DE „LAGE LANDEN" VAN FRANKRIJK COGNAC: een kleine provincieplaats met wereldvermaardheid ...Als kleine vestingen... Waar een kostelijke drank „rijpt" Hollands landschapsschoon Zuid-West van Parijs! &luh mctcnb in alluzc Md... ZATERDAG 22 MEI 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 Het Is maar een klein stadje van een 17.000 inwoners, een gezellig provincieplaatsje met een pleintje, een standbeeld, wat hotels en een stadspark. Met trots echter zullen de inwoners u vertellen, dat er in Frankrijk maar twee steden zijn, die over de gehele wereld bekendheid èn vermaardheid genieten, namelijk Parijs en hun eigen stadje. Dat stadje is Cognac en mocht ge nooit van het stadje gehoord heb ben, de naam zal u zeker niet onbekend voorkomen! Welnu, cognac, de échte, onvervalste, verrukkelijke cognac komt uit Cognac. Twintig millioen flessen per jaar verlaten de „Maisons de Cognac", veelal sinds de 18e eeuw geëxploiteerd door families met klinkende namen. De cognachuizen liggen als kleine vestingen in het stadje verspreid, meestal omringd door hoge muren en met een torenhoog centrumgebouw, waarvan de platte daken een weids vergezicht bieden op de omgeving, op een deel van de beide departementen Charente, waarvan de stad Cognac, aan de rivier Charente, het middel punt vormt. In de beide Charentes lig gen de wijngaarden; wijn van elders wordt voor de bereiding van cognac niet gebruikt, want, zo betoogt de be faamde firma Hennessy Co.: „De wettige definitie van cognac is: De op brengst van wijn, geoogst en gedistil leerd in de Charentes". Het distilleren geschiedt in eenvou dige koperen ketels, zéér langzaam en in twee keer en dan volgt het wach ten. Want naast de drie voorwaarden wijnsoort, klimaat en bodem speelt bij de bereiding van cognac de tijd een bijzonder grote,rol! De tijd, gecombi neerd met de speciale houtsoort, wel ke gevonden wordt in Limousin en waarvan de fusten worden gemaakt, die de cognac jaren en jaren tot be waarplaats dienen. In de cognachuizen rijen die enor me fusten zich in de uitgestrekte, veelal spaarzaam verlichte ruimten aaneendaar is het, dat de cognac rijpt" tot de amberkleurige drank met het volle aroma, dat kenners in 'verrukking pleegt te brengen. Daar is het ook, dat ge de cognao-berei- ders onwillekeurig vergelijkt met Middeleeuwse alchemisten..... Want al lijkt de bereiding zo sim pel, een zeker wysterleus waas al toas het alleen maar om dat won derlijke huwelijk van tijd en hout soort, waaruit kleur en aroma gebo ren icorden behoudt de cognac-pro. ductie altyd. Cognac-culius In Cognac ook realiseert men zich het bestaan van een cognac-cultus, wanneer een Robert Monnet neef van Jean Monnet, voorzitter der Ko len- en Staalgemeenschap, en stam mend uit een oud „cognac-geslacht" wanneer monsieur Robert Monnet ver telt hóe ge cognac dient te drinken. Wanneer de huidige, adellijke eigenaar van „Maison Otard" u rondleidt door zijn „Chateau de Cognac": een kasteel, waar Frans de Eerste in 1494 geboren werd en waar de historie voortleeft temidden van duizenden liters edele drank En bij Martell, dwalend door de kel ders en over de zolders, waar de koste lijke cognac via gootjes maar stroomt en stroomt. Of bij Hennessy, de groot ste en best geoutilleerde firma, waar de arbeiders echter nog haastig en eer biedig het hoofd ontbloten bij het na deren van een „baas" Ja, en uit de charmant verborgen, maar toch wel merkbare afschuw waarmede deze „cognac-bonzen" spre ken over het feit, dat hun kostelijke drank in Nederland niet beschermd is. Dat men daar „cognac" kan kopen, die niet uit Cognac komt en dus geen cognac is! Of men het alleen maar „cultureel" beziet? Nee, dat nu ook weer niet, want op bet „Bureau nationale du Cognac" weet men u te vertellen, dat Frankrijk per jaar voor 15 milliard francs aan cognac exporteert. Méér Ja, dat zijn de kostelijke witte druiven uit de Charentes! Een kelder in eenMaison de Cognac" waar de cognac „rijpt" tot de amber kleurige drank dan aan welke andere drank of aan welk ander levensmiddel ookZo dat de commerciële zijde toch ook een rol speelt en vermoedelijk de groot ste! Van de witte druiven uit de Charen tes tot de amberkleurige drank in de *vwvw\*wwvw\*v\*ws Naar de Poitou Op uitnodiging van de „Direc tion générale du Tourisme", een afdeling van het ministerie van openbare werken, tran sport en toerisme in Frankrijk, maakte een onzer redacteuren, tezamen met zeven andere Ne derlandse journalisten, een reis door een deel van Frank rijk, dat bij de toeristen min der bekend is, de Poit Te vens werd een bezoek gebracht aan een plaats, waarvan al thans de naam voor velen een bekende klank heeft: Cognac. bekenae flessen, dat méér dan een stap. Dat blijkt uit de zorg waarmede de „opération délicate" zoals het distilleren wel wordt aangeduid, ge schiedt, uit het geduld, dat opge bracht moet worden voordat men aan selectie toe is. Want eerst na acht tot tien jaren is de bekende „Drie ster ren" gerijpt, na 15 jaren de .Very Old" en na 20 jaar het excellente product „Very Superior Old Product" (V.S.O P.). Wat daarna komt.ah, mon sieurDe „S.O." bij Hennessy. (meer dan 25 jaar oud), of de „Ex tra", die 70 jaren teltElk huis heeft na de V-S.O.P. zijn eigen merken en ge kunt er van verzekerd zijn, dat het waardevolle merken zijn. Voor de liefhebbers bijzonder genotvol! Cognac, dat bescheiden provincie stadje in de Poitou, enkele honderden kilometers ten Zuidwesten van Parijs, heeft zijn faam verdiend verworven en terecht mag men daar zeggen, dat men in de gehele wereld tenminste twee Franse namen kent: Parijs en Cognac In Le -mairais Poitevin, in de omge ving van Niort, geschiedt alle tran sport per boot. Hier „puntert" men, evenals in Giethoorn Fraaie bouwwerken, veelal in Ro maanse stijl, zoals deze kerk in An- goulême, vindt men in de enkele ste- den in de Poitou vrij veel. Waar punters varen... Oesterieelt op het lie de Ré Ze noemen hem daar „De Admiraal", een bjjnaam, die de verminkte grjjsaard hjj heeft nog slechts één been zelf ongetwijfeld als een ere naam beschouwt, terwijl ook velen onder de zeer eenvoudige bewoners van de „Marais Poitevin" het ongetwijfeld meer als een ere- dan als een bij naam beschouwen. „De Admiraal" dan exploiteert daar in dat moerasgebied, enkele hon derden kilometers ten Zuidwesten van Parijs, in de omgeving van Niort, een botenhuis. Ge kunt er een boot huren en dan laat de admiraal D „Giethoorn'! zien' Voor de Fransen een bijzonder leuke ervaring. Voor de Nederlanders Voor de Nederlanders is het uitsluitend een merkwaardige ervaring om na vele, vele uren gereisd te hebben een omgeving aan te treffen, die met het Nederlandse landschap weinig of niets verschilt! Hetgeen met de Poitou, een land streek met als voornaamste Bteden Poitiers (bij de duivenliefhebbers welbekend) en Angoulème. het geval is. Poitiers, een vriendelijk provincie stadje in het department de la Vien- ne met een kleine 50.000 inwoners, gelegen 335 km ten Zuiden van Pa rijs; Poitiers is te beschouwen als „uitvalspoort" voor toeristen, die de Poitou intrekken. Voor liefhebbers van bouwkunst en van historie is er in Poitiers bovendien het een en an der te zien, dat de moeite loont en met gerechtvaardigde trots zal men U vertellen, dat in deze stad, in het Paleis van Justitie een eeuwenoud bouwwerk eens Jeanne d'Arc is ondervraagd over de wijze waarop zij haar opdracht ontvangen had. Zo wil het althans de overlevering. Prachtige muurschilderingen vindt men in de uit de twaalfde eeuw daterende kerk van St. Savin, een plaatsje enkele tientallen kilome ters ten Oosten van Poitiers waar de pastoor U gaarne persoonlijk rondleidt om uiterst beminnelijk tekst en uitleg te geven over de vele fraaie fresco's. Ja, Poitiers en naaste omgeving zyn inderdaad ryk aan historische, veelal Ro maanse bouwwerken. Parijs bij avond, bij nacht. Champs Elysees, in een zee van licht en ongeveer in het midden achter een in helblauw neon ba dende gevel, het Lido. Een der duurste cabarets in de Licht stad, waar uw verslaggever als gast enkele uren zal doorbren- gen, zich metend in allure met oliemagnaten, onttroonde ko ningen en Amerikaanse mil- lionnairs Hoewel, enkele, wat eenvou diger stervelingen zullen onge twijfeld ook wel schuil gaan achter de keurige smokings en achter de koelers met cham pagneflessen. Een ober, met een diploma ten-uiterlijk, een soort Eden, loodst de gasten van het toe- ristendepartement behoedzaam door de overvolle, in zaclitrood schemerlicht gehouden zaal naar een gereserveerde tafel, waar ge knie-aan-Jcnie nog juist een plaatsje kunt vinden, in de nabijheid ran de dansvloer. Rondom u woelen en wemelen de „rijken der aarde" met hun in Dior- en Fathcreaties gehul de dames. Op de dansvloer wiegt een kleine menigte zich gracieus op de tonen van een Zuid-Amerikaanse muziek pro ducerend orkest en ergens in de zaal klinkt gedempt het knal len van een kurkEn nog een kurk. En nog een kurkZoet jes kabbelt de champagne. De muziek verstomt. Uit een loudspeaker schalt een getrain de microfoonstem, die in Frans en Engels „le premier spectacle", het eerste deel van de befaamde Indoshow aankon digt. Vanuit het duister komt een podium de dansvloer opge schoven en wanneer de man aan de schijnwerpers zijn in kleuren wisselende lichtbundels in stel ling brengt, ontwaart ge drie achter elkaar opgestelde vleu gels, bespeeld door in wijnrode jasjes gehulde mannen. Weldra verschijnen dan ook de eerste danseresjes, onder urie er zijn, die bij het verkleden tussen de bedrijven door wel bijzon der snél gereed moeten zijn. Haar onbevangen, charmerende optreden doet evenwel weldadig zuiver aan. Snélin waarlijk non-stop tempo, wordt de show afge werkt. Een illusionist oogst da verende lachsuccessen met het bliksemsnel ontvreemden van tientallen kostbare polshorlo ges; een Versailles-scéne met verbluffend weelderige cos- tuums en „echte regen tn de tuin" wordt in stilte bewonderd, een carnavals-parodie wekt hi lariteit en intussen kabbelt nog steeds zoetjes de champagne. Het podium maakt plaats voor een kunstijsbaan, waarop een ,#chaatspaar" zich uiterst elegant beweegt en zo vólgen nog enkele nummers, waarna het podium het duister weer in- schuift Nog even een abstract schim menspel en dan is het de beurt aan een tweede da sorkest en wederom aan de danslustigen. Tegen kwart over drie in de morgen is ook het tweede deel van de show afgewerkt, niet minder groots opgezet dan het eerste deel en mócht ge u ver velen, wel, tegen de achterwana wacht u een immense, meters- brede bar met getrainde bar keepers, die beminnelijk glim lachend uw bestellingen d rai- son van, ja van hoeveel?, in ontvangst willen nemen Ergens in de zaal knalt een kurk. En nog een Buiten wachten de auto's. P.S. Voor een uitgangetje tiaar IAdo dient ge circa f 150,te reserveren. La Rochelle, de vissershaven. De bootjes zijn wat kleuriger, maar ove rigens dringt, een vergelijking met Vlissingen zich bijzonder sterk op! Maar Poitiers is slechts een tussen station en via het stadje Niort gaat het dan kustwaarts, naar Sables d'Olonnes, gelegen aan de Atlanti sche Oceaan. En passant kan men dan „Giethoorn" bezichtigen in de Marais Poitevin, waar alle vervoer per boot geschiedt. De „admiraal" is gaarne bereid U tegen vergoeding van een zeker aantal francs rond te „punteren" Als in Knokke Het wordt wellicht eentonig, maar ook in Sables d'Olonne dringt zich onweerstaanbaar een vergelijking op. Ditmaal wel niet met Nederland, maar dan toch met een kustplaats, die ook by vele Nederlanders bekend is, met het Belgische Knokke name lijk. Een brede boulevard, een casino, 'n bescheiden binnenstad en hier dan nog een vissershaven. Er is 'én verschil: de stranden worden hier niet bespoeld door de golven van de Noordzee, maar door die van de Atlantische Oceaan. Waar van ge overigens weinig merkt Sables d' Olonne-La Rochelle: een honderdtal kilometers Zuidelijker. Een honderdtal kilometers groen, vlak land, afgewisseld met wat schor- rengebied. Een tocht door de Wierin- germeer, door het. polderland van Zeeuwsch Vlaanderen en dan: La Rochelle. Een wat grootser, kleuri ger uitvoering van Vlissingen Een flinke buitenhaven en een vis sershaven, waarin vrolijk, in licht blauwe tinten, geschilderde vissers boten! Voorts een marinehaven, met uit de laatste oorlog stammende duik bootbases enmet een veerboot, een soort Moerdijkpont, die op de ze dag uitgerekenc onder een typisch Hollandse wolkenlucht een aantal auto's en passagiers in tien minuten naar het lie de Ré brengt. Oesters en Bollen La Rochellel'He de Ré, of -x met enige goede wil Vlissinéen-Bres- kens. Want steeoc>«nnieuw frappeert weer bij dé 'got of kaking me' dit deel van Frank*, en Ju. fabelachtige gelijkenis met defërite SL ons eigen land. Een gelijkenis, die' welhaast spookachtig wordt wanneer we op dit eiland een vissershaven vinden a la Breskens enoesterpercelen zij het bescheidener van opzet la Yerseke! Hier kent men ook oesterteelt, hoe wel de kwaliteit der producten beslist niet kan wednveren met de ook in Parijs meer bekende en meer gewaar deerde „Huitres de Zélande" Ja, hier oesters en elders." in da omgeving van Sables d'Olonne, bloembollen! Sinds ongeveer drie maanden wordt hier door enige on dernemende jonge Nederlandse ge zinnen geëxperimenteerd met de bloembollenteelt. Ziedaar dus wat de Poitou biedt. Bouwkunst, badplaatsgeneugten, bloembollen- en oesterteelt, folklore (ook hier kent men klederdrachten) en voorts over een grote oppervlakte vlak land. Voor de Fransen zelf een attractief vacantie-oord, voor Zwit sers ongetwijfeld ook, maar voor Ne landers

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 5