BESTE J de beste stand: sta op STB mms DE RUU Na een bezoek aan een Parijse rommelmarkt mosselen eten! r A.R. VIERDE JUBILEUM MET GROTE T00GDAG BOEREN SLAAGS GERAAKT OP „GECORRIGEERDE" AKKER MAANDAG 5 APRIL 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE JOURANT 6 IN SFEERVOLLE EETHUISJES. Verscheidenheid van mensen is soms al te groot! (Van onze Parijse correspondent). De Partfzenaars vinden dat hun „Marché aux paces"-, hun vlooien markt bedorven is door buitenlanders, die alles voor veel te hoge prij zen opkopen. Het gevolg is dat het eigenlijk niet moer mogelyk is om op deze, als een stad zo grote, markt 'tets voor een zacht prijsje op de kop te tikken. Trouwens vlooienmarkt is langzamerhand een geheel verkeerde naam geworden; men kan er nog wel allerlei oude spullen kopen maar men vindt er ook grote wijken, waar de prachtigste en ook zeldzaamste antieke meubelen worden verkocht. Alle stijlen, alle „époques" zjjn vertegenwoordigd. Maar je betaalt er net zoveel of soms ook nog wel meer voor dan by een antiquair. De Marché is Zaterdag, Zondag en Maandag geopend en wordt dan inder daad bestormd door de vreemdelingen die voor veel te veel geld allerlei an tieke zaken mee naar huis willen ne men. Voor de markt staan kilometers lange rijen auto's met nummerborden uit alle landen van de wereld. Vandaar dat je op de markt inderdaad nog wel alles kunt vinden, maar dat je heus niet behoeft te denken er iets waarde- door JAN BRUBSB vols heel goedkoop te kunnen kopen. De marktkooplieden kennen de waar de van him producten heel goed en aangezien er naar alle antieke zaken een zeer grote vraag is worden de prij zen steeds steviger. Veel peper. Voor veel Fransen is de* Marché langzamerhand meer een oord ge worden, waar je wat gaat wandelen, dan waar je gaat kopen. Een bezoek aan de Marché is een uitje, dat. de jonge Parijzenaar zijn liefje aanbiedt. Arm in arm slenter je dromerig tus sen buffetten uit de tijd van Lodewijk XIV en Duitse helmen uit de oorlog 1914-1918, radio's met eigenwijze neusgeluiden en zeer kostbare tafels van meer dan twee eeuwen oud. Zo'n wandeling eindigt dan steevast in één van die karakteristieke cafeetjes, zo als je die alleen maar op de Marché vindt. Specialiteit: warme mosselen, in paardenvet gebakken frites, Beau- jolais en zoete wijn. Met wijn. Wij hadden een portie mosselen be steld en een „filïette", een derde liter wijn. De wonderlijkste lieden verza melen zich in deze populaire kroegen, waar heel de dag tot diep in de nacht een harmonica speelt, waar de men sen van de markt, de geliefden, de handelaars in oud roest en de rijke Amerikanen, de boertjes van buiten en de wat lichtzinnige meisjes mosse len en frites komen eten en wijn, veel wijn komen drinken. Een boer uit Auvergne, gekleed in een blauw jak en met een hoog, glim mend zwart petje op kwam voor een gulden per stuk zwarte Auvergnaatse worsten, Andouillette geheten, aan bieden. Hij liet eerst iedereen een plakje proeven, waarna ook practisch iedereen een worst kocht. Toen kwam de vlotte vlugge dienster ons de mos selen brengen, waar zoveel peper op verknoeid was, dat je er de tranen van in je ogen kreeg. Het echtpaar naast ons deed zich tegoed aan frites en dronken gul wijn maar vond toch nog tijd om op een luidruchtige ma nier ruzie te maken over iets, dat hg verkocht had voor een prys die zij veel te laag vond. Een jonge arbeider kennelijk zeer verliefd op het mooie, jonge meisje aan zijn arm kwam wat verlegen binnen. Twee porto's bestel de hij. Franse verüefden drinken al tijd porto. Hé, grand-père. Daarna hield er een pracht van een Bentley voor de deur stil. Een keurige chauffeur sprong er uit om de Engel se dame en de Engelse heer te helpen Voorjaarsmoeheid PLEEGZUSTER BLOEDWIJN houdt U fit en energiek. Zeer versterkend en bloedvormend. Vraagt uw apotheek of drogist. uit te stappen. Ook deze dure klanten gingen aan een wat bemorst tafeltje zitten om mosselen te eten en slechte wijn te drinken. De Algerijn, die aan hetzelfde tafeltje zat krabde zich eens in zijn weelderige kroeshaar en zei iets in het Arabisch tegen zijn vriendin, die koperen ringen in haar oren droeg. Een oud mannetje van buiten, van top tot teen in het zwart gekleed schuifelde langzaam naar bin nen. Hij bestelde een glas Beaujolais, dronk het slobberend leeg en wilde zonder betalen verdwijnen, hetgeen niet gelukte. „Hé, grand-père", riepen de diens- sters in koor, „betalen s.v.p.". Ieder een lachte, grootvader ook. Dat pro beert hij nu iedere dag, vertelden de serveuses, die de oude man daarop 'n gratis glaasje aanboden. Oud roest. Een handelaar in oud roest begon op het tafeltje van de dure Engelsen een grote hoeveelheid roestige fiets onderdelen uit te stallen. De muzi kant, die meer dronk dan dat hij speel de kwam maar weer eens met zijn pet rond. Zo haaide hij een aardig dag loontje op, dat hij kennelijk besteedde om een flinke rode neus te krijgen. Noord-Afrikanen zaten te domine ren naast een heer uit de provincie, die verontwaardigd was over de prij zen, die men op de Marché durft te vragen. Een stel opgeschoten jongens rende als jonge honden door de volle donkere kroeg, waar grote bakken met mosselen en grote pannen met frites vettig stonden te geuren. Een middelbare scholier met een meester lijke snor vertoonde zich met een da me, die zijn moeder zou kunnen zijn maar het beslist niet was. Honden kwamen onder de tafeltjes zoeken naar stukken worst, mosselen, pom- mes frites. Toen zette de harmonica-speler weer in. Met een zeldzame vingervlug, heid en een onmiskenbaar talent. Heel de zaal, de rijke Engelsen, de Alge rijn, de geliefden, de ruziemakers, de middelbare scholier met zyn dame, grootvader en de diensters iedereen zong in koor mee. De mosselen en de frites dampten om nieuwe klanten te lokken. Pyromaan te OudGastel weer actief. Stichtte zijn 10e brand. De pvromaan. die de laatste maan den het od stro-klampen in Oud Gastel heelt voorzien, neeft weer eens de brand in oen vrg grote op slagplaats kunnen steken. Deze keer. de tiende brand, bleek Zaterdagnacht omstreeks half elf dat brand gesticht was bij de land bouwer Huysmans aan de Oude Dijk aldaar. De brandweer en de politie waren vrijwel kort na het geven van het alarm ter plaatse. Daar er geen gevaar voor de ge bouwen bestond heeft men deze stro- klamp met ongeveer 5000 kg laten uitbranden waarbij echter ook een dorsmachine een prooi der vlammen werd. Er mocht echter niemand in de omgeving van de brand komen. Bij vliegramp in Turkije 23 doden. Drie en twintig personen, onder wie twee leden van het Turkse par lement, zijn om het leven gekomen, toen Zaterdag een Turks passagiers vliegtuig ontplofte en neerstortte, kort nadat het van het vliegveld Adana was opgestegen. IN AHOYHAL TE ROTTERDAM. Geschenk van 120.000. In de Ahoyhal te Rotterdam vierde Zaterdag de Anti-Revolutionnaire Partij zijn 75-jarig bestaan met een grote toogdag. Na gemeenschappe lijke zang, schriftlezing en gebed sprak de voorzitter van het centraal comité, dr. J. Schouten, z(jn ope ningsrede uit, waarin hij herinnerde aan de oprichting der party door dr. Abraham Kuypcr. Daarna werd het woord gevoerd door prof. P. S. Gerbrandy, die sprak A.N.W.B.-autobeurs in Den Haag. Een nieuwe initiatief, van de A.N. W.B. zal het aanzien van de handel in tweedehands auto's waarschynlyk gaan veranderen. Het plan is, bij wij ze van proef, een „antobeurs" in Houtrust in Den Haag te organise ren. Deze beurs, die van 17-20 Mei ge houden wordt, is niet bedoeld om de bestaande handel in tweede-hands auto's dwars te zitten. Indien men zich echter realiseert, dat in deze branche veel kaf onder het koren schuilt, is het welhaast vanzelfspre kend, dat uit de brede ledenkring van de A.N.W.B.-automobilisten 't verzoek kwam om meer zekerheden te scheppen bij het aanschaffen van een tweedehands wagen. De grote vraag was echter hoe de A.NAV.B. aan dat veelvuldige verzoek zou moe ten voldoen. Op het spoorwegstationnetje te Woodbridge (Suffolk) moet men zich wel zeer behelpen: de rails vertonen n.l. een afwijking, waardoor het ge vaarlijk is er met een zware locomo tief overheen te rijden. Men heeft er echter iets op bedacht, want de goe derenwagons, die langs dit spoor moesten passeren, konden toch niet eeuwig in Woodbridge blijven staan. Twee boerenpaarden zijn bij het ran geren ingeschakeld. Dr. Jagan gearresteerd. 9 Aan dr. Jagan. voormalig premier van Brits Guyana (hij werd als zodanig door de Engeisen afgezet, omdat hij van com munistische gezindheid wordt verdacht), werd door de BYitse gouverneur der kolo nie. sir Alfred Savage, een verbod opge legd om Georgetown te verlaten. Kort daarop werd dr. Jagan gearresteerd in een dorp ongeveer 65 kilometer van Geor getown Hij zal Maandag heden voor de rechter worden geleid. over „De Anti-Revolutionnaire oartij in haar nationale betekenis". 'Prof Gerbrandy wees er in ziin rede op. dat vrijheid, recht en nationaal ka rakter de drie voornaamste grond lagen zijn van iedere staat. Vervolgens sprak de minister van Economische Zaken, prof. dr. J. Zijl stra, ds. J. H. Velema en dr. A. A. Li. Rotgers. die namens het comi té Jubileumactie 1954 het Centraal Comité een jubileumgeschenk aan bood: een gift van honderdduizend gulden en twintigduizend gulden aan jaarlijkse bijdragen voor een periode van vijf jaar. Hierna sprak de heer L. F. Duy- maer van Twist over de taak van de jongeren in het partijleven. Prof. L. W. G. Scholten hield een voordracht over de opbouw van de Anti-Revo lutionnaire partij en betoogde, hoe deze steeds net gemeenebest had ge diend. De minister van Verkeer en Wa terstaat, mr. J. Algera, was de vol gende spreker. Mr. Algera gaf een kort overzicht van de plaats, die de partij in het tegenwoordige staatsbe stel inneemt. Tenslotte sprak ds. H. S. J. Kalf te Bennebroek over het verband tussen de Christelijke godsdienst en de Anti-Revolutionnaire party. WEER EEN AGRARISCH GRENSINCIDENT. Vroegere eigenaar kwam met riek de grens over. In het „gecorrigeerde" gebied aan de NederlandsDuitse grens is het op nieuw tot een grensincident gekomen. Toen Vrijdag de knecht van de pachter K. te Siebengewald op het land van zijn baas wilde gaan werken, kwam de vroegere eigenaar, de Duitser Johan Schabrucken. met een riek gewapend de grens over en joeg de man weg. Deze stelde zich terstond met zijn pa troon in verbinding, die kort daarop zelf naar het land ging, terwijl politie mannen 7/ich in de buurt in hinderlaag legden. Het duurde niet lang, of S. verscheen ten tweede male. Het kwam tot een woordenwisseling tussen beide boeren, die al spoedig slaags raakten. Toen verscheen de politie en maakte proces verbaal op tegen de Duitser. Het betrokken land was na de oorlog door het Nederlands beheersinstituut aan de gemeente Bergen verkocht, maar op formele gronden werd deze verkoop het vorig jaar nietig ver klaard. S. eiste zijn grond terug, maar de gemeente Bergen ging in beroep omdat met overheidsgeld voor ette lijke tienduizenden cultuurtechnische verbeteringen op de grond waren uit gevoerd. De pachter van de grond zag er echter geen heil meer in, de pacht overeenkomst te verlengen en deed I hiervan mededeling aan de gemeente Bergen en aan Schabrucken. De ge meente Bergen was toen van mening dat zij het recht had de grond aan een ander toe te wijzen Schabrucken echter meende ook op deze gronden zijn eigendomsrechten te kunnen doen gelden. Uitgaande van deze redene ring verjoeg hij de knecht van de nieuwe pachter, toen deze op de akker aan het werk wilde gaan. Emigratie naar Australië is verdubbeld. Het aantal aanmeldingen in Ne derland voor emigratie naar Austra lië in de eerste drie maanden van dit jaar, is, vergeleken met de overeen komstige maanden In 1953, verdub beld. In 1953 waren er byna 8000 Nederlanders, die naar Australië emigreerden; thans kan verwacht worden, dat een aantal van 16000 zal worden bereikt. Dit werd medegedeeld door de heer T. H. E. Heyes, secretaris-generaal van het departement voor immigra tie in Australië, die enkele dagen in ons land vertoefde. Met de Neder landse emigratie-autoriteiten werd overeenstemming bereikt over een aantal punten betreffende de gang van zaken bij het vervullen van for maliteiten en cmbarkatie. Geallieerde militairen in Oost-Duitsland. De eerste secretaris van het cen trale comité van de Oostduitse so- cialistsche eenheidspartij, Ulbricht, heeft Zondag verklaard, dat de mili taire functionarissen, die by de ge allieerde bestuursraad zijn geaccre diteerd, zich niet vrij in Oost-Duits land kunnen bewegen, als er met hun land van herkomst geen normale be trekkingen zijn gevestigd. Hij voegde er aan toe: ..Ais sommige regerin gen zeggen, dat de democratische re publiek zich niet kan mengen in za ken van de Westelijke autoriteiten, antwoorden wij. dat wij ons kunnen bemoeien met alles wat op het Duit se gebied gebeurt. Dit is onze plicht". Hy spoorde de Westduitse commu nistische party aan tot het organi seren van een massabeweging in W. Duitsland ,die de onmiadellyke te rugtrekking zou moeten eisen van atoomartillerie uit West-Duitsland. Ulbricht stelde voor, dat delegaties uit de Oost- en Westduitse parlemen ten een gemeenschappelijke tekst op stellen voor een verklaring, waarin een verbod van atoombommen en dergelijke wapens van massavernie tiging wordt geëist. Ex-voogdes in appèl. Naar wij vernemen heeft de ex- voogdes van Anneke Beekman, mevr. G. M. L. van M. uit Hilversum, die op 22 Maart j.L werd gearresteerd en wier gevangenhouding door de recht bank te Amsterdam op 30 Maart j.L werd gelast, tegen deze beslissing ap pèl aangetekend bij het geréchtshof. Binnenkort zal het hof in raadskamer dit appèl behandelen. Feuilleton door MARGARET MALCOLM 28 „Ik zie niet in, waarom?" hield hij koppig vol. „Maar zie je dan niet in, dat ik, als niemendalletje, zonder een pen ny op zak, een heel goed huwelijk heb gesloten?" hernam Serena op volkomen zakelijke toon, als iemand die de situatie kalmpjes onder de ogen ziet. „En zij is heus niet de eni ge, die er zo over zal denken." „Ja... maar...," zei hg niet op zijn gemak. Hij kon niet ontkennen, dat er veel waarheid in haar woorden stak en tenslotte had hy de vorige avond, toen ze onenigheid kregen, nog juist zo'n opmerking binnen ge houden. „O, ik weet het wel',, ging ze kalm voort. „Het is te verwachten en per slot van rekening nog waar ook, vind 3e met?" „Och... zei hij aarzelend, „eigen lijk doet het me genoegen, dat je in elk geval erkent...," verder kwam hij niet, want haar plotseling blyk geven van wereldwijsheid had nem min of meer uit het veld geslagen. Nog kort- gegleden zou hy haar tot zoveel door zicht niet in staat hebben geacht en nü besefte hij, hoe weinig hij af gezien van enkele oppervlakkige dingen feitelijk van haar afwist. Niet voor het eerst dacht hy dat het wel interessant kon zyn, haar nader te leren kennen. Hij had geprobeerd, tot de intiemste roerselen van haar gemoed door te dringen toen de idee by hem was opgekomen, dat hij haar wel het middelpunt van een to neelstuk zou kunnen maken. Thans wist hg, zonder enige twijfel, dat hy 'dit stuk nooit zou schry'ven en zijn nieuwsgierigheid iets zeer persoon- ly'ks had gekregen. Wat hem nogal van zijn stuk bracht. Nick stelde John schriftelijk van 't huwelyk op de hoogte. Dit leek hem het gemakkelykst, want nu zou, wan neer John over een week of zo terug kwam, het allemaal oud nieuws zyn en John zou zgn gelukwensen per brief hebben gezonden. Er was intus sen nog iets, waarvan Nick géén, maar John wel gewag maakte. Hy schreef op zgn oude, harteigke ma nier: „Mgn allerbeste wensen voor jul lie beider geluk.. De shcilderg van Serena geef ik jullie als huwelyks- cadeau, in de hoop, dat je er pry's op stelt. Natuurigk willen jullie nu de flat alleen hebben en gelukkig heb ning met mij wil delen. Te oordelen naar zyn beschryving is de indeling ongeveer dezelfde als van de flat, maar bovenin een groot huis Er is dus daklicht, wat me heel goed uit komt. Ui geniet hier heel watIk was vergeten, dat er zoveel heer lijks te zien viel Toen Serena de brief opvouwde en weer aan Nick overhandigde, begon hg te lachen. „Een tactvolle kerel, die John, niet waar? Nu, in de gegeven omstandig heden is het prachtig, want ik be twijfel, of we zo vlak bij hem de schijn van innig verliefd echtpaar zouden kunnen ophouden. Nogal gek, dat mijn leugen, als zou die schiïde- ry zijn huwelijksgeschenk zyn, nu heus waarheid is geworden!" „Ja, maar 't lyKt niet erg eerhjk tegenover John", vond Serena. „Ten slotte moet hy toch van zyn werk leven, is 't niet?" „Dat zeker", antwoordde Nick ach teloos, „maar nu hy eenmaal beslo ten heeft, het ons te geven, zou je hem niet ertoe kunnen bewegen, er iets voor aan te nemen. Overigens zullen we, ook al wordt het stuk ons eigendom, hem toch gelegenheid moe ten laten, het tentoon te stellen en ik heb je al gezegd, dat het m. i. voorgoed John's naam als schilder zal vestigen". „Ik hoop, dat het zo zal gaan", zei Serena ernstig. „Ik zou dan 't gevoel hebben, dat „Dat het wat goed maakte, omdat jg hem een blauwtje liet lopen", vul de Nick aan. „Zeg eens, Serena, je houdt toch immers veel van John?" „Ja, zeker", gaf ze ronduit toe. „Hg is iemand van wie je wel moet houden. Je hebtje hebt die woor den van Corinna toch niet ernstig opgenomen, wel?" „Lieve hemel, neen!" ontkende hy haastig. (Ten slotte zou het toch al te gek z\jn als zgn huwelijk met Se rena haar na,der tot John zou bren gen!) Nick had in deze dagen weinig te doen. „Lompen en Vodden" liep na honderden voorstellingen ten einde en van het nieuwe stuk: „De rollende Steen", zouden, op een enkele voor lopige lezing na, de repetities eerst over een week of zo beginnen. Een feit, dat Nick intussen slechts matig aanstond, omdat die lezing hem allerminst had bevredigd. Het sprak van zelf, dat een toneelgezel schap eerst wat moeite had, zich in het spel in te leven, maar ten slotte waren het allen beroepsartisten, ter wijl Corinna de rol tot zekere hoogte had bestudeerd. Toch was het juist haar vertolking, die hem 't meeste hoofdbreken bezorgde. Ze scheen de rol van een heel andere kant te bekij ken dan zyn bedoeling was. Voorlopig had hy niets gezegd, om dat de échte repetities nog niet wa ren begonnen. Als het eenmaal zover kwam. zou hg het haa moeten uit leggen. Indienze ten minste luis teren wilde! Horace Jankin en hy hadden rond uit over de kwestie gesproken. Co rinna met Mark Dalby als rugge steun was een ander personage dan Corinna als medewerkster van een man, die een ideaal stuk voor haar had geschreven en met wie ze ver loofd was. Niet, dat Nick dadeigk aan een contractbreuk harerzijds geloofde. O, neenmaar als de nieuwe rol haar niet beviel zou ze ongetwijfeld wel het een of andere middel vinden om zich van haar verplichtingen te doen ontslaan. Ziekte, waarschijnlijk. En in dat geval zou 't onverstandig zyn, er ruzie over te maken. Voor Nick's tweede stuk „De rollende Steen" zou 't allernoodlottigst zyn als er reeds by voorbaat kabaal om ontstond. Neen, Corinna had er wel voor ge zorgd, dat ze een sterke oositie in nam. In tegenstelling met Nick en Jankin was ze feiteigk onkwetsbaar. Bg deze situatie schoot er voor de auteur van het stuk slechts één ge- dragslyn over: zo geduldig mogelijk afwachten en hopen, dat hy zien no deloos ongerust nad gemaakt. Intus sen had Corinna's huwelyk met Dal by hem meer doen verliezen dan haar persoon; nameigk het vertrou wen in eigen werk, al durfde hy dit zichzelf niet bekennen. O, als hg slechts een goede inval kreeg voor het schryven van ndg een stuk! In dat geval zou alles wel terechtko men. Maar nu hg de idee om Serena 't middelpunt der handeling te ma ken had terzyde geschoven, liet de inspiratie op zich wachten. Zou hij wat men noemt „uitgedroogd" zijn Als „De rollende Steen" zelfs eens een mislukking bleek! Niemand, wie dan ook, kon hy in zyn vertrouwen nemen. Enhy wist zelf nauwelyks, of hy dit zou wensen. Zo lang geen ander van zijn vrees afwist, mocht hg er zich mee vleien, dat het een hersenschim was, maar als hij er eenmaal uiting aan had gegeven, zou ze barre weriielyk- heid zyn. In deze stemming ontving hg de van zyn reis teruggekeerde John en plotseling begreep Nick, dat hy die trouwe vriend deelgenoot van zijn zorgen kon maken. Natuurigk kwam het erop aan, geen verband te leggen tussen de beiae pas gesloten huwely- ken, maar John scheen hoegenaamd geen verband te zien. „Ik geloof", zei hy' peinzend, „dat ieder scheppend kunstenaar vroeger of later zoiets overkomt". „Heb jy dan wel eens gedacht, dat je nooit meer zou schilderen?" ..Lieve hemel, ja, hoor!" lachte John. „En in zekere zin leek ik er nog erger aan toe. omdat er in dit opzicht twee mogelijkheden waren: (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 5