Eerste Kamer neemt wetsontwerp
aan met 36 tegen 4 stemmen
Nieuw-Guinea is geen land van
beloften maar een uitdaging
TOCH IS 'T ZO!
Hoge druk
„KUN JE BLAZENMARGRIET
GEVOLGEN VAN OVERSTROMING
Dc
DONDERDAG 21 JANUARI 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
NEDERLAND RATIFICEERT E.D.G.-VERDRAG
Behalve communisten, prof. Gerretson
en mr. Jonkman tegen
(Van onze parlementaire redacteur).
Nederland ratificeert het verdrag tot instelling van een Europese De
fensie Gemeenschap. Dit staat vast. nu de Eerste Kamer na een twee
daags debat Woensdagavond tegen half acht het wetsontwerp tot goed
keuring van het verdrag met 36 tegen 4 stemmen heeft aanvaard. Dit
wetsontwerp zal nu wel spoedig in het Staatsblad verschijnen.
De ministers van Buitenlandse Zaken, de heren Beyen en Luns hadden,
toen de beslissing gevallen was verscheidene felicitaties in ontvangst te
nemen.
Vier Eerste Kamerleden hebben hun stem aan het goedkeuringsontwerp
onthouden. Het waren de beide communisten, de heren Geugjes en Bran
denburg, de Chr. Hist, afgevaardigde prof. Gerretson en de Kamervoor
zitter mr. Jonkman van de P.v.(LA.
De tegenstand van de communis
ten was duidelijk: de So wj et-Unie
heeft belang bij een innerlijk verdeeld
en verzwakt Europa. Als trouwe pal-
ladijnen van de Sowjet-Unie bestre
den zy dus heftig de tot standkoming
van de E.D.G., welker waarde niet
eens zozeer ligt in haar militaire be
tekenis van verscheidene kanten
is daarop de aandacht gevestigd,
ook van de zijde der regering dan
wel in haar politieke betekenis. De
E.D.G. moet namelijk beschouwd
worden als een symptoom van de
groei van de Europese politieke een
heid. Het is natuurlijk de vraag, of
de voordelen opwegen tegen de be
zwaren, die ontegenzeggelijk de E.D.
G. aankleven. Behalve voor beide
communisten was dit voor de heren
Gerretson en Jonkman het geval. An
ders dan by de heren Geugjes en
Brandenburg kwam de tegenstand
van de C.H. en van de socialistische
afgevaardigde voornamelijk voort uit
•de moeilijkheid zich te verenigen met
een verdrag, dat volgens prof. Ger
retson Nederland toen niet voldoen
de garanties biedt en dat, naar de
mening van mr. Jonkman juridisch
onaanvaardbaar is, omdat men geen
verdrag kan aangaan met een land,
in casu met Duitsland, waarmede nog
geen vredesverdrag is gesloten.
De internationale rechtsorde wordt
niet deugdelijk bevorderd, vond hy,
als men duurzaam in een supra-na-
tionale organisatie een lid opneemt,
■aaa/wsaaaaaav
U weet, dat de druk in het water
steeds groter wordt naarmate ive die
per daarin afdalen, en dat deze toe
name 1 atmosfeer per 10 meter be
draagt. Dientengevolge moet op de
diepste plaatsen in de oceanen eei.
druk heersen van meer dan 1000 at
mosferen, een bedrag waarvan we ons
geen voorstelling kunnen maken,
doch dat beter tot ons spreekt wan
neer we zelf eens een theoretische
v— duik in de diepte nemen. Want het
menselijk lichaam zou op de bodem
van de diepste troggen welke we mo
menteel kennen, een druk van 10.000
kilogram per vierkante centimeter
hebben te doorstaan, zodat zijn héle
corpus een totale belasting van
150.000 ton zou moeten torsen!
Tegen een dergelijke belasting zijn
we niet bestand, want 't onbescherm
de lichaam kan ten hoogste ongeveer
3 atmosferen verduren. Over het ge
hele lichaam gerekend, komt dit neer
op Jf50 ton, wat toch ook lang niet gek
is. Maar goed, dit laten we verder
rusten, want we wilden alleen maar
tot uitdrukking brengen dat op grote
diepte, waar dus een druk heerst van
duizenden kilo's per vierkante centi
meter, elke stof tot het kleinst moge
lijke volume wordt samengeperst.
Geen enkele stof kan daaraan ont
komen, zélfs de weinig samendruk
bare vloeistoffen niet.
Nu is water, zo
als u weet, weinig
veerkrachtig en
moeilijk samen te
drukken. Maar op
grotere diepte ont
komt ook het wa
ter niet aan het
verschijnsel, dat
voor alle stoffen
geldt, zodat ook deze vloeistof door
de druk van de boven liggende water
massa's wordt samengeperst. Hier
door wordt het volume verkleind met
een weliswaar zeer gering bedrag,
maar op de totale hoeveelheid water
die in de diepe zeeën en oceanen staat
maakt deze hoeveelheid toch een zeer
belangrijke grootheid uit. Want men is
eens gaar. berekenen hoe de toestand
zou zijn, indien water in het geheel
niet kon worden samengedrukt. En de
uitkomst daarvan is werkelijk ont
stellend, want in dat geval 'zou de
zeespiegel 283cm of afgerond: 30
meter hoger komen te staan dan
thans het geval is. Vrijwel ons gehele
land. met uitzondering van wat ho
ger gelegen streken, zou dan door de
zee overstroomd zijn, evenals belang
rijke delen van België, Frankrijk,
Duitsland, en noemt u verder maar
op. Ja in verreweg de meeste kust
landen ter wereld zou de kustlijn vele
honderden kïlomteers verder landin
waarts worden verschoven en het be
woonbare gedeelte der aarde zou aan
zienlijk zijn ingekrompen. Dank zij
het 't dagelijks leven niet waar
neembare feit dat water een héél
klein beetje kan worden samenge
drukt, heeft het landoppervlak de uit
gebreidheid van thans. Zonder dat na
tuurkundig verschijnsel zou de jeugd
aanzienlijk minder aardrijkskunde
behoeven te leren.
Over leren gesproken, wist u dat
enige eeuwen geleden in Engeland bij
voorkeur een bepaald wiskundige me
thode werd onderwezen, die door een
Engelsman was uitgedacht en dat
daardoor de Engelsen op wiskundig
terrein aanzienlijk bij het vasteland
zijn ten achter geraakt? De straf van
het chauvinisme.'
H. Pétülon.
dat nog als een onvolkomen interna
tionale rechtspersoon moet worden
beschouwd. Hy gaf de voorkeur aan
een minder klemmende regeling, dan
in de E.D.G. is voorzien; aan een
soortgelijk systeem als de Engelse
commonwealth. Aangezien wantrou
wen jegens Duitsland een van de ele
menten van het verdrag is, geloofde
hij niet aan de levensvatbaarheid er
van. Tegen een Europees leger waren
deze heren gekant. Prof. Gerretson
sprak met zoveel woorden uit, dat
geen enkel land meer zichzelf alleen
kan verdedigen en dat Europa een
gemeenschappelijk leger nodig heeft.
Meerderheid
Het tegenstemmen vap 4 leden leg
de voor het lot van het desbetreffen
de wetsontwerp weinig gewicht in de
schaal. Volgens de grondwet was voor
de goedkeuring van dit belangrijke
internationale verdrag een meerder
heid van twee-derden van het aantal
uitgebrachte stemmen vereist. Deze
meerderheid is ruimschoots verkre
gen.
De deelneming van de Kamervoor
zitter, mr. Jonkman, aan het debat
was een staatsrechtelijke bijzonder
heid. In het Nederlandse parlement
komt dat zelden voor. Hij had aan het
voorlopig verslag een afzonderlijke
door hem ondertekende nota toege
voegd aangezien hij de vergade
ringen van de afdelingen niet bij
woont stond hem geen andere weg
open waarin hij zijn bezwaren in
de vorm van een aantal vragen aan
de regering had geformuleerd.
Toen hij zijn afwijkende mening
toelichtte hij deed dat van het
spreekgestoelte af nam mr. dr.
Kolff (C.H.) de voorzitterszetel in.
Het reglement van orde van de Eer
ste Kamer schrijft namelijk voor,
dat de voorzitter zich moet laten
vervangen als hij aan het debat deel
neemt.
Uitvoerig had de minister van Bui
tenlandse Zaken mr. Beyen en die van
Oorlog en van Marine ir. Staf, de
goedkeuring van het E.D.G.-verdrag
verdedigd.
Met nadruk verklaarde mr. Beven,
dat de afsluiting van afzonderlijke
vredesverdragen door de verdrags-
Eartners na een eventuele oorlof of
eëindiging van de strijd voor het
grondgebied van een der deelnemers
bevrijd is, als contractbreuk wordt
beschouwd. Hij was er van overtuigd,
dat alle bondgenoten, hoewel 'n des
betreffende bepaling niet in het ver
drag is opgenomen, er zo over den
ken.
Uit de verdediging van minister
Staf kwam vooral naar voren zyn
duidelijke ontkenning, dat er sprake
zou zijn van een koppeling van Ne
derlandse eenheden aan de Britse
troepen van de Noord-Europese sec
tor.
Deze meniftg was hier te lande ge
rezen na een door Belga verspreid
bericht, dat de Belgische minister
van Defensie, generaal De Greef, zich
in deze zin zou hebben uitgelaten. Hij
deelde mee, dat er nog geen vertrou
welijke plannen zijn voor de samen
stelling van het Europese leger, maar
dat wel Nederlandse officieren tot in
de hoogste instanties van de E.D.G.
zijn opgenomen en ons land dus vol
ledig op de hoogte is.
Prinses blies 11 kaarsjes uit
van grote verjaardagstaart
De verjaardagstaart die het „Prinses Margrietfonds" gistermiddag aan
het elf jaar geworden petekind van de koopvaardij. Prinses Margriet, ten
geschenke gaf, was bijna te laat gekomen.
Vijf en dertig kinderen uit het gehele land, nabestaanden van in de
oorlog omgekomen Nederlands koopvaardij-personeel, waren in twee bus
sen van Rotterdam uit naar het paleis Soestdyk gekomen, om de taart
te brengen en tevens met de Prinses haar verjaardagsfeestje te vieren.
De bus, waarin de taart vervoerd
werd raakte echter tussen Gouda §n
Woerden defect. In de buurt was geen
telefoon te vinden en de chauffeur
kon zijn voertuig niet meer op gang
brengen Kostbare kwartieren waren
reeds verlopen, toen een auto van de
P.T.T. voorbij kwam.
De chauffeur daarvan bood aan een
der dames, dio het gezelschap bege
leidde, een lift aan naar de dichtst
bijzijnde telefoon. Daar werd gebeld
naar Rotterdam voor een andere bus,
de kinderen stapten, met hun kostbare
vracht, over en zo kwamen zij nog
net op tijd om twee uur op het pa
leis aan. De Koningin, Margriet en
Marijke ontvingen de gasten in de
Westelijke vleugel, waar het bioscoop
zaaltje ingericht was voor de ver-
jaarspartij.
Trots stapten in de pauze enige kin
deren met de taart binnen, een model
van een schip op de golven met op de
boeg de naam „Prinses Margriet" ge
schilderd. Daarachter volgden elf jon
gens en meisjes ieder met een bran
dende kaars, als symbool van de elf
jaren die de Prinses thans oud is.
„Kun je blazen Margriet?" vroeg ie
mand. En dat was aan geen dovemans
oren gezegd. Snel ging de Prinses het
rijtje langs en blies met ferme bolle
wangen de kaarsen een voor een uit.
En als goed gastvrouwe begon ze
daarna direct de taart aan te snijden.
Eerst nog wat voorzichtig en bang
om het kunstwerk direct te beschadi
gen. „Hoe moet ik beginnen..." vroeg
ze aarzelend. Maar aan raadgevingen
ontbrak het haar niet. .Eerst de zee
maar" en vaardig zette ze het mes
erin, keurig om 't
schip heen, dat ze
kennelijk zo lang
mogelijk heel wil
de houden. Spoe
dig zat ieder kind
met een stuk heer
lijke „groene zee"
voor zich, maar 'n
half uurtje latei-
was ook het schip
verdwenen in de
grage monden van
de jeugdige gasten,
die bediend wer
den door de Ko
ningin en enige
dames van het
„Prinses Margriet
fonds" mevr. W. J.
S. Reuchlin-van
Luttervelt en mej.
Van der PoL
Na een driewerf
hoera voor de ja
rige werd hierna
het programma,
dat geheel verzorgd
werd door leden
van scheepvaart
lijnen. voortgezet.
In de pauze wa
ren mutsen, toeters
en fluitjes rondge
deeld en toen was
het soms moeilijk
de rust te bewaren
in het rumoerige
gezelschap. Schril
knerpten de opbla-
zertjes door het
zaaltje en toen
even later de limo
nade werd rondgedeeld was het ijs
voorgoed gebroken. Tenslotte een
grote, luid toegejuichte portie ijs voor
allen en toen was het weer tijd om
afscheid te nemen van het gastvrij
Soestdijk, waar de jarige haar gasten
uitgeleide deed.
De strijd in Tonkin duurt voort.
Franse en inheemse infanterie steekt
een riviertje over nabij een kerk in
het dorp Song-Tra-ly.
24.000 ha minder cultuurgrond
De in 1953 getelde oppervlakte
cultuurgrond voor geheel Nederland
bedroeg ruim 24.000 ha minder dan
in 1952. Aldus de zo pas verschenen
officiële uitkomsten van de door het
C.B.S. gehouden inventarisatie van
land- en tuinbouw Mei 1953. Aan
bouwland werd 16.000 ha minder op
gegeven dan het vorige jaar en aan
grasland 8900 ha.
In het overstromingsgebied is
19.900 ha minder geteld dan in 1952,
t.w. aan bouwland 12.900 ha, aan
grasland 4400 ha en aan tuinland
Tarieven van huisartsen
Wijzigingen toegelicht
De landelijke Huisartsenvereniging
van de Kon. Ned. My. tot Bevorde
ring der Geneeskunst verklaart over
de verhoging van de particuliere huis
artsen-tarieven: de minimumtarieven
voor patiënten zijn tot een inkomen
van f 7000.vastgesteld op f 2.50
f 3.voor consult tijdens spreekuur,
en op f 3.f 3.50 voor een huisbe
zoek.
Het artsenhonorarium is altijd af
hankelijk geweest van sociale indica
ties, zodat inkomen van de patiënt,
gezinsgrootte, levensstaat, ziektefre
quentie daarbij altijd een rol hebben
gespeeld. Hierin is geen enkele wijzi
ging gekomen. Met maximum-tarief,
lat voor de oorlog reeds plaatselijk
soms op f 10.lag wordt uit de aard
der zaak slechts uiterst sporadisch
toegepast. Het eventueel regelend of
adviserend optreden omtrent de ta
rieven voor patiënten met een inko
men boven f 7000.is overigens ge
heel overgelaten aan de plaatselijke
afdelingen.
Voorzover by deze unificatie al tot
enige verhoging van vóór de -orlog
geldende tarieven werd besloten or
geadviseerd ligt deze procentueel ver
beneden de stijging van het prijsni
veau, en eveneens ver beneden de sty-
ging van de loonindex.
(met uitzondering van de boomgaar
den met onderteelt akkerbouwge
wassen en gras) 2600 ha.
Het betreft hier dus cultuurgrond,
welke, als gevolg van de overstro
ming voor het oogstjaar 1953 geheel
werd uitgeschakeld. Voorts kon een
oppervlakte van 52.000 ha over
stroomde grond, na te zijn droogge-
komen, nog met akkerbouwgewassen
worden beteeld. De opbrengsten blij
ken echter voor een groot deel aan
zienlijk beneden het normale peil te
liggen. De oppervlakte grasland,
welke 1.296.380 ha bedroeg toegen
1,305.236 ha in 1952, bestond voor
1.260.000 ha (vorig jaar 1.275.000
ha) uit blijvend grasland en voor
36.300 ha (vorig jaar 30.000 ha) uit
kunstweiden. Van de totale opper
vlakte grasland is 34 procent uitslui
tend voor beweiding en slechts 3 pro
cent uitsluitend als maailand ge
bruikt. De overige 63 procent werd
afgewisseld als wei- en maailand ge
bruikt. De oppervlakte blijvend gras
land welke in het afgelopen jaar ge
scheurd is bedroeg 10.000 ha. Aan
de bestaande bedrijven werd 2300 ha
voor niet-agrarische doeleinden ont
trokken. Daarentegen werd 4800 ha
nieuw in cultuur gebracht.
Landbouwscholing voor
emigranten
Naar de commissaris voor de emi
gratie mededeelt, ïs ook voor dit jaar
weer voor adspirant-emigranten de
mogelijkheid opengesteld tot omscho
ling in de landarbeid. Hiertoe zullen
scholingscursussen worden gehouden
in verschillende centra over het ge
hele land verspreid. Over de plaat
sen van vestiging der centra is nog
overleg gaande met de Stichting voor
de Landbouw.
De cursussen (waarvoor aanmel
ding openstaat bij de particuliere
emigrantenorganisaties, zowel als de
gewestelijke arbeidsbureaux) zijn
kosteloos en bedoeld voor aspirant-
emigranten, die door het ontbreken
van een geschikt arbeidsverleden
niet door de resp. emigrantenlanden
worden geaccepteerd.
Het Wereldgebeuren
STEUNPUNTEN SCHEPPEN
Mijnbouw, bosbouw, visserij en
minder voor de landbouw
„Nieuw-Guinea is geen land van beloften. Het is een uitdaging. De hui
dige belangstelling, die vooral in 1953 zo sterk is toegenomen, heeft voor
wie Nieuw Guinea van vóór de oorlog kende, soms iets verbijsterends. Hier
past een waarschuwing tegen de overschatting van de mogelijkheden, die
daar liggen. Op het. gebied van mynbouw, bosbouw en vissery zyn er kan-
sen, evenals op landbouwgebied, ofschoon in minder grote mate dan men wel
eens denkt. Maar voor al die mogelijkheden geldt, dat ze waarlijk niet voor
het grjjpen liggen", altids heeft de gouverneur van Nieuw Guinea, dr. J. van
Baal, op een persconferentie in Den Haag verklaard.
Wil men het land tot ontwikkeling
brengen, dan zal men ook heel an
dere wegen moeten inslaan, dan des
tijds in Indonesië het geval was. Wij
moeten ons los maken van dat ver
leden en een open oog hebben voor
de werkelijkheid en voor wat zij
biedt: bos, sago, vis en mineralen.
Dr. Van Baal legde de nadruk op
de noodzaak van de ontwikkeling
van de rijstbouw. Het ligt in de be
doeling, de rijstbouw te mechanise
ren. Daarnaast bestaan ook plannen
voor de verbouw van cacao, een cul
tuur. die het voordee1 heeft weinig
arbeidsintensief te zijn.
Er komt niets van terecht, indien
dat „in het groot wordt gedaan en
er vele millioenen guldens tegenaan
worden gegooid". Een natuurlijke
uitgroei dient mogelijk te zijn. Bo
vendien moeten de economische ob
jecten zyn afgestemd op de „com
munity-development" De Papoea
moet deel gaan uitmaken van het
leven in de wereld.
Het drie-jarenplan beoogt orde en
samenhang te brengen in de werk
zaamheden van het gouvernement.
„Wat wij beogen als gouvernement,
is in twee woorden samen te vatten-
steunpunten scheppen.
In Biak is een nieuwe luchthaven
Slager J. Hugense uit Domburg
droeg zyn in vet geboetseerd stand
beeld van Michiel de Ruyter aan
boord van Hr. Ms. kruiser J)e Ruy
ter" over aan de commandant, ka
pitein ter zee G. Kruys.
gereed gekomen, die binnenkort ook
over nachtverlichting zal beschik
ken. Deze luchthaven zal tot de mo
dernste ter wereld kunnen worden
gerekend.
De scheepsverbindingen zijn ver
beterd. Er zal een 15-tal jonge men
sen uit Nederland worden aange
trokken voor de lagere rangen in het
bestuurscorps.
Als een van de vele dingen, die
nog moeten gebeuren, noemde dr
Van Baal in de eerste plaats het
aanleggen van kleine vliegvelden
voor kleine vliegtuigen en helicop
ters.
Voorts moet er nog ontzaglijk
veel worden gebouwd: huizen, steden
en havens. Er is nu een uitgebreid
bouwplan opgemaakt, dat nog moet
worden goedgekeurd. Als dat kan
worden uitgevoerd, zullen de moei
lijkheden voor de huisvesting van
het benodigde apparaat voor Nieuw-
Guinea in 1957 kunnen zyn opge
lost voor Hollandia, Manokwari en
Sorong, in 1956 voor Merauke en
1955 voor Biak.
Dr. Van Baal deelde mede. dat
Manokwari een belangrijk centrum
wordt. Er komt daar een dwarshel-
ling voor schepen van 2500 ton en
er zijn plannen voor een grote za
gerij.
Te duur
Een van de grootste huidige be
zwaren van Nieuw-Guinea noemde
gouverneur Van Baal de duurte.
„Daar moet iets aan gebeuren". Dr
Van Baal deelde mede, dat zijn be
sprekingen in Den Haag voor een be
langrijk deel waren gewijd aan be
raadslagingen over de tarieven van
invoerrechten, accijnzen en diensten,
over prijsbewaking en over salaris
sen. Het leven in Nieuw-Guinea moet
goedkoper worden om het werken
daar aantrekkelijker te maken. Bo
vendien laten de huidige prijzen geen
mogelijkheden voor export.
Dr. Van Baal sprak met klem te
gen, dat het particuliere kapitaal
geen kans zou krijgen.
Het zal nog wel vele jaren duren
genoemd werd 1970 voordat de
autochtone bevolking in het bestuur
zal kunnen worden ingeschakeld.
Geen optrekje
De Engelse minister van arbeid
Sir Walter Monckton is 62 jaar
oud, maar hij ziet er uit als een
man van veertig en velen benijden
hem daarom. Men heeft hem al ge
vraagd hoe hij dat bereikt heeft,
maar hij gaf er geen antwoord op.
Hij doet helemaal niet aan sport,
tenzy men cricket als sport wil be
schouwen. maar buiten Engeland be
schouwt men dat toch eigenlijk als
een flauw schooljongcnsspelletje
Zyn landhuis buiten Londen heeft
hij opgegeven omdat het hem te
duur uitkwam. Nu cultiveert hjj rus
tig in het mistige en rokerige Lon
den een goede gezondheid.
Dat opgeven van het landhuis
staat in verband met het bescheiden
salaris van Sir Walter als minister.
Van 4000 pond (veertig duizend
gulden) per jaar kan men er geen
optrekje op het platteland er op na
houden, vindt hij.
Voordat Sir Walter minister was
ging dat beter, want toen had
hij een juridische praktijk, die
hem in de beste jaren 60.000 pond
sterling opleverde. Hjj was namelijk
advocaat van vele puissant rijke
mensen onder wie destijds ook de
tooenmalige koning Edward de acht
ste, thans hertog van Windsor.
Sir Walter heeft de troonsafstand
van Edward VIH omgeven met een
krans van juridische adviezen, waar
bij hij dagenlang per auto heen- en
weer tufte tussen de woonplaats van
Edward VHI en de bureaux van de
diverse Engelse ministers, die de ko-
ningscrisis moesten behandelen.
Zulke zaken plegen aan advocaten
een goed honorarium op te leveren.
Onder zijn cliënten telde hij ook
Lady Mountbatten. die procedeerde
om de millioenenerfenis van haar
grootvader, en voorts de Nizam van
Hyderabad, die destijds doorging
voor de rijkste man ter wereld.
Deze weelderige cliëntenschaar
werd door Sir Walter opgege
ven toen hij een ministers-zetel
kon krijgen in het kabinet-ChurchilL
Zelf vond hij. dat hy niet geschikt
was voor het ministerie van arbeid,
maar Churchill dacht daar anders
over.
Hy heeft de arheidszaken thans
twee jaar behandeld en niet zonder
succes. Zyn tegenstanders hebben
hem leren kennen als een betrouw
baar man, die zich weinig voor po
litiek interesseert, maar wel voor de
harde feiten van het dagelijks leven.
Toen de Engelse arbeiders enkele
weken geleden aanvingen met het
stellen van bijzondere looneisen en
met stakinkje hier en stakinkje
daar, dreigementje zus en langzaam-
aan-beweging zotoen ging de
Hij toog per vliegtuig
tar, waar hij op de beroemde
uiterst kale rots zijn blikken liet
weiden over het lichtblauwe water
van de oude wereldzee. Dat gaf hem
rust en tegelyk ook moed om met
zyn zware taak voort te gaan.
eze week stond hy zijn naam
is Sir Walter Monckton - in
het Engelse Lagerhuis om de
sprekers te beantwoorden, die van
hem wilden weten hoe het nu stond
met de electriciensstaking. En hoe
het zou gaan met de looneisen van
ongeveer 5 millioen Britse arbeiders,
die tezamen zo ongeveer twee en een
half milliard gulden loonsverhoging
per jaar willen hebben.
De minister, die als conservatief
geporteerd is voor grote bedrijfsvrij-
heid, wilde vooralsnog de zaken op
hun beloop laten De vakverenigin
gen moesten het maar zien te klaren
met de organisaties van de werkge
vers. De regering achtte de tijd voor
ingrijpen nog niet gekomen.
Deze Sir Walter Monckton is een
zeer vaardig onderhandelaar. Het is
hem kort voor Kerstmis gelukt een
spoorwegstaking in Engeland te
voorkomen al was dat heel erg op
het nippertje.
Maar het gelukte hem en dat zal
vermoedelijk niet gezegd kunnen
worden van de uitgebreide arbeids-
moeilijkheden, waarvoor hij zich
thans geplaatst ziet. Het kan wel
haast niet anders of ze zullen dit
maal tot een grote arbeidscrisis in
Engeland voeren, waarbij op de ach
tergrond de politieke tegenstelling
Labour—Conservatieven sterk zal
meespelen. Een tegenstelling die
door Labour welbewust verscherpt
wordt om by de a.s. verkiezingen een
Labour-overwinning mogelyk te ma
ken.
SIR WALTER MONCKTON
kan er geen optrekje op het
platteland op na houden.
Hon d er d dri e j ari ge
te Dordrecht
Mej. Neeltje van Velzen wonende
in het gebouw van t Leger des Heils
in het Kromhout in Dordrecht, is
vandaag 103 jaar. Ondanks haar leef
tijd verkeert Opoe Van Velzen in de
beste welstand. Zij leeft nog van nar-
te mee met wat in en buiten Dor
drecht gebeurt.