Europese televisie-uitwisseling
begint op 6 Juni a.s.
Vele Jamaica-negers zoeken thans
werk in Groot-Brittannië
DE WEELDERIGE STATIONS
VAN DE ONDERGRONDSE
NEDERLANDSE VERPLEEGSTER
WERKTE IN SYRIË
LAATSTE WOORDEN VAN BERKELSE
ARTS„IK BEN ONSCHULDIG''
WOENSDAG 26 MEI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
NEDERLAND VERZORGT KINDERPROGRAMMA
Artisten handhaven eis voor
extra-honorarium.
De Nederlandse bijdrage aan de Europese televisie-uitwisseling, een expe
riment dat zich voor de eerste maal over een afstand van 2000 km door
acht Europese landen uitstrekt, bestaat uit een kinderprogramma onder
de titel: „Een feest ver van huis". Het wordt uitgezonden op 14 Juni van
17 tot 18 uur uit de speeltuin „Oud-Naarden", gelegen aan het IJselmeer.
Dit programma zal, zijdelings, het probleem van de ontheemden, vooral der
ontheemde kinderen, behandelen. Daarom wordt dit tuinfeest aangeboden
aan 120 tijdelijk in ons land vertoevende vluchtelinget jes, geselecteerd door
„Stichting Oecumenische hulp aan kerken en vluchtelingen" te Utrecht.
HJM. de Koningin heeft zich bereid verklaard dit tuinfeest bij te wonen.
Men meent in de speeltuin Oud-
Naarden een plaats te hebben ge
vonden, die er typisch Nederlands
uitziet en die de kijkers in de acht
Europese landen een zo goed moge
lijke indruk kan geven van Neder
land. Aan het programma zullen
voorts meewerken een balletgroep,
gevormd uit leerlingen van Soma
askell, het kindercircus „Elleboog"
en het jeugdharmonie-orkest „Na
lang streven" uit Klaaswaal.
Het programma is samengesteld en
geregisseerd door Dick Simons. Bui
tenlandse commentatoren zullen op
14 Juni van hun eigen land uit com
mentaar geven, daarbij geholpen door
aanwijzingen, die Piet te Nuyl jr. hun
in het Engels, via speciale telefoon
lijnen, zal geven.
De eerste uitzending
Zoals bekend zal de Europese tele
visie-uitwisseling op 6 Juni a.s. (van
15.30 tot 16.30 uur) worden geopend
met een uitzending van een narcis-
senfeest te Montreux in Zwitserland,
gevolgd door een uitzending uit Ro
me over een bezoek aan het Vati-
caan. Indien zijn gezondheidstoestand
zulks toelaat zal de Paus bij die ge
legenheid een boodschap uitspreken
in enkele Europese talen.
De uitwisseling wordt besloten met
een uitzending van de finale van het
wereldkampioenschap voetbal te
Bern op 4 Juli a.s. Daartussen lig
gen een reeks dagelijkse voorstellin
gen, voornamelijk van ongeveer 17.00
uur tot ongeveer 20.00 uur, met tal
rijke sportevenementen en verschei
dene veelsoortige reportages uit de
deelnemende landen.
De artisten
De heer Rengelink, secretaris van
de Nederlandse Televisiestichting,
deelde mee, dat alle artisten-organi-
saties in Europa hebben geweigerd
aan de uitwisseling mee te werken,
omdat zij menen recht te hebben op
een extra vergoeding voor deze uit
zendingen. Zoals bekend, heeft Ne
derland als enige een speciale over
eenkomst getroffen voor een extra
vergoeding van 50 pet wanneer ar
tisten optreden in de uitwisselings
programma's met het buitenland.
Hierdoor moest een aantal door de
organisatoren gewenste programma-
delen, met name cabaretnummers
o.m. van het Café Continentale uit
Londen en uit Tivoli in Kopenhagen
vervallen. Deze zijn vervangen
door reportages.
Na afloop van de uitwisseling be
gin Juli, zullen technici van alle deel
nemende landen de resultaten van
dit experiment „het welslagen
staat in het geheel nog niet vast
bespreken en de mogelijkheden on
derzoeken om „een dergelijke groot
scheepse internationale uitwisseling
in de herfst te herhalen". De televi
sie „kijkers" zullen na afloop worden
geënqueteerd om een beeld te krij
gen van de totale indruk.
Alle reportages zullen via een
zogenaamde „gidslijn" verbonden met
het punt van uitzending in eigen
televisiestudio van commentaar wor
den voorzien.
Duurzame samenwerking?
Tenslotte is door het bestuur van
de Nederlandse Televisiestichting nog
meegedeeld, dat er in Parijs be
sprekingen gaande zijn tussen Frank
rijk en Engeland over uitwisseling
van uitzendingen van sportevenemen
ten. namelijk voor Frankrijk de Da-
viscup en de motorraces en voor En-
Kikker vestigde
wereldrecord.
Op het internationaal kikker
springconcours te Angels-Camp
in Californië" heeft de Ameri
kaanse kikker „Lucky Lager"
met een sprong van bijna vier
meter gewonnen en voor het
tweede jaar het wereld-record
gevestigd. Meer dan negen dui
zend personen keken toe.
Door het bekende verhaal van
Mark Twain „The jumping frog
of Calaveras Coutanty" is men
op 't idee van het houden van
een kikker springconcours ge
komen.
Indexcijfer landbouw
prijzen daalde met 21/2
Volgens het Centraal Bureau voor
de Statistiek vertoont het indexcijfer
van landbouwprijzen (basis 1946-'47
1949-'50 is 100) een daling van 122 in
Maart tot 119 in April 1954 (2.5%).
Het prijsindexcijfer voor akker
bouwproducten steeg, mede onder in
vloed van de nog steeds oplopende
aardappelprijzen, van 157 in Maart tot
163 in April (3.8
Bij de veehouderijproducten werd
de invloed van de prijsstijging van
rundvlees, schapen en paarden over
troffen door de prijsdaling van var
kensvlees, eieren en melk. Het groeps-
indexcijfer daalde hierdoor van 111
in Maart tot 107 in April (3,6
Het indexcijfer der productiekosten
bleef onveranderd.
geland het Wimbledontournooi en de
Ascotrennen. Nederland heeft zich
tot beide landen gewend met het
verzoek te worden ingeschakeld bij
deze relaisuitzendingen. Indien hier
in wordt toegestemd, krijgt Neder
land vier extra sportuitzendingen.
Er wordt nog onderhandeld met
België tot het verkrijgen van uitzen
dingen uit Vlaanderen naar ons land.
Besprekingen met de Nederland
se Bioscoopbond tot het verkrijgen
van speelfilms voor T.V.-uitzendin-
e^en hebben geleid tot het resultaat,
dat de bond ieder jaar vijf speelfilms
zal aanbieden. De voorwaarden,
waaronder dit zal geschieden, zijn
nog niet bekend.
Indien het experiment van de Eu
ropese uitwisseling in Juni a.s. vol
ledig slaagt, wil Nederland trachten
te komen tot een duurzame verbin
ding met Duitsland en België. De
mogelijkheid zal namelijk worden on
derzocht om de verbinding met
Duitsland en België ook na de uit
wisseling te handhaven, indien deze
niet al te zeer de eigen nationale
uitzendingen schaadt.
Aardappelexport
Uit thans vrijwel volledige cijfers
over het jaar 1953 en over het
„oogstjaar 1953/54" blijkt, dat de
Nederlandse poot- en consumptie
aardappelen wederom een belangrijke
rol in de Nederlandse uitvoer, zowel
als in de wereld-uitvoer hebben ge
speeld.
In het kalenderjaar 1953 werd ruim
212.000 ton consumptie-aardappelen
voor bijna 31 millioen gulden uitge
voerd en 278.000 ton pootaardappelen
voor ruim 70 millioen gulden.
Minister Drees opende
„Gouden Schakel"
Dinsdagmorgen is te Rotterdam de
tentoonstelling „De Gouden Schakel",
een expositie gewijd aan hobby en
andere vrije tijdsbesteding, officieel
geopend. De voorzitter van de stich
ting, de heer J. M. Redele, sprak
woorden van welkom tot de vele ge
nodigden, onder wie de minister pre
sident, dr. W. Drees, enige leden van
het corps diplomatique, de burge
meester van Rotterdam mr. G. E.
van Walsum en vele andere burger
lijke en ook militaire autoriteiten.
Daarna zette hij het doel van de ex
positie uiteen en verleende vervol
gens het woord aan dr. W. Drees. die,
na de tentoonstelling voor geopend
te hebben verklaard, als uniek ope
ningssymbool een stokpaardje door
twee gerichte electronische „ogen"
heenstak, wat tot gevolg had dat er
een sirene begon te loeien.
Vervolgens maakte het gehele ge
zelschap een rondgang.
Op de tentoonstelling is een reeks
werkstukken te zien, die stuk voor
stuk bewijzen, wat men in zijn vrije
tijd kan bereiken. En ook de vele uit
eenlopende interessen van de diverse
categorieën hobby-beoefenaars blij
ken uit de tentoongestelde producten:
boetseer-, schilder- en houtsnijwerk,
knipkunst, miniatuur-auto's, borduur-
en tapijtwerk, zelfgemaakte filmtoe-
istellen en natuurlijkde nodige
verzamelingen van de meest uiteen
lopende soorten.
De „Gouden Schakel" geeft een goe
de indruk van de gevarieerde manier,
waarop de mens, na zijn vaak eento
nige arbeid van alledag, kan komen
tot een zinrijk en vaak artistiek ge
bruik van anders verloren vrije tijd.
Amsterdams verkeer eiste
opnieuw slachtoffer.
Voor de tweede maal binnen 48 uur
heeft het snelverkeer in de hoofdstad
een slachtoffer geëist. In de Wijtten-
bachstraat, slechts enkele honderden
meters verwijderd van de plaats, waar
Zaterdagmiddag een vrouw na een
aanrijding ter plaatse overleed, kwam
Maandag de 50-jarige bromfietsberij
der J. C. B. in botsing met een bestel,
auto. De man liep zeer ernstig letsel
op en bleek bij aankomst in het Onze
Lieve Vrouwe Gasthuis te zijn over
leden.
9 Te Voorburg is op 59-jarige leeftijd
de heer J. B. Wesseling overleden, vice-
voorzitter van de Kon. Ned. Athletiek
Unie.
MOSKOU's TROTS
De „Grote Ring" is thans gesloten.
(Van een bijzondere correspondent).
Moskou, Mei De Moskouse ondergrondse, de Metropoliten, heeft een
belangrijk hoogtepunt in haar bouw bereikt. De „Bolsjoje Koltso", de
„Grote Ring", zoals de Russen zeggen, is namelijk gesloten. Eigenlijk is de
„Grote Ring" ovaal getrokken om een Oost-West-lyn van 5 km en een
Noord-Zuid-lijn van 7 km lengte. Van het middelpunt uit lopen straals
gewijs nog zes andere lijnen, waarvan er vier soms een heel stuk voorbij
de „Grote Ring" leiden. Een vijfde zal binnenkort verlengd worden tot aan
de Leninbergen, de vroegere Mussenbergen, waarop zich de nieuwe gebou
wen van de Moskouse Universiteit verheffen.
In totaal 60 kilometer lang is het
net van de Moskouse ondergrondse,
dat thans in bedrijf is en 12 kilome
ter zijn nog in aanleg. De eerste lijn
werd geopend in 1935; het eerste deel
van de „Grote Ring" in 1950. Het is
een moderne, zelfs zeer moderne in
richting, met brede roltrappen naar
de doorgaans centraal gelegen per
rons, met uitstekende luchtverver
sing (exhausters verversen de lucht
zes keer per uur) en met een buiten
gewoon drukke frequentie (op de
spitsuren rijdt er om de 1% minuut
een tram).
De architectonische prestaties wed
ijveren met de technische. Ieder sta
tion is ook boven de grond voorzien
van een ingangsgebouw in klassieke
Russische stijl en de ondergrondse
stationshallen zijn ingericht met een
pracht en een praal, welke geenszins
onderdoet voor die van de zalen in de
tsarenpaleizen. Van het marmer en
andere kostbare steensoorten, die in
het land zelf in grote hoeveelheden
en in allerlei variëteiten gevonden
worden, is in bijna verkwistende ma
te gebruik gemaakt en elk van de
thans 41 stations heeft een in ver
schillende stijl uitgevoerde stations
hal.
Paul Distelbarth, die in zijn nieuwe
boek „het Rusland van heden" ver
scheidene pagina's aan de Moskouse
ondergrondse wijdt, noemt ze „ware
paleishallen met bronzen ornamenten,
inlegwerk van marmer en glas, mo
zaïeken en transparante brandschilde
ringen, die doen denken aan oude
kerkramen, rijk versierd en badend
n een vloed van licht".
Interessant zijn de redenen, die
len Distelbarth vorig jaar bij zijn
bezoek in de Sowjet-Unie voor deze,
op het eerste gezicht bevreemdende
praal en verkwisting opgaf. Men zei
namelijk, dat dit een werk was voor
eeuwen en als 't ware een gedenkte
ken voor de leiders van de revolutie.
Het marmer was toch eigendom van
de staat en in gepolijste vorm tenslot
te het duurzaamste en meest hygië
nische materiaal voor dit doel.
De bevolking wilde men eigenlijk
tonen, dat communistische bouwwer
ken even mooi zijn als het beste, dat
in de tijd van de tsaren op dit gebied
is gemaakt.
Distelbarth is van mening, dat dit
om zo te zeggen paedagogische doel
ook inderdaad: bereikt is. De vier en
half millioen Russen die elke dag van
de ondergrondse gebruik maken, be
wegen zich in de nallen als in paleis
zalen. Er is geen gedrang en geen ge
schreeuw; er ligt ook geen sigaret
tenpeukje en geen stukje papier op
de grond. En dat laatste is eigenlijk,
op ae keper beschouwd, wel de groot
ste bezienswaardigheid van Moskou...
Georgia wil geen gelijke
rechten voor de negers.
De gouverneur van de Amerikaanse
staat Georgia, Talmadge, heeft Zon
dag in een vraaggesprek over de ra
dio gezegd, dat „verscheidene divisies
van het leger nodig zouden zjjn om
toezicht te houden op elk schoolge
bouw in Georgia en dat deze dan nog
niet de scholen zouden kunnen dwin
gen de uitspraak van het hoogge-
rechthhof, die apartheid op scholen
verbiedt, ten uitvoer te brengen"
De procureur-generaal van Georgia
zeide in hetzelfde programma, dat de
beslissing van het hooggerechtshof de
weg opent voor een aanval op de wet
ten van Georgia, die huwelijken tus
sen blanken en negers verbieden.
„Wanneer kan worden aangetoond, dat
negers aan een minderwaardigheids
complex lijden, omdat zij niet met
blanken kunnen trouwen, zou het hof
volgens dezelfde redenering deze
wetten ongeldig moeten verklaren",
aldus de procureur-generaal.
IN VLUCHTELINGENKAMPEN
Bittere armoede.
(Van een speciale verslaggever).
Mej. M. Post uit Uithuizen aan de
Groningse Waddenkust, heeft vijf
jaar lang eerst voor het Rode Kruis
en later voor de UNO in de Libanon
en in Syrië gewerkt als verpleegster
bil de medische verzorging van de
duizenden Arabische vluchtelingen
uit Palestina.
Mej. Post, een levendige, hoog
blonde vrouw, wier wilskrachtige kin
verzacht wordt door een kuiltje, heeft
haar verpleegstersroeping op wel
haast unieke wijze weten te combi
neren met haar zin voor avontuur.
In de bezettingsjaren kreeg zij haar
opleiding in de stad Groningen, maar
al spoedig na de bevrijding lokten de
wijde horizonten.
Eerst ging ze naar Zwitserland en
daarna naar de grote Rode Kruis-
kliniek in Beyroeth.
Een jaar lang was zij in deze kli
niek, waarin niet minder dan 400
Arabische vluchtelingen waren on
dergebracht, werkzaam. In Mei 1950
beëindigde het Rode Kruis, dat alleen
in de beginperiode hulp kan bieden,
de werkzaamheden in de vluchtelin
genkampen.
De Verenigde Naties namen toen
deze taak over. Mej. Post werd naar
Syrië gezonden, waar 83.000 Arabi
sche vluchtelingen uit Palestina ver
toefden. Zij kreeg het toezicht over
honderd man Arabisch personeel en
werd belast met de controle op de
ziekenhuizen, klinieken (vaak in
tenten) en kampen, waar vluchtelin
gen waren ondergebracht, terwijl zij
zich voorts met de opleiding van ver
pleegsters moest bezig houden. De
afstanden, die zij met naar auto over
de meest primitieve wegen moest af
leggen, bedroegen soms tussen twee
Mej. Post.
klinieken, zes tot zevenhonderd kilo
meter.
TREURIGE TOESTANDEN.
De toestanden in de kampen zijn
zeer treurig. De vluchtelingen krij
gen geen geldelijke ondersteuning.
De Vluchtelingenorganisatie van de
Verenigde Naties verstrekt alleen
wat meel. olie, rijst, suiker en mar
garine. De mensen verbouwen zelf
wat groente. Koffie, de geliefkoosde
drank, moeten zij door ruiling probe
ren te krijgen.
Overigens leven al deze mensen in
de hoop eens weer naar Palestina te
rug te keren.
Het is een geluk dat de Arabieren
van nature opgewekt zijn en het le
ven met een zekere berusting nemen.
De medische zorg zien zij wel heel
Mej. Post met een Arabische arts
voor een der primitieve klinieken voor
de vluchtelingen in Syrië.
bijzonder. Zij zijn gek op medicijnen
en spuitjes en een massa mensen ko
men alleen naar de klinieken als een
soort tijdverdrijf.
AANGENAME
HERINNERINGEN.
Mej. Post heeft bijzonder aange
name herinneringen aan haar werk
in het midden-Oosten. Zij heeft er
vele vrienden gemaakt en er buiten
gewone gastvryheid genoten. Bedoui-
nen boden haar soms de laatste kof
fie aan. En nog steeds ontvangt zij
brieven.
Overigens hoopt mej. Post nog al
tijd eens te kunnen terugkeren naar
het kleurige midden-Oostn. Zij zal dit
dan echter niet meer doen als ver
pleegster. Want behalve een schat
van interessante ervaringen heeft
dit avontuur haar ook nog een le
vensgezel opgeleverd. Een Nederlan
der, die zij in Syrië heeft leren ken
nen en met wie zij binnenkort in het
huwelijk hoopt te treden.
(Slot van pag. 3)
„De tumor diagnose valt nu niet
meer na te gaan", aldus pleiter. Dit
is erg jammer, want het was toch al
tijd mogelijk, dat er een kleine dif
fuse tumor was, zoals dr. Purchase
heeft gezegd, die slechts microsco
pisch gevonden kan worden. Ook de
ze verdediger betreurde het dat de
verdediging geen onderzoek op het
lyk had kunnen laten instellen.
Pleiter meende dat het bewijs voor
kwade trouw bü O. inzake diens tu
mor-diagnose by zijn vrouw niet was
geleverd.
OFFICIER AAN HET WOORD.
Des middags voerde de Officier
van Justitie, mr. De Lint, in repliek
het woord.
„Zeer veel gevolgtrekkingen uit
feiten zijn reeas in andere zin door
de raadsleden naar voren gebracht.
Ik heb, meen ik, opgemerkt dat de
verdediging en ik langs elkaar hebben
fesproken'aldus de Officier van
ustitie.
„Zelfmoord en motief is geen be
wijs", zeiden de raadslieden. „Dit is
ook mijn overtuiging. Ik heb echter
reeds mijn kernbewijs uiteen gezet".
Kort ging de officier hierna in op zijn
in zijn requisitoir reeds uiteengezette
bewijsvoering. „De drie getuigen die
bij het toedienen van de drank door
O. aanwezig waren, hebben gezien
wat er was gebeurd. De latere recon
structie en net verdere onderzoek
hebben het bewijs gecompleteerd".
„Natuurlijk was er een motief. De
verhalen van verdachte dat er tussen
zijn vrouw en hem een goede verhou
ding was, bleken leugens te zijn. De
verhouding met de dienstbode, aan
wie O. trouwbeloften deed, is ook
CONSEQUENTIE VAN GEMENEBEST
Acceptabel voor de wet, maar er
is een colour-bar
(Van onze Londense correspondent)
Er arriveerde laatst (met een Nederlands schip) een groep van 700 ne
gers uit Jamaica, vrouwen en kinderen inbegrepen, in Engeland, en hnn
komst heeft het Britse Parlement en de pers aanleiding gegeven tot het
uiten van bedenkingen.
Men kan niet zeggen dat de kleurling in Engeland onwelkom is. maar dan
toch in hoofdzaak omdat de wet aan Britse onderdanen voor het betreden
van Groot-Brittannië geen strobreed in de weg legt. Ondanks het feit dat
het Gemenebest zoveel rassen omvat, heeft de gemiddelde Engelsman een
onmiskenbare aversie tegen personen met een gekleurde huid, vooral ne
gers.
Nog zeer onlangs heeft de Deken
van Stepney, St. John Groser, een hef
tige philippica gehouden tegen de
rassen-discriminatie, zoals die in de
Londense volkswijk East End tot
uiting kwam. De Deken zei: „In het
East End, waar vele negers wonen,
is het moeilijk voor kleurlingen werk
te vinden, eenvoudig omdat de werk
gevers hen niet wifien hebben. Zij
worden gedwongen in krotten te le
ven, daar de huisbazen weigeren wo
ningen aan hen te verhuren." Deken
Groser riep zijn gemeenteleden op,
hun Christelijke beginselen ook hier
in toe te passen, „want de niet-blan
ke rassen kunnen niet langer behan
deld worden als rassen, die onze
vriendschap niet waardig zijn."
Niettegenstaande deze niet-offlei-
ele „colour bar", de onzichtbare maar
zeer wezenlijke sociale scheiding tus
sen mensen met een blanke en een
gekleurde huid, komen er steeds meer
kleurlingen naar Engeland. Het geval
van de bovengenoemde Jamaicanen is
typerend. De meesten van hen waren
eenvoudige, soms ongeletterde hand
arbeiders, die in Jamaica geen werk
meer konden vinden en gouden ver
halen over de welvaart in Engeland,
het moederland, gehoord hadden. Zij
waren Britse onderdanen en al wat
zij als zodanig nodig hadden was een
paspoort en f900 om een enkele reis
JamaicaLonden te betalen. Het
moederland zou hen wel helpen om
een goed bestaan te vinden, dachten
zij in goed vertrouwen.
Maar in de gouden verhalen, die
hun verteld werden, kwamen niet
voor de werkloosheid, die ook Enge
land kent, en niet de woningnood, en
niet het sombere klimaat, en niet de
duurte van het leven, en niet de „co
lour bar."
Helaas vormen de gekleurde arbei
ders soms een bron van moeilijkheden.
Want als zij geen werk vinden, zwer
ven zij van plaats tot plaats zonder
enige kans dat zij wat meer bedreven
heid in een bepaald vak krijgen Zij
worden sociaal onrustige elementen,
en zijn licht geneigd hun maatschap
pelijke mislukking louter op rekening
van Brits rassenvooroordeel te schui
ven. En al is rassenvooroordeel zeker
aanwezig, de Brit is over het alge
meen toch vrijheidslievend en sportief
genoeg om niet afwijzend te staan
tegenover een zwarte of bruine huid
als daarin een mèn en een goede,
vakkundige werker schuilgaat.
De colour bar.
De „Colour bar" is een uiterst in
gewikkeld, maatschappelijk en ziel
kundig verschijnsel, dat niet met en
kele fraaie volzinnen theoretisch valt
op te lossen. Hier ligt, zéker voor En
geland met zijn aan rassen zo rijke
Gemenebest, een probleem van de
hoogste orde, niet minder belangrijk
dan de waterstofbom of de politieke
militaire samenwerking met
naar waarde geschat. De beoordeling
van O. door ae psychiaters is zeker
niet gunstig voor verdachte geweest.
Er was een wisselwerking tussen de
verhouding met Nellie en verdachtes
haatgevoelens. Als men voor de eer
ste factor, de verhouding tot Nellie,
grotere waarde rekent aan voor de
tweede, de haatfactor, dan zou men
minder antipathiek tegenover ver
dachte komen te staan, maar dan zou
dit bij de uiteindelijke beoordeling
geen verschil maken'
„We hebben hier te maken gehad
met een latent gevormd plan. De uit
voering ervan hing van de omstan
digheden af", zo meende de Officier
van Justitie.
Hij meende dat de uitvoering van
het plan in een angstwekkende
kalmte en overleg is geschied, ver
dachte heeft alle hulp van buitenaf
geweigerd.
De intenties moeten kalm en hecht
hebben geleefd by O. Of deze nu ne
gen maanden of een dag hebben be
staan acht ik niet belangrijk.
Over de kwade trouw bij de tumor
diagnose zeide de officier, dat deze
factor bij het onderzoek goed onder
ogen is gezien.
Tijdens het onderzoek is men met
stellige zekerheid gekomen tot de
onmogelijkheid van zelfmoord. Het
feit dat mevrouw O. tot op de dag
van haar dood een kasboekje had bij
gehouden. achtte de Officier een frap
pant bewijs ervoor, dat er van zelf
moord geen sprake kan zijn.
„Meent de verdediging nu dat men
ermee kan volstaan met te zeggen
dat er twijfel bestaat. Ik heb ernaar
getracht zo volledig mogelijke zeker
heid te verkrijgen. De twijfel is als
een schim gehanteerd, maar is een
schim gebleven.
Na mies wat ik heb beluisterd is
er bij mij geen twijfel naar voren ge
komen". zo besloot de Officier van
Justitie.
Hij protesteerde tenslotte sterk te
gen de beweringen dat de rechter
commissaris vooringenomen was en
dat de deskundigen bevooroordeeld
waren.
LAATSTE WOORDEN.
Mr. Huygens,
nogmaals op de mogelijkheid van zei
duplicerende, ging
!lf-
moord in. Hij vatte in het kort nog
enkele punten samen uit zijn verdedi
ging.
De laatste woorden van mr. Huy
gens tot de rechtbank waren: „Als
steeds weer kijkt naar de twee
woorden die in vlammende letters
boven uw raadkamer (denkbeeldig)
staan: „motier' en „zelfmoord", ben
ik ervan overtuigd dat O. in vrijheid
zal komen".
De laatste woorden van O. waren:
„Ik ben onschuldig en dank mijn
raadslieden, in het bijzonder mr.
Huygens, die, onschuldig, zoveel on
verdiend leed heeft geleden".
De rechtbank zal over veertien da
gen uitspraak doeu.
het Gemenebest, ja, alleen bij de gra
tie van een gelukkige oplossing zal
het Gemenebest kunnen voortbestaan.
De Jamaicanen, de West-Indische en
de West-Afrikaanse negers, die naar
Engeland komen in de vaste overtui
ging, dat zij daar behoorlijk werk zul
len vinden, kénnen dit besef van het
Gemenebest nog, anders zouden zij
niet naar het moederland komen. En
daarom moet het rassenprobleem
naar twee kanten worden opgelost:
thuis, in het moederland, en over de
zeeën, in de dominions, protectoraten
en koloniën. Dit kan niet van vandaag
op morgen, want het is een teer en
een ingewikkeld probleem. Maar het
zal. hoe dan ook. moeten worden op.
gelost op de basis van mens tot mens,
naar de woorden van Rudyard Kip
ling: .But there is neither East nor
West, border nor breed nor birtli,
West-Europa. Het probleem van het when two strong men stand face to
rassenvooroordeel móet worden opge. face, though they come from the end
lost, want dat is de consequentie van 1 of the earth!"
