Over kerkbrand in Vlissingen en
bommen op Goes
j
NIEUWS UIT ZEELAND
JIMMY en de Bende van Bolletje Bink
WALCHEREN
RECLAME 200 JAAR GELEDEN
VRIJDAG 9 APRIL 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
15
HERINNERINGEN VAN EEN JOURNALIST
Met een kotterjacht over de
Oostersehelde
Mijn belofte moet ik nog gestand d oen om iets over de eerste grote re
portage te schryven, welke ik als jong verslaggever voor de Middel
burgse Courant gemaakt heb.
Op 5 September 1911, toen ik met mijn collega Doorenbosch op weg
was naar Vlissingen om er een raadsvergadering te verslaan, hoorden
wy de machinist van de ons in Souburg passerende tram tegen zijn col
lega roepen, dat er brand in de Sint Jacobskerk ontstaan was. Wy
haastten ons in Vlissingen naar het kerkgebouw, dat met enkele kleine
woon- en winkelpanden, omgeven door smalle straatjes, een afzonderlijk
blok vormde.
Er was daar toen nog weinig van
liet onheil te bespeuren, maar ik
heb zelden een begin van brand zo
fel om zich heen 'zien grypen. Een
politieman hakte met zijn sabel de
étalageruit van een winkeltje in en
tegelijkertijd sloegen de vlammen
naar buiten. Weinige minuten later
brandde het gehele complex. De
mooie kerk stond in een kring van
brandende huisjes en het vuur greep
al naar de panden aan de overzijde
toen de brandweer al haar materiaal
in werking gesteld had. Er was naar
het pompstation van de waterleiding
om extra druk getelefoneerd. Van
de motorspuiten werden de zuigkor-
ven aan lange slangen in een nabij
gelegen gracht geworpen en mannen
klommen naar ae hoogste sport van
een mechanische ladder en richtten
vandaar hun spuiten op het kerkdak
en de toren.
Het ligt niet in mijn bedoeling de
bijzonderheden van deze brand nier
uitvoerig weer te geven. De kerk
met de daaraan vastgebouwde pan
door TJEERD ADEMA
den gingen in de vlammen op. Overal
werd door radeloze mensen huisraad
naar buiten gesleept en het kostte
de brandweer de grootste moeite om
de omliggende huizen tegen het vuur
schermen.
te beschi
De mooie oude Sint Jacobstoren
was niet meer te redden. De vlam
men grepen er aan alle kanten naar
en onwillekeurig moest ik toen den
ken aan Michiel Adriaanszoon, die
als jongen nog eens in die toren was
geklommen. Ik zie en hoor in
gedachten nog de carillonklokken
vallen. Een stortte er op een muur
en bleef er op liggen. De vlammen
kropen door de galmgaten en kron
kelden zich om de spits en weinige
ogenblikken later stortte de toren
in terwijl een rook en vuurzuil als
uit een kratermond omhoog schoot.
De toren was gelukkig in de kerk
gevallen en alleen de onderbouw was
nog zichtbaar.
Terwijl de brandweer nog in razend
tempo werkte stond men plotseling
voor een moeilijkheid waarop nie
mand had gerekend. De grachten
stonden in verbinding met de zee, die
bij eb het water wegtrok en het er
bij vloed weer in stuwde. De slangen
spoten al modderwater en toen men
de sluizen wilde dichtdraaien om het
weglopende water te keren, bleek,
dat er iets tussenzat, waarschijnlijk
een grote steen. Toen heeft, als ik
mij goed herinner, een zoon van de
heer Van Niftrik, die destijds direc
teur van het gasbedrijf was, enige
malen gedoken en hij slaagde er ge
lukkig in het obstakel te verwijderen.
De torenbrand door loodgieters
veroorzaakt zal ik niet gauw
vergeten. Hoe gewichtig voelden wij
ons ais wy mét een paar agenten
voorop telkens weer door de dichte
menigte van de omliggende straten
moesten om telefonisch met het re
dactiebureau in contact te kunnen
blijven. Daar had de heer Deibei in
tussen de historie van deze fraaie,
in 1352 door graaf Willem van Hene
gouwen gebouwde kerk nagespeurd,
zodat de Middelburgsche 's middags
nog een volledig verslag van bouw,
betekenis en ondergang van het
later geheel gerestaureerde-monu
ment kon geven.
IN GOES.
Nu kom ik aan het laatste deel
van mijn beschouwingen en wil ik
gaarne voldoen aan het verzoek van
een dame uit Goes om in deze cou
rant nog een indruk van mijn daar
doorgebrachte jaren te geven.
Begin 1912 ging ik als redacteur
verslaggever naar de Goesche Cou
rant, liet blad voor Noord- en Zuid-
Beveland, waarvan mij in 1915 de re
dactionele leiding werd opgedragen.
Goes miste nog de woonwijken,
welke het thans hebben uitgebreid
en op de weg naar Kloetinge ston
den nog maar weinig huizen. Ver
slagen werden hier hoofdzakelijk van
gemeenteraden gemaakt en van tal
loze organisaties op het gebied van
landbouw, fruitteelt en veeteelt, want
Goes was en is waarschijnlijk nog
een belangrijk agrarisch centrum.
Maandenlang heb ik hier bespre
kingen bijgewoond van dr. Jenny
Weijerman en generaal Onnen, die
met nog enkele ondernemende man
nen Zuid-Beveland een waterleiding
en een tram wilden geven.
Goes was destyds een gezellig stad
je. Een filmvertoning was er nog een
zeldzame gebeurtenis, maar er was
een goed symphonie-orkest onder lei
ding van de heer Manliardt en de
plaatselijke toneelvereniging „Onder
ling Kunstgenot" ,gaf in „De Prins
van Oranje" van de heer Breen,
prettige uitvoeringen. Wij, jongeren,
zaten 's avonds veelal gezellig by de
heren Molhoek of Verwer, in de Zout
keet of de Korenbeurs en luisterden
op de terrasjes naar de concerten
in de tent op liet marktplein.
De heren Arnoldi, De Herder, De
Leeuw; en schrijver dezes hebben er
de padvindersafdeling opgericht
waarvan ik secretaris ben geweest
tot ik in 1918 als hoofdredacteur
naar Alkmaar ging. Wij hadden er
ook, onder voorzitterschap van de
altijd vrolijke apotheker Laporte, een
schaakclub en ik herinner mij nog
goed een spannende party tegen de
latere minister Ringers, die toen als
jong ingenieur aan de sluizen van het
Kanaal door Zuid BeVeland werkte.
Het was op de schaakavonden erg
gezellig. Soms werd er plotseling
midden onder het spel gezamenlijk
fortissimo het „Allons enfants de la
patrie" ingezet en dan kwam er ie
mand op de deur kloppen om te vra
gen of de heren niet een beetje stil
ler konden schaken omdat men in
het naastgelegen vertrek de spreker
niet verstaan kon.
Uit mijn Goese jaren komen nog
enkele herinneringen naar vox-en:het
vertrek van de jonge dienstplichti
gen in 1914 toen de mobilisatie was
afgekondigd, de invasie der Belgi
sche vluchtelingen, de Oudejaars
avonden met de beiaardier, de heer
Visser, op de toren als precies mid
dernacht het „Uren, dagen, maan
den, jaren" gespeeld werd en een
duik op een Decemberavond in oor
logstijd toen ik op een journalistieke
speurtocht in het pikkedonker ergens
bij Vlake in het Kanaal door Zuid-
Beveland ben gelopen, dat ik voor
een brede landweg aangezien had.
BOMMEN
Eind December 1917 beleefde het
stadje zyn grote avontuur toen een
bommenwerper der geallieerden
dacht, dat hy boven bezet Belgisch
gebied was en zijn projectielen ging
strooien. Ik herinner my niet later
zulke zware explosies gehoord te
hebben als toen ik daar met mijn
jonge vrouw en onze baby in een
houten keldertje zat en de' meerma
len terugkomende aviateur bommen
op het stadje liet vallen. Bij een
vlugge verkenningstocht zag ik, dat
tal van huizen rond het mooie ha
ventje beschadigd waren en er geen
ruit meer heel was. Een man om
klemde met handen en benen een
lantaarnpaal en de knecht van een
orgelfabrikant stond in een kring
van opgewonden toehoorders te ver
tellen, dat hy juist in zyn bed zou
stappen toen er een bomscherf dwars
doorheen sloeg.
Met een zak vol scherven heb ik
die nacht met myn vrouw een repor
tage geschreven en gehectografeerd
voor ae vele landelijke bladen waar
van ik op Zuid-Beveland correspon
dent was. De Goesche kreeg natuur
lijk een nog veel groter verslag. Als
ik mij goed herinner is er toen één
man door de scherven gedood, maar
de Goesenaren hebben nog vele
avonden in het donker gezeten
sprongen twee dagen later weer uit
hun bedden bij het horen van motor
geronk, dat afkomstig was van een
motorrijwiel, dat men destijds alge
meen „stoomfiets" noemde.
Zuid-Beveland was een der mooiste
eilanden, dat ik gekend heb. Hoog
staat hier de blauwe hemelkoepel
als een reusachtige stolp over een
zondoorstoofd landschap, groene wei
den vol glanzend vee, goudgele ko
renvelden zo ver het oog kan kijken.
De directeur van de Goesche had
een kotterjacht waarop we vaak
over de Oostersehelde zwierven, naar
Tholen, naar Zierikzee of naar Vee-
re en ik kan mij geen mooiere uren
denken dan op het zonnige brede
water, dat met milliarden vloeibare
diamantjes bestrooid leek en waar
hier en daar witte vlekjes, de zeil
tjes van jachtjes of vissersschepen
opdoken.
Ik herinner my nog een fietstocht
over glibberige binnenwegen met
myn vrienden naar Kattendyke waar
in 1913, op het eeuwfeest van onze
bevrijding een namaak-Willem I
landde. En ook hoe vvy op een avond
eens naar een kermis in Wemeldinge
reden waar het inderdaad wemelde
van Zeeuwse meisjes en vrouwen met
haar kleurige beuken, haar gezonde
blote armen, haar bloedkoralen hals
kettingen met kostbare sloten en
haar breed uitstaande kanten mut
sen waaraan de gouden „stikken"
bengelden, die schitterden in het
licht van tenten en kramen.
Twintig jaar later ben ik daar nog
eens „verzeild" geraakt toen ik met
een Zeeuwse vriend een tochtje met
diens zeilbootje van Amsterdam
naar Middelburg maakte en wij op
het traject TholenVeere door boos
weer overvallen werden en in het
haventje van Wemeldinge moesten
vluchten. Weer was het daar 's
avonds feest maar het overgrote
deel der vrouwen was in „burger"
en van al dat schoons uit het ver
leden was weinig of niets over.
WAAR
Waar zijn de toondagen gebleven
als in het najaar van het gehele ei
land boeren en boerinnen naar Goes
trokken om er het feest van de
landbouw te vieren, toen in uitspan
ningen als „Het Slot Oostende" het
erf vol boerenwagens en paarden
stond en op het marktplein en in alle
straten en straatjes de mannen en
vrouwen van buiten in grote groepen
zingend door het stadje trokken. In
tal van café's en vooral in de kolf-
en toneelzaal van de „Prins van
Oranje" werd door orkestjes van
blazers en trommelaars dansmuziek
fegeven en op hun zware schoenen
ansten en hosten daar de Zuid-Beve-
landse boeren en boerinnen en over
stemden met hun feestgeschreeuw
het geluid van trommels en klarinet
ten.
Van al die folklore, van al dat
oude en karakteristieke, dat ik in
Zeeland gekend heb is weinig meer
overgebleven. De jeugd van het boe
renland zo seliryft mij een Goese
dame wil geen „museummateri
aal" meer zyn.
Er is, sedert ik de zonnigste jaren
van mijn leven in Zeeland gewoond
heb, heel wat veranderd. Misschien
is er ook veel verbeterd, maar er is
ongetwijfeld veel verloren gegaan
dat nooit kan worden vervangen.
Zeeuwse kring te Deventer.
Dezer dagen heeft te Deventer de
Zeeuwse Kring zijn jaarlijkse grote
toneelavond gehouden in het Paro
chiehuis. Opgevoerd werd het blijspel
„Sproetenkopje" door J. Tobias.
Sproetenkopje speelt in een klein
dorpscafeetje op het Zeeuwse platte
land. Het is geborduurd op het be
kende stramien: een pleegdochtertje
(achternichtje van de heer des hui
zes) wordt uitgebuit door haar pleeg
ouders, maar krijgt later een erfenis.
Daar doorheen is een liefdesverhaal
geslingerd op zo'n speelse naïve ma
nier, dat het publiek er steeds met
een glimlach vol vertedering naar
keek.
Behalve het spel van Sproetenkop
je verdient dat van de pleegmoeder
met haar zangcomplex en dat van de
praatgrage buurvrouw met haar vlot
dialect een pluim. Trouwens elke
speler vertolkte zijn rol goed. Het
was een geslaagde uitvoering en in
de zaal heerste een prettige sfeer.
Vlissingen
Benoeming.
De heer P. Vijn uit Vlissingen is
benoemd tot lid en plaatsvervangend
voorzitter van de commissie, die in
1954 is belast met het afnemen van
de eindexamens aan de gesubsidi
eerde Zeevaartscholen en scholen
voor scheepswerktuigkundigen.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Op het bureau van politie te Vlis
singen zijn inlichtingen te verkrij
gen over onderstaande gevonden
voorwerpen: kinderschoen, opgezette
vogel, want, autowieldop, handschoe
nen, twee steeksleutels, armbandje,
groen centuur, diverse rijwielen, twee
autosteps, autosleutels, polshorloge,
boekje met postzegels, sjaal, geld
bedrag, zeem, handschoenen, kinder
kousjes, pak zeeppoeder en een stuk
je zeep, twee schakelarmbandjes,
fietstas (dubbel), damespolshorloge,
zakdoekje, centuur, trouwring, doos
closetpapier, broche.
Oost- en West-Souburg
Uitslag verkoping.
Notaris mr. P. Loeff te Middelburg
verkocht in café Verbeem te Souburg
Dinsdagmiddag het huis met schuurtje
tuin, erf en vrije poort aan de Vrij
burgstraat no. 37 te Souburg, groot
3.27 a. Koper was de heer C. Janse
te Souburg voor f 4000.—.
Middelburg
Nutsspaarbank Middelburg
in Maart
Gedurende de maand Maart steeg
het tegoed van de spaarders bij de
Middelburgse Nutsspaarbank van
f 10.402.364,76 tot f 10.549.844,12. Inge
legd werd f 338.569,29 en terugbetaald
f 391.116,93, zodat er tussen inleg en
terugbetaling een gunstig verschil was
van f 147.479. Het totaal aantal reke
ningen steeg tijdens de verslagmaand
van 12.100 tot 12.120.
Op het bijkantoor Oostburg werd in
Maart ingelegd f 117.140,98 en terug
betaald f 83.004,36. Te Oostkapelle
was de inleg f 6381,68, terugbetaald
werd daar f 5872,10. Het tegoed van
het schoolsparen bedroeg aan het be
gin van de verslagmaand f 42.233,39
en aan het einde f 43.815.81, er werd
ingelegd f 3160,51 en terugbetaald
f 1578,09. In Middelburg werden 10 en
in Oostburg 6 babyboekjes uitgegeven.
De spaar busjesactie leverde f 1474,42
op.
Aan de modevakschool E.N.S.A.I.D.
te Utrecht slaagde voor het diploma
Kunstnyverheid mej. J. S. Mesu te
Gapinge.
Aanwinsten O.L.B.
Het boekenbezit van de Openbare Lees
zaal en Bibliotheek te Middelburg werd
met de volgende werken aangevuld:
v. d. Aardweg: Maagd in Montparnas-
se; Diemen de Jel: Varrinks Abbe; Fer-
ber: Vreemdeling in eigen huis; Laski:
Het dorp; Hilda Lewis: De dag behoort
ons; Plievier: 's Keizers koehes; Richter:
Sporen in het zand; Seton: Theodosia;
Goudge: The heart of the family; Shute:
What happened to the Corbetts?; Ale-
trino: Verloren tronen; Andriessen: Rach-
maninov; Baaren en Velu: Meubelstijlen;
Van B'alen: Venezuela; Berendsen: Het
meubel: Den Besten: Stroomgebied; Bou-
i: Van renaissance tot wereldoorlog;
Churchill: Memoires, deel 9; Dijkstra:
Methodisch timmeren; Hass: Manta; H
derson: Circusdokter; Van Kampen:
Groenland; Knippers: Bouwen in bak
steen: Kraan-van den Burg en Bult:
Moeder, zeg me eensMeere en Hoek
stra: Handleiding voor prijsberekening
van schilder- en behangwerk; Newman:
Hedendaags Marokko; Nörvig: Kinder
spelen cn handenarbeid: Oudendijk: Wil
lem ni; Rutgers: Tropische volière-vo
gels; Rijgersberg: Beknopte kleurenleer
architectuur en binnenhuiskunst;
Schoorl: De postduivenrassen; Ten Haeff:
Parapsychologische verschijnselen en be
schouwingen; Vriend: Bouwen; Vriend
en Arendzen: Perspectieftekenen voor
bouwkundigen.
Gapinge
„Klimop" bestond 40 jaar.
De Jeugdclub op Geref. grondslag
„Klimop" te Gapinge vierde dezer
dagen haar 40-jarig jubileum. De
voorzitter, de heer J. Wattel, sprak
een openingswoord, waarna de heer
C. Wattel een overzicht gaf van de
geschiedenis van „Klimop" van de
oprichting af tot heden. Vervolgens
werden enkele voordrachten en sa
menspraken over het voetlicht ge
bracht. Deze geslaagde bijeenkomst
werd met dankzegging gesloten.
Zoutelande
Eindles Z.L.M.-cursus
In „Middendorp" te Zoutelande werd
de cursus „Fijne keuken", van de Z.
L.M. beëindigd. In tegenwoordigheid
van de plaatselijke commissie boden
de 20 cursisten een proeve van hun
kunnen aan.
De avond stond onder leiding van
de cursusleidster mevr. Heese. De
consulente van de Z.L.M., mej. v. d.
Leede, reikte de diploma's uit. De
cursusleidster ontving een passend
aandenken.
Bij voldoende deelname zal de
Z.L.M. a.s. winter een cursus „Ge
wone keuken" organiseren.
De St. Jacobskerk na de brand van
5 September 1911.
Duivenpraatje
Deze week is het inkorven geblazen
voor de eerste officiële duivenvlucht
van het seizoen. Na weken van voor
bereiding Is het dan zo ver. Indien
Zondag a.s. de weersomstandigheden
gunstig zijn dan kunnen we het ge
wone schouwspel van de zomer-Zon-
dagochtend weer zien. Groepjes man
nen, die elk zwart vlekje in de lucht
nauwkeurig gadeslaan en waaruit er
een plotseling wegloopt, omdat zun
„blauwe" of „geschulpte" aan komt
vliegen.
Nadat de ringen in de alles-registre-
rende constateurs gestoken zijn, gaat
men naar 't verenigingslokaal, meest
al een klein café, waar men de rook
kan snijden en de rekenaar met aller
lei paperassen (waar alleen een ech
te duivenmelker van op de hoogte is)
rondscharrelt om uit de honderden
gegevens van tijd en afstand de juiste
stand af te leiden. Grote formulieren
met lange staten gebruikt hij daar
voor, want 't berekenen van de juiste
snelheid per minuut is een accuraat
werk. Hij moet rekening houden met
de ligging van het hok, met het voor-
of achterlopen van de constateur in
vergelijking met de moederklok. met
tijdsvergoeding voor looprecht of
overvlucht. Een fout in zijn lange
lijst van berekeningen zal hem onher
roepelijk aangewezen worden.
De eerste leervluchten zijn nu ach
ter de rug. De getrainden moeten nu
Zondag maar laten zien wat ze er van
kunnen. Zullen de groten van 1953 ook
in 1954 de meest gevreesden zijn?
Zullen de gokkers van het vorig
jaar ook nu weer te veel op het spel
zetten of zullen de voorzichtigen iets
meer riskeren dan vorig jaar?
Jarenlang hebben in de duivensport
de groten de grote trom geslagen. Zij
waren het dia met de vette kluiven
thuiskwamen, maar de duivenweten-
schap heeft hier heel wat veranderd.
Een voorlichting in vakbladen die ver
bluffend is en die de geheimpjes van
het beter in „forme" blijven langza
merhand aan het privaatbezit ontlokt.
Voorlichting bij ziekte, voorlichting bij
de juiste inrichting van het hok, de
juiste voeding. En toch zijn er nog
zo veel van al die dingen die men
intuïtief aanvoelt, die het persoonlijk
geheim zijn van iedere liefhebber, ge
heimen die hij niet prijs geeft omdat
hij er al zo veel successen aan te dan
ken heeft
PARTIJTJE VARINAS KANASSER TABAK
Waf een volmaakte Hollandse
keukenmeid moest weten
(Van een medewerker)
Reclame is beslist geen snufje van de laatste tyd. Dit blij let, wanneer we
de oude jaargangen van een krant doorbladeren. Het valt dan op, dat de
advertentie-afdeling ook toen niet onderdeed voor 't redactionele gedeelte.
In bladen uit de vorige eeuw vindt men reeds annonces met zorgvuldig
getekende prentjes en al was de inslag wat gemoedeiyker, dan de geraffi
neerde verkoopprentjes van tegenwoordig, de aandacht trokken ze zeker.
Ook probeerden de zakenmensen hun berichten opvallend te maken, door
ze overdwars te laten drukken. De uitgever scheen, in verband met de
plaatsruimte, wel sympathie voor deze manier van werken te hebben.
Grote letters kwamen al heel vroeg I Volmaakte Hollandsche Keuken
voor en tweehonderd jaar geleden Meid" op de volgende manier aan-
reeds was „de opmaak" van de ad- prees:
vertenties anders dan die van het
nieuws. Drukte men het gewone
nieuws in de krantjes van 12 V2 bij 16
centimeter in twee kolommen, de ad
vertenties kwamen over de volle
breedte te staan terwijl namen en
Sroducten bovendien hoofdletters
regen toegewezen. De kiem van de
grootse opmaak van nu was toch al
in deze kleine buitensporigheden te
vinden.
Een paar voorbeelden van destijds
geplaatste advertenties geven een in
druk van de tekst, die de zakenman
meende te moeten gebruiken voor het
aanprijzen van zijn producten. Op 16
Maart 1754 kon men in de Leeuwar
der Saturdagse Courant het volgende
lezen
„Op Dinsdag morgen den 19 Maart
1754 te 10 uur, en nademiddag te 4
uur, gedenkt Johannes van Lingen,
Hospes in de Keizers-Kioon te Leeu
warden, te zijnen Huize te Verkopen:
Een partje Puike-Puik Supra Fijne
Varianas Kanasser Tabak, met de
laatste Schepen van Curasouw te Am
sterdam gearriveert; breder bij Bil-
letten uitgedrukt".
De boekverkoper
De heren boekverkopers, die me(fc
de notarissen en secretarissen de bes
te klanten van de krant 'varen, ge
bruikten een grote omhaal van woor
den. In ieder nummer is wel zo'n uit
gebreid relaas te vinden. Slagzinnen
en pakkende rijmpjes kende men nog
niet. Neem bijvoorbeeld het verhaal
van de Amsterdammer Steven van
Esveld, die vlak boven de adverten
tie van Van Lingen zyn boek „De
46. Jimmy Brown wist nu, dat zijn wantrouwen te
gen commissaris Meubel niet ongegrond was geweest.
„Die vent zit zelf in het inbrekerscomplot", bromde hij.
„Vandaar, dat die troep boeven hier in Wilgenwolde
ongehinderd de burgerij kon uitplunderen". Jimmy
moest toch even naar lucht happen van verbazing ovci
déze ontdekking. Een commissaris van politie, die ge
mene zaak maakte met een troep misdadigers! Hij dacht
even na en toen klaarde zijn gezicht op.... in zijn zak
kasteel bij zich had gestoken teneinde Jackie te bevrij
den! Dat was een meevaller. Met behulp daarvan zou hij
zich misschien binnen een paar uur uit deze cel kun
nen bevrijden. Jimmy keek naar de tralies voor het
kleine venster. Die waren vrij dik en hij zou er wel
twee uit moeten wegzagen voordat hij er zich doorheen
zou kunnen werken. Dan liever de deurJimmy
nam zijn tang en begon er mee aan een grote moer
vlak bij het slot te wrikken. Hij sloopte binnen vijf
minuten een ijzeren plaatje weg en zette toen het
breekijzer in het slot. Hij wipte een bout opzij en
duwde toen behoedzaam tegen de deurDeze gaf
gewillig mee. Er trok een grijnslach over Jimmy's ge
zicht. Die cel van Meubel mag dan verschrikkelijk mo
dem zijn, maar veel geef ik voor die moderniteit niet,
dacht hij. Toen stak Jimmy voorzichtig zijn hoofd om
de deur....
„Onderwijzende hoe men allerhande
Spijzen, Confituren en Nagerechten
zonder ongemene kosten, zelfs voor
de Roomsgezinden op Visdagen en in
Vasten gezond en smakelijk kan toe
bereiden: hoe men alles tegen de
Winter inlegt. Wat men in de Slacht
tijd doen moet: En hoe men Mol en
Versch Bier des Zomers goed kan
houden. Benevens enige vaste te
kens waar aan men kan zien of het
Vleesch, ten tijden van Vee-Pest. ge
zond is of niet. En hoe men een Ta
fel zal schikken wanneer men zijn
Vrienden onthaald; om allerhande
Koortzen onfeilbaar te geneezen; om
het Gezicht te versterken enz. Ne
vens de toebereiding van eenige zag-
te Spyzen en Dranken tot verkwik
king van zieke Menschen. Met een
Aanhangzel van de Volmaakte Hol
landsche Keuken-Meid, enz. Be-
schreeven door eene voorname Me-
vrouwe onlangs in 's-Gravenhage
Overleeden. Derde Druk. Verbeeterd
en van zeer veele Drukfeilen gezui
verd. 3 Deelen in 8vo 34 Stuiv."
De dokter
Ook kwakzalvers, doktoren en
„chirurgen" probeerden met vele
woorden hun goede kwaliteiten onder
de aandacht van de bevolking te
brengen. Ze ontzagen zich niet de
ziekten breed uit te meten en Taven
zelfs de teerste zaken met een voor
onze tijd op zijn minst grof lijkende
openhartigheid aan de openbaarheid
prijs.
Wij zuilen ons wel wachten, een
voorbeeld van dit soort reclame te
geven. Liever besluiten we met de
bescheiden annonce van eer „Meester
Glazemaker en Verwer", die „prae-
senteert het fyn Fransch Glas a 2
Stuiv. 4 Penn. en het gror Glas 1
Stuiv. 4 Penn. de Voet; alsmede al-
derhande fyne en growe Verwen,
voor een Civile Prys".
Officiële publicaties.
VLISSINGEN.
HINDERWET.
VERGUNNING VERLEEND.
B. en W. van Vlissingen, gelet op art. 12
der Hinderwet, brengen ter openbare
kennis, dat bij hun besluit van 1 April
1954 aan C. J. Janssen te Vlissingen, op de
daarbij gestelde voorwaarden, vergunning
is verleend tot het oprichten van een in
richting tot het opslaan, be- of verwer
ken van vis en tot het bakken van voe-
dings- en genotmiddelen in oliën of vet
ten, waarin 2 electromotoren elk van
P.K. gebezigd zullen worden in het per
ceel Bellamypark no. 44.
VLISSINGEN.
Oproepingskaart.cn verkiezing leden
Prov. Staten verzonden.
De burgemeester van Vlissingen maakt
bekend, dat alle oproepingskaarten voor
de verkiezing van de leden van de Pro
vinciale Staten in de provincie Zeeland
zijn verzonden.
Zij. die nog geen oproeplngskaart heb
ben ontvangen, worden verzocht zich ten
spoedigste te vervoegen op kamer 3 (afd.
Verkiezingen) van het gemeentehuis.
