jS Per kampeerwagen naar Ardennen en het Eifelgebergte Ukcuèw kaoen Knap óp die kale schutting met WINNEN VAN EIWIT UIT GRAS THANS MOGELIJK NEDERLANDS JEUGDVERBOND HOUDT EEN PINKSTERKAMP Hiiumwi I ZATERDAG 5 JUNI 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 5 HET LEVEN IS ALS EEN KAMELEON Kameleon. Ja, we weten wel, dat veel kam peerders voor de paar weken dat ze met vacantie zgn, alle leeftocht uit Nederland meenemen. Zeker het zal wel goedkoper zijn, zoals vacan- Advertentie. tie houden in een caravan of tent toch al minder duur is dan het over nachten en eten in hotels, maar men mist een wezenlijk deel van de char me der vacantie, wanneer men zijn menu niet kruidt met enkele smaak jes uit de streek. De tong mag mee genieten van hetgeen het land de ogen biedt. En een kampeerwagen is vandaag de rustige huiskamer, van nacht de ordelijke slaapkamer, maar morgen het landelijk cafeetje met een fles op de tafel en morgennacht een chalet, waar de koelenbel u wekt. Een caravan is geen onverstoorbare treincoupé, maar 'n interieur, waar binnen men met de omgeving als «en kameleon verschiet van kleur. De moderne caravanner heet Jansen voor de douane en Jeanson (of zo iets) voor zijn vrouw, die met knof look manoeuvreert en een forel in wat boter laat sudderen. Caravan: zomerhuisje op wielen (Van een onzer redacteuren). Remouchamps Nog een paar gomzensprongen, nog een paar struike lingen en we hadden de weg gevolgd, die weleer de opstandige boeren had den afgelegd om de kasteelheer andere „belastingvoorstellen" te doen. Een landschap, dat zichzelf ©en beetje respecteert, dient een paar ruïnes te heb ben en enkele min of meer gave kastelen. Men kan moeilük van vacantie terugkomen, Wanneer men niet 't ve rhaal kan opdissen van een klimpar tij naar een ruïne. Diep beneden, waar ook de witte kampeerwagen stond, klotste de Ourthe heftig over rotsblokken en gladgespoelde keien. Slingerend zocht het ri viertje zich een weg door het dal. Anno 1954 drinken we thee ln een caravan, en volgen een 700 jaar oude route naar boven, waar de ruï nes uitzien op het Oosten, strate gisch hoog op de heuvels. Anno 1954 ook ziet men aan de overkant van het riviertje de met dynamiet „kunstmatig verouderde" ruïnes die tien jaar geleden dreigend uitzagen naar het WestenStrategisch onder in het dal. Eens zagen de rij ken hoe achter de boeren de zon op ging. Zevenhonderd jaar later zag het Derde Rijk de zon voorhaar ogen ondergaan. Ruïnes aan weers zijden van de Ourthe, maar tussen de keien zoeken jonge forellen een goed bestaan. Net als zevenhonderd jaar geleden. Wie een forel wil zien, moet goed kijken, want in hun gestreepte pak je gelijken ze precies op hun omge ving. Aanpassing ook tekent de vrije beschaafde mens die niet wenst op te vallen. Immers, zomin als men een concert bezoekt in pyama, be steld men boerenkool in het Lido. In Nederland gaat men kaarsrecht van stad tot stad. In de Ardennen gaat men leren, hoe men vol verrassingen zwierig draait en keert van dorp tot dorp, hoe men een weg zoekt van dal tot dal, zoals die forellen van kei tot kei. Daarom is een kampeerwagen Iets verrukkelijks, omdat men zijn huis je op wielen van tussen de boerenkool heeft vandaan gehaald en rijdt naar waar wilde wingerds groeien, omdat men er de pyama naast het smoking heeft hangen en omdat men eigen handig met een plechtig gebaar de theebus sluit en de kurketrekker te voorschijn haalt. De groen beboste hellingen van de Ourthe zullen dra plaats maken voor een enkel akker tje van goud-groene druiven. In een caravan leeft men intenser mee met een landschap dan in een trein. En zo gezien is een vliegtuig helemaal een onding voor vacantie. Dat een caravan nog heel andere eigenschappen en merkwaardighe den heeft, merkt men eerst, wanneer men haar een paar dagen tot woon huis heeft. Nimmer zal men straffe loos met een ambtelijk „Jansen-ge- zicht" in ben caravan kunnen gaan rijden. Een vacantie-tocht per kam peerwagen, zoals ook per tent, wordt alleen dan een succes, wanneer men hoe verrukkelijk romantisch vandaag een Johnson, morgen een Johanson en overmorgen een Jans sen denkt te zijn. Dat alles leert de eerste slingering van een Ardennen- dal. Dat is de Ourthe 1954 wanneer men de theebus sluit. Een caravan is een verrukkelijk ding, omdat niemand komt aanbel len, er geen stofzuiger is en geen kachel. Het is waar, de meeste men sen hebben er geen Idee van hoe heerlijk het is een beetje van al dat technische comfort te missen. Niet dat men deze dingen niet nodig zou hebben, zoals ln een ho telkamer, maar eenvoudig omdat ze er niet zijn. Wie nooit met een stof fer het zand van de vloer heeft ge veegd. zo regelrecht de deur uit, kent het voordeel ervan niet boven een deftige stofzuiger op een duur tapijt. Neen, niet voor altijd maar zo maar voor een paar weken. Rei zen misschien daarom de vrouwen zo graag in een caravan? Ongetwij feld, meenden we na een paar da- Sen, maar ook andere factoren spe- ■n een rol, maar daarover later. Boerenedelman. Wie bij Pont de Scay de Amblève passeert, komt in het nog mooiere dal van deze rivier. Nog majeteiste- lijker verheffen zich de heuvels, nog dieper zijn de dalen, nog losser lig- gën de huizen neergestrooid rondom scheve kerktorentjes Het land wordt zorgelozer en opent grootsere ver gezichten. Haar bossen worden ge heimzinniger. En een glas Sylvaner, afkomstig uit het verdere Zuiden vertelt al iets van hetgeen ge nog niet weet, maar dat in zijn zorge loze charme de caravanner toelacht. Dat Is het geheim van vacantie we ten te houden, de mogelijkheid om het burgerlijke maskertje van Jan sen weg te lachen en eindelijk zich zelf te worden, gevarieerd als de Ardennen zelf. verrassend als een bocht van de Amblève. De Sylvaner is een boerenedel man, een avontuur met de grond Een jaar en negen maanden voor „grote bouwer". De Amsterdamse rechtbank heeft de 43-Jarige metselaar J. F E. uit Amsterdam wegens oplichting, meer malen gepleegd, veroordeeld tot een gevangenisstraf van een Jaar en ne gen maanden met aftrek. Tegen hem was 2% jaar geëist. De metselaar heeft van diverse personen sommen geld te leen ge- Kregen, nadat hij verteld had, dat nd de bouwer was van het nieuwe post kantoor in de St Anthoniebreestraat te Amsterdam. Ook vertelde hij soms, dat hij pas acht huizen had gebouwd aan de Farnassusweg te Amsterdam. Het geld had hij nodig om in Mep- pel een goedkope partij hout te ko pen. De slachtoffers hebben hun geld nimmer terug gezien. Twsalf arbeiders zijn om het leven gekomen en bijna tweehonderd gewond door het ontploffen van een stoomketel. Het ongeluk deed zich voor te Ben Hatsjem, ten Zuiden van Teheran. Caravans onderweg in de Ardennen waarop hij ls gewassen. Hij verrast als een bochtig landschap, maar is ook weer eerlijk als een dorpspoëet. Zeker de goudgroene Sylvaner mist de adeldom van een rijk familiege slacht, maar zij past in de kleine dorpjes van de Elzas en de Maas. Zij past ook langs de wegen van Ourthe en Amblève, die naar het Zuiden leiden. Zij mist al de rust van een glooiende helling en een statig bos. maar flirt met een ele gance welke nog Zuidelijker van toonsoort is. Daarom parkeert de moderne caravanner bij de Amblève znn auto en schenkt hij zich een glas in van deze nobele boerendoch ter onder de wijnen. En daarmee is het avontuur van een vacantie in het Zuiden begonnen. Op dit mo ment toast Jeanson op het land, dat hij nu al liefheeft, toast hgeop de gulle hartelijkheid van het Amblève- dal. IN 11 FLEURIGE TINTEN. MAT CM GIAN7FN0 LABORATORIUMWERK TE WAGENINGEN. Kan van betekenis zijn voor de veevoederpositie Onder leiding van prof. ir. J. J. I. Sprenger worden in het droogtechnlsch laboratorium van liet centraal instituut voor landbouwkundig onderzoek te Wageningen proeven genomen, die ten doel hebben, door middel van een speciaal gecostumeerde pers, sap uit gras te winnen. Het blijkt moge lijk te zijn, uit dit sap eiwit te extra heren, dat vrij is van oelstof. De We reld Voedsel- en Landbouw-organisat ie van de Verenigde Naties toont gro te belangstelling voor de proefnemin gen op dit gebied. Hierin kan name lijk een middel liggen om de voedingstoestand te verbeteren in minder ontwikkelde gebieden, waar grote eiwittekorten voorkomen, zodat daar voortdurend ernstige gebreksziekten optreden. Het proces biedt eveneens moge lijkheden ter verbetering van de veevoederpositie. Niet-herkauwers (speciaal varkens en pluimvee) kun nen slechts een beperkte hoeveelheid gras tot zich nemen, omdat hun spijsverteringsorganisme niet is in gesteld op verwerking van de grote hoeveelheid (celstof), die hierin voorkomt. Het is evenwel moeilijk te voor spellen of dit zeer nieuwe precedé toekomstmogelijkheden heeft voorde Nederlandse landbouw. De installa tie te Wageningen verkeert nog min of meer in een ontwikkelings stadium en is nog niet voor de praetgk geschikt. De nieuwe werk wijze is evenwel belangrijk genoeg om grondig te worden bestudeerd, aldus deelt men ons van de zijde van het ministerie van landbouw mede. Voldoende grondstof. Aan de aanwezigheid van de vol doende goedkope grondstof behoeft niet tc worden getwijfeld. Ongeveer de helft van de in Nederland aan wezige cultuurgrond is in gebruik als blijvend grasland (meer dan een millioen ha). De hoeveelheid eiwit, die hierin voorkomt, is ruimschoots voldoende om in de eiwitbehoeften van het Nederlandse volk te voor zien. In ruwe cijfers kan men stel len, dat ln de oogst van akkerbouw producten 300.000 ton eiwit aanwe zig is en in het gras 700.000 ton, terwijl de consumptiebehoefte van de orde van 250.000 ton ls. Dit ei wit wordt door de mens geconsu meerd in de vorm van vlees en zui- vedproducten. Het proces, volgens hetwelk deze omzetting verloopt, is helaas weinig efficiënt, omdat slechts een zeer beperkt percentage van de plantaardige eiwitten wordt omgezet in dierlijk eiwit (bij vlees 5—10 bij melk 20—30 Dien tengevolge zijn deze voedingsmidde len kostbaar en voor vele groepen van de wereldbevolking onbetaal baar. Bij de thans in studie znnde bewer kingsmethode van gras, kunnen ook andere gewassen als grondstof wor den gebruikt. Zou het procédé der halve in de toekomst practisch uit voerbaar blijken, dan zijn er ook verwerkingsmogelijkheden voor op veilingen doorgedraaide groenten, erwtendoppen bij conservenfabrie- ken, snijmais etc. Verdere mogelijkheid Het eiwitpersen biedt nog een verdere mogelijkheid. Er zijn in ons land heel wat grasdrogerijen, waarin het gras (en vaak ook lucer ne en. andere groenvoeders) kunst- mailgS worden gedroogd om in ge conserveerde toestand als winter- voer dienst te doen. Bij dit drogen wordt water verdampt en dit is steeds een duur proces. Om de toe te voeren warmte wat te beperken wordt het gras daarom na het maaien, gedurende kort© tijd na tuurlijk, voorgedroogd, waarbij het vochtgehalte terugloopt. Echter kun nen er door deze voordroging ook enkele kostbare voederbestanddelen verloren gaan, hetgeen afhankelijk is van de weersgesteldheid. Er zul len nu dit seizoen brj een bepaalde drogerij, zowel als in het laborato rium; proeven worden genomen met een lichte persing van net gras. Het uit het sap gewonnen eiwit wordt dan aan het uitgeperste product toegevoegd. Op deze wijze kan het voordrogen op het veld vervallen, waardoor een goedkopere en regel matiger aanvoer van het gemaaide product aan de drogerij mogelijk wordt. HET ZIET ER ZO ONSCHULDIG UIT I Let op deze communistische mantelorganisatie (Van onze parlementaire redacteur) De algemene secretaris van de Communistische Partij Nederland, dc heer Paul de Groot, heeft dezer dagen bekend gemaakt, dat de party gezuiverd zal worden van de elementen, die niet geheel zuiver in de communistische leer zyn, of de bedoelingen van de communistische tactiek en agitatie nog steeds niet begrijpen. Een aantal communistische leden van vertegenwoor digende lichamen zal worden geroyeerd. Het is een drastische maatregel, die overigens niet ln het minst afwijkt van de methode, die in de landen ac hter het ijzeren gordijn herhaaldelijk wordt toegepast. De C.P.N. zal een aantal leden kwijt raken en zij zal ver moedelijk ook kader moeten missen. Daar dient, wil de C.P.N. in ons land, waar haar macht in de laatste jaren duidelijk tanende is, nog enigszins voet aan de grond houden, iets teg enover te staan. De spreuk indachtig, 3 heeft, dat wie de jeugd fieeft, ook de toekomst heeft, richt de propaganda-actie van de C. P.N. zich vooral op de jonge men sen. Dat is haar goed recht, doch be denkelijk wordt naar optreden, als zij haar propaganda hult m het kleed der neutraliteit. En dat gebeurt op duidelijke wijze voor hen, die in staat zijn door de schone schijn heen te zien. Een voorbeeld daarvan levert het Algemeen Nederlands Jeugd Ver bond, dat op 5, 6 en 7 Juni a.s. bij Hulshorst een Pinkster-festivalkamp houdt. Het A.N J.V. is een mantelor ganisatie van de C.P.N. Het probeert op allerlei manieren nieuwe leden te werven, o.a. door filmavonden, bui tenlandse reizen en zomerkampen te organiseren. Deze activiteiten wek ken de indruk niet uit enige politie ke nartij voort te komen, maar zg, die "door de verschillende attracties worden aangetrokken, merken al gauw, dat zrj in een links-extreme groep terecht gekomen zijn, zodra zij de communistische toespraken horen of communistische pamfletten lezen. Ook voor het Pinkster-festival kamp van het A.N.J.V. staan heel wat attracties op het program, die niets met politiële te maken hebben, zoals sport, spelen, athletiek, demon straties in judo, boksen en turnen, muziek en zang, kampvuur met bal en zelfs televisie. Men kan er echter verzekerd van zijn, dat de kampleiding niet zal na laten enkele redevoeringen te houden van duidelijk communistisch karak ter. Misleiding. De geest en de opzet van dit kamp komen geheel overeen met de com munistische tactiek van het werken op „brede basis", dat wil zeggen het Sl Zó boeiend is nu PANORAMA trekken van ook niet-communisti- sche jongeren. Een aantal argelozen loopt het gevaar in een omgeving verzeild te geraken, waarin zrj zich beslist niet op hun plaats gevoelen. Het is daarom, dat wii menen goed te doen de verwerpelijke methoden van de C.P.N. te signaleren. Men heeft op het ogenblik reeds een onschuldig uitziend sportbureau en een cultureel bureau, dat zorgt voor toneeluitvoeringen met een communistische tendens. Een ver koopcentrale stelt allerlei spelmate rialen en studieboeken ter Deschik- king. Men streeft voorts naar „culture le uitwisseling". De voorz'tter van het A.N.J.V.. Joop Wolfft ls enige tijd geleden naar Indonesië geweest en hij heeft daarover een boekje ge schreven, waarin nog altijd de schuld van de ellende en de. armoede ln In donesië wordt toegeschreven aan „kolonialisme" en „imperialisme". Het A.N.J.V. maakt veel propa ganda door middel van kleinere jeugdbladen, die voor de aandachti ge lezer min of meer duidelijk hun communistische afkomst verraden. Wij noemen „De Korte Golf" in Rot terdam, „Strijdende Jeugd" ln Am sterdam, „De Ratelaar" speciaal voor de Jordaan in Amsterdam en „De Wegwijzer" voor Twente. Ook de Zaanstreek wordt met „medede lingen" overstroomd. Ook de E.V.C. Behalve het A.N.J.V. tracht de E.V.C. eigen jeugdgroepen te vor men onder ae jonge arbeiders, met het doel in de bedrijven actie te voeren voor hogere Ionen en meer vacantie. Deze groepen staan even eens bloot aan communistische beïn vloeding door blaadjes, cursussen en toespraken. De C.P.N. en haar mantelorgani saties hebben blijkbaar hard een intensieve propaganda nodig. In ons democratische land kunnen zndeze vrij voeren. Maar er mag verlangd worden, dat men strijdt met open vizier. Telkens weer blijkt, dat de C. P. N. de misleiding niet schuwt... 9 De Westduitse regering heeft bekend gemaakt, dat zJJ de belasUngfadlSteiten ter stimulering van de export na einde 1959 zal opheffen. Dit te het voornaamste besluit, dat voorkomt in de Donderdag te Bonn gepubliceerde Brits-Duitse ver klaring over de afschaffing van maat regelen inzake exportstimulerlng. I MABYBURCHEtT 24. „Vond je dat?" vroeg Adèle, terwijl ze het beddelaken in de hand verfrom melde. „Tom zei ook, dat ze me goed stond". Een ogenblik bleef Fiora zwijgen, toen sprak" ze behoedzaam: „Ik zag, dat Tom je bewonderde". „Ja, tot Nan weer zijn kant uit keek". „O, Adèle!" riep Fiora uit, nog meer van haar stuk gebracht door de kalme stem. waarmee Lucas 'zuster had ge sproken. „Och, het dient tot niets, weet je. Ofschoon en nu keek Adèle haar toch met een tikje vrolijkheid aan „ofschoon ik geloof, dat je vanmiddag je best tegenover Tom gedaan hebt „Och, ik zag geen reden om hem de dingen niet in 't ware licht te laten zien", verklaarde Fiora ronduit. Adèle schudde even het hoofd. ,,'t Helpt alleen zolang Nan er niet is. Als ze..." de stem begaf haar even, maar nam daarop bijna angstwekknd in omvang en. scherpte toe... „als ze er maar niet telkens wéér was". Fiora slikte eens en bracht toen hgt gesprek op een ander onderwerp. „Adèle, ik heb een heleboel over de toekomst nagedacht. O, niet bepaald en niet alleen over mgn eigen toe komst, maar ook over de jouwe. Ik ben tot de conclusie gekomen, dat je naar Londen moet gaan en daar les nemen in het schilderen, zoals je im mers graag wilt. Als dit weekend- partijtje is afgelopen zal ik mijn zaak waarnemer schrijven, die al mijn gel delijke aangelegenheden regelt. Ik heb inderdaad een massa geld en het zou belachelijk zijn, als ik niet voor mijn één-en-twintigste over een deel ervan naar goedvinden kon beschikken". Terwijl ze sprak had Adèle haar met grote ogen aangestaard. „Maar beste kind, zó eenvoudig kan het toch niet zijn", merkte ze ten slotte op. „Waarom niet?" „Och, hoe zal ik het zeggen? Het komt me ongelooflijk voor. 't Lijkt op het zwaaien met een toverstaf". „Maar het ls niet ongelooflijk, het ls mogelijk! Ik wil, dat het mogelijk zal zijn?" riep Fiora, zowel ontroerd als verheugd door de vergelijking met een tovenares. Adèle lachte zacht en nam Fiora's hand in de hare. „Maar er zouden al lerlei moeilijkheden overwonnen moe ten worden". „Niet zo veel, maar hoe dan ook, waarom zouden deze moeilijkheden onoverwinnelijk zijn?" vroeg Fiora, op dit ogenblik heel sterk de dochter van haar vader. „Ik weet het niet... het klinkt alles zo echt, als jij erover spreekt, maar toch..." „Och, jij hebt je teveel gewend aan de idee, dat tegenspoed iets is, waarin je je moet schikken", verklaarde Fio ra koppig. „In werkelijkheid is het iets dat kan worden uitgeschakeld". „Ja maar", wierp Adèle, zwak glim lachend tegen: „Ik kan me niet goed indenken, dat ik Lucas en Nan hier alleen zou laten". „Kom, kom, ik blijf immers nog een tijdje". „Ja, dat is zo", gaf Adèle toe. zich nochtans vol twijfel op de lip bijtend. „Maar ik mag je toch niet als een soort stootkussen aan je lot overla ten". „Wat dat betreft, ik ben heel wat beter geschikt voor de stootkussen- rol dan jij", gaf Fiora te kennen. „Als iemand echt gelukkig en bovendien financieel onafhankelijk is, kan hij te gen een stootje!" „Ik geloof, dat je gelijk hebt, Fio ra", erkende Adèle met een glimlach. Fiora ging echter niet verder op het onderwerp in en stelde nu een vraag, die haar reeds enige tijd bezig hield: ,Wie is die Barbara toch „Wat bedoel je? Ze is variété-ar ti- ste van enige reputatie". „O, ja, dat begrijp ik. Maar... ze be- roette Lucas zo buitengewoon ult- undig. Ik geloof niet, dat de meeste mensen zoiets aandurven, maar hij liet haar begaan". „Barbara geeft haar uitverkorenen niet veel kans, haar niet te laten be gaan", lachte Adèle. „Intussen", ze aarzelde even. „weet ik zelf niet pre cies, hoe him verhouding is... of wès. Ik geloof, dat hij van plan is geweest, haar ten huwelijk te vragen, maar toen stierf vader en vond Lucas, dat hij niet in een positie was om te trou wen. Soms heb ik ook wel gedacht, dat alles van haar uitging en dat ze in elk geval met hem getrouwd zou willen zijn. 't Valt niet mee, Fiora, om naar Lucas' opvattingen en gevoelens te gissen". „Neen, ik geloof te weten, wat je bedoelt. Ondanks de "»ij"na onbeschofte manier, watirop hg zijn verachting voor formaliteiten en conventies toont is 't niet gemakkelgk hem te door gronden". Adèle ging op het woord „onbe schoft" niet in, maar beperkte zich tot de uitspraak, dat iedereen wel zijn eigen geheime leven zou hebben. „Zelfs Nan". Bij welke woorden Fiora denken moest aan Nan's driftige ont boezeming over de zes vervelende ja ren, die ze met haar man had moeten doorbrengen. „Ik voor mij zou zelfs zeggen: „Nan heel zeker", antwoordde ze droog, waarop ze Adèle goedennacht kuste en naar haar eigen kamer toog. De volgende morgen sprong Flora, die op een vroege wandeling met Ash ley hoopte, kort nadat het zonlicht haar kamervenster was binnenge drongen, uit bed en kleedde zich aan. Toen ze echter beneden kwam, vond ze daar nog niemand, zodat ze maar alleen uitging. Bii de stallen gekomen ontmoette ze Lucas, die, terwijl hij Vulcan afwreef, een wijsje tussen zijn tanden floot. „Morgen", riep ze, met de armen over het onderste deel van de staldeur leunend, „ben je nu al uit rijden ge weest?" „Ja, ik ben vroeg opgestaan". „Ik vrees, dat het hele partijtje niet erg in je smaak valt". Fiora was op dit punt niet erg zeker van haar zaak, maar wilde graag wat meer weten, dan Adèle haar had kun nen vertellen. ,,'t Ligt niet bijzonder in mgn lijn", luidde het weinig-zeggende antwoord. „Maar ik hoop. dat het aan jouw ver- wachtigen voldoet". „O, ik vind het erg prettig". ,,'f Is ook vrij wat als iemand maal uit Pakminster komt om Ie te bezoeken", zei hij glimlachend en kwam toen, daar Vulcan's toilet was voltooid, op het stalplein naast haar drentelen. „Mag ik je vragen wat je, nu je hem weergezien hebt, van Ashley denkt?" vroeg Fiora. „Nu moet je me niet wijsmaken, dat je daar iets om geeft", grinnikte Lu cas. „Ik weet opperbest, dat je aan mijn oordeel over anderen geen waar de hecht". „Je moet niet generaliseren: ik zou het b.v. heel interessant vinden, te horen, hoe je Barbara Maine vindt". Hij keek haar een csrenblik peinzend aan en Fiora voelde, dat ze licht bloosde. „Zo'n lief meisje toch", merkte hy droogjes op. „Precies Nan". „Wie? Barbara?" „Neen, iii". Nu voelde Fiora dat ze vuurrood werd. „Dc precies Nan!" riep ze ver ontwaardigd uit, „Och, je volgde ii. ieder geval de oude familletactiek: „Steek een speld in Iemands vlees en kijk dan wat het slachtoffer doet". „O", hernam ze boos, maar toch ook een tikje beschaamd: „Mag jn soms alleen iemand plagen en ik helemaal niet?" „Ik begrijp het al", zei hij naden kend. ..Dus je wilt eigenlijk weten, of ik verliefd ben op Barbara?" (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 13