Vijfendertig valse munters wilde Franco ten val brengen.. f)n kaocn Reken wonders STRENGE STRAFFEN GEEIST TEGEN CONFECTIEFABRIKANTEN KONINGIN EN PRINSES BIJ EUROVISIE DINSDAG 15 JUNI 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT LUIKSE NOTABELEN VOOR DE RECHTER Maar maakten eerst biljetten van 100 Voor het Assisenhof te Luik is een begin gemaakt met de behandeling van de zaak der valse bankbiljetten van honderd gulden, een affaire, die nog van 1949 dateert, doch gezien het uitgebreide vooronderzoek er zijn niet minder dan 35 beklaagden eerst thans kon voorkomen. Op 30 September arresteerde de Nederlandse recherche te Den Haag de 23-jarige M. uit Luik, die betrapt was op het uitgeven van een vals biljet van honderd gulden. Uit de door de Belgische en Nederlandse recherche ingestelde onderzoek bleek al spoedig, dat M. deel uitmaakte van een ben de valse munters en het zijn bijzondere taak was de valse bankbiljetten te plaatsen. Binnen korte tijd slaagde de politie er in de gehele bende, waartoe verscheidene personen uit de betere kringen van de Luikse burgerij behoor den, op te rollen. De gearresteerden hadden allen het zelfde fantastische verhaal op te dis sen: het namaken van de biljetten van honderd gulden zou ten doel heb ben gehad de aankoop te financie ren van een offset-machine waarop valse peseta's gedrukt zouden kunnen worden. Een bekend avonturier. Hec tor R., die zich liet doorgaan voor 'n agent van de Engelse geheime dienst, was namelijk van plan, zo luidt het verhaal, in samenwerking met inge nieur S. en notaris L. uit Luik ver scheidene milliarden peseta's aan te maken en deze dan Spanje binnen te smokkelen. Op deze wijze verwacht ten zij een economische crisis te kun nen verwekken en aldus het regiem van Franco ten val te kunnen bren gen. Het behoeft geen betoog, dat de justitie weinig geloof hecht aan deze verklaring. Arcen verlaagt leges op paspoorten De gemeente Arcen en Velden (Limburg) heeft in aansluiting op de verlaging van de leges op paspoorten door het Rijk als eerste de gemeente lijke leges op paspoorten verlaagd van twee gulden vijftig tot één gul den. Wanneer voor de vuistweg een paar namen van rekenwonders of reken kunstenaars moeten worden genoemd ontbreken daarbij zelden die van Za- charias Dase, de Duitser die in de eer ste helft van de vorige eeuw triomfen vierde, en die van de Fransman Jacques Inaudi, wiens prestaties in het eind van de vorige en het begin van deze eeuw de aandacht trokken. Beiden waren zjj in staat reusachtige vermenigvuldigingen in korte tijd op te lossen. Zo had Dase slechts 57 se conden nodig om te vertellen wat de Uitkomst was van 79.5S2.85S x 9S.758.Jf79 en Inaudi vermenigvuldig de in 6 seconden 869 met 427 en in 65 seconden gaf hij de uitkomst van 70.8J,6 x 8.875. Wat de tijdsduur be treft, schijnt de Duitser zijn Franse rivaal dus wel overtroffen te hébben maar niet ivat het rekenkundige ver mogen betreft, want Inaudi zag er niet tegen op twee getallen van ieder 18 cijfers met elkaar te vermenigvul digen. Het merkwaardi ge van deze twee figuren is niet ge weest, dat zij pres. taties hebben ver richt die door late re rekenwonders niet geëvenaard of overtroffen zou den zijn, maar dat zij op ieder ander gebied beslist be neden de middelmaat waren. Van Za- charias Dase werd gezegd dat hij vol slagen onbekwaam was om de begin selen van de wiskunde te begrijpen en dat zijn verstandelijke vermogens ook op andere terreinen zeer beperkt -wa ren. En de astronoom Flammarion, die zich lange tijd met Inaudi heeft ingelaten, vertelde van zijn bescher meling dat diens geheugen uitslui tend voor getallen geschikt was. Dit rekenwonder kon nimmer enig ma thematisch inzicht verwerven en het bleek dan ook niet mogelijk hem als assistent te werk te stéllen bij het uitvoeren van astronomische bereke ningen. Toch zou het volkomen onjuist zijn hieruit de conclusie te trekken dat rekenwonders dus te kort zouden schieten in hun andere vermogens. George Parker Bidder uit Devonshire verbaasde in het. begin van de vorige eeuw d,e wereld als rekenkundig toon derkind, hetgeen hem echter niet be lette een zeer bekend ingenieur te worden. Ook Thomas Henry Safford, die op 10-jarige leeftijd binnen één minuut 'n vermenigvuldiging maak te, waarvan de uitkomst 36 cijfers besloeg, bleek over een groot wiskun dig inzicht te beschikken en stelde o.m. tabéllen op waaruit de standen van de maan aanzienlijk sneller te be rekenen waren dan vroeger het geval was. En wie zou willen beweren dat W. Klein, die oorspronkelijk genees- k-nde zou studeren, doch zich wegens geldgebrek genoopt zag zijn wonder lijke rekenkundige gaven te benut ten, op andere gebieden beneden dt middelmaat blijft? Of dat de vermo gens van Hans Eberstark, het Ween- se rekenwonder, te kort schieten? Juist dit laatste geval is zo interes sant, omdat velen vaak beweren dat een rekengenie geen talenknobbel heeft, en omgekeerd. Welnu, de Weense student kan niet alleen reke nen, maar spreekt ook Chinees, Al- baans, Georgisch en een handvol Afrikaanse dialecten! Uit deze onvolledige opsomming, zult u inmiddels wel begrepen heb ben, dat het rekenivonder zijn belang rijkste steun vindt in het geheugen. H. Pétïllon. Notaris L. stelde een grote som geld ter beschikking voor de onderneming en hij wist zich de medewerking te verzekeren van de nodige vaklieden. Vast is komen te staan, dat in een drukkerij te Luik in een vrij korte periode een bedrag van 15 iAillioen gulden aan bankbiljetten van 100 gulden werd vervaardigd. Winstgevend zaakje Verscheidene Luikenaars werden bereid gevonden de goed nagemaakte guldens in omloop te brengen. Het was een heel winstgevend zaakje, want voor ieder briefje van 100 behoefde men slechts 22,50 neer te leggen. Toen M. zich in 1949, verge zeld van een zekere B., zich opnieuw naar Nederland begaven zij hadden hier reeds verscheidene biljetten van de hand gedaan hadden zij 351 bil jetten van honderd gulden bij zich. M. kon op heterdaad betrapt worden, doch B. wist te ontsnappen. Naast deze eerste bende valse munters werkte echter nog een twee de groep, waarvan verscheidene le den ook deel uitmaakten van de eer ste. Aan het hoofd hiervan stond een zekere Antonius P. en Mathias M. uit Maastricht, beide Nederlanders. De graficus A. en de fotograaf Vic tor B. vervaardigden de cliché's voor de honderd-guldenbiljetten en deze werden hierna gedrukt door Alphon- se D. uit Luik. Deze bende vervaar digde ongeveer 2500 biljetten van 100 gulden. Uit het onderzoek in deze zaak is gebleken, dat de valse munters ook biljetten van fr. 500 en van 100 mark maakten, toeristenchèques. benzine bons en zelfs valse paspoorten. Misverstand oorzaak van Ambonezenstaking Zeeuwse kampen betuigden adhaesie met stakers Ongeveer tweehonderd van de vier honderdvijftig Ambonezen uit het woonoord Lunetten bij Vught hebben Maandagmorgen, zoals wij gisteren reeds berichtten, het werk neergelegd. Het districtscommissariaat van de Ambonezenzorg in Den Bosch deelde ons desgevraagd mee. dat de leidende Ambonezen in ons land de nieuwe Rijksbijdrageregeling, die aanleiding was tot de staking, zeer billijk widen en invoering ervan propageren. De vo rige week is in Lunetten, onder meer door deze leidende Ambonezen, voor lichting aan de werknemers gegeven. Het resultaat daarvan is geweest, dat niet alle vierhonderdvijftig werkne mers het werk hebben neergelegd, zo als eerst werd verwacht, maar minder dan de helft. De niet-werkende Ambo nezen zijn Maandagmorgen rustig in het kamp gebleven. Men hoopt hen door nog meer voorlichting er toe te bewegen het werk te hervatten. De kampraden va.n de Zeeuwse Am bonezenkampen „Koudekerke", ..Mid delburg „De Haven" „Rodanborgh" „Wilgenhof" en „Groede" hebben in een telegram aan de kampraad van het woonoord „Lunetten" hun sympathie betuigd met de stakers. Atoomalarm in V.S. Meer dan 2 millioen mensen „gedood" In de V.S. zijn Maandag bij een lucht verdedigingsoefening twaalf millioen mensen „om het leven gekomen" in de 41 steden, waar „atoomalarm" werd gegeven. In New York werden door drie „atoombommen" 2.175.000 mensen gedood en 800.000 gewond. Washington werd „vernietigd". In Washington zochten president Eisenhower, zijn echtgenote en dertig leden van zijn staf hun heil in de schuilkelder van het Witte Huis, toen sirenes weerklonken om aan te kon digen, dat twee uur later een vijan delijke atoomaanval zou worden uit gevoerd. In het drukke New York stond het verkeer gedurende tien minuten stil. In alle wolkenkrabbers kwamen luchtverdedigingsgroepen in actie. Functionarissen, die met de uitvoe ring van de oefening belast waren, hadden geen moeite de straten te doen ontruimen, maar vele mensen bleven in deuropeningen staan, in plaats van zich in schuilplaatsen te begeven. In Washington ging het congres normaal voort met zijn werkzaamhe den. Zuidafrikaanse kleurlings- kiezerswet verworpen De regering Malan is Maandag 9 stemmen te kort gekomen aan de vereiste twee-derden meerderheid in beide huizen van het parlement voor het wetsvoorstel ter wijziging van de grondwet en voorziening van aparte vertegenwoordiging van Kaapse kleurling kiezers in het Zuidafrikaan- -- parlement. Reeds drie jaar lang tracht de re gering van de Nationale Partü onder leiding van dr. Malan een wetsvoor stel aangenomen te krijgen, waardoor Kaapse kleurlingkiezers afgevoerd worden van de met de blanken ge meenschappelijke kiezerslijst en wor den geplaatst op een aparte lijst voor de verkiezing van eigen (blanke) ver tegenwoordigers in het parlement. Maartdag verscheen op de beeldscher men van televisieontvangers in acht verschillende Europese Ignden een uitzending, welke door dé Nederland se Televisie verzorgd werd. Zaterdag heeft men in de speeltuin „Oud Naarden" de generale repetitie voor dit gebeuren gehouden. Een van de programmapunten was het ballet van Sonja Gaskell, dat een voorstelling gaf van ,JHet verzonken dorp". De foto geeft daarvan een beeld. Geknoei met legergoederen Voor de Maastrichtse rechtbank heb ben Maandag de gebroeders J. P. en A. L W„ confectiefabrikanten te Heerlen., terecht gestaan. Zy hadden zich te verantwoorden wegens ver duistering van goederen ten nadele van de Nederlandse staat. Zij zouden van de stoffen, die zij ontvingen ter verwerking tot uniformen voor de marine, de luchtmacht en de land macht. belangrijke hoeveelheden heb ben achtergehouden. In de dagvaarding werd deze hoe veelheid op rond 5000 meter stof ge raamd. De staat zou hierdoor voor f38.000 zijn benadeeld. De verduistering geschiedde, door dat restanten stof niet werden iiige- Wielrijdster slachtoffer van druk verkeer. De 39-jarige wielrijdster R. R.van der Z. uit de Gouverneurlaan te Den Haag is Maandag omstreeks half twee in de Grote Marktstraat te 's- Gravenhage in de drukte van het ver keer gevallen en onder een naast haar rijdende P.T.T.-bestelauto terechtge komen. Zy werd door het achterwiel overreden en op slag gedood. Suikerafzet liep in Nederland iets terug. Na afschrijvingen ad 1.950.958, interest-betaling van 867.247 heeft de N.V. Centrale Suiker Maatschap pij te Amsterdam over 1952/'53 een saldo winst behaald van 1.445.956. Voorgesteld wordt een dividend van 10 procent, waarvan evenals het vori ge jaar 2 procent in contanten en 8 procent in aandelen. De afzet van suiker in ons land was weer iets kleiner dan het jaar te voren. De verwerking in suikerhou dende goederen voor export liep meer achteruit dan deze vermindering, zo dat de consumptie per hoofd een klei nigheid toenam. De productie van bietsuiker was niet voldoende om in de binnenlandse behoefte te voorzien. leverd. In deze zaak werden twaalf getui gen gehoord. Een der getuigen ver klaarde, dat de verdachten er zelfs in waren geslaagd uniformen voor een schutterij te vervaardigen van stoffen, die aan de Nederlandse staat waren onttrokken. De officier van justitie, jhr mr F. van Rijckevorsel, eiste tegen ieder der verdachten twee jaar gevangenisstraf. De rechtbank zal 29 Juni a.s. uit spraak doen. President Robert werd tot 2% jaar veroordeeld. Ter beschikking van regering. De Maastrichtse rechtbank heeft Maandagochtend de 31-jarige kleer makerszoon R. L. uit Den Haag, „President Robert", veroordeeld tot 2 jaar en 6 maanden gevangenisstraf met daarna terbeschikkingstelling van de regering. L. was de noofdfi- guur uit de geschiedenis van het lu xe jacht, aan boord waarvan een Maastrichtse notaris, een Heerlense leraar en een Haagse manufacturer naar een huns inziens veilige uitwijk plaats hadden gezocht tegen een dreigende communistische invasie, die hun door L. was voorgespiegeld. K.A.B. stelt zich achter bisschoppelijk mandement Het openingswoord van de Maan dag in het Jaarbeursrestaurant te Utrecht gehouden verbondsvergade ring van de Katholieke Arbeiders Be weging heeft de voorzitter, de heer J. A. Middelhuis, uitsluitend gewijd aan het mandement van de geza menlijke bisschoppen over „de ka- 'hoiiek in het openbare leven van Jeze tijd." De heer Middelhuis noemde het duidelijk, dat de K.A.B. van deze tijd gaarne en eerbiedig luistert naar en gevolg geeft aan wat de bisschoppen de katholieken in dit mandement voorhouden. Het, is, aldus de voorzitter, alsof de bisschoppen het op willen nemen tegen zovele aanvallen van de laatste jaren ook op de K.A.B., wanneer zij verder betogen, dat »a*s w9 *n ons *e" vensbeschouwelijk verdeelde land de katholieke opvattingen willen doen gelden, dan kan dit in het algemeen in een geordende maatschappy moei lijk anders dan organisatorisch." De heer Middelhuis zeide er begrip voor te hebben, aat met name door het verbod der bisschoppen het NVV zich pijnlijk getroffen en gegriefd blijft voelen. Het is naar zijn mening ongetwijfeld de grote verantwoorde lijkheid van de bisschoppen voor het heil der zielen, aldus spr., die hen noopte deze strenge bepaling te hand haven. In de middagvergadering hield het lid van het dagelijks bestuur van de K.A.B., de heer J. Mertens, een be schouwing over het advies van de Sociaal Economische Raad betreffen de de wettelijke ouderdomsvoorzie ning. Zaterdag hebben in een weloverlegde overval een twaalftal ledep van het Ier se republiekeinse leger 100 geweren uit een Brits legerdepot in Noord-Ierland „veroverd". Er vielen doden nocH ge wonden. Het legerdepot lag ongeveer tien mijl van de grens der republiek Ierland. Koningin Juliana, vergezeld door prinses Margriet, heeft Maandagmid dag de speeltuin Oud-Naarden be zocht om aanwezig te zijn bij het te levisieprogramma „Een feest ver van huis", dat de Nederlandse Televisie stichting heeft uitgezonden als haar aandeel in de Eurovisie-reeks. Zowel de Koningin als de prinses toonde zich vol belangstelling en kwa men meermalen tijdens de uitzending rmiiuiw I ["mabybubcheh"] Eindelijk, toen de ongelooflijk lange avond toch bijna was afgelopen, ver scheen Lucas, door Peter Fentiman knorrig begroet met een: „Zo, kom je ook nog eens?" „Had je me nodig?" vroeg Lucas, hem aankijkend met een blik, waarin zijn minachting voor het individu slechts lichtelijk emaskeerd werd door conventionele beleefdheid jegens de gast. „Och, ik wil graag wat onderling contact houden", klonk het brommerig antwoord. „Waarover?" „Wel, over wat gebeurd is natuur lijk". „Sinds het vertrek van de politie is er niets gebeurd. Wat verwachtte je dan? Een arrestatie?" En toen hij zich deze vraag liet ontvallen, drong het aanstonds tot Fiora door, dat zijn zenuwen wel zwaar op de proef moes ten zijn gesteld. Anders zou hij geen woorden gebezigd hebben, die regel recht, tegen de ongeluks-theorie in druisten. „Meneer Fentiman dacht, dat er misschien iets... iets naders zou zijn ontdekt", zei ze vlug om de onaange name, onheilspellende indruk van het woord „arrestatie" zo goed mogelijk uit te wissen. „Neen, er is niets anders ontdekt", hernam Lucas, maar op vriendelijker toon jegens Fiora, dan daareven tot Peter. Het „inquest" in Dinsdag". „Daar behoeven wij niet te verschij nen, wel?" informeerde Rex Chean zenuwachtig. „Neen, ieder die vertrekken wil, kan dat morgen vrij en ongehinderd doen". „Morgen vroeg dan", bromde de oudste broer Fentiman goed hoorbaar. Blijkbaar was hy tot de overtuiging gekomen, dat voor deze éne maal vroeg opstaan gewenst kon zijn. Lucas keek de twee broers koel-min- achtend aan. „Als u, immers zulke goede vrienden van Nan, intussen voorde begrafenis wenst te blijven..." stelde hij voor. „Wat?! Neen, alsjeblieft niet! Be grafenissen zijn niets voor ons", riep Peter Fentiman heftig. „Ik heb ge zworen, er nooit een te zullen bijwo nen". „Ja, maar van één zul je toch moei lijk kunnen wegblijven", merkte Bar bara ondeugend op. „Welke dan?" „Die van jezelf!" „Zeg zulke dingen iet, ze brengen ongeluk aan". „Och, arme schat, je bent helemaal van de wijs nietwaar?" plaagde ze, glimlachend haar kleine witte tandjes tonend. „Als onze goede beste briga dier hier nu was, zou hij jou vermoede, lyk van een moord verdenken". Dat was teveel! Peter Fentiman sprong bijna uit zijn vel. „In s hemels naam, Barbara, maak niet zulke laffe grappen. Heb je dan hoegenaamd geen begrip van fat soen?" Welke vraag Barbara hartelijk deed lachen, gezien, naar ze zei, de persoon van de vraag-steller. „Ik geloof niet, dat die brave bri gadier iemand of iets in dit huis zou verdenken", spotte Ashley, wat Fiora allesbehalve prettig vond. „Wat bedoel je daarmee precies?" vroeg Lucas, terwijl hij Ashley scherp en doordringend aankeek. Fiora ken de die blik uit zijn heldere blauwe ogen en begreep, dat de opmerking hem woedend had gemaakt. „Och, de man leek me een van die bovenste beste dorpsautoriteiten, be zield met een diepe, feodale eerbied voor de mensen van het grote huis", zei Ashley luchtig. „Ik vernachtte elk ogenblik, dat hy je „jongeheer Lucas" zou noemen en hij was er m.i. erg be zorgd over, dat de grote lui zoveel last werd aangedaan". „Ik geloof, dat je de brigadier be oordeelt op grond van verhalen in de tectiveromans", antwoordde Lucas droogjes, maar Fiora zag, dat hy een „in het beeld". Zo toonden de tele visiecamera's de Koningin en de prin ses druk in actie met het uitreiken van speciaal voor deze gelegenheid bedrukte shawls, waarvan elk kind er een ter herinnering meekreeg. Na afloop van de uitzending liet de Koningin verscheidene medewerkers van de televisie aan zich voorstellen. Omstreeks kwart over zes vertrok zij weer naar'het paleis Soestdyk. van zyn handen krampachtig samen kneep. „Hij is een gewiekst en plichts getrouw man... ofschoon ik helemaal niet wil ontkennen, dat hij Adèle en mij van kind-af-aan heeft gekend". „Je bedoelt, dat het je niet gemak kelijk zou vallen, hem op een dwaal spoor te leiden?" „Slaat dat „je" op mij persoonlijk?" informeerde Lucas koel. De vraag deed even een onheilspel lende stilte ontstaan, maar Ashley herstelde zich vlug en verzekerde glimlachend: „Ik had niet „je", maar „iemand" moeten zeggen". Zijn opmerkingen hadden zozeer Flora's verontwaardiging gewekt, dat ze haar verloofde wel had kunnen slaan. Wat bezielde hem bij deze ma nier van doen? Hoe durfde hij Lucas in de schoenen te schuiven, dat deze er op uit was, de justitie om de tuin te leiden, ten behoeve van zichzelf of van anderen? Toen Ashley zich dan ook glimla chend tot haar wendde, gaf ze hem een uiterst koele blik terug en stond op, zeggende, dat ze naar bed ging. Een mededeling, die blijkbaar ieder een uiterst welkom was, omdat, nu Fiora eenmaal het verlossende woord had gesproken, het gedwongen sa menzijn met spoed kon worden opge heven Fiora was juist in bed gekropen en had nog niet eens het licht uitgedraaid toen er op de deur geklopt werd en na haar „binnen" Adèle de kamer betrad. „Ga hier zitten kindlief", zei Fiora, hopend, maar ook vrezend, de een of ren. „Heb jij óók het gevoel, dat je nog andere mededeling van Adèle te ho- niet slapen kunt? „Slapen? Ik heb er niet eens aan gedacht", zei Adèle, terwijl ze op een stoel naast het bed ging zitten. „Ik gevoel me, alsof er nooit iets normaals Het Wereldgebeuren Drie stijlen Anthony Edon. de Britse minister van buitenlandse zaken, heeft in Genève gedineerd met Molo- tow, thee gedronken met Tsjoe En Lai en een glas bier of een ander drankje tot zich genomen bij Bidault. Daarna heeft hij datzelfde gedaan met een reeks andere gedelegeerden en toen is hij de rij opnieuw langs ge gaan. de rij van dineren, theedrinken, ontbijten of wat men maar wil. Tijdens die genoegelijke bijeenkom sten kwam het dan heel vertrouwelijk tot de grote zaken, die de conferen tie van Genève tot de allergrootste mislukking dreigen te maken, welke zich in de laatste jaren op diploma tiek gebied voordeed. Maandag was minister Anthony Eden zover, dat hij de moed liet zak ken en tegen Dinsdag de beëindiging van het Geneefse overleg voorspelde. Er zijn mensen in de Verenigde Sta ten, mensen, die zich over dit di plomatieke optreden van minister Eden vrolijk hebben gemaakt. Ze zagen er eigenlijk een herleving in van de diplomatie in „oude stijl", de diplomatie van de jaren voor 1914, of zo men wil van vóór 1930. toen mannen als Hitler en Mussolini nog niet met spijkerlaarzen en demago gen-taal door de salons van het di plomatiek vernuft hadden gewandeld. De altijd wellevende Eden waar schuwde te Genève in gepolijste taal de heer Molotow, dat de communisten toch niet het onderste uit de kan moesten verlangen met oogmerk om na het verkrijgen van dat onderste ook nog de kan zelve in bezit te krij- gtHij lichtte Tsjoe En Lai in, dat Chi na het geduld van de Verenigde Sta ten met verder op de proef moest stellen, want dat de regering van de ze Staten toch al zo weinig genesgd was om met China te praten. En hij verbaasde er zich over, dat minister Bidault wie had dat gedacht van zo'n trouwe bondgenoot? helemaal niet bereid bleek om Indo-China be schikbaar te stellen als de taart, die onder toezicht van Londen. Washing ton en Peking uitgereikt zou worden aan de volkeren van Vietnam, Cam bodja en Laos- Taartwaarvoor Frankrijk dan het mes zou mogen leveren om de lekkernij te verdelen. Tegenover deze diplomatie in oude stijl, stelden de communisten in Genève hun eigen stijl van on derhandelen. Die stijl van onderhandelen houdt in, dat men eerst begint met te vech ten. Welnu, dat gevecht was destijds in Korea en op het ogenblik in Indo- China levendig gaande en aan die on derhandelingsvoorwaarde was dus te Genève voldaan. De „stijl" eist ver volgens. dat men maximale eisen stelt, die zo ongeveer een onvoor waardelijke capitulatie van de tegen partij inhouden. Daarna doet men enige minimale concessies, die de on voorwaardelijke capitulatie enige tijd verschuiven, maar toch volkomen op die uiteindelijke capitulatie zijn ge richt Men houdt dan voor het forum van de wereld daverende politieke re devoeringen vol van de hevigste ver wijten (deze redevoeringen worden in extenso gepubliceerd in de commu nistische pers) en onderhandelt intus sen in het geheim over de harde fei ten. Voor Indo-China zijn die harde fei ten: verdeling van Vietnam in twee stukken, waarbij de stad Hanoi aan de Fransen mag blijven, maar geen verbinding meer mag hebben met de havenstad Haiphong, zodat de Fran sen daar militair gesproken met de handen óp de rug gebonden ko men te staan. Tot zover de communistische on derhandelingstactiek. Tenslotte zijn er in Genève ook nog de Amerikanen. Die lopen daar met verstoorde gezichten rond. Hun diplomatie is er een van „Bes te kerel, laten we ronduit praten als je m'n vriend wil zijn, maar pas op je krakende knoken, wanneer je m'n vijand bent". Te Genève zijn ze in het „kraken de knoken"-stadium. Tot nog toe heb ben ze aan geen enkele vertrouwe lijke bespreking met Tsjoe En Lai deelgenomen, want officieel bestaat Rood-China niet voor hen. Tot de heer Molotow hebben ze eigenlijk alleen maar gezegd: „Je hoort r.let tot m'n vrienden en daar om heeft praten weinig zin". Dit is geen diplomatie in de oude stijlwant die oude stijl schreef voor, dat men juist met tegenstanders op een verfijnde manier de degens kruiste Het is diplomatie in de hard-ge- kookte stijl van de Verenigde Staten- Ziedaar dan de drie diplomatieke stelsel tegenover elkaar gezet: het Engelse, het communistische en het Amerikaanse Ze verschillen zo sterk, dat het is alsof men er in drie ver schillende talen langs elkaar heen zit te praten. Maandag kwam Eden tot de con clusie, dat dit gepraat geen uitzicht biedt- Hij zal wel gelijk hebben. De drie stijlen zijn nimmer met elkaar in overeenstemming te brengen! meer zal gebeuren". Een ogenblik zwegen beiden. Toen zei Fiora zacht, ze wist niet precies waarom „Je went aan alles. Adèle, zeggen de mensen altijd en ik ben er van overtuigd, dat ze gelijk hebben". „Misschien, ma-r op dit ogenblik is het moeilijk te geloven". Wéér trad stilte in, terwijl Fiora zich afvroeg, of ze elkander wel van nut konden zijn met daar zo te zitten sa men, maar ieder in eigen, geheime ge dachten verdiept. Toen hernam Adèle. langzaam spre kend. alsof ze de woorden zorgvuldig uitkoos: Ik heb juist met Lucas ge praat over.,,'t inquest".en de var gen. die daar gesteld zullen worden". „Ja... en?" „Het is vrywel zeker, dat jij, als de naaste bloedverwante, gehoord zult worden." „Ja, dat geloof ik ook..." Fiora had notabene by'na vergeten, dat Nan be trekkelijk na familie van haar was. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 5