KAPPIt EN DE GOUDEN HOORNS BESTE Clandestiene radiozenders in Nederland een plaag DE RUIL Avifauna ECHTE OF VALSE VAN G0GH? ZEEUWS KAPC0NC0URS TE VLISSINGEN WERD SUCCES 17 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DINSDAG 23 MAART 1954 MEN PROBEERT ER GELD MEE TE VERDIENEN Sedert 1945 werden reeds 300 overtreders betrapt! po vier vrienden in Ryswijk waren opgetogen. Hun zelfgebouwde zen dertje werkte. Maanden geleden hadden ze op school iets gehoord over de grondslagen van de radiotechniek en direct al waren ze gegrepen door het idee een eigen zendstation te bouwen. In een oud boekje hadden ze nog meer wijsheid over dit onderwerp gevonden en vele weken lang besteedden ze hun zakgeld uitsluitend voor de aankoop van radio-onderdelen. Nu was hun eigen zender al enige dagen in de lucht en hun stoutste verwachtingen waren overtroffen. Maar de P.T.T. stak een stokje voor dit spelletje. Er waren klachten van Ypenburg gekomen, dat het radiografisch con tact met vliegtuigen ernstig gestoord werd en tegelijkertijd kwamen 3r klachten van bezitters van televisie ontvangtoestellen. Ook radio- en te levisiehandelaren trokken aan de bel, want tgdens televisie-demonstraties werd het beeld regelmatig gestoord. De Bijzondere Radiodienst van de P. T.T. te Voorburg toog op onderzoek uit en met behulp van peil-appara- tuur kon de zender worden opge spoord. De jongelui werden in de kraag gegrepen. Ze waren hogelijk verontwaardigd, vooral, omdat ze volgens hun zeggen een „nieuwe" golflengte hadden ontdekt. Ze zaten op de vyf-meter-band! 300 zenders betrapt. Dit is, in enkele woorden, het ver haal van één clandestiene zender. Er zgn er, helaas, nog meer en de PTT is genoodzaakt er met kracht tegen op te treden. De zo oneindig lij kende aether is namelijk al net zo overbevolkt als ons eigen land en de beschikbare ruimte voor alle moge lijke radiogolven moet zo eerlijk mo gelijk verdeeld worden. Er is geen plaats meer voor „los-lopende" zen ders. Het kwaad van de clandestiene zenders is niet van de laatste jaren. Ook vóór de oorlog waren er al zul ke aetherpiraten en een van de eer ste en meest bekende was wel de zender de „Nachtegaal". De heer A. S. M. van Schendel, chef van de Bgz. Radiodienst van de PTT, heeft des tijds zelf aan de opsporing deelgeno men. „Dat was op 9 Februari 1938", zo vertelt hg, „en alle aanwijzingen leidden naar een alleenstaande boer derij in Twente. Urenlang hadden we het liuis en de schuren onderzocht en we hadden de hoop al opgegeven iets te vinden. Maar toen gaf een ondoor dachte uitlating van de boerin ons de overtuiging, dat het toch niet he lemaal pluis was. En eindelijk stoot ten we toen op het voetenbankje, spijkertje en toen drong het tot ons door, dat het bankje van onderen dicht was. Het zendertje zat er in! Naderhand beseften we, dat een voe tenbankje in een boerderij toch wel heel ongewoon was, maar als je aan zenders denkt, let je niet direct op het verschil tussen een voetenbankje en een stoof. De heer D. Neuteboom, die er thans nog geregeld op uittrekt om deze zenders up te sporen, kan er ook heel wat over vertellen. „Voor geen geld ter wereld ga ik er alleen op af. Altijd gaan leden van de Rgks- of Gemeentepolitie met mij mee. Ik heb er al een hersen schudding opzitten en dat ik eens bedreigd Den met een grote bijl, her inner ik me nog als de dag van gis teren, om nog maar te zwijgen over de voor ons bestemde valkuil". Wat bezielt deze clandestiene zen der-organisators „Het zijn de ver diensten" zo zegt de heer Neuteboom. „Deze geheime zenders geven name lijk gramofoonmuziek 0.50, 1 per plaat), reclame 2.— tot 4) enbeledigingen. Die gelden ko men op mysterieuze wnze Dinnen. De zenders worden namelrjk elke Zon dag verplaatst, maar niettemin we ten de opdrachtgevers de omroeper te vinden. By de opsporing verleent de bevolking weinig medewerking, misschien ook door de slechte ont vangstkwaliteit van de Hilversumse zender in het Oosten ons land, en Noorden van nd. Dat het bedrnf overigens nogal lonend is, blykt uit een uitla ting van een gearresteerde: „Ik heb toch een slechte Zondag gehad. De verdiensten bedroegen maar honderd gulden Hoewel niet uitsluitend, wordt toch veelal voornamelijk op Zondag clan destien uitgezonden. Ze zitten voor al tussen de 200 en 250 meter en de ze golflengten beschouwen ze als hun „eigen band". Soms komt net voor dat ze, behalve de officiële zenders, ook elkaar storen en dan ontstaat er een hevige ruzie, die niet alleen tot het luchtruim beperkt blijft. Behalve storingen van de Hilver sumse zenders hebben deze clande stiene zenders nog vee' meer on hun geweten. Zo werd het een vliegtuig boven Twente eens onmogeiyk ge maakt radiografisch contact met Xe Bourget, het vliegveld van Parijs te krggen. Het Loodswezen te Delfzijl ondervond van een andere zender ernstige storingen en een „amateur" stemde zijn apparaat af op het mist- vliegbaken van Schiphol. Enkele voorbeelden, die voldoende aantonen, waarom de Bgzondere Radiodienst van de PTT jacht maakt op d ae'therschuimers. Luisterposten, klachten, eigen waar nemingen en goede peilapparatuur zorgen er voor dat deze boosdoeners de dans niet ontspringen. Na de oor log werden maar liefst ruim 300 clandestiene zenders in beslag geno men. Hiervan opereerden er ruim 200 op de omroepbanden (22-250 m.) en een kleine 100 op de specifieke amateurbanden (20-80 m). Van de eigenaars kwam er geen één met een simpele bekeuring af. Advertentie. Koningin bij opening der Boekenweek H.M. de Koningin heeft het voor nemen te kennen gegeven op Vrijdag 26 Maart a.s. de officiële openings avond van de Boekenweek in het ge bouw voor Kunsten en Wetenschap pen te 's Gravenhage bij te wonen. Adveri eruit Voorjaarsmoelieid PLEEGZUSTER BLOEDWIJN houdt U fit en energiek. Zeer versterkend en bloedvormend. Vraagt uw apotheek of drogist. DESKUNDIGEN TWIJFELEN Als het schilderij echt is dan is het slecht! (Van een speciale verslaggever) De geheime zender de Nachtegaal", die op 9 Febr. 1938 in beslag werd ge nomen, was verborgen »n een voeten bankje. Als het waar is, dat de heer H F. van Ellinkhuizen te Scheveningen een Van Gogh in zjjn bezit heeft, dan is •het doek, dat hij indertijd als huwe lijkscadeau van zijn moeder kreeg en waar hij altijd een waarde van enke le tientjes aan had toegekend heel wat meer waard. Als het waar is Want zowel de heer Van Ellinkhuizen zijn jeugdvriend de Haagse kunst handelaar Bennewitz, twijfelen aan de authenticiteit van het schilderij, even als trouwens een tot oordelen be voegde commissie van deskundigen. Deze commissie, die is samengesteld uit de directeur van het Kröller— Müller Museum, prof. dr A. M. W. J. Hammacher, en de Brusselse kunstex pert dr Tralbout, kan, ondanks een beraad van enkele maanden, niet met zekerheid zeggen, of het doek van de heer Van Ellinkhuizen echt of vals is. In hef rapport, dat prof Hammacher heeft uitgebracht, wordt deze twijfel met redenen omkleed, doch er wordt tegelijkertijd zoveel ruimte voor een werkelijke ontdekking opengelaten, dat niemand eigenlijk iets wijzer ge worden is. Mocht ik me vergissen, zegt de scribent zo ongeveer in zijn zwakke conclusie, dan ben ik er in ieder geval zeker van, dat het een bijzonder slechte Van Gogh betreft. De spanning, waarmee de heer El linkhuizen het onderzoek der beide ex perts heeft afgewacht, is daarom zeker niet minder geworden Nieuwe po gingen zullen in het werk worden ge steld om het doek alsnog te identifi ceren. ook al zal dit de eigenaar waar schijnlijk kapitalen kosten. Zoals gezegd kreeg de heer Ellink huizen het schilderij van zijn moeder cadeau toen hij bijna dertig jaar ge leden in het huwelijksbootje stapte Het doek, dat naar men aanneemt, een bed met azalea mollis in het park Ar ies tot onderwerp heeft, was van een particulier gekocht voor de som van drie tientjes. Het schilderij is al jaren geleden uit de huiskamer van de eigenaar ver dwenen. Het stond op de rommelzol der, bedekt met spinrag en een dikke laag stof en ook vrij ernstig bescha digd. Toen mevrouw Ellinkhuizen het doek tijdens een schoonmaak in 1953 te voorschijn haalde en overwoog of ze het aan de lorreman mee zou geven, viel haar oog op de signatuur, die ze nauwelijks kon ontcijferen. De eerste letter was een V de tweede ook een v, maar dan klein, en door de rest was een grote, roestige spijker geslagen. Daar ze pas de grote Van Gogh-ten- toonstelling in Den Haag had bezich tigd en overeenkomsten met de daar tentoongestelde werken meende te zien. liet haar man het doek schoon maken bij de kunsthandel Bennewitz En het was hier, dat men aan de achterkant de met conté of potlood ge schreven woorden: „St. Rémy Vin cent". ontdekte en bovendien een ze geltje van een Franse expediteur. Dit alles leidde tot het expertise- onderzoek. dat eigenlijk geen ander re sultaat opleverde dan twijfel Het is de familie Ellinkhuizen er thans om te doen aan deze twijfel op enigerlei wij ze een eind te maken. het unieke vogelpark te Afphen a/d Rijn heropent 10 April 1954 Alle inliclilirtgenStichting Vogelpark AVIFAUNA Alphen aan de Rijn - Telefoon K 1720 :33Ö0 Bommenwerperij in Cairo Vrydagavond en Zaterdag hebben groepen betogers in Cairo geprotes teerd tegen de politiek van de huidi ge regering en zich voorts onledig ge houden met het werpen van zes bom men. Er werd enige schade aange richt, maar er vielen geen slachtof fers. Aan de betogingen namen deel aanhangers van de Wafdistische par ty. de Mohammedaanse Broeder schap en de communistische party. KAPSEL MET PARADIJSVOGEL Aan ieder haartje werd aandacht besteed „De knecht van kapper Knap kapt knapper. Dit bekende zinnetje uit onze kinderjaren herinnerden wij ons plotseling toen wij Maandag het Vlissingse Concertgebouw bezochten. Want dit Concertgebouw anders een oord van vermaak, was die Maandag bevolkt door een regiment van nij vere kappers en kapsters. In het midden van dc grote zaal was een rij tafels met spiegels opgesteld, waaraan evenzovele „proefkonijnen" gezeten waren. Het ging hier om het provinciale Zeeuwse kapconcours, waaraan door ruim dertig kappers en kapsters uit geheel Zeeland werd deelgenomen In de zaal hing dat ondefinieerbare geurtje, dat ieder kent, wanneer hij op regelmatige tijden zijn tocht naai de scheersalon onderneemt: een meng sel van alle mogelijke parfums, scheerzeep en wat dies meer zg. Na dat de jury de modellen had bezich tigd, werd om ongeveer half vier het sein gegeven, om „aan te vallen" En van dat tijdstip af was het bekende kapperspraatje over het „mooie weer meneer" er niet meer bij Het was een geklikklak van scharen, dat horen en zien de toeschouwer verging: de exe cutanten sprongen behendig rond hun modellen heen en weer en boven dat alles uit klonk bij wijze van muzika le omlijsting het bekende „O. mein Papa". Gedurende meer dan een uur werden de modellen steeds maar bij gewerkt en verfraaid. Aan ieder haar tje werd aandacht besteedTen slotte kwamen de heren van de jury met grote lijsten de rijen* langs om de prijzen toe te kennen. Des avonds werd het concours voortgezet voor de dameskappers en -kapsters. Uit de aard der zaak was de belangstelling van het publiek heel wat groter dan des middags. En de bezoekers zijn aan hun trekken ge komen: er werd buitengewoon fraai werk geleverd. In een der kapsels was zelfs een complete paradijsvogel ver werkt! Toen de modellen een ere rondje maakten voor het publiek, was het applaus dan ook niet van de lucht Het werd van de kappers en het ge duld der modellen werden goed be loond. Toen alle modellen „geparadeerd" hadden, werden de kaptafels opge ruimd en het kappersfestijn als dans- festijn voortgezet. De uitslagen De uitslagen waren: Dameskappen: le pr. J. Corbeel, Vlissingen, 483 pnt.; 2e pr. mej. A. Remijn, Middelburg, 472 pnt.; 3e pr. H. van Wijck, Terneuzen, 465 pnt.; 4e pr. mej. P. de Ridder, Vlissingen; 5e pr. A. Goormachtig, Vlissingen; 6e pr. mej. C. van Luyck, Vlissingen; 7e pr J. Schoenmaker Vlissingen. Herenkappen: le pr. P Harte, Ter- neuzen. 321 pnt.; 2e pr. A Boer, Vlis singen. 320 pnt.; 3e pr. C. v d. Sande. Vlissingen, 311 pnt.; 4e pr. W Beula. Sint Jansteen; 5e pr. F. Frenks, Vlis singen; 6e pr J. Julianus, Middelburg Bedienden herenkappen: le pr. niet toegekend; 2e pr. W. Wouters, Koe wacht. 311 pnt.; 3e pr. C. de Poorter. Clinge. 0 De vereniging tot behoud van natuur monumenten heeft een jaarboek over de jaren 1950 tot en met 1953 het licht doen zien. Het bevat bijzonderheden over een goed beheer der natuurreservaten. Ad/V&rtvnlu Een kwasigai of naad? Neem GUPA te baat! KNEEDBAAR HOUT CET A-BEVER De apparatuur van een geheime zen der, die te Markelo in beslag werd ge nomen. Een dermate rommelig opge bouwde zender, waarbij bovendien nog gebruik is gemaakt van een vol komen verouderd schema, bewijst dat de bouwer geen enkele tec. .ncli interesse heeft. B.P.M.-Shell verliezen kort geding Een kort geding door B.P.M. en Shell aanhangig gemaakt tegen de Caltex Petroleum Maatschappij is blijkens vonnis van de vice-president van de rechtbank te Den Haag in het nadeel van beide eerstgenoemde maatschappijen uitgevallen. B.P.M.-Shell, die benzine van een nieuwe samenstelling verkopen onder de naam I.C.A., daagden de Caltex omdat deze kwam met een nieuwe sa menstelling van benzine onder de naam I.C.-plus. B.P.M.-Shell vorder den van de Caltex het onmiddellyk stopzetten van deze aanduiding om dat daarmee naar hun mening het recht op het merk I.C.A. zou wórden aangetast. Na zeer uitvoerige overweging heeft de vice-president van de recht bank beslist dat 1 C.A., welke aandui ding steeds gebruikt wordt met de toevoeging Ignition Control Additive, niet als merk kan worden aangeno men en dat derhalve de Caltex niet kan worden gedwongen de aanduiding I.C.-plus na te laten. De B.P.M.-Shell werden veroordeeld tot de kosten van het geding. Internationaal agrarisch congres te Alphen. In het tijdvak van 5 tot 10 April a.s. zal in hotel „Toor" te Alpnen aan de Rijn een internationaal agra risch congres worden gehouden. Het initiatief niertoe is genomen door de Ned. Christelgke Jonge Boeren- en Tuindersbond, waarvan de heer Joh. de Jong, directeur van de landbouw school te Alphen aan de Rgn voor zitter is. Hij zal dit congres leiden. Aan het congres zullen deelnemen drie of vier organisaties uit Enge land. twee uit West-Duitsla- en eén uit Zwitserland, Oostenrijk, Dene marken, Noorwegen. Zweden en Fin land. 9 De commissie, die is ingesteld om de mogelijkheid van een zelfstandige status van Aruba te onderzoeken, is gereed ge komen met haar inleidende beraadsla gingen. Ter verwezenlijking van de Aru baanse wens tot zelfbestuur is echter nog geen concreet voorstel ter tafel ge bracht. 39. De avond viel reeds, toen Bas de Kruik en zijn trawanten een herberg aan de rand van het dorp bin nenstapten. ,,Ha die Bas!" riep de waard „wat zal het zijn?!" „We willen een kamer hebben", antwoordde Bas, „maar denk er aan. als er misschien lui bierheen komen, die naar ons vra gen, dan heb je ons niet gezien" „Zo. zo." zei de waard „zeker moeilijkheden met de politie gehad, zodat jullie een tijdje moeten onderdui ken? Kom maar mee, je weet dat ik kan zwijgen." Hij ging hen voor naar een afgelegen kamer. en opende de verveloze deur. „Hier zai niemand jullie ontdekken", zei hij. „maak het je gemakkelijk, ik zal jullie eten boven brengen. Maar jullie weten het: voor dergelijke karweitjes, waar bij ik tegenover de politie moet zwijgen eken ik dubbel tarief". ..Bah", zei Bas de Kruik, in het schamel gemeu bileerde vertrek rondkijkend, „extra kosten, terwijl we niets anders hebben buit gemaakt, dan twee on- gelukkige koperen trompetjes I Maar goed, ga maar en haal ons etenl' Handenwrijvend ocgaf de waard zich Weer naar beneden. En juist, toen hij de gelagkamer bereikte. traden daar Kapple, de Maa\ en de Inspecteur bin- ben. „Goedenavond", zei Kappie, .heeft soms drie mannen gezien, die een trompet en een tuba bij zich hadden?" Feuilleton •foor MARGARET MALCOLM Hoe zou ze ook, met Nick's bureau juist tegenover haar, zodat ze iedere b we°"ng van hem kon gadeslaan? Nu eens boog hg zich over het ge schrevene, dan weer leunde hg na denkend achterwaarts, mompelde een zin, veranderde er wat aan, over wooghet was bepaald interes sant om zo te kunnen zien, hoe een toneelstuk ontstond. Maar toch, hoezeer Serena ook door Nick's en John's arbeid in be st ie werd genomen, kwam het nooit bij haar op, hen te benijden of zelf naar zulk werk te verlangen. Het le ven leek haar zó heerlyk en „vol", dat ze eigenlijk niets anders meer wenste. Af en toe kwam juffrouw Twist oc eens kqken, maar ondanks haar vriendelijkheid scheen er in haar by- Z'jr. iets aan de juiste „sfeer" te ont brekenhaar wat ongedurig tem perament verstoorde lichtelijk het evenwicht. Niettemin hielden ze alle dne veel van de oude dame en hun gezamenlijk uitstapje naar zee werd dan ook een volledig succes. Ze reden erheen in Nick's auto, met picnicmanden achterin geladen. Hij bracht hen naar een breed, zan dig strand aan de Zuidkust, langs een weg door met heide bedekt land schap en over vriendelyk beboste heuvels. Serena was letterlgk ver rukt, begroef als een kind haar vin gers in het fyne zand en rende de hele dag het water in en uit, alsof ze er nooit genoeg van zou krijgen. De andere drie sloegen haar blijdschap glimlachend gade en waren er, ieder on zgn manier, diep door getroffen. Alleen de zwemles mislukte volledig, omdat Nick plotseling zyn ernst niet kon bewaren en telkens als de prach tig zwemmende John Serena by de hand nam, hen onder water at tak eer de, zodat John dan eensklaps aller- belachtelijkst omtuimelde. Natuuriyk liet hy zich ten slotte nie onbetuigd en ging hij onder luid gelach zijn kwelgeest te lijf, totdat ze allebei, met achterlating van Serdena, om het hardst naar een soort drijvend vlotje renden. Ze voelde zich overi gens niet veronachtzaamd, want nooit te voren had ze Nick in die stemming gezien of rich hem zo na geweten. Op haar ellebogen voorover in het ondiepe warme water liggend, leek het haar byna ondenkbaar, dat ze eens op een sombere, armoedige boerderij had gewoond, bang voor het leven, bang voor haar eigen va der! Eensklaps besefte ze, dat ze niet alleen was. John lag nog op het vlot, maar Nick was kalmpjes terugge- zwommen en bevond zich nu vlak „Vind je het prettig?" vroeg hg zacht in haar oor. „Heerlijk!" zuchtte ze geestdriftig. „Je keek anders zo bezorgd toen ik hier aankwam. Is er wat dat je hindert?" „Neen, niets, heus niet", verzeker de ze ernstig. „Ik probeerde alleen maar te begrypen, hoe het mogelyk is, dat ik dezelrdf ben als het meisje op de boerdery daarginds bg Bod min". „Je zou verbaasd staan", zei hy ge heimzinnig, „als je wist hoeveel mensen er in één en dezelfde persoon verenigd kunnen zgn, ja dat maar heel weinigen niet op zgn minst een dubbele persoonlgkheid bezitten". „En jij? vroeg ze kalm, hem strak aankijkend. „O, ik! Ja, hoor een aardige en eennu, ook bepaald slechte,,. „Dat geloof is niet" hernam ze, ze ker van haar zaak; „ik bedoel van die slechte". „Niet?" zei hy bedachtzaam. „Maar tóch is het waar, al geef ik het niet dikwgls toe. Jg hebt nu eenmaal een manier, kleine Serena, om iemand de feiten onder het oog te laten zien" „Vind je fluisterde ze. „Dai wist ik niet. wat voor soort feiten?" „Ja, dat is de grote kwestie", ant woordde hg, de blik gericht op zgn met een schelpje spelende vinpers. „Te groot en te ernstig voor een dag als vandaag. Maar één ding kan ik je wel vertellen: De „ik" die by jou zijn tijd doorbrengt, is de aardige. Wat de andere betreft", ging hy met een wat somber gezicht voort, „ik hoop, dat je die nooit zult ontmoe ten". Hg drukte haar even zachtjes de hand, sprong toen overeind en strekte een arm uit om haar op te helpen. „Vooruit!" riep hg. „laat hard naar Emma toelopen! Ze heeft wat chocolade in haar tas geborgen en ik heb razende trek!" Nick's ernstige ogenblik was voor bij, maar zijn woorden leefden voort in Serena's hart, waar ze werden overwogen en gekoesterd als een kostbare schateen geschenk van Nick. Tot nu toe had Serena misschien minder over liefde gedacht dan de meeste meisjes van haar leeftgd. De dood van haar moeder had haar be roofd van de enige, wie ze de vage dromen en verwachtingen over sa men met een ander menselijk wezen, die het natuurlgk erfdeel van de vrouw zgn, had kunnen toevertrou wen. Het huwelgk was voor haa Iets angstwekkends geworden toen haar vader haar een echtgenoot ha wil len opdringen. Eerst nu, ofschoon onvoorbereid en onervaren, was ze gaan inzien, dat ze ten prooi werd aan aandoeningen en gevoelens, die ze vroeger niet bg zichzelf had ver moed. Eens, jaren geleden, had Serena's vader haar meegenomen naar een §root huls, waar hfi een of andere oodschap moest afgeven. De doch ter des huizes had het kleine meisje met de ernstige ogen erg lief gevon den. Ze had haar op lekkere koekjes en limonade onthaald in een koele schaduwrgke kamer, waar een groot verguld ding met erop gespannen snaren stond. Dat was een harp, had ze gehoord en de jeugdige gastvrouw had er voor het kind op gespeeld. Se rena had nooit die vloeiende, tinke lende muziek vergeten, 't Had haar toegeschenen dat die muziek in haar eigen kleine lgfje klonk en ze herin nerde zich, hoe ze opgetogen had ge huiverd by het horen van die lief- lgke tonen. Nu ondervond ze iets dergehjks... Het leek wel alsof zijzelf dat gevoe lige instrument was en Nick's han den er een melodie aan ontlokten die slechts voortsproot uit het feit, dat hij in haar leven was gekomen. Was dit nu liefde? Ze aarzelde om het woord te gebruiken, want eensklaps besefte ze de onmetelijkheid er van. Alleen dat besef echter deed haar hart reeds al trillen en zingen zoals nooit te voren. En Nick hiel gezegd, dat hy het aardigst was in haar og- zgn. Ze wist niet helemaal wa' hg bedoeld had, maar zeker, ja ongetwij feld, betekende het, dat hg in haar iets bgzonders had ontdekt. En ondanks de beweringen van juffrouw Twist over John's uitlatin gen ten aanzien van Corinna Chale, ondanks wat John zelf tot Serena had gezegd, was Nick nog steeds niet met de actrice verloofd. Mis schien gebeurde dat ten slotte wel nooit, 't Was immers heel goed mo gelijk, dat de mensen steeds verband legden tussen een schrijver en de ver tolkster van de vrouwelijke hoofdrol in zijn stuk, wanneer de schrijver zo knap bleek te zgn als Nick. Mis schien ook scheen hg slecht: zo vriendelijk jegens C irinna. zo vol complimenten, omdat zij blijkbaar een vrouw was, die iets dergelijks uit mannenmond verwachtte. „Ze is bgzonder geestig en mooi, maar ik mag haai niet", was Sere na's conclusie. „Ik geloof, dat John gelgk heeft en dat Nick niet geluk kig zou worden als hg met haar trouwde. Hij zou zrji. talent nooit ten volle kunnen ontplooien. Zg is de soort vrouw, die alty'd en overal het middelpunt van alles wil zgn. Daar om zou ze er m.i. steeds op uit we zen, Nick's betekenis te verkleinen, in plaats van zich over de groei er van te verheugen". (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 6