KAPPIt EN DE GOUDEN HOORNS
BESTE
Clandestiene radiozenders in
Nederland een plaag
DE
RUIL
Avifauna
ECHTE OF VALSE VAN G0GH?
ZEEUWS KAPC0NC0URS TE
VLISSINGEN WERD SUCCES
17
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 23 MAART 1954
MEN PROBEERT ER GELD MEE TE VERDIENEN
Sedert 1945 werden reeds 300
overtreders betrapt!
po vier vrienden in Ryswijk waren opgetogen. Hun zelfgebouwde zen
dertje werkte. Maanden geleden hadden ze op school iets gehoord over de
grondslagen van de radiotechniek en direct al waren ze gegrepen door het
idee een eigen zendstation te bouwen. In een oud boekje hadden ze nog
meer wijsheid over dit onderwerp gevonden en vele weken lang besteedden
ze hun zakgeld uitsluitend voor de aankoop van radio-onderdelen. Nu was
hun eigen zender al enige dagen in de lucht en hun stoutste verwachtingen
waren overtroffen. Maar de P.T.T. stak een stokje voor dit spelletje.
Er waren klachten van Ypenburg
gekomen, dat het radiografisch con
tact met vliegtuigen ernstig gestoord
werd en tegelijkertijd kwamen 3r
klachten van bezitters van televisie
ontvangtoestellen. Ook radio- en te
levisiehandelaren trokken aan de bel,
want tgdens televisie-demonstraties
werd het beeld regelmatig gestoord.
De Bijzondere Radiodienst van de P.
T.T. te Voorburg toog op onderzoek
uit en met behulp van peil-appara-
tuur kon de zender worden opge
spoord. De jongelui werden in de
kraag gegrepen. Ze waren hogelijk
verontwaardigd, vooral, omdat ze
volgens hun zeggen een „nieuwe"
golflengte hadden ontdekt. Ze zaten
op de vyf-meter-band!
300 zenders betrapt.
Dit is, in enkele woorden, het ver
haal van één clandestiene zender.
Er zgn er, helaas, nog meer en de
PTT is genoodzaakt er met kracht
tegen op te treden. De zo oneindig lij
kende aether is namelijk al net zo
overbevolkt als ons eigen land en de
beschikbare ruimte voor alle moge
lijke radiogolven moet zo eerlijk mo
gelijk verdeeld worden. Er is geen
plaats meer voor „los-lopende" zen
ders.
Het kwaad van de clandestiene
zenders is niet van de laatste jaren.
Ook vóór de oorlog waren er al zul
ke aetherpiraten en een van de eer
ste en meest bekende was wel de
zender de „Nachtegaal". De heer A.
S. M. van Schendel, chef van de Bgz.
Radiodienst van de PTT, heeft des
tijds zelf aan de opsporing deelgeno
men. „Dat was op 9 Februari 1938",
zo vertelt hg, „en alle aanwijzingen
leidden naar een alleenstaande boer
derij in Twente. Urenlang hadden we
het liuis en de schuren onderzocht en
we hadden de hoop al opgegeven iets
te vinden. Maar toen gaf een ondoor
dachte uitlating van de boerin ons
de overtuiging, dat het toch niet he
lemaal pluis was. En eindelijk stoot
ten we toen op het voetenbankje,
spijkertje en toen drong het tot ons
door, dat het bankje van onderen
dicht was. Het zendertje zat er in!
Naderhand beseften we, dat een voe
tenbankje in een boerderij toch wel
heel ongewoon was, maar als je aan
zenders denkt, let je niet direct op
het verschil tussen een voetenbankje
en een stoof.
De heer D. Neuteboom, die er
thans nog geregeld op uittrekt om
deze zenders up te sporen, kan er
ook heel wat over vertellen.
„Voor geen geld ter wereld ga ik
er alleen op af. Altijd gaan leden van
de Rgks- of Gemeentepolitie met
mij mee. Ik heb er al een hersen
schudding opzitten en dat ik eens
bedreigd Den met een grote bijl, her
inner ik me nog als de dag van gis
teren, om nog maar te zwijgen over
de voor ons bestemde valkuil".
Wat bezielt deze clandestiene zen
der-organisators „Het zijn de ver
diensten" zo zegt de heer Neuteboom.
„Deze geheime zenders geven name
lijk gramofoonmuziek 0.50, 1
per plaat), reclame 2.— tot 4)
enbeledigingen. Die gelden ko
men op mysterieuze wnze Dinnen. De
zenders worden namelrjk elke Zon
dag verplaatst, maar niettemin we
ten de opdrachtgevers de omroeper
te vinden. By de opsporing verleent
de bevolking weinig medewerking,
misschien ook door de slechte ont
vangstkwaliteit van de Hilversumse
zender in het Oosten
ons land,
en Noorden van
nd. Dat het bedrnf overigens
nogal lonend is, blykt uit een uitla
ting van een gearresteerde: „Ik heb
toch een slechte Zondag gehad. De
verdiensten bedroegen maar honderd
gulden
Hoewel niet uitsluitend, wordt toch
veelal voornamelijk op Zondag clan
destien uitgezonden. Ze zitten voor
al tussen de 200 en 250 meter en de
ze golflengten beschouwen ze als hun
„eigen band". Soms komt net voor
dat ze, behalve de officiële zenders,
ook elkaar storen en dan ontstaat er
een hevige ruzie, die niet alleen tot
het luchtruim beperkt blijft.
Behalve storingen van de Hilver
sumse zenders hebben deze clande
stiene zenders nog vee' meer on hun
geweten. Zo werd het een vliegtuig
boven Twente eens onmogeiyk ge
maakt radiografisch contact met Xe
Bourget, het vliegveld van Parijs te
krggen. Het Loodswezen te Delfzijl
ondervond van een andere zender
ernstige storingen en een „amateur"
stemde zijn apparaat af op het mist-
vliegbaken van Schiphol. Enkele
voorbeelden, die voldoende aantonen,
waarom de Bgzondere Radiodienst
van de PTT jacht maakt op d
ae'therschuimers.
Luisterposten, klachten, eigen waar
nemingen en goede peilapparatuur
zorgen er voor dat deze boosdoeners
de dans niet ontspringen. Na de oor
log werden maar liefst ruim 300
clandestiene zenders in beslag geno
men. Hiervan opereerden er ruim
200 op de omroepbanden (22-250 m.)
en een kleine 100 op de specifieke
amateurbanden (20-80 m). Van de
eigenaars kwam er geen één met
een simpele bekeuring af.
Advertentie.
Koningin bij opening
der Boekenweek
H.M. de Koningin heeft het voor
nemen te kennen gegeven op Vrijdag
26 Maart a.s. de officiële openings
avond van de Boekenweek in het ge
bouw voor Kunsten en Wetenschap
pen te 's Gravenhage bij te wonen.
Adveri eruit
Voorjaarsmoelieid
PLEEGZUSTER
BLOEDWIJN
houdt U fit en energiek.
Zeer versterkend en
bloedvormend.
Vraagt uw apotheek of drogist.
DESKUNDIGEN TWIJFELEN
Als het schilderij echt is dan
is het slecht!
(Van een speciale verslaggever)
De geheime zender de Nachtegaal",
die op 9 Febr. 1938 in beslag werd ge
nomen, was verborgen »n een voeten
bankje.
Als het waar is, dat de heer H F.
van Ellinkhuizen te Scheveningen een
Van Gogh in zjjn bezit heeft, dan is
•het doek, dat hij indertijd als huwe
lijkscadeau van zijn moeder kreeg en
waar hij altijd een waarde van enke
le tientjes aan had toegekend heel
wat meer waard. Als het waar is
Want zowel de heer Van Ellinkhuizen
zijn jeugdvriend de Haagse kunst
handelaar Bennewitz, twijfelen aan de
authenticiteit van het schilderij, even
als trouwens een tot oordelen be
voegde commissie van deskundigen.
Deze commissie, die is samengesteld
uit de directeur van het Kröller—
Müller Museum, prof. dr A. M. W. J.
Hammacher, en de Brusselse kunstex
pert dr Tralbout, kan, ondanks een
beraad van enkele maanden, niet met
zekerheid zeggen, of het doek van de
heer Van Ellinkhuizen echt of vals is.
In hef rapport, dat prof Hammacher
heeft uitgebracht, wordt deze twijfel
met redenen omkleed, doch er wordt
tegelijkertijd zoveel ruimte voor een
werkelijke ontdekking opengelaten,
dat niemand eigenlijk iets wijzer ge
worden is. Mocht ik me vergissen,
zegt de scribent zo ongeveer in zijn
zwakke conclusie, dan ben ik er in
ieder geval zeker van, dat het een
bijzonder slechte Van Gogh betreft.
De spanning, waarmee de heer El
linkhuizen het onderzoek der beide ex
perts heeft afgewacht, is daarom zeker
niet minder geworden Nieuwe po
gingen zullen in het werk worden ge
steld om het doek alsnog te identifi
ceren. ook al zal dit de eigenaar waar
schijnlijk kapitalen kosten.
Zoals gezegd kreeg de heer Ellink
huizen het schilderij van zijn moeder
cadeau toen hij bijna dertig jaar ge
leden in het huwelijksbootje stapte
Het doek, dat naar men aanneemt, een
bed met azalea mollis in het park Ar
ies tot onderwerp heeft, was van een
particulier gekocht voor de som van
drie tientjes.
Het schilderij is al jaren geleden uit
de huiskamer van de eigenaar ver
dwenen. Het stond op de rommelzol
der, bedekt met spinrag en een dikke
laag stof en ook vrij ernstig bescha
digd. Toen mevrouw Ellinkhuizen het
doek tijdens een schoonmaak in 1953 te
voorschijn haalde en overwoog of ze
het aan de lorreman mee zou geven,
viel haar oog op de signatuur, die ze
nauwelijks kon ontcijferen. De eerste
letter was een V de tweede ook een
v, maar dan klein, en door de rest was
een grote, roestige spijker geslagen.
Daar ze pas de grote Van Gogh-ten-
toonstelling in Den Haag had bezich
tigd en overeenkomsten met de daar
tentoongestelde werken meende te
zien. liet haar man het doek schoon
maken bij de kunsthandel Bennewitz
En het was hier, dat men aan de
achterkant de met conté of potlood ge
schreven woorden: „St. Rémy Vin
cent". ontdekte en bovendien een ze
geltje van een Franse expediteur.
Dit alles leidde tot het expertise-
onderzoek. dat eigenlijk geen ander re
sultaat opleverde dan twijfel Het is de
familie Ellinkhuizen er thans om te
doen aan deze twijfel op enigerlei wij
ze een eind te maken.
het unieke vogelpark
te Afphen a/d Rijn heropent
10 April 1954
Alle inliclilirtgenStichting Vogelpark AVIFAUNA
Alphen aan de Rijn - Telefoon K 1720 :33Ö0
Bommenwerperij in Cairo
Vrydagavond en Zaterdag hebben
groepen betogers in Cairo geprotes
teerd tegen de politiek van de huidi
ge regering en zich voorts onledig ge
houden met het werpen van zes bom
men. Er werd enige schade aange
richt, maar er vielen geen slachtof
fers. Aan de betogingen namen deel
aanhangers van de Wafdistische par
ty. de Mohammedaanse Broeder
schap en de communistische party.
KAPSEL MET PARADIJSVOGEL
Aan ieder haartje werd aandacht besteed
„De knecht van kapper Knap kapt knapper. Dit bekende zinnetje
uit onze kinderjaren herinnerden wij ons plotseling toen wij Maandag het
Vlissingse Concertgebouw bezochten. Want dit Concertgebouw anders een
oord van vermaak, was die Maandag bevolkt door een regiment van nij
vere kappers en kapsters. In het midden van dc grote zaal was een rij
tafels met spiegels opgesteld, waaraan evenzovele „proefkonijnen" gezeten
waren. Het ging hier om het provinciale Zeeuwse kapconcours, waaraan
door ruim dertig kappers en kapsters uit geheel Zeeland werd deelgenomen
In de zaal hing dat ondefinieerbare
geurtje, dat ieder kent, wanneer hij
op regelmatige tijden zijn tocht naai
de scheersalon onderneemt: een meng
sel van alle mogelijke parfums,
scheerzeep en wat dies meer zg. Na
dat de jury de modellen had bezich
tigd, werd om ongeveer half vier het
sein gegeven, om „aan te vallen" En
van dat tijdstip af was het bekende
kapperspraatje over het „mooie weer
meneer" er niet meer bij Het was een
geklikklak van scharen, dat horen en
zien de toeschouwer verging: de exe
cutanten sprongen behendig rond hun
modellen heen en weer en boven dat
alles uit klonk bij wijze van muzika
le omlijsting het bekende „O. mein
Papa". Gedurende meer dan een uur
werden de modellen steeds maar bij
gewerkt en verfraaid. Aan ieder haar
tje werd aandacht besteedTen
slotte kwamen de heren van de jury
met grote lijsten de rijen* langs om de
prijzen toe te kennen.
Des avonds werd het concours
voortgezet voor de dameskappers en
-kapsters. Uit de aard der zaak was
de belangstelling van het publiek heel
wat groter dan des middags. En de
bezoekers zijn aan hun trekken ge
komen: er werd buitengewoon fraai
werk geleverd. In een der kapsels was
zelfs een complete paradijsvogel ver
werkt! Toen de modellen een ere
rondje maakten voor het publiek, was
het applaus dan ook niet van de lucht
Het werd van de kappers en het ge
duld der modellen werden goed be
loond.
Toen alle modellen „geparadeerd"
hadden, werden de kaptafels opge
ruimd en het kappersfestijn als dans-
festijn voortgezet.
De uitslagen
De uitslagen waren:
Dameskappen: le pr. J. Corbeel,
Vlissingen, 483 pnt.; 2e pr. mej. A.
Remijn, Middelburg, 472 pnt.; 3e pr.
H. van Wijck, Terneuzen, 465 pnt.; 4e
pr. mej. P. de Ridder, Vlissingen; 5e
pr. A. Goormachtig, Vlissingen; 6e pr.
mej. C. van Luyck, Vlissingen; 7e pr
J. Schoenmaker Vlissingen.
Herenkappen: le pr. P Harte, Ter-
neuzen. 321 pnt.; 2e pr. A Boer, Vlis
singen. 320 pnt.; 3e pr. C. v d. Sande.
Vlissingen, 311 pnt.; 4e pr. W Beula.
Sint Jansteen; 5e pr. F. Frenks, Vlis
singen; 6e pr J. Julianus, Middelburg
Bedienden herenkappen: le pr. niet
toegekend; 2e pr. W. Wouters, Koe
wacht. 311 pnt.; 3e pr. C. de Poorter.
Clinge.
0 De vereniging tot behoud van natuur
monumenten heeft een jaarboek over de
jaren 1950 tot en met 1953 het licht doen
zien. Het bevat bijzonderheden over een
goed beheer der natuurreservaten.
Ad/V&rtvnlu
Een kwasigai of naad? Neem GUPA te baat!
KNEEDBAAR HOUT
CET A-BEVER
De apparatuur van een geheime zen
der, die te Markelo in beslag werd ge
nomen. Een dermate rommelig opge
bouwde zender, waarbij bovendien
nog gebruik is gemaakt van een vol
komen verouderd schema, bewijst dat
de bouwer geen enkele tec. .ncli
interesse heeft.
B.P.M.-Shell verliezen kort geding
Een kort geding door B.P.M. en
Shell aanhangig gemaakt tegen de
Caltex Petroleum Maatschappij is
blijkens vonnis van de vice-president
van de rechtbank te Den Haag in het
nadeel van beide eerstgenoemde
maatschappijen uitgevallen.
B.P.M.-Shell, die benzine van een
nieuwe samenstelling verkopen onder
de naam I.C.A., daagden de Caltex
omdat deze kwam met een nieuwe sa
menstelling van benzine onder de
naam I.C.-plus. B.P.M.-Shell vorder
den van de Caltex het onmiddellyk
stopzetten van deze aanduiding om
dat daarmee naar hun mening het
recht op het merk I.C.A. zou wórden
aangetast.
Na zeer uitvoerige overweging
heeft de vice-president van de recht
bank beslist dat 1 C.A., welke aandui
ding steeds gebruikt wordt met de
toevoeging Ignition Control Additive,
niet als merk kan worden aangeno
men en dat derhalve de Caltex niet
kan worden gedwongen de aanduiding
I.C.-plus na te laten.
De B.P.M.-Shell werden veroordeeld
tot de kosten van het geding.
Internationaal agrarisch
congres te Alphen.
In het tijdvak van 5 tot 10 April
a.s. zal in hotel „Toor" te Alpnen
aan de Rijn een internationaal agra
risch congres worden gehouden. Het
initiatief niertoe is genomen door de
Ned. Christelgke Jonge Boeren- en
Tuindersbond, waarvan de heer Joh.
de Jong, directeur van de landbouw
school te Alphen aan de Rgn voor
zitter is. Hij zal dit congres leiden.
Aan het congres zullen deelnemen
drie of vier organisaties uit Enge
land. twee uit West-Duitsla- en eén
uit Zwitserland, Oostenrijk, Dene
marken, Noorwegen. Zweden en Fin
land.
9 De commissie, die is ingesteld om de
mogelijkheid van een zelfstandige status
van Aruba te onderzoeken, is gereed ge
komen met haar inleidende beraadsla
gingen. Ter verwezenlijking van de Aru
baanse wens tot zelfbestuur is echter nog
geen concreet voorstel ter tafel ge
bracht.
39. De avond viel reeds,
toen Bas de Kruik en zijn
trawanten een herberg aan
de rand van het dorp bin
nenstapten.
,,Ha die Bas!" riep de
waard „wat zal het zijn?!"
„We willen een kamer
hebben", antwoordde Bas,
„maar denk er aan. als
er misschien lui bierheen
komen, die naar ons vra
gen, dan heb je ons niet
gezien"
„Zo. zo." zei de waard
„zeker moeilijkheden met
de politie gehad, zodat jullie
een tijdje moeten onderdui
ken? Kom maar mee, je
weet dat ik kan zwijgen."
Hij ging hen voor naar
een afgelegen kamer. en
opende de verveloze deur.
„Hier zai niemand jullie
ontdekken", zei hij. „maak
het je gemakkelijk, ik zal
jullie eten boven brengen.
Maar jullie weten het: voor
dergelijke karweitjes, waar
bij ik tegenover de politie
moet zwijgen eken ik dubbel tarief".
..Bah", zei Bas de Kruik, in het schamel gemeu
bileerde vertrek rondkijkend, „extra kosten, terwijl
we niets anders hebben buit gemaakt, dan twee on-
gelukkige koperen trompetjes I Maar goed, ga maar
en haal ons etenl'
Handenwrijvend ocgaf de waard zich Weer naar
beneden. En juist, toen hij de gelagkamer bereikte.
traden daar Kapple, de Maa\ en de Inspecteur bin-
ben.
„Goedenavond", zei Kappie, .heeft soms drie
mannen gezien, die een trompet en een tuba bij zich
hadden?"
Feuilleton •foor MARGARET MALCOLM
Hoe zou ze ook, met Nick's bureau
juist tegenover haar, zodat ze iedere
b we°"ng van hem kon gadeslaan?
Nu eens boog hg zich over het ge
schrevene, dan weer leunde hg na
denkend achterwaarts, mompelde
een zin, veranderde er wat aan, over
wooghet was bepaald interes
sant om zo te kunnen zien, hoe een
toneelstuk ontstond.
Maar toch, hoezeer Serena ook
door Nick's en John's arbeid in be
st ie werd genomen, kwam het nooit
bij haar op, hen te benijden of zelf
naar zulk werk te verlangen. Het le
ven leek haar zó heerlyk en „vol",
dat ze eigenlijk niets anders meer
wenste.
Af en toe kwam juffrouw Twist
oc eens kqken, maar ondanks haar
vriendelijkheid scheen er in haar by-
Z'jr. iets aan de juiste „sfeer" te ont
brekenhaar wat ongedurig tem
perament verstoorde lichtelijk het
evenwicht. Niettemin hielden ze alle
dne veel van de oude dame en hun
gezamenlijk uitstapje naar zee werd
dan ook een volledig succes.
Ze reden erheen in Nick's auto,
met picnicmanden achterin geladen.
Hij bracht hen naar een breed, zan
dig strand aan de Zuidkust, langs
een weg door met heide bedekt land
schap en over vriendelyk beboste
heuvels. Serena was letterlgk ver
rukt, begroef als een kind haar vin
gers in het fyne zand en rende de
hele dag het water in en uit, alsof ze
er nooit genoeg van zou krijgen. De
andere drie sloegen haar blijdschap
glimlachend gade en waren er, ieder
on zgn manier, diep door getroffen.
Alleen de zwemles mislukte volledig,
omdat Nick plotseling zyn ernst niet
kon bewaren en telkens als de prach
tig zwemmende John Serena by de
hand nam, hen onder water at tak eer
de, zodat John dan eensklaps aller-
belachtelijkst omtuimelde. Natuuriyk
liet hy zich ten slotte nie onbetuigd
en ging hij onder luid gelach zijn
kwelgeest te lijf, totdat ze allebei,
met achterlating van Serdena, om
het hardst naar een soort drijvend
vlotje renden. Ze voelde zich overi
gens niet veronachtzaamd, want
nooit te voren had ze Nick in die
stemming gezien of rich hem zo na
geweten.
Op haar ellebogen voorover in het
ondiepe warme water liggend, leek
het haar byna ondenkbaar, dat ze
eens op een sombere, armoedige
boerderij had gewoond, bang voor
het leven, bang voor haar eigen va
der!
Eensklaps besefte ze, dat ze niet
alleen was. John lag nog op het vlot,
maar Nick was kalmpjes terugge-
zwommen en bevond zich nu vlak
„Vind je het prettig?" vroeg hg
zacht in haar oor.
„Heerlijk!" zuchtte ze geestdriftig.
„Je keek anders zo bezorgd toen
ik hier aankwam. Is er wat dat je
hindert?"
„Neen, niets, heus niet", verzeker
de ze ernstig. „Ik probeerde alleen
maar te begrypen, hoe het mogelyk
is, dat ik dezelrdf ben als het meisje
op de boerdery daarginds bg Bod
min".
„Je zou verbaasd staan", zei hy ge
heimzinnig, „als je wist hoeveel
mensen er in één en dezelfde persoon
verenigd kunnen zgn, ja dat maar
heel weinigen niet op zgn minst een
dubbele persoonlgkheid bezitten".
„En jij? vroeg ze kalm, hem strak
aankijkend.
„O, ik! Ja, hoor een aardige en
eennu, ook bepaald slechte,,.
„Dat geloof is niet" hernam ze, ze
ker van haar zaak; „ik bedoel van die
slechte".
„Niet?" zei hy bedachtzaam. „Maar
tóch is het waar, al geef ik het niet
dikwgls toe. Jg hebt nu eenmaal een
manier, kleine Serena, om iemand de
feiten onder het oog te laten zien"
„Vind je fluisterde ze. „Dai wist
ik niet. wat voor soort feiten?"
„Ja, dat is de grote kwestie", ant
woordde hg, de blik gericht op zgn
met een schelpje spelende vinpers.
„Te groot en te ernstig voor een dag
als vandaag. Maar één ding kan ik
je wel vertellen: De „ik" die by jou
zijn tijd doorbrengt, is de aardige.
Wat de andere betreft", ging hy met
een wat somber gezicht voort, „ik
hoop, dat je die nooit zult ontmoe
ten". Hg drukte haar even zachtjes
de hand, sprong toen overeind en
strekte een arm uit om haar op te
helpen. „Vooruit!" riep hg. „laat
hard naar Emma toelopen! Ze heeft
wat chocolade in haar tas geborgen
en ik heb razende trek!"
Nick's ernstige ogenblik was voor
bij, maar zijn woorden leefden voort
in Serena's hart, waar ze werden
overwogen en gekoesterd als een
kostbare schateen geschenk van
Nick.
Tot nu toe had Serena misschien
minder over liefde gedacht dan de
meeste meisjes van haar leeftgd. De
dood van haar moeder had haar be
roofd van de enige, wie ze de vage
dromen en verwachtingen over sa
men met een ander menselijk wezen,
die het natuurlgk erfdeel van de
vrouw zgn, had kunnen toevertrou
wen. Het huwelgk was voor haa Iets
angstwekkends geworden toen haar
vader haar een echtgenoot ha wil
len opdringen. Eerst nu, ofschoon
onvoorbereid en onervaren, was ze
gaan inzien, dat ze ten prooi werd
aan aandoeningen en gevoelens, die
ze vroeger niet bg zichzelf had ver
moed.
Eens, jaren geleden, had Serena's
vader haar meegenomen naar een
§root huls, waar hfi een of andere
oodschap moest afgeven. De doch
ter des huizes had het kleine meisje
met de ernstige ogen erg lief gevon
den. Ze had haar op lekkere koekjes
en limonade onthaald in een koele
schaduwrgke kamer, waar een groot
verguld ding met erop gespannen
snaren stond. Dat was een harp, had
ze gehoord en de jeugdige gastvrouw
had er voor het kind op gespeeld. Se
rena had nooit die vloeiende, tinke
lende muziek vergeten, 't Had haar
toegeschenen dat die muziek in haar
eigen kleine lgfje klonk en ze herin
nerde zich, hoe ze opgetogen had ge
huiverd by het horen van die lief-
lgke tonen.
Nu ondervond ze iets dergehjks...
Het leek wel alsof zijzelf dat gevoe
lige instrument was en Nick's han
den er een melodie aan ontlokten die
slechts voortsproot uit het feit, dat
hij in haar leven was gekomen. Was
dit nu liefde? Ze aarzelde om het
woord te gebruiken, want eensklaps
besefte ze de onmetelijkheid er van.
Alleen dat besef echter deed haar
hart reeds al trillen en zingen zoals
nooit te voren. En Nick hiel gezegd,
dat hy het aardigst was in haar og-
zgn. Ze wist niet helemaal wa' hg
bedoeld had, maar zeker, ja ongetwij
feld, betekende het, dat hg in haar
iets bgzonders had ontdekt.
En ondanks de beweringen van
juffrouw Twist over John's uitlatin
gen ten aanzien van Corinna Chale,
ondanks wat John zelf tot Serena
had gezegd, was Nick nog steeds
niet met de actrice verloofd. Mis
schien gebeurde dat ten slotte wel
nooit, 't Was immers heel goed mo
gelijk, dat de mensen steeds verband
legden tussen een schrijver en de ver
tolkster van de vrouwelijke hoofdrol
in zijn stuk, wanneer de schrijver zo
knap bleek te zgn als Nick. Mis
schien ook scheen hg slecht: zo
vriendelijk jegens C irinna. zo vol
complimenten, omdat zij blijkbaar
een vrouw was, die iets dergelijks uit
mannenmond verwachtte.
„Ze is bgzonder geestig en mooi,
maar ik mag haai niet", was Sere
na's conclusie. „Ik geloof, dat John
gelgk heeft en dat Nick niet geluk
kig zou worden als hg met haar
trouwde. Hij zou zrji. talent nooit ten
volle kunnen ontplooien. Zg is de
soort vrouw, die alty'd en overal het
middelpunt van alles wil zgn. Daar
om zou ze er m.i. steeds op uit we
zen, Nick's betekenis te verkleinen,
in plaats van zich over de groei er
van te verheugen".
(Wordt vervolgd)