BESTE
SS?**
KING
DE
RUIL
Per bathy-scaphe tot 4000 meter
onder de zeespiegel
TOEGANG TOT VEERHAVEN BIJ
KRUININGEN WEER VRIJ
TILANUS WAARSCHUWDE TEGEN
CRITIEK OP MINISTER STAF
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 8 APRIL 1954
EEN SUCCES VAN DE FRANSE MARINE
Een soort vrije ballonvaart
ys de Oceaanbodem
langs
De bathyscaphe FNRS 3 van de Franse Nationale Marine heeft onlangs
by Dakar een enorme prestatie geleverd door het duijien tot 4000 meter,
waardoor de „bemanning", commandant Houot en ingenieur Wilm volgens
de Amerikanen „de diepste mannen van de wereld" zijn geworden.
Bekend is het, dat het principe aan professor Picard te danken is. Het
bovendeel van het toestel bestaat uit een vlotter van 35 ton in de vorm van
een onderzeeër in zakformaat waar in zich een benzinereservoir be
vindt en waarin het zeewater lean worden toegelaten. Naarmate de druk
stijgt of daalt wordt de brandstof samengedrukt of uitgezet en deze dicht
heidsvariaties zorgen voor het dalen en stijgen van het apparaat. Door
middel van ballast kan voorts de bemanning, die opgesloten zit in een
dikke metalen bol onder de vlotter, verticale bewegingen doen ontstaan en
de weer-opstijging regelen.
De batyscaphe gedraagt zich dus als een echte vrije ballon van de diep
zee wat hem juist doet verschillen van de tot nu toe gebruikte duik-in-
strumenten, die aan kabels vast zaten waardoor ze met vaartuigen verbon
den waren en waarmee nauwelijks enige diepte (record 1.300 meter) be
reikt kon worden.
Een eerste model, de FNRS 2 had I afgesproken tyd kwam hg weer bo
rn 1948 niet aan de verwachte resul- ven.
taten beantwoord en aan de bouwer
werd geen spot bespaard. Toch waren
de technici, die de proeven hadden
gevolgd, overtuigd dat het principe
goed was, daar immers, ondanks
ernstige fouten, het toestel er in
slaagd was leeg een duik tot 1.1.
meter te volbrengen. Toen werd een
overeenkomst getroffen tussen de
Franse Marine en het Fond Natio
nale beige, waarbij de eerste de ge
hele verantwoordelijkheid kreeg voor
studie en bouw van een nieuw proto
type in het Arsenaal van Toulon.
De werkzaamheden werden aller
eerst toevertrouwd aan ingenieur
Gempp van de zee-genie, die ze op
een gegeven ogenblik door drukke
dienst moest overdoen aan zijn col
lega Wilm. Kapitein Houot werd tot
commandant benoemd.
Verbeteringen
Er werden zeer belangrijke wijzi
gingen aangebracht aan de hand van
de opgedane ervaringen bij het bou
wen van de FNRS 3.
Op 3 Juni 1953 te water gelaten,
dook de FNRS 3 op 12 Augustus
1500 meter diep op de rede van Tou
lon. Op 15 Augustus bereikte hg ge
makkelijk de 2000 meter, maar ng
had hiermee nog niet de grens van
zgn prestatiemogelgkheden bereikt.
Naar 700 meter diep
Op 20 Januari was alles klaar en
werd de eerste duik in de Atlanti
sche Oceaan dichtbij Dakar onderno
men tot op een diepte van 700 me
ter. De bemanning bleef vier uur
lang op die diepte.
Op 22 Januari werd het tweede
experiment uitgevoerd en leeg tot
40u0 meter gedaald. De automatische
toestellen, cue het apparaat, nadat
dit de vereiste diepte zou hebben
bereikt, weer naar boven moesten
brengen, werden ingeladen. Tot 160
mijl uit de kust werd het toestel ge
sleept, hetgeen vijf en vijftig uur
duurde bij een holle zee. En toen gin-
§en de kleppen open en begon de
athyscaphe te zinken. Precies op de
Advertentie.
Het daarna volgend onderzoek was
zeer bevredigend; het binnenste van
de bol was absoluut droog gebleven,
niettegenstaande de enorme druk die
hij te doorstaan had en waardoor
zijn diameter 2 centimeter kleiner
was geworden.
Opgehouden door het slechte weer,
moest de beslissende proef met de
bemanning aan boord uitgesteld wor
den tot 15 Februari. Getrokken door
de „Tenace" en begeleid door de
„Elie Monnier" en de „Beautemps
Beaupré", bereikte toen de bathysca
phe op 180 kilometer uit de kust de
plaats waar de grote gebeurtenis zou
plaats vinden.
Per dinghy voer de bemanning naar
het apparaat. Toen allen aan boord
waren, werden de 24 bouten van het
deksel dichtgemaakt, waardoor de
bol waterdicht was en om 9 minuten
over tien verdween het gele gevaar
te onder de golven. Het aan plank
ton rijke water was troebel en al
spoedig moesten de projectoren aan
gezet worden. In hun schijnsel ver
schenen talloze diertjes. Om het half
uur seinde de bemanning, dat alles
foed ging; het duiken ging snel tot
000 meter, een diepte, die om half
twaalf bereikt werd, dus met een
snelheid van 50 centimeter per se
conde. Het was zaak zich te haasten,
wanneer de bemanning lang genoeg
op de bodem wilde blgven. Door de
patrijspoorten zagen ze „de soep",
waarin vooral veel kwallen dreven,
steeds dikker worden.
Twee duizend meter: dit was het
record, dat in de Middellandse Zee
werd behaald. Ballast werd uitge
worpen om het dalen te verminderen.
Grote rode garnalen kwamen langs.
Victorie
Drieduizend meter: deze diepte
was om 12 uur bereikt. Toen waren
ze al voorbg het laagste punt, dat
Picard met zijn „Trieste had be
reikt. Het toestel gedroeg zich uit
stekend. Öm half twee: victorie! De
bol zakte langzaam op 4.050 meter
diepte op een modderlaag, bewoond
door zee-anemonen. Een schitterend
exemplaar van een haaiachtige vis
passeerde statig de patrijspoort. De
temperatuur van het water was 5°.
De motoren werden aangezet om de
omstreken te verkennen. Daarna
Advertentie.
Bent U modem ingericht?
Dan is hier hèt radiotoe
stel voor U: Het ERRES
5-Sterrentoestel.
fl. 333.-
ERRES RADIO
R. S. Stokvis Zonen N.V.
KY 536 J AM e
«•n der Heem fabrikaat
werden om zes minuten over 3
de buiten-batterijen (extra-bal-
last) losgekoppeld en vliegensvlug
steeg de bathyscaphe naar boven en
niets kon hem tegenhouden. Om 21
minuten over 3 werd de vlotter weer
zichtbaar aan de oppervlakte.
Bij de terugkeer in het arsenaal
bleek, dat 't toestel nog in prima staat
verkeerde. De bathyscaphe had de
proef schitterend doorstaan.
Laat nu net vet maar stromen, laat nu net vet maar gaan, PnTrdTj
Er is neen vlek in Holland, die CETREX kan weerstaan I (/^VLEKKENWATHl
(Slot van pag 1)
het hoog tijd dat deze caisson ging
verdwijnen. De bakken die de specie
van de binnenzijde moesten afvoeren,
konden slechts bij hoog water door de
nauwe openingen passeren en met de
komende waterstanden in zicht had
dit veel oponthoud kunnen geven
Maarde haveningang is nu weer
vrij. Zij het dan een klein uurtje la
ter dan was „getimed" doordat de
vloed minder snel opkwam dan vol
gens de getijtafels verwacht mocht
worden.
Het werk.
Dinsdagnacht waren bij laag water
de kranen van de caisson reeds open
gezet. Gistermorgen om zes uur be
gonnen daarop de drie pompboten
„Zeearend", „Zeeleeuw" en „Dolfijn",
met een totale capaciteit van 3400
m3 per uur, met het leegpompen
van de caisson, waarin het water nog
vijf meter hoger stond dan het bui
tenwater.
Tegen één uur 's middags moest
volgens de berekening de caisson
drgvende zijn, doch toen om kwart
over één de sleepboten „Schelde",
„Willem" en later de „Johanna" het
sein kregen om te gaan trekken,
was er nog geen beweging in het
gevaarte te krijgen. De vloed kwam
te langzaam op. De pompboten gin
gen verder met grote massa's wa
ter uit te spuwen, en eerst om
Smaken verschillen
maar alles smaakt beter
met REMIA MARGARINE.
twee uur was er enige beweging te
bespeuren, nadat de „Zeemeeuw"
aan de landzijde een handje was
gaan meehelpen.
Langzaam, tergend langzaam, ging
de „deur" open. Nog twee sleepbo
ten, de „Rene" en de „Bona Spes",
maakten vast om de caisson rond te
trekken, maar men moest toch nog
een uurtje geduld hebben voordat
er merkbare vooruitgang viel te be
speuren. Tegen vier uur verleende
de vloed de volle medewerking, er
kwam ook voldoende water op de
nieuwe ligplaats en zo kon om
kwart over vier de eigenlijke sleep-
tocht beginnen.
Twee rode boeien hadden nauw
keurig de plaats afgebakend waar de
caisson moest komen te rusten, in
afwachting van haar nieuwe bestem
ming. De baggermolen „Upsalon" en
twee drgvende kranen lagen gereed
om het gevaarte over te nemen en
met de draden op de winches naar
de juiste plaats te trekken. Even
had dan de vloed de uitvoering van
het plan vertraagd, doch toen ver
liep alles vlot. Om 4.43 ui— werden
de afsluiters opengedraaid, de cais
son zonk op de bodfem en twaalf mi
nuten later konden de sleepboten in
rukken.
En terwgl ingenieurs en uitvoer
ders weer reeds plannen voor 'de
volgende dag beraamden, tuften aan
de binnenkant van de dijk onophoude
lijk de treintjes met Maaslei, om het
kolossale dgklichaam verder af te
werken. Want al is de zeewering
gereed, de dgk moet ook van een
KERKNIEUWS
Bevestiging en intrede.
Ds. Van Duyne.die de tweede i
dikantsplaats bij de Ned. Herv. Ge
meente te Souburg komt vervullen,
zal 9 Mei a.s. intrede doen. Ds. Hij-
mans uit Amsterdam treedt op als
bevestiger
BABTISTEN GEMEENTEN
laag met teelaarde worden voorzien,
waarop straks weer besproeiing mo
gelijk zal zijn. De laatste weken
wordt hiervoor nog wekelgks 8000
ton klei per week tangevoerd en
in de haven, het gereedmaken
verfwerkt.
Met de verdere opruiming 't ge
reedmaken van de fuik, waarvoor de
bruggen reeds klaar zgn, vormt dit
het sluitstuk van een imosant stuk
Waterbouwkunde, dat de grootste
bewondering afdwingt.
DE VERWOESTENDE UITWERKING VAN DE H-BOM
Op deze kaart zgn de verschillende
stadia aangegeven van de uitwerking,
die de H-bom heeft. De explosie van
de H-bom zal in de kern met een mid
dellijn van IS km totale vernietiging
veroorzaken. Dit betekent dat een
stad als Utrecht en haar omgeving in
één slag verdwenen zal zijn. De ver
woestende gevolgen zijn echter veel
verder merkbaar, zoals onze kaart
aangeeft. Bij vergelijking van de ver
woestingscirkel op de kaart van Ne
derland zou men kunnen concluderen,
dat met 7 d 8 H-bommen Nederland
plat ligt. Men dient hier echter bij te
bedenken, dat de destructieve uitwer
king van één bom-explosie in het cen
trum van ons landal voldoende is om
ons gehele volksbestel voor de loop
van vele jaren volkomen te des
organiseren.
ALGEMENE VERGADERING C.H.U.
Na 1945 betere verhouding
met A.R.-partij.
Woensdag kwam de Christeiyk-
Historische Unie in Krasnapolsky te
Amsterdam byeen voor haar ja
lijkse algemene vergadering. Deze
vergadering, die ieder jaar op Woens
dag na Pasen gehouden wordt, was
ditmaal in verband met de a.s. Sta
tenverkiezingen twee weken ver
vroegd.
De vergadering werd geopend door
de in deze vergadering herkozen
voorzitter, de heer H. W. Hilanus.
De heer Tilanus zei in zgn ope-
nigsrede, dat het doel van de C.H.U.
niet is, om naar de regeermacht te
grijpen, maar om de door haar bele
den beginselen in het volksleven uit
te dragen en tot erkenning te bren
gen.
Ten aanzien van de samenwerking
met de Anti-Revolutionnaire partg'
zei de voorzitter, dat onderlinge be
strijding, zoals die voor de oorlog nog
wel eens voorkwam, in de jaren na
1945 vrijwel niet meer is gezien en
heeft plaats gemaakt voor waarde
ring van eikaars standpunt. Spr.
stelde voor, de A.R.-partg telegra
fisch geluk te wensen met haar 75-
jarig bestaan. Voorts deelde de heer
Tilanus nog mede, dat het in het
voornemen ligt, eind October een spe
ciale landbouwconferentie te beleg
gen.
DE CRITIEK OP MINISTER
STAF.
De heer Tilanus betoogde, dat de
huidige internationale spanningen en
de daaruit voortvloeiende militaire
lasten ons land, en wel in het bijzon
der voor de C.H.-geesteverwant, mi
nister Staf zeer bijzondere zorgen
met zich meebrengen. Het heeft spr.
bijzonder verbind, dat deze minister
in de Eerste Kamer zijn begroting
met succes heeft kunnen verdedigen.
„Dit heeft mij temeer verblijd", aldus
de heer Tilanus, „omdat kort tevoren
op het congres van de liberalen de
leider dier party zich niet had ont
zien een scherp critisch geluid ten
opzichte van deze minister te laten
horen. Hg wees er op, dat de verant
woordelijke politieke leiders, ook al
behoren zij tot de oppositie in 's lands
belang zeer voorzichtig moeten zijn
met het ondermijnen van het gezag
van een bewindsman.
Ten aanzien van het S.E.R.-advies
ig zei
de heer Tilanus, dat dit advies heeft
vastgehouden aan de gedachte van
de sociale verzekering en het staats
pensioen heeft t'
Ontwerp bedrijfsver-
Gedachtenwisseling over
internationale gebeurtenissen
gevraagd.
De Tweede Kamer heeft Woens
dagmiddag zonder hoofdelgke stem
ming het ontwerp bedrgfsvergunnin-
genwet goedgekeurd, nadat enige in
gediende amendementen waren ver
worpen.
Vervolgens gaf de communistische
heer De Groot als zijn mening te
kennen, dat een gedachtenwisseling
in de Kamer gewenst is in verband
met enige recente internationale ge
beurtenissen, als de strijd in Indo-
China, de ontploffing van de Ameri
kaanse waterstofbom en de collec
tieve veiligheid in Europa. Hij vroeg
of de Kamer door een nota in de ge
legenheid kan worden gesteld haar
houding te bepalen voor de conferen
tie in Genève.
Uitvoerig werd daarna gesproken
over de nota inzake de verdere ont
wikkeling van de werkzaamheden
van de N.V. vuilafvoermaatschappy
„V.A.M." te Amsterdam.
Het debat concentreerde zich op de
volgende punten: welk systeem
moet worden toegepast, op welke
wijze moet de vuilverwerking worden
fefinancierd en welke instantie moet
eoordelen.
De minister verklaarde geen voor
keur te hebben voor een bepaald
systeem.
De bewindsman meende, dat in
Nuenen een halfgroot bedrgf zou
kunnen worden gesticht 3.6 milli-
oen). Dan is er het Raspbedrgf te
Schiedam 500.000) en er zijn eni
ge serieuze candidaten 3 millioen),.
waarmee gezamenlijk 7,1 millioen
gemoeid zou zgn. De overblijvende
2.9 millioen zou dan een reserve zgn.
De stichting compost ware te fi
nancieren met 1 millioen.
De nota werd voor kennisgeving
aangenomen.
Geen tijd, geen tijd... uitdrukking
van deze eeuw! Het werk stelt hoge
eisen. Ontspanning en vermaak spelen
een steeds belangrijker roL Drukker
en jachtigcr wordt het leven. Dat ts
allemaal niet erg, zolang U maar een
middel hebt, dat de balans m even
wicht houdt Doe nü een beroep op
de Natuur zij zal U helpen. Zij geeft
U het besce dagelijkse middel ter op
wekking en verkwikking, de natuur
zuivere KJNG.pcpcrmunt Het is aan
U om daar iedere dag dankbaar van
te profiteren!
PEPERMUNT
het beste dagelijkse middel ter opwekking en verkwikking
Feuilleton door MARGARET MALCOLM
31
„Vreemd, erg vreemd!" ging hg voort
en Serena achtte zich verplicht tegen
deze woorden, die ze als een soort cri-
tiek beschouwde, op te komen.
„Ik vind het niet vreemd", merkte
Serena haastig op, „maar integendeel
heel prettig. Ofschoon we hier in het
hartje van Londen zijn, is het er toch
zo rustig..."
„Ja, kindlief", zei de vreemdeling,
nu heel vertrouwelijk, „dat geloof ik
best. maar ik bedoelde niet, je woning
te critiseren. Ik vond het alleen zo
merkwaardig, dat dit huis eens het
eigendom is geweest van... je over
grootvader. Tezamen met het grote
gebouw, waarbij het oorspronkelijk
behoorde".
„Mijn overgrootvader! Maar...
maar ik begrijp u niet. Mijn vader
heeft een boerderij bij Bodmin en ik
ben er zeker van, dat geen van zijn
voorouders ooit een huis in Londen
heeft bezeten. En allerminst zulke
grote eigendommen!"
„Neen. ik geloof wel, dat je gelijk
hebt." klonk het droogjes, „maar ik
had het over de familie van je moe
der".
„Mijn moeder!" riep Serena adem
loos. „U bedoelt... dat u weet wie ze
waa?"
„Je meisjesnaam was Barbrook,
nietwaar?" hernam hg, haar vraag
met een wedervraag beantwoordend.
„En je moeder heette Serena, evenals
jij?"
„Ja. dat is zo
„En weet ie ook de meisjesnaam van
je moeder? vroeg hg ernstig.
„Ja, maar pas sinds kort. Ik had er
thuis nooit van gehoord, maar in Lon
den heb ik een afschrift gekregen van
haar huwelgksakte. Mgn ouders zgn
een jaar voor ik geboren werd te Bod
min getrouwd. En moeder heette -an
haarzelf Lowdham".
„Dat klopt. Bovendien draag je op
het portret een ring. die ze op haar
twee-en-twintigste verjaardag ten ge
schenke kreeg. Ik kan het weten, want
ik heb haar die ring zelf gegeven".
Serena zette zich op de vensterbank
en wendde even haar blik van meneer
Chancton af. Toen hernam ze min of
meer haperend: „U... u weet niet, hoe
wonderlijk 't me aandoet, met iemand
te praten, die miin moeder heeft ge
kend. Ze was zo flink.en zo dapoer
„Dapper?" viel hij haar op scherpe
toon in de rede.
„Ja... ik geloof niet .dat ik oneer
lijk ben tegenover mijn vader, als ik
zeg, dat ze niet gelukkig was. Ze ver
schilde zo hemelsbreed van hem".
«Dat weet ik!" riep hjj zuchtend,
terwgl hg naast Serena ging zitten.
„We begrepen, dat het huwegk niet
zou kunnen slagen..."
„We?"
„Ja, haar vader, haar moeder en ik.
Je moet weten, dat zij en ik in die da
gen... O, we waren niet officieel ver
loofd. omdat ze nog zo jong was; goed
één-en-twintig en ik was ruim tien
jaar ouder. Ik vond daarom, dat ik
moest wachten, tot ze gelegenheid had
gekregen wat meer van de wereld te
zien en te weten wat ze wilde. Nu",
ging hij voort, zenuwachtig de handen
tegen elkaar wrijvend, „nu wenste ik,
dat ik destijds het geluk had gegre
pen.. ik zou haar tenminste goed ver.
zorgd hebben. Wanneer is ze gestor.
ven?"
„Zes maanden geleden", antwoord
de Serena, zacht naar hand in de zijne
leggend. „Het hart begaf haar en ze
stierf op zekere nacht m haar slaap".
Serena voelde, hoe zijn magere hand
vast de hare omklemde en was diep
begaan met de man. die haar moeder
had liefgehad. Na even gezwegen te
hebben vroeg ze zacht:
„Wilt u me iets van myn moeder...
en van haar familie vertellen?"
„Natuurlijk", antwoordde meneer
Chancton. zich met kracht beheer
send. „Maar zet je geen onjuiste
denkbeelden ln het hoofd, Serena... ik
mag je toch zo wel noemen, niet
waar?"
„Dat spreekt vanzelf", glimlachte
ze.
„Goed. En noem mij dan oom Eve-
i-ett... tenminste zo gauw je er aan
kunt wennen.Haast is er niet b:; maar
ik zou het prettig vinden als je het
deed. Wat nu je familie betreft, heb
ik je al verteld, dat je overgrootvader,
een rijke man, hier gewoond heeft. Je
grootvader was echter maar de jong
ste zoon uit een groot gezin, zodat er
voor hem weinig overschoot. Mis
schien kwam dat feit hem nog eens
ten goede, want nu kon hn een be
roep kiezen, dat hem aanstond, na-
tuurlgk van zijn familie een „heren-
beroep" noemde. Na verloop van tijd
werd hij doctor in de wgsbegeerte. Hg
was een van de beste, vriendelijkste
mensen die ik ooit heb ontmoet. Uiter
aard werd er op aangestuurd, dat hij
een rijke erfdochter zou trouwen
hij had er immers de toentertijd dubbel
tellende maatschappelijke positie voor
maar hg koos de dochter van een
dominee. Een meisje zonder celd, voor
hem de enige vrouw ter wereld. Je
moeder was hun enig kind, dat ze let-
terlgk aanbaden, waarschijnlijk ook
wat verwenden, 't Was zo moeilijk,
dat kind met kaar lieve gezicht en
aanvallige manieren niet een beetje te
verwennen. Om kort te gaan, werd er
besloten, dat we binnen een jaar zou.
den trouwen, wanneer zij er nog O'-er
dacht als toen. Ze ging een poosje bij
een tante in Bodmin logeren en.daar
ontmoette ze je vader. Ik weet niet,
hoe hii er tegenwoordig uitziet, maar
destijds was hg een knappe jonge reus,
met een tong, die het hart van een
meisje wist te ontroeren". Zuchtend
ging meneer Chancton voort: „En dat
deed hij het hart van je moeder. Ze...
trouwden dus en wij hoorden het eerst
later. Toen ze met hem haar ouders
kwam bezoeken, werd het hun al heel
gauw duidelijk, dat dit avontuur op
een mislukking moest uitlopen. Een
lief, verstandig, gevoelig meisje..., en
een knappe jonge bruut.Misschien"
hier schudde „oom Everett" even
het hoofd „lieten wij ons wantrou
wen en onze teleurstelling wat al te
duidelgk blijken en zij had een trots
karakter. Ze ging met haar man naar
Bodmin terug en dat was het laatste
wat we van haar hoorden. Haar .i-
ders, bang dat ze door opdringerigheid
van hun kant haar 't leven nog moei
lijker zouden maken, wachtten op de
eerste stap harerzijds en wachtten
tevergeefs. Eenmaal heb ik, buiten
hun medeweten, getracht, haar terug
te zien en het toeval heeft gewild, dat
ik haar in de stad ontmoette. Ze hield
het hoofd fier omhoog en ik begreep,
dat ze nooit het uit eigen vrge wil ge
kozen leven zou ontvluchten, hoezeer
het haar ook mocht hebben teleurge
steld".
„Ik geloof", merkte Serena aarze
lend op, „dat mijn vader op zijn ma
nier wel van haar hield. Eerst na
haar dood is hy zo vreselijk veran
derd..."
„Ja, meneer Dane heeft me zo onge
veer verteld, wat voor leven je hebt
gehad", hernam de bejaarde advocaat,
opstaande. „Nu kindlief, weet je ten
minste iets meer over je afkomst en
zo".
„Ja", zuchtte Serena. „Ik ben blij,
dat u gekomen is. Het zal erg prettig
zgn, een... oom te hebben".
„O, je hebt nu veel meer", zei hij
opgewekt, terwijl hij zijn keurige was
lederen handschoenen aantrok. „Je
hebt grootouders. Ze leven allebei
nog. natuurlijk een beetje broos van
gestel, maar toch, alles in aanmer
king genomen vrij gezond. Ze zullen
het heerlijk vinden als ze horen dat
ze een kleindochter hebben".
„Weten ze dat dan niet?" vroeg
Serena snel.
„Neen, je moeder heeft het hun
nooit laten weten, of ze ook kinderen
had.Ze heeft helemaal niet geschre
ven. Maar de oudjes zullen je onge
twijfeld hartelgk verwelkomen".
„Ja", zei Serena langzaam. Ze be
sefte hoe de zaak zich had toegedra
gen. Haar moeder had zich te sterker
aan haar trots vastgeklampt, omdat
ze heel best wist, dat het met de
man. die zij als echtgenoot had aan
vaard. niet al te best gesteld was. Aan
de andere kant waren haar diep ge
schokte ouders niet in staat geweest
de bekoring, die van zo'n man kon
uitgaan, te begrijpen. „Meneer... oom
Everett, bedoel ik", ging Serena voort
„u moet me niet onredelijk vinden,
maar... ik dien me nog aan dit alles
te wennen! Ik weet niet, of ik er wel
op gesteld ben, hen te ontmoeten,
want ik meen, dat ze haar niet aan
zichzelf hadden moeten overlaten. Ze
had hen immers nodig! Ik wil niet
hardvochtig of wraakzuchtig zijn,
maar ik kan op 't ogenblik de kwestie
nog slechts van' één kant, die van mgn
moeder, bekijken. Zegt u dus voorlo
pig nog niets, alsjeblieft".
