KAPPIE EN HET SETH-ZAADJE
Het kostbaarste goed
hem: de vrijheid
is voor
Waar zijn de grote slagschepen
en vliegdekschepen?
ONDERHANDELINGEN MET
NEDERLAND OVER DE UNIE
EEN ZOMERVLAAG IN MEI
BRACHT BLAD AAN BOMEN
ZATERDAG 22 MEI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
6
DE AMERIKAAN EN WIJ
Grondslag voor Europese gedragslijn
van de Amerikaanse regering
WAT WIL de Amerikaan nu eigenlijk? Ziedaar een vraag, die mij na myn
reis herhaaldelijk is gesteld. Om twee redenen is die vraag merkwaardig.
In de eerste plaats blijkt er uit, dat de Amerilmanse gedragslijn ondanks
een overvloed van voorlichting voor de gemiddelde West-Europeaan niet
duidelijk is. En in de tweede plaats blijkt er uit, dat men van mij verwacht
nu alles van „de" Amerikaan af te weten. Welnu, dit laatste is onmogelijk.
Ik heb drie weken rondgereisd in de V.S. en met vele mensen gesproken,
ook (ja vooral) met leiding gevende mensen. Maar dan nogAls men
van 21 dagen er 5 aftrekt voor rust en verplaatsing, dan houdt men er 16
over. Zeg 16 maal 10 werkuren. Tezamen 160. En als men dan bedenkt dat
de V.S. in opervlakte plm. 240 keer zo groot zijn als Nederland en 16
keer zoveel inwoners hebben, dan weet ik nu evenveel van dit reusachtige
land als een Amerikaan, dietien minuten in Nederland heeft rondge
keken en één dag met Nederlanders h eeft gesproken, van ons af weet. Erg
veel is dat dus met! Niettemin zal ik een poging wagen een algemene slot
som te trekken uit wat ik in die drie weken heb kunnen waarnemen en be
luisteren.
Vier (andere) punten
Laat ik dan beginnen met vast te
stellen wat iedereen weet, maar me
nigeen vergeet by de beoordeling van
Amerikanen in het algemeen: het zijn
géén vreemdelingen, net zijn familie
leden van ons allemaal. Zij dragen
dezelfde namen, zij hebben dezelfde
voorouders als wij. Niemand heeft
ooit de moeite genomen hen afzonder
lijk te tellen, maar het zou mij niet
verbazen als er in de V.S. evenveel
Nederlanders woonden als in Europa;
onder Nederlanders moet men dan al
degenen verstaan van Nederlandse
afstamming. Men kan geen telefoon-
hoek opslaan of men komt hun na
men tegen; Roosevelt, Vanderbilt,
Vandenberg, Van Fleet, Van Dyke,
Van Deventer, Rutgers, Jansen. De
Koning enzovoorts. Nederlandse na
men treft men zo goed als Britse,
en Franse of Italiaanse eveneens
dagelijks in de kranten aan. Geen
wonder; Amerikaanse namen zijn er
niet.
Anders
Deze naamgenoten zijn echter
onder andere omstandigheden opge-
.groeid. Velen hunner ik denk nu
aan het begin van de zeventiende
eeuw zijn uit Europa weggetrok
ken om redenen van geloof of poli
tiek; anderen om aan de honger en
de armoede te ontsnappen. Zij hebben
daarginds vrijheid en een goed be
staan gevonden. De vrijheid was er
groot, want het (Britse) gezag was
er gering. Zij werd nog groter na de
revolutie, die leidde tot de stichting
van de Verenigde Staten als een on
afhankelijke i'epubliek. En nu nog
staat de vrijheid hoog in het vaandel
geschreven. De eigen vrijheid, maar
ook die van anderen. Het is een van
hun sentimenten, dat zij anderen
en wel in de eerste plaats de Euro
pese familieleden deelachtig willen
doen zijn aan de vrijheid, die hun
kostbaarste goed is. Vandaar dat het
Amerikaanse ministerie van Buiten
landse Zaken een Europese politiek
volgt, die mij door de heer C. Burke
Elbrick, departy assistent secretary
voor Europese aangelegenheden, als
volgt werd uiteengezet:
le. economische stabiliteit en
kracht voor de vrije wereld bevorde
ren;
2e. agressieve geest van de onvrjje
wereld ontmoedigen;
3e eenheid der vrije wereld aanmoe
digen;
4e. samenwerking der vrije volke
ren in het Atlantische gebied tot
stand brengen.
Men kan natuurlijk de vraag stel
len of achter deze woorden verbor
gen (andere) doeleinden schuil gaan.
Men kan vragen of de V.S. de niet-
communistische wereld wil leiden.
Men kan zelfs vragen of de V.S. de
andere Atlantische staten en nog een
reeks van landen als satellieten wenst
te beschouwen en te behandelen. Zul
ke vragen maken elke Amerikaan
kregel. Als hij er op antwoordt zal
hij dat doen met wedervragen in deze
zin: Als wij geen initiatieven nemen
wie doet het dan? Als wij terugke
ren tot het isolationisme wat is dan
West-Europa's lot? Was Marshall
hulp een vorm van imperialisme? Is
wederzijdse militaire hulpverlening
een poging tot onderwerping? Zulke
wedervragen dienen om stoom af te
blazen. Zy gaan vooraf aan het rusti
ge gesprek over de in Amerikaanse
ogen, veel te langzaam groeiende een
heid van West-Europa. Waarom
moet de aanvaarding van de EDG zo
lang duren? vraagt de Amerikaan
dan. En als die EDG nu eens niet
(door Frankrijk) wordt aanvaard,
wat dan? Wij, zegt hij. willen heus
onze troepen wel terugtrekken Uit
Europa; soldaat zijn in een ver land
is heus niet het ideaal van de Ameri
kaanse jongeman. Die EDG zegt men
dan, komt er wel. De Europese ver
dediging groeit en zal eens het peil
bereiken, waarbij de Amerikaanse
troepen gerust naar huis kunnen
gaan, omdat zij hier niet meer nodig
zijn. Maar jullie moesten nu eens op
houden met hulpprogramma's e.d.; ga
liever de invoerrechten verlagen en
de invoerbeperkingen opheffen. Dan
kunnen wij alles betalen wat wij nu
ten geschenke krijgen en dat schept
eigenlijk een veel gezondere verhou-
r
door WERKMAN
ding. Jaja, zegt hij dan, invoerrech
ten verlagen... daar zeg je me wat...
als wij dat doen krijgen wK last met
ehmet zowat iedereen.
Cirkel
En zo ontstaat dan al pratende het
beeld van de vicieuze cirkel; het ons
zo vertrouwde beeld, dat de Ameri
kaan eigenlijk niet kent. Voor hem is
de Europeaan het arme, oude familie
lid, dat de ergste klappen heeft ge
had in het gevecht en nu geholpen
moet worden op grond van verwant
schap en saamhorigheid. Wij mogen
hem dankbaar zijn voor dat saam
horigheidsgevoel, dat ons inderdaad
op de been heeft geholpen, maar te
gelijkertijd moeten wij iets anders
doen. En wel twee dingen:
le. Zorgen dat wij op de been blij
ven en met aan innerlijke zwakte
(Frankrijk!) ten onder gaan;
2e. Zorgen dat de Amerikaan ons
leert zien en waarderen als een ge
lijkwaardig deelgenoot.
Slagen wij daarin dan is een ge
zonde wederzijdse samenwerking mo
gelijk. Dat zij noodzakelijk is behoeft
wel geen betoog. Korea en Indo-Chi-
na hebben wel geleerd hoe nuttig
het is zij aan zij te staan. Voorts is
Plannen voor nieuw
toneelgezelschap
De Stichting Toneelcoördinatie, ge
vestigd te 's-Gravenhage, acht het
wenselijk dat er een klein nieuw to
neelgezelschap wordt gesticht.
Hoewel het aantal door de gecoör
dineerde gezelschappen voor het sei
zoen 1954'55 geëngageerde toneel
kunstenaars gelijk is aan dat, het
welk in het lopende seizoen in geco
ördineerd verband werkzaam is,
heeft de Stichting met grote bezorgd
heid geconstateerd, dat een aantal
ervaren beroepskrachten van het to
neel voor het volgende seizoen nog
geen engagement heeft ontvangen.
Bovendien heeft zij vastgesteld, dat
met de alleszins verheugende groei
van de belangstelling voor het tonee
in het bijzonder in de kleinere
plaatsen in de provincie de zich
ook nog steeds uitbreidende activiteit
van het volwaardig beroepstoneel
geen gelijke tred kan houden.
De minister van onderwijs, kun
sten en wetenschappen heeft ver
klaard welwillend te staan tegenover
het plan van de stichting toneelcoör
dinatie. Hn zal doen onderzoeken of
het mogelijk zal zijn hieraan van
rijkswege financiële steun te verle
nen. Met de provinciale en gemeen
telijke overheden, van enkele provin
ciën buiten het gebied van de toneel
groep theater is contact opgenomen
teneinde na te gaan of, en zo ja, in
welke mate, morele en financiële
steun van regionale zijde voor dit
project mag worden verwacht. Het is
de bedoeling, dat dit plan reeds voor
het seizoen 1954-'55 zal worden ver
wezenlijkt.
het nuttig, dat wij elkaar beter le
ren kennen. Wij' weten zo weinig van
elkaar, al zijn wij dan familieleden,
ondanks alle contacten. Het is mis
schien de vraag of die contacten wel
goed liggen. Zij zijn immers voor een
groot deel gericht op één doel: copi-
eren. En dat is een verkeerd doel.
Kort na de oorlog was het nuttig
voor ons te weten hoe men bepaalde
vraagstukken, die wij nog niet ken
den, gindc allang had opgelost. Daar
om waren allerlei studiereizen wel
verantwoord. Maar die problemen
zijn hier nu wel opgelost. De Ameri
kaan moet de gedachte kwijtraken,
dat zijn wijze van leven de enig juiste
is; en de Europeaan moet zich los
maken van het denkbeeld, dat men
in de V.S. alles beter kan. Laat Eu
ropa niet veramerikaniseren, maar
laten Europa en Amerika trachten
een hechte vriendschap op te bouwen,
steunend op wederzijdse waardering
en overeenkomstige inzichten. Ter
wille van beider kostbaarste goed: de
vrijheid!
Opium-magnaat
omgekomen
John Mallock, aangeduid als „hande
laar in verdovende middelen numme-
ro één", die de verkoop van opium in
de Verenigde Staten, Mexico en Ca
nada in handen had, is vorige week bij
een auto-ongeluk op driehonderd km
afstand van Mexico-stad om het le
ven gekomen, aldus meldt het blad
„Ultimas Noticias". Mallock, die door
de politie van drie landen gezocht
werd. hield zich als toerist in Mexico
schuil. Het auto-ongeluk zou gebeurd
zijn, toen hij met enige helpers voor
de politie, die hem ontdekt had, wilde
vluchten.
Britse walvisvaarders
niet naar U.S.S.R.
De „Birmingham Post" verneemt
uit Moskou, dat de Engelse regering
geweigerd heeft een vergunning te
verlenen voor de uitvoer van drie vis-
serUfabrieksschepen naar de Sowjet-
Unie.
De order voor de schepen, die bh
C. H. Baley Ltd. was geplaatst, had
een waarde van ongeveer 50 millioen
gulden. De uitvoervergunning is ge
weigerd wegens overwegingen van
strategische aard.
GEHEIME VERGADERING TE DJAKARTA
Nederland zou de zaak
willen rekken
De sectie buitenlandse zaken van
het Indonesische parlement heeft
Vrjjdag een geheime vergadering ge
houden met de minister van buiten
landse zaken, mr. Soenarjo, en diens
staf over de aanstaande onderhande
lingen met Nederland over de Unie.
Deze geheime werkvergadering werd
gehouden, niettegenstaande het feit,
dat het parlement thans op reces is.
Hieruit maakt men op, dat deze ver
gadering zeer belangrijk mag worden
genoemd.
Na afloop van de bijeenkomst, die
twee uren duurde, heeft Otto Ron-
donuwu, voorzitter van de buiten
landse sectie van het parlement, aan
de pers meegedeeld, dat er slechts
gesproken was over de mogelijkhe
den, waarvoor men zou kunnen ko
men te staan in verband met de hou
ding van Nederland inzake het vraag
stuk van de Unie.
Bij de bespreking waren ook de
monetaire en economische aspecten,
die bij de behandeling van de Unie
vraagstukken kunnen ontstaan, in
beschouwing genomen. Rondonuwu
zei, dat naar zijn mening Nederland
de oplossing van het Unie-vraagstuk
tracht te rekken. „Indien Nederland
bij de kwestie van de opheffing van
de Unie voorwaarden gaat stellen,
die veel tijd vergen, kan ik wel zeg
gen, dat het Indonesische volk een
stemmig van oordeel zal zijn, dat het
Unieverband unilateraal moet wor
den opgezegd". Voorts zei hij, dat
wanneer men de ontwikkeling van de
handel sedert de overdracht van de
souvereiniteit beschouwt, blijkt, dat
de financieel-economische overeen
komsten welke ter Ronde tafel-confe
rentie werden gesloten, kennelijk
reeds zijn „uitgehold", aangezien In
donesië reeds rechtstreeks handels
betrekkingen heeft aangeknoopt met
andere landen, zonder tussenkomst
van Nederland. Op een vraag, of de
opheffing van de Unie geen moeilijk
heden zal veroorzaken op monotair
gebied, in verband met de mogelijk
heden, die Indonesië verkrijgt uit de
Europese Betalings-Unie antwoord
de Rondonuwu, dat Indonesië thans
reeds betalingen kan verrichten in
andere valuta, zonder tussenkomst
van de E.B.U.
Rondonuwu zei tenslotte, dat Ne
derland de kwestie-Nieuw Guinea
niet slechts moet zien vanuit het
oogpunt van Westelijk Nieuw-Guinea
maar dat het ook zijn belangen bui
ten dit gebied moet bezien, in de eer
ste plaats zijn grote economische be
langen in Indonesië. De regering is
thans bezig een antwoord op te stel
len op de Nederlandse nota, die in
April werd ontvangen, zo deelde hij
verder mee.
Advertentie.
nuopmuu product
ONDER ZEELAND S HOGE HEMEL
Kort maar hevig. Enkele dagen van tachtig graden In de schaduw. Dat
was de warme periode, de zomervlaag, die heel onverwacht ons land kwam
overmeesteren.
De winterspreuk: Strenge heren regeren niet lang, kreeg een waaralge
tegenhanger in wat wij die dagen ondervonden. Ook de Lente ziet geen
kans een goed bedoelde verwenning van onze wat misdeelde lichamen lang
vol te houden.
Maar wat kan «r In zo weinig dogen al nlot veranderen! Een heeriyk
warme dag geldt in de natuur voor minstens zeven koude. We zagen dan
ook in de luttele tijd van koesterende zonneschijn de kastanjes In één week
hun bloementoppen strekken, in bloei schieten en aan 't eind van de week
waren de eerste kelkjes reeds afgevallen en toonden zich aan de ontbloe-
semde takjes al stekelige vruchtbolletjes.
bloempjes van look-zonder-look,
De appelbomen wisselden tweemaal
van kleur en werden van rose binnen
een week weer groen. De beuken ston
den in één dag vol in 't blad en waar
deze in Zeeland vrij zeldzame boom
soort voorkomt lagen aan 't eind van
de week de bruine spitse schutblaad
jes op hopen gewaaid, Al wat boom
heet schoot zijn bladerkleed aan en
enkele uitzonderingen als de note-
boom en de es zetten bloemtrossen op
en begon met bladontplooiïng. Een
heel goede tijd hadden ae insecten. De
bijen zwermden in massa over 't kool
zaad, jammer genoeg voor de bijen
houder, maar toch ook voor de land-
door BAREND ZWERFMANS
bouwers, is 't, dat één bespuiting met
venijnig insectenvergif een totale ver
woesting kan aanrichten in een niet-
gewaarschuwde bijenstand. Dit moet
toch ook schadelijke invloed hebben
op de zaadvorming?
De eerste werkelijk jonggeboren
dagpauwogen kenbaar aan de opmer
kelijk gave, schitterende kleurteke-
ning. konden zich gaan zonnen. Bij
dergelijk weer geschiedt die aanwinst
aan jonge vlinders als bij toverslag,
op één dag en over een uitgebreid ge
bied. Men komt die onbeschadigde
vlinders opeens overal tegen.
Blauwtjes en koolwitjes gehoor
zaamden gaarne aan het hoge bevel
tot verschijning.
Bloeitijd
De meidoorns, tot vlak voor de
warme dagen nog maar nauwelijks in
knop, braken plotseling de bloeitijd
binnen,, evenals boterbloemen, smeer-
wortels en andere planten, die zich
haastten hun schade in te halen. Daar
onder noteerden we ook de seringen
en de late tulpen, het nachtegaals
kruid, de dovenetels en het look-zon
der-look. Een vreemde naam voor
een plant, deze laatste, maar iets meer
zeggend, wanneer men weet, dat bij
het wrijven van het blad een knoflook-
geur wordt waargenomen, terwijl de
plant er in het geheel niet „juun-ach-
tig" uitziet. Het is dan ook een kruis-
bloemige, die bloeit met een platte
tros.
In Zeeland ziet men opvallend
veel van deze planten en het ver
baast wel eens, dat men daarop
nooit het vlindertje ziet, dat men
er meestal op afbeeldt.
Het bedoelde vlindertje ziet er
uit als een koolwitje, maar de man
netjes dragen brede, oranje vleugel
tippen. Dat schonk de vimder zijn
raam: Oranjetip-vlinder.'
Als het insect, mannetje zowel als
wijfje, zich neerzet op de witte
RAADSELS ROND RUSSISCHE OORLOGSVLOOT
VIaar is de Duitse oorlogsbuit
gebleven
(Van een bijzondere correspondent).
Stockholm, Mei Velen zullen zich nog herinneren, dat er bij de
sclieepsparade ter ere van de pasgekroonde Engelse koningin Elizabeth
een buitenlands oorlogsschip was, dat in vakkringen buitengewoon veel
opzien baarde, namelijk de Russische kruiser „Swerdlow". Het heeft de
Britse zeelieden geweldig geïmponeerd, dat de kapitein van deze kruiser
met een brede glimlach iedere noodzakelijk geachte hulp van een loods bij
het binnenlopen in de moeilijke wateren afwees en dat hij ook buitenlanders
toestond zijn verbluffend moderne electrische stuurinrichting in ogen
schouw te nemen.
dien wordt bij alle admirale staven
van het Westen geen thema zo uit
voerig behandeld als de kwestie van
de vermoedelijke sterkte van de Sow-
jet-Russische oorlogsvloot. Ameri
kaanse bladen hebben ze herhaalde
lijk de op één na sterkste van de we-
Geen ervaren marineman kon loo
chenen, dat deze kruiser van 10.000
ton een oorlogsschip was, waal-mee
men terdege rekening moest houden
en dat blijkbaar behalve een goede
midden-artillerie ook een uitstekende
luchtafweer-bewapening bezat. Sinds-
34. Gevolgd door professor
Larifix stormde Kappie aan
boord van de Kraak. Ook
aan dek was geen enkele
groene rank van de Seth-
plant achtergebleven.
„Wel, kapitein, waar is
nu de plant, waar U mij
van verteld hebt?" vroeg de
professor ongeduldig, „of
hebt U my soms voor de
mal gehouden?!"
„Welnee 1" antwoordde
Kappie, „ik zal zo'n ver-
haai toch niet uit mijn duim
zuigen! De plant, die mijn
hele schuit overwoekerd
had, is plotseling verdwe
nen. Niet, dat ik er rouwig
om ben, maar ilc begrijp
niet, hoe dat gebeurd kan
zijn. Dat moet ik eens even
onderzoekenl"
Hij snelde naar beneden,
waar hij de Maat aantrof,
die zijn hoofd onder een
kussen verborg. „Ga weg!"
gilde de vreesachtige stuur
man, toen hy voetstappen
hoorde naderen, „ik ben er
niet!" En hy drukte zijn hoofd nog dieper onder
het kussen, als een gezette struisvogel.
„Schei uit met die onzin, klont!" riep Kappie, „en
vertel ons. wat er met de woekerplant gebeurd is!"
„De p....plant is samengekrompen en w....weer
een zaadje geworden!" riep de Maat gesmoord door
het kussen, „en dat heeft die griezel, die oud-Egyp
tische prent gedaan!"
„Wat?!" riep Kappie, „is de pyramide-wachter
hier aan boord?!"
„Ja." jammerde de Maat, „hij was erg boos! Hij
heeft ppoeder op de plant geblazen en toen werd
die weer een zaadje! Toverij 1"
reld genoemd en vooral over het on
getwijfeld enorme aantal duikboten
met buitengewoon grote actieradius
werden steeds nieuwe en hogere cij
fers gepubliceerd.
Dé strenge afsluiting van alle Sow-
jetische oorlogshavens en steunpun
ten gaf Moskou de mogelijkheid tot
dusver de belangrijkste geheimen
over de werkelijke sterkte van de
vloot te bewaren. De gegevens, die
bijna alle vloothandboeken ter wereld
over de Russische marine bevatten,
zijn van vele vraagtekens voorzien.
Toch kunnen enkele vrij belangrijke
feiten tamelijk zeker bewezen wor
den. Men kan bij voorbeeld met ze
kerheid beweren, dat het Russische
duikboot-wapen inderdaad bijzonder
sterk is. Moskou heeft zich reeds in
1945 geen gelegenheid laten ontgaan
om met alleen alle Duitse admiraals
en constructeurs, die het maar te
pakken kon krijgen, in zijn macht te
brengen, maar het heeft ook verschil
lende pas op stapel gezette Duitse
duikboottypes naar de Sowjet-Unie
overgebracht.
Ernstig gevaar
Uit nauwkeurige waarnemingen
van de grote zeemogendheden is ge
bleken, aat Russische duikboten in
middels in alle oceanen opgedoken
zijn en men vermoedt, dat ze speciaal
voor verkenningsdoeleinden waarde
volle diensten verricht hebben. Of er
nu driehonderd of vierhonderd Russi
sche duikboten zijn, doet weinig ter
zake. In ieder geval zrjr. ze voor een
tegenstander, die in geval van oorlog
aangewezen is op reusachtige zee
transporten, een ernstig gevaar.
De meest uiteenlopende legendes
worden er in omloop gebracht over
het tegenwoordige gebruik van de
grote Duitse oorlogsschepen, die in
1945 aan de Russen uitgeleverd wer
den. Maar niemand is ze ooit in volle
zee tegengekomen. Nóch het door
Hitier reeds in de tweede wereldoor
log aan de Russen uitgeleverde pant
serschip „Deutschlancr (later „Lüt-
zow"), noch de vroegere „Seydlitz"
of de in de Oostzee geborgen schepen
heeft men ooit weer kunnen ontdek
ken.
In vakkringen vermoedt men, dat
de Russische werven niet in staat wa
ren de schepen weer gevechtsklaar
te maken. Er was ook sprake van, dat
het bouwen van slagschepen niet erg
wilde vlotten, of dat men in Rusland
evenals elders tegenwoordig1 verschillende zeeën.
schijnt het als bij toverslag verdwe
nen. Het vouwt le vleugels zo, dat
de achtervlerken slechts de onder
kant laten zien Daarop bevindt zich
een grillige geel-groene vlekkenteke-
Oranjettp-vlinder
op Look-zonder-look.
ning, die juist zoveel wit uitspaart,
dat die sprekend gelijkt op eer groep
je kleine, bijeengeplaatste bloempjes.
In de landprovinciën is het vlindertje
welbekend. Hoe staat dat in Zeeland
Gelogenstraft
Het vreemde verschijnsel dat wèl
de plant hier groeit, maar de daarmee
in één adem genoemde vlinder afwe
zig scheen is thans door de feiten ge
logenstraft. De Oranje-tip is er. er
werd althans een eerste exemplaar
ontdekt bij Kattendijke, waar de vro
lijke oranjetint we*"! opgemerkt boven
de berm van een landweg. Zo ver
Zuid Beveland in, dat men moet ver
onderstellen, dat ze "i ral lange ja
ren onopgemerkt voorkwam, maar
dat de terreinen, waar ze zich bevin
den een betrekkelijk kleine uitge
strektheid hebben.
Het zou toch wel heel wonderlijk
zjjn, als dit vlindertje, bijv. a" de
Goesse nachtegaal twintig iaar lang
verstek liet gaan om plotseling weer
op te duiken.
Wie weet andere terreintjes, waar
deze vlinder, die in het Duits zo aar
dig Aurora-falter heet, thans voor
komt?
De warme periode is nu weer voor
bij, de temperatuur meer dan 15° Cel-
cius gedaald. Zo wordt dit stukje ge
schreven by een zacht-brandende
haard, terwyi buiten harde windvla
gen de stofwolken als dank naar het
Zuiden blazen.
Ook van korte duur? Wy hopen het
van harte en we wensen vurig, dat de
eerstvolgende wisseling -oorafgegaan
zal worden door enkele malse regen
buien.
Dat zou weer een snelle verandering
ten goede betekenen.
geen waarde meer hecht aan derge
lijke types.
Rusland heeft echter ongetwijfeld
behalve zijn duikbootvloot een groot
aantal kruisers van gemiddelde groot
te, torpedojagers, mynenboten en an
dere speciale schepen. Opvallend is,
dat juist het type, dat tegenwoordig
in de zeestrategie van andere mo
gendheden cp de eerste plaats staat,
aat van de machtige vliegdeksche
pen, blijkbaar niet aanwezig is. Aan
het einde van de oorlog werd het
Duitse vliegdekschip „Graf Zeppelin"
door de Russen buitgemaakt en naar
Kroonstad gebracht. Het reusachtige
schip is echter nergens weer opgedo
ken.
De Angelsaksen hebben dikwijls
gezegd, dat de Rus van huis uit geen
„zeebenen" heeft Men moet derge
lijke uitspraken met de grootste voor
zichtigheid opnemen. Overal waar
Russische oorlogsschepen zich ergens
in buitenlandse havens vertoonden
kon men aan boord een uiterts stren
ge tucht en een scherpe commando
macht van de officieren constateren.
Men moet niet vergeten, dat ook
een Russische Tsaar het niet beneden
zijn waardigheid achtte op een Ne
derlandse werf de scheepsbouw te le
ren en het is bekend, dat de Russi
sche vloot tot aan het einde van de
zeilschip-periode zeer geacht was en
deze achting ook verdiende.
Het falen van de Russische vloot in
de oorlog met Japan had redenen, die
ergens anders lagen dan in het ont
breken van zeemanseigenschapoen by'
haar bemanning. In het tsaristische
Petersburg was een van de markant
ste gebouwen juist de beroemde Ad
miraliteit. Tegenwoordig hebben de
Sowjets tegelijkertijd opmerkelijke
vlootstrijdkrachten aan de Oostzee, in
de Zwarte Zee, in de Stille Oceaan,
in de IJszee en zelfs in de Kaspische
Zee. Vele kanalen, die in de laatste
tyd zijn gegraven, zijn niet in de laat
ste plaats bestemd om een snelle ver
bindingsweg te scheppen tussen die