Onze Vrouivenpagina Het beroep van vroedvrouw is zo oud als de wereld VAN VROUW T01 VROUW ::'S^FFFFR GOED BESCHERMD TEGEN DE MAARTSE BUIEN MODESHOW 10 PROVINCIALS Z E RUW 8 E COURANT ZATERDAG 13 MAART 1954 c VAK, DAT HOGE EISEN STELT. Nederland telt drie opleidingsscholen op dit gebied (Van een medewerkster) De belangrijkste levensverrichting, de geboorte, welke by de dieren vrywel steeds in afzondering plaats vindt, is by de mens vanaf de oudste tijden een gebeurtenis geweest, waarbij vrouwen hulp verleenden. Was deze hulp oorspronkelijk een incidentele, gegeven door buurvrouwen of fa milieleden, reeds zeer vroeg werd zy het monopolie van wijze (vroede) vrouwen, die voor hun assistentie werden beloond. Bij het doorkijken van oude prenten, op de kraam betrekking hebbende, valt dan ook direct op, dat daarop meestal alleen maar vrouwen afgebeeld zijn. Hoogstens is er één man aanwezig in de persoon van de nieuwbakken vader, maar verder zyn het de vroedvrouw, de baker, vrouwelijke familieleden en niet te ver geten de moeder, die het beeld vullen. Vroedvrouw en baker zijn begrippen, welke wy niet moeten verwarren, want, In tegenstelling tot de veel voorkomende mening, hielp de baker alleen bij de verzorging tijdens en na de bevalling, dus wat thans onze kraamverpleegsters doen, terwijl voor de verlossing zelf de vroedvrouw gehaald werd. Zo was tenminste het voorschrift, hoewel de bakers bij wijze van bijverdienste of bij gebrek aan een vroedvrouw op een klein dorp de verlossing dikwijls zelf ook maar deden BIJ het voortschrijden der maat schappelijke ontwikkeling slopen ech ter van lieverlede de meest funeste misbruiken in dit beroep bin.ien. De vroedvrouwen kregen soms bijzonder vreemde begrippen over plichtsgevoel en humaniteit. Zo lieten sommigen, als dat zo uitkwam, een moeilijk ge val onder een of ander voorwendsel in de steek, omdat het haar reputatie schaden zou wanneer de kraamvrouw bijvoorbeeld overleed, en in oude boe ken over dit onderwerp vinden wij zelfs meermalen gevallen vermeld van vroedvrouwen die in kennelijke staat aan het kraambed versche nen of door het roeren van haar boos aardige tong de kraamvrouw in staat van grote nervositeit brachten. Om dergelijke toestanden tegen ;e gaan vaardigden reeds in de 17e eeuw vele steden der republiek reglementen uit. Met name in Dordrecht was reeds voor 1650 iemand belast met het exa men afnemen der „aankomende chi rurgijns, pestmeesters en vroedvrou wen". En niet alleen moesten deze laatsten voldoende kerihis van haar beroep hebben, ook moreel moesten zy op een behoorlyk peil staan. Zo werd voorgeschreven, dat de analpha- beten plaats zouden maken voor vrouwen, die niet alleen lezen, maar ook schrijven konden en het werd verboden zich „gedurende of na de verlossing te bedfmken, weg -te lopen van een vrouw, wanneer men er geen raad mee wist en meende door haar de reeds verkregen reputatie te kun nen verspelen, rijk boven arm te trekken of om consulten te weige ren". De opleiding der vroedvrouwen be stond dus uit het volgen van door doctoren egeven lessen (hoeveel ver meldt de historie niet), en een leer lingschap van zes jaar by een geves tigde vroedvrouw, waar zij door het bijwonen van en meehelpen aan be vallingen de nodige praktijk opdeden. De vroedvrouwen mochten niet meer dan één leerling tegelijkertijd aannemen, tenzij deze haar eigen of aangetrouwde dochters waren. Opmerkelijk is het, dat een re glement van 1786 wat humaner is t.o.v. e ongehuwde kraamvrou wen dan vroegere. Mochten vol gens de oude bepalingen de vroed vrouwen deze arme vrouwen niet Ook zulke miniatuur-dames blijven t bij de nieuwe mode niet ten achter. Zyn ze niet keurig in haar nieuwe manteltjes met moderne schouder lijn De schouderpas kan zowel aan de voorbaan als afzonderlijk geknipt 1 worden. De kap bevestigt u met knoopjes onder de kraag. heeft er voor nodig circa 1,50 meter van 1,40 meter breedte. Het Is een lief eenvoudig model letje en bovendien zeer geschikt om uit een grotere mantel gemaakt te worden. Bij het sluiten van de deelnaden worden tevens de voeringzakken ge stikt. Deze kunnen ook apart inge zet worden. Dan de schouderpasjes opstikken en schouder- en zijnaden sluiten, waarbij de rugschouders even ingehouden worden. IJ paspoileert de knoopsgaten en vouwt het beleg, dat u ook afzonderlijk kunt knippen, naar binnen. De mouwnaden sluiten Op de plaats van de stippellijn kan zo nodig ook een naad komen. U zet de mouwen even ingehouden in de armsgaten en stikt de schouderpas op. De halsrand zet u tussen de dub bele stof van de krr.ag, die van een linnen inlegsel voorzien wordt, dat evenals de onJerkraag schuin ge knipt is. Ook de onderkant van de mouw verstevigt u met een reepje linnen. De voering reikt tot aan net beleg. U stikt de figuurnaadjes en de ach- temaad van de kap dicht en voert hem geheel. De voorrand kunt u des gewenst op 2 cm breedte nog eens doorstikken, zodat een schuif ont staat met aan de voeringkant dicht bij de hals aan weerskanten een nes telgaatje. Hierdoor wordt een band of koord gehaald, dat de kap goed om het gezichtje kan laten sluiten, Inplaats niervan kunt u vanzelfspre kend ook een sluitpatje aan de kap naaien. In de onderrand maakt u vier knoopsgaatjes, waarmee de kap op knoopjes onder de kraag beves tigd wordt. ELLA BEZEMER helpen tenzij deze de naam van de vader opgaven met welke weten schap gewapend de vroedvrouwen dan aangifte moesten doen bij de overheid, na 1786 mogen zy moe der en kind niet meer in gevaar brengen door hulp te weigeren. Al deze regelingen zyn natuurlyk niet zonder strijd tot stand gekomen. Het voortschrijden der medische we tenschap in de zeventiende, achttien de en negentiende eeuw en het voor de mannen gemonopoliseerde dokters ambt, brachten noodzakelijkerwijs mee, dat de man zich op het geheilig de terrein der vroedvrouw ging bege ven. Overal in Europa bestreden voor- en tegenstanders van de „man nelijke vroedvrouw" elkaar in pam fletten. Hierbij kwamen ook verschei dene leken in net geweer, die het doen van een normale verlossing door een arts en vooral de periodieke vooron derzoeken als een inbreuk op de goe de zeden jeschouwden en heftig daar tegen tekeer gingen. Heel wat van deze geschriften zijn bewaard geble ven en zij munten over het algemeen nu niet bepaald uit door fijnheid van gedachte en bloemrijke taal. Belangrijk terrein. Wonderlijk genoeg is de „mode" l2icli door artsen te laten bijstaan niet in adellijke of hofkringen begonnen, doch in de middenstand der burgerij, terwij] de arme burgers zich de hulp van een arts niet konden veroorloven en op de vroedvrouwen aangewezen bleven. Deze ontwikkeling neeft er toe bijgedragen dat, helaas ook thans nog, ten onrechte het beroep en de kundigheden van de vroedvrouw in brede kring niet bijzonder hoog aan geschreven staan. Toch ligt de zaak in onze maat schappij heel anders. De sociale voor zieningen maken het voor iedere zwangere vrouw mogelijk door mid del van de ziekenfondsen de nodige hulp en aanwijzingen te krijgen, zo nodig behandeling door een specialist of opname in een ziekenhuis. Zouden de artsen echter met hun vaak overdrukke praktijken iedere a.s. moeder regelmatig met bijzonde re aandacht moeten onderzoeken, dan zouden velen hun werk niet meer aan kunnen. Hier is dan ook een belang rijk terrein voor de vroedvrouw, die, daar by haar opleiding volledig op voorbereid, een groot gedeelte van deze werkzaamheden kan overnemen. Constateert zij afwijkingen, dan volgt onmiddellijk een verwijzing naar de arts. Voor dit prachtige beroep, dat aan zyn beoefenaarsters dezelfde hoge eisen stelt als aan een medi cus, d.w.z. verantwoordelijkheids besef, nauwgezetheid en het kun nen wegcijferen van eigen persoon ten behoeve van de patiënt, be staan in ons land op het ogenblik drie speciale scholen. Deze drie Kweekscholen voor Vroedvrouwen (te Rotterdam, Amsterdam en Heerlen), zyn Rijks- of semi-Ryks- instellingen, doch de hieronder ge noemde bepalingen gelden voor al le drie. ■De adspirant-vroedvrouw is er ge durende de drie jaar, welke de oplei ding duurt, intern en moet als tege moetkoming in de kosten van onder houd en opleiding een bedrag van 200.per jaar betalen. Voor zij echter op de school van haar keuze kan worden toegelaten, moet zij zich onderwerpen aan een toelatings-exa- men (mondeling en schriftelijk). Dit is een vergelijkend examen, gezien het feit, dat een groot aantal candi- daten zich jaarlijks aanmeldt. Voor dit toelatingsexamen worden geen diploma's vereist, zodat het ook voor haar, die alleen L.O. hebben ge volgd, mogelijk is na gebleken ge schiktheid de opleiding te volgen, al zal men zich in vrijwel alle gevallen op de eisen van het toelatingsexamen moeten voorbereiden. Voor ziekenverpleegsters, in het bezit van diploma A, is het mogelijk het diploma voor vroedvrouw in' 2 jaar te verwerven. Zy moeten echter ook het vergelijkende examen doen en hetzelfde schoolgeld betalen als de niet-verpleegsters. De deelname aan het toelatings- Frisse romans voor oudere meisjes Twee geheel nieuwe uitgaven zijn onlangs verschenen van een tweetal klassieke romans voor oudere meis je-. Het zijn „Vadertje Langbeen" en „Het John Grierhuis" van de Ame rikaanse schrijfster Jean Webster. Boeken, welke nog niets van hun oorspronkelijkheid en frisse charme ingeboet hebben, en ook voor oudere lezeressen nog een aparte bekoring zullen hebben. Het verhaal van „Vadertje Lang been" is wel het meest bekend, mede door de verfilming. Het is de ge schiedenis van de wees Judy Abbott, die mag studeren op kosten van iemand, die onbekend wil blijven. Judy's brieven aan haar onbeken de weldoener confronteren de leze-' res met haar vrolijke studietijd, maar ook met haar problemen en haar amoureuze perikelen, die zo'n verrassende ontknoping vinden in haar huwelijk met „Vadertje Lang been". Eveneens in briefvorm geschreven is „Het John Grierhuis", de historie Van hetzelfde weeshuis waarin Judy werd groot gebracht. In dit boek le zen we de belevenissen van Judy's vriendin Sallie, op wie de zware taak komt te rusten, leiding te geven aan dit weeshuis vol rumoerige jonge tjes en meisjes. Ook dit boek bezit een overdaad aan frisse humor, en is een verkwikking om te lezen. Beide boeken zijn voor deze her uitgave van de firma Van Breda te Hulshorst (Nunspeet) geheel op nieuw vertaald en verlucht met oor spronkelijke tekeningen van de schrijfster. Marine-blauw ook in V.S. favoriet Amerika heeft niet, zoals Frank rijk, een onwankelbare reputatie op het gebied der haute couture, maar dit uitgestrekte land oefent toch via zijn enorme koopkracht en zijn res pectabele industrie een zeer grote invloed uit op de mode-centra van Europa. Zonder Amerikaanse klan ten zouden de Europese modehuizen niet kunnen bestaan; vandaar dat zy zich zeer goed rekenschap geven van wat wel en wat niet door Ame rikanen zal worden geaccepteerd. Bovendien hebben vele vooraanstaan de Europese couturiers filialen in Amerika, tengevolge waarvan zij re gelmatig in de Verenigde Staten ko men, waardoor hun ideeën vanzelf sprekend worden beïnvloed. In de Amerikaanse collecties vin den wij dan ook vaak geruime tijd vóór de Parijse shows een aantal in dicaties van wat Parijs zal gaan brengen, zij het dan in minder- ex treme vorm. Dat was bijvoorbeeld ditmaal het geval met de nieuwe modekleur. Reeds voordat Parijs de tint „marine-blauw" tot modekleur voor de komende lente en zomer uit riep, geschiedde dit al in de Verenig de Staten, getuige bijstaande foto, genomen tijdens een Amerikaanse voorjaarsshow. De sterk gemarkeer de taille, de imprimé-shantung, de lage reverloze kraag van deze ma rine-blauwe japon: alles duidt op een vooruitlopen op de Parijse voor jaarsideeën. Advertentie. /PlidïeMuzg. op 30 en 31 Maart a,s. Zie volgende advertenties examen en daardoor ook aan de oplei ding is aan bepaalde leeftijdsgrenzen gebonden. De candidaten mogen niet jonger dan 19 jaar zijn en de leeftijd van 26 jaar nog niet bereikt hebben. Aan iemand boven de 26, doch onder de 34 jaar kan de Minister van Sociale Za ken speciale toestemming tot deelne ming aan het examen geven. Ook is dit het geval met de leeftijd van 19 jaar, welke echter in ieder geval be reikt moet zijn op 1 September van het jaar, waarin het examen wordt afgenomen. Al deze leerlingen krijgen op de vroedvrouwenscholen naast de regel matige theoretische iessen ook prae- tische ervaring, daar zij assisteren by de bevallingen in de aan de scho len verbonden klinieken. Wanneer zij eenmaal afgestudeerd zijn werken zjj geheel zelistandig. Wel brengen zy van iedere verlossing verslag uit aan de Hoofdinspecteur van de volksge zondheid. Dat velen in de vroedvrouw, of lie ver gezegd, in de verloskundige nog steeds een soort „baker met nylon kousen" zien, steekt de beoefenaar sters van dit oude en bij uitstek vrou welijke beroep vaak. Zij voelen zich terecht tekort gedaan in haar kwali teit van goed opgeleide, capabele mensen, die in de huidige maatschap pij node gemist zouden kunnen wor den. Daar zit ik nu met mijn lucht hartig geopperde veronderstel ling, dat er misschien wel be langstelling te wekken zou zijn voor briefwisseling met vrou wen, die op enigerlei wijze met een gevoel van eenzaamheid te kampen hebben. Nauioélijks is de drukinkt droog, of daar dwarrelen de brieven al van alle kanten binnen. Er blijken ge noeg liefhebsters om een com plete correspondentie-bond op te zetten... Ja, wat moet ik daar nu mee? Mijn eigen bezit aan adressen, gevarieerd genoeg, in zoveel voud vermenigvuldigen en aan al die hunkerende dames toe zenden ter keuze? Een heel werk voer teie uitsluitend de pen hanteert maar dat is nog het ergste niet. Het toevallige en onbestemde is het vooral, dat mij onbevredigd laat. Want waarom zouden wij van deze hartelijke opwellingen niet meer profijt trekken Er blijkt toch uit, dat er voortdurend ge noeg vrouwen zijn, die zich geestdriftig op het schrijven van brieven willen storten terwijl er stellig ook veel meer zijn dan mijn lijstje vermeldt, die naar zo'n hartelijk stukje meeleven zitten te snakken. Zou het nu niet goed zijn deze aangelegenheid in iets blij vends, iets levends en iets har telijks om te zetten Wij konden er, peinsde ik zo, een soort bureau van maken, ergens een plek afbakenen waar al die draden van vraag en aan bod elkaar ontmoetten... Zegt u nu niet, na uw welge meend applaus, dat Saskia dit maar eens moet opknappen. Want voorzelde Saskia heeft al zo vele en velerlei zaken aan haar geplaagde hoofd, en han teert de pen zo veelvuldig, dat het arme bureau er deerlijk aan te kort zou komen. Nee, Saskia op haar beurt stelt haar lezeressen de vraag Zou dit nu net niet een geknipte bezigheid zijn voor een levens wijze. oudere dame uit uw kring die tijd en belangstelling in overvloed heeft om zich aan dat knopen van draden te wijden f Als zo één zich met het beheer van een dergelijk huiselijk con tactbureau zou willen belasten, konden alle eenzamen en alle uitdeelsters van gezelligheid haar schrijftafel bedelven onder aanvragen, en zou zij zelf al lereerst daaruit een groot per soonlijk profijt trékkgn. Niet in geld natuurlijk; hoog stens zou zij de minimumeis van een ingesloten postzegel mogen stéllen. Maar bij het lezen van al die brieven zou haar een ge heel nieuwe en aangrijpende wereld opengaan. Want het is in véle gevallen zo, dat xoy nauwelijks een vermoe den hebben van wat er aan hunkering, onvrede en verlaten heid woedt in het hart van de wouw die misschien tien huizen van ons af woont! De meeste vrouwen hebben een wél zo idealistische kyk op het leven, dat het mij telkens weer verbaast. Waarschijnlijk omdat zij, volkomen te goeder trouw, haar indruk van de medemens laten beïnvloeden door de na ïeve rooskleurigheid der ver volgverhalen in de meeste vrou wenbladen. Zij zien louter ge lukkige, zij het wat overbelaste moeders van gezinnen; ferme en onzelfzuchtig werkende vrouwen, dochters die zich aan het verzorgen van eenzaam achtergebleven moeders wijden en meer specima van dit edel aardig soort. Maar van de verbittering, de wanhoop, de triestheid en de uitzichtloosheid van véle vrou wenlevens hebben zij niet het flauwste begrip. Omdat het nu eenmaal niét gebruikelijk is uit te barsten op theevisites of rui ten in te gooien bij verjaarsbe- soeken. Onze samenleving is zo keurig gereglementeerd, zo se cuur toegedekt onder een natte deken van afspraken en plicht plegingen, dat men zou gaan twijfelen of er nog wel zoiets als gevoelens, verlangens, in stincten of driften bestaan. Totdat een of ander krantenbe richt ons doet opschrikken: een vrouw heeft gepoogd haar man te vergiftigen of haar kind te doden; een andere heeft haar zuigeling onverzorgdin een koud huis achtergelaten, een vierde is nauwelijks van een zelfmoord afgehotiden. De rade loze brieven over huwelijlesleed, die mij soms bereiken, zouden door véle vrouwen niet eens ge lezen willen worden, zodra zij tot een roman werden verwerkt. Maar al deze vrouwen zouden, op een of andere manier te be reiken en tnisschien wel te weerhouden zijn geweest, als ie mand in haar radeloze een zaamheid had weten door te dringen. Daarom: wie zich met het uit wisselen van adressen, zy het voorlopig alleen ter xoïlle van xoat gezellig briefverkeer, zou willen belasten kan er zéker van zijn, dat haar eigen leven en inzicht door al die brieven wordt verrijkt en verdiept. En voor 'de correspondenten zélf was de taak ook met het zoeken van een penvriendin niet afgelopen. Want zij zouden, aangestoken door de animo van de tegenpartij stellig komen aandragen met kennissen en vriendinnen die even schrijRus tig waren. Of dacht u niet dat een emigrantenvrouw de nei ging kon weerstaan terug te schrijven: dat er in haar omge ving stellig i of 5 liefhebsters naar enig schriftelijk meeleven zitten te snakken? En dacht n niet dat het Neder lands vervleeastertje in een En gels ziekenhuis, het Nederlands meisie-vnor-de-hnishonding in Parijs niet by de tweede brief meteen naam en adres van een lotgenote insloot? Tk vraan dus nog eens in alle ernstZon hier niet een taak voor een lezeres met. veel vrije tijd sclmilen: Contactvrnnw SASKIA Italië inspireert onze schoenenindustrie! Het Modecentrum voor de Schoen en Lederbranche heeft dezer dagen de modellen getoond, welke dit jaar „en vog-ue" zullen zijn. Op deze show was het modieuze verreweg In de meerderheid, en d© getoonde modellen gaven blijk ervan, dat de Nederlandse schoenfabrikanten de dnrf bezitten, om zich op buiten landse modellen te oriënteren! Er was allereerst de definitieve entree van de „ballerina" het schoentje zonder voering en zonder hak, van Italiaanse oorsprong. In dustrie en handel hebben net latente verzet tegen de hakloze schoen op gegeven, en brengen thans vele mo dellen in dit gewichtloze schoentje. Er worden diverse materialen voor gebruikt, maar de zool is zonder uitzondering van leer. Er zijn lede ren zolen, die zo soepel zijn, dat men ze als 'een rolmops kan oprollen, terwijl de sterkte toch allerminst hieronder lijdt. Nieuw is ook het Italiaanse moc- cassin-model, met hoog-doorlopende voorplaat en hoge achterzijde. De schoenfabrikanten verwerken tegen woordig veel nylon in net- en vlecht werk, soms in fraaie dessins. Even eens van Italiaanse oorsprong zyn de sandaletten; charmante schoen tjes, die vaak uit niet meer dan een zooltje en een paar reepjes leer be staan. Italiaanse ideeën geven dus dit jaar wel de toon aan! De middel-hoge hak is nog steeds aanwezig, ondanks het feit dat deze hak een weinig-elegant effect maakt. Middel-hoge hakken missen nu een maal de elegance, die zowel het hak loze „flatje11 als de hooggehakte pump wel hebben. Rest ons nog u te vertellen, dat de modekleuren zijn: beige, licht bruin, cerise, grijs en blauw. ROOS RÏDZAUX AFGEPASTE GLASGORDIJNEN „De vrouw en haar huis" Het Maart-nummer van het maand blad „De Vrouw en haar Huis" (uit gave Van Holkema en Warendorf N.V., Amsterdam), dat wij zojuist ontvingen, bevat ditmaal een bijdra ge die ongetwijfeld de belangstelling van de Zeeuwse lezeressen zal heb ben. Ina van der Beugel legt in deze bijdrage de indrukken neer. welke zy opdeed tijdens een interview met mevrouw Van den Broecke-de Man, lid der Provinciale Staten vj&i Zee land. Niet minder lezenswaardig zijn de „Huisvrouwperikelen in Nieuw- Guinea", met foto's geïllustreerd. Liefhebsters van handwerken kunnen ditmaal iets leren over Perzisch ajouro kantklossen en geborduurde wandkleden; de Parijse voorjaars mode wordt onder de ioupe genomen, en mevrouw R. Lotgering-Hlllebrand geeft suggesties voor een „wande lende maaltijd".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 8