On UkcuÏM kaocn
Experimenten met helicopters
in de Britse hoofdstad
RAMPSLACHTOFFERS EN RODE
KRUISHUIZEN
Npiirtkaleifliiticiiiip
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 28 JUNI 1954
BOZE WESPEN BOVEN LONDEN.
Men wil ervaring opdoen
Sir, Leden en ambtenaren van het Lagerhuis, die gisterenmorgen In
oomité's werkten na de vermoeiende, late zitting over financiële vraag
stukken, samen met duizenden ambtenaren van hef gemeentehuis van de
gTote kantoren aan de rivier, en met de patiënten in tenminste drie naburige
ziekenhuizen moeten wel tezamen dat gezoem van die kwaadaardige wesp
hebben verfoeid... Ze begint een van de ingezonden stukken, die
„The Times" afdrukte en waarin werd geklaagd over het lawaai van de
hefschroefvliegtuigen, die op het ogenblik boven Londen, dat wil zeggen
boven de Theems vliegen. „De weinige overgebleven rust van de Londense
burgers moet niet worden opgeofferd aan de haast van een paar mensen.
En wat willen die paar mensen doen met dat halve uur, dat zy op een reis
naar Partfs of New York winnen. Wat is dat, vergeleken met de uren, die
anderen in hun werk en hun slaap verhezen?" Dat zei een ander ingezonden
stuk. De voorzitter van het Lagerhuis en de aartsbisschop van Canterbury,
qoq 'juoom uoatnnph ap f«q oip ben ook al protest lat :n horen.
tussen Londen Airport en Southamp
ton. Ook die dienst is een onderdeel
van een programma van voorberei
ding voor de tijd, waarin grotere he
licopters met meer motoren op een
groter draagvermogen hun intrede
zullen doen.
Dat kan overigens nog wel even du
ren. Het is op het ogenblik voorna
melijk de Sikorsky-fabriek in Bridge
port bij New York, die hefschroef
vliegtuigen bouwt. En de grootste af
nemers zijn de Amerikaanse strijd
krachten. Sikorsky bouwt op het ogen
blik een tweemotorige machine, de
S-56, die over een jaar of twee voor
de commerciële luchtvaart tieschik-
baar zijn. Tot zolang gaan in elk ge
val de militairen voor. Dit toestel is
zo groot als een Dakota; het zal 35
passagiers kunnen meenemen. Er
wordt op het ogenblik een afzonder
lijke fabriek bijgebouwd, die alleen
dit toestel in de productie zal nemen.
Tot deze S-56 in voldoende aantallen
aan de markt komt, zal men het moe
ten doen met de kleine S-55, die wei
nig comfortabel is, maar die zich nog
verheugt in de glans van het nieuwe.
Het helicopterstation van Londen
ligt aan de Zuidelijke oever van de
Theems, waar in 1951 het Festival of
Britain werd gehouden. De dienst stelt
men zich voor uitsluitend van ddór-
naar het vliegveld Londen Airport en
weer terug, een afstand van een klei
ne dertig kilometer, die de helicop
ters in twee en twintig minuten vlie
gen. De toestellen zullen daarbij de
loop van de Theems volgen; zij zijn
van drijvers voorzien, waardoor het
mogelijk is er zowel op het water als
op het land mee neer te strijken. Als
zich moeilijkheden voordoen kunnen
de toestellen, met de rotor draaiende
door de luchtdruk, veilig op de rivier
landen. Er zijn tot dusver alleen maar
proefvluchten gehouden. De geregel
de dienst zal pas in Maart van het
volgende jaar beginnen. Tenzij de
klachten hun uitwerking hebben
DE VOORSCHRIFTEN.
Voor de proefvluchten konden be
ginnen, moesten er nog enige wette
lijke voorzieningen worden getroffen.
Het was verboden, dat een vliegtuig
en daartoe worden ook helicopters
gerekend op zo'n hoogte boven een
stad zou vliegen, dat het niet moge
lijk zou zijn bij storingen buiten de
stad neer te komen. In geen geval
mocht de hoogte lager zijn dan dui
zend voet, of iets meer dan driehon
derd meter boven het hoogste obs
takel. Dat maakte het voor hefschroef
vliegtuigen vrijwel onmogelijk om bo
ven Londen te komen. De nu inge
voerde veranderingen maken het mo
gelijk dat helicopters naar de heli
haven aan de Zuidelijke oever van
de Theems vliegen- Aanvankelijk
werd het nieuws met vreugde verwel
komd, .maar nauwelijks maakte Lon
den met de nieuwigheid kennis, of de
stroom van ingezonden stukken in de
dagbladen begon te vloeien. Er komt
nog by, dat de dienst die de British
European Airways van plan zijn te
openen, met verlies zal werken.
HUURAUTOPRIJS.
De toestellen Sikorsky's S-55
zullen per vlucht zes passagiers kun
nen vervoeren met hun bagage. De
prijs zal 30 shilling, ruim vijftien gul
den bedragen, ongeveer hetzelfde als
men betaalt wanneer men een huur
auto neemt met chauffeur. Maar, zo
als gezegd, de B-E.A. zal hierop niet
verdienen. De bedoeling is, dat de
maatschappij en het ministerie van
vervoer en burgerluchtvaart ervaring
krijgen in het vliegen met hefschroef
vliegtuigen van en naar grote steden.
Op den duur hoopt men te komen
tot commercieel opgezette diensten.
Met hetzelfde oogmerk is de vorige
week een helicopterdienst geopend
Russische tanker naar
Formosa opgebracht
De nationalistisch-Chinese regering
heeft officieel medegedeeld dat de
omstreeks 9000 ton metende Sowjet-
Russische tankboot „Toeapse" ter
hoogte van de Formosaanse kust door
onder haar bevel staande oorlogs
schepen is aangehouden en opgebracht
naar de haven Kaoh Sioeng, waar een
ladingonderzoek plaats vindt.
De tankboot had voor Sjanghai be
stemde Russische olie in, aldus de be
kendmaking.
In Washington is intussen een nota
opgesteld, waarin de beschuldiging
van het Kremlin, dat de „Toeapse"
door een Amerikaanse torpedoboot-
jager is opgebracht, wordt verworpen.
Almeloër beëindigt
hongerstaking
Het hielp toch niet
De 28-jarige A. van S. te Almelo,
die vorige week Zondag een honger
staking begon om een huis te krygen,
heeft Vrijdagavond zyn actie beëin
digd.
Aan de man zou, volgens zyn zeg
gen, enkele jaren geleden reeds een
huis beloofd zijn, Hij woont thans, ge
scheiden van zijn gezin bij zijn ouders
in, terwijl zijn vrouw en kinderen on
derdak hebben bij de ouders van me
vrouw S. Tot het besluit zijn honger
staking te beëindigen, kwam hij nadat
het gemeentebestuur hem nogmaals
had gegarandeerd dat het alle aan
dacht voor zijn geval heeft. Het ge
meentebestuur staat echter op het
standpunt, dat het zich niet door een
dergelijke actie kan laten overhalen
om iemand, en dan nog wel bij voor
rang, een huis toe te wijzen. De be
trokken instanties hebben alle begrip
voor de noodsituatie van het gezin,
maar gezien de ook in Almelo heer
sende woningnood kan men niet van
de geldende normen afwijken. Hier
mee zou immers een precedent zijn
geschapen, waarvan de gevolgen niet
te overzien zijn. Bovendien zou in een
besluit tot voortijdig toewijzen van
een huis een onrechtvaardigheid lig
gen. Een nauwkeurig "afwegen van de
diverse urgentiegevallen had uitge
wezen, dat Van S. nog niet voor een
woning in aanmerking komt.
GESCHENK UIT HET BUITENLAND.
De regeling tussen bewoner, Rode Kruis en het Rijk.
In het rampgebied verrijzen op vele plaatsen in snel tempo de wonin
gen, die het Nederlandse Rode Kruis beschikbaar stelt aan de ramp
slachtoffers. In totaal komen 515 houten montagewoningen in de polders,
waar zy een bijzonder aspect vormen in het dorpsbeeld. De Rode Kruis
verenigingen in Finland, Zweden, Noorwegen en Denemarken hebben de
bovenbouw, van deze huizen geschonken, en de rampslachtoffers, die zo'n
huis in eigendom aanvaarden ontvangen de bovenbouw, die een waarde-:
vertegenwoordigt van 1200 tot 1500 geheel gratis. In principe worden
deze Rode-Kruishuizen geschonken aan die slachtoffers, die vóór de ramp
een huis bezaten en het zelf bewoonden en die niet zo kapitaalkrachtig
zyn, dat zy een nieuw huis kunnen laten bouwen.
,.DE UITVERKORENEN"
Het artikel van de heer J.
Moorman, hoofdredacteur van
,JDe Sportkroniek"dat wij vo
rige week ten dele publiceer
den, heeft nogal wat reacties
opgeleverd, gunstige en ongun
stige. Zoals men weet, wil de
heer Moorman een soort van
beperkt profvoetbal in Neder
land invoeren, door middel van
„het plan van de S0 uitverkore
nen", dertig „Bondsspelers",
die een échte Nederlands Elf
tal Club zullen vormen, door
de Bond getraind en betaald
worden, maar tevens nog in
hun eigen verenigingen zouden
mogen spelen. Het artikel
kwam als een volkomen ver
rassing, te groter is evenwel
de surprise, wanneer men ziet
Wie het heeft gelanceerd. De
hoofdredacteur van ,D>e Sport
kroniek" was namelijk steeds
een vurige voorstander van het
amateurisme. Kennelijk heeft
het regelmatige verliezen van
interland-wedstrijden hem tot
het inzicht gebracht, dat er o.a.
het een en ander aan de trai
ningsmethoden veranderd moet
wordenDe heer Moorman
wil de dertig beste voetballers
van Nederland uitverkiezen.
Maar zouden die spelers wel
verkoren willen worden Der
tig van de S60.000 K.N.V.B.-
leden moeten bereid gevonden
worden voor geruime tijd „in
dienst" te treden bij de bond,
bij hun werkgevers ontslag te
nemen en afstand te doen van
een normaal gezinsleven. Dat
lijkt eenvoudig te verwezenlij
ken, maar is in werkelijkheid
vrij moeilijk. Het gaat er na
melijk om absoluut de dertig
besten zover te krygen. Dat dit
zou gelukken wil er bij ons niet
in. Èn daarmee staat of valt
het gehele plan.
NIET REëEL.
Want de heer Moorman denkt
niet aan een dertigtal van
„mindere soort" spelers
Vele van de beste spelers zul
len er rondweg voor bedanken
zich geheel „aan de KNV.B. te
wijden". Zij zullen er hun gezin
en hun werkkring zeker niet
voor in de steek laten. Dan
valt men automatisch op lager
geklasseerde spelers terug, die
misschien wel graag prof of
semi-prof willen worden, maar
die niet de juiste capaciteiten
bezitten. Het plan is naar onze
mening niet op de realiteit ge
grond. Bovendien is het geld,
dat beloofd wordt voor die wei
nigen geen voldoende stimu
lans. Men bereikt met de mid
delen van de heer Moorman
geen spelpeilverhoging. Toch
kan het geld ons aan beter
voetbal helpen. Maar dan moe-
ten aan meer spelers profkan
sen worden geboden. Zo zou
men per eerste klasse club een
zeker aantal voetballers deze
gelegenheid kunnen bieden, op
dat het in te voeren professio
nalisme van de aanvang af
door een betrekkelijk breed
vlak geschraagd zou worden.
Intussen ook al lijkt het
plan-Moorman weinig rijp voor
verwezenlijking is de weten
schap, dat men in de regionen
van de opsteller een omzwaai
maakt, niet onaantrekkelijk
WAARDE.
Wat is de waarde van een
goed wielrennerf Daarmee
houdt men zich thans in Vlaan
deren bezig in de vorm van de
,#aak-Ramon". Men zal zich
misschien de feiten herinneren:
Ramon ivas een bekende be
roepsrenner, een der beste Bel
gische „kermiskoersers"een
man, die beschikte over een
zeer scherpe eindsprint, het
geen hem meermalen op de
kasseien een zege deed behalen.
Ongeveer drie jaar geleden trof
hem in Eekloo een ongeluk, dat
tot gevolg had, dat hy zyn be
roep niet meer kon uitoefe
nen. Ramon reed tijdens
een wedstrijd tegen een auto op
en zweefde lange tijd tussen le
ven en dood. De levensgeesten
weken niet, maar 't slachtoffer
kan zich thans niet anders dan
in een rolstoel voortbewegen.
Een wielrenner met licentie is
bij de bond verzekerd tegen on-
gevallen. Maar het is Ramon
niet kioalyk te nemen, dat hij
tracht een ruime schadevergoe
ding te verkrijgen. Het Belgi
sche Hof van Beroep deed na-
melyk de uitspraak, dat de
schuld voor het ongeluk eens
deels by de eigenaar van de au
to en anderdeels bij de organi
satoren van de wedstrijd be
rust. Logisch was, dat Ramon
deze partijen in rechte aan
sprak. Nu zal dus worden vast
gesteld welke waarde een goed
renner heeft.
BEREKENING
De automobilist, die voor S/5
van de schade wordt aange
sproken, voelt er echter niets
voor een groot bedrag te beta
len. Zijn verdediging willen de
schuld nu maar liever op de ge
meente Eekloo en de wielerbond
schuiven, welke beide lichamen
naar hun mening in laatste in
stantie de verantwoordelijkheid
dragen. Het kan dus nog lang
duren, voordat het geld zal rol
len.... Maar nu over de eis van
Ramon, welke ongeveer
f 750.000 bedraagt. Hoe zijn
advocaat op dat bedrag komt t
Pleiter stelt de jaarlijkse ver.
dienste van zyn cliënt, die hij
thans moet missen, op f 15.000.
Bovendien heeft Ramon, zoals
vele renners, een café, zodat
nog eens f 15.000 genoteerd
moet worden, hetgeen f S0.000
maakt. De verdediging van de
ongelukkige renner houdt ech
ter rekening met het teruglo
pen van de verdienste, naarma
te Ramon ouder wordt. Daar.
om bepaalt zij het jaarlijks ver
lies op f 22.000. Dit wordt over
10 jaar genomen en bovendien
nog over tien jaar als caféhou
der, die op zyn sportroem teert.
Bij elkaar is dit f j1)0.000; de
overige geleden schade mo
rele en physische en medische
hulp wordt op f 300.000 ge
stéld, zodat dan een bedrag van
zeven en een halve ton wordt
bereikt! Een respectabél cijfer
want als men de berekening
goed beziet, kan een goede
renner va/n zyn dertigste tot
zijn veertigste ongeveer
f 250.000.verdienen!
De burgemeesters stellen aan het
Nederlandse Rode Kruis de mensen
voor, die naar -hun mening in aan
merking komen voor zo'n woning.
Zij die geen eigenaar-bewoner zijn
geweest, kunnen de huizen eventu
eel huren van een speciaal daartoe
in het leven geroepen bouwvereni
ging, maar voormalige eigenaar-be
woners gaan altijd voor. Het is na
melijk de wens van de Rode-Kruis
verenigingen om een woning cadeau
te geven aan hen die hun eigen
woning verloren.
Het ministerie van Wederopbouw
en Volkshuisvesting draagt zorg
voor het leggen van de fundamen
ten, de bouw van het huis, de dak
bedekking, de installatie, alsmede
voor de bouw van een schuurtje.
De werkelijke kosten hiervan
kunnen oplopen tot 11.000.
Van deze kosten behoeven de
rampslachtoffers, wier huis als to
taal verloren beschouwd wordt,
slechts 1000 te voldoen. Daaren
boven moeten zy de grondkosten
dragen. Zij kunnen natuurlijk
Kond van hun vroegere huis ver
pen.
Een groot aantal woningen is ech
ter zodanig beschadigd, dat zij be
schouwd worden als „krotten",
waarvan het herstel niet verant
woord is. Bovendien zyn er werke
lijke krotten, waarvoor hetzelfde
geldt; zij zouden by de krotoprui
ming, die na 1960 aan de orde
komt, toch verdwijnen, zodat ook
daarom herstel niet wenselijk is.
De eigenaren van de krotten kun
nen op belangrijke tegemoetkomin
gen aanspraak maken. In de eerste
plaats heeft de minister van We
deropbouw en Volkshuisvesting be
paald, dat de kosten voor de douw
enz. gesteld zullen worden op
9000.
Indien de gemeente een krot In
koopt, mag zy niet hoger gaan dan
het dubbele van de vastgestelde her
stel bydrage. Zij moet (laarby dan
nog een maximum in acht nemen van
1500 voor het krot met de grond
"of 1000 voor het krot alleen.
Verder krijgt de eigenaar, op grond
van de financieringsregeling 1953
voor particuliere woningbouw, voor
de bouw van het nieuwe huis een
premie. Deze bedraagt voor de be
treffende montagewoningen naar
gelang van het aantal bedden
3375 tot f 4150. Als bydrage voor
de krotopruiming komt daarby nog
30 a 35 procent van deze premie.
Voor de rampslachtoffers is daar
enboven vastgesteld, dat zy in ieder
feval 10 jaar lang 2^ procent van
e premie per jaar ontvangen.
Indien de eigenaar zyn krot aan
een particulier verkoopt, dan ver
vallen de bijdragen op grond van
de regeling der krotopruiming. De
bijdragen op grond van de financie
ringsregeling ontvangt men in zo'n
geval natuurlijk wel.
Indien een woning moet worden
geamoveerd, omdat dit in het be-
Overal in het rampgebied zyn ge
schenkwoningen verrrezen. Een foto
van deze woningen te Kruiningen
lang van dijkbouw of op grond van
stedebouwkundige overwegingen no
dig is, dan kan de eigenaar ook in
aanmerking komen voor een mon
tagewoning van hét Rode Kruis. Hij
wordt gelyk gesteld met de eige
naar van een krot, dat geamoveerd
wordt, en ontvangt dezelfde tege
moetkomingen. Wenst hij echter
zijn herstelbydrage te ontvangen,
dan vormt deze met de opbrengst
van zijn oude huis de enige tege
moetkoming tegenover de bouwkos
ten van 9000.
Iemand die een woning van het
Rode Kruis in eigendom aanvaardt,
verliest daarmee zyn recht om over
te gaan tot herbouw op grond van
de Wet op de Watersnood 1953.
KERKNIEUWS.
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Oostham (Fr.): G.
Kaasgra te Sexbierum; te Arnemui-
den: C. v. d. Bosch te Brugham; te
Groningen: G- F. W. Herngrarn te
Rotterdam; te Linschoten: A. Steke
lenburg, cand.; te Rijksen (Fr.); W.
C. J. Jacobs, reserve leger-predikant
te Grave.
Bedankt voor Bleskensgraaf: W.
Vroeg in de Wey te Bleiswijk.
GEREF. GEMEENTEN.
Tweetal te Hendrik Ido Ambacht:
F. J. Dieleman te Yerseke en H. Rijk
sen, cand. te Middelburg, tweetal te
Veen: A. van Stuyvenberg te Nun-
speet en H. Rijksen, cand. te Middel
burg.
Beroepen te Gouda, Middeiharnis,
Tholen, Veen. Vlaardingen en te Vlis-
singen: H. Rijksen, cand. te Middel
burg.
Vietnamees oorlogskabinet
gevestigd te Hanoi.
Vandaag eerste
bestandsbespreking.
De nieuwe Vietnamese premier
Ngu Dinh Dien heeft besloten een
permanent oorlogskabinet te vesti-
fen op het hoofdkwartier van de
ranse-Uniestrydkrachten te Hanoi.
Zijn besluit om de belangrijkste
ministeries in de strategisch belang
rijke delta van de Rode Rivier on
der te brengen, wordt beschouwd als
een uitdaging aan hen, die het Noor
delijke deel van Vietnam geheel wil
len ontruimen wegens het Vietminh-
gevaar.
In Zuid-Vietnam zijn 25.000 arbei
ders in dienst van de Franse strijd
krachten in staking gegaan. Zy wil
len meer loon. Zij voeren aan, dat
zy sinds de devaluatie van de pias
ter, vorig jaar, geen loonsverhoging
hebben gehad hoewel de prijzen tot
meer dan het dubbele zijn gestegen.
Een loonsverhoging was toegezegd,
maar door allerlei formaliteiten ver
traagd.
Vandaag zullen in Indo-China de
eerste bestandsbesprekingen worden
gevoerd. De ontmoeting neeft plaats
halverwege Hanoi en Thai Nguyen.
Schurencomplex uitgebrand
bij Amsterdamse boerderij.
Zaterdagochtend vroeg is brand uit
gebroken in een complex bijgebouwen
van de kapitale boerderij „Anna's
Hoeve" in Amsterdam. De bewoners,
die nog niets van de brand hadden
gemerkt, werden in allerijl gewekt.
De brandweer slaagde erin uit een der
brandende bijgebouwen een zieke koe
te redden.
Een op drie meter afstand van het
laaiende vuur gelegen hooiberg van
de pachtboer H. O. en een nabij ge
legen grote stal konden eveneens
voor het vuur worden gespaard.
Een schuur met landbouwwerktui
gen en kleinere stallen zijn geheel uit
gebrand.
De brand is vermoedelijk door kort
sluiting in de schuur ontstaan.
De schade wordt door verzekering
gedekt
FEUILLETON
MAR
MARYBURCHELL
„Ja. ïk had een rusteloos gevoel en
genoeg van de sfeer op Brierley Ma-
nor, zodat ik besloot, te voet naar huis
te gaan. maar in het bosje, juist voor
je aan de toren komt, zag ik Nan en
de jonge Fentiman. Blijkbaar hadden
ze mij niet opgemerkt; zij was bezig
hem te plagen en hij werd steeds nij
diger. Terloops hoorde ik ook een paar
nogal duidelijke kwalificaties wat mij
betreft", liet Tom er droogjes op vol
gen. „Kwalificaties, waaruit me vol
doende bleek, hoe dwaas ik me had
aangesteld".
„Trek het je niet aan, Tom. Jij was
de enige niet", zei Lucas, bij wijze van
ietwat grimmige troost.
„Dat is me nu wel duidelijk", her
nam Tom vrij kortaf. „Ik denk, dat
Fentiman haar van het plan om op de
toren te klimmen wilde afbrengen.
Niet zozeer vanwege het gevaar,
maar omdat hij voor zyn persoon meer
belangstelling opeiste. Van haar
kant werd ze vermoedelijk bezeten
door het denkbeeld om hem, in letter
lijke zin, achter zich aan te slepen. Die
idee moet haar zo in beslag genomen
hebben, dat haar natuurlijke afkeer
van zulk een beklimming er door
werd overwonnen".
„Geloof je, dat hy haar opzettelijk
omlaag heeft gestoten?" vroeg Adèle
angstig, toen Tom even zweeg.
„Ja, dat zullen we geen van allen
ooit weten, Adèle", antwoordde Tom.
wiens blik heel wat zachter werd toen
hij naar aanzag. „Alles bijeen geno
men, geloof ik het niet. M.i. was hij
niet vastberaden genoeg om zoiets te
wagen. Ook had hy volgens mij te veel
angst voor zijn hachje. Ik denk, dat
er een soort worsteling is ontstaan,
waarin ze tegen de zwak geworden
muur is gevallen".
„Zo hebben wij het ook gedacht",
merkte Lucas nuchter op, „maar we
hadden de verkeerde persoon op het
oog".
Tom scheen een ogenblik weer erg
verontwaardigd, maar weldra kreeg
ontroering bij hem de overhand. Dus
jelui waren er op voorbereid, een
meineed te doen, om mij tegen een
aanklacht wegens moord te bescher
men?" vroeg hij.
„Natuurlijk", antwoordden Adèle
en Lucas tegelijkertijd.
„Helemaal niet natuurlijk", zei Tom
streng. Getuigenis onder ede is ge
tuigenis onder ede. Jelui moest je alle
bei schamen".
Nu keken ze elkaar eens aan, waar
op Lucas kalmpjes de vraag stelde:
„Wat zou jij hebben gedaan, als jij
in de getuigenbank was verschenen
en, zoals Flora, gedacht had, dat
Adèle schuldig was?"
„Doe niet zo gek", antwoordde Tom
heftig. „Je weet heel goed, dat Adèle
niet de schuldige kon zijn".
„Maar gesteld eens, dat je het ge
dacht had", drong Adèle glimlachend
aan.
Tom wilde zich echter allerminst
de kant van wat hij als een absurdi
teit beschouwde laten uitsturen. „Ik
kón het niet hebben gedacht, kindlief"
verzekerde hij. En toen ze dé hand
naar hem uitstak en nauwelijks hoor
baar „o Tom", fluisterde, trok hij haar
haastig overeind. „Mal kind", riep hij
tussen twee kussen door, „hoe kun je
geloven, dat ik ook maar een ogenblik
zoiets van jou zou denken?"
„Wel... omdat ik me zelf er toe ge
bracht had, het van jou te denken",
bracht Adèle er verlegen uit.
„Dat is wat anders", vond Tom en
scheen juist op het Pi™t Adèle's goede
eigenschappen uitvoerig te gaan prij
zen, toen Lucas hen allemaal tot de
nuchtere werkelijkheid terug riep met
de woorden: „Dus heb ik eigenlijk
meineed gepleegd ter wille van die on
benul van een Fentiman. Maar wie ter
wereld kan dan toch de coroner die
ellendige vraag hebben ingeblazen?"
„O, dat heb ik gedaan'5, zei Tom,
zich nu van Adèle tot Lucas wendend.
„Jij? Hartelijk dank! En waarom
had je die buitengewoon onaangename
vraag aan de orde doen stellen?"
„Ja. zie je. ik wist niet, welke ge
dragslijn je voor jezelf had bepaald en
waarom je zo had gehandeld", zette
Tom rustig uiteen. Jk was niet voor
nemens iemand te doen beschuldigen,
maar meende, dat de autoriteiten van
Nan's tegenzin om alleen de toren te
beklimmen op de hoogte moesten zijn.
Als ze dan nóg aan een ongeluk wil
den geloven, had ik mijn plicht gedaan
en verder niets meer met de zaak te
maken".
„Nu, je hebt me een paar benauwde
ogenblikken bezorgd", zei Lucas
droogjes.
„Dat begreep ik en het speet me,
maar ik dacht, dat je evenals ik alles
van de jonge Fentiman afwist en dat
je van plan was om..."
„Om hem aan de hemel over te la
ten", vulde Fiora onverwachts Tom's
wat haperende woorden aan. „En het
ellendigste van het geval is, dat dit
ook letterlijk is gebeurd".
„Laat ons de vergelijking niet te
ver doortrekken", kwam Lucas tus
senbeide. „Als regel ben ik overtuigd
van de plicht de aardse gerechtigheid
naar krachten bij te staan en in de
toekomst zal ik me strikt daartoe be
palen. We hebben nu gezien, tot welke
consequenties het kan leiden als je
't recht in eigen handen neemt".
Allen stemden min of meer lachend
hiermee in en aan het middagmaal
heerste een buitengewoon opgewekte
stemming. Tom zat tegenover Adèle
en had nauwelijks ogen voor iemand
anders. Fiora vond, dat hij er uit zag
als iemand, die plotseling gevonden
had waarnaar hij reeds lang, onbe
wust, had gezocht, Adèle harerzijds
straalde van vreugde nu de man, die
ze liefhad, totaal onschuldig was ge
bleken aan de duistere feiten, waar
van zelfs zij hem een poosje had dur
ven verdenken.
Ook Lucas was het aan te zien dat
hy opgelucht was, nu bleek, dat Tom
feitelijk de hem bewezen dienst niet
nodig had gehad en hij zich over hem
geen zorgen meer behoefde te maken.
Aldus van een zware verantwoorde
lijkheid ontheven, had Lucas zijn na
tuurlijke humor en opgewektheid in
een ommezien teruggevonden.
Jammer genoeg ware a Lucas' geest
en slagvaardigheid niet bijster in
staat, de tafelgenoten te boeien.
Adèle en Tom toonden bijna uitslui
tend belangstelling voor elkaar en
Fiora was ten aanzien van Lucas wei
nig op haar gemak. Onmiddellijk na
het avondeten, toen het gelukkige
paar zich snel verwijderd haa, maakte
ze dan ook aanstalten zich naar haar
eigen kamer te begeven. Dat immers
was de beste manier om een „tête a
tête" met Lucas te ontlopen.
Lucas was echter op zijn hoede en
liet haar niet gaan.
„Loop niet weg, Fiora", zei hy, bij
het venster staande met de rug naar
't raam en de landen in de zakken.
Aarzelend en nog half onwillig vroeg
ze: „Wat is er, wat wil je van me?"
„O, 't een en ander", antwoordde hij
flimlachend. „Om te beginnen: Spre-
en we nog met elkaar?"
„Ja... ja natuurlijk".
„Welnu, ik geloof, dat we aan de
twee anderen vanavond weinig zullen
hebben".
Ze kwam een schrede naderbij en
glimlachte nu ook even, daarby op
merkend. dat die beiden het wel met
elkaar in orde zouden maken.
„Ut denk het ook. maar ondertussen
zijn jij en ik geheel op onszelf aange
wezen".
„Och..." begon ze, in 't besef, dat
ze hem eigenlijk moest vertellen, hoe
uitstekend ze zich zelf kon amuseren,
maar hij liet haar niet uitspreken.
„Zou je plezier hebben in een kort
autoritje? 't Is nu niet zo warm meer
en de maan komt prachtig op".
(Wordt vervolgd).
