DE „LAGE LANDEN" VAN FRANKRIJK
COGNAC: een kleine provincieplaats
met wereldvermaardheid
...Als kleine vestingen...
Waar een kostelijke drank „rijpt"
Hollands landschapsschoon
Zuid-West van Parijs!
&luh mctcnb in alluzc Md...
ZATERDAG 22 MEI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
Het Is maar een klein stadje van een 17.000 inwoners, een gezellig
provincieplaatsje met een pleintje, een standbeeld, wat hotels en een
stadspark. Met trots echter zullen de inwoners u vertellen, dat er in
Frankrijk maar twee steden zijn, die over de gehele wereld bekendheid
èn vermaardheid genieten, namelijk Parijs en hun eigen stadje.
Dat stadje is Cognac en mocht ge nooit van het stadje gehoord heb
ben, de naam zal u zeker niet onbekend voorkomen! Welnu, cognac,
de échte, onvervalste, verrukkelijke cognac komt uit Cognac. Twintig
millioen flessen per jaar verlaten de „Maisons de Cognac", veelal sinds
de 18e eeuw geëxploiteerd door families met klinkende namen.
De cognachuizen liggen als kleine
vestingen in het stadje verspreid,
meestal omringd door hoge muren en
met een torenhoog centrumgebouw,
waarvan de platte daken een weids
vergezicht bieden op de omgeving, op
een deel van de beide departementen
Charente, waarvan de stad Cognac,
aan de rivier Charente, het middel
punt vormt. In de beide Charentes lig
gen de wijngaarden; wijn van elders
wordt voor de bereiding van cognac
niet gebruikt, want, zo betoogt de be
faamde firma Hennessy Co.: „De
wettige definitie van cognac is: De op
brengst van wijn, geoogst en gedistil
leerd in de Charentes".
Het distilleren geschiedt in eenvou
dige koperen ketels, zéér langzaam en
in twee keer en dan volgt het wach
ten. Want naast de drie voorwaarden
wijnsoort, klimaat en bodem speelt bij
de bereiding van cognac de tijd een
bijzonder grote,rol! De tijd, gecombi
neerd met de speciale houtsoort, wel
ke gevonden wordt in Limousin en
waarvan de fusten worden gemaakt,
die de cognac jaren en jaren tot be
waarplaats dienen.
In de cognachuizen rijen die enor
me fusten zich in de uitgestrekte,
veelal spaarzaam verlichte ruimten
aaneendaar is het, dat de cognac
rijpt" tot de amberkleurige drank
met het volle aroma, dat kenners in
'verrukking pleegt te brengen. Daar
is het ook, dat ge de cognao-berei-
ders onwillekeurig vergelijkt met
Middeleeuwse alchemisten.....
Want al lijkt de bereiding zo sim
pel, een zeker wysterleus waas
al toas het alleen maar om dat won
derlijke huwelijk van tijd en hout
soort, waaruit kleur en aroma gebo
ren icorden behoudt de cognac-pro.
ductie altyd.
Cognac-culius
In Cognac ook realiseert men zich
het bestaan van een cognac-cultus,
wanneer een Robert Monnet neef
van Jean Monnet, voorzitter der Ko
len- en Staalgemeenschap, en stam
mend uit een oud „cognac-geslacht"
wanneer monsieur Robert Monnet ver
telt hóe ge cognac dient te drinken.
Wanneer de huidige, adellijke eigenaar
van „Maison Otard" u rondleidt door
zijn „Chateau de Cognac": een kasteel,
waar Frans de Eerste in 1494 geboren
werd en waar de historie voortleeft
temidden van duizenden liters edele
drank
En bij Martell, dwalend door de kel
ders en over de zolders, waar de koste
lijke cognac via gootjes maar stroomt
en stroomt. Of bij Hennessy, de groot
ste en best geoutilleerde firma, waar
de arbeiders echter nog haastig en eer
biedig het hoofd ontbloten bij het na
deren van een „baas"
Ja, en uit de charmant verborgen,
maar toch wel merkbare afschuw
waarmede deze „cognac-bonzen" spre
ken over het feit, dat hun kostelijke
drank in Nederland niet beschermd
is. Dat men daar „cognac" kan kopen,
die niet uit Cognac komt en dus
geen cognac is!
Of men het alleen maar „cultureel"
beziet? Nee, dat nu ook weer niet,
want op bet „Bureau nationale du
Cognac" weet men u te vertellen, dat
Frankrijk per jaar voor 15 milliard
francs aan cognac exporteert. Méér
Ja, dat zijn de kostelijke witte druiven
uit de Charentes!
Een kelder in eenMaison de Cognac"
waar de cognac „rijpt" tot de amber
kleurige drank
dan aan welke andere drank of aan
welk ander levensmiddel ookZo
dat de commerciële zijde toch ook een
rol speelt en vermoedelijk de groot
ste!
Van de witte druiven uit de Charen
tes tot de amberkleurige drank in de
*vwvw\*wwvw\*v\*ws
Naar de Poitou
Op uitnodiging van de „Direc
tion générale du Tourisme",
een afdeling van het ministerie
van openbare werken, tran
sport en toerisme in Frankrijk,
maakte een onzer redacteuren,
tezamen met zeven andere Ne
derlandse journalisten, een
reis door een deel van Frank
rijk, dat bij de toeristen min
der bekend is, de Poit Te
vens werd een bezoek gebracht
aan een plaats, waarvan al
thans de naam voor velen een
bekende klank heeft: Cognac.
bekenae flessen, dat méér dan een
stap. Dat blijkt uit de zorg waarmede
de „opération délicate" zoals het
distilleren wel wordt aangeduid, ge
schiedt, uit het geduld, dat opge
bracht moet worden voordat men aan
selectie toe is. Want eerst na acht tot
tien jaren is de bekende „Drie ster
ren" gerijpt, na 15 jaren de .Very Old"
en na 20 jaar het excellente product
„Very Superior Old Product" (V.S.O
P.). Wat daarna komt.ah, mon
sieurDe „S.O." bij Hennessy.
(meer dan 25 jaar oud), of de „Ex
tra", die 70 jaren teltElk huis
heeft na de V-S.O.P. zijn eigen merken
en ge kunt er van verzekerd zijn, dat
het waardevolle merken zijn. Voor de
liefhebbers bijzonder genotvol!
Cognac, dat bescheiden provincie
stadje in de Poitou, enkele honderden
kilometers ten Zuidwesten van Parijs,
heeft zijn faam verdiend verworven
en terecht mag men daar zeggen, dat
men in de gehele wereld tenminste
twee Franse namen kent: Parijs en
Cognac
In Le -mairais Poitevin, in de omge
ving van Niort, geschiedt alle tran
sport per boot. Hier „puntert" men,
evenals in Giethoorn
Fraaie bouwwerken, veelal in Ro
maanse stijl, zoals deze kerk in An-
goulême, vindt men in de enkele ste-
den in de Poitou vrij veel.
Waar punters varen...
Oesterieelt op het lie de Ré
Ze noemen hem daar „De Admiraal", een bjjnaam, die de verminkte
grjjsaard hjj heeft nog slechts één been zelf ongetwijfeld als een ere
naam beschouwt, terwijl ook velen onder de zeer eenvoudige bewoners van
de „Marais Poitevin" het ongetwijfeld meer als een ere- dan als een bij
naam beschouwen.
„De Admiraal" dan exploiteert daar in dat moerasgebied, enkele hon
derden kilometers ten Zuidwesten van Parijs, in de omgeving van Niort,
een botenhuis. Ge kunt er een boot huren en dan laat de admiraal D
„Giethoorn'! zien'
Voor de Fransen een bijzonder leuke ervaring. Voor de Nederlanders
Voor de Nederlanders is het uitsluitend een merkwaardige ervaring om
na vele, vele uren gereisd te hebben een omgeving aan te treffen, die met
het Nederlandse landschap weinig of niets verschilt!
Hetgeen met de Poitou, een land
streek met als voornaamste Bteden
Poitiers (bij de duivenliefhebbers
welbekend) en Angoulème. het geval
is. Poitiers, een vriendelijk provincie
stadje in het department de la Vien-
ne met een kleine 50.000 inwoners,
gelegen 335 km ten Zuiden van Pa
rijs; Poitiers is te beschouwen als
„uitvalspoort" voor toeristen, die de
Poitou intrekken. Voor liefhebbers
van bouwkunst en van historie is er
in Poitiers bovendien het een en an
der te zien, dat de moeite loont en
met gerechtvaardigde trots zal men
U vertellen, dat in deze stad, in het
Paleis van Justitie een eeuwenoud
bouwwerk eens Jeanne d'Arc is
ondervraagd over de wijze waarop zij
haar opdracht ontvangen had. Zo wil
het althans de overlevering.
Prachtige muurschilderingen vindt
men in de uit de twaalfde eeuw
daterende kerk van St. Savin, een
plaatsje enkele tientallen kilome
ters ten Oosten van Poitiers waar
de pastoor U gaarne persoonlijk
rondleidt om uiterst beminnelijk
tekst en uitleg te geven over de
vele fraaie fresco's. Ja, Poitiers
en naaste omgeving zyn inderdaad
ryk aan historische, veelal Ro
maanse bouwwerken.
Parijs bij avond, bij nacht.
Champs Elysees, in een zee van
licht en ongeveer in het midden
achter een in helblauw neon ba
dende gevel, het Lido. Een der
duurste cabarets in de Licht
stad, waar uw verslaggever als
gast enkele uren zal doorbren-
gen, zich metend in allure met
oliemagnaten, onttroonde ko
ningen en Amerikaanse mil-
lionnairs
Hoewel, enkele, wat eenvou
diger stervelingen zullen onge
twijfeld ook wel schuil gaan
achter de keurige smokings en
achter de koelers met cham
pagneflessen.
Een ober, met een diploma
ten-uiterlijk, een soort Eden,
loodst de gasten van het toe-
ristendepartement behoedzaam
door de overvolle, in zaclitrood
schemerlicht gehouden zaal
naar een gereserveerde tafel,
waar ge knie-aan-Jcnie nog
juist een plaatsje kunt vinden,
in de nabijheid ran de dansvloer.
Rondom u woelen en wemelen
de „rijken der aarde" met hun
in Dior- en Fathcreaties gehul
de dames. Op de dansvloer
wiegt een kleine menigte zich
gracieus op de tonen van een
Zuid-Amerikaanse muziek pro
ducerend orkest en ergens in de
zaal klinkt gedempt het knal
len van een kurkEn nog een
kurk. En nog een kurkZoet
jes kabbelt de champagne.
De muziek verstomt. Uit een
loudspeaker schalt een getrain
de microfoonstem, die in
Frans en Engels „le premier
spectacle", het eerste deel van
de befaamde Indoshow aankon
digt. Vanuit het duister komt
een podium de dansvloer opge
schoven en wanneer de man aan
de schijnwerpers zijn in kleuren
wisselende lichtbundels in stel
ling brengt, ontwaart ge drie
achter elkaar opgestelde vleu
gels, bespeeld door in wijnrode
jasjes gehulde mannen. Weldra
verschijnen dan ook de eerste
danseresjes, onder urie er zijn,
die bij het verkleden tussen
de bedrijven door wel bijzon
der snél gereed moeten zijn.
Haar onbevangen, charmerende
optreden doet evenwel weldadig
zuiver aan.
Snélin waarlijk non-stop
tempo, wordt de show afge
werkt. Een illusionist oogst da
verende lachsuccessen met het
bliksemsnel ontvreemden van
tientallen kostbare polshorlo
ges; een Versailles-scéne
met verbluffend weelderige cos-
tuums en „echte regen tn de
tuin" wordt in stilte bewonderd,
een carnavals-parodie wekt hi
lariteit en intussen kabbelt nog
steeds zoetjes de champagne.
Het podium maakt plaats
voor een kunstijsbaan, waarop
een ,#chaatspaar" zich uiterst
elegant beweegt en zo vólgen
nog enkele nummers, waarna
het podium het duister weer in-
schuift
Nog even een abstract schim
menspel en dan is het de beurt
aan een tweede da sorkest en
wederom aan de danslustigen.
Tegen kwart over drie in de
morgen is ook het tweede deel
van de show afgewerkt, niet
minder groots opgezet dan het
eerste deel en mócht ge u ver
velen, wel, tegen de achterwana
wacht u een immense, meters-
brede bar met getrainde bar
keepers, die beminnelijk glim
lachend uw bestellingen d rai-
son van, ja van hoeveel?, in
ontvangst willen nemen
Ergens in de zaal knalt een
kurk. En nog een
Buiten wachten de auto's.
P.S. Voor een uitgangetje tiaar
IAdo dient ge circa f 150,te
reserveren.
La Rochelle, de vissershaven. De
bootjes zijn wat kleuriger, maar ove
rigens dringt, een vergelijking met
Vlissingen zich bijzonder sterk op!
Maar Poitiers is slechts een tussen
station en via het stadje Niort gaat
het dan kustwaarts, naar Sables
d'Olonnes, gelegen aan de Atlanti
sche Oceaan. En passant kan men
dan „Giethoorn" bezichtigen in de
Marais Poitevin, waar alle vervoer
per boot geschiedt. De „admiraal" is
gaarne bereid U tegen vergoeding
van een zeker aantal francs rond te
„punteren"
Als in Knokke
Het wordt wellicht eentonig, maar
ook in Sables d'Olonne dringt zich
onweerstaanbaar een vergelijking op.
Ditmaal wel niet met Nederland,
maar dan toch met een kustplaats,
die ook by vele Nederlanders bekend
is, met het Belgische Knokke name
lijk. Een brede boulevard, een casino,
'n bescheiden binnenstad en hier dan
nog een vissershaven.
Er is 'én verschil: de stranden
worden hier niet bespoeld door de
golven van de Noordzee, maar door
die van de Atlantische Oceaan. Waar
van ge overigens weinig merkt
Sables d' Olonne-La Rochelle: een
honderdtal kilometers Zuidelijker.
Een honderdtal kilometers groen,
vlak land, afgewisseld met wat schor-
rengebied. Een tocht door de Wierin-
germeer, door het. polderland van
Zeeuwsch Vlaanderen en dan: La
Rochelle. Een wat grootser, kleuri
ger uitvoering van Vlissingen
Een flinke buitenhaven en een vis
sershaven, waarin vrolijk, in licht
blauwe tinten, geschilderde vissers
boten!
Voorts een marinehaven, met uit
de laatste oorlog stammende duik
bootbases enmet een veerboot,
een soort Moerdijkpont, die op de
ze dag uitgerekenc onder een typisch
Hollandse wolkenlucht een aantal
auto's en passagiers in tien minuten
naar het lie de Ré brengt.
Oesters en Bollen
La Rochellel'He de Ré, of -x met
enige goede wil Vlissinéen-Bres-
kens. Want steeoc>«nnieuw frappeert
weer bij dé 'got of kaking me' dit
deel van Frank*, en Ju. fabelachtige
gelijkenis met defërite SL ons eigen
land. Een gelijkenis, die' welhaast
spookachtig wordt wanneer we op
dit eiland een vissershaven vinden a
la Breskens enoesterpercelen
zij het bescheidener van opzet
la Yerseke!
Hier kent men ook oesterteelt, hoe
wel de kwaliteit der producten beslist
niet kan wednveren met de ook in
Parijs meer bekende en meer gewaar
deerde „Huitres de Zélande"
Ja, hier oesters en elders." in da
omgeving van Sables d'Olonne,
bloembollen! Sinds ongeveer drie
maanden wordt hier door enige on
dernemende jonge Nederlandse ge
zinnen geëxperimenteerd met de
bloembollenteelt.
Ziedaar dus wat de Poitou biedt.
Bouwkunst, badplaatsgeneugten,
bloembollen- en oesterteelt, folklore
(ook hier kent men klederdrachten)
en voorts over een grote oppervlakte
vlak land. Voor de Fransen zelf een
attractief vacantie-oord, voor Zwit
sers ongetwijfeld ook, maar voor Ne
landers