Vier mannen organiseerden de
komende dagen
Den Spieghel der Salichheit
TOCH IS 'T ZO!
BILLY GRAHAM SPRAK VOOR
VEERTIG DUIZEND MENSEN
WOENSDAG 23 JUNI 1954.
PBO! IN CI ALE ZEEUWSE COURANT
ONGEZIEN WERK, WAARVAN ALLES AFHING
Drie dagen eisten drie jaar
voorbereiding
Als straks de Herdenkingsdagen van Herstel en Wederopbouw van Wal
cheren voorby zijn en, naar ieder hoopt, geworden zullen zijn tot hoogtij
dagen in de naoorlogse geschiedenis van dit Zeeuwse eiland, zal dit het
resultaat zijn van de onvermoeide arbeid van vier bestuursleden van Nieuw
Walcheren. De gehele voorbereiding dezer dagen is immers in handen ge
weest van de uit dit bestuur gevormde Regelingscommissie, welke bestond
uit de heren D. F. P. Hoegen, P. H. Blaauw, A. G. Wagensveld, allen te
Middelburg en de heer K. van Everdingen te Vlissingen.
Reeds in 1951 vatte deze Regelings
commissie het plan op om in 1953, als
in grote lijnen het herstel van Wal
cheren zich zou hebben voltrokken,
dit feit op waardige wijze te herden
ken en te vieren, weinig vermoedend,
dat de ramp van 1953 uitstel van een
jaar noodzakelijk zou maken.
Van de aanvang stond het vast, dat
de heer Hoegen, die ook in de Rege
lingscommissie voor de eerste Boom-
plantdag in 1547 reeds een leidende
rol had gespeeld en in de commissies
voor de Doomplantdagen in volgende
jaren steeds met de leiding was be-
P. H. BLAAUW
...leider der Zeeuwse manifestatie.....
Herhaaldelijk kunnen we in po
laire artikelen de mening horen
verkondigen dat de Egyptenaren of
de Maya's voor het harden van ko
per methoden hebben gekend die
sindsdien verloren zijn gegaan. Jn de
Verenigde Staten heerst zelfs in bre
de kring de opvatting dat de regering
een beloning heeft uitgeloofd voor de
eerste die er in slaagt deze verloren
kunst te her-ontdekken. Het misver
stand is bij de Amerikaanse burgers
dus nog lieél wat groter dan bij ons.
Dit is waarschijnlijk het gevolg van
de overdrijvingen en de onjuistheden
die 'n Zuid-Amerikaanse onderzoeker
een halve eeuw geleden in een Neio
Yorks blad publiceerde. Onze vriend
had in een grafheuvel bij Callao in
Peru een koperen bijtel gevondendie
door verhitting een hardheid had ver
kregen gelijkstaat.
De bijtel werd op
stalen spoorrails
II beproefd en zou,
UüIHlintf no9 steeds volgens
11 (li UIIIH onze schrijver, de
rails in tweeën
hebben kunnen
splijten. Maar het
experiment schijnt
niet te zijn uitgevoerd, want ive heb
ben nergens kruinen ontdekken dat de
daad ook by het woord werd gevoegd.
Hoe het ook zij, hier hadden we nu
te maken met een typisch voorbeeld
van door verhitting gehard koper,
een kunst die alleen aan de Inca's
bekend teas en waarvan het geheim
verloren is gegaan, wanneer we al
thans onze Zuid-Amerïkaanse onder
zoeker blijven geloven.
Dit moet echter op een teleurstel
ling uitlopen, want iedere moderne
deskundige weet dat het hardste ko
per verkregen wordt door het metaal
te smeden. Ook door primitieve vol
ken werd deze werkwijze gebezigd en
hun hardste koperen gereedschap is
precies even hard als het gereedschap
dat vandaag van koper vervaardigd
zou kunnen worden. Niemand heeft
daar momenteel echter behoefte aan,
want de stalen gereedschappen zyn
verre superieur aan de koperen broe
ders. Het verhaal dat met een bijtel
der Inca's een stalen rail aan moot
jes gehakt zou kunnen worden, is,
zachtjes uitgedrukt, te onnozel om
over te spreken.
Er kan van koper nog harder ge
reedschap worden-vervaardigd, door
er alliages van te maken. Doch ook
deze kunst is aan deskundigen vol
doende bekend en de hardheid van hun
producten wordt zeker niet door de
gereedschappen uit de oudheid over
troffen. Bovendien heeft dit met het
harden door verhitting van het eigen
lijke koper niets te maliën. Zodat iede
re amateur zijn tijd verknoeit, wan
neer h\j deze „verloren kunst" weer
nieuw leven wil inblazen.
Toch willen we op deze plaats ook
een woord van waardering spreken
voor de mijnbouwers uit de oudheid.
Want wist u dat men in prae-histori-
sche tijden reeds mijngangen van 50,
ja zelfs van 100 m diepte ivist te ma-
B. Pétiüon.
last, ook ditmaal de aangewezen man
was om het voorzitterschap op zich
te nemen,
Programma opstellen
Merkwaardig genoeg stond eigen
lijk van de aanvang af vast, hoe men
deze dagen dacht m te delen. Reeds
dadelhk vatte men het plan op om,
evenals op 4 November 1947, de
hoofddag te doen aanvangen met een
plechtige herdenkingsbijeenkomst in
de Nieuwe Kerk te Middelburg. (In
1947 was het de Jacobskerk te Vlis
singen). Ook de parade der Gardere
gimenten in ceremonieel tenue stond
reeds onmiddellijk op het programma,
evenals de rijtoer over Walcheren, te
maken door het Koninklijk Paar,
wanneer dit een uitnodiging zou aan
vaarden.
Als grote attractie dacht men eerst
aan een tentoonstelling, om echter
spoedig over te springen op het denk
beeld van het inrichten van een 'Mi
niatuur Walcheren. Ten slotte koes
terde men het voornemen om een
s doen voeren. Het
onmogelijk om daar
voor een geschikt stuk te vinden. In
het voorjaar van 1953 werd besloten
hiervan af te zien en in de plaats
daarvan, mede als uiting van dank
baarheid voor alle hulp tijdens de
ramp, een Grote Zeeuwse Manifesta
tie te houden in de omlijsting Van een
declamatorium.
Tegelijkertijd dacht men zich voor
Vlissingen het programma, dat in
derdaad ten uitvoer wordt gelegd,
met als hoogtepunten ringrijderij,
ringstekerij in versierde sjezen, Con
cours de Confort en Concours d'Ele-
gance.
En uitwerking
Het op papier stellen van deze
Rlannen was natuurlgk een kleinig-
eid vergeleken bij "het ten uitvoer
leggen ervan. Gelukkig evenwel bleek
een doelmatige splitsing der werk
zaamheden mogelijk. De heer Hoegen
werd belast met de algemene leiaïhg
en de organisatie van de parade der
Garderegimenten, alsmede de rege
ling van de Herdenkingsbijeenkomst,
de neer P. H. Blaauw nam de Folklo
ristische Manifestatie voor zijn reke
ning, de heer Wagensveld Miniatuur
Walcheren, terwijl de heer Van Ever-
dingen de Vlissingse evenementen
onder zijn toezicht nam.
Schaar van medewerkers
Allen wisten zich te omringen met
uitstekende medewerkers. Elders in
dit nummer vindt men het leger van
mensen vermeld, dat medewerkte
aan de totstandkoming van Minia
tuur Walcheren. Voor de Folkloristi
sche Manifestatie wist de heer
Blaauw zich de medewerking te ver
zekeren van een uitgebreide provinci-
K. VAN EVERDINGEN
coördinator voor Vlissingen...
ale Manifestatiecommissie, voor Con
cours de Confort en Concours d'Ele-
gance stelden zich de Walcherse auto-
en motorclubs en de autobusonderne
mers beschikbaar, terwijl een Propa
ganda- en Attractiecommissie de
perscampagne en de inrichting van
attracties verzorgde.
Voorzitters van deze commisles wa
ren de heren mr. J. L. Nieuwenhuis
voor de beide Concoursen, mr. J. F.
Hornstra voor de Folkloristische Ma
nifestatie, A. Minderhoud voor Pro
paganda en Attracties.
Zonder ook maar iets af te willen
doen aan de prestaties dezer commis
sies mag toch geconstateerd worden,
dat het de heren Hoegen, Blaauw,
Wagensveld en Van Everdingen wa
ren, die, nadat het programma een
maal vast stond, dag en uur in touw
zijn geweest om het tot in al zijn on
derdelen goed te doen kloppen. Ontel
bare besprekingen moesten daartoe
gevoerd worden, onophoudelijk moes
ten definitieve plannen ondanks hun
definitieve karakter weer volkomen
worden gewijzigd. Aan onnoemelijk
veel instanties moest medewerking
worden gevraagd en gelukkig werd
die steeds spontaan gegeven. Ware
F.I.A. bestaat 50 jaar.
Op 26 Juni a.s. zal de Internatio
nale Federatie van Automobielclubs,
kortweg F.I.A. geheten, haar 50-jarig
bestaan herdenken. Zulks zal te Parijs
geschieden in een jubileumvergade
ring, waarvoor tal van officiële per
sonen uit de bij deze federatie aan
gesloten landen zijn uitgenodigd,
D. F. P. HOEGEN
...voorzitter Regelingscommissie
dat niet het geval geweest, zelfs de
onuitblusbare energie van het leiden
de viertal zou niet voldoende zijn ge
weest om een succes te verzekeren.
Niettemin: de Regelingscommissie
heeft in de letterlijke zin des woords
bergen werk verzet. Deze drie dagen
eisten drie jaar voorbereiding en wa
re hetniet verricht, de Herdenking
zou er niet gekomen zijn.
Al dit werk geschiedde geheel be
langeloos en in het verborgene, het is
nu eenmaal niet spectaculair, hoewel
alles er van afhing. Daarom ditmaal
voor het open front en bij de aanvang
der Herdenkingsdageneen eresaluut
aan dit onvermoeibare viertal. Het
heeft hoog gemikt om een goed re
sultaat te bereiken. De komende da
gen zullen de toetssteen zijn voor hun
werk
In het gebied tussen Serooskerke en
Burghsluis, achter het Schelphoek-
gat, maakte H.M. de Koningin, o.a.
vergezeld door jhr. mr. A. F. C. de
Casembroot, een korte wandeling,
waarbij n. L. Eelkema voorlichting
gaf over het landbouwherstél.
(Foto P.Z.C.)
Vergezeld van jhr. De Casentbroot en i gin Juliana zich in Zijpe aan land. na
de burgemeester van Brtiinisse, de aankomst van het koninklijk jacht,
heer H. K. Michaëlis begeeft Konin- de ,JPiet Hein". (Foto P.Z.C.)
AMERIKAANSE EVANGELIST IN AMSTERDAM
Evangelisatiekruistocht
Veertmgduizend mensen uit alle de
len van het land hebben Dinsdag
avond in het Olympisch Stadion te
Amsterdam de samenkomst bijge
woond waar gesproken werd door de
Amerikaanse evangelist Billy Graham.
Een groot gemengd koor, gevormd uit
2200 personen, zong daarbij kerkelijke
liederen. De toespraak van Graham
werd vertaald door de senior-majoor
van het Leger des Heils L Nijman.
Glimlachend, de hoed in de hand en
een rode anjer in het knoopsgat, is
Billy Graham met zeven andere leden
van zijn tèam Dinsdagochtend uit De
nemarken op Schiphol gearriveerd.
Hij werd daai verwelkomd door de
leden van het praesidium van het Ne
derlandse Grai .ïm-comité. ds. Mietes
en ds. J J Buskes Jr. uit Amsterdam
en ds. P. Lugtigheid uit Den Haag.
Ook waren vooraanstaande officieren
van het Leger des Heils ter begroeting
aanwezig.
Dr. Graham zeide dat hij verheugd
was ook in Nederland een kruistocht
te kunnen leiden.
Na aankomst vertrok het gezelschap
naar de Lutherse kerk, waar een bij
eenkomst werd gehouden met Neder
landse theologen en theologische stu
denten. Graham zeide hier dat het nu
de tijd is. waarop de Kerk de grootste
kans voor de geschiedenis heeft. ..Wij
moeten de gelegenheid die God ons
hiertoe geschonken heeft aangrijpen"
aldus Graham. De evangelist merkte
op dat het verschil in de mensheid
zich ook manifesteert in het verschil
tussen de Kerken, doch meende wel
dat de samenwerking tussen de Ker
ken de laatste jaren is toegenomen.
Het Wereldgebeuren
Man vrijgesproken van
•poging tot moord
De Arrondissementsrechtbank te
's-Gravenhage heeft de 28-jarige in
structeur van een autorijschool uit
Den Haag. J. J. P. van de P vrij
gesproken van de hem ten laste
gelegde poging tot moord op zijn
echtgenote.
Verdachte had in de nacht van
27 op 28 Maart 19o3 de deur van
de slaapkamer met dweilen dicht
gemaakt en daarna de gaskraan open
gezet. Zijn echtgenote was na enige
tijd wakker geworden en had be
merkt wat er aan de hand was. Zy
had geen nadelige gevolgen van de
daad ondervonden.
Een schoon spel van Elckerlyc Mensche
Het mag lang geduurd hebben voor er in de Lage Landen bij de Zee iets
op het gebied der cultuur valt op te merken, wanneer deze streken tegen
het einde van de 12e eeuw tot ontwikkeling komen en wij moeten daarbij
in de eerste plaats denken aan liet Vlaams sprekende deel van België
dan blijkt vooral op het gebied der literatuur, dat verschillende van deze
Middelnederlandse werken belangrijke bijdragen tot onze Westeuropese be
schavingsgeschiedenis geworden zijn. Wy behoeven daarbij alleen maar te
denken aan de geschiedenis van den Vos Reynaerde, aan de,Legende van
Zuster Beatrijs, aan de wereldlijke toneelspelen, zoals Esmoreit en Lanse-
loot van Denemarken, en aan het beroemde Rederijkersspel Elckerlijc.
Wie waren dan de auteurs van de
ze werken Dat is een van de eerste
problemen, die men ontmoet als men
wat van onze vroegste literatuurge
schiedenis gaat bestuderen. In de
meeste gevallen weet men beslist niet
door wie die werken geschreven zyn;
in een enkel geval weet men een
naam: Willem. Segher, Clays, Sme
kenEn wie dit dan waren Dat
is izo goed als onbekend.
Een andere moeilijkheid is deze:
Van de meeste handschriften boe
ken kwamen er pas tegen het einde
van de 16e eeuw bezitten we niet
eens het origineel, maar een af
schrift daarvan. En dit brengt in de
ze tijd altijd gevaren met zich mee,
want de copiist vertaalde het werk
doorgaans in zijn eigen dialect
eerst in de 16e eeuw begint men te
streven naar een algemene taal hij
liet eens wat weg, verzon er iets bij
of veranderde wat.
Zo is het auteursprobleem van Elc
kerlyc nog lang niet opgelost. Wij
bezitten van het spel een Delftse druk
van 1495, (waarschijnlijk niet de eer
ste druk) en herdrukken hiervan in
1501 en 1525 bij de beroemde Ant
werpse drukker W. Vorsterman. In
1536 werd het stuk in het Latijn ver
taald door een Maastrichts school
meester, Christiaen Sterck onder
de titel Homulus Petri Diesthemii.
En dat is dan misschien want lang
niet iedereen is het hiermee eens
Petrus Doorland van Diest, een be
kend godgeleerde van de Karthuizers
te Zeelhem.
ENGELS STUK.
En als deze onopgeloste problemen
nog niet genoeg zijn, dan bestaat er
ook nog een gelijkluidend Engels
stuk, Everyman, gedrukt in 1529,
maar men neemt aan dat het hand
schrift heel wat ouder is. En nu is
lange tijd de strijdvraag geweest of
Elckerlyc het oorspronkelijke stuk
is en Everyman de vertaling ervan,
öf omgekeerd. In de vele pogingen om
de oorspronkelijkheid van het Engel
se stuk te bewijzen, gingen sommige
feleerden zelfs zover, dat ze het Ne-
erlandse stuk afkeurden en minder
waardig vonden ten opzichte van de
voortreffelijkheid van Everyman.
Het Engelse stuk is inderdaad in ver
schillende opzichten beter geslaagd
dan onze Elckerlyc, maar dit komt
juist, omdat de overigens weer on
bekende Engelse auteur een verta
ling maakte van de Nederlandse
tekst en daar de nodige correcties in
aanbracht. Enkele jaren geleden zou
het gewaagd geweest zijn dit te be
weren, maar in 1948 heeft de Belgi
sche letterkundige prof. Van Mierlo
dit probleem opgelost. Hij toonde o.a.
door de rijmen duidelijk aan, dat de
Engelse dichter het werk vertaalde.
Bovendien had de Engelsman moeite
met de vertaling van sommige Ne
derlandse woorden en zinswendingen.
Hij vertaalde b.v. „U love ick"~aoor
„Love may thou be", „godlic" door
„goodly": „onbekent" werd „unkin-
de". Hij gaf in enkele gevallen zelfs
een letterlijke vertaling van een
woord, dat in onze tekst niet te ver
klaren is en waarschijnlijk op een
drukfout berust.
OORSPRONKELIJK
Op deze wijze ïs met zekerheid ko
men vast te staan, dat Elckerlyc een
stuk is, dat oorspronkelijk in onze
taal geschreven werd. En daarop mo
gen wij met recht trots zijn.
Nu bezit onze literatuur, zoals
trouwens elke andere, een groot aan
tal toneelwerken die prachtig zijn
van compositie, stukken, waarvan
taal en stijl uitmunten en die een ver
heven inhoud hebben. Maar als deze
stukken voor een normaal theaterpu
bliek worden opgevoerd, vallen
omdat ze te weinig toneelwaarde heb
ben, du- dramatisch zwak zijn. Het
belangrijkste voor een toneelstuk is
nu eenmaal niet de letterkundige
waarde. Maar met Elckerlyc is dit ze
ker niet het geval. Het stuk biedt
weinig taalschoonheid, maar het is
een toneelwerk dat de toeschouwer al
van de eerste regel af weet te boeien.
Volgens een oude aantekening be
haalde het reeds een bekroning op 'n
landjuweel in Antwerpen, vermoede
lijk in 1485. En het stuk bleef popu
lair tot het begin van de 18e eeuw.
Zelfs in de „klassieke" 17e eeuw werd
het verschillende malen herdrukt en -
teken des tijds het werd zelfs in
protestantse geest omgewerkt,
OPNIEUW ONTDEKT.
Daarna is het stuk in het vergeet
boek geraalct tot het eind van de 19e
eeuw. Eerst beginnen de geleerden
het te bestuderen, daarna wordt het
opgevoerd en met veel succes!)
in Londen in 1904, vervolgens in A-
merika. In ons land wordt een Elc
kerlyc vereniging opgericht en de
grote vernieuwer van ons toneel, dr.
Willem Royaards, neemt de leiding
op zich bij de openlucht-opvoering in
Laren in 1906. Daarna werd het stuk
veel gespeeld: door beroepsspelers,
door amateurs en door leerlingen van
Middelbare scholen.
De opvoeringen van Hugo von Hof-
mannsthal's vertaling „Jedermann"
op het Domplein te Salzburg, onder
regie van de beroemde Max Rein-
hardt, werden een wereldgebeurtenis.
Vooral bij deze opvoeringen werd de
moderne toeschouwer getroffen door
het eeuwenoude thema van de tegen
stelling tussen hemel en aarde Want
dat is het onderwerp van Elckerlyc.
Temidden van zijn feestvreugde
wordt Elckerlyc (dat is: iedereen)
aangesproken door de Dood. Hij moet
voor God verschijnen om rekenschap
en verantwoording te geven van zijn
leven op aarde. ËlckerTve zoekt een
reisgenoot voor zijn laatste tocht,
maar Gezelschap, vrienden, Magen
(familieleden)... ze laten hem in de
steek. Zelfs het Goed (de aardse be
zittingen) kan hem niet helpen. Al
leen de Deugd kan redding brengen,
maar zy ligt ziek te bed
De hoofdpersoon van dit stuk is
dusiedereen; de lezer de toe
schouwer. Hij ziet dat ook voor hem
eens de dood zal komen en dan zal al1
Sigaar gerookt
Ze worden om een heel fijn stroo
tje gedraaidde lange, dun
ne Oostenrijkse sigaren. Dat
strootje is nodig, omdat ze anders
in verband met de lengte zo slecht
trekken.
Vorige week bood bondskanselier
Julius Raab van Oostenrijk zo'n si
gaar aan Sir Winston Churchill
aan.
„Erg lekker", heeft Churchill
toen gezegu, maar hij moet toch
in de Kringelende Oostenrijkse rook
wolken zekere taferelen hebben ge
zien, die minder bevredigend waren.
Zo bijvoorbeeld een tafereel van
hoofdschuddende mannen ln bet
Amerikaanse Pentagon.
Raab was een gevierde gast in
Londen. Hij werd door Koningin
Elisabeth ontvangen, hg sprak in
het parlement en ny confereerde
met vooraanstaande politici.
Dat ging allemaal over het ver
langen van Oostenrijk naar vrijheid.
Men wil af van de vier bezettende
mogendheden (Engeland, Frank
rijk, de Verenigde Staten en Rus
land).
De grote klacht van Oostenrijk ls,
dat deze bezetting geld kost en dat
de Russen in hun zóne nog altijd de
olieterreinen en diverse grote be
drijven ten eigen bate exploiteren.
Bondskanselier Raab was al eerder
in Parijs op bezoek, waar hij dezelf
de noodkreten liet horen. Men
wist dus in Londen wat Raab kwam
vragen en men was het er in Lon
den wel over eens, dat aan de billijke
Oostenrijkse verlangens voldaan
moet worden.
Maar men wist in Londen ook,
dat de heren, die in Washington de
dagelijkse zorg hebben voor. de de
fensie de Oostenrijkse kwestie niet
zo eenvoudig vinden.
Het zijn niet alleen de Russen, die
het Oostenrijkse grondgebied
-betrekken in hun strategische
studiën. De Amerikanen doen dat
ook en als bondskanselier Raab te
Pary's en te Londen komt vertellen,
dat zijn land zo heftig vredelievend
is en dat het geen enkele militaire
aspiratie heeft zelfs niet de
aspiratie om aan de zijde van de
Navo te staan bij de grote tegen
stelling tussen Oost en West
dan is men in Washington helemaal
niet opgewekt.
Men vraagt zich af wat er te
recht moet komen van het machts
vacuüm „Oostenrijk", dat open zou
liggen voor iedere vijand
vandaar, dat bondskanselier Raab
wel naar Londen en Parijs is ge
weest. maar nog niet naar .Wash
ington. Hy houdt dat bezoek aan
Washington in petto voor het na
jaarer op speculerend, dat dan
de politieke situatie in Europa eni
ge opklaring vertoont. Blijft de op
klaring uit, dan is het heel wel mo
gelijk. dat ook de visite van Raab
aan Washington uitblijft.
Hij weet maar al té goed hoe
daar de stemming is.
Het noodlot wil overigens, dat de
Oostenrijkse kwestie in het
grote Oost-West-conflict slechts
van beperkte betekenis is. Oostenrijk
is een van de „delingsvallen" zoals
er verscheidene zyn.
Als men geen formule weet te
vinden, die voor alle delingsgevallen
opgaat, dan blijft Oostenrijk voorlo
pig verdeeld.
Dat is dan voor de nationale ge
voelens uiterst pijnlijk en in econo
misch opzicht lastig, maar militair
blijkbaar de enige mogelijkheid.
Men weet dan hoe de militaire
„kaarten" in Oostenrijk liggen en...
men vermijdt het scheppen van een
vacuum.
In Plurifortzaak een
vrijspraak.
En een vonnis.
De Maastrichtse rechtbank heeft
Dinsdagmorgen de voornaamste ver
dachte in de Plurifortzaken. H. T.
van al het ten laste gelegde vrijge
sproken. Deze verdachte en zijn
broer J. T., leiders van de „Plurifort"
kledingzaken te Sittard, waren be
schuldigd van bedrieglijke bankbreu
ken en verduistering van geld en
goederen tot een bedrag van enkele
tonnen.
Ten aanzien van H. T. overwoog
de rechtbank, dat het wettig en over
tuigend bewijs niet geleverd was, dat
de textielgoederen m deze zaak in
consignatie waren gegeven.
De 31-jarige broer J. Th. werd ver
oordeeld tot elf maanden en zes-en-
twintig dagen, namelijk de tijd, in
voorarrest doorgebracht, zulks ter
zake het voortgezet misdrijf van op
lichting, namelijk het laten accepte
ren van wissels door afbetalingko
pers van textiel.
De rechtbank sprak de beide broe
ders vrij van de verduisteringen, die
hun tezamen waren ten laste gelegd.
De verdediger had naar aanleiding
van de eis tegen de gebroeders, na
melijk tweemaal twee jaar gevange
nisstraf ieder, voor vrijspraak ge
pleit.
Kinderen uit rampgebieden
bij mevrouw Coty
Honderd kinderen uit rampgebie
den in Nederland, die onder auspiciën
van het genootschap FrankrijkNe
derland een maand in Frankrijk ver
blijven, zyn Dinsdag in Parijs door de
echtgenote van de Franse president
ontvangen.
De Kinderen zongen Nederlandse
liederen en voerden een paar folklo
ristische dansen uit.
het aardse, waaraan hij waarde hecht,
wegvallen. En danDe schrijver
beoogde met zyn stuk een geenszins
overbodige waarschuwing om tot in
keer te komen. De gehele sfeer van
het stuk is de bekende middeleeuwse
leuze: Gedenk te sterven?
Elckerlyc is geschreven in een voor
die tijd typische toneelvorm: de alle
gorie. Er treden in het stuk geen per
sonen op van vlees en bloed, maar de
spelers beelden iets abstracts uit: Ie
dereen, de Dood, de Deugd, Kennis,
Wijsheid, Schoonheid. En juist hier
door komt de werkelijkheid, die de
schrijver voor ons uitbeeldt, indruk
wekkend tot zijn recht.
Vlissingen, j. y.
