Onze
Urouiuenpagina
Licht en soepel zomerschoeisel
VAN VROUW T01 VROUW
Tien jaar geleden kwam het
Vrouwenhulpkorps in actie
„VROVWENOORLOG" HEERST IN
ENGELSE MODEKRINGEN
ALS DE WARME DAGEN KOMEN
O
r :ÏT
'Ut
ZATERDAG 24 April 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
5
DIT SEIZOEN DRAAGT NEDERLAND
Het is voorjaar, en dus weer de tijd, waarin het kleding-budget van de
huisvrouw het doorgaans wel wat zwaarder te verantwoorden krygt!
Want in het voorjaar daar komen we geen van allen onderuit moét
er iets nieuws komen, of we het nu dringend nodig hebben, of niet.
Wanneer een japonnetje, een fleurig- rokje of een paar lichte, zomerse
schoentjes als nieuwe aanwinsten in haar kast prijken, komt voor de
meeste vrouwen pas de echte lente-stemming
De nieuwe zomerschoentjes zijn even belangrijk als de rest van de
garderobe, want al dan niet goed gekozen schoeisel kan, by wyze van
spreken, het nieuwe japonnetje „maken of breken!"
Gelukkig wordt aan het schoeisel
meer en meer aandacht besteed. Op
de periodieke modeshows hebben de
schoenen de plaats gekregen, welke
ze verdienen. De Nederlandse schoen
ontwerpers tonen veel durf en fan
tasie, en hebben ook dit voorjaar
bijzonder sierlijke modellen ontwor
pen. Niet alleen is het voorjaars
schoeisel fraai van lijn; ook de pas
vorm is perfect en de vele nieuwe
modellen passen dan ook „als een
handschoen". Daarnaast treden ook
souplesse en buigzaamheid van het
materiaal op de voorgrond.
Al deze eigenschappen bezitten de
moderne schoentjes, welke op de fo-
Goed voorbeeld doet
Zekerhaar grootmoeder
en haar moeder gebruikten
reeds MAÏZENA DU RYE A
en zij volgde dat goede voor
beeld. Vandaar haar lekkere
groenten, smakelijke soepen
en smeuige sausen. En als
haar vriendinnen vragen hoe
het komt dat zy zo lekker
kan koken, dan zegt zy:
Goed voorbeeld doet goed
volgen" en gebruik - zoals
ik MAÏZENA DÜRYEA
voor het binden van groenten,
soepen en sausen. Dan zijn
mislukkingen by voorbaat
uitgesloten.
to's hierboven staan afgebeeld. Deze
drie modellen zullen we komende zo
mer in alle kleuren en uitvoeringen
zien dragen, en zij vertegenwoordi
gen alle de momenteel heersende mo
de op schoenengebied!
Allereerst is daar de „loafer" (mid
den), een sportief en gemakkelijk
zittend schoentje, dat dank zij een
aparte maakwiïze, een grote mate
van soepelheid bezit. De foto spreekt
trouwens voor zichzelf! De schoen is
vervaardigd volgens de manier,
waarop de Indiaanse squaws haar
moccassins maakten. Het bovenleer
loopt namelijk geheel onder de voet
door zodat men dit exemplaar een
„voet-handschoen" zou kunnen noe
men.
Ook de „flat" (op de afbeelding
rechts) is, dank zij het feit dat zij
geheel ongevoerd is, buitengewoon
soepel. Het is daardoor het ideale
wandelschoentje, dat bovendien erg
Voor de werkende vrouw
„De moderne werkende vrouw dient
niet alleen elegant, maar ook doelma
tig gekleed te zijn". Dat is de leuze
van een groep Franse confectiefa-
brikanten, die zich het „lot" van de
ze moderne werkende vrouw hebben
aangetrokken. Hun beste creaties
zijn de practische twee- en driedelige
costuums. Deze bestaan uit een
nauwsluitend of een recht jasje, dat
over een bijpassende japon wordt ge
dragen, welke japon dikwijls weer uit
twee delen bestaat, zodat vele varia
ties mogelijk zijn.
MEISJES IN UNIFORM.
„MilvaV' maken zich in tal I
van functies nuttig.
Het was in het oorlogsjaar 1943,
dat liet. Londense comité van het Ne
derlandse Rode Kruis het initiatief
nam tot de oprichting van een vrou-
wenlcorps, dat na de bevrijding van
Nederland hulp zou moeten verlenen
aan de getroffen burgerbevolking.
Weldra bleek dat deze hulp alleen
effectief zou kunnen zyn, indien het
korps vlak achter het bevrijdingsle
ger zou optreden. Daarvoor moesten
de leden evenwel de militaire status
bezitten, en al spoedig werd dit vrou
wenhulpkorps gemilitariseerd.
Zo werd het V.H.K. geboren, dat
al spoedig in actie zou komen! In
October 1944 werd het Vrouwenhulp
korps gemobiliseerd, en onder groot
enthousiasme vertrokken de leden op
7 November per landingstransport
schip uit Tilbury naar Ostende. Het
convooi had echter dusdanig met
tegenslag te kampen, dat het schip
onverrichterzake de terugtocht naar
Engeland moest aanvaarden. Een
tweede poging, onder vrijwel dezelfde
moeilijke omstandigheden, had meer
succes, en op 13 November zetten
de meisjes van het V.H.K. voet aan
wal in Ostende. In Brussel werd het
korps onder bevel van het militair
gezag geplaatst, en toen konden de
werkzaamheden in het bevrijde Zui
den van ons land beginnen.
Prachtig ulerk.
De V.H.K.-ploegen werden ingezet
voor hulp aan de bevolking in de
ruimste zin des woords. Zij vervulden
een taak bij evacuatie en bij terug
keer; bij scabiesbestrijding, kinder
transporten, bij voedsel- en steenkool
transporten, in de ziekenhuizen enz.
Kortom: overal, waar aangepakt
moest worden, wérd aangepakt, vaak
in plaatsen en streken, welke nog on
der vuur van de vijand lagen. Later,
na de Duitse capitulatie, heeft het
V.H.K. ook in de door de honger
geteisterde grote steden van West-
Nederland prachtig werk verricht.
Langzamerhand keerden in ons
land de normale toestanden terug,
en konden de daarvoor aangewezen
instellingen gaandeweg het sociale
werk van het V.H.K. overnemen.
Maar nu werd een nieuwe taak ter
hand genomen: een taak in het leger
zelf. Meisjes van het V.H.K. kwamen
op administratieve posten bij de Ko
ninklijke Landmacht. Sommige wer
den telexiste, telefoniste, tjroiste; an
deren secretaresse, chauffeuse of
voedingsadviseuse. De V.H.K.'sters
maakten zich nuttig in tal van func
ties, waarin een vrouw zich beter
thuis voelt, dan een man.
Op 1 Juli 1952 werd de Milva
opgericht, waarin zowel het V.H.
K als het N.V.K.L. (de or;
tie van militaire verpleegsters in
de Nederlandse hospitalen) over
gingen. Bij het groeien der orga
nisatie bleek weldra een nieuwe
indeling van de Milva noodzake
lijk, en zo ontstonden drie onder
afdelingen: de groep landmacht,
de groep geneeskundige dienst en
de groep luchtmacht.
Milva's van de luchtmacht kregen
een taak in en om de vliegvelden:
zij doen dienst in „plottingrooms''
en op radarstations, ter beveiliging
van ons luchtruim. De groep land
macht werd weer onderverdeeld in
administratieve dienst verbindings
dienst en luchtdoelartillerie.
Sedert enige tijd kent de Milva
ook het Instituut der „reserve-Mil-
va's", die alleen dienst zullen doen
in tijd van oorlog of oorlogsgevaar.
Reeds nu is een begin gemaakt met
een opleiding van enkele uren per
week van reserve-Milva's voor de
onderafdelingen luchtmacht en lucht
doelartillerie.
vlot staat en licht in het dragen is.
Heel modern is momenteel het
schoentje met de hoge. smalle hak.
Links op de foto ziet u in dit genre
een bijzonder sierlqk exemplaar, ge
maakt op de z.g. Spaans-Italiaanse
leest. Dit schoeisel, met zijn Zuide
lijk karakter is dé dracht voor de
middag, en vooral voor de avond.
Het bijzondere van dit schoentje is,
dat het' slechts 119 gram weegt
Voordat u echter zulke aantrekkelijke
niemendalletjes gaat kopen, overweeg
terdege, of u er op zult kunnen lo
pen! Want de kunst, om zich onge
dwongen op zulke hakjes te kunnen
voortbewegen, is niet iedereen ge
geven
Klederdrachten inspireren
moderne ontwerpers.
„Moderne" mode wordt soms op
klassieke leest geschoeid Daarmede
bedoelen wij, dat oude boeren- en
dorps-drachten de moderne ontwerper
kunnen inspireren. Boerenkleding is
soms zeer elegant; men denke maar
aan de prachtige kledij in Bretagne.
Normandië en om wat dichter bij
huis te blijven aan de Zeeuwse en
Hindelopense costuums! Ook in Italië
vinden we diverse klederdrachten. De
Italiaanse ontwerpers lieten zich door
deze klassieke modellen inspireren tot
het maken van hoogst modieuse spor
tieve modellen. Myricae, Pucci, Valdi-
vere, Vito en Avolio (alle vijf groten
der Italiaanse mode-industrie) bren
gen gemoderniseerde plattelands-kle-
ding, zoals wijduitstaande bedrukte
wollen-vilt rokken, vissers-pantalons,
baaien rokken en charmante wollen
schortjes, zoals de Italiaanse platte
landsvrouwen ze dragen.
Amerikaanse mannequins maken er jacht op
trouwlustige Engelse aristocraten
(Van een correspondent).
„Klein-Amerika" heet in de volksmond het stadsdeel van Londen,
dat aan Grosvenor-Square grenst en waar de mode-industrie en het ge
zantschap van de Verenigde Staten gehuisvest z\jn. Dit deel van de En
gelse hoofdstad verkeert op het ogenblik in een hevige opwinding. Een
vooraanstaand modehuis heeft namelijk kort geleden een bijzonder aan
trekkelijke Amerikaanse als mannequin aangenomen, hetgeen by haar
beroepscollega's een niet geringe ergernis heeft veroorzaakt. Niet omdat
de dame in kwestie een buitenlandse is, maar „omdat ztf een amateure
is, die de beroepsmannequins het brood uit de mond stoot."
Bovendien is de jonge dame. die de
steen des aanstoots vormt, de enige
dochter van de Amerikaanse koper
koning Alfred Chester Beatty Jr. Toen
ze naar Londen ging, om een betrek
king als mannequin te zoeken, deed
ze eigenlijk precies hetzelfde, wat dui
zenden Amerikaanse meisje vóór haar
getracht hadden; namelijk op zo han
dig mogelijke wijze een jonge Engel
se aristocraat te verschalken, die be
reid was zijn wapen met harde Ame
rikaanse dollars opnieuw te vergul
den. Dorothy Chester Beatty wil in
ieder geval succes hebben en omdat
de ervaring geleerd heeft, dat menig
huwelijk tussen oude Britse adel en
jonge dollar-rijkdom tot stand kwam
in een modesalon, heeft ze deze jacht-
gronden uitgezocht. Want tenslotte is
het niet haar schuld dat vele voor-
Kapper Antoine: Naiuur en harmonie'
Woensdagmiddag arriveerde op
Schiphol de beroemde Franse kap
per Antoine, die Zondagavond in het
Kurhaus een demonstratie met z^jn
mannequins zal geven. Deze demon
stratie wordt geopend door drie Ne
derlandse kappers, waarna de Paryse
ontwerper Jacques Griffe een show
van „haute couture" brengt. Na de
pauze komt Antoine zelf voor het
voetlicht.
Zondagmiddag zal voor Nederland
se kappers worden gedemonstreerd.
De opbrengst van deze demonstraties
komt ten goede aan de samenwerken
de instellingen voor kinderbescher
ming.
Na zijn aankomst op Schiphol stond
Antoine allereerst de pers te woord.
Daarna bezocht hij de Keukenhof,
waar hem zeldzame tulpen werden
aangeboden en vervolgens begaf hij
zich naar Leiden, om Nederlands oud
ste universiteit in ogenschouw te
nemen.
Antoine zegt, dat de mode van dit
jaar in twee woorden kon worden
samengevat, nl. natuur en harmonie.
De haren zullen kort zijn in een jeug
dige lijn. De maquillages moeten dis
creet en zeer geraffineerd zyn,
„De manier, waarop een vrouw ge
kapt is", zo zegt Antoine, „is niet
alleen belangrijk voor haar gelaat,
maar evenzeer voor haar innerlijk
wezen. Een kapper moet een psycho
loog zijn, die de clientèle bestudeert,
en die voor ieder het kapsel weet te
kiezen, dat haar past."
U hebt natuurlijk, vooral
vanwege liet fraaie voorjaars
weer, zo half en half enige zij
delingse opmerkingen over de
schoonmaak verwacht in deze
wekelijkse kolom. Ik verzeker
u, dat het nodige rijp beraad ia
voorafgegaan aan de conclusie:
Neeik doe het toch maar lie
ver 'niet dit jaar.
Het haalt immers, bij een zo
massale uithaal, zo bitter wei
nig uit. In mijn prille jeugd heb
ik een dominee gekend, die spe
ciaal op Hemelvaartsmorgen
zijn schaars, maar toegewijd
gehoor placht te vermanen, dat
deze dag niet misbruikt mocht
worden voor het bijwonen van
voetbalwedstrijden. In mijn kin
derlijk brein bleef na deze ver
bitterde bezwering altijd een
vaag vericonderde nagalm han
gen Waarom kregen die brave
kerkgangers juist de volle
laag Zij gingen zich toch al
lesbehalve aan: Hup Ajax' te
buiten
Later is mi) gebleken, hoe de
beminnelijke en volstrekt goed
bedoelde inconsequentie van de
ze dominee zich op alle terrei
nen herhaalt. Er worden altijd
vermanende vingers opgehe
ven tegen de mensen, die het
niét nodig hebben. En de rest
houdt zich toch op veilige af
stand Oostindisch doof.
Met de schoonmaak is het al
evenzo gesteld. Wie zo dapper
en vrijgevochten is, dat zij het
waagt de algemene infectie te
trotseren, en het aloude voor
jaarsfestijn over het hele jaar
uitsmeert die behoeft waar
lijk geen openlijke aansporing
in de krant.
En wie, om wat en wie dan ook,
met de voormoederlijke tra
ditie niet durft breken, en van
vliering tot kelder onafgebro
ken sont, raagt, lart en boent,
met onbezweken trouw aan het
overgeleverd devies: Zo gauw
mogelijk het héle huis schoon!
die laat mij toch rustig voor
dovevrouivsoren praten. Maar...
Misschien is er één van die
verwoede zindelijkheidsmarte-
lare en een ogenblik amech
tig neergezegen boven op haar
werktrap,, midden in de vol
strekte leegte van een kamer
zonder meubels, zonder gordij
nen, zonder schilderijen en zon
der karpet. Dan ben ik dadelijk
bereid even op de onderste tree
van die trap te gaan zitten,
desnoods de zeemlap voor haar
uit te spoelen, en deelnemend te
vragen: Is dit nu allemaal wel
verstandirr met het oog op de
oude dag f
Zij zal waarschijnlijk grote
ogen onzetten, en een vage on-
g er us t hei'7 voelen opstijgen in
verband met een verre rheuma-
tiek of een hardnekkige bron
chitis.
Hoewél de April-wind mij
door de open ramen en deuren
om de oren stoeit, kan ik haar
geruststellen, dat ik het zó ver
niet sens zoeken wil. Integen
deel, ik neem aandat zij, struis
en ongebroken, tot haar tach
tigste jaar als een gazelle tegen
DENK
OM DE
OUDE DAG
deze zelfde werktrap zal op
klauteren.
Neemijn bezorgdheid ziet
een andere kwaal in het ver
schiet. De kwaal, die in de ou
derdom zoveel levens van be
zige vrouwen versombert: die
der verdrietige doelloosheid.
Die schoonmaak is maar een
verschuiven van de moeilijk
heiden uitstel van executie.
Kijk eens: z\j is nu nog jong,
een fikse bedrijvige vrouw met
een werkzaam overvol leven.
De kinderen groeien en eten
haar de oren van het hoofd,
zij vallen gaten in hun sokken
en halen winkelhaken in hun
jasjes, zy vergeten hardnekkig
hun voeten te vegen en zetten
overal vuile vingers op. En
manlief doet er het zijne bij,
door as te morsen en de vitra
ges geel te roken. En zij vecht,
met opgestroopte mouwen, dag
aan dag voor het behoud van
haar enig ideaal: een opge
ruimd en blinkend huis. Geen
middeleeuwse schildknaap is zo
verknocht aan de dienst van
zijn heer als zjj aan die van
haar tirannieke, veeleisende
woning.
Hat vult haar gehele gezichts
kring, dat schuift zich levens
groot voor alle andere geneug
ten en a jonturen van het leven.
En zij dient, haar tiran een
toegewijd leven lang, met held
haftige minachting voor ver
moeidheid, stijve spieren en
laaiende verkoudheid. Totdat
haar bijenkorf leeggevlogen is,
en z\j met haar stofdoek alleen
staat in een blinkende cel. en
met zichzélf geen raad weet.
Want er wordt niets meer groe
zelig, er staan nergens meer
vuile voeten, en misschien blijft
zelfs het asbakje wel leeg, om
dat niemand er meer een sigaar
op legt
Dón. met grijze haren en ver
moeide ogen, vraagt zy zich
eindelijk af waartoe al die in
spanning en dat driftig jagen
eigenlijk gediend heeft.
Haar huis is altijd opgeruimd
en proper gebleven ja, maar
het laat haar nu met lege han
den staan. Want het is en het
blijft een dood, onaandoenlijk
ding, dat wel veel eist maar
niets geven kan. En dan be
kruipt haar, verdrietigde late
wens dat zij toch maar wat
minder tijd aan dat onverzade-
lyk huis had gegeven, en zich
wat meer bezig gehouden met
het volle, warme leven en zijn
duizend mogelijkheden, die nu
onbenut langs haar bedrijvig
heid zijn heengegleden.
Daarom, lieve, ijverige huis
slaven bovenop die werktrap:
denk om de leegte van de oude
dag. Begin nu vast als die
schoonmaak aan kant is, rond
te zien naar een minder on
dankbare bezigheid, dan onver
droten schoonsoppen en uiticas-
sen wat toch weer vuil wordt.
Stel u in op het leven alsof u
vandaag gezegd was: Morgen
zul ie voorgoed invalide op je
stoel moeten zitten: wat zul je
dan hebben om je dagen te vul
len f
En kies dan een bezigheid, al
is het maar een uur ver dag,
die de aandacht eindelijk eens
losweekt van: Het Huis.
SASKIA.
Nog is het geen zomer, maar aJs
straks de warme (lagen komen, moet
uw kleintje er volop van kunnen ge
nieten. Maar daarom nu alvast dit
schattige speelpakje! Misschien heeft
u nog een fleurig lapje liggen: ca. 80
cm van 80 breed is voldoende.
Het ruime broekje is ingerimpeld
aan een kort schouderstukje gezet,
dat op de rug sluit. Voor het ach
terstuk van het broekie kunt u het
patroon van het voorstuk gebruiken
met de stippellijn als zijnaad. De
twee kvaagdeeltjes knipt u van dub
bele stof. rimpelt het voorstuk van
de broek van boven in en stikt er het
voorpasje op. Een extra stiklijntje
zorgt ervoor, dat de plooitjes niet
te veel uitspringen. By de achterpas
vouwt u het beleg naar binnen en
brengt de knoopsgaten aan. In het
achterstuk van de broek maakt u
van boven in het midden een 8 cm
lang splitje. Dan stikt u de rugpas
jes op de ingerimpelde bovenkant.
Zy- en schoudernaden sluiten en ook
het kruisje. Desgewenst kunt u dit
volgens het stippellnntie met een
belegje versterken. De kraagdeeltjes
zet u onder een schiun biesje langs
de halsrand. De armsgaatjes werkt u
met een schuin reepje stof af.
Tegen de onderkanten van de pijpjes
stikt u een schuif, waardoor u elas
tiek haalt. Let u erop dat dit niet te
strak zit?
ELLA BEZEMBR.
0. f. /5
/5- 20
v. M.
0. 2/25 OV.
\i
KRAAG
79 1 JR
3. *M.
aanstaande hovelingen van Hare Ma
jesteit hun vrouw onder de manne
quins gezocht hebben!
Gewezen mannequins zijn o.m. de
echtgenoten van de markies van
Northampton en de burggraaf van
Dalkeith. De familie van de eerstge
noemde had in de loop van de laatste
twee generaties haar magere inkom
sten reeds door burgerlijke huwelij
ken belangrijk weten aan te vullen.
De burggraaf van Dalkeith is echter
niet alleen de erfgenaam van de her
togdommen van Buccleigh en van
Queensbury, het graafschap Doncaster
en een half dozijn andere bezittingen,
maar ook van een vermogen, dat op
500 millioen gulden wordt geschat.
Men kan zich voorstellen, dat de
jonge dames van de Engelse society,
die met hooggespannen verwachtingen
haar intree in het mondaine leven
doen en haar eerste uitnodiging aan
het hof tegemoet zien, niet minder
verontwaardigd zijn over het binnen
dringen van de vreemde concurrenten
in de mode-industrie dan de manne
quins zelf, want tenslotte laat men
zich niet graag de beste partijen voor
de neus wegkapen!
Overigens protesteren de Londense
mannequins energiek tegen de opvat
ting. dat ze op jacht zouden zijn naar
een bruidsschat, of als „gouddelvers"
te beschouwen zouden zijn. Dat heb
ben ze niet nodig, vinden ze, omdat
ze met haar respectievelijke bazen
buitengewoon tevreden zyn. Niet zon
der ironie spreken de mannequins
over de dames uit de deftige kringen,
die enkele jaren geleden zich nog
minachtend over het beroep van man
nequin hadden uitgelaten en nu voor
de kleedkamers van de mannequins
antichambreren, om haar eigen doch
ter het pad tot het zo plotseling „ont
dekte" beroep te effenen.
Gespannen betrekkingen!
Vooral het geval van de Ameri
kaanse millionnair Wellington Cook
heeft in „Klein Amerika" veel stof
opgejaagd. Hij was naar Londen ge
komen, om met de enige dochter van
een deftig man te trouwen, die wel
een historisch bezit, maar niet meer
de middelen had, om dit overeenkom
stig zijn stand te onderhouden. Het
zoeken naar deze partij nam enige tijd
in beslag, die Wellington Coolc ver
dreef met minder omslachtige bezig
heden. Zo geschiedde het, dat hij op
een goede dag tijdens een modeshow
verliefd werd op een mannequin, die
haar reserve tegenover zijn storm
achtige hofmakerij pas opgaf, toen de
Amerikaan bereid bleek haar te trou
wen. De bekoorlijke mannequin, Bel
la genaamd, was echter geen echte
mannequin, maar een jonge dame uit
de beste kringen, die door de moei
lijke omstandigheden na de oorlog ge
dwongen was op deze wijze haar brood
te verdienen.
Over dit alles zijn de schone dames
van Londen slecht te spreken en de
latente opwinding steeg tot het kook
punt, toen een gewezen mannequin
uit de Verenigde Staten, Joyce Fried
man, in Engeland opdook, om, naar
ze verklaarde, het niveau van het be
roep te verbeteren, omdat het volgens
haar het doel was van iedere pasdame
in Engeland om zo spoedig mogelijk
door middel van een uitstekend hu
welijk m de hogere kringen te komen!
Deze verklaringen hebben in de
Londense salons een storm van ver
ontwaardiging teweeggebracht en de
betrekkingen tussen Amerikaansen en
Engelsen in „Klein Amerika" zijn nog
nooit zo gespannen geweest als tegen
woordig.
Bijgelovig ontwerper
Herbert Sidon, mode-ontwerper van
Nederlandse afkomst, die sinds ja
ren een bekend modehuis in Londen
heeft, is bijgelovig,
getal beschouwt 1
taldertien!
ernaar, zyn shows, zowel in binnen-
als in buitenland, altijd op de dertien
de van de maand te houden. Toen hij
enkele jaren geleden voor het eerst
met een haute couture-collectie naar
ons land kwam, toonde hy deze op
Schiphol, op de dertiende October.
Voor de première van zijn najaars
shows prefereert hy de dertiende
Augustus, zijn eerste voorjaarsshow
houdt htj by voorkeur op 13 Janua
riOf het nu in die dertiende zit
of niet: in elk geval heeft deze Ne
derlander zich tussen de Engelse mo
deontwerpers een vooraanstaande
plaats verworven!