KAPPIE EN DE GOUDEN HOORNS
De lichtste, kleinste en dunste
horloges ter wereld
Monarchistische stromingen in
het na-oorlogse Duitsland
VERRASSENDE ONTMOETING OP
DRUILERIGE WINTERDAG
20
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 10 MAART 1954
VREEMDSOORTIGE SMAKEN
Speciale klokjes voor wereld
reizigers en voor blinden
(Van een bijzondere medewerker).
GENÈVE, Maart. Toen de vorst van Iraq indertijd in Londen
de „Big Ben" gehoord had, belde hy een horlogefabrikant in Zwitserland
op en vroeg hem, of hij voor'hem een horloge kon maken, dat net zo
speelde.
„Dat behoeven wy niet moer te maken", was het antwoord, „dat heb
ben we al."
De horlogefabrikanteii stellen er zich niet mee tevreden, uurwerken
te maken die tot in onderdelen van seconden de juiste tyd aangeven,
maar vqj fabriceerden ze ook voor alle mogelyke doeleinden en voor de
vreemdsoortigste smaken. U kunt het zo raar niet bedenken of zij weten
er raad mee.
Daar heeft u b.v. het „wereldtyd-liorloge", een van de nieuwste uit
vindingen, waarop u de tyd in alle steden ter wereld kunt aflezen. In
een van de uitvoeringen heeft het twee «tl zerp la ten. De middelste geeft
normaal de plaatselijke tijd aan. De tweede, die om de eerste heen draait,
is in 24 uren verdeeld. De rand van de horlogekast is draaibaar en is
onderverdeeld in de diverse tijdzönes, die worden aangegeven door de
belangrijkste daarin gelegen steden. Wilt n de tjjd in een bepaald gedeel
te van de wereld weten, dan draait u die rand, totdat de naam van de
stad waar u zich bevindt boven d e 13 op de middelste wijzerplaat staat.
TJ kimt dan op de buitenste wijzerplaat onder elke stad die u wilt de
juiste plaatselijke tyd aflezen. Het schijnt dat deze horloges veel ge
vraagd worden door piloten, journalisten en reizende zakenlieden.
Dan.is er het Braille-horloge, dat
o.a. door het Internationale Rode
Kruis aan blinden wordt verstrekt.
In de Verenigde Staten alleen al
worden per jaar circa 15.000 van
deze Braille-horloges aan blinden uit
gereikt. Zij worden als pols. en als
zakhorloges uitgevoerd. De wijzer
plaat wordt niet door een horloge
glas, maar door een metalen deksel
met handvat afgedekt. Om te we
ten hoe laat het is, behoeft de dra
ger slechts te voelen, hoe de wijzers
staan ten opzichte van de uren, die
in relief op de rand zijn aangegeven.
De wijzers zijn gemaakt van een
speciale soort buigbaar staal; moch
ten zy verbogen worden, dan kan
men ze gemakkelijk weer in de juiste
stand brengen. De wijzerplaat is van
afwasbaar wit emaille.
Het Ingewikkeldste polshorloge dat
ooit gemaakt werd, bezit, behalve
een standaard uurwerk voor uren,
minuten en seconden, een chrono
graaf, met twee drukknoppen om de
stop-watch te bedienen en twee stop-
wijzers. Daarnaast heeft het nog een
kalender, die maand, datum en dag
van de week aangeeft (wanneer het
een schrikkeljaar is, ook 29 Febru
ari!) Verder is er een ruitje, waar
de wisselende schijngestalten van de
maan te zien zijn. Het mechanisme
van de kalender is zo vernuftig, dat,
als het eenmaal is ingesteld, men het
alleen by het begin van een nieuwe
eeuw behoeft te verstellen. Het ra
dertje voor het schrikkeljaar draalt
zo langzaam, dat het slechts één om
wenteling in de vier jaar maakt!
Licht en klein
Het kleinste horloge ter wereld
werd gemonteerd in een dames-arm
band. Men kan het wjjzerplaatje ge
makkelijk bedekken met het uitein
de van een sigaret. Andere minia
tuur-horloges werden gemonteerd in
munten, reversknopen, lippenstiften
en zelfs manchetknopen.
Het dunste uurwerk, dat ooit ge
maakt werd, is een heren-zakhorloge,
zó plat dat het gemakkelijk tussen
de tanden van een kam door gehaald
kan worden. Zyn grootste dikte, in
het midden, is een millimeter!
- Het lichtste uurwerk, in verhou
ding tot zijn afmetingen, is een zak
horloge, dat byna geheel uit alumi
nium en aluminium-verbindingen be
staat. Het weegt niet meer dan 20
gram, d.w.z. ongeveer even zwaar
als drie klontjes suiker! De platen,
bruggen en chassis zijn van alumi-
nium-legeringen vervaardigd, terwijl
de kast, wijzerplaat en wijzers van
zuiver aluminium zijn. Ondanks zijn
geringe gewicht loopt het even be
trouwbaar en nauwkeurig als ieder
ander goed horloge. Er werden in
Ernstige waarschuwing voor HAAR
Roos is een onheilspellend signaal
dat haaruitval aankondigt. Wat te
doen? Onmiddellijk ingrijpen! Silvi-
]u~in gaan gebruiken! Silvikrin de bio
logische haarvoeding, bevat de 14 op
bouwstoffen voor de haargroei waar
van ook de natuur zich heeft bediend
toen zij U haar gaf. Het zijn de na
tuurlijke stoffen uit de aminogroep,
zoals Tryptofaan, Tyrosine en Cysti
ne. Maar deze wetenschappelijke ter
men zeggen U misschien weinig. U
wilt van Uw roos af. U wilt Uw haar
behouden. U wilt weer prachtig
nieuw haar hebben! Neem dan direct
de enige juiste maatregel: Begin nog
lieden met Puur Silvikrin, de natuur
lijke haarvoeding.
Advertentie
Vlootschouw in Rotterdam
Van 12 tot 18 Juni zal op de Maas
te Rotterdam door de Koninklijke
Marine een vlootschouw worden ge
houden. Hieraan zullen onder mèer
deelnemen de „Karei Doorman" en
de nieuwe kruiser, de „Zeven Provin
ciën"
De schepen kunnen dagelyks tegen
betaling door het publiek worden be
zichtigd. Des avonds zullen zij zo veel
mogelijk geïllumineerd zijn. Ook in de
stad zullen feestelijkheden worden ge
houden.
Herbert McKenley. de Jamaicaanse
sprinten, die in Australië als professional
uitkomt, heeft te Bendigo de 440 yards
in 46.7 sec. gelopen, waarmee hij zijn
wereldrecord voor profs met 0,6 sec. ver
beterde Vorige maand had McKenley dit
record met 47.3 sec. op zijn naam ge
bracht. Hij brak toen het 70-jaar oude
record van 47.6 sec. McKenley is met een
tijd van 46.— sec. sinds 3948 ook houder
van het wereldrecord voor amateurs op
deze afstand.
Zwitserland ettelijke honderden van
deze horloges vervaardigd, op ver
zoek van een Amerikaanse alumi-
nium-fabrikant.
Voor watersport
Het watersport-horloge heeft be
halve het gewone uurwerk een „ti
mer" en een wijzerplaat voor de ge
tijden. De „timer" heeft een onder
verdeling in wedstrijdeenheden van
vijf minuten en een van 12 uur, voor
lange wedstrijden of tochten. De ge
tijden wordt aangegeven op een wij
zerplaat met een blauw gedeelte voor
hoog water en een geel veld voor
laag water. Als het Uurwerk eenmaal
is ingesteld voor een bepaald gebied,
feeft het regelmatig de stand van
e getijden aan, zonder er verder
iets aan te verstellen.
Een horloge met een rekenliniaal
werd door de Zwitserse horloge-in
dustrie speciaal ontworpen voor in
genieurs en technische studenten,
maar het is ook erg in de smaak ge
vallen by andere mensen, die gaarne
een kleine rekenmachine want dat
is het toch eigenlijk aan him pols
willen hebben.
Men noemde dit horloge „de wereld
reiziger". Wamt of het in Amsterdam,
Parijs of New York loopt, de eigenaar
van dit Zwitserse uurwerk weet met
één oogopslag hoe laat het in alle be
langrijke steden op de wereld is. De
draaiende wijzerplaat is verdeeld in
de 2If tijdzones, elk aangegeven door
de belangrijkste stad in die zóne. Op
de rand van dit horloge bracht men
de normale 12 uren aan.
Het rekenmeehanisme is gemon
teerd in een serie beweegbare cir
kels rondom de wyzerplaat. De dra-
Ter behoeft maar op zijn horloge te
lijken om delingen of vermenigvul
digingen te maken, vierkants-wortels
te trekken, enz.
Lucht als krachtbron
„De klok die van de lucht leeft",
heet een nieuw Zwitsers uurwerk,
dat zijn beweegkracht ontvangt door
geringe temperatuurswisselingen en
die dus nooit behoeft te worden op
gewonden. Een temperatuursverande-
r van 2 graden Fahrenheit is
Is voldoende om de klok 48 uur
te laten lopen. Het mechanisme loopt
op een hermetisch gesloten trommel,
waarin zich aetherchlorine bevindt.
Daar binnen in zit een blaasbalgje.
Wanneer het aetherchlorine uitzet of
inkrimpt naar gelang van de tem
peratuur, gaat de blaasbalg open of
dicht-en brengt aldus het mechanis
me, dat de lUok opwindt, in werWng.
Landbouwproducten
in Duitsland
In West-Duiteland dreigt zich een
stryd te gaan ontwikkelen tussen
boeren en verbruikers. De boeren
eisen namelijk van de regering, dat
deze door verhoging van het prijs
niveau de boeren gelegenheid geeft,
te concurreren tegen do buitenland
se producenten.
Een voorspel van deze stryd wordt
gevormd door de moeilykheden, die
zich op de Duitse eiermarkt hebben
voorgedaan. Alle verbruikers van
eieren zijn van leer getrokken tegen
het door minister Luebke aangekon
digde voornemen om door een glij
dende tariefschaal de prijs der in
gevoerde eieren zo hoog te houden,
dat de Duitse boeren ondanks hun
technische achterstand kunnen bly-
ven concurreren.
De protectionistische maatregelen
van de regering zyn er op gericht,
de Duitse landbouw voldoende rug-
gegraat te geven om het in een Eu
ropees geheel te kunnen bolwerken.
De boeren zyn echter ontevreden,
omdat de- maatregelen naar hun me
ning niet ver genoeg gaan en de con
sumenten beklagen zich over de ho
ge pry zen der landbouwproducten.
LANGS EEN SMALLE SLOOT.
De water pieper: een zeldzame verschijning.
Slechts langzaam trok de winter weg nit de bodem, hoewel het nade
rende lentetijdperk felle aanvallen ondernam op het door de winter be
heerste gebied. Na temperaturen tot over 10° beneden het vriespunt schom
melde de thermometer lustig evenver door naar de andere zijde.
De wegen door opdooi slikkerig lieten hun overtollig vocht langzaam
doorsijpelen, zodat er een ogenblik kwam, waarop men zonder al te veel
narigheden er weer gebruik van kon maken.
De Schelde, lang van scheepvaart verstoken door opstoppingen van dryf-
ijs, had zich weer van zyn lichte en blanke last ontdaan; slechts enkele ijs-
hopen van hechte constructie wisten de dagelijkse aanvallen van de vloed
te doorstaan.
Het doel van de tocht was te speu
ren naar het verblijf van een troep
wilde zwanen, die op doortocht waren
gesignaleerd. Berichten van meer dan
eén zijde hadden de opmerkzaamheid
op die troep gevestigd. De ene dag
zeilden de zware Deners in een aantal
van veertig over de weiden en boom
gaarden en de volgende dag keerde
ongeveer de helft in Noordelijke rich
ting terug. Zouden ze op de Schelde
zyn blijven hangen
DUITSERS WILLEN IEMAND VEREREN.
Louis Ferdinand candidaat
voor de oude keizerskroon
(Van onze correspondent)
BONN, Maart. Niet alleen in Duitse, maar ook in internationale po
litieke kringen hoort men weer vaak de vraag opwerpen, of men na de
eerste wereldoorlog niet een onherstelbare fout heeft begaan door de mo
narchie in de Duitse landen radicaal af te schaffen.
Wanneer men veel ellende doorstaan heeft en niemand er ook maar een
flauw idee van heeft, hoe de naaste toekomst er zal uitzien, wanneer men
al sedert jaren vurig naar iets verlan gd heeft en men ziet zyn verwachtin
gen telkens weer opnieuw in ijle rook opgaan, dan is het begrijpelijk, dat
men voor zyn geestesoog weer beelden uit een tijd van langvervlogen glo
rie ziet opdoemen: de Duitse adelaar, die onder Hitier kaal was en die zo
lang op een krans met een hakenkruis erin heeft moeten (of mogen) zit
ten, draagt weer trots zijn keizerskroon, koningen, groothertogen en an
dere vorsten en vorstjes zwaaien wee r hun scepter in dit uitgestrekte (en
niet wreed door een IJzeren Gordyn in een Westelijk en een Oostelijk deel
gesneden) rijk en aan het hoofd van alle Duitse stervelingen troont weer
een „Kaiser" in haast verblindende glans.
Het is vaak net alsof de Duitsers
voor de harde en nuchtere werkelyk-
heid van het heden naar de roman
tiek van het verleden willen vluchten.
De Duitsers houden ervan iemand
te vereren en hem, wanneer hy be
veelt, door dik en dun te volgen.
We hebben er al genoeg voorbeelden
van gezien.
In de laatste jaren is de belang
stelling van de Duitsers voor vorste
lijke personages aanzienlyk gestegen.
Herhaaldeiyk verschynen in de pers
en wel voornamelijk in de rijk ge-
illustreerde weekbladen die hier
fantastische oplagen bereiken
lange artikelen over hen, met tal
van afbeeldingen. Enorme foto's pry-
ken buiten op de eerste pagina. Zy
trekken, wanneer ze in kranten
kiosken en aan -stalletjes hangen,
heel veel aandacht. Vooral wanneer
nog schitterende kronen en diade
men, prachtige uniformen en orde
gewaden, hermelijnen mantels, de
gens, sterren en kruisen en steken
-met pluimen erop by de opnamen te
pas gekomen zyn. Zulke periodieken
vliegen .weg.
Een candidaat
De sedert 1918 vacante Duitse kei
zerstroon heeft in Juli 1951 een nieu
we candidaat gekregen: prins Louis
Ferdinand van Hohenzollern, die
door de dood van zijn vader, ex-
kroonprins Wilhelm (die indertyd op
Wieringen heeft gezeten) diens op
volger geworden was. Er waren
West-Duitse bladen, die het toen heel
gemoedelyk over „de nieuwe kroon
prins" en over „de keizerlijke fami
lie", hadden, alsof er hier helemaal
geen republiek bestond.
De hujdige pretendent is 46 jaar.
Hij werd nog in de glanstyd van het
keizerrijk in het Marmeren Paleis te
Potsdam geboren, waarin thans
de tijden zijn wèl veranderd! een
restaurant voor Russische Sowjet-
officieren ondergebracht is.
Tussen de twee oorlogen in heeft
deze prins als eenvoudig monteur in
de autofabrielcen van Henri Ford in
Buenos Aires en in Detroit gewerkt.
Zyn arbeidskameraden in de Verenig
de Staten zeiden soms „mr Prussia"
tegen hem, toen zy erachter waren
gekomen, dat zyn titel „pirns van
Pruisen" was.
Zyn echtgenote, grootvorstin Kira
van Rusland, is merkwaardigerwyze
een zuster va.n de pretendent voor
de Russische tsarenkroon, groother
tog Wladimir. Het huwelijk tussen
prins Louis Ferdinand en prinses Ki
ra werd in Mei 1938 zowel in Doorn
by de grootvader van de bruidegom,
als in Potsdam voltrokken. De hu-
welyksfestiviteiten te Doorn werden,
zoals op de foto's te zien is, door Ko
ningin Juliana toen nog prinses
en Prins Bernhard bygewoond.
In tegenstelling tot zijn zwager
de Russische troonpretendent en de
nogal veel in de wereld rondtrekken
de Oostenrijkse candidaat Otto van
Habsburg woont deze pretendent rus
tig met zyn vrouw en hun zeven kin
deren in zyn „eigen" land, en. wel in
Borgfeld, een buitenwijk van Bre
men.
Verloren landgoederen
Van de onmetelyke rykdommen,
die zijn vader en zyn grootvader nog
bezeten hebben ex-keizer Wilhelm
was ook toen hy al lang in Doorn
woonde nog altijd de allergrootste
grootgrondbezitter van heel Duits
land is niet veel meer overgeble
ven. Want de meeste kastelen en
landgoederen lagen in de huidige
„Oost-zone" en in de streken, die na
de laatste oorlog P:ols en Russisch
geworden zijn.
Van de zes zoons van keizer Wil
helm n, met wie hy zich graag op
parades in Berlyn toonde, is er nog
maar één in leven: de thans 65-ja
rige prins Oskar, die sedert kort een
nieuw gebouwd, niet al te groot huis
bewoont, dat in Bonn op jeen stuk
grond achter het ziekenhuis van de
Johanniter Ridderorde werd neerge
zet, waarvan deze prins het hoofd,
de „Herrenmeister" is.
Slechts één Hohenzollern-prins, kei
zer Wilhelms vierde zoon, Augustus
Wilhelm (in de wandeling „Auwi"
genoemd) is lid van de Nazi-party
geweest. Na Duitslands capitulatie
heef hy een poos in een kamp ge
vangen gezeten.
Kroonprins van Beieren.
Een enorme populariteit geniet
nog altyd ie thans 84-jarige kroon
prins van Beieren. Rupprecht, uit het
geslacht der Wittelsbacher. Wanneer
hy tegenwoordig in München zyn
verjaardag viert, worden hem steeds
stormachtige ovaties gebracht. Niet
zo lang geleden heeft hy er in een
De kijker wist echter geen enkele
zwaan op te diepen tussen de vele
eenden, rotganzen, wulpen, meeuwen
en wat er al zo meer langs de randen
van de slikken wemelt op een druile
rige winterdag.
Dat was dus weer eens een ver
geefse rit. De waterhoentjes en de
merels, de mezen in de vruchtbomen,
het was alles te gewoon na de teleur
stelling met de zwanen.
Er kwamen meer winterdagen, vele
er van mooi en zacht maar zonder de
gelegenheid om zich op pad te bege
ven.
Tot de gelegenheid er weer was en
ook weer het druilerige winterweer,
dat zelfs van druilerig overging in
regenachtig met zo nu en dan een
plensbui.
Nog onverwacht droogden de stra
ten op en trok een tydelyke zonne-
interview op gewezen, dat noch zyn
vader, de laatste Beierse koning,
Ludwig m, noch hyzelf ooit officieel
afstand hadden gedaan van zyn rech
ten op de troon. Hy meende, dat al
léén maar een herstel van de oude
monarchistische staatsvorm het
Beierse volk weer gelukkig kon ma
ken, en hy achtte het best mogelijk,
dat Beieren weer een koninkrijk zou
worden en als zodanig tóch nog deel
kon blyven uitmaken van de West-
Duitse federatieve staat. Per slot
van rekening zei hy, hadden vroeger
midden in- het Duitse keizerrijk ook
drie grote landen als republieken be
staan.
Ook in en om Hannover is de be
langstelling voor de monarchistische
idee nog steeds zeer groot. Toen iets
langer dan een jaar geleden in Hann
over hertog Ernst-Augustus van
Brunswiik-Lüneburg naar zijn laatste
rustplaats werd gebracht waren tien
duizenden mensen op de been en wa
ren ook officiële vertegenwoordigers
van de bondsrepubliek by de bijzet
ting aanwezig Hij was met de enige
dochter van keizer Wilhelm ge
trouwd en hy was de vader van de
tegenwoordige koningin van Grie
kenland, Frederika, die in haar kin
derjaren vaak op „Huis Doorn" heeft
gelogeerd.
De Duitsers zyn er trots op, dat
Alle in Europa regerende vorstenhui
zen, behalve het geslacht Bernadotte,
dat van Franse oorsprong is, in de
mannelijke lyn van Duitse afstam
ming zyn.
Het is moeilyk precies te zeggen
hoeveel Duitsers er in de grond van
hun hart voor zyn, dat de monar
chie terugkeert. Maar wanneer men
zo eens om zich heen kykt en hier
en daar eens polst, moet men tóch
wel tot de conclusie komen, dat het
een aanzienlijk percentage moet zyn.
De Duitsers zyn over het algemeen
heus niet zo opgetogen over hun „on
romantische" republiek. Waarbq nog
komt, dat het niet één, maar twee
republieken zyn.
En dit is Prins 105 TT uit Madison
in Kansas V.S.)de duurste stier
ter wereld. Men schat de waarde van
het dier op 230.000 dollar.
glans Zwerfmans buiten zyn woning;
waar er echter donkere wolken bo
ven de horizon dreigden, bleef er wei
nig goeds te hopen.
Eenmaal buiten kon geen dreiging
in de lucht meer deren; de spatjes,
die zich reeds lieten gevoelen, hadden
evenmin succes. De tocht ging door,
rechtstreeks naar een stil plasje er
gens ver weg tussen oneindige altkers
bouwland.
Dat plasje, omzoomd met riet, haa
door BAREND ZWERFMANS.
al dikwyls tot schuilplaats gediend
van vogels, die niet dol zyn op veel
menselyk verkeer. Een rustig plekje,
ditmaal al te rustig. Slechts een
eigenwyze kokmeeuw draaide er wat
rond met de staart omhoog geheven,
een air alsof hy zich burgemeester
voelde van een afgebrand dorp.
Tot overmaat van ramp begon op
nieuw de druilerigheid in de atmos
feer de overhand te krijgen, zodat
spy tig de terugtocht moest worden
ondernomen, ditmaal een eindweegs
langs een vry diepe sloot.
Midden in de sloot zat een vogeltje,
ogenschynlyk op niets, wat later
bleek een drijvend bakje te zijn. Kort
by gekomen, vloog het op om zich
aan de slootrand neer te zetten.
Voorzichtig naderen hielp twee maal
geen zier, de derde maal bleef het vo
geltje zitten. Nu was er gelegenheid
het van naby te .bekijken. Een rood
borstje? De korte streekjes vlucht
deden zo iets vermoeden. Het bleek
helemaal geen roodborstje te zijn. eer
een leeuwerikachtig vogeltje. Nog
wat dichterby. Een pieper. Maar wel
ke dan toch? In een kersvers vogel
boek vond ik alle niepers byeen op
één bladzijde en met snel vergelijken
kwam ik tot de oeverpieper of de wa
terpieper. Het heldere streepje over
het fraaie kopje en de opvallende wit
te staartzoom deden de oeverpieper
afvallen. Nog even kon het fraai ge
streepte borstje, enigszins warm ge
kleurd. worden bekeken, toen vloog
het op en streek ver weg neer.
Pas thuis bleek, welk een aardige
ontmoeting hier had plaats gehad.
De waterpieper bleek officieel niet
meer dan tien maal in ons land gesig
naleerd te zyn. Nog eens werden alle
piepers vergeleken, maar er was geen
twyfel. Als er intussen geen andere
jldingen waren genoteerd was onze
iterpieper van 27 Februari de elfde.
Twee tochten, één waterpieper, dat
was toch meer dan een halve water
pieper gemiddeld. Dat éne zeldzame
en ook byzonder fraai gekleurde dier
tje maakte beide druilerige '.ochten
met één slag goed. Zelfs zonder De
nen of vallen.
27. „Geen korreltje goud te
vinden 1" riep Bas de Kruik
teleurgesteld, „niets dan die
malle geelkoperen hoorns 1
Bah I En toch moet het goud
van de Lutjewierder Bank
hier ergens zijn! We zul
len de kapitein van de
Kraak nu maar eens stevig
aanpakken, tot hij ons zegt,
waar het goud verborgen
is."
Samen met de Kale be
gaf hij zich naar boven, om
zijn plan met Kappie uit te
voeren. Maar Peukie bleef
nog even achter. „Het zijn
toch werkelijk mooie trom
petjes", mompelde hij,
„dat geelkoper glanst zo
aardig!" Snel bukte hij zich.
nam onder elke arm een
hoorn en spoedde zich ach
ter zijn medeboeven aan.
De drie bandieten bega
ven zich naar de stuurhut,
waar Kappie nog steeds in
zak en emmer zat.
„Héé. krielhaan. ben je
nog wakker?!" riep Bas de
Kruik, met zyn knokkels op de emmer kloppend.
„Boef!" galmde de emmer hol, „Bedrieger!"
„Mooi, hij is in een spraakzame bui", grijnsde
Bas de Kruik, „nu zullen ,we hem meteen eens laten
vertellen, wat wij willen weten!"
Hij verwijderde de emmer en de zak. tot het paar
se hoofd van Kappie verscheen en hield de ge
plaagde kapitein zijn grove vuist »voor.
