nn Ukouèw kaocn
Honderdduizendste Nederlandse
emigrant in Canada aangekomen
RICHMOND
SLUIT INDONESIA VERDRAG
MET ROOD CHINA?
POOLSE SOLDATEN VEROVERDEN
MONTE CASSIN0
Klim
(ut in: AETHER
;/,ionnfcv-
4
PRO-V IN Cl LE ZE EU W 3 E COURANT
DINSDAG 18 MEI 1954
MEJ. KOOSJE BOL UIT UTRECHT
De familie Bol is van plan in
Canada stevig aan te pakken
(Van onze speciale verslaggever)
Aan boord van de „Groot© Beer", op weg naar Canada. De honderd
duizendste naoorlogse Nederlandse immigrant, zo is door de Canadese
Immigratie-ambtenaren bekend gemaakt, is de achtienjarige Koosje Bol,
uit do Justus van Effenstraat te Utrecht. Zonder ook maar iet© te kort
te doen aan alle andere emigranten hier aan boord geloof ik, dat ik moei
lijk beter dan de telmachine de honderdduizendste emigrant had kunnen
aanwezen. Koosje is een bescheiden meisje met en paar heldere ogen in
het hoofd, fris als de voorjaarswind, die om haar blonde krullen speelt aan
het dek van dit emigratieschip. Het is geen „glaimour-girl" in de zin
van de Amerikaanse publicity, maar toch juist zo aantrekkelijk, dat er
niet één man, vrouw, meisje of jongen aan boord is, die haar benjjdt.
Op do middag van het vertrek uit Rotterdam kwam minister Stmrhoff
aan boord en liij maakt© bekend, dat de 100.000ste naar Canada emigre
rende Nederlander zich aan boord bevond.
De naam werd echter nog niet be
kend gemaakt. Dat geschiedde pas
toen we in Quebec aankwamen. Op
19 Mei is er een lunch aan boord in
Montreal voor 100 gasten. De fami
lie Bol zit dan ook aan. Vermoedelijk
zal Koosje Bol bij deze gelegenheid
drie blauwe borden van de Porceley-
ne Fles aanbieden, te weten een na
mens minister Suurhoff aan Walter
Harris, minister of Citizenship and
Immigration en een namens de Com
missaris voor de Emigratie mr. ir.
B. J. Haveman aan de heer C. E. S.
Smith, director of Immigration en
namens mr. Haveman een soortgelijk
bord aan Colonel Laval Fortier, de
puty-minister of Citizenship and
Immigration. De borden bevatten de
wapenschilden van Nederland en Ca
nada en het randschrift: „To Com
memorate the arival in Canada of
the lOO.OOOth settler from Holland
since its eiberation by the Canadi
ans".
Wat verlegen
Koosje Bol is er wat verlegen mee,
dat nu juist zij in Canada zal gelden
als het symbool van de Nederlandse
noodzaak om ruimte te zoeken voor
de steeds nijpender wordende overbe
volking.
„Het was heel moeilijk om afscheid
te nemen van mijn vele vriendjes en
die ik in Utrecht
„temeer, daar ik er
vriendinnetjes,
had." zegt ze,
>g steeds niet van overtuigd ben,
dat het in Canada nu allemaal wel zo
mooi zal zijn als mijn ouders den
ken. Ik hoop nu maar, dat ze gelijk
hebben, want ik zou het verschrikke
lijk vinden als vader en moeder, die
altijd zo goed voor ons zijn, een te
leurstelling zouden ondervinden.
Aardig Engels
Koosje Bol was tot het gezin Bol
naar Canada vertrok werkzaam in
een boekwinkel in Utrecht. Zg heeft
Mulo-onderwijs gehad en ze spreekt
al aardig Engels. Ze is heel biy, dat
ze haar oudste zus Bep terug zal
zien, die vorig jaar Augustus als
„kwartiermaakster" naar Canada is
gegaan. Die heeft het heel goed ge
troffen: ze is als kind opgenomen in
het huis van ds G. Bouma, 74 Alice
street. Essex, Ontario. Zelf is Koos-
ie niet verloofd, maar juist daarom
begrijpt ze, dat het afscheid van Ne
derland voor Bep nog moeilijker
moet zjjn geweest dan voor haar en
de anderen. Want Bep liet haar ver
loofde, een typograaf, die nu in
Doorn onder dienst is, achter. Dat
is Wim Swanink, die nog steeds zijn
visum voor Canada niet heeft. „Als
hjj nu ook nog komt, zijn we weer al
lemaal bij elkaar", zegt Koosje.
Vader Bol staat bekend als een har
de werker. Hij werd in Alphen aan de
Pijn hier - scheuten daar
en stramheid in lijf en leden
al die vormen van Rheumatische on
gemakken kunt U met Kruschen te
lijf. Berust er niet in. t Wordt wel
erger, niet beter. Begin morgen ra
dicaal met Kruschen. Tienduizenden
vonden en vinden bij Kruschen baat
en verlichting iedere dag weer.
Waarom zoudt U dan weerloos verder
lijden. Neem ook Kruschen de
kleine dagelijkse dosis en onder
vindt zelf het heilzaam effect.
Rijn geboren hij is 44 jaar als
zoon van een kleine landbouwer, die
tevens eigenaar was van een kruide
nierswinkel. Toen Gert Bol vijftien
i'aar was, kwam hg reeds op eigen
•enen te staan. Hij werd slagers
knecht omdat ook in die tijd de kans
om ooit een eigen boerderij te krij
gen, reeds klein was. Gert bleef ech
ter de arbeid op het land trouw en
al zijn vrije tjjd werkte hij bij de boer.
Toen hij zijn vrouw leerde kennen
en hij aan trouwen ging denken, had
hij niet genoeg spaarcentjes om een
slagerij te beginnen. Wat deed Gert
Hij nam een melkwgk over en als hij
tegen de middag zijn kldnten be
diend had, nam hij zijn fiets en ging
hij naar het land. Hij is een heel goe
de melker, hij weet behoorlijk wat
van de veefokkerij, hij heeft varkens
gemest, hg kan met paarden omgaan
en als men hem heeft zien ploegen,
zou men niet zeggen, dat hij eigen
lijk maar een boer-voor-halve-dagen
is. Later zijn emigratieplannen
waren toen al wat meer definitief
geworden heeft hij zich met de
tractor bemoeid en zelfs heeft hij
een landbouwcursus gevolgd. „Ik had
al gauw door", zo zegt hg. „dat een
Canadese boer niet voor elk wisse
wasje naar de smid kan en dat hij
zichzelf moet weten te behelpen.
Daarom heb ik die cursus gevolgd."
Geen noodzaak
Vader Bol is een van de vele emi
granten, die niet behoeven te emi
greren, omdat ze hier geen boterham
zouden kunnen verdienen. Integen
deel: op de hoek van de Spoorstraat
en de Moreelselaan in Utrecht staat
een flinke comestibleszaak, die tot
voor kort het eigendom van hem
was. En op het Vissersplein staat
een zuivelfabriek van de N.V. Ver
enigde Melkbedrijven, waarvan hij
aandeelhouder en een der oprichters
was. Er mogen dan in Nederland
minder kansen liggen dan in Canada
de kansen, die de heer Bol zag liggen,
heeft hij aangegrepen.
Het is een flinke, ferme kerel, die
ondanks z(jn geringe schoolopleiding
dit complimentje van zijn dertienja
rige zoon die ook Gert heet
kreeg: „Vader spreekt beter Engels
dan ik, ofschoon ik een acht voor En
gels heb in de eerste klas van de
Christelijke H.B.S."
De heer Bol is in het bezit van het
middenstandsdiploma en hij bezit ook
het melk-vakdiploma. Hij is bestuurs
lid geweest van de Prot. Chr. Voor
zieningsfonds voor de Melkhandel.
Reeds vele jaren geleden werd hij
collectant in de Gereformeerde Kerk.
Flinke kinderen
De flinkheid, die de heer Bol ken
merkt, heeft zich ook medegedeeld
aan de kinderen. Zoals bg emigratie
wel meer voorkomt, dat de oudste
zoon vooruit gaat om in het land van
vestiging als „kwartiermaker" te
fungeren en het gezin later nakomt,
zo is bij de familie Bol de oudste
dochter vooruit gegaan. Dat was
Betty Bol, die twee dagen nadat zy
twintig geworden was, op 10 Augus
tus 1953 naar Canada vertrok. Nu is
de familie ook in Canada en onze
overtuiging is, dat dit gezin niet al
leen zijn weg wel zal vinden, maar
ook dat het de weg voor andere Ne
derlanders in Canada zal effenen.
Voor vader Bol i3 er gëen probleem
geen angst.
Ik behoef geen vrees te koeste-
zo zegt hg eenvoudig, „de Heer
heeft ons in Nederland genolpen; Hij
werkt ook in Canada. Natuurlijk zul
len we zelf ons best moeten doen,
maar wie op Hem vertrouwt, is al
tijd en overal goed af!"
Chinese nationalisten
maakten Pools schip buit.
De Chinees-natjonalistische rege
ring van Formosa heeft een Pools
schip van 5000 ton de President
Gottwald laten aanhouden en op
brengen naar een Zuidformosaanse
haven. Het schip was op weg naar
een Noordchinese haven.
EEN NON-AGRESSIEPACT
Djakarta ducht
enig gevaar
In Indonesische regeringskringen
gaan de gedachten uit naar de moge
lijkheid van een niet-aanvals-over-
eenkomst tussen Indonesië, Birma en
de Chinese volksrepubliek, aldus
heeft Aneta te Djakarta vernomen.
Men zou reeds geruime tjjd over zulk
een overeenkomst denken. In verband
met de dringende politieke toestand
in Zuid-Oost-Azië, waar een wereld
macht thans krachtige pogingen aan
wendt een defensieblok te stichten, is
het sluiten van zulk een overeen
komst noodzakelijk", aldus deze krin
gen.
Deze overeenkomst zou niet in
strijd zijn met de onafhankelijkheids-
politiek van de drie eerstgenoemde
landen omdat zg niet gericht zouden
zijn tegen een of andere groep van
naties, doch slechts bedoeld zou zijn
een aanval tussen de betrokken lan
den te vermijden.
De bezwaren van Indonesië tegen
de politiek van Amerika in Zuid-Oost-
Azië zijn in de eerste plaats daarin
gelegen, dat „koloniale mogendheden
worden betrokken in het tegenhouden
van het communisme".
Daardoor wordt slechts de positie
van de koloniale mogendheden in Azië
verstevigd, hetgeen door de ontwaak
te volken van Azië niet meer aan
vaard kan worden" zo zeide men.
In een commentaar op $eze be
richten heeft de voorzitter van de
Masjoemi, Mohammed Natsir, ver
klaard, dat het plan óm een nlet-aan-
valsovereenkomst te sluiten, aan
toont, „dat Indonesië het gevaar van
de zijde van communistisch China be
gint in te zien".
Natsir, die eraan herinnerde, dat
„de conferentie van Colombo had be
wezen, dat Indonesië niet anti-com
munistisch is", leverde crltiek op de
buitenlandse politiek van de huidige
regering, „die zou kunnen leiden tot
vervreemding van niet-communis-
tische buurlanden, terwijl aan China
een vriendelijk gezicht wordt ge
toond.
„Deze politiek", aldus Moh. Natsir,
„is ook verantwoordelijk voor het feit,
dat de communisten in Indonesië
thans hun positie verstevigen".
Derde slachtoffer van
gasvergiftiging overleden.
In het academisch Ziekenhuis te
Groningen is Vrijdagmiddag het der
de slachtoffer overleden van het gas-
verstikkingsgeval in Stadskanaal. Het
is mevr. J. DrenthHeidekamp. En
kele dagen tevoren waren reeds het
vijfjarig dochtertje en het driejarig
zoontje van de familie Drenth ten
gevolge van dit ernstige Verstik-
kingsgeval overleden. De toestand
van de heer Drenth is thans nog
zorgwekkend.
TIEN JAAR GELEDEN
Monte Gassino terecht de „Poort
van Rome" genoemd versperde maan
denlang voor de geallieerde legers
in 1944 de weg naar de „eeuwige
stad.
De Geallieerden moesten twee grote
aanvallen uitvoeren om deze weg te
openen.
In Januari 1944 poogde het Vijfde
Amerikaanse Leger en het Franse
Expéditie Corps de Duitse verdedi
gingslinies te doorbreken. De ge-
WOENSDAG 19 MEI.
HILVERSUM L 402 m 746 kc/S. 7.00—
24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nws. 7.13 Gram. 7.30 Ge
wijde muz. 7.45 Een woord voor de dag.
8.00 Nws- en weerber. 8.15 Gram. 8.30 Tot
Üw dienst. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zie
ken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Waterst. 9.40
Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 „De held
van Appeldam", hoorspel. 12.00 Viool en
piano. 12.30 Land- en tuinb meded. 12.33
Lichte muz. 12.59 Klokgelui 13.00 Nws.
13.15 Prot, Interkerkelijk Thuisfront.
13.20 Amus. muz. 13.50 Gram lg.OO Bonds
dag Bond van Verenigingen van Geref.
vrouwen. 14.45 Gram. 15.00 Bondsdag
Bond van Geref. Vrouwenverenigingen in
Nederland. 15,45 Gram. 16 00 Voor de
jeugd. 17.20 Gram. 17.30 Orgelconc. 18.00
Mil. caus. 18.10 Gram. 18.30 Spectrum v.
h. Christ. Organisatie- en Verenigings
leven. 18 45 Vocaal kwart. 19.00 Nws.- en
weerber 19.10 Boekbespr. 19.25 Gram.
19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00 Ra
diokrant. 20.20 Omr. ork. 21.20 „Wat wil je
worden?", klankb. 22.10 Gram. met toe
lichting. 22.40 Gram. 22.45 Avondover
denking 23.00 Nws. en SOS-ber.
HILVERSUM IL 298 m 1007 kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 19.45—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram 7.15 Gym
30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw
9.10 Gram. VPRO: 10.00 Schoolradio. VA
RA: 10,20 Voor de vrouw. 11.44 Gram. 12.00
Metropole ork. 12.30 Land- en tuinb. me
ded. 12.33 Voor het platteland. 12,38 Gram
12.45 Gitaarspel. 13,00 Nws. 13.15 Ten
toonstellingsagenda. 13.18 Instr. kwint.
13.45 Gram. 14.10 Voor de kinderen. 16.00
Voor de zieken. 16.40 Jeugdconc. 17.25
Gram. 17.50 Regeringsuitz.: C Belloni
„Onze P.T.T. in internationaal verband"
18.00 Nws. en comm. 18.20 Accordeonork
J Voetbalrep. (VPRO: 19.30 „Een ton
r Triest). VARA: 20.30 Gram. 20.50
Nws. 20,53 Lichte muz. 21.25 „Zet die
draaimolen stop!", hoorspel. 22.15 Strijk-
kwart. 22.45 „De oorsprong van het le
ven", caus, 23.00 Nws. 23.15 Socialistisch
in Esperanto'. 23.20 Gram.
vechten duurden bijna een maand,
namelijk van 20 Januari tot 14 Fe
bruari. Het Monte Cassino-bolwerk
dat door de Duitsers zelf voor on
neembaar werd gehouden bleef in
Duitse handen.
Aan de tweede slag om Monte Cas-
sino nam o.a. deel het beroemde
Nieuw-Zeelandse Legercorps ver
sterkt door de vierde Indische Divi
sie. De gevechten duurden van 15
Februari tot 24 Maart. Ook deze keer
werden de tanden van de Duitse ver
dediging niet gebroken. Dat gebeurde
pas op de 18-de Mei 1944 toen het
Monte Cassino klooster en de hoog
ten 593 en 435 door de Polen werden
ingenomen.
Er vochten naast de Polen ook
Britten, Canadezen en Fransen. Maar
de opdracht die werd toegewezen aan
het Tweede Poolse Legercorps was
het zwaarst, want het Monte Cassi
no-bolwerk vormde de sleutelpositie
van het gehele Duitse verdedigings
systeem.
De slag was bloedig. Het Poolse
overwining van een geweldige
strategische betekenis. Reeds drie
weken later viel Rome de eerstë
Europese hoofdstad in handen van
de geallieerden. De overwinning bij
Monte Cassino, bevochten door de
dapperheid der Poolse soldaten en de
verenigde krachtsinspanning der ge
allieerde legers vormde het keerpunt
in de Italiaanse Veldtocht. Énkele we
ken later landden de geallieerde le
gers in Normandië. Van Monte Cas
sino af begon de triomfvolle tocht
der geallieerden, die in snel tempo
voerde tot de bevrnding Van West-
Europa.
Dit is het gezin van de familie G.
Bol, zoals het werd gefotografeerd,
toen het nog in Utrecht woonde.
Koosje Bol (18) is de honderdduizend
ste Nederlandse emigrant, die na de
oorlog naar Canada kwam. Zy zit
uiterst links op de leuning van de
stoel van haar moeder. Achter me-
vrouw A. Bol staat de dertienjarige
Gert, leerling van de eerste klas van
de Chr. H.B.S. te Utrecht. Vierde van
links de kranige Bep Bol (SO), die
geheel i» haar eentje 10 Augustus
1958 ook met de Groote Beer als
kwartiermaakster naar Canada ging.
Naast haar de zesjarige Matty, de
jongste telg. Achter Matty de zeven
tienjarige Joukje, tot voor kort kan
toorbediende bij de Raiffeisenbank i»
Utrecht. Uiterst rechts de heer G.
Bol (W> die eindelijk hoopt zijn
ideaal: een eigen boerderij, te zien
vervuld.
Wereldcampagne tegen
het communisme.
Een 49-jarige Zuid-Koreaan, die de
voormalige vice-premier Hoeh Sjoeng
hielp- in zijn campagne voor de ver
kiezingen, is na een verhoor door de
politie van Poesan overleden.
Dokters stelden vast, dat hy kneu
zingen op het hoofd vertoonde en een
hersenbloeding had opgelopen.
Functionarissen van de Ver. Na
ties spraken hun bezorgdheid uit over
de gebeurtenis. Hoeh Sjoeng is een
democratisch-nationalist en maakt,
naar men aanneemt, een goede kans
om bg de verkiezingen voor de natio
nale vergadering verkozen te worden.
De oppositie heeft herhaaldelijk de
politie beschuldigd van „inmenging"
in de verktezingsacties.
President Syngman Rhee heeft de
ZUidkoreaanse" politie Zondag gelast,
de vrijheid te respecteren van perso
nen, die campagnes voeren voor ver-
kiezingscandidaten.
Veel bewolking}
*-■- AIweinigj
l/omcr in la'utr
Hoe 'took j.y
hoort er bij
MAR
MARYBURCHELL
9
„Zó veel", zei Adèle langzaam, „dat
ik soms Nan een kalme en pijnloze
dood toewens. O, niet om Lucas het
geld te verschaffen, dat nu door haar
Wordt weggesmeten, maar omdat ik
weet, dat de tegenwoordige stand van
zalven al het goede in Lucas moet do
den, en ook de natuurlijke rijkdom en
bloei van het landgoed
Fiora, plotseling voor een situatie
feplaatst waarvan ze nog nooit on-
ervinding had opgedaan, bewaarde
onthutst het stilzwggen. Haar min
vrolijke gedachten weiden echter wel
dra door Adèle onderbroken. „Kom,
laat ons naar beneden gaan, dan zal
ik je je kamer tonentenzij me
vrouw Hurley dit al gedaan heeft",
voegde ze er, met een poging tot op
gewektheid, bij.
Ook Fiora trachtte een vrolgker
toon aan te slaan. „Ja, dat is goed"
zei ze, haastig opstaande. „Ik heb
nergens een mevrouw Hurley gezien.
Is dat de huishoudster?"
„Hm", antwoordde Adèle, Fiora
naar beneden voorgaande. „Ze is óók
een dure nieuwigheid van Nan, maar
wel erg ijverig".
De voor Fiora bestemde kamer
bleek groot, goed van verhoudingen
en comfortabel gemeubeld. Twee
vensters boden uitzicht over het rijk
beboste landschap, dat op de rit van
het station naar 1 huis zozeer Flora's
bewondering had gewekt. Het defde
venster, in de aansluitende muur,
keek ten dele op de grote laan uit.
„Ik hoop, dat je 't hier naar je zin
zult hebben", zei Adèle vriendelijk.
„En neem maar niet al te veel notitie
van de familiekletskoek, waarop ik je
zoëven heb onthaald. Eerlijk gezegd,
spijt het me wel enigszins, dat ik me
zo heb laten gaan. De kwestie was,
dat ik jj wilde uitleggen, dat Lucas
soms zo moeilijk ln de omgang is".
„En hoe staat het met jezelf?"
vroeg Fiora belangstellend, want het
had naar getroffen, dat Adèle er. on
der alle vertoon van opgewektheid,
toch een tikje droefgeestig uitzag.
„Met mij?" vroeg Adèle verrast!
„Wat bedoel je?"
„Wel, hoe staat het met je wensen
en verwachtingen? Je broer is toch
niet de enige gedupeerde, wel? Als
er hier niet zoveel geld verkwist
werd, zou er misschien wel genoeg
zijn. om je opleiding in Londen te be
kostigen, nietwaar?"
„Dat geloof ik ook wel", zai Adèle,
zwakjes glimlachend, „maar ik denk
er liever niet meer aan. Als Ik maar
wist, dat Lucas van de spanning,
waarin hij verkeert, bevrijd was, zou
ik graag mijn verdere leven bljjven
kladschilderen".
„Maar ik zou het niet prettig vin
den, als je dat moest blijven doen",
hernam Fiora vastberaden, hoewel
misschien wat tot haar eigen verba
zing. „Er moet beslist iets aan ge
daan worden en als niemand anders
ervoor kan zorgen, zal ik het doen".
Adèle, blijkbaar verrast door deze
woorden, opende wjjd haar nu van
opwinding schitterende blauwe ogen
en leek nu, vond Fiora, erg veel op
haar broer Lucas.
„Je bent heel lief", zei ze, maar
wat zou jij eraan künnen doen,
Fiora?"
„Wel. de studie betalen, natuur
lijk", klonk het zonder omwegen.
„Maar kindlief, 't is een dure grap
om werkelijk goede kunst-studie voor
iemand te betalen, weet je dat wel?"
,0, maar ik heb veel geld".
„Heb Jij zoveel geld?" vroeg Adèle
met haar wat toegevende, aantrekke
lijke glimlach.
„Ja, wist je dan niet
„Wat zou ik moeten weten?"
„Dat ik heel veelnu ja een
massa geld van mijn vader heb ge-
erfd".
„Nee, dat wist ik niet. Maar ik zie
niet in, waarom, als je zoveel erf
de..." Adèle aarzelde, beet zich op
de lippen en zei toen: „Vraag excuus,
dat is mijn zaak niet".
„Jawel, zeg op!"
„Wel, ik vroeg me af, waarom je
hier bij tante Nan bent gekomen als
le met je vele geld overal elders zou
tunnen wonen".
„Ja, maai4 1k moet krachtens het
testament van mijn vader bij tante
Nan wonen tot ik één-en-twintig ben.
Ik geloof, dat een groot deel van wat
het landgoed opbrengt aan haar
wordt uitgekeerd voo mijn onder
houd en datDe uitdrukking op
Adèle's gezicht deed Fiora plotseling
ophouden. Na een kort stilzwijgen
vroeg ze toen: „Wat is er aan de
hand?"
„O, niets, behalve, dat Nan van-
..aag Lucas heeft verteld, dat zij jou
te haren laste kreeg. Ik hoorde naar
dat zeggen, toen ze vanmiddag
nu ja, ruzie met elkaar hadden", zei
Adèle een tikje aarzelend.
„Wel. lieve hsmél!" riep Fiora woe
dend uit. „Hoe kan ze zoiets bewe
ren? Heus. ik schaam me over myn
enige familielid".
„Trek het je niet te veel aan", her
nam Adèle lachend. „Het is typisch
Nan. En wat er dan ook overeenge
komen is, ik vind het fijn, dat je hier
bent", voegde ze er by.
„Geen wonder dan ook, dat Lucas
zo onaardig was", vond Fiora. „Hij
zal woedend geweest zijn. omdat Nan
hem, naar hij dacht, weer voor nieu
we uitgaven had geplaatst".
„Zo zal het wel gegaan zjjn", be
aamde Adèle, maar Fiora viel haar
in de rede. „Neen, wacht eerst even,
dat was het niet", sprak zc, ernstig
het voorhoofd fronsend. „Hy, Lucas,
wist wel degelijk, dat ik veel geld
heb".
„Wist Lucas dat? Hoe ben je daar
achter gekomen?"
„Omdat hij" hier aarzelde Fiora
even „mQ plagend een rijke erf
dochter noemde".
„Was je daarom zo boos op hem",
vroeg Adèle nieuwsgierig.
„Hm!" was alles wat Fiora ant
woordde.
„Dat moet je niet zijn. Ik ben blij,
dat Lucas nog humor genoeg bezat
om te plagen, want ik dacht, <lat hij
helemaal verbitterd was. Vroeger
was hy heus grappig als oudere
broer, maar de laatste tydAdè
le's mond trilde en Fiora zag hoe ze
op haar onderlip beet. „Trek er je
maar niets van aan, Fiora".
„O, het gewone geplaag kan me
niets schelen", verzekerde Fiora,
„Maar hg zeihg zei iets over
een van mgn vrienden, dat me niet
beviel".
„Kent Lucas dan een van je vrien
den?".
„Deze blgkbaar Wel. En hg wilde
me niet vertellen, hoe hg wist of
dacht te weten, wat hy van de vriend
in kwestie beweerde. Och maar",
ging ze voort, begrijpend, dat het
een ingewikkelde historie werd als ze
Ashley's naam niet wilde noemen...
„het doet er ook niet zo heel veel
toe. Het enige wat er op aan konit
is, dat Lucas goed beseft in welke
positie ik hiér ben gekomen. In geen
geval zal ik hem of Nan financieel
tot last zijn. Als hg werkeiyk ge-
meehd heeft, dat ik, ofschoon een
„rijke erfdochter", toch bij hem
kwam klaplopeh, vewondert net me
niet. dat hij zolaat ons zeggen
eigenaardig optrad*'.
Een ogenblik scheen het, alsof Adè
le nog meer byzohderheden te weten
\Vilde komen, maar ze sprak slechts
de hoop uit, dat Fiora het op Brierley
Manor naar de zin zou hebben eh
deelde mee, dat er om zeven uur ge
geten werd.
Terwijl ze op haar gemak de kof
fers uitpakte en zich kleedde voor de
maaltya, ging Fiora in gedachten de
(Wordt vervolgd).