Indonesische regeringspartijen
kweken anti- Nederlandse hetze
Regering wil einde maken aan
ongewenste praktijken
MIDDELEEUWSE MAALTIJD
DINSDAG 29 JUNI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
BESPREKINGEN OVER UNIESTATUUT
De komende verkiezingsstrijd speelt
een grote rol
Heden Dinsdagochtend begint in de grafelijke zalen aan het Bin
nenhof in Den Haag de IndonesischNederlandse conferentie over de door
Indonesië gewenste opheffing van de NederlandsIndonesische Unie en
over de kwestie Nieuw Guinea.
Wat Nieuw Guinea betreft stelt Nederland zich op het standpunt, dat
over de status van dit gebied ais behorende tot Nederland geen dis
cussie gevoerd kan worden.
De Nederlandse regering heeft zich wel bereid verklaard tot onderhan
delingen over de Nederlands Indonesische Unie.
'il®6 Indonesische delegatie heeft slee hts instructies gekregen om te onder
handelen over de ophoging van de Unie in de ruimste zin ds woords, dat
wil zeggen opheffing van de Unieband op finaneieei, economisch, staatkun
dig, cultureel en buitenlands-politiek gebied. De delegatie krijgt geen in
structies mee om te onderhandelen over nieuwe overeenkomsten ter ver
vanging van de RTC-accoordendaarvoor moet de delegatie nieuwe in
structies krügen van de regering".
Dit zei de voorzitter van de sectie economische zaken van het Indonesi
sche parlement, mr Tjikwar. even voor het vertrek van de delegatie naar
Nederland. Hij was zeer positief op dit punt. want hy wist er nor by te
vertellen, dat de sectl-e bereid zou zijn voorstellen voor het aangaan van
nieuwe overeenkom .1 in ie. ,'aüium te bestuderen. De/r medede
ling kwamn er op neer, dat de delegatie alleen de Nederlandse handteke
ning kwam halen onder een papier, waarin de algehele opzegging van de
Unie zou zyn vastgelegd; daarnaast zou zij dan nog de kwestie Nieuw-
Guinea aansnyden.
Het is overigens ook in Indonesië
wel duidelijk, dat Nederland niet be
reid is althans niet op dit ogenblik
aan Nieuw Guinea-eisen toe te ge
ven. Waar Nederland zich wel toe
bereid heeft verklaard, is het weg ne
men van misverstanden aan Indone
sische zijde.
Maar daarvoor komt geen Indone
sische delegatie naar Nederland. Men
is haast gedwongen uit de Indonesi
sche verklaringen de conclusie te
trekken, dat de delegatie hierheen is
gekomen om de Unie eenzydig op te
zeggen, welke stoot op de Nederland
se neus dan blijkbaar kracht moet
worden bijgezet door 't gewicht van
de delegatie, die immers verschillende
thans prominente figuren telt. In ie
der geval leeft deze verwachtin in gro
te kringen in Indonesië waar de laat-
„Boor steek"
855.
Het inzicht dat de moderne tech
nici, economen en politici er toe
bracht de landengte van Suez te
doorgraven en door middel van het
Suez kanaal een verbinding tussen
de Middellandse Zee en de Rode Zee
tot stand te brengen, datzelfde in
zicht dus, noopte de Egyptische
pharao's duizenden jaren geleden een
kanaal te doen graven, dat van het
noordeinde van de Rode Zee naar het
Westen liep en uitmondde in de
dichtstbijzijnde Njjlarm. Deze ver
binding tussen Rode Zee en Middel
landse Zee werd door de oude Egyp-
tenaren „ta tenatgenoemd, hetgeen
zoveel betekent als „doorsteek". Dit
kanaal maakte het niet alleen de han
delsschepen, maar ook de Egyptische
oorlogsvloot mogelijk de Middellandse
Zee en de westelijke kusten van de
Indische Oceaan te bezeilen, waar.
door het beheerste gebied zich uit
strekte van de Egeïsche Zee en de
kust van Syrië in het Noorden tot
aan de kusten van het land Poent
Somalïland) in het Zuiden-
Volgens Aristoteles, Plinius en
Strabo moet de legendarische pha-
rao Sesostris als de bouwer van dit
kanaal worden beschouwd, maar al
gemeen wordt tegenwoordig Ramses
II hiervoor aangezien, zodat het ka
naal dateert uit de lSe eeuw v. Chr.
Toen de bloeipe
riode van Egypte
echter langzaam
maar zeker voor
bij ging, moet
ook deze belang
rijke verkeers
ader, waarschijn
lijk tengevolge
van verzanding, verloren zijn gegaan-
Onder koning Necho, die op het ein
de van de 7de eeuw v. Chr. regeerde
schijnt een nieuw kanaal gegraven te
zijn, dat aan 120.000 mensen het le
ven kostte. De voltooiing van dit ge
weldige werk kwam tot stand onder
de Perzische koning Darius, die zich
inmiddels van Egypte had meester
gemaakt. Eeuwenlang moet dit ka
naal in gebruik zijn geweest, want
toen bij Actium de krachtmeting
plaats vond tussen de vloten van
Antonius en Octavianus (31 v. Chr.)
schijnen enige Egyptische schepen
hun heil te hebben gezocht in de Ro
de Zee.
Hoe het ook zij, door verwaarlozing
in de daarop volgende jaren verzand
de het kanaal opnieuw, maar werd
hersteld in de 2de eeuw n. Chr. onder
keizer Trajanus, waarna het weder
om in verval geraakte.
Nu kunt u aanvoeren, dat deze ver
bindingen tussen de Rode Zee en een
arm van de Nyl weliswaar een indi
recte verbinding tussen de Rode Zee
en de Middellandse Zee bewerkstel
ligt, maar dat dit toch heel iets an
ders is dan het tegenwoordige Suez-
kanaal, dat een directe verbinding
vormt. Welnu, ook wat de directe
verbinding betreft is de moderne tijd
niet erg origineel geweest, want in de
7de eeuw n. Chr. liet de Arabische ge
neraal Amr, die onder de kalief Omar
diende, de landengte van Suez door
graven en bracht een kanaal tot
stand dat principieel in geen enkel op
zicht verschilde van het tegenwoordi
ge Suezkanaal. Strategische overwe
gingen waren echter oorzaak dat het
kanaal in het jaar 767 werd vernield,
zodat 1200 jaar later eindelijk „ons"
Suezkanaal kon worden gegraven.
Nu we toch in de buurt van de
Middellandse Zee zijn: weet u dat de
sardine geen afzonderlijke vis-soort
isf
H. Pétillon.
ste dagen weer de dwaaste beschuldi
gingen jegens Nederland hun weg in
sommige kranten vinden.
Nu is men aan Nederlandse zijde
zeker bereid de doodgeboren Unie op
te heffen. Daarmee zouden dan ech
ter meteen allerlei andere overeen
komsten waardeloos worden. Toen
men al deze regelingen opstelde, was
men in Nederland nog overtuigd van
het eeuwigdurende karakter der
Unie.
Overigens is van het hele complex
van „regelen voor de toekomstige sa
menwerking" maar weinig terecht
gekomen. Alleen op één punt heeft
men zich. in Indonesië aan de letter
en de geest gehouden, namelijk op het
punt van de schuldenregeling. Op
alle andere punten leefde men hoog
stens de overeenkomsten formeel na.
Geen deviezen
Dat Indonesië met zijn geslonken
deviezenvoorraad en nog steeds da
lende gouddekkmg tot dusver zijn
financiële verplichtingen zo stipt na
kwam, heeft wel eens verwondering
fewekt, maar aan de andere kant
eeft dat toch de Indonesische naam
veel goeds gedaan, bij alle critiek,
die men verder aan het adres van
Djakarta kon richten. Een verzoek
van Indonesië om van deze schulden
of een deel er van af te komen, zou
voor zover het Den Haag aangaat;
waarschijnlijk niet. direct zyn afge
wezen. Maar om met een verzoek ih
Den Haag aan te komen daarvoor
zou zeker de huidige Indonesische re
gering Vele malen diep moeten adem
halen.
Intussen kwam uit Djakarta het
bericht, dat ook mr. Iskag, de minis
ter van economische zaken, als gede
legeerde naar Nederland is vertrok
ken en dat zijn aanwezigheid nodig is
voor „het treffen van een regeling
inzake de financiëel-economische
overeenkomst met Nederland.
In dit verband is het van belang
even mede te delen, dat Indonesië bij
de souvereiniteitsoverdracht de ver
antwoordelijkheid overnam voor een
bedrag van 870 millioen gulden aan
geconsolideerde leningen, 400 millioen
gulden leningen van derde landen, al
le interne schulden in Indonesië en
een schuld aan Nederland, die ver
minderd werd van 268 millioen tot 68
millioen gulden.
Men vindt in Indonesië thans deze
scnuideniast te hoog.
Wellicht, dat men daarom de weg
heeft gekozen van het eenzijdig op
zeggen van ai deze met het Üniesta-
tuiu samenhangende verdragen. Men
zou dit formeel kunnen verontschul
digen door te wijzen op de Nederland
se „onverzettelijkheid" waar het
Nieuw-Guinea betreft en men zou
met zo'n houding in de verkiezings-
kaart van Indonesische regeringspar
tijen spelen, in het bijzonder van de
P.N.I. In de dagen van de Ronde Ta
fel Conferentie heeft men van Indo
nesische zijde al eens betoogd, dat
„eigenlijk" Nederland aan Indonesië
een bedrag van 1700 millioen gulden
zou moeten betalen. De argumenten
die daarvoor destijds golden, zal men
nu wel weer laten horen.
Wanneer het nu onverhoopt zou
komen tot een eenzijdige opheffing
van de Unie en van alle aan het Unie
statuut verbonden overeenkomsten,
moet men dan verwachten, dat alle
Nederlandse activiteit in Indonesië
plotseling zal worden beëindigd en
dat alle Nederlandse eigendommen
verbeurd zullen worden verklaard en
alle Nederlanders op de boot gezet?
Daar lijkt het niet op. ondanks die
hysterische toon van bladen als
„Merdeka" en het geijver van de
communisten. Men kan verwachten
dat alles verder zal gaan, zoals het
nu gaat, dat wil zeggen dat de lang
zaam dalende lijn niet 'n plotselinge,
scherpe knik naar beneden zal tonen.
De R.T.C.-overeenkomsten zijn voor
de gang van zaken in Indonesië zon
der practische betekenis en vrijwel
alles wordt buiten deze overeenkom
sten om afgehandeld. Er zal waar
schijnlijk weinig veranderen, behalve
dan op het stuk van de schuld-erken
ning en de overmaking van aflossing
en rente. Dat Indonesië zich bij dit
alles niet zeer waardig gedraagt is
iets. dat deze regering zich niet bij
zonder zal aantrekken. Zij is er nu
eenmaal in de eerste plaats op uit om
de komende verkiezingen tot een ze
ge van de regeringspartijen te maken
en hoe groter het spektakel is. hoe'
beter zij dit doel denkt te dienen.
Van Heemkundige kring te
Breda.
De Heemkundige Kring „Breda"
heeft haar eerste jaarfeest in café-
restaurant „De Vrachtwagen" op de
Ginnekenniarkt gevierd. Het feest
stond in het teken van het braadspit,
en meer dan honderd gasten vulden
de gelagkamer van deze oude voer-
mansherberg, die geheel in Middel
eeuwse sfeer was gebracht. Op de
binnenplaats ioeiden de vlammen on
der het braadspit, dat speciaal voor
deze gelegenheid was gesmeed en dat
bediend werd door de eigenaar, die
evenals zyn vrouw de diensters en de
bedienden in passende kledy was ge
stoken.
Nadat elke gast zijn plaats had ge
vonden, zy hel niet zonder moeite,
want wij zagen een professor over de
tafel stappen om de zijne te bereiken,
begon het feest met een vlotte confé
rence van een der vroede vaderen van
de goede stad Breda.
Daarna werd, met het stampen der
hellebaarden van de pages, de komst
van de voorzitter, de heer Jacques R.
W. Sïnninglie, aangekondigd, die in
zwierig costuum verscheen, gevolgd
door zyn secretaris, en de aanwezigen
in middelnederlands welkom heette.
Inmiddels klonk het gekletter van
paardenhoeven: een ijlbode reed de
plaats op om direct daarop binnen te
stuiven en met luider stem de komst
van de goede lieden van Etten aan te
kondigen. Dit waren een tiental leden
van de Heemkundige Kring „Jan U-
ten Houte" uit Etten, die in oude,
kostelijke boel endracht verschenen in
hun karren. Zy brachten geschenken
en kregen een oorkonde van de voo-
zitter, waarna zij ook genood werden
aan de ruwhouten tafels, waar de
borden werden doorgeschoven, opge
tast met varkensvlees van het spit en
hete bliksem.
Sommige gasten gebruikten hun mes
sen, andere vooraanstaande burgers
van Breda, die reeds meer waren ge-
acclamatiseerd, kloven aan de bot
ten die zij daarna achteloos achter
zich wierpen, ten venstere uit.
Tot besluit van de avond werden
door de folklorist Jacques R. W. Sin-
ninghe. met behulp van bezwerings
formules uit oude toverboeken gees-
Tijdens een Maandagavond in Sou
burg gehouden bijeenkomst reikte de
heer H. L. Plompen uit Middelburg,
secretaris-penningmeester van het
comité „Sport Steunt Zonneveldeen
wisselbeker uit aan de heer S. Prin
ce uit Souburg. (Foto P.Z.C.)
ten uit de omgeving opgeroepen.
Eerst verscheen de huiveringwekken
de Witte Juffer van de Roosbergse
Tiend, en daarna kwam de duvel van
de bekende Duivelsbrug, die met zijn
duivelse mimiek de gasten angst aan
joeg, en niet wilde terugkeren naar
de helse regionen zonder een zwarte
ziel. Daarom trachtte hij een con
tract te sluiten met de secretarius, die
echter de duivel een rad voor de ogen
wis te draaien, waarop deze, schel
dend en tierend, aftrok.
Rest ons nog te melden, dat wij on
der de aanwezigen o.m. de gemeente
secretaris, een der wethouders en
verschillende raadsleden opmerkten.
Bruidskoetsjes
In Rotterdam is een onder
linge rijtuigvereniging opge
richt, die weer op ouderwetse
manier fleur wil verlenen aan
oruiloften. De combinatie heeft
:en bruidsccupé met volgkoet
sen aangeschaft, waarbij het de
bedoeling is dat deze door vier
paarden getrokken wordt.
Twee van deze paarden zullen
wit zijn, de andere twee zwart.
De ondernemers zijn van oor
deel dat op deze wijze aan een
bruiloft weer het uiterlijk ca
chet verleend wordt, dat zulk
een gebeurtenis waard is.
VVVVVV\AAAA>VV\*\*V\i\i\*VV
Negentig dagen zonder
voedsel in glazen kist
De 53-jarige Duitser Willy Schmitz.
beter bekend onder de naam van „fa
kir Heros", heeft besloten het on
langs te Rijsel door een echte fakir
gebroken wereldrecord (van Heros)
te verbeteren. Hij is daartoe te Oost
ende in een glazen kist gekropen en is
voornemens hier meer dan 90 dagen
in te blijven zonder enig vast voedsel
tot zich te nemen. De kist werd door
een deurwaarder verzegeld. Heros
heeft slechts een voorraad water, een
groot aantal pakjes cigaretten en een
radiotoestel bij zich- De Duitse fakir,
die sedert 1926 reeds veertien keer het
wereldrecord vasten op zijn naam
bracht weegt thans 84 Kg. Hij rookt
in zyn glazen gevangenis 100 cigaret
ten per dag en slaapt, naar hij be
weert. slechts twee tot drie uur.
In de week van 13 tot en met 19 Juni
is in Rotterdam een geval van kinder
verlamming geconstateerd.
Minister Suurhoff viel het
mandement aan
Tijdens rede in Amsterdam
De Minister van Sociale Zaken, de
heer J. G. Suurhoff. heeft op een bij
eenkomst van de federatie Amsterdam
van de Partij van de Arbeid een rede
gehouden, waarin hij critiek leverde op
het jongste mandement van de R- K.
bisschoppen en verder een be
schouwing gaf over de werkgelegen-
heidspolitiek, waarby de zwarte lonen
in het bouwbedrijf, speciaal in de
hoofdstad, ernstige afkeuring kregen.
De minister bestreed de mening van
het episcopaat als zou in de P.v.d.A.
een levenshouding overheersen die in
strijd is met de christelijke idealen.
„Men heeft niet het recht aldus
spreker de Partij van de Arbeid
met het communisme over één kam te
scheren Wij hebben meer dan andere
partyen het communisme bestreden.
Bovendien hebben de bisschoppen ner
gens gezegd dat de democratisch-so-
cialistische beginselen in strijd zijn
met het christendom. Spr. zeide dat de
partij géén steun verleent aan het stre
ven van het humanistisch verbond, zo
als het mandement wil doen voorko
men. Daarom, vervolgde de heer Suur
hoff protesteren wij tegen dit man
dement en zullen ons, waar dat moge
lijk is, er tegen verzetten. Ook hekelde
hy het verbod om socialistische lectuur
te lezen en naar de VARA te luiste
ren.
Jordanië beklaagt zich
over Israël
Jordanië heeft zich bij de gemeng
de wapenstilstandscommissie er over
beklaagd, dat Israëlis dagelijks ste
nen gooien naar de Arabische wijken
in Jeruzalem.
De voorzitter van de commissie en
een enquêttegroep zijn voor het in
stellen van een onderzoek vertrokken.
TANDHEELKUNDIGE INSTITUTEN
Wetsontiverp bij Tweede Kamer
ingediend
Tandartsen en geneeskundigen zullen, indien zij praktijk willen uitoefe
nen in een tandheelkundige inrichting, daarvan vooraf mededeling moeten
doen aan de geneeskundige inspecteur van het staatstoezicht op de volks
gezondheid, in wiens ambtsgebied de inrichting gelegen is. Van de inspec
teur krijgen zij een bewijs van ontvangst van de mededeling. Zonder in het
bezit te zijn van dit ontvangstbewijs mogen zij niet in een tandheelkundige
inrichting werken. Zij zullen geen praktijk mogen uitoefenen in een tand
heelkundige inrichting waarvoor direct of indirect, binnenslands of buitens
lands, reclame wordt gemaakt, dan wel acquisitie-methoden norden toege
past.
Dit zijn de voornaamste bepalingen van een bij de Tweede Kamer inge
diend wetsontwerp „bestryding van ongewenste praktijken bij zogenaamde
tandheelkundige inrichtingen" (wet op de tandheelkundige inrichtingen).
Tandheelkundige inrichtingen, zo
wordt verder voorgesteld, zullen te
allen tijde toegankelijk zijn voor de
ambtenaren van het staatstoezicht
op de volksgezondheid. Zo nodig
kunnen zij zich toegang verschaffen
met hulp van de sterke arm. Over
tredingen kunnen worden gestraft.
Het instrumentarium van de tand
heelkundige inrichting kan geheel of
gedeeltelijk worden verbeurd ver
klaard.
Aan de memorie van toelichting
van de minister van sociale zaken
en volksgezondheid is o.m. het vol
gende ontleend:
Sinds enige jaren wordt de aan
dacht getrokken door tandheelkundi
ge inrichtingen, die door luidruch
tige advertenties reclame maken
voor extractie onder narcose, waar
in het oude gebit wordt getrokken,
terwijl direct daarna een „Ameri
kaans plastic kunstgebit" wordt ge
plaatst.
Tegen het optreden van deze
tandheelkundige instituten, waaraan
zowel artsen als tandartsen him me
dewerking verlenen, bestaan uit een
oogpunt van volksgezondheid ver
schillende zeer ernstige bezwaren.
De wijze, waarop tandheelkundige
inrichtingen te werk gaan, is vaak
zodanig, dat de medische en tand
heelkundige ethiek met voeten wor
den getreden en tevens aan de volks-
fezondheid schade wordt toege-
racht. Bij de eigenaren der institu
ten staat de bedoeling om winst te
maken voorop.
Het streven naar winst brengt
mede een eenzydig op de voorgrond
stellen van de prothetische behande
ling met verwaarlozing van de con
serverende behandeling van het gebit,
welke laatste in de eerste plaats in
het belang van de patiënt zou zijn.
Verder schept het streven naar winst
en naar zo groot mogelijke „omzet"
fevaar voor een te haastige afwer
ing.
Een bezwaar is ook de massale
toepassing van narcose als waarborg
voor een pijnloze behandeling. By
de methode van narcotiseren, in
zwang bij tandheelkundige inrichtin
gen, speelt het evipan een belang
rijke rol. Soms wordt ook Penthotal
of een ander middel gebruikt. Deze
narcotica zijn van onschatbare
waarde, maar zy moeten op ver
antwoorde wijze worden toegepast.
Tandheelkundige inrichtingen maken
een massaal gebruik van deze midde
len en maken met dit gebruik recla
me. Hierdoor zondigen zij tegen de
medische en tandheelkundige ethiek,
terwijl dit gebruik op een wijze als
in dergelijke instituten geschiedt,
bovendien lang met ongevaarlijk
moet worden geacht.
In de memorie van toelichting wor
den deze instituten broeinesten van
onbevoegde uitoefening van de tand
heelkunde genoemd
Ronselen van patiënten
Tegen de gesignaleerde misstan
den werd reeds zoveel mogelijk op
getreden. Wel hebben de genomen
maatregelen het kwaad ingetoomd,
(Vervolg op pag. 5)
Het Wereldgebeuren
Lijnenspel
e voorliefde van premier Win-
Lston Churchill voor conferen
ties op het hoogste niveau ia
bekend. Hij heeft daarmee in de oor
logsjaren goede resultaten bereikt en
dat moedigt hem blijkbaar aan op
deze weg voort te gaan.
Bezien we echter de resultaten
van enkele na-oorlogse „conferen
ties op het hoogste niveau" dan zyn
ze maar pover.
Ook de huidige bespreking tussen
Churchill en Euen enerzijds en Pre
sident Eisenhower met Foster Dulles
anderzijds lydt aan een duidelijke
gespletenheid.
Enkele dagen voordat Eden zich
naar Washington begaf, legde hij in
het Engelse Lagerhuis een verklaring
over Azië af, die in Washington
met afwijzende koelte werd ontvan
gen. Daarnaast maakte de aarze
lende houding, welke Engeland aan
neemt tegenover de E.D.G. die in
sommige Engelse kringen al „dood"
wordt verklaard in de Verenigde
Staten een al even pijnlijke indruk.
£ien wil wat Azië betreft tot een
soort vergelijk met bet commu
nisme komen. Hij wil een lijn af-
uakenen, die de communistische lan
den zou scheiden van de niet-com-
munistische en die lijn zou dan door
beide partijen gegarandeerd moeten
worden.
Daarbij gaat hij van de veronder
stelling uit, dat men de communisten
bij dit „lijnenspel" moet vertrouwen.
Eden wil voorts, dat Rood China
wordt erkend door andere landen en
vooral door de Verenigde Staten.
Zou blijken, dat het vertrouwen
in Rood China en de andere com
munistische landen verkeerd is ge
weest, dan zou men altijd nog kun
nen terugvallen op militaire midde
len.
De Amerikaanse minister van bui
tenlandse zaken, Foster Dulles
denkt daarover heel anders. Hij
stelt zich op het standpunt, dat de
communisten nimmer te vertrouwen
zijn en dat er dus geen afspraak
over een „gegarandeerde scheidslijn"
te maken valt. Over een erkenning
van Rood China wil hij niets horen
en. hij ziet de waarde van het toe
komstige militaire en maritieme
Zuidoost-Aziatisch verdrag veel gro
ter dan Eden. Ook aan Japan wil
hjj een veel belang rijker rol toeken
nen, dan Engeland nodig en wen
selijk acht.
Alles bijeen liggen de standpun
ten van Dulles en Eden zover uit
elkaar, dat door een eenvoudige be
spreking op het hoogste niveau geen
compromis te vinden is.
Wat de E.V.G.-verdrag betreft
staan de zaken iets eenvoudiger. En
geland heeft zich achter die E.V.G.
gesteld en toegezegd, dat het En
gelse troepen in West Europa zal
stationeren om de E.V.G. te steu
nen. Het is echter pessimistisch ge
worden, omdat het de kansen voor
aanvaarding van het E.V.G.-verdrag
in Frankrijk totaal verkeken acht.
Hier ligt voor de Amerikanen nog
een mogelijkheid. Zij kunnen de En
gelsen wel bewegen nog even dat
pessimisme te verhullen en mee-te-
ijveren voor het doorzetten van het
E.V.G.-verbond in West Europa.
Voor wat Azië betreft hebben zij
echter die kans echter niet, om
dat de Engelse politiek in Azië
afgestemd is op de landen van het
Colombo-plan en in het bijzonder
op India.
De regeringen van deze landen
geloven in de mogelijkheid van een
vredige „scheidslijn" tussen de com
munistische en met-communistische
landen en zy willen de vredesbelof-
tcn van Rood China aanvaarden.
Engeland moet daarin wel met die
landen meegaan.
Eerst wanneer Rood China na het
afleggen van vredesbeloften toch
nog agressie zou plegen, bestaat de
mogelijkheid de Colombo-landen ia
een Zuid-Oost-Aziatisch blok te or
ganiseren tegen China. Daarop beho
ren, naar Engels inzicht, zowel En
geland als de Verenigde Staten te
wachten. Ook al omdat de medewer
king van die landen voor een goe
de defensie van Zuid Oost Azië on
misbaar is.
Voor Washington moet deze En
gels politiek diep teleurstellend zijn.
Een eenvoudige samenspreking tus
sen Churchill en Eisenhower kan
geenszins toereikend zijn om die te
leurstelling weg te nemen. We moe
ten dan ook aannemen, dat op klei
nere punten de beide staatslieden
wel tot beslissingen zijn gekomen,
maar dat het grote probleem ..Azië"
ook ditmaal on-afgedaan is gebleven
