Westelijken blijven vasthouden aan conferentie op 25 Januari De verdwenen beeldjes 79.000 VERKEERSONGEVALLEN MET 1200 DODEN IN '53 TIJD DER KLEINE STATEN IN OUDE VORM VOORBIJ UITZONDERINGSTOESTAND VOOR GEHEEL EGYPTE 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 15 JANUARI 1954 ONDANKS DE DUITSE TWIJFEL Nieuw Russisch voorstel voor plaats van samenkomst Geallieerde kringen in Berlijn hebben het volste vertrouwen, dat ondanks het ontbreken van overeenstemming over de plaats van samenkomst, de conferentie op 25 Januari een aanvang zal nemen. Er is een nieuw Russisch voorstel ter kennis gebracht van de Westelijke regeringen. Op 25 Januari zou de eerste bijeenkomst in het vroegere ge bouw van de Geallieerde bestuursraad worden gehouden. De volgende dag zou dan te Oost-Berlyn worden vergaderd en daarna zouden de ministers zelf hun plaatsen van samenkomst bepalen. Er wordt voorts op gewezen, dat de besprekingen tot het laatst in vriendschappelijke sfeer hebben plaats gevonden. Ook de technische voor bereidingen, die na de keuze van het gebouw nog genomen moeten worden, zijn niet zodanig, dat men reeds nu in tijdnood zou verkeren. De Duitse twijfel aan de mogelijk heid om de conferentie nog op de vastgestelde tijd te laten beginnen schijnt wel voornamelijk te zijn geba seerd op het officiële pessimisme, dat in Bonn hoogtij viert. Dr. Adenauer heeft nog deze week voor zijn Chris telijke fractie verklaard, dat hy geenszins aan een verandering van de Russische inzichten gelooft. Al dit officiële pessimisme neemt niet weg, dat men meer en meer de overtuiging krijgt, dat de Russen in elk geval vermindering der spannin gen nastreven. Dr. Adenauer heeft bij zijn bespre kingen met de fracties van de bonds dag doen uitkomen, dat hij het groot ste gevaar ziet in een langdurig rek ken van de besprekingen. Daardoor zou naar zjjn mening het isolationis me in de V. S. weer het hoofd kunnen gaan opsteken en voortzetting van de Eolitlek van Europese integratie door e Bondsrepubliek illusionnaïr wor den. Het vertrouwen, dat de Franse en Italiaanse partners tenslotte toch nog deze integratie trouw zouden blijven, is in Bonn reeds zeer geslonken. Weliswaar heeft men Donderdag in Bonn, naar verluidt mede op Ameri kaanse aandrang, de procedure der grondwetswijziging ten behoeve van het E.V.G.-verdrag in gang gebracht, doch men deed dit niet zozeer in de hoop daarmee de aarzelende partners een stimulans te geven, dan wel om daarmee voor de Russen duidelijk te maken, dat men in Bonn geenszins terug wil komen van het besluit om een actieve militaire rol te gaan spe len. In dit verband past ook de opmer king, die dr. Adenauer deze week in het interne beraad met zijn partij heeft gemaakt over Duitslands mili taire rol in het geval het tot een Amerikaans-Russische afspraak in zake atoomenergie zou komen. Zulk WH 1S T ZO! Vwvwwwww VOGKLS 7tl. Volgens mijn woordenboek moet o^nder vliegen worden verstaan: het op vleugels voortbewegen door de lucht. Wanneer toe dus vandaag wil len spreken over vogels die onder wa ter vliegen, maken we ons in ieder ge val aan een tegenstrijdigheid schul dig. In een wereld zo vol tegenstrijdig heden zal dit waarschijnlijk niet eens misstaan. 1 Hoe het ook zij, indien we het werk woord vliegen wat algemener opvat ten en daaronder ook willen verstaan de vliegbewegingen die een vogel met zijn vleugels maakt, komen we tot de verrassende conclusie, dat verschillen de vogels onder water vliegen, dus hun vleugels onder water gebruiken op precies dezelfde ivyze als zij het in de lucht doen. Een soort water spreeuwen loopt bijv. gewoon op de bodem van snel stromende beekjes naar insecten, larven, mosselen en kreeftjes te zoeken. Gedurende deze tocht onder het water wiekt de vogel voortdurend met de vleugels teneinde te voorkomen, dat hij naar de opper vlakte stijgt. Het soortelijk ge wicht van het dier is n.l. kleiner dan dat van water, dus zonder deze voor zorgsmaatregel zon hij zeker opstijgen. Een andere bijzon derheid is, dat de veren van de wa terspreeuw tijdens deze tochten op de bodem van de rivier niet nat worden, althans indien het uitstapje niet al te lang duurt. Een olie-achtige stof die door een kliei onder de staart wordt afgescheiden, zorgt er voor dat het water niet tot op de huid lean door dringen. Nu moet u niet denken, dat'we dit wieken met de vleugels dat dus dient om onder water te blijven gelijk willen stellen met vliegen. Neen, het werkelijk vliegen onder water doet het dier pas als hij wer kelijk zijn vleugels uitslaat om zich naar een verder gelegen plaats on der het water te spoeden, want dan beweegt hij zich werkelijk op dezelfde wijze voort als hij dit in de lucht zou doen. Ook sommige andere vogels, die hun kost onder water zoeken, weten zich op deze wijze voort te bewegen, zoals b\jv. een soort alken, de aal scholver en de waterlijster, die zich somtijds op de bodem van rivieren of beken voortbewegen met hetzelfde ge mak als waarmee andere vogels in een weiland trippelen en kleine eindjes opvliegen. Ook verschillende zeevo gels, zoals de duikstormvogels, sche ren in een haastige vlucht over de golven, duiken in zee naar visjes, klei ne schaaldieren en inktvissen en ko men weer boven de oppervlakte zon der de vleugelslag een ogenblik te on derbreken Nu we enkele vogels in het water hebben bez.g gezien, wilt u wellicht ook wel eens wat horen van vissen die vogels vangen? H. Pétillon, een overeenkomst zou naar Adenau ers opvatting bewapening van Duits land meer noodzakelijk maken dan ooit, omdat dan het gewicht der con ventionele wapens weer zou toene men. De wijze, waarop Amerikaanse autoriteiten in de laatste weken de socialistische leiders in Duitsland in vertrouwen hebben genomen, zou er op kunnen wijzen, dat zy de principi eel tot bewapening bereid zijnde op positie meer in de besprekingen voor een toekomstige oplossing willen gaan inschakelen. Daarbij vormt de uiteenlopende opvatting over de rol, die een vrij verenigd Duitsland zou kunnen spelen, blijkbaar nog een hin dernis. Notaris mr. dr. Ph. B. Libourel overleden. In de ouderdom van 75 jaar is gis teravond overleden mr. dr. Ph. B- Li bourel, notaris en advocaat te Delft. In 1905 promoveerde hij op proef schrift „Schenkingen'", waarmede de doctorstitel werd verworven. Van 19061917 was dr. Libourel, nog steeds tijdens zijn Leidse tijd als candidaat-notaris, toegelaten als pri vaat-docent in het notariële en fiscale recht aan de universiteit. Op 28 De cember 1916 volgde zijn benoeming tot notaris te Delft. Dr. Libourel is voorzitter geweest van de Broederschap van notarissen in Nederland, had zitting in tal van commissies en nam verder een voor aanstaande plaats in het maatschappe lijk leven in. Hij was van de oprich ting af juridisch adviseur van het A. N.P. Nederlands schip brandend op Noorse kust Het Noorse bergingsvaartuig „Achil les" is Woensdagavond uit Bergen vertrokken om het Nederlandse schip „Maystar" te hulp te komen, dat op 10 Januari te Fedje, aan de Noorse Westkust ten Noorden van Bergen, strandde met een brandende lading suiker. Het vuur woedt nog onverminderd voort. Zeven leden van de bemanning hebben het schip op 11 Januari verlaten. De kapitein, de stuurman en de machinist zyn echter nog aan boord. EEN AUTO OP 38 INWONERS Regionale leergangen van de A.N.W.B. Nederland heeft thans ongeveer 128.000 vierwielige motorvoertuigen, 128.000 motorrijwielen en 300.000 bromfietsen. De autodichtheid in ons land bedraagt 1 auto op 38 inwo ners, in Frankrjjk en België is dit 1 op 19, Engeland 1 op 14 en Dene marken 1 op 23. Verwacht wordt, dat in 1970 dit zal zijn 1 op 15 a 20 inwoners op een bevolking fu Ne derland van 12 12i/2 millioen inwo ners. De verkeersintensiteit nam toe van 100 in 1938 tot 225 in 1953. Het aantal verkeersongevallen steeg van ruim 47.000 met 777 doden in 1938 tot ruim 79.000 met 1200 doden in 1953. Tot 1970 zal met een verkeers- toeneming tot het 2%-voudige van thans rekening moeten worden ge houden. Verkeersvoorzieningen komen als regel achteraan, zodat gevreesd moet worden, dat ook de ongevallencijfers geregeld zullen blijven stijgen. Door het betere inzicht in de verkeersbe- hoeften, de propaganda voor Veilig verkeer en dergelijke factoren ont stond een daling van het aantal do delijke ongevallen per 100 millioen gereden kilometers. Minister Luns over de samenwerking. De minister 'zonder portefeuille, mr. J. M. A. H. Luns, heeft in het Haagse Parkhotel gesproken voor de Amster damse Universiteitsvereniging afd- Den Haag en omstreken. Hij sprak over „de kleine staat" In een historische inleiding kwam hij tot de conclusie, dat de kleine sta ten onbestaanbaar zijn en dat niette min de wereld er vol van is. De les, die Nederland hieruit ge leerd heeft is, dat er op militair en economisch gebied een toegenomen afhankelijkheid is, welke dwingt tot internationale samenwerking als nim mer tevoren. Anderzijds is het duide lijk, dat de verantwoordelijkheid van de kleine staat is toegenomen op het gebied van de internationale samen werking. Er zijn kleine landen, die onvoldoende internationale discipline betrachten en zich te weinig zelfbe perking opleggen. Spr. wees ei* op, dat sommige nieu we landen in Azië en het Midden Oos ten overgevoelig zijn op het punt van hun souvereine rechten. Zij vragen om souvereiniteit en kapitaal (voor in dustrie enz.) op een moment, waarop souvereiniteit voor niemand meer mo gelijk is en het kapitaal niet meer vanzelf in beweging komt. Wat de Westeuropese landen betreft, meende de heer Luns, dat de inter gouvernementele vormen van samen werking in sommige opzichten nog niet aan de eisen des tijds voldoen. Spr concludeerde, dat de tijd der kleine staten in hun oude vorm voor bij is en dat naar nieuwe vormen van samenleving wordt gezocht. Een gezond volk zal ook onder nieu we politieke omstandigheden zijn plaats onder de zon weten te vinden. „Fireflies" konden „Karei Doorman" niet vinden. Over de noodlanding van de „Fire flies" van de marineluchtvaartdienst wordt nog gemeld, dat de vier toe stellen gebrek aan benzine kregen ten gevolge van de plotseling slech ter geworden weersomstandigheden. Zij hadden opdracht op de Karei Doorman te landen en voerden daar om een enigszins beperkte voorraad benzine mee. De piloten konden de „Karei Doorman" echter niet vinden. Wat daarvan de oorzaak is wordt nog onderzocht. Het zicht was goed. Zij bleven een tijdlang zoeken en verspeelden daarbij uiteraard veel benzine. Ten slotte zijn de vier toe stellen naar het land teruggekeerd. Zij kregen Schiphol als uitwijkhaven aangewezen. Mede door het slechte weer is het twee der piloten echter niet gelukt, dit vliegveld te berc .ken, zodat zij een noodlanding moesten maken. De Franse Nationale Vergadering heeft de radicaal Edouard Herriot uitgeroepen tot ere-voorzitter voor het leven. FEUILLETON DOOR PATRICIA WENTWORIH 104 Volgens Grover had hij mevrouw Wel- by verder horen zeggen, dat ze toen het denkbeeld om Lessiter persoonlijk te spreken, maar had opgegeven en naar het Poortgebouw was terugge- Meneer Holdemess keek March heel uit de hoogte aan, „Het verhaal van een aan de deuren luisterend mannetje over een gesprek tussen zijn patroon en een cliënte het relaas van een dolverliefd kerel tje, die zijn jaloerse waandenkbeelden als feiten mededeelt! O, beste meneer March, u moet toch evenals ik wel we ten, dat zulke soort beweringen geen bewijzen zijn. Geen enkele rechtbank zou ze accepteren!" „Ik vertel u wat hij heeft gezegd," antwoordde March kalm en zijn ver klaring ten aanzien van uw auto zou wel degelijk als juist worden erkend." „Dat heb ik zelf al gedaan en er een heel aannemelijke verklaring voor ge geven." „Allan Grover wil er op zweren, dat hij u Woensdagavond de oprijlaan zag afkomen... en niet van het Poortge bouw." „O, ik twijfel niet, of hij zal zijn ja loerse verbeelding de vrije loop laten, maai- ik geloof, dat ik met die ver telseltjes korte metten kan maken." Meneer Holdemess zweeg, keek eerst March, daarna Drake prachtig verontwaardigd aan en zei toen: „En nu gaat u me zeker arresteren?" Zijn toon, zowel vragend als uitda gend, droeg er niet toe bij, de hoofd commissaris vaster grond onder de voeten te geven, maar versterkte hem anderzyds in zijn wil, die grond zo mo gelijk te verstevigen. Daarom repli ceerde hij bijna onmiddellijk: „Ik vrees, dat we huiszoeking moeten doen." De chef der firma Stan way, Fulpur- se en Holdemess lachtte spottend. „Nu, het zou u nogal tijd kosten, om al onze dossiers na te zien. Maar als u mij enig idee kunt geven van wat u daarin denkt te zullen vinden..." „Ik geloof, meneer Holdemess, dat we graag met uw safe zouden begin nen." Was dit .antal in 1932 nog 44, in 1938 was het 30, in 1946 wederom 44, doch daarna zette een geregelde en sterke daling in en het aantal bedraagt in 1951: 18. Binnenkort is de oprichting te ver wachten /an een „generale staf voor het verkeer" in de vorm van een centrale commissie verkeersveilig heid, Een situatie is gemakkelijker te verbeteren dan een mens. In dit verband wees de heer A. G. M. Boost, directeur wegen en verkeer van de A. N. W. B., op de resultaten be reikt bij verbetering van de overwe gen. Hij opende in Haarlem de re gionale verkeerstechnische leergan gen voor 1954 van de A.N.W.B. Ontsmetter wilde zijn vrouw vergiftigen. 121/2 jaar geëist. Een gevangenisstraf van twaalf jaar met aftrek, heeft mr. B. van der Meu ten, officier van justitie bij de Rotter damse rechtbank geëist tegen de 55- jarige A. F. W- uit Rotterdam. Deze stond terecht omdat hij gepoogd heeft zijn vrouw door vergiftiging van het leven te beroven. Dë vrouw werd door medisch in grijpen gered. De man, die zeide geen gelukkig huwelijk te hebben, was als ontsmet ter werkzaam by de gemeentelijke ontsmettingsdienst. Toen het vergif tigingsplan bij hem rijpte, nam hij een flesje mee naar huis, dat hij op zijn werk had gevuld rnet rattengif. In Maart jJ. deed hij het vergif twee maal in de soep van zijn vrouw Hij kende de dodelijke werking van het vergif. Toen opeens, zo verklaarde de man, drong tot hem door hoe ge meen hij had gedaan. Na drie en een halve week moest de vrouw in het ziekenhuis worden opgenomen. Witte valhelmen voor de wegenwacht. Twee wegenwachters passen hun nieuwe hoofdbedekking. Portemonnaie van ge sneuveld soldaat bij Rhenen Na veertien jaar teruggevonden Bij het verrichten van grondwerk, ter doortrekking van de Roghairweg naar de geprojecteerde Simon Stevin- weg, in het nieuwe verkavelingsplan voor particuliere woningbouw te Rhe nen, kwam een portemonnaie te voor schijn. Het leer was wit uitgetrokken van het vocht. Toen de vinder de heer C. du Pré de portemonnaie opende, trof hij daarin aan twee zil veren rijksdaalders, twee zilveren guldens, een halve gulden en een dubbeltje. Het vreemde was dat de munten verwrongen waren. Er be vonden zich tevens een groot aantal papiersnippers in, die afkomstig ble ken te zijn van een postwissel. De heer du Pré plakte de snippers aan elka-vr. Op die manier kwam er vaag een naam te voorschijn, name lijk Zijlstra en ook 't adres ..Schoon oord", LTsbrechtcm bij Sneek. De vinder schreef een brief naar dit adres en vertelde daarin van de vondst, Er kwam bericht van de fa milie, waarin werd medegedeeld, dat de portemonnaie afkomstig was van een zoon der familie, namelijk Paulus Zijlstra, die in de Mei-dagen van '40 tijdens de gevechten in Rhenen was gesneuveld en wiens stoffelijk over schot thans begraven ligt op het mi litaire kerkhof op de Grebbeoerg. Het laatste bericht, dat de ouders van hun zoon ontvingen, was gedateerd 2 April 1940. Zijn bruin-lederen portemonnaie hadden de ouders nooit terug gekre gen. Thans, veertien jaar later, is zij door een toeval gevonden Arrestatie voormalig Nederlander te Djokja In Djokja is een Indonesisch staats burger van Nederlandse afkomst aan gehouden, die sedert een jaar in Djokja woont. Hij was vroeger mili tair by het K.N.I.L. De politie kon geen andere inlichtingen verstrek ken, dan dat de arrestatie is ge schied op last van de autoriteiten te Djakarta. Besprekingen met een afgescheiden groep. President Naguib van Egypte heeft de uitzonderingstoestand voor ge heel Egypte afgekondigd, na de ontbinding van Mohammedaanse broeder schap. Het aantal arrestanten was Donderdagavond gestegen tot 560. De Egyptische minister voor Mohammedaanse religieuze legaten is be sprekingen begonnen met de Mohammedaanse ouderlingen over de moge lijkheid van samenwerking der regering met een afgescheiden groep van de broederschap. Deze groep verzette zich tegen een indertijd door de leiders uitgevaar digd verbod om lid te worden van de bevrydingsbeweging, die door de re gering wordt gesteund. Het was een botsing tussen leden van de bevrijdingsbeweging en stu denten, die lid zijn van de Moham medaanse broederschap, welke leidde tot het verbod van de broederschap. De leider van de afgescheiden groep verklaarde, dat hij met de regering onderhandelt om de broederschap en haar rijke bezit voor inbeslagneming te behoeden. By" huiszoekingen in de gebouwen van de broederschap wer den belangrijke voorraden aan wa pens en munitie gevonden. Behalve politiebewaking en veel militair ver toon is de toestand in het land rustig. Het gebeurde is de grootste kracht proef voor de regering sinds zy in October 1952 alle politieke partyen ontbond. Het Wereldgebeuren De oude tijd Voor de een wentelt het wiel van de tyd snel. Hy ziet een schone toekomst gloren, die hij tege moet snelt. Voor de ander wentelt het wiel van de tyd zo langzaam, dat hy nauwelyks een toekomst ziet en alleen maar kracht put uit het verleden. Wat te zeggen van" een Engels jurist, die in het jaar 1926 met wetten uit de jaren van Willem de Veroveraar (elfde eeuw) wilde aantonen, dat een algemene staking onwettig was en dat de rechtbanken alle bezittingen van de „rebelleren de" arbeiders konden onteigenen? Deze Engelse jurist is zo pas in Londen overleden. Hij bereikte de leeftyd van 80 jaar en zyn naam was Lord Simon. Er zijn ogenblikken geweest, dat hy als Engels minister van buitenlandse zaken grote beslis singen altijd weer op een verkeerde manier nam. Desondanks bleef hij een hooggeacht man in het Engelse po litieke leven en tot voor enkele we ken luisterde men nog geduldig naar hem als hy met zijn onbewogen welhaast vlakke stem in het Ho gerhuis zyn mening gaf over de din gen van de dag. fn het Engelse politieke leven heb ben altyd zulke figuren als John Simon een rol gespeeld. Ze wis ten zich vrijwel geheel te isoleren van de maatschappelijke stromin gen om in een eigen wereldje van moraliteit en welgezindheid een rus tig leven te leiden. Al zoon van een Engelse predi leant die niet tot de staatskerk behoorde koos John Simon een juridische carrière. Men zegt van hem, dat hij door de bril- lante wijze, waarop ny de advoca tuur beoefende reeds voor zyn der tigste laar sehatrylt was. Jarenlang was hy een apostel van het liberalisme, dat in Engeland ver malen werd toen Labour en de Con servatieven de twee grote opponen ten werden. Hy verliet in de oorlog 1914 1918 een regeringspost, omdat hij zich niet kon verenigen met het in voeren van de militaire dienstplicht in Engeland. Die plicht tastte naar zyn mening teveel de vryheid van de staatsburgers aan!! Zelfs zyn getrouwe aanhangers zeggen, dat hij als minister van buitenlandse zaken in de jaren 1931 tot 1935 niet bepaala een gelukkige invloed heeft uitgeoefend op de Engelse buitenlandse 'politiek. Hy was het, die zich tegen „scher pe maatregelen" kantte toen Japan Mantsjoerrje binnenviel om daarmee de lont te werpen in het kruitvat Azië. Dat betekende het einde van de toenmalige Volkerenbond. Hy wilde ook fluweel-zacht handelen met Hit- Ier en Mussolinisteeds weer aan sporend tot geduld en onderhande lingen. In 1935 opende hij de periode van „visites by Hitler". Zelf toog hy naar Berlyn om aan de Duitsers een veiligheidsverdrag aan te bieden, de Duitse herbewapening ten dele te aanvaarden en Nazi-Duitsland over te halen tot het lidmaatschap van de Volkerenbond. Hitler was wel pyn- lijk verrast door die vriendelykheden, want hy was op dat ogenblik met zyn clandestiene herbewapening al zover voortgeschreden, dat zyn lucht macht het tegen de Engelsen kon opnemen. Bovendien stond hy op het punt de algemene militaire dienstplicht in te voei'en. Het onderhoud met Hitier leidde tot niets, wanneer men tenmin ste de belofte, dat de Duitse vlootsterkte beperkt zou blijven tot een derde deel van de Britse vloot sterkte als een waardeloos geval wil beschouwen. Ook op de conferentie van Stresa speelde Sir John Simon het diplo matieke spel zo ingewikkeld, dat Ita lië en Frankryk moeilijk konden be- grypen, waar ze aan toe waren. Ver- moedelyk is daar toen wel een van de kiemen gelegd voor de oorlog van 1940. Desondanks is Sir John Simon in Engeland een man van prestige ge bleven. Men zag in hem de onkreuk bare figuur uit de oude liberale gar de. Een man. die leefde in een voor bije tyd, welke voor Engeland een tijd van glorie is geweest. Daarom brengen thans de Engelse kranten nette, beheerste biografiën van wylen Lord Simon. Alleen in de Franse en Amerikaanse kranten her innert men even aan de teleurstel lingen, die Lord Simon over zyn land en over de wereld heeft ge bracht! Een krant meent zelfs te weten, dat de Engelsen een enkele maal deze typische Engelsman moei lijk konden begrypen!! „En als ik weiger?" „Hoofdinspecteur Drake heeft een bevelschrift voor huiszoeking." Woede joeg het bloed de heer Hol demess tot aan de wortels van zijn dikke grijze haar; zijn linkerhand bal de zich, de rechter omklemde de leu ning van zijn stoel tot elke knokkel spierwit werd. De twee ipannen, die hem gadesloegen, verwachtten elk ogenblik, dat zyn mond een vloed van verwensingen en scheldwoorden zou uitstorten, maar langzamerhand ver dween de purperen gloed van zyn ge laat en sloten de bliksemende ogen zich even, om daarna weer kalm open te gaan. Hy was weer vrywel de oude... een beetje bleker, een beetje strenger, een beetje waardiger. Rus tiger zeide hy: „Heel goed, ik maak natuuriyk geen bezwaar. De weet niet wat u denkt te zullen vinden. Ik had verwacht, dat myn jarenlange prak tijk in deze stad en de naam van myn firma me wel beschermd zouden heb ben tegen wat ik slechts een beledi ging kan noemen. Ik heb niets te ver bergen en kan alleen maar hopen, dat u even weinig zult hebben te betreu ren." Meteen schoof hy zyn stoel achter uit, stond op en liep naar de linker kant van de haard, nam toen bedacht zaam een stalen ketting uit zyn zak en koos een van de vele daaraan han gende sleutels uit. De haard was gevat in een dubbele ry diep ingesneden rozetten, die van de vloer tot de schoorsteenmantel op stegen en daar, naar binnen buigend, een omlijsting voor het verbleekte Stanwayportret vormden. Meneer Holdemess pakte twee van die ro zetten vast en draaide ze om. Men hoorde een klik en een deel van het paneel ging als eeD deur open tot de stalen voorkant van een moderne safe zichtbaar werd. Niets kon gewoner, eenvoudiger zyn geweest dan de ma nier, waarop hy de sleutel in het slot van de safedeur stak, en die wyd open zette en de sleutel er weer uithaalde. „Alsjeblieft heren," zei meneer Hol demess kalm, ging naar zyn stoel te rug en bleef kalm naar hen staan ky- ken, de ene hand in de zak, de ander met de sleutelbos, langszy. De safe was tamelijk vol met van etiketten voorziene pakken papier, die Drake er geleidelijk uithaalde. Daarop volgden drie ouderwetse leren étui's, waarin een halssnoer van amethyst, volgens 19e eeuwse mode met dik gou den omlijsting, en twee bybehorende armbanden. Toen Drake de etui's opende, merkte meneer Holdemess op: „Ik weet waarlyk niet, of die din gen u... of meneer Allan Grover op weg kunnen helpen. Ze waren van mijn moeder en omdat mijn zuster ze niet wil dragen, bewaar ik ze hier. Soms kijk ik er nog eens naai-, uit ou de herinnering. Grote waarde hebben ze niet." Achterin de safe stonden twee kar. tonnen schoenendozen. Toen Drake daar de hand naar uitstak, haalde me neer Holdemess de zyn© uit de zak, liep naai' de andere kant van de stoel en ging zitten. Drake nam de deksel van één der dozen af en verwyderde een massa verfrommeld vloeipapier. Onder dat papier glinsterden de gou den voetjes en dyen van een prachtig bewerkt beeldje, de met rozen ge kroonde Zomer voorstellend. „Hier is er nog één, meneer," h Drake tot March, maar nog voor de Lente uit haar omhulsels te voorschijn was ge komen, stiet meneer Holdemess een schorre kreet uit en viel zywaarts in zijn zetel. HOOFDSTUK XLH Juffrouw Silver was alleen in de salon van mevrouw Voycey, die onge- twyfeld weldra van haar boodschap pen zou terugkeren, overvol met krui denierswaren en dorpspraatjes. Haar gast had ditmaal onder 't voonvendsel van dringende correspondentie, ver stek laten gaan en de „lieve Cecilia" had dit opperbest gevonden. Nu im mers kreeg ze gelegenheid eens uit voerig met mevrouw Grover te pra ten over het door Bessie Crook ge rapporteerde feit, dat gisteravond zowel Allan Grover als hoofdcommis saris March en hoofdinspecteur Drake by juffrouw Silver op bezoek waren geweest. Toen haar vriendin uit de avonddienst terugkwam had die lieve Maud enkel maar gezegd: „Lieve Ce cilia, ik zou het je graag vertellen, maar voorlopig is alles strikt vertrou welijk." (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1954 | | pagina 4