Westelijken blijven vasthouden
aan conferentie op 25 Januari
De verdwenen beeldjes
79.000 VERKEERSONGEVALLEN
MET 1200 DODEN IN '53
TIJD DER KLEINE STATEN IN
OUDE VORM VOORBIJ
UITZONDERINGSTOESTAND
VOOR GEHEEL EGYPTE
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 15 JANUARI 1954
ONDANKS DE DUITSE TWIJFEL
Nieuw Russisch voorstel voor
plaats van samenkomst
Geallieerde kringen in Berlijn hebben het volste vertrouwen, dat ondanks
het ontbreken van overeenstemming over de plaats van samenkomst, de
conferentie op 25 Januari een aanvang zal nemen.
Er is een nieuw Russisch voorstel ter kennis gebracht van de Westelijke
regeringen. Op 25 Januari zou de eerste bijeenkomst in het vroegere ge
bouw van de Geallieerde bestuursraad worden gehouden. De volgende dag
zou dan te Oost-Berlyn worden vergaderd en daarna zouden de ministers
zelf hun plaatsen van samenkomst bepalen.
Er wordt voorts op gewezen, dat de besprekingen tot het laatst in
vriendschappelijke sfeer hebben plaats gevonden. Ook de technische voor
bereidingen, die na de keuze van het gebouw nog genomen moeten worden,
zijn niet zodanig, dat men reeds nu in tijdnood zou verkeren.
De Duitse twijfel aan de mogelijk
heid om de conferentie nog op de
vastgestelde tijd te laten beginnen
schijnt wel voornamelijk te zijn geba
seerd op het officiële pessimisme, dat
in Bonn hoogtij viert. Dr. Adenauer
heeft nog deze week voor zijn Chris
telijke fractie verklaard, dat hy
geenszins aan een verandering van
de Russische inzichten gelooft.
Al dit officiële pessimisme neemt
niet weg, dat men meer en meer de
overtuiging krijgt, dat de Russen in
elk geval vermindering der spannin
gen nastreven.
Dr. Adenauer heeft bij zijn bespre
kingen met de fracties van de bonds
dag doen uitkomen, dat hij het groot
ste gevaar ziet in een langdurig rek
ken van de besprekingen. Daardoor
zou naar zjjn mening het isolationis
me in de V. S. weer het hoofd kunnen
gaan opsteken en voortzetting van de
Eolitlek van Europese integratie door
e Bondsrepubliek illusionnaïr wor
den.
Het vertrouwen, dat de Franse en
Italiaanse partners tenslotte toch nog
deze integratie trouw zouden blijven,
is in Bonn reeds zeer geslonken.
Weliswaar heeft men Donderdag in
Bonn, naar verluidt mede op Ameri
kaanse aandrang, de procedure der
grondwetswijziging ten behoeve van
het E.V.G.-verdrag in gang gebracht,
doch men deed dit niet zozeer in de
hoop daarmee de aarzelende partners
een stimulans te geven, dan wel om
daarmee voor de Russen duidelijk te
maken, dat men in Bonn geenszins
terug wil komen van het besluit om
een actieve militaire rol te gaan spe
len.
In dit verband past ook de opmer
king, die dr. Adenauer deze week in
het interne beraad met zijn partij
heeft gemaakt over Duitslands mili
taire rol in het geval het tot een
Amerikaans-Russische afspraak in
zake atoomenergie zou komen. Zulk
WH 1S T ZO!
Vwvwwwww
VOGKLS
7tl.
Volgens mijn woordenboek moet
o^nder vliegen worden verstaan: het
op vleugels voortbewegen door de
lucht. Wanneer toe dus vandaag wil
len spreken over vogels die onder wa
ter vliegen, maken we ons in ieder ge
val aan een tegenstrijdigheid schul
dig. In een wereld zo vol tegenstrijdig
heden zal dit waarschijnlijk niet eens
misstaan. 1
Hoe het ook zij, indien we het werk
woord vliegen wat algemener opvat
ten en daaronder ook willen verstaan
de vliegbewegingen die een vogel met
zijn vleugels maakt, komen we tot de
verrassende conclusie, dat verschillen
de vogels onder water vliegen, dus
hun vleugels onder water gebruiken
op precies dezelfde ivyze als zij het in
de lucht doen. Een soort water
spreeuwen loopt bijv. gewoon op de
bodem van snel stromende beekjes
naar insecten, larven, mosselen en
kreeftjes te zoeken. Gedurende deze
tocht onder het water wiekt de vogel
voortdurend met de vleugels teneinde
te voorkomen, dat hij naar de opper
vlakte stijgt.
Het soortelijk ge
wicht van het dier
is n.l. kleiner dan
dat van water, dus
zonder deze voor
zorgsmaatregel zon
hij zeker opstijgen.
Een andere bijzon
derheid is, dat de
veren van de wa
terspreeuw tijdens deze tochten op de
bodem van de rivier niet nat worden,
althans indien het uitstapje niet al
te lang duurt. Een olie-achtige stof die
door een kliei onder de staart wordt
afgescheiden, zorgt er voor dat het
water niet tot op de huid lean door
dringen.
Nu moet u niet denken, dat'we dit
wieken met de vleugels dat dus
dient om onder water te blijven
gelijk willen stellen met vliegen.
Neen, het werkelijk vliegen onder
water doet het dier pas als hij wer
kelijk zijn vleugels uitslaat om zich
naar een verder gelegen plaats on
der het water te spoeden, want dan
beweegt hij zich werkelijk op dezelfde
wijze voort als hij dit in de lucht zou
doen. Ook sommige andere vogels, die
hun kost onder water zoeken, weten
zich op deze wijze voort te bewegen,
zoals b\jv. een soort alken, de aal
scholver en de waterlijster, die zich
somtijds op de bodem van rivieren of
beken voortbewegen met hetzelfde ge
mak als waarmee andere vogels in een
weiland trippelen en kleine eindjes
opvliegen. Ook verschillende zeevo
gels, zoals de duikstormvogels, sche
ren in een haastige vlucht over de
golven, duiken in zee naar visjes, klei
ne schaaldieren en inktvissen en ko
men weer boven de oppervlakte zon
der de vleugelslag een ogenblik te on
derbreken
Nu we enkele vogels in het water
hebben bez.g gezien, wilt u wellicht
ook wel eens wat horen van vissen
die vogels vangen?
H. Pétillon,
een overeenkomst zou naar Adenau
ers opvatting bewapening van Duits
land meer noodzakelijk maken dan
ooit, omdat dan het gewicht der con
ventionele wapens weer zou toene
men.
De wijze, waarop Amerikaanse
autoriteiten in de laatste weken de
socialistische leiders in Duitsland in
vertrouwen hebben genomen, zou er
op kunnen wijzen, dat zy de principi
eel tot bewapening bereid zijnde op
positie meer in de besprekingen voor
een toekomstige oplossing willen
gaan inschakelen. Daarbij vormt de
uiteenlopende opvatting over de rol,
die een vrij verenigd Duitsland zou
kunnen spelen, blijkbaar nog een hin
dernis.
Notaris mr. dr. Ph. B.
Libourel overleden.
In de ouderdom van 75 jaar is gis
teravond overleden mr. dr. Ph. B- Li
bourel, notaris en advocaat te Delft.
In 1905 promoveerde hij op proef
schrift „Schenkingen'", waarmede de
doctorstitel werd verworven.
Van 19061917 was dr. Libourel,
nog steeds tijdens zijn Leidse tijd als
candidaat-notaris, toegelaten als pri
vaat-docent in het notariële en fiscale
recht aan de universiteit. Op 28 De
cember 1916 volgde zijn benoeming tot
notaris te Delft.
Dr. Libourel is voorzitter geweest
van de Broederschap van notarissen
in Nederland, had zitting in tal van
commissies en nam verder een voor
aanstaande plaats in het maatschappe
lijk leven in. Hij was van de oprich
ting af juridisch adviseur van het A.
N.P.
Nederlands schip brandend
op Noorse kust
Het Noorse bergingsvaartuig „Achil
les" is Woensdagavond uit Bergen
vertrokken om het Nederlandse
schip „Maystar" te hulp te komen,
dat op 10 Januari te Fedje, aan de
Noorse Westkust ten Noorden van
Bergen, strandde met een brandende
lading suiker. Het vuur woedt nog
onverminderd voort. Zeven leden van
de bemanning hebben het schip op
11 Januari verlaten. De kapitein, de
stuurman en de machinist zyn echter
nog aan boord.
EEN AUTO OP 38 INWONERS
Regionale leergangen
van de A.N.W.B.
Nederland heeft thans ongeveer
128.000 vierwielige motorvoertuigen,
128.000 motorrijwielen en 300.000
bromfietsen. De autodichtheid in
ons land bedraagt 1 auto op 38 inwo
ners, in Frankrjjk en België is dit
1 op 19, Engeland 1 op 14 en Dene
marken 1 op 23. Verwacht wordt,
dat in 1970 dit zal zijn 1 op 15 a 20
inwoners op een bevolking fu Ne
derland van 12 12i/2 millioen inwo
ners.
De verkeersintensiteit nam toe
van 100 in 1938 tot 225 in 1953. Het
aantal verkeersongevallen steeg van
ruim 47.000 met 777 doden in 1938
tot ruim 79.000 met 1200 doden in
1953. Tot 1970 zal met een verkeers-
toeneming tot het 2%-voudige van
thans rekening moeten worden ge
houden.
Verkeersvoorzieningen komen als
regel achteraan, zodat gevreesd moet
worden, dat ook de ongevallencijfers
geregeld zullen blijven stijgen. Door
het betere inzicht in de verkeersbe-
hoeften, de propaganda voor Veilig
verkeer en dergelijke factoren ont
stond een daling van het aantal do
delijke ongevallen per 100 millioen
gereden kilometers.
Minister Luns over
de samenwerking.
De minister 'zonder portefeuille, mr.
J. M. A. H. Luns, heeft in het Haagse
Parkhotel gesproken voor de Amster
damse Universiteitsvereniging afd-
Den Haag en omstreken. Hij sprak
over „de kleine staat"
In een historische inleiding kwam
hij tot de conclusie, dat de kleine sta
ten onbestaanbaar zijn en dat niette
min de wereld er vol van is.
De les, die Nederland hieruit ge
leerd heeft is, dat er op militair en
economisch gebied een toegenomen
afhankelijkheid is, welke dwingt tot
internationale samenwerking als nim
mer tevoren. Anderzijds is het duide
lijk, dat de verantwoordelijkheid van
de kleine staat is toegenomen op het
gebied van de internationale samen
werking. Er zijn kleine landen, die
onvoldoende internationale discipline
betrachten en zich te weinig zelfbe
perking opleggen.
Spr. wees ei* op, dat sommige nieu
we landen in Azië en het Midden Oos
ten overgevoelig zijn op het punt van
hun souvereine rechten. Zij vragen
om souvereiniteit en kapitaal (voor in
dustrie enz.) op een moment, waarop
souvereiniteit voor niemand meer mo
gelijk is en het kapitaal niet meer
vanzelf in beweging komt.
Wat de Westeuropese landen betreft,
meende de heer Luns, dat de inter
gouvernementele vormen van samen
werking in sommige opzichten nog
niet aan de eisen des tijds voldoen.
Spr concludeerde, dat de tijd der
kleine staten in hun oude vorm voor
bij is en dat naar nieuwe vormen van
samenleving wordt gezocht.
Een gezond volk zal ook onder nieu
we politieke omstandigheden zijn
plaats onder de zon weten te vinden.
„Fireflies" konden „Karei
Doorman" niet vinden.
Over de noodlanding van de „Fire
flies" van de marineluchtvaartdienst
wordt nog gemeld, dat de vier toe
stellen gebrek aan benzine kregen
ten gevolge van de plotseling slech
ter geworden weersomstandigheden.
Zij hadden opdracht op de Karei
Doorman te landen en voerden daar
om een enigszins beperkte voorraad
benzine mee. De piloten konden de
„Karei Doorman" echter niet vinden.
Wat daarvan de oorzaak is wordt
nog onderzocht. Het zicht was goed.
Zij bleven een tijdlang zoeken en
verspeelden daarbij uiteraard veel
benzine. Ten slotte zijn de vier toe
stellen naar het land teruggekeerd.
Zij kregen Schiphol als uitwijkhaven
aangewezen. Mede door het slechte
weer is het twee der piloten echter
niet gelukt, dit vliegveld te berc .ken,
zodat zij een noodlanding moesten
maken.
De Franse Nationale Vergadering heeft
de radicaal Edouard Herriot uitgeroepen
tot ere-voorzitter voor het leven.
FEUILLETON
DOOR
PATRICIA WENTWORIH
104
Volgens Grover had hij mevrouw Wel-
by verder horen zeggen, dat ze toen
het denkbeeld om Lessiter persoonlijk
te spreken, maar had opgegeven en
naar het Poortgebouw was terugge-
Meneer Holdemess keek March heel
uit de hoogte aan,
„Het verhaal van een aan de deuren
luisterend mannetje over een gesprek
tussen zijn patroon en een cliënte
het relaas van een dolverliefd kerel
tje, die zijn jaloerse waandenkbeelden
als feiten mededeelt! O, beste meneer
March, u moet toch evenals ik wel we
ten, dat zulke soort beweringen geen
bewijzen zijn. Geen enkele rechtbank
zou ze accepteren!"
„Ik vertel u wat hij heeft gezegd,"
antwoordde March kalm en zijn ver
klaring ten aanzien van uw auto zou
wel degelijk als juist worden erkend."
„Dat heb ik zelf al gedaan en er een
heel aannemelijke verklaring voor ge
geven."
„Allan Grover wil er op zweren, dat
hij u Woensdagavond de oprijlaan zag
afkomen... en niet van het Poortge
bouw."
„O, ik twijfel niet, of hij zal zijn ja
loerse verbeelding de vrije loop laten,
maai- ik geloof, dat ik met die ver
telseltjes korte metten kan maken."
Meneer Holdemess zweeg, keek
eerst March, daarna Drake prachtig
verontwaardigd aan en zei toen: „En
nu gaat u me zeker arresteren?"
Zijn toon, zowel vragend als uitda
gend, droeg er niet toe bij, de hoofd
commissaris vaster grond onder de
voeten te geven, maar versterkte hem
anderzyds in zijn wil, die grond zo mo
gelijk te verstevigen. Daarom repli
ceerde hij bijna onmiddellijk: „Ik
vrees, dat we huiszoeking moeten
doen."
De chef der firma Stan way, Fulpur-
se en Holdemess lachtte spottend.
„Nu, het zou u nogal tijd kosten, om
al onze dossiers na te zien. Maar als u
mij enig idee kunt geven van wat u
daarin denkt te zullen vinden..."
„Ik geloof, meneer Holdemess, dat
we graag met uw safe zouden begin
nen."
Was dit .antal in 1932 nog 44, in
1938 was het 30, in 1946 wederom
44, doch daarna zette een geregelde
en sterke daling in en het aantal
bedraagt in 1951: 18.
Binnenkort is de oprichting te ver
wachten /an een „generale staf voor
het verkeer" in de vorm van een
centrale commissie verkeersveilig
heid, Een situatie is gemakkelijker
te verbeteren dan een mens. In dit
verband wees de heer A. G. M. Boost,
directeur wegen en verkeer van de
A. N. W. B., op de resultaten be
reikt bij verbetering van de overwe
gen. Hij opende in Haarlem de re
gionale verkeerstechnische leergan
gen voor 1954 van de A.N.W.B.
Ontsmetter wilde zijn
vrouw vergiftigen.
121/2 jaar geëist.
Een gevangenisstraf van twaalf jaar
met aftrek, heeft mr. B. van der Meu
ten, officier van justitie bij de Rotter
damse rechtbank geëist tegen de 55-
jarige A. F. W- uit Rotterdam. Deze
stond terecht omdat hij gepoogd heeft
zijn vrouw door vergiftiging van het
leven te beroven.
Dë vrouw werd door medisch in
grijpen gered.
De man, die zeide geen gelukkig
huwelijk te hebben, was als ontsmet
ter werkzaam by de gemeentelijke
ontsmettingsdienst. Toen het vergif
tigingsplan bij hem rijpte, nam hij
een flesje mee naar huis, dat hij op
zijn werk had gevuld rnet rattengif.
In Maart jJ. deed hij het vergif
twee maal in de soep van zijn vrouw
Hij kende de dodelijke werking van
het vergif. Toen opeens, zo verklaarde
de man, drong tot hem door hoe ge
meen hij had gedaan. Na drie en een
halve week moest de vrouw in het
ziekenhuis worden opgenomen.
Witte valhelmen voor de wegenwacht.
Twee wegenwachters passen hun
nieuwe hoofdbedekking.
Portemonnaie van ge
sneuveld soldaat bij Rhenen
Na veertien jaar teruggevonden
Bij het verrichten van grondwerk,
ter doortrekking van de Roghairweg
naar de geprojecteerde Simon Stevin-
weg, in het nieuwe verkavelingsplan
voor particuliere woningbouw te Rhe
nen, kwam een portemonnaie te voor
schijn. Het leer was wit uitgetrokken
van het vocht. Toen de vinder de
heer C. du Pré de portemonnaie
opende, trof hij daarin aan twee zil
veren rijksdaalders, twee zilveren
guldens, een halve gulden en een
dubbeltje. Het vreemde was dat de
munten verwrongen waren. Er be
vonden zich tevens een groot aantal
papiersnippers in, die afkomstig ble
ken te zijn van een postwissel.
De heer du Pré plakte de snippers
aan elka-vr. Op die manier kwam er
vaag een naam te voorschijn, name
lijk Zijlstra en ook 't adres ..Schoon
oord", LTsbrechtcm bij Sneek.
De vinder schreef een brief naar
dit adres en vertelde daarin van de
vondst, Er kwam bericht van de fa
milie, waarin werd medegedeeld, dat
de portemonnaie afkomstig was van
een zoon der familie, namelijk Paulus
Zijlstra, die in de Mei-dagen van '40
tijdens de gevechten in Rhenen was
gesneuveld en wiens stoffelijk over
schot thans begraven ligt op het mi
litaire kerkhof op de Grebbeoerg. Het
laatste bericht, dat de ouders van
hun zoon ontvingen, was gedateerd
2 April 1940.
Zijn bruin-lederen portemonnaie
hadden de ouders nooit terug gekre
gen. Thans, veertien jaar later, is zij
door een toeval gevonden
Arrestatie voormalig
Nederlander te Djokja
In Djokja is een Indonesisch staats
burger van Nederlandse afkomst aan
gehouden, die sedert een jaar in
Djokja woont. Hij was vroeger mili
tair by het K.N.I.L. De politie kon
geen andere inlichtingen verstrek
ken, dan dat de arrestatie is ge
schied op last van de autoriteiten te
Djakarta.
Besprekingen met een afgescheiden groep.
President Naguib van Egypte heeft de uitzonderingstoestand voor ge
heel Egypte afgekondigd, na de ontbinding van Mohammedaanse broeder
schap. Het aantal arrestanten was Donderdagavond gestegen tot 560.
De Egyptische minister voor Mohammedaanse religieuze legaten is be
sprekingen begonnen met de Mohammedaanse ouderlingen over de moge
lijkheid van samenwerking der regering met een afgescheiden groep van
de broederschap.
Deze groep verzette zich tegen een
indertijd door de leiders uitgevaar
digd verbod om lid te worden van de
bevrydingsbeweging, die door de re
gering wordt gesteund.
Het was een botsing tussen leden
van de bevrijdingsbeweging en stu
denten, die lid zijn van de Moham
medaanse broederschap, welke leidde
tot het verbod van de broederschap.
De leider van de afgescheiden groep
verklaarde, dat hij met de regering
onderhandelt om de broederschap en
haar rijke bezit voor inbeslagneming
te behoeden. By" huiszoekingen in de
gebouwen van de broederschap wer
den belangrijke voorraden aan wa
pens en munitie gevonden. Behalve
politiebewaking en veel militair ver
toon is de toestand in het land rustig.
Het gebeurde is de grootste kracht
proef voor de regering sinds zy in
October 1952 alle politieke partyen
ontbond.
Het Wereldgebeuren
De oude tijd
Voor de een wentelt het wiel van
de tyd snel. Hy ziet een schone
toekomst gloren, die hij tege
moet snelt. Voor de ander wentelt
het wiel van de tyd zo langzaam,
dat hy nauwelyks een toekomst ziet
en alleen maar kracht put uit het
verleden. Wat te zeggen van" een
Engels jurist, die in het jaar 1926
met wetten uit de jaren van Willem
de Veroveraar (elfde eeuw) wilde
aantonen, dat een algemene staking
onwettig was en dat de rechtbanken
alle bezittingen van de „rebelleren
de" arbeiders konden onteigenen?
Deze Engelse jurist is zo pas in
Londen overleden. Hij bereikte de
leeftyd van 80 jaar en zyn naam
was Lord Simon. Er zijn ogenblikken
geweest, dat hy als Engels minister
van buitenlandse zaken grote beslis
singen altijd weer op een verkeerde
manier nam. Desondanks bleef hij een
hooggeacht man in het Engelse po
litieke leven en tot voor enkele we
ken luisterde men nog geduldig naar
hem als hy met zijn onbewogen
welhaast vlakke stem in het Ho
gerhuis zyn mening gaf over de din
gen van de dag.
fn het Engelse politieke leven heb
ben altyd zulke figuren als John
Simon een rol gespeeld. Ze wis
ten zich vrijwel geheel te isoleren
van de maatschappelijke stromin
gen om in een eigen wereldje van
moraliteit en welgezindheid een rus
tig leven te leiden. Al zoon van een
Engelse predi leant die niet tot de
staatskerk behoorde koos John
Simon een juridische carrière. Men
zegt van hem, dat hij door de bril-
lante wijze, waarop ny de advoca
tuur beoefende reeds voor zyn der
tigste laar sehatrylt was.
Jarenlang was hy een apostel van
het liberalisme, dat in Engeland ver
malen werd toen Labour en de Con
servatieven de twee grote opponen
ten werden.
Hy verliet in de oorlog 1914
1918 een regeringspost, omdat hij
zich niet kon verenigen met het in
voeren van de militaire dienstplicht
in Engeland. Die plicht tastte naar
zyn mening teveel de vryheid van
de staatsburgers aan!!
Zelfs zyn getrouwe aanhangers
zeggen, dat hij als minister van
buitenlandse zaken in de jaren
1931 tot 1935 niet bepaala een
gelukkige invloed heeft uitgeoefend
op de Engelse buitenlandse 'politiek.
Hy was het, die zich tegen „scher
pe maatregelen" kantte toen Japan
Mantsjoerrje binnenviel om daarmee
de lont te werpen in het kruitvat
Azië.
Dat betekende het einde van de
toenmalige Volkerenbond. Hy wilde
ook fluweel-zacht handelen met Hit-
Ier en Mussolinisteeds weer aan
sporend tot geduld en onderhande
lingen.
In 1935 opende hij de periode van
„visites by Hitler". Zelf toog hy
naar Berlyn om aan de Duitsers een
veiligheidsverdrag aan te bieden, de
Duitse herbewapening ten dele te
aanvaarden en Nazi-Duitsland over
te halen tot het lidmaatschap van
de Volkerenbond. Hitler was wel pyn-
lijk verrast door die vriendelykheden,
want hy was op dat ogenblik met
zyn clandestiene herbewapening al
zover voortgeschreden, dat zyn lucht
macht het tegen de Engelsen kon
opnemen.
Bovendien stond hy op het punt
de algemene militaire dienstplicht in
te voei'en.
Het onderhoud met Hitier leidde
tot niets, wanneer men tenmin
ste de belofte, dat de Duitse
vlootsterkte beperkt zou blijven tot
een derde deel van de Britse vloot
sterkte als een waardeloos geval wil
beschouwen.
Ook op de conferentie van Stresa
speelde Sir John Simon het diplo
matieke spel zo ingewikkeld, dat Ita
lië en Frankryk moeilijk konden be-
grypen, waar ze aan toe waren. Ver-
moedelyk is daar toen wel een van de
kiemen gelegd voor de oorlog van
1940.
Desondanks is Sir John Simon in
Engeland een man van prestige ge
bleven. Men zag in hem de onkreuk
bare figuur uit de oude liberale gar
de. Een man. die leefde in een voor
bije tyd, welke voor Engeland een
tijd van glorie is geweest.
Daarom brengen thans de Engelse
kranten nette, beheerste biografiën
van wylen Lord Simon. Alleen in de
Franse en Amerikaanse kranten her
innert men even aan de teleurstel
lingen, die Lord Simon over zyn
land en over de wereld heeft ge
bracht! Een krant meent zelfs te
weten, dat de Engelsen een enkele
maal deze typische Engelsman moei
lijk konden begrypen!!
„En als ik weiger?"
„Hoofdinspecteur Drake heeft een
bevelschrift voor huiszoeking."
Woede joeg het bloed de heer Hol
demess tot aan de wortels van zijn
dikke grijze haar; zijn linkerhand bal
de zich, de rechter omklemde de leu
ning van zijn stoel tot elke knokkel
spierwit werd. De twee ipannen, die
hem gadesloegen, verwachtten elk
ogenblik, dat zyn mond een vloed van
verwensingen en scheldwoorden zou
uitstorten, maar langzamerhand ver
dween de purperen gloed van zyn ge
laat en sloten de bliksemende ogen
zich even, om daarna weer kalm open
te gaan. Hy was weer vrywel de
oude... een beetje bleker, een beetje
strenger, een beetje waardiger. Rus
tiger zeide hy: „Heel goed, ik maak
natuuriyk geen bezwaar. De weet niet
wat u denkt te zullen vinden. Ik had
verwacht, dat myn jarenlange prak
tijk in deze stad en de naam van myn
firma me wel beschermd zouden heb
ben tegen wat ik slechts een beledi
ging kan noemen. Ik heb niets te ver
bergen en kan alleen maar hopen, dat
u even weinig zult hebben te betreu
ren."
Meteen schoof hy zyn stoel achter
uit, stond op en liep naar de linker
kant van de haard, nam toen bedacht
zaam een stalen ketting uit zyn zak
en koos een van de vele daaraan han
gende sleutels uit.
De haard was gevat in een dubbele
ry diep ingesneden rozetten, die van
de vloer tot de schoorsteenmantel op
stegen en daar, naar binnen buigend,
een omlijsting voor het verbleekte
Stanwayportret vormden. Meneer
Holdemess pakte twee van die ro
zetten vast en draaide ze om. Men
hoorde een klik en een deel van het
paneel ging als eeD deur open tot de
stalen voorkant van een moderne safe
zichtbaar werd. Niets kon gewoner,
eenvoudiger zyn geweest dan de ma
nier, waarop hy de sleutel in het slot
van de safedeur stak, en die wyd open
zette en de sleutel er weer uithaalde.
„Alsjeblieft heren," zei meneer Hol
demess kalm, ging naar zyn stoel te
rug en bleef kalm naar hen staan ky-
ken, de ene hand in de zak, de ander
met de sleutelbos, langszy.
De safe was tamelijk vol met van
etiketten voorziene pakken papier, die
Drake er geleidelijk uithaalde. Daarop
volgden drie ouderwetse leren étui's,
waarin een halssnoer van amethyst,
volgens 19e eeuwse mode met dik gou
den omlijsting, en twee bybehorende
armbanden. Toen Drake de etui's
opende, merkte meneer Holdemess
op: „Ik weet waarlyk niet, of die din
gen u... of meneer Allan Grover op
weg kunnen helpen. Ze waren van
mijn moeder en omdat mijn zuster ze
niet wil dragen, bewaar ik ze hier.
Soms kijk ik er nog eens naai-, uit ou
de herinnering. Grote waarde hebben
ze niet."
Achterin de safe stonden twee kar.
tonnen schoenendozen. Toen Drake
daar de hand naar uitstak, haalde me
neer Holdemess de zyn© uit de zak,
liep naai' de andere kant van de stoel
en ging zitten. Drake nam de deksel
van één der dozen af en verwyderde
een massa verfrommeld vloeipapier.
Onder dat papier glinsterden de gou
den voetjes en dyen van een prachtig
bewerkt beeldje, de met rozen ge
kroonde Zomer voorstellend. „Hier is
er nog één, meneer," h Drake tot
March, maar nog voor de Lente uit
haar omhulsels te voorschijn was ge
komen, stiet meneer Holdemess een
schorre kreet uit en viel zywaarts in
zijn zetel.
HOOFDSTUK XLH
Juffrouw Silver was alleen in de
salon van mevrouw Voycey, die onge-
twyfeld weldra van haar boodschap
pen zou terugkeren, overvol met krui
denierswaren en dorpspraatjes. Haar
gast had ditmaal onder 't voonvendsel
van dringende correspondentie, ver
stek laten gaan en de „lieve Cecilia"
had dit opperbest gevonden. Nu im
mers kreeg ze gelegenheid eens uit
voerig met mevrouw Grover te pra
ten over het door Bessie Crook ge
rapporteerde feit, dat gisteravond
zowel Allan Grover als hoofdcommis
saris March en hoofdinspecteur Drake
by juffrouw Silver op bezoek waren
geweest. Toen haar vriendin uit de
avonddienst terugkwam had die lieve
Maud enkel maar gezegd: „Lieve Ce
cilia, ik zou het je graag vertellen,
maar voorlopig is alles strikt vertrou
welijk."
(Wordt vervolgd).