Eerste Kamer neemt wetsontwerp aan met 36 tegen 4 stemmen Nieuw-Guinea is geen land van beloften maar een uitdaging TOCH IS 'T ZO! Hoge druk „KUN JE BLAZENMARGRIET GEVOLGEN VAN OVERSTROMING Dc DONDERDAG 21 JANUARI 1954 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 8 NEDERLAND RATIFICEERT E.D.G.-VERDRAG Behalve communisten, prof. Gerretson en mr. Jonkman tegen (Van onze parlementaire redacteur). Nederland ratificeert het verdrag tot instelling van een Europese De fensie Gemeenschap. Dit staat vast. nu de Eerste Kamer na een twee daags debat Woensdagavond tegen half acht het wetsontwerp tot goed keuring van het verdrag met 36 tegen 4 stemmen heeft aanvaard. Dit wetsontwerp zal nu wel spoedig in het Staatsblad verschijnen. De ministers van Buitenlandse Zaken, de heren Beyen en Luns hadden, toen de beslissing gevallen was verscheidene felicitaties in ontvangst te nemen. Vier Eerste Kamerleden hebben hun stem aan het goedkeuringsontwerp onthouden. Het waren de beide communisten, de heren Geugjes en Bran denburg, de Chr. Hist, afgevaardigde prof. Gerretson en de Kamervoor zitter mr. Jonkman van de P.v.(LA. De tegenstand van de communis ten was duidelijk: de So wj et-Unie heeft belang bij een innerlijk verdeeld en verzwakt Europa. Als trouwe pal- ladijnen van de Sowjet-Unie bestre den zy dus heftig de tot standkoming van de E.D.G., welker waarde niet eens zozeer ligt in haar militaire be tekenis van verscheidene kanten is daarop de aandacht gevestigd, ook van de zijde der regering dan wel in haar politieke betekenis. De E.D.G. moet namelijk beschouwd worden als een symptoom van de groei van de Europese politieke een heid. Het is natuurlijk de vraag, of de voordelen opwegen tegen de be zwaren, die ontegenzeggelijk de E.D. G. aankleven. Behalve voor beide communisten was dit voor de heren Gerretson en Jonkman het geval. An ders dan by de heren Geugjes en Brandenburg kwam de tegenstand van de C.H. en van de socialistische afgevaardigde voornamelijk voort uit •de moeilijkheid zich te verenigen met een verdrag, dat volgens prof. Ger retson Nederland toen niet voldoen de garanties biedt en dat, naar de mening van mr. Jonkman juridisch onaanvaardbaar is, omdat men geen verdrag kan aangaan met een land, in casu met Duitsland, waarmede nog geen vredesverdrag is gesloten. De internationale rechtsorde wordt niet deugdelijk bevorderd, vond hy, als men duurzaam in een supra-na- tionale organisatie een lid opneemt, ■aaa/wsaaaaaav U weet, dat de druk in het water steeds groter wordt naarmate ive die per daarin afdalen, en dat deze toe name 1 atmosfeer per 10 meter be draagt. Dientengevolge moet op de diepste plaatsen in de oceanen eei. druk heersen van meer dan 1000 at mosferen, een bedrag waarvan we ons geen voorstelling kunnen maken, doch dat beter tot ons spreekt wan neer we zelf eens een theoretische v— duik in de diepte nemen. Want het menselijk lichaam zou op de bodem van de diepste troggen welke we mo menteel kennen, een druk van 10.000 kilogram per vierkante centimeter hebben te doorstaan, zodat zijn héle corpus een totale belasting van 150.000 ton zou moeten torsen! Tegen een dergelijke belasting zijn we niet bestand, want 't onbescherm de lichaam kan ten hoogste ongeveer 3 atmosferen verduren. Over het ge hele lichaam gerekend, komt dit neer op Jf50 ton, wat toch ook lang niet gek is. Maar goed, dit laten we verder rusten, want we wilden alleen maar tot uitdrukking brengen dat op grote diepte, waar dus een druk heerst van duizenden kilo's per vierkante centi meter, elke stof tot het kleinst moge lijke volume wordt samengeperst. Geen enkele stof kan daaraan ont komen, zélfs de weinig samendruk bare vloeistoffen niet. Nu is water, zo als u weet, weinig veerkrachtig en moeilijk samen te drukken. Maar op grotere diepte ont komt ook het wa ter niet aan het verschijnsel, dat voor alle stoffen geldt, zodat ook deze vloeistof door de druk van de boven liggende water massa's wordt samengeperst. Hier door wordt het volume verkleind met een weliswaar zeer gering bedrag, maar op de totale hoeveelheid water die in de diepe zeeën en oceanen staat maakt deze hoeveelheid toch een zeer belangrijke grootheid uit. Want men is eens gaar. berekenen hoe de toestand zou zijn, indien water in het geheel niet kon worden samengedrukt. En de uitkomst daarvan is werkelijk ont stellend, want in dat geval 'zou de zeespiegel 283cm of afgerond: 30 meter hoger komen te staan dan thans het geval is. Vrijwel ons gehele land. met uitzondering van wat ho ger gelegen streken, zou dan door de zee overstroomd zijn, evenals belang rijke delen van België, Frankrijk, Duitsland, en noemt u verder maar op. Ja in verreweg de meeste kust landen ter wereld zou de kustlijn vele honderden kïlomteers verder landin waarts worden verschoven en het be woonbare gedeelte der aarde zou aan zienlijk zijn ingekrompen. Dank zij het 't dagelijks leven niet waar neembare feit dat water een héél klein beetje kan worden samenge drukt, heeft het landoppervlak de uit gebreidheid van thans. Zonder dat na tuurkundig verschijnsel zou de jeugd aanzienlijk minder aardrijkskunde behoeven te leren. Over leren gesproken, wist u dat enige eeuwen geleden in Engeland bij voorkeur een bepaald wiskundige me thode werd onderwezen, die door een Engelsman was uitgedacht en dat daardoor de Engelsen op wiskundig terrein aanzienlijk bij het vasteland zijn ten achter geraakt? De straf van het chauvinisme.' H. Pétülon. dat nog als een onvolkomen interna tionale rechtspersoon moet worden beschouwd. Hy gaf de voorkeur aan een minder klemmende regeling, dan in de E.D.G. is voorzien; aan een soortgelijk systeem als de Engelse commonwealth. Aangezien wantrou wen jegens Duitsland een van de ele menten van het verdrag is, geloofde hij niet aan de levensvatbaarheid er van. Tegen een Europees leger waren deze heren gekant. Prof. Gerretson sprak met zoveel woorden uit, dat geen enkel land meer zichzelf alleen kan verdedigen en dat Europa een gemeenschappelijk leger nodig heeft. Meerderheid Het tegenstemmen vap 4 leden leg de voor het lot van het desbetreffen de wetsontwerp weinig gewicht in de schaal. Volgens de grondwet was voor de goedkeuring van dit belangrijke internationale verdrag een meerder heid van twee-derden van het aantal uitgebrachte stemmen vereist. Deze meerderheid is ruimschoots verkre gen. De deelneming van de Kamervoor zitter, mr. Jonkman, aan het debat was een staatsrechtelijke bijzonder heid. In het Nederlandse parlement komt dat zelden voor. Hij had aan het voorlopig verslag een afzonderlijke door hem ondertekende nota toege voegd aangezien hij de vergade ringen van de afdelingen niet bij woont stond hem geen andere weg open waarin hij zijn bezwaren in de vorm van een aantal vragen aan de regering had geformuleerd. Toen hij zijn afwijkende mening toelichtte hij deed dat van het spreekgestoelte af nam mr. dr. Kolff (C.H.) de voorzitterszetel in. Het reglement van orde van de Eer ste Kamer schrijft namelijk voor, dat de voorzitter zich moet laten vervangen als hij aan het debat deel neemt. Uitvoerig had de minister van Bui tenlandse Zaken mr. Beyen en die van Oorlog en van Marine ir. Staf, de goedkeuring van het E.D.G.-verdrag verdedigd. Met nadruk verklaarde mr. Beven, dat de afsluiting van afzonderlijke vredesverdragen door de verdrags- Eartners na een eventuele oorlof of eëindiging van de strijd voor het grondgebied van een der deelnemers bevrijd is, als contractbreuk wordt beschouwd. Hij was er van overtuigd, dat alle bondgenoten, hoewel 'n des betreffende bepaling niet in het ver drag is opgenomen, er zo over den ken. Uit de verdediging van minister Staf kwam vooral naar voren zyn duidelijke ontkenning, dat er sprake zou zijn van een koppeling van Ne derlandse eenheden aan de Britse troepen van de Noord-Europese sec tor. Deze meniftg was hier te lande ge rezen na een door Belga verspreid bericht, dat de Belgische minister van Defensie, generaal De Greef, zich in deze zin zou hebben uitgelaten. Hij deelde mee, dat er nog geen vertrou welijke plannen zijn voor de samen stelling van het Europese leger, maar dat wel Nederlandse officieren tot in de hoogste instanties van de E.D.G. zijn opgenomen en ons land dus vol ledig op de hoogte is. Prinses blies 11 kaarsjes uit van grote verjaardagstaart De verjaardagstaart die het „Prinses Margrietfonds" gistermiddag aan het elf jaar geworden petekind van de koopvaardij. Prinses Margriet, ten geschenke gaf, was bijna te laat gekomen. Vijf en dertig kinderen uit het gehele land, nabestaanden van in de oorlog omgekomen Nederlands koopvaardij-personeel, waren in twee bus sen van Rotterdam uit naar het paleis Soestdyk gekomen, om de taart te brengen en tevens met de Prinses haar verjaardagsfeestje te vieren. De bus, waarin de taart vervoerd werd raakte echter tussen Gouda §n Woerden defect. In de buurt was geen telefoon te vinden en de chauffeur kon zijn voertuig niet meer op gang brengen Kostbare kwartieren waren reeds verlopen, toen een auto van de P.T.T. voorbij kwam. De chauffeur daarvan bood aan een der dames, dio het gezelschap bege leidde, een lift aan naar de dichtst bijzijnde telefoon. Daar werd gebeld naar Rotterdam voor een andere bus, de kinderen stapten, met hun kostbare vracht, over en zo kwamen zij nog net op tijd om twee uur op het pa leis aan. De Koningin, Margriet en Marijke ontvingen de gasten in de Westelijke vleugel, waar het bioscoop zaaltje ingericht was voor de ver- jaarspartij. Trots stapten in de pauze enige kin deren met de taart binnen, een model van een schip op de golven met op de boeg de naam „Prinses Margriet" ge schilderd. Daarachter volgden elf jon gens en meisjes ieder met een bran dende kaars, als symbool van de elf jaren die de Prinses thans oud is. „Kun je blazen Margriet?" vroeg ie mand. En dat was aan geen dovemans oren gezegd. Snel ging de Prinses het rijtje langs en blies met ferme bolle wangen de kaarsen een voor een uit. En als goed gastvrouwe begon ze daarna direct de taart aan te snijden. Eerst nog wat voorzichtig en bang om het kunstwerk direct te beschadi gen. „Hoe moet ik beginnen..." vroeg ze aarzelend. Maar aan raadgevingen ontbrak het haar niet. .Eerst de zee maar" en vaardig zette ze het mes erin, keurig om 't schip heen, dat ze kennelijk zo lang mogelijk heel wil de houden. Spoe dig zat ieder kind met een stuk heer lijke „groene zee" voor zich, maar 'n half uurtje latei- was ook het schip verdwenen in de grage monden van de jeugdige gasten, die bediend wer den door de Ko ningin en enige dames van het „Prinses Margriet fonds" mevr. W. J. S. Reuchlin-van Luttervelt en mej. Van der PoL Na een driewerf hoera voor de ja rige werd hierna het programma, dat geheel verzorgd werd door leden van scheepvaart lijnen. voortgezet. In de pauze wa ren mutsen, toeters en fluitjes rondge deeld en toen was het soms moeilijk de rust te bewaren in het rumoerige gezelschap. Schril knerpten de opbla- zertjes door het zaaltje en toen even later de limo nade werd rondgedeeld was het ijs voorgoed gebroken. Tenslotte een grote, luid toegejuichte portie ijs voor allen en toen was het weer tijd om afscheid te nemen van het gastvrij Soestdijk, waar de jarige haar gasten uitgeleide deed. De strijd in Tonkin duurt voort. Franse en inheemse infanterie steekt een riviertje over nabij een kerk in het dorp Song-Tra-ly. 24.000 ha minder cultuurgrond De in 1953 getelde oppervlakte cultuurgrond voor geheel Nederland bedroeg ruim 24.000 ha minder dan in 1952. Aldus de zo pas verschenen officiële uitkomsten van de door het C.B.S. gehouden inventarisatie van land- en tuinbouw Mei 1953. Aan bouwland werd 16.000 ha minder op gegeven dan het vorige jaar en aan grasland 8900 ha. In het overstromingsgebied is 19.900 ha minder geteld dan in 1952, t.w. aan bouwland 12.900 ha, aan grasland 4400 ha en aan tuinland Tarieven van huisartsen Wijzigingen toegelicht De landelijke Huisartsenvereniging van de Kon. Ned. My. tot Bevorde ring der Geneeskunst verklaart over de verhoging van de particuliere huis artsen-tarieven: de minimumtarieven voor patiënten zijn tot een inkomen van f 7000.vastgesteld op f 2.50 f 3.voor consult tijdens spreekuur, en op f 3.f 3.50 voor een huisbe zoek. Het artsenhonorarium is altijd af hankelijk geweest van sociale indica ties, zodat inkomen van de patiënt, gezinsgrootte, levensstaat, ziektefre quentie daarbij altijd een rol hebben gespeeld. Hierin is geen enkele wijzi ging gekomen. Met maximum-tarief, lat voor de oorlog reeds plaatselijk soms op f 10.lag wordt uit de aard der zaak slechts uiterst sporadisch toegepast. Het eventueel regelend of adviserend optreden omtrent de ta rieven voor patiënten met een inko men boven f 7000.is overigens ge heel overgelaten aan de plaatselijke afdelingen. Voorzover by deze unificatie al tot enige verhoging van vóór de -orlog geldende tarieven werd besloten or geadviseerd ligt deze procentueel ver beneden de stijging van het prijsni veau, en eveneens ver beneden de sty- ging van de loonindex. (met uitzondering van de boomgaar den met onderteelt akkerbouwge wassen en gras) 2600 ha. Het betreft hier dus cultuurgrond, welke, als gevolg van de overstro ming voor het oogstjaar 1953 geheel werd uitgeschakeld. Voorts kon een oppervlakte van 52.000 ha over stroomde grond, na te zijn droogge- komen, nog met akkerbouwgewassen worden beteeld. De opbrengsten blij ken echter voor een groot deel aan zienlijk beneden het normale peil te liggen. De oppervlakte grasland, welke 1.296.380 ha bedroeg toegen 1,305.236 ha in 1952, bestond voor 1.260.000 ha (vorig jaar 1.275.000 ha) uit blijvend grasland en voor 36.300 ha (vorig jaar 30.000 ha) uit kunstweiden. Van de totale opper vlakte grasland is 34 procent uitslui tend voor beweiding en slechts 3 pro cent uitsluitend als maailand ge bruikt. De overige 63 procent werd afgewisseld als wei- en maailand ge bruikt. De oppervlakte blijvend gras land welke in het afgelopen jaar ge scheurd is bedroeg 10.000 ha. Aan de bestaande bedrijven werd 2300 ha voor niet-agrarische doeleinden ont trokken. Daarentegen werd 4800 ha nieuw in cultuur gebracht. Landbouwscholing voor emigranten Naar de commissaris voor de emi gratie mededeelt, ïs ook voor dit jaar weer voor adspirant-emigranten de mogelijkheid opengesteld tot omscho ling in de landarbeid. Hiertoe zullen scholingscursussen worden gehouden in verschillende centra over het ge hele land verspreid. Over de plaat sen van vestiging der centra is nog overleg gaande met de Stichting voor de Landbouw. De cursussen (waarvoor aanmel ding openstaat bij de particuliere emigrantenorganisaties, zowel als de gewestelijke arbeidsbureaux) zijn kosteloos en bedoeld voor aspirant- emigranten, die door het ontbreken van een geschikt arbeidsverleden niet door de resp. emigrantenlanden worden geaccepteerd. Het Wereldgebeuren STEUNPUNTEN SCHEPPEN Mijnbouw, bosbouw, visserij en minder voor de landbouw „Nieuw-Guinea is geen land van beloften. Het is een uitdaging. De hui dige belangstelling, die vooral in 1953 zo sterk is toegenomen, heeft voor wie Nieuw Guinea van vóór de oorlog kende, soms iets verbijsterends. Hier past een waarschuwing tegen de overschatting van de mogelijkheden, die daar liggen. Op het. gebied van mynbouw, bosbouw en vissery zyn er kan- sen, evenals op landbouwgebied, ofschoon in minder grote mate dan men wel eens denkt. Maar voor al die mogelijkheden geldt, dat ze waarlijk niet voor het grjjpen liggen", altids heeft de gouverneur van Nieuw Guinea, dr. J. van Baal, op een persconferentie in Den Haag verklaard. Wil men het land tot ontwikkeling brengen, dan zal men ook heel an dere wegen moeten inslaan, dan des tijds in Indonesië het geval was. Wij moeten ons los maken van dat ver leden en een open oog hebben voor de werkelijkheid en voor wat zij biedt: bos, sago, vis en mineralen. Dr. Van Baal legde de nadruk op de noodzaak van de ontwikkeling van de rijstbouw. Het ligt in de be doeling, de rijstbouw te mechanise ren. Daarnaast bestaan ook plannen voor de verbouw van cacao, een cul tuur. die het voordee1 heeft weinig arbeidsintensief te zijn. Er komt niets van terecht, indien dat „in het groot wordt gedaan en er vele millioenen guldens tegenaan worden gegooid". Een natuurlijke uitgroei dient mogelijk te zijn. Bo vendien moeten de economische ob jecten zyn afgestemd op de „com munity-development" De Papoea moet deel gaan uitmaken van het leven in de wereld. Het drie-jarenplan beoogt orde en samenhang te brengen in de werk zaamheden van het gouvernement. „Wat wij beogen als gouvernement, is in twee woorden samen te vatten- steunpunten scheppen. In Biak is een nieuwe luchthaven Slager J. Hugense uit Domburg droeg zyn in vet geboetseerd stand beeld van Michiel de Ruyter aan boord van Hr. Ms. kruiser J)e Ruy ter" over aan de commandant, ka pitein ter zee G. Kruys. gereed gekomen, die binnenkort ook over nachtverlichting zal beschik ken. Deze luchthaven zal tot de mo dernste ter wereld kunnen worden gerekend. De scheepsverbindingen zijn ver beterd. Er zal een 15-tal jonge men sen uit Nederland worden aange trokken voor de lagere rangen in het bestuurscorps. Als een van de vele dingen, die nog moeten gebeuren, noemde dr Van Baal in de eerste plaats het aanleggen van kleine vliegvelden voor kleine vliegtuigen en helicop ters. Voorts moet er nog ontzaglijk veel worden gebouwd: huizen, steden en havens. Er is nu een uitgebreid bouwplan opgemaakt, dat nog moet worden goedgekeurd. Als dat kan worden uitgevoerd, zullen de moei lijkheden voor de huisvesting van het benodigde apparaat voor Nieuw- Guinea in 1957 kunnen zyn opge lost voor Hollandia, Manokwari en Sorong, in 1956 voor Merauke en 1955 voor Biak. Dr. Van Baal deelde mede. dat Manokwari een belangrijk centrum wordt. Er komt daar een dwarshel- ling voor schepen van 2500 ton en er zijn plannen voor een grote za gerij. Te duur Een van de grootste huidige be zwaren van Nieuw-Guinea noemde gouverneur Van Baal de duurte. „Daar moet iets aan gebeuren". Dr Van Baal deelde mede, dat zijn be sprekingen in Den Haag voor een be langrijk deel waren gewijd aan be raadslagingen over de tarieven van invoerrechten, accijnzen en diensten, over prijsbewaking en over salaris sen. Het leven in Nieuw-Guinea moet goedkoper worden om het werken daar aantrekkelijker te maken. Bo vendien laten de huidige prijzen geen mogelijkheden voor export. Dr. Van Baal sprak met klem te gen, dat het particuliere kapitaal geen kans zou krijgen. Het zal nog wel vele jaren duren genoemd werd 1970 voordat de autochtone bevolking in het bestuur zal kunnen worden ingeschakeld. Geen optrekje De Engelse minister van arbeid Sir Walter Monckton is 62 jaar oud, maar hij ziet er uit als een man van veertig en velen benijden hem daarom. Men heeft hem al ge vraagd hoe hij dat bereikt heeft, maar hij gaf er geen antwoord op. Hij doet helemaal niet aan sport, tenzy men cricket als sport wil be schouwen. maar buiten Engeland be schouwt men dat toch eigenlijk als een flauw schooljongcnsspelletje Zyn landhuis buiten Londen heeft hij opgegeven omdat het hem te duur uitkwam. Nu cultiveert hjj rus tig in het mistige en rokerige Lon den een goede gezondheid. Dat opgeven van het landhuis staat in verband met het bescheiden salaris van Sir Walter als minister. Van 4000 pond (veertig duizend gulden) per jaar kan men er geen optrekje op het platteland er op na houden, vindt hij. Voordat Sir Walter minister was ging dat beter, want toen had hij een juridische praktijk, die hem in de beste jaren 60.000 pond sterling opleverde. Hjj was namelijk advocaat van vele puissant rijke mensen onder wie destijds ook de tooenmalige koning Edward de acht ste, thans hertog van Windsor. Sir Walter heeft de troonsafstand van Edward VIH omgeven met een krans van juridische adviezen, waar bij hij dagenlang per auto heen- en weer tufte tussen de woonplaats van Edward VHI en de bureaux van de diverse Engelse ministers, die de ko- ningscrisis moesten behandelen. Zulke zaken plegen aan advocaten een goed honorarium op te leveren. Onder zijn cliënten telde hij ook Lady Mountbatten. die procedeerde om de millioenenerfenis van haar grootvader, en voorts de Nizam van Hyderabad, die destijds doorging voor de rijkste man ter wereld. Deze weelderige cliëntenschaar werd door Sir Walter opgege ven toen hij een ministers-zetel kon krijgen in het kabinet-ChurchilL Zelf vond hij. dat hy niet geschikt was voor het ministerie van arbeid, maar Churchill dacht daar anders over. Hy heeft de arheidszaken thans twee jaar behandeld en niet zonder succes. Zyn tegenstanders hebben hem leren kennen als een betrouw baar man, die zich weinig voor po litiek interesseert, maar wel voor de harde feiten van het dagelijks leven. Toen de Engelse arbeiders enkele weken geleden aanvingen met het stellen van bijzondere looneisen en met stakinkje hier en stakinkje daar, dreigementje zus en langzaam- aan-beweging zotoen ging de Hij toog per vliegtuig tar, waar hij op de beroemde uiterst kale rots zijn blikken liet weiden over het lichtblauwe water van de oude wereldzee. Dat gaf hem rust en tegelyk ook moed om met zyn zware taak voort te gaan. eze week stond hy zijn naam is Sir Walter Monckton - in het Engelse Lagerhuis om de sprekers te beantwoorden, die van hem wilden weten hoe het nu stond met de electriciensstaking. En hoe het zou gaan met de looneisen van ongeveer 5 millioen Britse arbeiders, die tezamen zo ongeveer twee en een half milliard gulden loonsverhoging per jaar willen hebben. De minister, die als conservatief geporteerd is voor grote bedrijfsvrij- heid, wilde vooralsnog de zaken op hun beloop laten De vakverenigin gen moesten het maar zien te klaren met de organisaties van de werkge vers. De regering achtte de tijd voor ingrijpen nog niet gekomen. Deze Sir Walter Monckton is een zeer vaardig onderhandelaar. Het is hem kort voor Kerstmis gelukt een spoorwegstaking in Engeland te voorkomen al was dat heel erg op het nippertje. Maar het gelukte hem en dat zal vermoedelijk niet gezegd kunnen worden van de uitgebreide arbeids- moeilijkheden, waarvoor hij zich thans geplaatst ziet. Het kan wel haast niet anders of ze zullen dit maal tot een grote arbeidscrisis in Engeland voeren, waarbij op de ach tergrond de politieke tegenstelling Labour—Conservatieven sterk zal meespelen. Een tegenstelling die door Labour welbewust verscherpt wordt om by de a.s. verkiezingen een Labour-overwinning mogelyk te ma ken. SIR WALTER MONCKTON kan er geen optrekje op het platteland op na houden. Hon d er d dri e j ari ge te Dordrecht Mej. Neeltje van Velzen wonende in het gebouw van t Leger des Heils in het Kromhout in Dordrecht, is vandaag 103 jaar. Ondanks haar leef tijd verkeert Opoe Van Velzen in de beste welstand. Zij leeft nog van nar- te mee met wat in en buiten Dor drecht gebeurt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 3