nn Ukouèw kaocn Honderdduizendste Nederlandse emigrant in Canada aangekomen RICHMOND SLUIT INDONESIA VERDRAG MET ROOD CHINA? POOLSE SOLDATEN VEROVERDEN MONTE CASSIN0 Klim (ut in: AETHER ;/,ionnfcv- 4 PRO-V IN Cl LE ZE EU W 3 E COURANT DINSDAG 18 MEI 1954 MEJ. KOOSJE BOL UIT UTRECHT De familie Bol is van plan in Canada stevig aan te pakken (Van onze speciale verslaggever) Aan boord van de „Groot© Beer", op weg naar Canada. De honderd duizendste naoorlogse Nederlandse immigrant, zo is door de Canadese Immigratie-ambtenaren bekend gemaakt, is de achtienjarige Koosje Bol, uit do Justus van Effenstraat te Utrecht. Zonder ook maar iet© te kort te doen aan alle andere emigranten hier aan boord geloof ik, dat ik moei lijk beter dan de telmachine de honderdduizendste emigrant had kunnen aanwezen. Koosje is een bescheiden meisje met en paar heldere ogen in het hoofd, fris als de voorjaarswind, die om haar blonde krullen speelt aan het dek van dit emigratieschip. Het is geen „glaimour-girl" in de zin van de Amerikaanse publicity, maar toch juist zo aantrekkelijk, dat er niet één man, vrouw, meisje of jongen aan boord is, die haar benjjdt. Op do middag van het vertrek uit Rotterdam kwam minister Stmrhoff aan boord en liij maakt© bekend, dat de 100.000ste naar Canada emigre rende Nederlander zich aan boord bevond. De naam werd echter nog niet be kend gemaakt. Dat geschiedde pas toen we in Quebec aankwamen. Op 19 Mei is er een lunch aan boord in Montreal voor 100 gasten. De fami lie Bol zit dan ook aan. Vermoedelijk zal Koosje Bol bij deze gelegenheid drie blauwe borden van de Porceley- ne Fles aanbieden, te weten een na mens minister Suurhoff aan Walter Harris, minister of Citizenship and Immigration en een namens de Com missaris voor de Emigratie mr. ir. B. J. Haveman aan de heer C. E. S. Smith, director of Immigration en namens mr. Haveman een soortgelijk bord aan Colonel Laval Fortier, de puty-minister of Citizenship and Immigration. De borden bevatten de wapenschilden van Nederland en Ca nada en het randschrift: „To Com memorate the arival in Canada of the lOO.OOOth settler from Holland since its eiberation by the Canadi ans". Wat verlegen Koosje Bol is er wat verlegen mee, dat nu juist zij in Canada zal gelden als het symbool van de Nederlandse noodzaak om ruimte te zoeken voor de steeds nijpender wordende overbe volking. „Het was heel moeilijk om afscheid te nemen van mijn vele vriendjes en die ik in Utrecht „temeer, daar ik er vriendinnetjes, had." zegt ze, >g steeds niet van overtuigd ben, dat het in Canada nu allemaal wel zo mooi zal zijn als mijn ouders den ken. Ik hoop nu maar, dat ze gelijk hebben, want ik zou het verschrikke lijk vinden als vader en moeder, die altijd zo goed voor ons zijn, een te leurstelling zouden ondervinden. Aardig Engels Koosje Bol was tot het gezin Bol naar Canada vertrok werkzaam in een boekwinkel in Utrecht. Zg heeft Mulo-onderwijs gehad en ze spreekt al aardig Engels. Ze is heel biy, dat ze haar oudste zus Bep terug zal zien, die vorig jaar Augustus als „kwartiermaakster" naar Canada is gegaan. Die heeft het heel goed ge troffen: ze is als kind opgenomen in het huis van ds G. Bouma, 74 Alice street. Essex, Ontario. Zelf is Koos- ie niet verloofd, maar juist daarom begrijpt ze, dat het afscheid van Ne derland voor Bep nog moeilijker moet zjjn geweest dan voor haar en de anderen. Want Bep liet haar ver loofde, een typograaf, die nu in Doorn onder dienst is, achter. Dat is Wim Swanink, die nog steeds zijn visum voor Canada niet heeft. „Als hjj nu ook nog komt, zijn we weer al lemaal bij elkaar", zegt Koosje. Vader Bol staat bekend als een har de werker. Hij werd in Alphen aan de Pijn hier - scheuten daar en stramheid in lijf en leden al die vormen van Rheumatische on gemakken kunt U met Kruschen te lijf. Berust er niet in. t Wordt wel erger, niet beter. Begin morgen ra dicaal met Kruschen. Tienduizenden vonden en vinden bij Kruschen baat en verlichting iedere dag weer. Waarom zoudt U dan weerloos verder lijden. Neem ook Kruschen de kleine dagelijkse dosis en onder vindt zelf het heilzaam effect. Rijn geboren hij is 44 jaar als zoon van een kleine landbouwer, die tevens eigenaar was van een kruide nierswinkel. Toen Gert Bol vijftien i'aar was, kwam hg reeds op eigen •enen te staan. Hij werd slagers knecht omdat ook in die tijd de kans om ooit een eigen boerderij te krij gen, reeds klein was. Gert bleef ech ter de arbeid op het land trouw en al zijn vrije tjjd werkte hij bij de boer. Toen hij zijn vrouw leerde kennen en hij aan trouwen ging denken, had hij niet genoeg spaarcentjes om een slagerij te beginnen. Wat deed Gert Hij nam een melkwgk over en als hij tegen de middag zijn kldnten be diend had, nam hij zijn fiets en ging hij naar het land. Hij is een heel goe de melker, hij weet behoorlijk wat van de veefokkerij, hij heeft varkens gemest, hg kan met paarden omgaan en als men hem heeft zien ploegen, zou men niet zeggen, dat hij eigen lijk maar een boer-voor-halve-dagen is. Later zijn emigratieplannen waren toen al wat meer definitief geworden heeft hij zich met de tractor bemoeid en zelfs heeft hij een landbouwcursus gevolgd. „Ik had al gauw door", zo zegt hg. „dat een Canadese boer niet voor elk wisse wasje naar de smid kan en dat hij zichzelf moet weten te behelpen. Daarom heb ik die cursus gevolgd." Geen noodzaak Vader Bol is een van de vele emi granten, die niet behoeven te emi greren, omdat ze hier geen boterham zouden kunnen verdienen. Integen deel: op de hoek van de Spoorstraat en de Moreelselaan in Utrecht staat een flinke comestibleszaak, die tot voor kort het eigendom van hem was. En op het Vissersplein staat een zuivelfabriek van de N.V. Ver enigde Melkbedrijven, waarvan hij aandeelhouder en een der oprichters was. Er mogen dan in Nederland minder kansen liggen dan in Canada de kansen, die de heer Bol zag liggen, heeft hij aangegrepen. Het is een flinke, ferme kerel, die ondanks z(jn geringe schoolopleiding dit complimentje van zijn dertienja rige zoon die ook Gert heet kreeg: „Vader spreekt beter Engels dan ik, ofschoon ik een acht voor En gels heb in de eerste klas van de Christelijke H.B.S." De heer Bol is in het bezit van het middenstandsdiploma en hij bezit ook het melk-vakdiploma. Hij is bestuurs lid geweest van de Prot. Chr. Voor zieningsfonds voor de Melkhandel. Reeds vele jaren geleden werd hij collectant in de Gereformeerde Kerk. Flinke kinderen De flinkheid, die de heer Bol ken merkt, heeft zich ook medegedeeld aan de kinderen. Zoals bg emigratie wel meer voorkomt, dat de oudste zoon vooruit gaat om in het land van vestiging als „kwartiermaker" te fungeren en het gezin later nakomt, zo is bij de familie Bol de oudste dochter vooruit gegaan. Dat was Betty Bol, die twee dagen nadat zy twintig geworden was, op 10 Augus tus 1953 naar Canada vertrok. Nu is de familie ook in Canada en onze overtuiging is, dat dit gezin niet al leen zijn weg wel zal vinden, maar ook dat het de weg voor andere Ne derlanders in Canada zal effenen. Voor vader Bol i3 er gëen probleem geen angst. Ik behoef geen vrees te koeste- zo zegt hg eenvoudig, „de Heer heeft ons in Nederland genolpen; Hij werkt ook in Canada. Natuurlijk zul len we zelf ons best moeten doen, maar wie op Hem vertrouwt, is al tijd en overal goed af!" Chinese nationalisten maakten Pools schip buit. De Chinees-natjonalistische rege ring van Formosa heeft een Pools schip van 5000 ton de President Gottwald laten aanhouden en op brengen naar een Zuidformosaanse haven. Het schip was op weg naar een Noordchinese haven. EEN NON-AGRESSIEPACT Djakarta ducht enig gevaar In Indonesische regeringskringen gaan de gedachten uit naar de moge lijkheid van een niet-aanvals-over- eenkomst tussen Indonesië, Birma en de Chinese volksrepubliek, aldus heeft Aneta te Djakarta vernomen. Men zou reeds geruime tjjd over zulk een overeenkomst denken. In verband met de dringende politieke toestand in Zuid-Oost-Azië, waar een wereld macht thans krachtige pogingen aan wendt een defensieblok te stichten, is het sluiten van zulk een overeen komst noodzakelijk", aldus deze krin gen. Deze overeenkomst zou niet in strijd zijn met de onafhankelijkheids- politiek van de drie eerstgenoemde landen omdat zg niet gericht zouden zijn tegen een of andere groep van naties, doch slechts bedoeld zou zijn een aanval tussen de betrokken lan den te vermijden. De bezwaren van Indonesië tegen de politiek van Amerika in Zuid-Oost- Azië zijn in de eerste plaats daarin gelegen, dat „koloniale mogendheden worden betrokken in het tegenhouden van het communisme". Daardoor wordt slechts de positie van de koloniale mogendheden in Azië verstevigd, hetgeen door de ontwaak te volken van Azië niet meer aan vaard kan worden" zo zeide men. In een commentaar op $eze be richten heeft de voorzitter van de Masjoemi, Mohammed Natsir, ver klaard, dat het plan óm een nlet-aan- valsovereenkomst te sluiten, aan toont, „dat Indonesië het gevaar van de zijde van communistisch China be gint in te zien". Natsir, die eraan herinnerde, dat „de conferentie van Colombo had be wezen, dat Indonesië niet anti-com munistisch is", leverde crltiek op de buitenlandse politiek van de huidige regering, „die zou kunnen leiden tot vervreemding van niet-communis- tische buurlanden, terwijl aan China een vriendelijk gezicht wordt ge toond. „Deze politiek", aldus Moh. Natsir, „is ook verantwoordelijk voor het feit, dat de communisten in Indonesië thans hun positie verstevigen". Derde slachtoffer van gasvergiftiging overleden. In het academisch Ziekenhuis te Groningen is Vrijdagmiddag het der de slachtoffer overleden van het gas- verstikkingsgeval in Stadskanaal. Het is mevr. J. DrenthHeidekamp. En kele dagen tevoren waren reeds het vijfjarig dochtertje en het driejarig zoontje van de familie Drenth ten gevolge van dit ernstige Verstik- kingsgeval overleden. De toestand van de heer Drenth is thans nog zorgwekkend. TIEN JAAR GELEDEN Monte Gassino terecht de „Poort van Rome" genoemd versperde maan denlang voor de geallieerde legers in 1944 de weg naar de „eeuwige stad. De Geallieerden moesten twee grote aanvallen uitvoeren om deze weg te openen. In Januari 1944 poogde het Vijfde Amerikaanse Leger en het Franse Expéditie Corps de Duitse verdedi gingslinies te doorbreken. De ge- WOENSDAG 19 MEI. HILVERSUM L 402 m 746 kc/S. 7.00— 24.00 NCRV. NCRV: 7.00 Nws. 7.13 Gram. 7.30 Ge wijde muz. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nws- en weerber. 8.15 Gram. 8.30 Tot Üw dienst. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zie ken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 „De held van Appeldam", hoorspel. 12.00 Viool en piano. 12.30 Land- en tuinb meded. 12.33 Lichte muz. 12.59 Klokgelui 13.00 Nws. 13.15 Prot, Interkerkelijk Thuisfront. 13.20 Amus. muz. 13.50 Gram lg.OO Bonds dag Bond van Verenigingen van Geref. vrouwen. 14.45 Gram. 15.00 Bondsdag Bond van Geref. Vrouwenverenigingen in Nederland. 15,45 Gram. 16 00 Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.30 Orgelconc. 18.00 Mil. caus. 18.10 Gram. 18.30 Spectrum v. h. Christ. Organisatie- en Verenigings leven. 18 45 Vocaal kwart. 19.00 Nws.- en weerber 19.10 Boekbespr. 19.25 Gram. 19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00 Ra diokrant. 20.20 Omr. ork. 21.20 „Wat wil je worden?", klankb. 22.10 Gram. met toe lichting. 22.40 Gram. 22.45 Avondover denking 23.00 Nws. en SOS-ber. HILVERSUM IL 298 m 1007 kc/s. 7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO. 19.45—24.00 VARA. VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram 7.15 Gym 30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Schoolradio. VA RA: 10,20 Voor de vrouw. 11.44 Gram. 12.00 Metropole ork. 12.30 Land- en tuinb. me ded. 12.33 Voor het platteland. 12,38 Gram 12.45 Gitaarspel. 13,00 Nws. 13.15 Ten toonstellingsagenda. 13.18 Instr. kwint. 13.45 Gram. 14.10 Voor de kinderen. 16.00 Voor de zieken. 16.40 Jeugdconc. 17.25 Gram. 17.50 Regeringsuitz.: C Belloni „Onze P.T.T. in internationaal verband" 18.00 Nws. en comm. 18.20 Accordeonork J Voetbalrep. (VPRO: 19.30 „Een ton r Triest). VARA: 20.30 Gram. 20.50 Nws. 20,53 Lichte muz. 21.25 „Zet die draaimolen stop!", hoorspel. 22.15 Strijk- kwart. 22.45 „De oorsprong van het le ven", caus, 23.00 Nws. 23.15 Socialistisch in Esperanto'. 23.20 Gram. vechten duurden bijna een maand, namelijk van 20 Januari tot 14 Fe bruari. Het Monte Cassino-bolwerk dat door de Duitsers zelf voor on neembaar werd gehouden bleef in Duitse handen. Aan de tweede slag om Monte Cas- sino nam o.a. deel het beroemde Nieuw-Zeelandse Legercorps ver sterkt door de vierde Indische Divi sie. De gevechten duurden van 15 Februari tot 24 Maart. Ook deze keer werden de tanden van de Duitse ver dediging niet gebroken. Dat gebeurde pas op de 18-de Mei 1944 toen het Monte Cassino klooster en de hoog ten 593 en 435 door de Polen werden ingenomen. Er vochten naast de Polen ook Britten, Canadezen en Fransen. Maar de opdracht die werd toegewezen aan het Tweede Poolse Legercorps was het zwaarst, want het Monte Cassi no-bolwerk vormde de sleutelpositie van het gehele Duitse verdedigings systeem. De slag was bloedig. Het Poolse overwining van een geweldige strategische betekenis. Reeds drie weken later viel Rome de eerstë Europese hoofdstad in handen van de geallieerden. De overwinning bij Monte Cassino, bevochten door de dapperheid der Poolse soldaten en de verenigde krachtsinspanning der ge allieerde legers vormde het keerpunt in de Italiaanse Veldtocht. Énkele we ken later landden de geallieerde le gers in Normandië. Van Monte Cas sino af begon de triomfvolle tocht der geallieerden, die in snel tempo voerde tot de bevrnding Van West- Europa. Dit is het gezin van de familie G. Bol, zoals het werd gefotografeerd, toen het nog in Utrecht woonde. Koosje Bol (18) is de honderdduizend ste Nederlandse emigrant, die na de oorlog naar Canada kwam. Zy zit uiterst links op de leuning van de stoel van haar moeder. Achter me- vrouw A. Bol staat de dertienjarige Gert, leerling van de eerste klas van de Chr. H.B.S. te Utrecht. Vierde van links de kranige Bep Bol (SO), die geheel i» haar eentje 10 Augustus 1958 ook met de Groote Beer als kwartiermaakster naar Canada ging. Naast haar de zesjarige Matty, de jongste telg. Achter Matty de zeven tienjarige Joukje, tot voor kort kan toorbediende bij de Raiffeisenbank i» Utrecht. Uiterst rechts de heer G. Bol (W> die eindelijk hoopt zijn ideaal: een eigen boerderij, te zien vervuld. Wereldcampagne tegen het communisme. Een 49-jarige Zuid-Koreaan, die de voormalige vice-premier Hoeh Sjoeng hielp- in zijn campagne voor de ver kiezingen, is na een verhoor door de politie van Poesan overleden. Dokters stelden vast, dat hy kneu zingen op het hoofd vertoonde en een hersenbloeding had opgelopen. Functionarissen van de Ver. Na ties spraken hun bezorgdheid uit over de gebeurtenis. Hoeh Sjoeng is een democratisch-nationalist en maakt, naar men aanneemt, een goede kans om bg de verkiezingen voor de natio nale vergadering verkozen te worden. De oppositie heeft herhaaldelijk de politie beschuldigd van „inmenging" in de verktezingsacties. President Syngman Rhee heeft de ZUidkoreaanse" politie Zondag gelast, de vrijheid te respecteren van perso nen, die campagnes voeren voor ver- kiezingscandidaten. Veel bewolking} *-■- AIweinigj l/omcr in la'utr Hoe 'took j.y hoort er bij MAR MARYBURCHELL 9 „Zó veel", zei Adèle langzaam, „dat ik soms Nan een kalme en pijnloze dood toewens. O, niet om Lucas het geld te verschaffen, dat nu door haar Wordt weggesmeten, maar omdat ik weet, dat de tegenwoordige stand van zalven al het goede in Lucas moet do den, en ook de natuurlijke rijkdom en bloei van het landgoed Fiora, plotseling voor een situatie feplaatst waarvan ze nog nooit on- ervinding had opgedaan, bewaarde onthutst het stilzwggen. Haar min vrolijke gedachten weiden echter wel dra door Adèle onderbroken. „Kom, laat ons naar beneden gaan, dan zal ik je je kamer tonentenzij me vrouw Hurley dit al gedaan heeft", voegde ze er, met een poging tot op gewektheid, bij. Ook Fiora trachtte een vrolgker toon aan te slaan. „Ja, dat is goed" zei ze, haastig opstaande. „Ik heb nergens een mevrouw Hurley gezien. Is dat de huishoudster?" „Hm", antwoordde Adèle, Fiora naar beneden voorgaande. „Ze is óók een dure nieuwigheid van Nan, maar wel erg ijverig". De voor Fiora bestemde kamer bleek groot, goed van verhoudingen en comfortabel gemeubeld. Twee vensters boden uitzicht over het rijk beboste landschap, dat op de rit van het station naar 1 huis zozeer Flora's bewondering had gewekt. Het defde venster, in de aansluitende muur, keek ten dele op de grote laan uit. „Ik hoop, dat je 't hier naar je zin zult hebben", zei Adèle vriendelijk. „En neem maar niet al te veel notitie van de familiekletskoek, waarop ik je zoëven heb onthaald. Eerlijk gezegd, spijt het me wel enigszins, dat ik me zo heb laten gaan. De kwestie was, dat ik jj wilde uitleggen, dat Lucas soms zo moeilijk ln de omgang is". „En hoe staat het met jezelf?" vroeg Fiora belangstellend, want het had naar getroffen, dat Adèle er. on der alle vertoon van opgewektheid, toch een tikje droefgeestig uitzag. „Met mij?" vroeg Adèle verrast! „Wat bedoel je?" „Wel, hoe staat het met je wensen en verwachtingen? Je broer is toch niet de enige gedupeerde, wel? Als er hier niet zoveel geld verkwist werd, zou er misschien wel genoeg zijn. om je opleiding in Londen te be kostigen, nietwaar?" „Dat geloof ik ook wel", zai Adèle, zwakjes glimlachend, „maar ik denk er liever niet meer aan. Als Ik maar wist, dat Lucas van de spanning, waarin hij verkeert, bevrijd was, zou ik graag mijn verdere leven bljjven kladschilderen". „Maar ik zou het niet prettig vin den, als je dat moest blijven doen", hernam Fiora vastberaden, hoewel misschien wat tot haar eigen verba zing. „Er moet beslist iets aan ge daan worden en als niemand anders ervoor kan zorgen, zal ik het doen". Adèle, blijkbaar verrast door deze woorden, opende wjjd haar nu van opwinding schitterende blauwe ogen en leek nu, vond Fiora, erg veel op haar broer Lucas. „Je bent heel lief", zei ze, maar wat zou jij eraan künnen doen, Fiora?" „Wel. de studie betalen, natuur lijk", klonk het zonder omwegen. „Maar kindlief, 't is een dure grap om werkelijk goede kunst-studie voor iemand te betalen, weet je dat wel?" ,0, maar ik heb veel geld". „Heb Jij zoveel geld?" vroeg Adèle met haar wat toegevende, aantrekke lijke glimlach. „Ja, wist je dan niet „Wat zou ik moeten weten?" „Dat ik heel veelnu ja een massa geld van mijn vader heb ge- erfd". „Nee, dat wist ik niet. Maar ik zie niet in, waarom, als je zoveel erf de..." Adèle aarzelde, beet zich op de lippen en zei toen: „Vraag excuus, dat is mijn zaak niet". „Jawel, zeg op!" „Wel, ik vroeg me af, waarom je hier bij tante Nan bent gekomen als le met je vele geld overal elders zou tunnen wonen". „Ja, maai4 1k moet krachtens het testament van mijn vader bij tante Nan wonen tot ik één-en-twintig ben. Ik geloof, dat een groot deel van wat het landgoed opbrengt aan haar wordt uitgekeerd voo mijn onder houd en datDe uitdrukking op Adèle's gezicht deed Fiora plotseling ophouden. Na een kort stilzwijgen vroeg ze toen: „Wat is er aan de hand?" „O, niets, behalve, dat Nan van- ..aag Lucas heeft verteld, dat zij jou te haren laste kreeg. Ik hoorde naar dat zeggen, toen ze vanmiddag nu ja, ruzie met elkaar hadden", zei Adèle een tikje aarzelend. „Wel. lieve hsmél!" riep Fiora woe dend uit. „Hoe kan ze zoiets bewe ren? Heus. ik schaam me over myn enige familielid". „Trek het je niet te veel aan", her nam Adèle lachend. „Het is typisch Nan. En wat er dan ook overeenge komen is, ik vind het fijn, dat je hier bent", voegde ze er by. „Geen wonder dan ook, dat Lucas zo onaardig was", vond Fiora. „Hij zal woedend geweest zijn. omdat Nan hem, naar hij dacht, weer voor nieu we uitgaven had geplaatst". „Zo zal het wel gegaan zjjn", be aamde Adèle, maar Fiora viel haar in de rede. „Neen, wacht eerst even, dat was het niet", sprak zc, ernstig het voorhoofd fronsend. „Hy, Lucas, wist wel degelijk, dat ik veel geld heb". „Wist Lucas dat? Hoe ben je daar achter gekomen?" „Omdat hij" hier aarzelde Fiora even „mQ plagend een rijke erf dochter noemde". „Was je daarom zo boos op hem", vroeg Adèle nieuwsgierig. „Hm!" was alles wat Fiora ant woordde. „Dat moet je niet zijn. Ik ben blij, dat Lucas nog humor genoeg bezat om te plagen, want ik dacht, <lat hij helemaal verbitterd was. Vroeger was hy heus grappig als oudere broer, maar de laatste tydAdè le's mond trilde en Fiora zag hoe ze op haar onderlip beet. „Trek er je maar niets van aan, Fiora". „O, het gewone geplaag kan me niets schelen", verzekerde Fiora, „Maar hg zeihg zei iets over een van mgn vrienden, dat me niet beviel". „Kent Lucas dan een van je vrien den?". „Deze blgkbaar Wel. En hg wilde me niet vertellen, hoe hg wist of dacht te weten, wat hy van de vriend in kwestie beweerde. Och maar", ging ze voort, begrijpend, dat het een ingewikkelde historie werd als ze Ashley's naam niet wilde noemen... „het doet er ook niet zo heel veel toe. Het enige wat er op aan konit is, dat Lucas goed beseft in welke positie ik hiér ben gekomen. In geen geval zal ik hem of Nan financieel tot last zijn. Als hg werkeiyk ge- meehd heeft, dat ik, ofschoon een „rijke erfdochter", toch bij hem kwam klaplopeh, vewondert net me niet. dat hij zolaat ons zeggen eigenaardig optrad*'. Een ogenblik scheen het, alsof Adè le nog meer byzohderheden te weten \Vilde komen, maar ze sprak slechts de hoop uit, dat Fiora het op Brierley Manor naar de zin zou hebben eh deelde mee, dat er om zeven uur ge geten werd. Terwijl ze op haar gemak de kof fers uitpakte en zich kleedde voor de maaltya, ging Fiora in gedachten de (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 6