BESTE
DE
KVf kree^siie êtemjnea/
RUIL
JAPANSE SLACHTOFFERS VAN
H-BOM STERVENDE?
HET RISICO MET RADAR
BLIJFT GROOT
Een kras of een gal GUPA maakt 't weer glad
REXALC0
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 22 APRIL 1954
DERTIG RENPAARDEN BESMET
Vermoedelijk nieuwe
proeven bij Eniwetok.
Vier of vijf van de 23 Japanse vis
sers, die verwondingen opliepen ten
gevolge van radio-actieve als na de
waterstofbomontploffing op 1 Maart,
zullen mogelijk sterven, indien hun
toestand niet binnen veertien dagen
verbetert, aldus heeft dr. Joshio Mi-
kania Woensdag gezegd.
Dr. Mikama, de voornaamste dok
ter van de groep artsen die de vis
sers behandelt, zei dat de patiënten
geregeld bloedtransfusies krygen,
maar dat „dit niet voor onbepaalde
tyd kan doorgaan."
Dertig renpaarden, die per schip
int Australië naar Japan zijn ver
voerd, bleken radio-actief besmet te
zijn. aldus professor Jasoehi van de
medische faculteit van de universi-
Errata
789.
In de beginperiode van de boek
drukkunst werden boeken vaak ont
sierd door een overstelpend aantal
drukfouten, die aanvankelijk wel met
pen en inkt verbeterd werden, maar
tenslotte heeft men dat systeem toch
moeten laten varen omdat het te tijd
rovend en te kostbaar werd. Zo kwam
men op het denkbeeld aan de boeken
een rubriek Errata toe te voegen,
maar de zaak werd daardoor niet
overzichtelijker wegens de grote om
vang die deze rubriek soms kreeg. Zo
verscheen er in 1562 een geschrift ter
bestrijding van het pauselijk gezag,
maar van de 172 bladzijden tekst wa
ren er niet minder dan 15 aan Errata
gewijd. Dat was een beetje veel van
het goede en de schrijver verontschul
digde zich dan ook door te veronder
stellen dat de duivel klaarblijkelijk
gepoogd had zijn goede streven te
dwarsbomen. Het is niet onmogelijk
dat deze duivel, die in het geweer werd
geroepen om het onmatig grote aantal
zetfouten te dekken, te peet heeft ge
staan bij de term drukfoutenduivel-
tjé". Er zijn hierover echter ook nog
andere veronderstellingen.
Op echt originele wijze is de zetfout
door een Amerikaanse uitgever uitge
buit. De man wilde een detective-ro-
man op de markt brengen, waaraan
hij een gewéldige reclame-campagne
liet vooraf gaan. Om zeker te zijn van
een grote afzet liet
1 hij daarin bekend
maken dat in het
beok een storende
zetfout was geslo
pen wélke fout
echter moeilijk te
ontdekken viel,
omdat de lezer van
het begin tot het
einde in adembeklemmende spanning'
werd gehouden omtrent de afloop van
de geschiedenis, wie er desondanks in
zou slagen de zetfout het eerst te vin
den, zou een prijs van 80.000 dollar
ontvangen.
Dit ideee sloeg gewéldig In, want ieder
luid er wél enkele dollars voor over
om in deze wedstrijd mee te dingen.
Nauwelijks was het. boek verschenen,
of het gehele land werd aangegrepen
door een ware drukfoutenkoorts. Tal
lozen zochten naar de bewuste fout
en ieder sprak over drukfouten, zo
dat in luttele dagen tijds de hele op
laag van meer dan 150.000 exempla
ren was uitverkocht. Toch duurde het
nog enkele weken eer de gélukkige
vinder zich kwam aanmelden en
triomfantelijk de geniaal verborgen
fout op de laatste bladzijde van het
boek aanwees, waardoor hij de eerlijk
verdiende dollars kon incasseren.
Verder zouden we nog kunnen spre
ken over de politieke onaangenaam
heden die in 1811 tussen de Tsaar van
Rusland en Napoleon zijn ontstaan
als gevolg van een drukfout in een
der Franse bladen, over de ontzetten
de gevolgen die voortvloeiden uit een
drukfout in een receptenboek voor
apothekers, of voor de kapitalen die
zijn verdiend aan boeken wélke we
gens drukfouten vernietigd hadden
moeten worden, doch die stiekum wer
den achtergehouden. We zullen echter
kort zijn en tot iets anders over gaan.
Want nu u hebt kennis gemaakt
met de handige verkoopmethoden van
een Amerikaanse uitgever dient u
toch ook te weten op wélk een
vreemdsoortige manier wordt bepaald
welk boek daar te lande tot de best
seller van de maand wordt verheven.
H. Pétillon.
teit Osaka. Het schip, waarmee zij
werden vervoerd, voer op 10 April
850 mijl ten Zuidwesten van Bikini,
waar de Amerikanen waterstofbom-
proeven houden.
De radio-activiteit zou echter nie
mand schaden, aldus een woordvoer
der van het ministerie van sociale
zorg.
Drie vliegende reuzenforten van
het type „B-36" zijn naar men gelooft
van de basis Dhickam op Hawaii
vertrokken naar Eniwetok, waar
Woensdag atoombomproeven zouden
worden gehouden.
Men weet, dat er onlangs te Wash
ington sprake van was een „B-36" te
gebruiken by het afwerpen van een
waterstofbom in de loop van de hui
dige proefnemingen.
Japan diende ontslag in
MINISTER VAN JUSTITIE
ONTSLAG
De Japanse minister van justitie,
Takeroe Inoekai, heeft Woensdag
zijn ontslag ingediend naar aanlei
ding van het geschil tussen de re-
rmr
gering Josjida en het
ministerie over de schandal
treffende de marine-werven.
be-
Lening van 100 millioen
dollar voor K.S.G.
In Washington is bekend geworden,
dat de Amerikaanse regering aan
de Europese Kolen- en Staalge
meenschap een lening zal verstrek
ken van ongeveer 100 millioen dol
lar.
De officiële aankondiging dezer
lening is zeer spoedig te venvachten.
De vermoedelijke looptijd zal meer
dan 20 jaar zijn. De lening zal wor
den toegestaan door de regering van
de Verenigde Staten en worden ge
financierd door de ex- en import
bank. De opbrengst der lening zou
voornamelijk bestemd zijn voor de
modernisering van de bedrijven in de
landen der Kolen- en Staalgemeen
schap en voor de bouw van wonin
gen m de betreffende landen.
Bond van Chr. zangverenigingen
hield haar jaarvergadering.
De Koninklijke Bond van Christe
lijke zang- en oratoriumverenigingen
heeft Dinsdag in Heerlen zijn alge
mene jaarvergadering gehouden. Na
het openingswoord van de bonds
voorzitter, ds. B. Timmer uit Den
Haag, bracht de secretaris zijn jaar
verslag uit over 1953. Hij memoreer-
dat dit jaar alleen al in Zeeland
16 koren zwaar getroffen werden
door de watersnood tengevolge waar
van zij hun piano of orgel en hun
muziekbezit verloren. Dank zij de
vele giften uit alle delen van het
land konden deze koren echter op
ruime schaal geholpen worden.
Veertig Engelse volksdansers zijn tt
gast geweest by de Marker Volksdans•-
club. Samen met de Markers hebben
zij des avonds onder het licht van een
aantal schijnwerpers een uitvoering
gegeven. De Marker dansers waren
in klederdracht en stonden onder lei
ding van Wout Meyer; de Engelse
deelnemers behoren tot de English
Folk Dance and Song Society".
Een overzicht van het dansfestijn.
INSPECTEUR-GENERAAL MEENT
Aanvaring op Nieuwe Waterweg voor Raad
voor de Scheepvaart
De Raad voor de Scheepvaart te
Amsterdam heeft Woensdag een on
derzoek ingesteld naar de oorzaak
van de aanvaring van het m.s. „Leu-
vebaven" door het Japanse m.s. „Ka-
mogawa Maru" op 21 Februari j.l.
tijdens een zware mist in de Nieuwe
Waterweg. De ,/Leuveliaven" die van
wege de dikke mist voor anker lag,
is direct na de aanvaring gezonken.
Van de acht leden der bemanning, die
zich allen zwemmende het leven pro
beerden te redden, zijn de kok B.
Smit uit Rotterdam en de matroos N.
Nien uit Roermond om het leven ge
komen. Onder zeer moeilijke omstan
digheden zijn de anderen, zwemmend
en worstelend met het ijskoude wa
ter, behouden aan wal gekomen.
De Raad hoorde als getuigen de
kapitein en de loods van de „Leuve-
haven", resp. de heren M. Keus uit
Scheveningen en G. E. Meyer uit Rot
terdam, alsmede de loods van het Ja
panse schip, G. A. Kalkman uit Rot
terdam.
De inspecteur-generaal voor de
scheepvaart, de heer J. Metz, vond 't
besluit van de kapitein K. om voor
anker te gaan juist. Toen 's ochtends
de Merwedehaven werd verlaten, met
bestemming Kopenhagen, was het
zicht vrij goed en het weer rustig.
Onderweg is het scheepje door een
zware mistbank overvallen. Vermoe
delijk heeft de „Leuvehaven" wat
dichter bij het midden van het vaar
water gelegen, dan men aanvankelijk
dacht, zo zei de inspecteur. Ook voor
de Japanner was het verantwoord te
vertrekken. Het zicht was 1,5 mijl. In
de mist heeft men besloten om door
te varen met het gebruik van het ra
dartoestel.
Dit nu acht de inspecteur onjuist
„vanwege het te grote vertrouwen,
dat men in radar stelt". Men acht ra
dar zo betrouwbaar, dat men onder
vrijwel alle omstandigheden denkt
veilig te kunnen varen, een algemeen
verspreide mening, aldus de* inspec
teur. Het risico met radar blijft even
wel meestal groot.
Het ware naar de mening van de
inspecteur beter geweest, indien men
niet op de radar had vertrouwd en
voor anker was gegaan. Hij is dan
ook van oordeel, dat deze ongelukki
ge aanvaring moet worden geweten
aan „de vergissing van het te veel
vertrouwen op de radar", waardoor
te veel risico is genomen.
langdurige ziekte op 53-ja-
tijd overleed, te Oslo begra-
Kroonprinses Martha
te Oslo begraven.
Woensdagochtend is kroonprinses
Martha van Noorwegen, die 5 dezer
na een lam
rige leeftijd
ven.
De plechtigheid werd onder meer
bijgewoond door Koning Boudewijn
van België, de koning en koningin
van Zweden en hun schoondochter,
Prinses Sibylla, de koning en konin
gen van Denemarken, Prins Jean van
Luxemburg en zijn gemalin, Prinses
Josephine Charlotte, de Hertog van
Gloucester en de president van IJs
land.
Turkije beschuldigt de
Wereldbank.
Geen waardering voor adviezen
van mr. Lieftinck.
Turkije heeft hg de Economische
en Sociale Raad van de Verenigde
Naties een aanklacht ingediend te
gen de Wereldbank, waarin het de
bank beschuldigd van verkeerd be
grip ten aanzien van Turkije. Tevens
wordt als oordeel uitgesproken, dat
de bank in Turkije niet de rol heeft
vervuld welke haar toekomt. De We
reldbank was van mening, dat de
door Turkije gevoerde financieel-
economische politiek tot inflatie zou
moeten leiden en toen de Wereld
bank de Turkse regering van haar
standpunt in kennis stelde, be
schouwde de Turkse regering dit als
een „onduldbare inmenging", in de
binnenlandse aangelegenheden van
Turkije. Voorts zou mr. P. Lieftinck,
de permanente vertegenwoordiger
van de Wereldbank in Turkije, ad
viezen hebben verstrekt over beta
ling van schulden voor wapenleve-
rantiesr Deze adviezen werden door
bepaalde Turkse politici niet ge
waardeerd.
Lek in persleiding
ondermijnde spoorbaan.
Gistermorgen is tengevolge van
een lek in de persleiding van de rio
lering te Diemen, die dwars onder de
spoorlijn AmsterdamAmersfoort
ligt, de treinenloop geruime tijd ge
stremd geweest. De spoorbaan was
ter plaatse gedeeltelijk ondermijnd.
Terstond heeft men de persleiding
afgesloten, met als gevolg, dat om
negen uur de treinenloop weer ge
heel normaal was. Het afvalwater
van Diemen zal voorlopig op andere
wgze afgevoerd moeten worden.
Socialistische conferentie in
Bandoeng afgelast
Indonesië weigert toelating
van gedelegeerden.
De secretaris-generaal van het bu
reau van „de Aziatische socialisti
sche conferentie" te .Djakarta heeft
medegedeeld, dat de Aziatische so
cialistische conferentie, welke eind
April in Bandoeng zou orden ge
houden geen doorgang kan vinden,
daar de Indonesische regering ge
weigerd heeft enkele gedelegeerden
in Indonesië toete laten.
Deze mededeling beheerste Woens
dag de politieke gemeenschap in
Djakarta. De conferentie zou van 27
April tot 30 April worden gehouden.
Zij zou onder andere worden bijge
woond door vertegenwoordikers van
socialistische partgen in de Aziati
sche landen en door vertegenwoordi
gers van de socialistische internatio
nale en leden van de coördinatiecom
missie van het anti-koloniale bureau,
onder wie de heer R. Barkatt van
Israël. Van regeringszijde werd mee
gedeeld, dat de regering geweigerd
heeft vais te verlenen aan de Is
raëlische delegatie. Die weigering is
gebaseerd op de overweging dat men
de goede betrekkingen met de Ara
bische landen wenst te handhaven.
Het Wereldgebeuren
KNEEDBAAR HOUT
Telefoontje
Mevrouw De Castries krijgt elke
dag haar man even aan de „lijn",
die in de commandobunker van
het fort Dien Bien Phoe zit.
Vorige week ging over die lijn een
vlot gesprekje, waarbij aan de ene
zijde gevraagd werd hoe „mon amour"
het maakte en aan de andere zijde
werd gezegd, dat men het nog wel kon
uithouden in Dien Bien Phoe.
Toch had de kolonel De Castries lets
te klagen. Hij vond, dat zijn bevorde
ring tot generaal wat al te lang uit
bleef en als we een Amerikaans ra
dioman mogen geloven die dit „zeer
geheime" bericht naar de Verenigde
Staten doorgaf dan zei de kolonel
zulke dingen als „liever maar met pen
sioen en in Noord-Afrika gaan wo
nen, als die bevordering niet vlug af
kwam".
En mevrouw De Castries beaamde
dat; ze had het al over de Mohamme
daanse vriendenkring, die in Noord-
Afrika wachtte op de terugkeer van
de familie De Castries.
Men schrok daarvan wél een beet
je in Parijs. In ijl-tempo kwam
de bevordering van De Castries
tot brigade-generaal af en bovendien
werden drie oversten van het
vreemdelingenlegioen en van de ko
loniale troepen tot kolonel bevor
derd.
Generaalssterren voor De Castries
bleken in Hanoi niet te koop, maar
generaal Clogny stond z'n eigen ster
ren af om ze te laten parachuteren bo
ven Dien Bien Phoe.
Er sijpelde een berichtje door, dat
het pakje met de sterren ongelukki
gerwijze binnen de linies van de Viet-
minh-rebellen terechtkwam.
Hetgeen niemand verwondert, want
de open ruimte waarop de vliegers
hun lading moeten parachuteren, is
hoog uit de lucht gezien niet meer
dan een theeschoteltje.
Op dat schoteltje in werkelijk
heid een paar vierkante kilometer
groot houden de Franse troepen
nog altijd stand, maar hun toestand is
uitermate critiek.
Het is welhaast een kwestie van een
dubbeltje op z'n kant.
Een Frans journalist seinde Dinsdag
aan zijn blad (te Parijs), dat in
Hanoi, de hoofdstad van Noord
Indo-China, een gedrukte stemming
heerst. Een stemming van pessimisme
en vrees.
Als Dien Bien Phoe zou vallen....
dan acht men een grote Vietminh-raid
in de richting van Hanoi niet uitge
slotendan is een Franse terug
tocht uit Noord Indo-China niet uit
geslotendan wordt het Zuidelijke
Saigon het enige, grote centrum van
de Franse invloed in Indo-China....
Alsmaar Dien Bien Phoe is ge
lukkig nog niet gevallen. Telkens
hoort men nabij Hanoi schieten, om
dat buitenposten rond de stad bij ver
rassing worden geattaqueerd door
Vietminh-lieden. In de stad zelf zijn
de vitale punten speciaal beschermd
en versterkt.
Intussen meent men, dat het nog
wel enige dagen zal duren, aleer de
Vietminh een nieuwe grote aanval zal
doen op Dien Bien Phoe. Zo omstreeks
het begin van de conferentie te Ge-
nève zal vermoedelijk de aanval star
ten.
Dat past in de Oosterse denkwijze,
die bij het begin van een conferentie
een zeker spectaculair vertoon ver
langt. Men meent, dat zoiets indruk
maakt en dat men zich daardoor in een
goede positie kan manoeuvreren voor
de onderhandelingen.
Inval in Amsterdams
speelhol".
De Amsterdamse politie heeft een
inval gedaan in een hoofdstedelijk
gension, waar roulette werd gespeeld,
m de speeltafel werden negen per
sonen aangetroffen: de kamerver-
huurster, de bankhouder en zeven
gewoontespelers. De bankhouder en
de pensionhoudster, die nog nooit
met de politie in aanraking zijn ge
weest, bevinden zich nog in hechte
nis. De zeven spelers, tegen wie pro
ces-verbaal werd opgemaakt, ziin na
verhoor vrijgelaten. De rechercheurs
hebben de roulette, laken fiches en
een bedrag van bijna honderd gulden
in beslag genomen.
Feuilleton door MARGARET MALCOLM
42
Zonder te letten op haar protesten,
sloeg hg de armen om haar heen,
drukte zijn lippen op de hare en
smeekte andermaal: „ivom, lieveling,
vergeef me, alsjeblieft! Geef me nog
een kans!"
Een ogenblik dacht hij, dat ze voor
die aandrang zou bezwijken, maar
toen weerde ze, met haar anden te
gen zijn borst, hem af.
„Waarom, Nick, waarom?" vroeg
ze buiten adem.
„Waarom?" Opnieuw moed vattend,
keek hij haar lachend in 't naar hem
opgeheven gezicht. „Omdat ik je lief
heb! Omdat ik zonder jou niet kan
leven!"
Even leek het of de tijd was blijven
stilstaan, maar toen bevrijdde ze zich
snel en soepel uit zijn armen.
„Neen, Nick! Neen!" klonk het hem
in de oren.
„Maar waarom niet?" Hg was zo
op het punt van slagen geweest en nu
stond hij er slechter voor dan ooit.
„Hoor eens, lieve schat", bedelde hg
nogmaals, „wees toch niet bang. Ik
zal je leren, mij lief te hebben...
Maar Serena schudde het hoofd op
een wijze, die hem weinig hoop liet.
„Neen, dat zul je niet kunnen", sprak
zè met een afwezig klinkende stem:
„Het is te laat!"
HOOFDSTUK IX.
„Te laat?" herhaalde Nick snel.
„Wat bedoel jeIs er... is er soms een
ander?"
„O, neen", antwoordde Serena op
een toon, alsof de idee alleen haar
reeds afschuw inboezemde. „Er zou
nooit een ander kunnen zg'n".
„Wat betekent dit alles dan?" vroeg
Nick, zich moeite gevend, niet on
geduldig te schijnen. „Je zegt, dat er
niemand anders is en toch zou het te
laat zijn. Ik moet zeggen, dat ik er
niets van begrijp".
„Heus niet?" hernam ze dof. „Het
is toch heel eenvoudig. Je zei, dat je
me zou leren, je lief te hebben, maar
dat kun je niet, omdat ik... dat al
lang geleden geleerd hèb".
„Serena!" riep hij ongelovigouoteg
„Serena!" riep hij uit, haar ongelo
vig aanstarend. Toen lachte hij op
nieuw, maar ditmaal van vreugde en
triomf. „O, kindlief, je hebt me zo
aan 't schrikken gemaakt. Ik geef toe,
dat ik het verdiend heb, maar toch..."
„Je begrijpt het nog altijd niet",
sprak ze zacht, terwijl ze zijn gretig
uitgestoken armen ontweek. „Ik hdd
je lief, maar... nu niet meei\ Het is
uit! En daarom weet ik, dat je mij
geen liefde kunt leren. Liefde die ver
moord is, kun je niet weer tot leven
wekken".
Nick staarde haar aan met een
blik, waarin een begin van begrijpen
lag opgesloten.
„En neb ik jouw liefde vennoord?
vroeg hij hees.
Ze knikte toestemmend.
„Het spijt me Nick", zei ze hulpe
loos, „maar zo is het nu eenmaal. Het
is gebeurd op dezelfde manier als
verliefd worden; je kunt er nu een
maal niets aan toe- of afdoen. En
dus..."
„Maar er moet toch iets..." begon
hij, doch ging niet verder, want in
eens drong Het tot hem door, dat
niets wat 'ng zei, haar van houding
zou doen veranderen. Hij las het in
haar ogen. Die ogen, welke als hg
zich vroeger de moeite had gegeven,
er in te lezen hem haar geheim reeds
lang zouden hebben onthuld, maar nu
aan een vreemde schenen toe te be
horen. „Wat wil je, dat lk doen zal?"
vroeg hij tenslotte.
„Er valt niets te doen", antwoordde
ze. „Behalve dan mg alsjeblieft hier
met rust te laten. Ik ben nu heel ge
lukkig".
„Gelukkig? Werkelijk gelukkig?"
Ze sloeg haar ogen neer. „Niet... on
gelukkig", verbeterde ze. „Het is hier
zo vredig en rustig".
en rust! Die zijn goed voor oude men
sen na een leven vol moeite en strijd,
maar jij hebt je leven nog voor je!"
„Ik wens nergens anders te leven
dan hier", hield ze koppig vol. „Ik
wil opnieuw beginnen... Niemand
hier weet, dat ik getrouwd ben".
Hg nam haar hand in de zijne en
raakte haar van ringen ontdane vin
ger aan. Dit overtuigde hem meer
aan alles wat ze had gezegd, hoezeer
ze het meende en hg werd er angstig
onder. Wanhopig zocht hij naar mid
delen, welke dan ook, om haar te
overtuigen, dat ze bg hem terug
moest komen.
„Wat zouden je grootouders wel
zeggen, als ze wisten, dat je ge
trouwd bent en hen dus hebt bedro
gen?" vroeg hjj.
Serena rukte haar hand los en zei
met een stem, waarin vrees en toorn
om de voorrang streden: „Als je hun
dat vertelt, kan er nooit enige kans
zijn..."
Met de uiterste inspanning wist hij
zich te beheersen.
„Neen, dat was een lelijke streek
van mijn kant", gaf hij toe. En liet er
toen eensklaps op volgen: „Je min
acht me zeker diep, nietwaar, Sere
na?"
Ze maakte een afwerend gebaar.
„Dat is de kwestie niet", zette ze
aarzelend uiteen, „maar wel, dat er
hoe zal ik het zeggen? niets
meer over is. Ik zei het immers al:
het is dood. Ik voel... neen, ik voel
niets; ik wil alleen vergeten. Verge
ten, dat we elkaar ontmoet hebben
en met elkaar trouwden. Het spijt me,
Nick", ging ze voort, terwijl ze haar
ogen weer naar hem opsloeg, „maar
zó is het nu".
„Juist", zei hij langzaam, de schou
ders ophalend. „Dat is dan dat! Ik
kan niet zeggen, dat ik het je
kwalijk neem. En als het je misschien
troost, wil ik er bijvoegen, dat je je
terdege hebt gewroken. Omdat... om
dat ik het niet zal kunnen verge
De sombere toon, waarop hij
woorden had geuit, verschrikte Sere
na. Uit die toon had geen zelfbeklag
geklonken, maar slechts de grimmige
verzekering, dat hij de waarheid
sprak.
„Het spijt me..." begon ze opnieuw
en Nick, haar nieuwsgierig aanzien-
hem echter dadelijk in de rede en zei
met ongeduldig gebaar: „Wat hebben
jij en ik er aan, dat je je nu onge
lukkig voelt? Probeer me liever te
vergeten, Nick; dat zal beter zijn."
Even flitste iets als wrange humor
in zijn blik. toen hij antwoordde: „Ik
moet je eraan herinneren, hoe je me
nog pas verteld hebt, dat je zulke
dingen als verliefd of niet meer ver
liefd zijn, niet kunt dwingen. Maar
goed, Serena, maak je geen zorgen.
Ik ga nu heen... je zult de rust heb
ben, die je begeert".
Ze zweeg en hij keerde zich om.
Toen, plotseling riep ze hem terug.
„Nick... het stuk! Ik heb zeker al
les voor je bedorven, is 't niet?"
„Integendeel", zei hij zo onverschil
lig alsof 't hem niet aanging. „Het
stuk zal een daverend succes worden
en grotendeels door jouw toedoen.
Jankin blijft het mee-financieren,
Corinna is uitgeschakeld en we heb
ben voor de hoofdrol een vrouw ge
vonden, die kans heeft, in één slag
een ster van de eerste grootte te wor
den!"
„Dat doet me plezier!" riep ze,
maar ondanks de klank van oprecht
heid in haar stem, zei hij, hees la
chend: „En mij daarentegen laat het
volkomen koud!"
Waarna hij zonder nog eens om te
kijken, heenging.
Enkele uren later trad hij zijn flat
ii-i—jpen hadden hol
trappen en toen
binnen. Zijn voetstappen hadden hol
sreklonken op de kale trappen en toen
het licht aandraaide, herinnerde
hij zich hoe vroeger Serena's l
tige gezichtje over de leuning haa ge
gluurd, om hem tijdig te kunnen Be
groeten. Zijn lippen trilden bij die
herinnering.
Het was een kille avond, te vroeg
om reeds een voorloper van de
herfst te zijn en toch met een herfst
achtig tintje. Nick deed echter geen
moeite om het electrisch kacheltje
aan te steken, maar liet zich luste
loos in een stoel zinken.
(Wordt vervolgd).
