BESTE Run
KI anken uit de aether
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Feuilleton door MARGARET
45
Stilzwijgend klommen ze voort, tot
ze de top van de heuvel hadden be
reikt en voldoende de tegengestelde
helling waren afgedaald om buiten
het gezichtsveld v^n de oude man te
zijn. Toen bleef Serena staan, draaide
zich om en riep schier ademloos: „Hoe
durf je! O, hoe durf je!"
Nick, niet uit het veld geslagen,
knikte even en zei: „Ja, ik had zo'n
reactie van jouw kant wel verwacht,
maar zou je mij voor we over onze
eigen zaken praten niet even dat thea
ter willen aanwijzen Per slot van re
kening heb ik die beste oude heer voor
mqn doel gebruikt en nu behoor ik
toch op zijn minst belangstelling te
tonen in zijn ontdekking".
„Kijk, daar", zei ze stijfjes, terwijl
ze naar een vaasachtige uitholling
met eigenaardige verhevenheden op
de overigens zachtglooiende hellingen
wees.
„Ja, ik geloof wel, dat hij gelijk kan
hebben", gaf Nick toe. „Die bulten
verbergen waarschijnlijk gebroken
metselwerk. Eigenlijk een mal idee,
dat ik ook tot de categorie van men
sen behoor, die sinds jaar en dag hun
hersens hebben gepijnigd om andere
mensen afleiding uit de dagelijkse
sleur te bezorgen..."
Toen, na een ogenblik stilzwijgen,
voegde hij er kalm aan toe: „Het
spreekt vanzelf, dat ik je opzettelijk
in dit vrij netelig parket heb gebracht,
maar ik moest wel. 't Komt er voor
ons tweeën immers zo geweldig op
aan, zich niet meer te vergissen..."
„Voor ons tweeën?" viel ze hem
heftig in de rede.
„O, ja", antwoordde hij, maar ging
daarop erg aarzelend voort: „Sinds
onze vorige ontmoeting heb ik veel
nagedacht, Serena. En natuurlijk wa
ren het geen aangename gedachten.
Je moet niet denken, dat ik me van de
schuld aan jouw weggaan wil vrijplei
ten, maar toch zou ik je één ding on
der 't oog willen brengenIs het vroe
ger thuis nooit bij je opgekomen, dat
een huwelijk als het ware een stempel
drukt op je hele wezen zelfs zonder
dat je het zelf goed beseft?"
„Ja, zeker", hernam ze tamelijk ver.
rast, „maar juist dfórom ben ik van
huis weggelopen en ook van..."
„Van mij", vulde Nick aan.
„Ja... ja", erkende Serena, „maar
dat is niet de reden, waarom ik wei
ger terug te komen".
„Neen, die reden ben ik", zei Nick
wrevelig. Maar tot zijn verbazing
schudde ze snel het hoofd.
„Niet heiemaar', verzekerde ze en
de schier onverschillige klank in haar
stem trof hem meer dan stormachtige
verwijten 't zouden hebben gekund.
„Sinds ik hier ben komen wonen, heb
ik de andere zijde van 't huwelijksle
ven gezien, namelijk wat het zijn kan
als twee mensen elkaar liefhebben en
bijstaan. Nooit te voren heb ik be
seft..." hier brak ze de zin plotseling
af en vervolgde toen: „Een huwelijk
zoals dit heeft me leren begrijpen, dat
ik nimmer met minder tevreden zou
zijn, maar voor óns is zo'n innig sa
menleven niet weggelegd. Je ziet dus
wel, dat er niets meer te zeggen valt,
wel?"
„Ja, toch", wierp Nick, zich tot kalm
spreken dwingend, tegen. Hij wist,
dat dit zijn laatste kans was en hij
door een fout alles kon bederven. „Ik
heb je gezegd, dat ik je lief heb,"
ging hij voort..., „maar je wenst het
niet te geloven. O, daarover verwon
der ik me niet, maar wel vraag ik je,
dat ik zal mogen bewijzen, hoe graag
ik je gelukkig zou zien met of zon
der mq. Heus, Serena, ik verzoek geen
enkele gunst en ik. zou niets liever
wensen dar. dat we vandaag elkaar
voor 't eerst ontmoet hadden, want
dan kon ik mijn laat ons zeggen
„hofmakerij" met een schone lei be
ginnen. Terwijl ik er nü ongunstig
voorsta. Desondanks zal ik doen wat
iedere man doet wanneer hij het meis
je heeft ontdekt, dat voor hem meer
betekent dan wat anders ook ter we
reld. Ik wil proberen, je liefde te ver
dienen... en je bewijzen, dat je nooit
meer bang voor me behoeft te zijn".
„Neen, Nick", zei ze haastig, „neen,
Nick, ik zeg je, dat het uit is. We kun
nen immers niet...". Hier hield ze
eensklaps op bij 't zien van zijn glim
lach en iets in zijn gelaatsuitdrukking
dat ze er nog nooit in had bespeurd.
Met een smoorde snik wendde ze
zich om en snelde aan de andere zijde
de heuvel af. Nick volgde langzamer
en hij begreep, dat dit als 't ware sym
bolisch was voor het tempo, waarin
de gebeurtenissen zich zouden ontwik
kelen. Hij moest buitengewoon gedul
dig zijn en tevreden met het uiterst
geleidelijk herwinnen van haar ver
trouwen.
Haar vertrouwen herwinnen? Als
hem dit tenminste ooit gelukte. Nooit
in zijn leven was Nick zo weinig zeker
van zichzelf geweest en vreemd ge
noeg zei Serena's plotselinge vlucht
hem in 't g heel niet was ..och iedere
vrouw hem had kunnen vertellen. Juf
frouw Twist zou hem ongetwijfeld
hebben uitgelegd, dat op dat ogenblik
Serena meer vrees koesterde voor
haar eigen gevoelens dan voor hem...
en ze zou er wellicht aan hebben toe
gevoegd, dat zijn kansen op' toekom
stig geluk groter waren omdat hij
nederig geworden dit niet had be
grepen!
„Wat aardig!" zei mevrouw Lowd-
ham, toen haar man verteld had van
zijn ontmoeting met Nick, die over
twee dagen op Little Barfield House
te gast zou komen. En onder vier ogen
vertrouwde ze Serena toe, altijd blij te
zijn als die „lieve Richard" nieuwe
mensen, vooral jonge, leerde kennen.
,,'t Is even goed voor hem als een ge
neesmiddel en het treft me altijd op
nieuw als ik zie, hoe gauw de jonge
lui van hem gaan houden. Je zult zien,
dat het nü weer zo gaat".
„Daar ben ik zeker van", antwoord
de Serena, die bü zichzelf besloot,
Nick duidelijk r -.n 't verstand te bren
gen, dat hq zijn beste beentje voor
moest zetten, niet om harentwil, maar
ter wille van die twee beste oudjes.
Weldra echter herinnerde ze zich
enigszins spijtig, dat Nick reeds ern
stig rekening had geho-den met de
gevoelens van haar grootvader, toen
hq zich door haar de plaats van het
theater had laten wijzen. Zoiets was
ze van Nick niet gewend, maar toch,
het zou immers wel een poging zijn
om langs een omweg het doel, dat hij
zich voor ogen had gesteld, te berei
ken, anders niet!
„Hóe vind jij die meneer Hunslow?"
ging mevrouw Lowdham voort en uit
dc toon van haar stem maakte Sere
na op, dat de oude dame eén reeds uit
gesproken vraa~ voor de tweede maal
had gestel
„Och... ik weet het niet precies",
bracht de kleindochter ei min of meer
verlegen uit: „Hij... hij leek me nog
al aardig".
„O, zo", zei mevrowu Lowdham in
gedachten en iets in haar manier van
spreken deed Serena eensklaps tame
lijk ontsteld opzien. Ja, het was
slechts al te duidelijk, grootmama had
uit haar houding afgeleid, dat zij,
Serena, méér belang i" I'ick stelde,
dan ze wilde toegeven... dat de „ken
nismaking" miss en vroeger of la
ter tot iger relaties zou kunnen
leiden. O, h-t was onuitstaanbaar en
allemaal Nick's schuld!
Welnu, als Nick kwam eten zou Se
rena noch bij hem noch bij haar groot
ouders enige twijfel laten bestaan aan
het feit, dat Nick mets voor haar be
tekende en ook ooit iets betekenen
zou.
Dat voornemen was intussen gemak
kelijker opgevat dan ten uitvoer ge
bracht. Nick gedroeg zich die avond
als iedere jongeman die voor het eerst
ten huize van oudere mensen wordt
ontvangen. Hij was vol eerbied en hof
felijkheid jegens gastheer en gast
vrouw en sloeer dikwijls een blik op
Serena's wat voorover gebogen ge
zichtje maar toch niet méér dan bij de
ontmoeting van twee jongelieden, die
elkaar nauwelijks kenden mocht wor
den verwacht.
Zelfs toen ze toevallig even alleen
waren gelaten, bleef hq in zijn rol door
Serena enkele convc^' nele vragen
omtrent de streek en haar bevindin
gen ter plaatse te stellen. In 't eerst
gaf ze. ofschoon nogal werktuigelijk,
antwoord, maar tenslotte bewaarde
ze het stilzwijgen. Totdat ze nadat
hij zijn laatste vraag nog eens her
haald had, u.- .arstte r/ de kreet:
„Houd op, houd op, het is al te on
zinnig!"
„Helemac. niet", zei hij kalm. „Je
wilt voor je grootouders niet weten,
dat we ~"*trouwd zijn..."
„Stil toch!" riep ze angstig.
„Juist! We kunnen geen risico ne
men; dus is het verstandiger om..."
(Wordt vervolgd).
Advertentie.
DINSDAG 27 APRIL.
HILVERSUM L 402 m 746 kc/S. 7.00
—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen
gebed en lit. kal. 8.00 Nws.- en weerber.
8.15 Tulpenrally. 8-25 Gram. 9.00 Voor de
huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Lichtbaken.
10.00 Voor de kleuters. 10.15 Parijse
liedjes. 10.45 Gram. 11.00 Voor de vrouw.
11.30 Schoolradio. 11.50 ,,Als de Ziele
luistert". 12.00 Angelus. 12.03 Gram. (12.30
—12.33 Land- en tuinb. meded.) 12.50 Rep.
13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Amus. ork.
en solist. 14.00 Gevar. progr. 14.50 Gram.
15.00 Koorzang. 15.30 „Ben je zestig?"
16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlot 17.00
Voor de jeugd. 17.45 Regeringsuitz.: Ne
derland en de wereld: „Indrukken uit De
nemarken", uitwisselingsprogr. 18.00 Me-
tropole-ork. 18.20 Tulpenrally. 18.30 Voor
de jeugd. 18.52 Act. 19.00 Nws 19.10 Ron
de van Nederland. 19.20 Uit het Boek der
Boeken. 19.35 Gram. 20.25 De gewone
man. 20.30 Concertgebouwork. 22.00 Ken
een haan een ei liggen? 22.15 Orgelconc.
22.25 „Ouders en kinderen", caus. 22.40
Gram. 22.45 Avondgebed en lit. kal. 23.00
Nws. 23.15 Radio Philharm. ork. en so
liste. 23.45—24.00 Gram.
HILVERSUM H. 298 m 1007 kc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym.
7.30 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AV
RO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgen
wijding. 9.15 Koorzang. 9.30 Voor de
huisvrouw. 9.35 Gram. 10.50 Voor de kleu
ters. 11.00 Voor de zieken. 11.30 Alt en
piano. 12.00 Hammondork. 12.30 'Land- en
tuinb. meded. 12.33 Ronde van Nederland.
12.40 Voor het platteland. 12.47 Orgelspel.
13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram. 1320 Me-"
tropole ork. 14.00 „Wij ontdekken Ame
rika". 14.30 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00
Gram. 15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram.
16.30 Voor de jeugd. 17.30 Lichte muz.
17.45 Rep. 18.00 Nws. 18.15 Conferentie
der Grote Vijf 1820 Mil. caus. 18.30 Fan
fare ork. 18.55 Paris vous parlel 19.00
Voor de kinderen. 19.05 Bariton en piano.
19.30 Gram. 20.00 Nws. 20.05 Gevar. pro
gramma. 21.35 Lichte muz. 21.30 Meded.
21.55 Tulpenrally. 22.05 Gevar. muz. 22.45
Rep. 23.00 Nws. 23.15 Buitenl. overz. 23.30
—24,00 Gram.
