zich
ook in Zeeland interesseert voor het
beroepsvoetbal en worden de moge
lijkheden onderzocht voor de vorming
van een beroepsvoetbalelftal. Blij
kens een verklaring van de heer F.
A. Kolyn te Sluis, die dit onderzoek
leidt, zijn besprekingen gaande met
figuren in de Zeeuwse voetbalwereld
en met spelers. Er zouden reeds toe
zeggingen van spelers ontvangen
zijn.
Getracht zal worden een Zeeuws
bestuur te vormen. Het ligt in de
bedoeling de thuiswedstrijden afwis
selend in diverse Zeeuwse plaatsen
te spelen. Voor de. financiering zul
len aandelen worden uitgegeven.
Men verwacht, dat zo nodig West-
Brabant spelers aan Zeeland zal kun
nen verschaffen.
Inzake de veldenkwestie is men
optimistisch; één veld is in elk geval
beschikbaar.
Ook een trainer heeft zich reeds
beschikbaar gesteld. Men wacht
thans op de vorming van een Zeeuws
bestuyr, aldus het A.N.P.
Wij tekenen liierby aan, dat wjj
hij verscheidene over het geheel ge
nomen goed ingelichte figuren uit
het bedrijfsleven en de voetbalwe
reld informaties hebben ingewonnen
naar aanleiding van de geruchten
omtrent beroepsvoetbal in Zeeland.
Men haalde daarover zonder uitzon
dering de schouders op. Waar moet
in een kleine provincie als Zeeland
het benodigde kapitaal vandaan ko-
Advercentie.
ELKE DAG KOMEN ER. NIEUWE POMPEN BIJ....
U ziet steeds meer blauw/witte Esso pompen voor ESSO EXTRA,
de superbenzlne met extra hoog octaangetal.
FILMS IN ZEELAND
Film met sfeer
Ingrid Bergman, de by velen gelief
de befaamde actrice, vervult de hoofd
rol in de door haar echtgenoot, Rober
to Rossellini. geregisseerde boeiende
film „Europa '51" (Grand, Goes en Al-
hambra, Vlissingen).
Het is de geschiedenis van een jon
ge, welgestelde vrouw, die met haar
man aanvankelijk volop deelneemt
aan het societyleven, maar „tot in
keer" komt na het overlijden van
hun 10-jarig zoontje Michel.
De jonge vrouw Irene (Ingrid Berg
man) gaat zich bewegen aan de zelf
kant van het leven, zoekt eerst werk
als fabrieksarbeidster en wordt dan
een stille weldoenster voor ongeluk-
kigen en vervolgden. Zelfs raakt zij
betrokken bij een ontvluchtingspoging
van een jonge misdadiger, wordt ge
arresteerd en weigert hulp van haar
echtgenoot te aanvaarden. Ze onder
gaat haar straf
Hoewel deze geschiedenis niet ge
heel van melodrama is gespeend, moet
tot eer van regisseur Rossellini ge
zegd worden, dat hij er in slaagde met
de hem ten dienste staande middelen
en met name dank zij de hoofdrol
vertolkster een film te vervaardi
gen, die sfeer bezit, een film ook met
rake karaktertyperingen en die de
bioscoopbezoeker weet te boeien. Het
gave spel van Ingrid Bergman is
overtuigend en veelal oprecht ontroe
rend.
„Houdini" (Electro, Middelburg) is
de naam van een goochelaar van we
reldformaat, wiens romantische be
levenissen men in deze film kan aan
schouwen. De moeizame pogingen van
de jonge man (Tony Curtis) om, ge
steund door zijn vrouw (Janet Leigh)
een carrière op te bouwen, diens suc
ces in Europa en zyn tegenslagen in
de Nieuwe Wereld, waar hij bij een bij
zondere stunt de dood vindt, dat zijn
in hoofdlijnen de gegevens waar het
verhaal op werd gebouwd en waaruit.
men?, zo vroeg men. Waar wil men
de spelers vandaan halen in dit aan
goede voetballers zo arme gewest en
hoe wil men de tienduizenden toe
schouwers aantrekken, die nodig zyn
om beroepsvoetbal economisch moge
lijk te maken? Al (leze vragen kan
niemand beantwoorden en dit opent
voor het Zeeuwse beroepsvoetbal
waarlijk geen grote perspectieven.
Vooralsnog- zal men dus in Zeeland
geen wonderen moeten verwachten.
Wie zijn geld steekt in een poging
tot beroepsvoetbal in Zeeland doet
er goed aan zich te realiseren, dat
hjj het met 99 zekerheid kwijt is.
Redactie P. Z. C.
9 Vrijdagmiddag is, vermoedelijk tenge
volge van kortsluiting, brand ontstaan in
de tegen de boerderij van de landbou
wer J. aangebouwde landbouwsehuur te
Graauw en Langendam. De schuur en 4
kalveren werden een prooi der vlammen.
Verzekering dekt de schade.
Vrijdag is met militaire plechtigheid
het commando van de vliegbasis Soester-
berg overgedragen door de kolonel vlie
ger A. P. M. van Rooy aan de luitenant
kolonel vlieger-waarnemer A. L. Cox.
onder regie van George Marshall in
technicolor een wel boeiende, maar
geenszins aangrijpende film werd ge
boren. Teveel melodrama, te weinig
realiteitszin en niet altijd overtuigend
gespeeld.
Luxor (Vlissingen) brengt nog eens
de reeds eerder besproken rolprent
„Het grote geheim"; het verhaal van
een piloot, die de geheime opdracht
krijgt een atoombom af te werpen ter
beëindiging van Wereldoorlog II. Een
geheim, dat hij. aan zijn vrouw niet
mag openbaren, waardoor er een ver
wijdering tussen de echtelieden ont
staat, welke echter na zijn terugkeer
van Hiroshima volledig wordt opge
heven. Paul (Robert Taylor) is dan de
met roem overladen oorlogsvlieger...
Véél romantiek, enige spanning en
met de liertallige Eleanor Parker als
tegenspeelster van de grote Taylor.
Beslist geen groots filmwerk.
Jubileum van
godsdienstonderwijzers
(Slot van pag. 3)
zoon Sweelinck mocht alleen vóór en
na de dienst het orgel van de Oude
Kerk in Amsterdam bespelen.
Doch we halen deze historische bij
zonderheden niet op om een stukje
geschiedenis te vertellen, maar om de
aandacht te vragen voor de Vereni
ging van Protestantse Godsdienston
derwijzers. die pas haar honderdjarig
bestaan heeft gevierd. Op Woudscho-
ten bü Zeist, is dit officieel herdacht
en daar is menig goed woord gespro
ken aan het adres van hen, die in de
kerk een eigenaardige en dikwijls
moeilijke positie hebben ingenomen;
moeilijk, omdat zij een tussen-vorm
waren; nocii predikant, noch ouder
ling. Ze hadden een positie, die kerk-
ordelyk eigenlijk niet geregeld was,
en in de reglementen van 1816 eigen
lijk niet vastgelegd. Moeilijk is door
de loop der tijden heen, meestal ook
hun positie in financieel opzicht ge
weest.
Naar aanleiding van dit honderd
jarig bestaan is er door deze vereni
ging een boekje uitgegeven: „De Aloë
Bloeit". Men zegt immers van deze
plant dat zij slechts eenmaal in de
honderd jaar bloeit en zo wil ook deze
honderdjarige eens één keer feestvie
ren. Dit zij haar van harte gegund,
want met alle op- en aanmerkingen
die er te maken zyn, hebben dezé
godsdienstonderwijzers in het kerke
lijk leven van Nederland (niet
alleen in de Hervormde Kerk kent
men godsdienstonderwijzers en onder
wijzeressen, om deze laatste vooral
niet te vergeten) een plaats ingeno
men, die hen recht geeft op de dank
der Kerken en wanneer zal dit beter
kunnen geschieden dan by het jubi
leum van hun eigen vereniging.
Deze vereniging is geen vakvereni
ging in de zin, zoals wij die tegen
woordig kennen. Al heeft de Kerk ze
kere normen gesteld wat hun salari
ëring betreft, net beroep van evange
list is feitelijk nog altijd een min of
meer „onbeschermd" beroep.
Bij de invoering van de kerkorde
in de N.H. Kerk, in 1951 zijn de
godsdienstonderwijzers officieel afge
schaft, maar onder de oude naam
„catecheet", zijn ze weer opgedoken.
Drobny Wimbledonkampioen
Jaroslav Drobny, de man die met
al zijn vechtlust, zijn verbetenheid en
zijn kunde in al vele Wimbledontour-
nooien heeft getracht de felbegeerde
tennistitel, het feitelijke wereldkampi
oenschap der amateurs, te verove
ren, is er in het negende naoorlogse
tournooi op 33-jarige leeftijd in ge
slaagd. Met de vroegere Tsjech, die
reeds enkele jaren de Egyptische na
tionaliteit bezit, heeft Wimbledon zijn
eerste linkshandige kampioen sedert
40 jaar.
In een titanenstrijd,, die volgens des
kundigen een der beste finales was,
die ooit op het fraaie centrecourt van
's werelds tennismekka is gespeeld,
een strijd die bijna twee uur en drie
kwartier in beslag nam, won Drobny
van de jonge Australiër Ken Rose-
wall met 13—11, 4—6, 6—2, 9—7.
Kimbria Zondag le klasser?
De promotiecompetitie in de tweede
klasse wordt Zondag beëindigd. In
groep C ontvangt Veloeitas het reeds
gepromoveerde Veendam. De bezoe
kers zullen ook deze keer wel een ze
ge behalen.
In groep D heeft Kimbria aan een
gelijk spel tegen Kerkrade genoeg om
te promoveren.
Voor de promotie naar de reserve
eerste klasse wordt gespeeld de wed
strijd Baronie IISchijndel II. In de
ze wedstrijd moeten de Baronnen min
stens gelijk spel spelen om hun pro
motiekans te behouden. Vandaag wor
den er nog enige vriendschappelijke
en nederlaag-wedstrijden gespeeld n.l.
A.Z.V.V. I—Terneuzense Boys I;
Spui IVogelwaarde I; A.Z.V.V. II
Scheepswerf I; Driewegen IVol
harding I; Wolphaartsdijk IColiins-
plaatse Boys I: 's Heer Hendrikskin
deren IWissekerke I; Zaamslag II
Spui H.
Uit die naam blykt duidelijk dat men
hen bestemd rekende voor het gods
dienstonderricht. De oude rechten
van de godsdienstonderwijzer zijn wel
ingeperkt, maar daartegenover staat
dat ze langzame rliand meerdere rech
ten kunnen krygeu, o.a. het recht tot
evangelieprediking binnen de classis.
Ook kunnen ze, na een bepaald aan
tal dienstjaren, tot hulpprediker wor
den bevorderd. Deze mag zelfs huwe
lijken bevestigen en heeft adviserende
stem in de kerkeraad. Zo is er. reeds
een beperkt aantal voormalige gods
dienstonderwijzers tot hulpprediker
bevorderd. Dit alles geldt eigenlijk al
leen voor degenen die in een gemeen
te als catecheet benoemd zijn en in dit
werk hun hoofdbestaan vinden.
Door de kerkorde is er de moge
lijkheid geschapen dat hun positie an
ders wordt maar eveneens zijn er
door de kerkorde zwaardere eisen ge
steld voor de opleiding tot catecheet.
Op z'n minst is een vooropleiding,
die gelijk staat met een muloaiploma,
noodzakelijk, eer men aan de eigenlij
ke studie van catecheet kan begin
nen.
Toch bevredigt de kerkorde on dit
punt niet. Zij kent een heleboel pasto
rale medewerkers, maar als men
vraagt wat er in de practijk van te
recht komt, dan is het niet al te veel.
Het is te voorzien dat de kerkorde
op dit punt herzien zal worden. De
catecheet, die hulpprediker kan wor
den, mag behouden birjven. Er 13 wel
werk voor hem, in en buiten de kerk.
We denken bijv. aan het Bijbelonder
richt op de middelbare scholen. Maar
waaraan we wel behoefte hebben, is
de „catechiseermeester" van voor
1816. die een gedeelte van zijn tijd
vrij heeft om in kerkelijk verband te
werken, daar, waar het nodig is.
FEUILLETON
MAR
MARY BURCHELl
Enige ogenblikken lang was ze ten
prooi aan een soort paniek van zich
verlaten en eenzaam voelen. Ze wilde
opstaan en wegrennen. Maar waar
heenwaarheen?
Bij de gedachte aan de leegte, wel
ke Ashley's verdwyning uit haar leven
zou achterlaten, kwam even liet voor
nemen op, om met de kracht der wan
hoop de strijd tegen die plotselinge
dwaasheid, die verblinding zijnerzijds
aan te binden.
Want ten slotte, was het iets an
ders dan verblinding? Als zij, Fiora,
bij Ashley was geweest, zou er im
mers niets van dien aard gebeurd zijn.
De kwestie was, dat hy haar had ge
mist en toen bezweken was voor de
aantrekkelijkheid van een of ander
meisje; in een vlaag van romantisch
heimwee
Toen ze echter de brief andermaal
inkeek, kwam Fiora, zo onervaren als
ze dan mocht zijn, weldra tot de slot
som. dat hier geen misleid of ver
blind man aan het woord was. 't Was
immers een uiterst koele en precies
berekende brief. De woorden waren
met zorg gekozen en elite zin was
weloverdacht. Zc schaamde zich voor
hem, maar voor haar geestesoog zag
ze hoe Ashley het. schrijven had door
gelezen en 't als een knap stukje
werk had goedgekeurd. Dit leek niets
op een in vertwijfeling geuite harte-
kreet, hier had geen in zielsnood ver
kerend mens naar de pen gegrepen.
Wat zij, Fiora, daareven met de post
had ontvangen, bleek ten slotte om
't eens heel kras en duidelijk te zeg
gen niets dan een handig bedachte
uitvlucht.
Met de verfrommelde brief in de
hand sprong Fiora overeind. Ze voel
de zich niet slechts ontdaan en teleur
gesteld, maar ook volkomen beroofd
van elke illusie over de betrouwbaar
heid van mannen. Eerst dat geval met
Lucas en nuAshley!
Natuurlijk zou ze Ashley dadelijk
schrijven en hem mededelen, dat hij
volkomen vrij was. In geen enkel op
zicht zou ze laten blijken, dat ze zyn
motieven, zyn berekening doorzien
had. 'tZou een kort, vriendelijk briefje
zonder enig verwijt, moeten worden.
Nog een beetje ontroerd, maar
vastberaden liep ze naar 't huis te
rug. Juist op dit ogenblik echter
kwam Adéle de tuin in en wachtte by
de deur Fiora glimlachend op. „Was
het een prettige brief, kindlief?"
vroeg ze.
Geen ogenblik had Fiora er nog aan
gedacht, wat ze Adèle en erger
Lucas zou moeten vertellen. Nu ech
ter kwam ze eensklaps tot het besluit,
de onwelkome tijding geheim te hou
den. In de eerste plaats wilde ze geen
schaduw werpen op Adèle's eigen,
nog zo prille, geluk en ten tweede
wenste ze Lucas niet de voldoening te
schenken, dat hy Ashley vrijwel op de
juiste waarde had geschat. Dus ant
woordde ze, na een nauwelijks merk
bare aarzeling, zo opgewekt mogelijk:
„Een beetje kort, maar alles wat ik
weten moest stond er in".
„En het slot was zeker een nieuw
dringend verzoek, dat je zo gauw mo-
gelijk bij hem zou komen", veronder
stelde Adèle.
„Neen, ditmaal had hij 't daar niet
over", antwoordde Fiora, die niet ge
heel en al onwaarheid wilde spreken.
„Misschien heeft hij de hoop op enig
succes laten varen. Ik moet zeggen,
dat ik medelijden met die arme Ash
ley begin te krijgen en me ga afvra
gen, of we je wel langer hier mogen
houden, hoe graag we dat ook willen
kindlief".
„Dat heb ik óók al gedacht" zei
Fiora vastberaden. En dat had ze in
derdaadvoor Ashley haar ge
dachten een andere wending had ge
geven. „Zodra Lucas terug is, ga ik
alles voor de reis naar Pakminster in
orde maken".
,,'t Zal me spijten als je weggaat",
zuchtte Adèle, „maar natuurlijk be
grijp ik, dat je op een gegeven ogen
blik naar huis wilt".
Fiora slaagde er in te glimlachen,
ofschoon ze er absoluut niet voor in
de stemming was. Pakminster had
voor haar geen aantrekkingskracht
als tehuis meer. Hoe ongelooflijk en
onlogisch dit ook scheen, toch leek
Briedley veeleer haar „thuis", met
Adèle en zelfs de hoogst laakbare Lu
cas als familieleden!
„Natuurlijk kom je hier terug als ik
trouw", ging Adèle, die zich al op de
toekomst- verheugde, voort. „En Ash
ley ook. Misschien ben je zelf dan ook
al getrouwd."
,„Neen, dat denk ik niet".
„Niet?" Adèle keek haar een tikje
weifelend aan. „Vind jij een lange
verloving zo aangenaam Ik voor my
ben daar niet zeker van".
„Ik-wij-wilden wachten tot ik één
en twintig werd.
„O. ja, dat is waar ook. Ik vergeet
aldoor, dat je nog zo jong bent".
Fiora, die zich momenteel erg oud
en ontgoocheld voelde, beet zich op de
lippen. „Zeg eens, Adèle, vertel me
een ding ronduit".
„Wat dan?"
„Vond je het erg gemeenof
dom van mij, dat ik weigerde met
Ashley mee te gaan toen hij van hier
vertrok?"
„Neen, helemaal niet, lieve kind. In
elk geval wilde ik je graag hier hou
den".
„Ja, dat weet ik, maar als je 't on
partijdig bekijkt, vind je dan niet, dat
het minder aardig was tegenover Ash-
ley?"
Adèle fronste even nadenkend het
voorhoofd en zei ten slotte, niet ge
heel ter zake dienend: „Ik voor mij
zou Tom niet alleen hebben gelaten".
.Niet?"
„Neen, maar ik heb hem om zo te
zeggen ook pas!"
„Ja, dat maakt verschil", zei Fiora
met een zucht. „Misschien kun je je
ook tezeker voelen".
„Is er iets niet in de haak?" vroeg
Adèle, haar oplettend aankijkend.
„Och alleen begrijp ik nu, hoe ik
hem daarmee gekwetst heb".
„Maar kind, dan moet je zo gauw
mogelijk naar hem toe gaan! Des
noods nog vanmiddag", riep Adèle,
een en al bezorgdheid. „Verras hem
door je komst en zeg hem, hoezeer
het je spijt, dat jenu al vlug on
ze zelfzuchtige wensen hebt ingewil
ligd. Doe het. Fiora. Ik laat je niet
graag gaan, maar ik begrijp, dat hier
van veel kan afhangen".
„Ik kan toch niet vertrekken, ter
wijl Lucas nog niet terug is", wierp
Fiora tegen.
„Maar hij zou het zeker begrijpen.
En misschien was 't nog het beste, op
alle manieren".
„Wat bedoel je?" vroeg Fiora ver
baasd en angstig.
„Ochals hij thuiskomtje
kunt nooit weten", zei Adèle, blijk
baar niet volkomen op haar fjemak.
En in haar verbeelding zag Fiora al
vol schrik Lucas vergezeld van Bar
bara op Brierley terugkomen.
„Mogelijk heb je 't bij het rechte
eind", hernam ze. Haar anders warm
getinte stem had nu een harde klank
fekregen. „Misschien ga ik wel voor
ij weer thuis is".
„O, maar je moet niet denken, dat
hij je weg wil hebben", verzekerde
Adèle bedrukt.
„Neen, maar het zou beter kunnen
zyn; je zei 't immers zelf".
„Omdat Ashley je nodig heeft en
naar je verlangt", voegde Adéle er
ernstig bij.
Fiora antwoordde niet, maar stond
een ogenblik in gedachten verzonken.
Toen sprak ze aan een veel langere
reis denkend dan Adéle veronderstelde
het reisje naar Londen. „Ik geloof
dat ik morgenochtend zal vertrek
ken".
(Wordt vervolgd).