KAPPIE EN HET SETH-ZAADJE Het kostbaarste goed hem: de vrijheid is voor Waar zijn de grote slagschepen en vliegdekschepen? ONDERHANDELINGEN MET NEDERLAND OVER DE UNIE EEN ZOMERVLAAG IN MEI BRACHT BLAD AAN BOMEN ZATERDAG 22 MEI 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 6 DE AMERIKAAN EN WIJ Grondslag voor Europese gedragslijn van de Amerikaanse regering WAT WIL de Amerikaan nu eigenlijk? Ziedaar een vraag, die mij na myn reis herhaaldelijk is gesteld. Om twee redenen is die vraag merkwaardig. In de eerste plaats blijkt er uit, dat de Amerilmanse gedragslijn ondanks een overvloed van voorlichting voor de gemiddelde West-Europeaan niet duidelijk is. En in de tweede plaats blijkt er uit, dat men van mij verwacht nu alles van „de" Amerikaan af te weten. Welnu, dit laatste is onmogelijk. Ik heb drie weken rondgereisd in de V.S. en met vele mensen gesproken, ook (ja vooral) met leiding gevende mensen. Maar dan nogAls men van 21 dagen er 5 aftrekt voor rust en verplaatsing, dan houdt men er 16 over. Zeg 16 maal 10 werkuren. Tezamen 160. En als men dan bedenkt dat de V.S. in opervlakte plm. 240 keer zo groot zijn als Nederland en 16 keer zoveel inwoners hebben, dan weet ik nu evenveel van dit reusachtige land als een Amerikaan, dietien minuten in Nederland heeft rondge keken en één dag met Nederlanders h eeft gesproken, van ons af weet. Erg veel is dat dus met! Niettemin zal ik een poging wagen een algemene slot som te trekken uit wat ik in die drie weken heb kunnen waarnemen en be luisteren. Vier (andere) punten Laat ik dan beginnen met vast te stellen wat iedereen weet, maar me nigeen vergeet by de beoordeling van Amerikanen in het algemeen: het zijn géén vreemdelingen, net zijn familie leden van ons allemaal. Zij dragen dezelfde namen, zij hebben dezelfde voorouders als wij. Niemand heeft ooit de moeite genomen hen afzonder lijk te tellen, maar het zou mij niet verbazen als er in de V.S. evenveel Nederlanders woonden als in Europa; onder Nederlanders moet men dan al degenen verstaan van Nederlandse afstamming. Men kan geen telefoon- hoek opslaan of men komt hun na men tegen; Roosevelt, Vanderbilt, Vandenberg, Van Fleet, Van Dyke, Van Deventer, Rutgers, Jansen. De Koning enzovoorts. Nederlandse na men treft men zo goed als Britse, en Franse of Italiaanse eveneens dagelijks in de kranten aan. Geen wonder; Amerikaanse namen zijn er niet. Anders Deze naamgenoten zijn echter onder andere omstandigheden opge- .groeid. Velen hunner ik denk nu aan het begin van de zeventiende eeuw zijn uit Europa weggetrok ken om redenen van geloof of poli tiek; anderen om aan de honger en de armoede te ontsnappen. Zij hebben daarginds vrijheid en een goed be staan gevonden. De vrijheid was er groot, want het (Britse) gezag was er gering. Zij werd nog groter na de revolutie, die leidde tot de stichting van de Verenigde Staten als een on afhankelijke i'epubliek. En nu nog staat de vrijheid hoog in het vaandel geschreven. De eigen vrijheid, maar ook die van anderen. Het is een van hun sentimenten, dat zij anderen en wel in de eerste plaats de Euro pese familieleden deelachtig willen doen zijn aan de vrijheid, die hun kostbaarste goed is. Vandaar dat het Amerikaanse ministerie van Buiten landse Zaken een Europese politiek volgt, die mij door de heer C. Burke Elbrick, departy assistent secretary voor Europese aangelegenheden, als volgt werd uiteengezet: le. economische stabiliteit en kracht voor de vrije wereld bevorde ren; 2e. agressieve geest van de onvrjje wereld ontmoedigen; 3e eenheid der vrije wereld aanmoe digen; 4e. samenwerking der vrije volke ren in het Atlantische gebied tot stand brengen. Men kan natuurlijk de vraag stel len of achter deze woorden verbor gen (andere) doeleinden schuil gaan. Men kan vragen of de V.S. de niet- communistische wereld wil leiden. Men kan zelfs vragen of de V.S. de andere Atlantische staten en nog een reeks van landen als satellieten wenst te beschouwen en te behandelen. Zul ke vragen maken elke Amerikaan kregel. Als hij er op antwoordt zal hij dat doen met wedervragen in deze zin: Als wij geen initiatieven nemen wie doet het dan? Als wij terugke ren tot het isolationisme wat is dan West-Europa's lot? Was Marshall hulp een vorm van imperialisme? Is wederzijdse militaire hulpverlening een poging tot onderwerping? Zulke wedervragen dienen om stoom af te blazen. Zy gaan vooraf aan het rusti ge gesprek over de in Amerikaanse ogen, veel te langzaam groeiende een heid van West-Europa. Waarom moet de aanvaarding van de EDG zo lang duren? vraagt de Amerikaan dan. En als die EDG nu eens niet (door Frankrijk) wordt aanvaard, wat dan? Wij, zegt hij. willen heus onze troepen wel terugtrekken Uit Europa; soldaat zijn in een ver land is heus niet het ideaal van de Ameri kaanse jongeman. Die EDG zegt men dan, komt er wel. De Europese ver dediging groeit en zal eens het peil bereiken, waarbij de Amerikaanse troepen gerust naar huis kunnen gaan, omdat zij hier niet meer nodig zijn. Maar jullie moesten nu eens op houden met hulpprogramma's e.d.; ga liever de invoerrechten verlagen en de invoerbeperkingen opheffen. Dan kunnen wij alles betalen wat wij nu ten geschenke krijgen en dat schept eigenlijk een veel gezondere verhou- r door WERKMAN ding. Jaja, zegt hij dan, invoerrech ten verlagen... daar zeg je me wat... als wij dat doen krijgen wK last met ehmet zowat iedereen. Cirkel En zo ontstaat dan al pratende het beeld van de vicieuze cirkel; het ons zo vertrouwde beeld, dat de Ameri kaan eigenlijk niet kent. Voor hem is de Europeaan het arme, oude familie lid, dat de ergste klappen heeft ge had in het gevecht en nu geholpen moet worden op grond van verwant schap en saamhorigheid. Wij mogen hem dankbaar zijn voor dat saam horigheidsgevoel, dat ons inderdaad op de been heeft geholpen, maar te gelijkertijd moeten wij iets anders doen. En wel twee dingen: le. Zorgen dat wij op de been blij ven en met aan innerlijke zwakte (Frankrijk!) ten onder gaan; 2e. Zorgen dat de Amerikaan ons leert zien en waarderen als een ge lijkwaardig deelgenoot. Slagen wij daarin dan is een ge zonde wederzijdse samenwerking mo gelijk. Dat zij noodzakelijk is behoeft wel geen betoog. Korea en Indo-Chi- na hebben wel geleerd hoe nuttig het is zij aan zij te staan. Voorts is Plannen voor nieuw toneelgezelschap De Stichting Toneelcoördinatie, ge vestigd te 's-Gravenhage, acht het wenselijk dat er een klein nieuw to neelgezelschap wordt gesticht. Hoewel het aantal door de gecoör dineerde gezelschappen voor het sei zoen 1954'55 geëngageerde toneel kunstenaars gelijk is aan dat, het welk in het lopende seizoen in geco ördineerd verband werkzaam is, heeft de Stichting met grote bezorgd heid geconstateerd, dat een aantal ervaren beroepskrachten van het to neel voor het volgende seizoen nog geen engagement heeft ontvangen. Bovendien heeft zij vastgesteld, dat met de alleszins verheugende groei van de belangstelling voor het tonee in het bijzonder in de kleinere plaatsen in de provincie de zich ook nog steeds uitbreidende activiteit van het volwaardig beroepstoneel geen gelijke tred kan houden. De minister van onderwijs, kun sten en wetenschappen heeft ver klaard welwillend te staan tegenover het plan van de stichting toneelcoör dinatie. Hn zal doen onderzoeken of het mogelijk zal zijn hieraan van rijkswege financiële steun te verle nen. Met de provinciale en gemeen telijke overheden, van enkele provin ciën buiten het gebied van de toneel groep theater is contact opgenomen teneinde na te gaan of, en zo ja, in welke mate, morele en financiële steun van regionale zijde voor dit project mag worden verwacht. Het is de bedoeling, dat dit plan reeds voor het seizoen 1954-'55 zal worden ver wezenlijkt. het nuttig, dat wij elkaar beter le ren kennen. Wij' weten zo weinig van elkaar, al zijn wij dan familieleden, ondanks alle contacten. Het is mis schien de vraag of die contacten wel goed liggen. Zij zijn immers voor een groot deel gericht op één doel: copi- eren. En dat is een verkeerd doel. Kort na de oorlog was het nuttig voor ons te weten hoe men bepaalde vraagstukken, die wij nog niet ken den, gindc allang had opgelost. Daar om waren allerlei studiereizen wel verantwoord. Maar die problemen zijn hier nu wel opgelost. De Ameri kaan moet de gedachte kwijtraken, dat zijn wijze van leven de enig juiste is; en de Europeaan moet zich los maken van het denkbeeld, dat men in de V.S. alles beter kan. Laat Eu ropa niet veramerikaniseren, maar laten Europa en Amerika trachten een hechte vriendschap op te bouwen, steunend op wederzijdse waardering en overeenkomstige inzichten. Ter wille van beider kostbaarste goed: de vrijheid! Opium-magnaat omgekomen John Mallock, aangeduid als „hande laar in verdovende middelen numme- ro één", die de verkoop van opium in de Verenigde Staten, Mexico en Ca nada in handen had, is vorige week bij een auto-ongeluk op driehonderd km afstand van Mexico-stad om het le ven gekomen, aldus meldt het blad „Ultimas Noticias". Mallock, die door de politie van drie landen gezocht werd. hield zich als toerist in Mexico schuil. Het auto-ongeluk zou gebeurd zijn, toen hij met enige helpers voor de politie, die hem ontdekt had, wilde vluchten. Britse walvisvaarders niet naar U.S.S.R. De „Birmingham Post" verneemt uit Moskou, dat de Engelse regering geweigerd heeft een vergunning te verlenen voor de uitvoer van drie vis- serUfabrieksschepen naar de Sowjet- Unie. De order voor de schepen, die bh C. H. Baley Ltd. was geplaatst, had een waarde van ongeveer 50 millioen gulden. De uitvoervergunning is ge weigerd wegens overwegingen van strategische aard. GEHEIME VERGADERING TE DJAKARTA Nederland zou de zaak willen rekken De sectie buitenlandse zaken van het Indonesische parlement heeft Vrjjdag een geheime vergadering ge houden met de minister van buiten landse zaken, mr. Soenarjo, en diens staf over de aanstaande onderhande lingen met Nederland over de Unie. Deze geheime werkvergadering werd gehouden, niettegenstaande het feit, dat het parlement thans op reces is. Hieruit maakt men op, dat deze ver gadering zeer belangrijk mag worden genoemd. Na afloop van de bijeenkomst, die twee uren duurde, heeft Otto Ron- donuwu, voorzitter van de buiten landse sectie van het parlement, aan de pers meegedeeld, dat er slechts gesproken was over de mogelijkhe den, waarvoor men zou kunnen ko men te staan in verband met de hou ding van Nederland inzake het vraag stuk van de Unie. Bij de bespreking waren ook de monetaire en economische aspecten, die bij de behandeling van de Unie vraagstukken kunnen ontstaan, in beschouwing genomen. Rondonuwu zei, dat naar zijn mening Nederland de oplossing van het Unie-vraagstuk tracht te rekken. „Indien Nederland bij de kwestie van de opheffing van de Unie voorwaarden gaat stellen, die veel tijd vergen, kan ik wel zeg gen, dat het Indonesische volk een stemmig van oordeel zal zijn, dat het Unieverband unilateraal moet wor den opgezegd". Voorts zei hij, dat wanneer men de ontwikkeling van de handel sedert de overdracht van de souvereiniteit beschouwt, blijkt, dat de financieel-economische overeen komsten welke ter Ronde tafel-confe rentie werden gesloten, kennelijk reeds zijn „uitgehold", aangezien In donesië reeds rechtstreeks handels betrekkingen heeft aangeknoopt met andere landen, zonder tussenkomst van Nederland. Op een vraag, of de opheffing van de Unie geen moeilijk heden zal veroorzaken op monotair gebied, in verband met de mogelijk heden, die Indonesië verkrijgt uit de Europese Betalings-Unie antwoord de Rondonuwu, dat Indonesië thans reeds betalingen kan verrichten in andere valuta, zonder tussenkomst van de E.B.U. Rondonuwu zei tenslotte, dat Ne derland de kwestie-Nieuw Guinea niet slechts moet zien vanuit het oogpunt van Westelijk Nieuw-Guinea maar dat het ook zijn belangen bui ten dit gebied moet bezien, in de eer ste plaats zijn grote economische be langen in Indonesië. De regering is thans bezig een antwoord op te stel len op de Nederlandse nota, die in April werd ontvangen, zo deelde hij verder mee. Advertentie. nuopmuu product ONDER ZEELAND S HOGE HEMEL Kort maar hevig. Enkele dagen van tachtig graden In de schaduw. Dat was de warme periode, de zomervlaag, die heel onverwacht ons land kwam overmeesteren. De winterspreuk: Strenge heren regeren niet lang, kreeg een waaralge tegenhanger in wat wij die dagen ondervonden. Ook de Lente ziet geen kans een goed bedoelde verwenning van onze wat misdeelde lichamen lang vol te houden. Maar wat kan «r In zo weinig dogen al nlot veranderen! Een heeriyk warme dag geldt in de natuur voor minstens zeven koude. We zagen dan ook in de luttele tijd van koesterende zonneschijn de kastanjes In één week hun bloementoppen strekken, in bloei schieten en aan 't eind van de week waren de eerste kelkjes reeds afgevallen en toonden zich aan de ontbloe- semde takjes al stekelige vruchtbolletjes. bloempjes van look-zonder-look, De appelbomen wisselden tweemaal van kleur en werden van rose binnen een week weer groen. De beuken ston den in één dag vol in 't blad en waar deze in Zeeland vrij zeldzame boom soort voorkomt lagen aan 't eind van de week de bruine spitse schutblaad jes op hopen gewaaid, Al wat boom heet schoot zijn bladerkleed aan en enkele uitzonderingen als de note- boom en de es zetten bloemtrossen op en begon met bladontplooiïng. Een heel goede tijd hadden ae insecten. De bijen zwermden in massa over 't kool zaad, jammer genoeg voor de bijen houder, maar toch ook voor de land- door BAREND ZWERFMANS bouwers, is 't, dat één bespuiting met venijnig insectenvergif een totale ver woesting kan aanrichten in een niet- gewaarschuwde bijenstand. Dit moet toch ook schadelijke invloed hebben op de zaadvorming? De eerste werkelijk jonggeboren dagpauwogen kenbaar aan de opmer kelijk gave, schitterende kleurteke- ning. konden zich gaan zonnen. Bij dergelijk weer geschiedt die aanwinst aan jonge vlinders als bij toverslag, op één dag en over een uitgebreid ge bied. Men komt die onbeschadigde vlinders opeens overal tegen. Blauwtjes en koolwitjes gehoor zaamden gaarne aan het hoge bevel tot verschijning. Bloeitijd De meidoorns, tot vlak voor de warme dagen nog maar nauwelijks in knop, braken plotseling de bloeitijd binnen,, evenals boterbloemen, smeer- wortels en andere planten, die zich haastten hun schade in te halen. Daar onder noteerden we ook de seringen en de late tulpen, het nachtegaals kruid, de dovenetels en het look-zon der-look. Een vreemde naam voor een plant, deze laatste, maar iets meer zeggend, wanneer men weet, dat bij het wrijven van het blad een knoflook- geur wordt waargenomen, terwijl de plant er in het geheel niet „juun-ach- tig" uitziet. Het is dan ook een kruis- bloemige, die bloeit met een platte tros. In Zeeland ziet men opvallend veel van deze planten en het ver baast wel eens, dat men daarop nooit het vlindertje ziet, dat men er meestal op afbeeldt. Het bedoelde vlindertje ziet er uit als een koolwitje, maar de man netjes dragen brede, oranje vleugel tippen. Dat schonk de vimder zijn raam: Oranjetip-vlinder.' Als het insect, mannetje zowel als wijfje, zich neerzet op de witte RAADSELS ROND RUSSISCHE OORLOGSVLOOT VIaar is de Duitse oorlogsbuit gebleven (Van een bijzondere correspondent). Stockholm, Mei Velen zullen zich nog herinneren, dat er bij de sclieepsparade ter ere van de pasgekroonde Engelse koningin Elizabeth een buitenlands oorlogsschip was, dat in vakkringen buitengewoon veel opzien baarde, namelijk de Russische kruiser „Swerdlow". Het heeft de Britse zeelieden geweldig geïmponeerd, dat de kapitein van deze kruiser met een brede glimlach iedere noodzakelijk geachte hulp van een loods bij het binnenlopen in de moeilijke wateren afwees en dat hij ook buitenlanders toestond zijn verbluffend moderne electrische stuurinrichting in ogen schouw te nemen. dien wordt bij alle admirale staven van het Westen geen thema zo uit voerig behandeld als de kwestie van de vermoedelijke sterkte van de Sow- jet-Russische oorlogsvloot. Ameri kaanse bladen hebben ze herhaalde lijk de op één na sterkste van de we- Geen ervaren marineman kon loo chenen, dat deze kruiser van 10.000 ton een oorlogsschip was, waal-mee men terdege rekening moest houden en dat blijkbaar behalve een goede midden-artillerie ook een uitstekende luchtafweer-bewapening bezat. Sinds- 34. Gevolgd door professor Larifix stormde Kappie aan boord van de Kraak. Ook aan dek was geen enkele groene rank van de Seth- plant achtergebleven. „Wel, kapitein, waar is nu de plant, waar U mij van verteld hebt?" vroeg de professor ongeduldig, „of hebt U my soms voor de mal gehouden?!" „Welnee 1" antwoordde Kappie, „ik zal zo'n ver- haai toch niet uit mijn duim zuigen! De plant, die mijn hele schuit overwoekerd had, is plotseling verdwe nen. Niet, dat ik er rouwig om ben, maar ilc begrijp niet, hoe dat gebeurd kan zijn. Dat moet ik eens even onderzoekenl" Hij snelde naar beneden, waar hij de Maat aantrof, die zijn hoofd onder een kussen verborg. „Ga weg!" gilde de vreesachtige stuur man, toen hy voetstappen hoorde naderen, „ik ben er niet!" En hy drukte zijn hoofd nog dieper onder het kussen, als een gezette struisvogel. „Schei uit met die onzin, klont!" riep Kappie, „en vertel ons. wat er met de woekerplant gebeurd is!" „De p....plant is samengekrompen en w....weer een zaadje geworden!" riep de Maat gesmoord door het kussen, „en dat heeft die griezel, die oud-Egyp tische prent gedaan!" „Wat?!" riep Kappie, „is de pyramide-wachter hier aan boord?!" „Ja." jammerde de Maat, „hij was erg boos! Hij heeft ppoeder op de plant geblazen en toen werd die weer een zaadje! Toverij 1" reld genoemd en vooral over het on getwijfeld enorme aantal duikboten met buitengewoon grote actieradius werden steeds nieuwe en hogere cij fers gepubliceerd. Dé strenge afsluiting van alle Sow- jetische oorlogshavens en steunpun ten gaf Moskou de mogelijkheid tot dusver de belangrijkste geheimen over de werkelijke sterkte van de vloot te bewaren. De gegevens, die bijna alle vloothandboeken ter wereld over de Russische marine bevatten, zijn van vele vraagtekens voorzien. Toch kunnen enkele vrij belangrijke feiten tamelijk zeker bewezen wor den. Men kan bij voorbeeld met ze kerheid beweren, dat het Russische duikboot-wapen inderdaad bijzonder sterk is. Moskou heeft zich reeds in 1945 geen gelegenheid laten ontgaan om met alleen alle Duitse admiraals en constructeurs, die het maar te pakken kon krijgen, in zijn macht te brengen, maar het heeft ook verschil lende pas op stapel gezette Duitse duikboottypes naar de Sowjet-Unie overgebracht. Ernstig gevaar Uit nauwkeurige waarnemingen van de grote zeemogendheden is ge bleken, aat Russische duikboten in middels in alle oceanen opgedoken zijn en men vermoedt, dat ze speciaal voor verkenningsdoeleinden waarde volle diensten verricht hebben. Of er nu driehonderd of vierhonderd Russi sche duikboten zijn, doet weinig ter zake. In ieder geval zrjr. ze voor een tegenstander, die in geval van oorlog aangewezen is op reusachtige zee transporten, een ernstig gevaar. De meest uiteenlopende legendes worden er in omloop gebracht over het tegenwoordige gebruik van de grote Duitse oorlogsschepen, die in 1945 aan de Russen uitgeleverd wer den. Maar niemand is ze ooit in volle zee tegengekomen. Nóch het door Hitier reeds in de tweede wereldoor log aan de Russen uitgeleverde pant serschip „Deutschlancr (later „Lüt- zow"), noch de vroegere „Seydlitz" of de in de Oostzee geborgen schepen heeft men ooit weer kunnen ontdek ken. In vakkringen vermoedt men, dat de Russische werven niet in staat wa ren de schepen weer gevechtsklaar te maken. Er was ook sprake van, dat het bouwen van slagschepen niet erg wilde vlotten, of dat men in Rusland evenals elders tegenwoordig1 verschillende zeeën. schijnt het als bij toverslag verdwe nen. Het vouwt le vleugels zo, dat de achtervlerken slechts de onder kant laten zien Daarop bevindt zich een grillige geel-groene vlekkenteke- Oranjettp-vlinder op Look-zonder-look. ning, die juist zoveel wit uitspaart, dat die sprekend gelijkt op eer groep je kleine, bijeengeplaatste bloempjes. In de landprovinciën is het vlindertje welbekend. Hoe staat dat in Zeeland Gelogenstraft Het vreemde verschijnsel dat wèl de plant hier groeit, maar de daarmee in één adem genoemde vlinder afwe zig scheen is thans door de feiten ge logenstraft. De Oranje-tip is er. er werd althans een eerste exemplaar ontdekt bij Kattendijke, waar de vro lijke oranjetint we*"! opgemerkt boven de berm van een landweg. Zo ver Zuid Beveland in, dat men moet ver onderstellen, dat ze "i ral lange ja ren onopgemerkt voorkwam, maar dat de terreinen, waar ze zich bevin den een betrekkelijk kleine uitge strektheid hebben. Het zou toch wel heel wonderlijk zjjn, als dit vlindertje, bijv. a" de Goesse nachtegaal twintig iaar lang verstek liet gaan om plotseling weer op te duiken. Wie weet andere terreintjes, waar deze vlinder, die in het Duits zo aar dig Aurora-falter heet, thans voor komt? De warme periode is nu weer voor bij, de temperatuur meer dan 15° Cel- cius gedaald. Zo wordt dit stukje ge schreven by een zacht-brandende haard, terwyi buiten harde windvla gen de stofwolken als dank naar het Zuiden blazen. Ook van korte duur? Wy hopen het van harte en we wensen vurig, dat de eerstvolgende wisseling -oorafgegaan zal worden door enkele malse regen buien. Dat zou weer een snelle verandering ten goede betekenen. geen waarde meer hecht aan derge lijke types. Rusland heeft echter ongetwijfeld behalve zijn duikbootvloot een groot aantal kruisers van gemiddelde groot te, torpedojagers, mynenboten en an dere speciale schepen. Opvallend is, dat juist het type, dat tegenwoordig in de zeestrategie van andere mo gendheden cp de eerste plaats staat, aat van de machtige vliegdeksche pen, blijkbaar niet aanwezig is. Aan het einde van de oorlog werd het Duitse vliegdekschip „Graf Zeppelin" door de Russen buitgemaakt en naar Kroonstad gebracht. Het reusachtige schip is echter nergens weer opgedo ken. De Angelsaksen hebben dikwijls gezegd, dat de Rus van huis uit geen „zeebenen" heeft Men moet derge lijke uitspraken met de grootste voor zichtigheid opnemen. Overal waar Russische oorlogsschepen zich ergens in buitenlandse havens vertoonden kon men aan boord een uiterts stren ge tucht en een scherpe commando macht van de officieren constateren. Men moet niet vergeten, dat ook een Russische Tsaar het niet beneden zijn waardigheid achtte op een Ne derlandse werf de scheepsbouw te le ren en het is bekend, dat de Russi sche vloot tot aan het einde van de zeilschip-periode zeer geacht was en deze achting ook verdiende. Het falen van de Russische vloot in de oorlog met Japan had redenen, die ergens anders lagen dan in het ont breken van zeemanseigenschapoen by' haar bemanning. In het tsaristische Petersburg was een van de markant ste gebouwen juist de beroemde Ad miraliteit. Tegenwoordig hebben de Sowjets tegelijkertijd opmerkelijke vlootstrijdkrachten aan de Oostzee, in de Zwarte Zee, in de Stille Oceaan, in de IJszee en zelfs in de Kaspische Zee. Vele kanalen, die in de laatste tyd zijn gegraven, zijn niet in de laat ste plaats bestemd om een snelle ver bindingsweg te scheppen tussen die

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 13