jS
Per kampeerwagen naar Ardennen
en het Eifelgebergte
Ukcuèw kaoen
Knap óp die kale schutting met
WINNEN VAN EIWIT UIT
GRAS THANS MOGELIJK
NEDERLANDS JEUGDVERBOND
HOUDT EEN PINKSTERKAMP
Hiiumwi I
ZATERDAG 5 JUNI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
5
HET LEVEN IS ALS EEN KAMELEON
Kameleon.
Ja, we weten wel, dat veel kam
peerders voor de paar weken dat
ze met vacantie zgn, alle leeftocht
uit Nederland meenemen. Zeker het
zal wel goedkoper zijn, zoals vacan-
Advertentie.
tie houden in een caravan of tent
toch al minder duur is dan het over
nachten en eten in hotels, maar men
mist een wezenlijk deel van de char
me der vacantie, wanneer men zijn
menu niet kruidt met enkele smaak
jes uit de streek. De tong mag mee
genieten van hetgeen het land de
ogen biedt. En een kampeerwagen is
vandaag de rustige huiskamer, van
nacht de ordelijke slaapkamer, maar
morgen het landelijk cafeetje met
een fles op de tafel en morgennacht
een chalet, waar de koelenbel u wekt.
Een caravan is geen onverstoorbare
treincoupé, maar 'n interieur, waar
binnen men met de omgeving als
«en kameleon verschiet van kleur.
De moderne caravanner heet Jansen
voor de douane en Jeanson (of zo
iets) voor zijn vrouw, die met knof
look manoeuvreert en een forel in
wat boter laat sudderen.
Caravan: zomerhuisje op wielen
(Van een onzer redacteuren).
Remouchamps Nog een paar gomzensprongen, nog een paar struike
lingen en we hadden de weg gevolgd, die weleer de opstandige boeren had
den afgelegd om de kasteelheer andere „belastingvoorstellen" te doen. Een
landschap, dat zichzelf ©en beetje respecteert, dient een paar ruïnes te heb
ben en enkele min of meer gave kastelen. Men kan moeilük van vacantie
terugkomen, Wanneer men niet 't ve rhaal kan opdissen van een klimpar
tij naar een ruïne.
Diep beneden, waar ook de witte kampeerwagen stond, klotste de Ourthe
heftig over rotsblokken en gladgespoelde keien. Slingerend zocht het ri
viertje zich een weg door het dal.
Anno 1954 drinken we thee ln een
caravan, en volgen een 700 jaar
oude route naar boven, waar de ruï
nes uitzien op het Oosten, strate
gisch hoog op de heuvels. Anno 1954
ook ziet men aan de overkant van
het riviertje de met dynamiet
„kunstmatig verouderde" ruïnes die
tien jaar geleden dreigend uitzagen
naar het WestenStrategisch
onder in het dal. Eens zagen de rij
ken hoe achter de boeren de zon op
ging. Zevenhonderd jaar later zag
het Derde Rijk de zon voorhaar
ogen ondergaan. Ruïnes aan weers
zijden van de Ourthe, maar tussen
de keien zoeken jonge forellen een
goed bestaan. Net als zevenhonderd
jaar geleden.
Wie een forel wil zien, moet goed
kijken, want in hun gestreepte pak
je gelijken ze precies op hun omge
ving. Aanpassing ook tekent de vrije
beschaafde mens die niet wenst op
te vallen. Immers, zomin als men
een concert bezoekt in pyama, be
steld men boerenkool in het Lido. In
Nederland gaat men kaarsrecht van
stad tot stad. In de Ardennen gaat
men leren, hoe men vol verrassingen
zwierig draait en keert van dorp tot
dorp, hoe men een weg zoekt van
dal tot dal, zoals die forellen van
kei tot kei.
Daarom is een kampeerwagen Iets
verrukkelijks, omdat men zijn huis
je op wielen van tussen de boerenkool
heeft vandaan gehaald en rijdt naar
waar wilde wingerds groeien, omdat
men er de pyama naast het smoking
heeft hangen en omdat men eigen
handig met een plechtig gebaar de
theebus sluit en de kurketrekker te
voorschijn haalt. De groen beboste
hellingen van de Ourthe zullen dra
plaats maken voor een enkel akker
tje van goud-groene druiven. In een
caravan leeft men intenser mee met
een landschap dan in een trein. En
zo gezien is een vliegtuig helemaal
een onding voor vacantie.
Dat een caravan nog heel andere
eigenschappen en merkwaardighe
den heeft, merkt men eerst, wanneer
men haar een paar dagen tot woon
huis heeft. Nimmer zal men straffe
loos met een ambtelijk „Jansen-ge-
zicht" in ben caravan kunnen gaan
rijden. Een vacantie-tocht per kam
peerwagen, zoals ook per tent, wordt
alleen dan een succes, wanneer men
hoe verrukkelijk romantisch
vandaag een Johnson, morgen een
Johanson en overmorgen een Jans
sen denkt te zijn. Dat alles leert de
eerste slingering van een Ardennen-
dal. Dat is de Ourthe 1954 wanneer
men de theebus sluit.
Een caravan is een verrukkelijk
ding, omdat niemand komt aanbel
len, er geen stofzuiger is en geen
kachel. Het is waar, de meeste men
sen hebben er geen Idee van hoe
heerlijk het is een beetje van al dat
technische comfort te missen.
Niet dat men deze dingen niet
nodig zou hebben, zoals ln een ho
telkamer, maar eenvoudig omdat ze
er niet zijn. Wie nooit met een stof
fer het zand van de vloer heeft ge
veegd. zo regelrecht de deur uit,
kent het voordeel ervan niet boven
een deftige stofzuiger op een duur
tapijt. Neen, niet voor altijd maar
zo maar voor een paar weken. Rei
zen misschien daarom de vrouwen
zo graag in een caravan? Ongetwij
feld, meenden we na een paar da-
Sen, maar ook andere factoren spe-
■n een rol, maar daarover later.
Boerenedelman.
Wie bij Pont de Scay de Amblève
passeert, komt in het nog mooiere
dal van deze rivier. Nog majeteiste-
lijker verheffen zich de heuvels, nog
dieper zijn de dalen, nog losser lig-
gën de huizen neergestrooid rondom
scheve kerktorentjes Het land wordt
zorgelozer en opent grootsere ver
gezichten. Haar bossen worden ge
heimzinniger. En een glas Sylvaner,
afkomstig uit het verdere Zuiden
vertelt al iets van hetgeen ge nog
niet weet, maar dat in zijn zorge
loze charme de caravanner toelacht.
Dat Is het geheim van vacantie we
ten te houden, de mogelijkheid om
het burgerlijke maskertje van Jan
sen weg te lachen en eindelijk zich
zelf te worden, gevarieerd als de
Ardennen zelf. verrassend als een
bocht van de Amblève.
De Sylvaner is een boerenedel
man, een avontuur met de grond
Een jaar en negen maanden
voor „grote bouwer".
De Amsterdamse rechtbank heeft
de 43-Jarige metselaar J. F E. uit
Amsterdam wegens oplichting, meer
malen gepleegd, veroordeeld tot een
gevangenisstraf van een Jaar en ne
gen maanden met aftrek. Tegen hem
was 2% jaar geëist.
De metselaar heeft van diverse
personen sommen geld te leen ge-
Kregen, nadat hij verteld had, dat nd
de bouwer was van het nieuwe post
kantoor in de St Anthoniebreestraat
te Amsterdam. Ook vertelde hij soms,
dat hij pas acht huizen had gebouwd
aan de Farnassusweg te Amsterdam.
Het geld had hij nodig om in Mep-
pel een goedkope partij hout te ko
pen. De slachtoffers hebben hun geld
nimmer terug gezien.
Twsalf arbeiders zijn om het leven
gekomen en bijna tweehonderd gewond
door het ontploffen van een stoomketel.
Het ongeluk deed zich voor te Ben
Hatsjem, ten Zuiden van Teheran.
Caravans onderweg in de Ardennen
waarop hij ls gewassen. Hij verrast
als een bochtig landschap, maar is
ook weer eerlijk als een dorpspoëet.
Zeker de goudgroene Sylvaner mist
de adeldom van een rijk familiege
slacht, maar zij past in de kleine
dorpjes van de Elzas en de Maas.
Zij past ook langs de wegen van
Ourthe en Amblève, die naar het
Zuiden leiden. Zij mist al de rust
van een glooiende helling en een
statig bos. maar flirt met een ele
gance welke nog Zuidelijker van
toonsoort is. Daarom parkeert de
moderne caravanner bij de Amblève
znn auto en schenkt hij zich een
glas in van deze nobele boerendoch
ter onder de wijnen. En daarmee is
het avontuur van een vacantie in
het Zuiden begonnen. Op dit mo
ment toast Jeanson op het land, dat
hij nu al liefheeft, toast hgeop de
gulle hartelijkheid van het Amblève-
dal.
IN 11 FLEURIGE
TINTEN. MAT
CM GIAN7FN0
LABORATORIUMWERK TE WAGENINGEN.
Kan van betekenis zijn voor
de veevoederpositie
Onder leiding van prof. ir. J. J. I. Sprenger worden in het droogtechnlsch
laboratorium van liet centraal instituut voor landbouwkundig onderzoek
te Wageningen proeven genomen, die ten doel hebben, door middel van
een speciaal gecostumeerde pers, sap uit gras te winnen. Het blijkt moge
lijk te zijn, uit dit sap eiwit te extra heren, dat vrij is van oelstof. De We
reld Voedsel- en Landbouw-organisat ie van de Verenigde Naties toont gro
te belangstelling voor de proefnemin gen op dit gebied. Hierin kan name
lijk een middel liggen om de voedingstoestand te verbeteren in minder
ontwikkelde gebieden, waar grote eiwittekorten voorkomen, zodat daar
voortdurend ernstige gebreksziekten optreden.
Het proces biedt eveneens moge
lijkheden ter verbetering van de
veevoederpositie. Niet-herkauwers
(speciaal varkens en pluimvee) kun
nen slechts een beperkte hoeveelheid
gras tot zich nemen, omdat hun
spijsverteringsorganisme niet is in
gesteld op verwerking van de grote
hoeveelheid (celstof), die hierin
voorkomt.
Het is evenwel moeilijk te voor
spellen of dit zeer nieuwe precedé
toekomstmogelijkheden heeft voorde
Nederlandse landbouw. De installa
tie te Wageningen verkeert nog
min of meer in een ontwikkelings
stadium en is nog niet voor de
praetgk geschikt. De nieuwe werk
wijze is evenwel belangrijk genoeg
om grondig te worden bestudeerd,
aldus deelt men ons van de zijde
van het ministerie van landbouw
mede.
Voldoende grondstof.
Aan de aanwezigheid van de vol
doende goedkope grondstof behoeft
niet tc worden getwijfeld. Ongeveer
de helft van de in Nederland aan
wezige cultuurgrond is in gebruik
als blijvend grasland (meer dan een
millioen ha). De hoeveelheid eiwit,
die hierin voorkomt, is ruimschoots
voldoende om in de eiwitbehoeften
van het Nederlandse volk te voor
zien. In ruwe cijfers kan men stel
len, dat ln de oogst van akkerbouw
producten 300.000 ton eiwit aanwe
zig is en in het gras 700.000 ton,
terwijl de consumptiebehoefte van
de orde van 250.000 ton ls. Dit ei
wit wordt door de mens geconsu
meerd in de vorm van vlees en zui-
vedproducten. Het proces, volgens
hetwelk deze omzetting verloopt, is
helaas weinig efficiënt, omdat
slechts een zeer beperkt percentage
van de plantaardige eiwitten wordt
omgezet in dierlijk eiwit (bij vlees
5—10 bij melk 20—30 Dien
tengevolge zijn deze voedingsmidde
len kostbaar en voor vele groepen
van de wereldbevolking onbetaal
baar.
Bij de thans in studie znnde bewer
kingsmethode van gras, kunnen ook
andere gewassen als grondstof wor
den gebruikt. Zou het procédé der
halve in de toekomst practisch uit
voerbaar blijken, dan zijn er ook
verwerkingsmogelijkheden voor op
veilingen doorgedraaide groenten,
erwtendoppen bij conservenfabrie-
ken, snijmais etc.
Verdere mogelijkheid
Het eiwitpersen biedt nog een
verdere mogelijkheid. Er zijn in
ons land heel wat grasdrogerijen,
waarin het gras (en vaak ook lucer
ne en. andere groenvoeders) kunst-
mailgS worden gedroogd om in ge
conserveerde toestand als winter-
voer dienst te doen. Bij dit drogen
wordt water verdampt en dit is
steeds een duur proces. Om de toe
te voeren warmte wat te beperken
wordt het gras daarom na het
maaien, gedurende kort© tijd na
tuurlijk, voorgedroogd, waarbij het
vochtgehalte terugloopt. Echter kun
nen er door deze voordroging ook
enkele kostbare voederbestanddelen
verloren gaan, hetgeen afhankelijk
is van de weersgesteldheid. Er zul
len nu dit seizoen brj een bepaalde
drogerij, zowel als in het laborato
rium; proeven worden genomen met
een lichte persing van net gras. Het
uit het sap gewonnen eiwit wordt
dan aan het uitgeperste product
toegevoegd. Op deze wijze kan het
voordrogen op het veld vervallen,
waardoor een goedkopere en regel
matiger aanvoer van het gemaaide
product aan de drogerij mogelijk
wordt.
HET ZIET ER ZO ONSCHULDIG UIT I
Let op deze communistische
mantelorganisatie
(Van onze parlementaire redacteur)
De algemene secretaris van de Communistische Partij Nederland, dc heer
Paul de Groot, heeft dezer dagen bekend gemaakt, dat de party gezuiverd
zal worden van de elementen, die niet geheel zuiver in de communistische
leer zyn, of de bedoelingen van de communistische tactiek en agitatie nog
steeds niet begrijpen. Een aantal communistische leden van vertegenwoor
digende lichamen zal worden geroyeerd.
Het is een drastische maatregel, die overigens niet ln het minst afwijkt
van de methode, die in de landen ac hter het ijzeren gordijn herhaaldelijk
wordt toegepast. De C.P.N. zal een aantal leden kwijt raken en zij zal ver
moedelijk ook kader moeten missen. Daar dient, wil de C.P.N. in ons land,
waar haar macht in de laatste jaren duidelijk tanende is, nog enigszins
voet aan de grond houden, iets teg enover te staan.
De spreuk indachtig,
3 heeft,
dat wie de
jeugd fieeft, ook de toekomst heeft,
richt de propaganda-actie van de C.
P.N. zich vooral op de jonge men
sen. Dat is haar goed recht, doch be
denkelijk wordt naar optreden, als
zij haar propaganda hult m het kleed
der neutraliteit. En dat gebeurt op
duidelijke wijze voor hen, die in staat
zijn door de schone schijn heen te
zien.
Een voorbeeld daarvan levert het
Algemeen Nederlands Jeugd Ver
bond, dat op 5, 6 en 7 Juni a.s. bij
Hulshorst een Pinkster-festivalkamp
houdt. Het A.N J.V. is een mantelor
ganisatie van de C.P.N. Het probeert
op allerlei manieren nieuwe leden te
werven, o.a. door filmavonden, bui
tenlandse reizen en zomerkampen te
organiseren. Deze activiteiten wek
ken de indruk niet uit enige politie
ke nartij voort te komen, maar zg,
die "door de verschillende attracties
worden aangetrokken, merken al
gauw, dat zrj in een links-extreme
groep terecht gekomen zijn, zodra zij
de communistische toespraken horen
of communistische pamfletten lezen.
Ook voor het Pinkster-festival
kamp van het A.N.J.V. staan heel
wat attracties op het program, die
niets met politiële te maken hebben,
zoals sport, spelen, athletiek, demon
straties in judo, boksen en turnen,
muziek en zang, kampvuur met bal
en zelfs televisie.
Men kan er echter verzekerd van
zijn, dat de kampleiding niet zal na
laten enkele redevoeringen te houden
van duidelijk communistisch karak
ter.
Misleiding.
De geest en de opzet van dit kamp
komen geheel overeen met de com
munistische tactiek van het werken
op „brede basis", dat wil zeggen het
Sl
Zó boeiend is nu PANORAMA
trekken van ook niet-communisti-
sche jongeren. Een aantal argelozen
loopt het gevaar in een omgeving
verzeild te geraken, waarin zrj zich
beslist niet op hun plaats gevoelen.
Het is daarom, dat wii menen goed
te doen de verwerpelijke methoden
van de C.P.N. te signaleren.
Men heeft op het ogenblik reeds
een onschuldig uitziend sportbureau
en een cultureel bureau, dat zorgt
voor toneeluitvoeringen met een
communistische tendens. Een ver
koopcentrale stelt allerlei spelmate
rialen en studieboeken ter Deschik-
king.
Men streeft voorts naar „culture
le uitwisseling". De voorz'tter van
het A.N.J.V.. Joop Wolfft ls enige
tijd geleden naar Indonesië geweest
en hij heeft daarover een boekje ge
schreven, waarin nog altijd de schuld
van de ellende en de. armoede ln In
donesië wordt toegeschreven aan
„kolonialisme" en „imperialisme".
Het A.N.J.V. maakt veel propa
ganda door middel van kleinere
jeugdbladen, die voor de aandachti
ge lezer min of meer duidelijk hun
communistische afkomst verraden.
Wij noemen „De Korte Golf" in Rot
terdam, „Strijdende Jeugd" ln Am
sterdam, „De Ratelaar" speciaal
voor de Jordaan in Amsterdam en
„De Wegwijzer" voor Twente. Ook
de Zaanstreek wordt met „medede
lingen" overstroomd.
Ook de E.V.C.
Behalve het A.N.J.V. tracht de
E.V.C. eigen jeugdgroepen te vor
men onder ae jonge arbeiders, met
het doel in de bedrijven actie te
voeren voor hogere Ionen en meer
vacantie. Deze groepen staan even
eens bloot aan communistische beïn
vloeding door blaadjes, cursussen en
toespraken.
De C.P.N. en haar mantelorgani
saties hebben blijkbaar hard een
intensieve propaganda nodig. In ons
democratische land kunnen zndeze
vrij voeren. Maar er mag verlangd
worden, dat men strijdt met open
vizier. Telkens weer blijkt, dat de
C. P. N. de misleiding niet schuwt...
9 De Westduitse regering heeft bekend
gemaakt, dat zJJ de belasUngfadlSteiten
ter stimulering van de export na einde
1959 zal opheffen. Dit te het voornaamste
besluit, dat voorkomt in de Donderdag
te Bonn gepubliceerde Brits-Duitse ver
klaring over de afschaffing van maat
regelen inzake exportstimulerlng.
I MABYBURCHEtT
24.
„Vond je dat?" vroeg Adèle, terwijl
ze het beddelaken in de hand verfrom
melde. „Tom zei ook, dat ze me goed
stond".
Een ogenblik bleef Fiora zwijgen,
toen sprak" ze behoedzaam: „Ik zag,
dat Tom je bewonderde".
„Ja, tot Nan weer zijn kant uit
keek".
„O, Adèle!" riep Fiora uit, nog meer
van haar stuk gebracht door de kalme
stem. waarmee Lucas 'zuster had ge
sproken.
„Och, het dient tot niets, weet je.
Ofschoon en nu keek Adèle haar
toch met een tikje vrolijkheid aan
„ofschoon ik geloof, dat je vanmiddag
je best tegenover Tom gedaan hebt
„Och, ik zag geen reden om hem de
dingen niet in 't ware licht te laten
zien", verklaarde Fiora ronduit.
Adèle schudde even het hoofd.
,,'t Helpt alleen zolang Nan er niet is.
Als ze..." de stem begaf haar even,
maar nam daarop bijna angstwekknd
in omvang en. scherpte toe... „als ze
er maar niet telkens wéér was".
Fiora slikte eens en bracht toen hgt
gesprek op een ander onderwerp.
„Adèle, ik heb een heleboel over de
toekomst nagedacht. O, niet bepaald
en niet alleen over mgn eigen toe
komst, maar ook over de jouwe. Ik
ben tot de conclusie gekomen, dat je
naar Londen moet gaan en daar les
nemen in het schilderen, zoals je im
mers graag wilt. Als dit weekend-
partijtje is afgelopen zal ik mijn zaak
waarnemer schrijven, die al mijn gel
delijke aangelegenheden regelt. Ik heb
inderdaad een massa geld en het zou
belachelijk zijn, als ik niet voor mijn
één-en-twintigste over een deel ervan
naar goedvinden kon beschikken".
Terwijl ze sprak had Adèle haar met
grote ogen aangestaard.
„Maar beste kind, zó eenvoudig kan
het toch niet zijn", merkte ze ten
slotte op.
„Waarom niet?"
„Och, hoe zal ik het zeggen? Het
komt me ongelooflijk voor. 't Lijkt op
het zwaaien met een toverstaf".
„Maar het ls niet ongelooflijk, het ls
mogelijk! Ik wil, dat het mogelijk zal
zijn?" riep Fiora, zowel ontroerd als
verheugd door de vergelijking met een
tovenares.
Adèle lachte zacht en nam Fiora's
hand in de hare. „Maar er zouden al
lerlei moeilijkheden overwonnen moe
ten worden".
„Niet zo veel, maar hoe dan ook,
waarom zouden deze moeilijkheden
onoverwinnelijk zijn?" vroeg Fiora,
op dit ogenblik heel sterk de dochter
van haar vader.
„Ik weet het niet... het klinkt alles
zo echt, als jij erover spreekt, maar
toch..."
„Och, jij hebt je teveel gewend aan
de idee, dat tegenspoed iets is, waarin
je je moet schikken", verklaarde Fio
ra koppig. „In werkelijkheid is het iets
dat kan worden uitgeschakeld".
„Ja maar", wierp Adèle, zwak glim
lachend tegen: „Ik kan me niet goed
indenken, dat ik Lucas en Nan hier
alleen zou laten".
„Kom, kom, ik blijf immers nog een
tijdje".
„Ja, dat is zo", gaf Adèle toe. zich
nochtans vol twijfel op de lip bijtend.
„Maar ik mag je toch niet als een
soort stootkussen aan je lot overla
ten".
„Wat dat betreft, ik ben heel wat
beter geschikt voor de stootkussen-
rol dan jij", gaf Fiora te kennen. „Als
iemand echt gelukkig en bovendien
financieel onafhankelijk is, kan hij te
gen een stootje!"
„Ik geloof, dat je gelijk hebt, Fio
ra", erkende Adèle met een glimlach.
Fiora ging echter niet verder op het
onderwerp in en stelde nu een vraag,
die haar reeds enige tijd bezig hield:
,Wie is die Barbara toch
„Wat bedoel je? Ze is variété-ar ti-
ste van enige reputatie".
„O, ja, dat begrijp ik. Maar... ze be-
roette Lucas zo buitengewoon ult-
undig. Ik geloof niet, dat de meeste
mensen zoiets aandurven, maar hij
liet haar begaan".
„Barbara geeft haar uitverkorenen
niet veel kans, haar niet te laten be
gaan", lachte Adèle. „Intussen", ze
aarzelde even. „weet ik zelf niet pre
cies, hoe him verhouding is... of wès.
Ik geloof, dat hij van plan is geweest,
haar ten huwelijk te vragen, maar
toen stierf vader en vond Lucas, dat
hij niet in een positie was om te trou
wen. Soms heb ik ook wel gedacht,
dat alles van haar uitging en dat ze
in elk geval met hem getrouwd zou
willen zijn. 't Valt niet mee, Fiora, om
naar Lucas' opvattingen en gevoelens
te gissen".
„Neen, ik geloof te weten, wat je
bedoelt. Ondanks de "»ij"na onbeschofte
manier, watirop hg zijn verachting
voor formaliteiten en conventies toont
is 't niet gemakkelgk hem te door
gronden".
Adèle ging op het woord „onbe
schoft" niet in, maar beperkte zich
tot de uitspraak, dat iedereen wel zijn
eigen geheime leven zou hebben.
„Zelfs Nan". Bij welke woorden Fiora
denken moest aan Nan's driftige ont
boezeming over de zes vervelende ja
ren, die ze met haar man had moeten
doorbrengen.
„Ik voor mij zou zelfs zeggen:
„Nan heel zeker", antwoordde ze
droog, waarop ze Adèle goedennacht
kuste en naar haar eigen kamer toog.
De volgende morgen sprong Flora,
die op een vroege wandeling met Ash
ley hoopte, kort nadat het zonlicht
haar kamervenster was binnenge
drongen, uit bed en kleedde zich aan.
Toen ze echter beneden kwam, vond
ze daar nog niemand, zodat ze maar
alleen uitging. Bii de stallen gekomen
ontmoette ze Lucas, die, terwijl hij
Vulcan afwreef, een wijsje tussen zijn
tanden floot.
„Morgen", riep ze, met de armen
over het onderste deel van de staldeur
leunend, „ben je nu al uit rijden ge
weest?"
„Ja, ik ben vroeg opgestaan".
„Ik vrees, dat het hele partijtje niet
erg in je smaak valt".
Fiora was op dit punt niet erg zeker
van haar zaak, maar wilde graag wat
meer weten, dan Adèle haar had kun
nen vertellen.
,,'t Ligt niet bijzonder in mgn lijn",
luidde het weinig-zeggende antwoord.
„Maar ik hoop. dat het aan jouw ver-
wachtigen voldoet".
„O, ik vind het erg prettig".
,,'f Is ook vrij wat als iemand
maal uit Pakminster komt om Ie te
bezoeken", zei hij glimlachend en
kwam toen, daar Vulcan's toilet was
voltooid, op het stalplein naast haar
drentelen.
„Mag ik je vragen wat je, nu je hem
weergezien hebt, van Ashley denkt?"
vroeg Fiora.
„Nu moet je me niet wijsmaken, dat
je daar iets om geeft", grinnikte Lu
cas. „Ik weet opperbest, dat je aan
mijn oordeel over anderen geen waar
de hecht".
„Je moet niet generaliseren: ik zou
het b.v. heel interessant vinden, te
horen, hoe je Barbara Maine vindt".
Hij keek haar een csrenblik peinzend
aan en Fiora voelde, dat ze licht
bloosde.
„Zo'n lief meisje toch", merkte hy
droogjes op. „Precies Nan".
„Wie? Barbara?"
„Neen, iii".
Nu voelde Fiora dat ze vuurrood
werd. „Dc precies Nan!" riep ze ver
ontwaardigd uit,
„Och, je volgde ii. ieder geval de
oude familletactiek: „Steek een speld
in Iemands vlees en kijk dan wat het
slachtoffer doet".
„O", hernam ze boos, maar toch ook
een tikje beschaamd: „Mag jn soms
alleen iemand plagen en ik helemaal
niet?"
„Ik begrijp het al", zei hij naden
kend. ..Dus je wilt eigenlijk weten, of
ik verliefd ben op Barbara?"
(Wordt vervolgd).