Onze Urouiuenpagina Licht en soepel zomerschoeisel VAN VROUW T01 VROUW Tien jaar geleden kwam het Vrouwenhulpkorps in actie „VROVWENOORLOG" HEERST IN ENGELSE MODEKRINGEN ALS DE WARME DAGEN KOMEN O r :ÏT 'Ut ZATERDAG 24 April 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 5 DIT SEIZOEN DRAAGT NEDERLAND Het is voorjaar, en dus weer de tijd, waarin het kleding-budget van de huisvrouw het doorgaans wel wat zwaarder te verantwoorden krygt! Want in het voorjaar daar komen we geen van allen onderuit moét er iets nieuws komen, of we het nu dringend nodig hebben, of niet. Wanneer een japonnetje, een fleurig- rokje of een paar lichte, zomerse schoentjes als nieuwe aanwinsten in haar kast prijken, komt voor de meeste vrouwen pas de echte lente-stemming De nieuwe zomerschoentjes zijn even belangrijk als de rest van de garderobe, want al dan niet goed gekozen schoeisel kan, by wyze van spreken, het nieuwe japonnetje „maken of breken!" Gelukkig wordt aan het schoeisel meer en meer aandacht besteed. Op de periodieke modeshows hebben de schoenen de plaats gekregen, welke ze verdienen. De Nederlandse schoen ontwerpers tonen veel durf en fan tasie, en hebben ook dit voorjaar bijzonder sierlijke modellen ontwor pen. Niet alleen is het voorjaars schoeisel fraai van lijn; ook de pas vorm is perfect en de vele nieuwe modellen passen dan ook „als een handschoen". Daarnaast treden ook souplesse en buigzaamheid van het materiaal op de voorgrond. Al deze eigenschappen bezitten de moderne schoentjes, welke op de fo- Goed voorbeeld doet Zekerhaar grootmoeder en haar moeder gebruikten reeds MAÏZENA DU RYE A en zij volgde dat goede voor beeld. Vandaar haar lekkere groenten, smakelijke soepen en smeuige sausen. En als haar vriendinnen vragen hoe het komt dat zy zo lekker kan koken, dan zegt zy: Goed voorbeeld doet goed volgen" en gebruik - zoals ik MAÏZENA DÜRYEA voor het binden van groenten, soepen en sausen. Dan zijn mislukkingen by voorbaat uitgesloten. to's hierboven staan afgebeeld. Deze drie modellen zullen we komende zo mer in alle kleuren en uitvoeringen zien dragen, en zij vertegenwoordi gen alle de momenteel heersende mo de op schoenengebied! Allereerst is daar de „loafer" (mid den), een sportief en gemakkelijk zittend schoentje, dat dank zij een aparte maakwiïze, een grote mate van soepelheid bezit. De foto spreekt trouwens voor zichzelf! De schoen is vervaardigd volgens de manier, waarop de Indiaanse squaws haar moccassins maakten. Het bovenleer loopt namelijk geheel onder de voet door zodat men dit exemplaar een „voet-handschoen" zou kunnen noe men. Ook de „flat" (op de afbeelding rechts) is, dank zij het feit dat zij geheel ongevoerd is, buitengewoon soepel. Het is daardoor het ideale wandelschoentje, dat bovendien erg Voor de werkende vrouw „De moderne werkende vrouw dient niet alleen elegant, maar ook doelma tig gekleed te zijn". Dat is de leuze van een groep Franse confectiefa- brikanten, die zich het „lot" van de ze moderne werkende vrouw hebben aangetrokken. Hun beste creaties zijn de practische twee- en driedelige costuums. Deze bestaan uit een nauwsluitend of een recht jasje, dat over een bijpassende japon wordt ge dragen, welke japon dikwijls weer uit twee delen bestaat, zodat vele varia ties mogelijk zijn. MEISJES IN UNIFORM. „MilvaV' maken zich in tal I van functies nuttig. Het was in het oorlogsjaar 1943, dat liet. Londense comité van het Ne derlandse Rode Kruis het initiatief nam tot de oprichting van een vrou- wenlcorps, dat na de bevrijding van Nederland hulp zou moeten verlenen aan de getroffen burgerbevolking. Weldra bleek dat deze hulp alleen effectief zou kunnen zyn, indien het korps vlak achter het bevrijdingsle ger zou optreden. Daarvoor moesten de leden evenwel de militaire status bezitten, en al spoedig werd dit vrou wenhulpkorps gemilitariseerd. Zo werd het V.H.K. geboren, dat al spoedig in actie zou komen! In October 1944 werd het Vrouwenhulp korps gemobiliseerd, en onder groot enthousiasme vertrokken de leden op 7 November per landingstransport schip uit Tilbury naar Ostende. Het convooi had echter dusdanig met tegenslag te kampen, dat het schip onverrichterzake de terugtocht naar Engeland moest aanvaarden. Een tweede poging, onder vrijwel dezelfde moeilijke omstandigheden, had meer succes, en op 13 November zetten de meisjes van het V.H.K. voet aan wal in Ostende. In Brussel werd het korps onder bevel van het militair gezag geplaatst, en toen konden de werkzaamheden in het bevrijde Zui den van ons land beginnen. Prachtig ulerk. De V.H.K.-ploegen werden ingezet voor hulp aan de bevolking in de ruimste zin des woords. Zij vervulden een taak bij evacuatie en bij terug keer; bij scabiesbestrijding, kinder transporten, bij voedsel- en steenkool transporten, in de ziekenhuizen enz. Kortom: overal, waar aangepakt moest worden, wérd aangepakt, vaak in plaatsen en streken, welke nog on der vuur van de vijand lagen. Later, na de Duitse capitulatie, heeft het V.H.K. ook in de door de honger geteisterde grote steden van West- Nederland prachtig werk verricht. Langzamerhand keerden in ons land de normale toestanden terug, en konden de daarvoor aangewezen instellingen gaandeweg het sociale werk van het V.H.K. overnemen. Maar nu werd een nieuwe taak ter hand genomen: een taak in het leger zelf. Meisjes van het V.H.K. kwamen op administratieve posten bij de Ko ninklijke Landmacht. Sommige wer den telexiste, telefoniste, tjroiste; an deren secretaresse, chauffeuse of voedingsadviseuse. De V.H.K.'sters maakten zich nuttig in tal van func ties, waarin een vrouw zich beter thuis voelt, dan een man. Op 1 Juli 1952 werd de Milva opgericht, waarin zowel het V.H. K als het N.V.K.L. (de or; tie van militaire verpleegsters in de Nederlandse hospitalen) over gingen. Bij het groeien der orga nisatie bleek weldra een nieuwe indeling van de Milva noodzake lijk, en zo ontstonden drie onder afdelingen: de groep landmacht, de groep geneeskundige dienst en de groep luchtmacht. Milva's van de luchtmacht kregen een taak in en om de vliegvelden: zij doen dienst in „plottingrooms'' en op radarstations, ter beveiliging van ons luchtruim. De groep land macht werd weer onderverdeeld in administratieve dienst verbindings dienst en luchtdoelartillerie. Sedert enige tijd kent de Milva ook het Instituut der „reserve-Mil- va's", die alleen dienst zullen doen in tijd van oorlog of oorlogsgevaar. Reeds nu is een begin gemaakt met een opleiding van enkele uren per week van reserve-Milva's voor de onderafdelingen luchtmacht en lucht doelartillerie. vlot staat en licht in het dragen is. Heel modern is momenteel het schoentje met de hoge. smalle hak. Links op de foto ziet u in dit genre een bijzonder sierlqk exemplaar, ge maakt op de z.g. Spaans-Italiaanse leest. Dit schoeisel, met zijn Zuide lijk karakter is dé dracht voor de middag, en vooral voor de avond. Het bijzondere van dit schoentje is, dat het' slechts 119 gram weegt Voordat u echter zulke aantrekkelijke niemendalletjes gaat kopen, overweeg terdege, of u er op zult kunnen lo pen! Want de kunst, om zich onge dwongen op zulke hakjes te kunnen voortbewegen, is niet iedereen ge geven Klederdrachten inspireren moderne ontwerpers. „Moderne" mode wordt soms op klassieke leest geschoeid Daarmede bedoelen wij, dat oude boeren- en dorps-drachten de moderne ontwerper kunnen inspireren. Boerenkleding is soms zeer elegant; men denke maar aan de prachtige kledij in Bretagne. Normandië en om wat dichter bij huis te blijven aan de Zeeuwse en Hindelopense costuums! Ook in Italië vinden we diverse klederdrachten. De Italiaanse ontwerpers lieten zich door deze klassieke modellen inspireren tot het maken van hoogst modieuse spor tieve modellen. Myricae, Pucci, Valdi- vere, Vito en Avolio (alle vijf groten der Italiaanse mode-industrie) bren gen gemoderniseerde plattelands-kle- ding, zoals wijduitstaande bedrukte wollen-vilt rokken, vissers-pantalons, baaien rokken en charmante wollen schortjes, zoals de Italiaanse platte landsvrouwen ze dragen. Amerikaanse mannequins maken er jacht op trouwlustige Engelse aristocraten (Van een correspondent). „Klein-Amerika" heet in de volksmond het stadsdeel van Londen, dat aan Grosvenor-Square grenst en waar de mode-industrie en het ge zantschap van de Verenigde Staten gehuisvest z\jn. Dit deel van de En gelse hoofdstad verkeert op het ogenblik in een hevige opwinding. Een vooraanstaand modehuis heeft namelijk kort geleden een bijzonder aan trekkelijke Amerikaanse als mannequin aangenomen, hetgeen by haar beroepscollega's een niet geringe ergernis heeft veroorzaakt. Niet omdat de dame in kwestie een buitenlandse is, maar „omdat ztf een amateure is, die de beroepsmannequins het brood uit de mond stoot." Bovendien is de jonge dame. die de steen des aanstoots vormt, de enige dochter van de Amerikaanse koper koning Alfred Chester Beatty Jr. Toen ze naar Londen ging, om een betrek king als mannequin te zoeken, deed ze eigenlijk precies hetzelfde, wat dui zenden Amerikaanse meisje vóór haar getracht hadden; namelijk op zo han dig mogelijke wijze een jonge Engel se aristocraat te verschalken, die be reid was zijn wapen met harde Ame rikaanse dollars opnieuw te vergul den. Dorothy Chester Beatty wil in ieder geval succes hebben en omdat de ervaring geleerd heeft, dat menig huwelijk tussen oude Britse adel en jonge dollar-rijkdom tot stand kwam in een modesalon, heeft ze deze jacht- gronden uitgezocht. Want tenslotte is het niet haar schuld dat vele voor- Kapper Antoine: Naiuur en harmonie' Woensdagmiddag arriveerde op Schiphol de beroemde Franse kap per Antoine, die Zondagavond in het Kurhaus een demonstratie met z^jn mannequins zal geven. Deze demon stratie wordt geopend door drie Ne derlandse kappers, waarna de Paryse ontwerper Jacques Griffe een show van „haute couture" brengt. Na de pauze komt Antoine zelf voor het voetlicht. Zondagmiddag zal voor Nederland se kappers worden gedemonstreerd. De opbrengst van deze demonstraties komt ten goede aan de samenwerken de instellingen voor kinderbescher ming. Na zijn aankomst op Schiphol stond Antoine allereerst de pers te woord. Daarna bezocht hij de Keukenhof, waar hem zeldzame tulpen werden aangeboden en vervolgens begaf hij zich naar Leiden, om Nederlands oud ste universiteit in ogenschouw te nemen. Antoine zegt, dat de mode van dit jaar in twee woorden kon worden samengevat, nl. natuur en harmonie. De haren zullen kort zijn in een jeug dige lijn. De maquillages moeten dis creet en zeer geraffineerd zyn, „De manier, waarop een vrouw ge kapt is", zo zegt Antoine, „is niet alleen belangrijk voor haar gelaat, maar evenzeer voor haar innerlijk wezen. Een kapper moet een psycho loog zijn, die de clientèle bestudeert, en die voor ieder het kapsel weet te kiezen, dat haar past." U hebt natuurlijk, vooral vanwege liet fraaie voorjaars weer, zo half en half enige zij delingse opmerkingen over de schoonmaak verwacht in deze wekelijkse kolom. Ik verzeker u, dat het nodige rijp beraad ia voorafgegaan aan de conclusie: Neeik doe het toch maar lie ver 'niet dit jaar. Het haalt immers, bij een zo massale uithaal, zo bitter wei nig uit. In mijn prille jeugd heb ik een dominee gekend, die spe ciaal op Hemelvaartsmorgen zijn schaars, maar toegewijd gehoor placht te vermanen, dat deze dag niet misbruikt mocht worden voor het bijwonen van voetbalwedstrijden. In mijn kin derlijk brein bleef na deze ver bitterde bezwering altijd een vaag vericonderde nagalm han gen Waarom kregen die brave kerkgangers juist de volle laag Zij gingen zich toch al lesbehalve aan: Hup Ajax' te buiten Later is mi) gebleken, hoe de beminnelijke en volstrekt goed bedoelde inconsequentie van de ze dominee zich op alle terrei nen herhaalt. Er worden altijd vermanende vingers opgehe ven tegen de mensen, die het niét nodig hebben. En de rest houdt zich toch op veilige af stand Oostindisch doof. Met de schoonmaak is het al evenzo gesteld. Wie zo dapper en vrijgevochten is, dat zij het waagt de algemene infectie te trotseren, en het aloude voor jaarsfestijn over het hele jaar uitsmeert die behoeft waar lijk geen openlijke aansporing in de krant. En wie, om wat en wie dan ook, met de voormoederlijke tra ditie niet durft breken, en van vliering tot kelder onafgebro ken sont, raagt, lart en boent, met onbezweken trouw aan het overgeleverd devies: Zo gauw mogelijk het héle huis schoon! die laat mij toch rustig voor dovevrouivsoren praten. Maar... Misschien is er één van die verwoede zindelijkheidsmarte- lare en een ogenblik amech tig neergezegen boven op haar werktrap,, midden in de vol strekte leegte van een kamer zonder meubels, zonder gordij nen, zonder schilderijen en zon der karpet. Dan ben ik dadelijk bereid even op de onderste tree van die trap te gaan zitten, desnoods de zeemlap voor haar uit te spoelen, en deelnemend te vragen: Is dit nu allemaal wel verstandirr met het oog op de oude dag f Zij zal waarschijnlijk grote ogen onzetten, en een vage on- g er us t hei'7 voelen opstijgen in verband met een verre rheuma- tiek of een hardnekkige bron chitis. Hoewél de April-wind mij door de open ramen en deuren om de oren stoeit, kan ik haar geruststellen, dat ik het zó ver niet sens zoeken wil. Integen deel, ik neem aandat zij, struis en ongebroken, tot haar tach tigste jaar als een gazelle tegen DENK OM DE OUDE DAG deze zelfde werktrap zal op klauteren. Neemijn bezorgdheid ziet een andere kwaal in het ver schiet. De kwaal, die in de ou derdom zoveel levens van be zige vrouwen versombert: die der verdrietige doelloosheid. Die schoonmaak is maar een verschuiven van de moeilijk heiden uitstel van executie. Kijk eens: z\j is nu nog jong, een fikse bedrijvige vrouw met een werkzaam overvol leven. De kinderen groeien en eten haar de oren van het hoofd, zij vallen gaten in hun sokken en halen winkelhaken in hun jasjes, zy vergeten hardnekkig hun voeten te vegen en zetten overal vuile vingers op. En manlief doet er het zijne bij, door as te morsen en de vitra ges geel te roken. En zij vecht, met opgestroopte mouwen, dag aan dag voor het behoud van haar enig ideaal: een opge ruimd en blinkend huis. Geen middeleeuwse schildknaap is zo verknocht aan de dienst van zijn heer als zjj aan die van haar tirannieke, veeleisende woning. Hat vult haar gehele gezichts kring, dat schuift zich levens groot voor alle andere geneug ten en a jonturen van het leven. En zij dient, haar tiran een toegewijd leven lang, met held haftige minachting voor ver moeidheid, stijve spieren en laaiende verkoudheid. Totdat haar bijenkorf leeggevlogen is, en z\j met haar stofdoek alleen staat in een blinkende cel. en met zichzélf geen raad weet. Want er wordt niets meer groe zelig, er staan nergens meer vuile voeten, en misschien blijft zelfs het asbakje wel leeg, om dat niemand er meer een sigaar op legt Dón. met grijze haren en ver moeide ogen, vraagt zy zich eindelijk af waartoe al die in spanning en dat driftig jagen eigenlijk gediend heeft. Haar huis is altijd opgeruimd en proper gebleven ja, maar het laat haar nu met lege han den staan. Want het is en het blijft een dood, onaandoenlijk ding, dat wel veel eist maar niets geven kan. En dan be kruipt haar, verdrietigde late wens dat zij toch maar wat minder tijd aan dat onverzade- lyk huis had gegeven, en zich wat meer bezig gehouden met het volle, warme leven en zijn duizend mogelijkheden, die nu onbenut langs haar bedrijvig heid zijn heengegleden. Daarom, lieve, ijverige huis slaven bovenop die werktrap: denk om de leegte van de oude dag. Begin nu vast als die schoonmaak aan kant is, rond te zien naar een minder on dankbare bezigheid, dan onver droten schoonsoppen en uiticas- sen wat toch weer vuil wordt. Stel u in op het leven alsof u vandaag gezegd was: Morgen zul ie voorgoed invalide op je stoel moeten zitten: wat zul je dan hebben om je dagen te vul len f En kies dan een bezigheid, al is het maar een uur ver dag, die de aandacht eindelijk eens losweekt van: Het Huis. SASKIA. Nog is het geen zomer, maar aJs straks de warme (lagen komen, moet uw kleintje er volop van kunnen ge nieten. Maar daarom nu alvast dit schattige speelpakje! Misschien heeft u nog een fleurig lapje liggen: ca. 80 cm van 80 breed is voldoende. Het ruime broekje is ingerimpeld aan een kort schouderstukje gezet, dat op de rug sluit. Voor het ach terstuk van het broekie kunt u het patroon van het voorstuk gebruiken met de stippellijn als zijnaad. De twee kvaagdeeltjes knipt u van dub bele stof. rimpelt het voorstuk van de broek van boven in en stikt er het voorpasje op. Een extra stiklijntje zorgt ervoor, dat de plooitjes niet te veel uitspringen. By de achterpas vouwt u het beleg naar binnen en brengt de knoopsgaten aan. In het achterstuk van de broek maakt u van boven in het midden een 8 cm lang splitje. Dan stikt u de rugpas jes op de ingerimpelde bovenkant. Zy- en schoudernaden sluiten en ook het kruisje. Desgewenst kunt u dit volgens het stippellnntie met een belegje versterken. De kraagdeeltjes zet u onder een schiun biesje langs de halsrand. De armsgaatjes werkt u met een schuin reepje stof af. Tegen de onderkanten van de pijpjes stikt u een schuif, waardoor u elas tiek haalt. Let u erop dat dit niet te strak zit? ELLA BEZEMBR. 0. f. /5 /5- 20 v. M. 0. 2/25 OV. \i KRAAG 79 1 JR 3. *M. aanstaande hovelingen van Hare Ma jesteit hun vrouw onder de manne quins gezocht hebben! Gewezen mannequins zijn o.m. de echtgenoten van de markies van Northampton en de burggraaf van Dalkeith. De familie van de eerstge noemde had in de loop van de laatste twee generaties haar magere inkom sten reeds door burgerlijke huwelij ken belangrijk weten aan te vullen. De burggraaf van Dalkeith is echter niet alleen de erfgenaam van de her togdommen van Buccleigh en van Queensbury, het graafschap Doncaster en een half dozijn andere bezittingen, maar ook van een vermogen, dat op 500 millioen gulden wordt geschat. Men kan zich voorstellen, dat de jonge dames van de Engelse society, die met hooggespannen verwachtingen haar intree in het mondaine leven doen en haar eerste uitnodiging aan het hof tegemoet zien, niet minder verontwaardigd zijn over het binnen dringen van de vreemde concurrenten in de mode-industrie dan de manne quins zelf, want tenslotte laat men zich niet graag de beste partijen voor de neus wegkapen! Overigens protesteren de Londense mannequins energiek tegen de opvat ting. dat ze op jacht zouden zijn naar een bruidsschat, of als „gouddelvers" te beschouwen zouden zijn. Dat heb ben ze niet nodig, vinden ze, omdat ze met haar respectievelijke bazen buitengewoon tevreden zyn. Niet zon der ironie spreken de mannequins over de dames uit de deftige kringen, die enkele jaren geleden zich nog minachtend over het beroep van man nequin hadden uitgelaten en nu voor de kleedkamers van de mannequins antichambreren, om haar eigen doch ter het pad tot het zo plotseling „ont dekte" beroep te effenen. Gespannen betrekkingen! Vooral het geval van de Ameri kaanse millionnair Wellington Cook heeft in „Klein Amerika" veel stof opgejaagd. Hij was naar Londen ge komen, om met de enige dochter van een deftig man te trouwen, die wel een historisch bezit, maar niet meer de middelen had, om dit overeenkom stig zijn stand te onderhouden. Het zoeken naar deze partij nam enige tijd in beslag, die Wellington Coolc ver dreef met minder omslachtige bezig heden. Zo geschiedde het, dat hij op een goede dag tijdens een modeshow verliefd werd op een mannequin, die haar reserve tegenover zijn storm achtige hofmakerij pas opgaf, toen de Amerikaan bereid bleek haar te trou wen. De bekoorlijke mannequin, Bel la genaamd, was echter geen echte mannequin, maar een jonge dame uit de beste kringen, die door de moei lijke omstandigheden na de oorlog ge dwongen was op deze wijze haar brood te verdienen. Over dit alles zijn de schone dames van Londen slecht te spreken en de latente opwinding steeg tot het kook punt, toen een gewezen mannequin uit de Verenigde Staten, Joyce Fried man, in Engeland opdook, om, naar ze verklaarde, het niveau van het be roep te verbeteren, omdat het volgens haar het doel was van iedere pasdame in Engeland om zo spoedig mogelijk door middel van een uitstekend hu welijk m de hogere kringen te komen! Deze verklaringen hebben in de Londense salons een storm van ver ontwaardiging teweeggebracht en de betrekkingen tussen Amerikaansen en Engelsen in „Klein Amerika" zijn nog nooit zo gespannen geweest als tegen woordig. Bijgelovig ontwerper Herbert Sidon, mode-ontwerper van Nederlandse afkomst, die sinds ja ren een bekend modehuis in Londen heeft, is bijgelovig, getal beschouwt 1 taldertien! ernaar, zyn shows, zowel in binnen- als in buitenland, altijd op de dertien de van de maand te houden. Toen hij enkele jaren geleden voor het eerst met een haute couture-collectie naar ons land kwam, toonde hy deze op Schiphol, op de dertiende October. Voor de première van zijn najaars shows prefereert hy de dertiende Augustus, zijn eerste voorjaarsshow houdt htj by voorkeur op 13 Janua riOf het nu in die dertiende zit of niet: in elk geval heeft deze Ne derlander zich tussen de Engelse mo deontwerpers een vooraanstaande plaats verworven!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 13