Eenzame Nederlanders vieren
Kerstfeest in Patagonië
C
3
D
C
3
C
3
Amerikaanse huizen feestelijk
verlicht tijdens de Kerst
C
3
IN AUSTRALIË ZINGT MEN
KERSTLIEDEREN OP STRAAT
IN BELGÏE ZULLEN 60.000
NEDERLANDERS FEESTVIEREN
HET ENGRSE KERSTFEEST
OP Z'N NEDERLANDS
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 24 DECEMBER 1953
TANKERS VAREN AF EN AAN..
Midden in Argentijnse woestijn
staat een denneboompje
Bijna 2000 kilometer ten Zuiden van Buenos Aires, midden In de Ar
gentijnse vvoestjjn, in Patagonië, ligt het plaatsje „Kilometer 27." Daar
woont een kleine Internationale kolonie van Argentijnen, Polen, Engel
sen, Tsjechen, maar voornamelijk Nederlanders. Wat zjj daar doen,
wordt duidelijk als men door de omgeving van dat plaatsje rjjdt, waar
tientallen boortorens olie pompen, 's werelds belangrijkste vloeistof, na
bloed en water.
Daar olie nu eenmaal de hebbelijkheid heeft voor te komen in streken,
waar behalve wat cactussen, nietp meer gedijt, hebben de bewoners van
KM 27 er alles aan gelegen laten liggen om in het onherbergzame Pa
tagonië zo goed en zo kwaad als het ging een tehuis te maken. Dat is
ook wel gelukt, heeft móeten lukken, want zonder het huiselijk gerief
zou het wonen in dit dorre deel van Argentinië niet uit te houden zyn
geweest. Nochtans noemen enkele bewoners KM 27 een „gerieflijk con-
centratie-„kamp", wat zijn oorzaak heeft in het feit, dat de streek Co-
modore Rivadavia 's zomers door veel zand en stof en 's winters door
veel sneeuw van de buitenwereld is afgesloten.
Weliswaar ligt op 27 kilometer af
stand vandaar de naam de
hoofdstad van het militaire district,
eveneens Comodore Rivadavia ge
naamd, maar de nauwelijks gepla
veide stad heeft nu eenmaal geen
Kalverstraat noch een Broadway. Er
staat, wat nodig is: een paar grote
warenhuizen, een aantal winkels, een
paar kerken en twee of drie biosco
pen. Het lijkt op een stad in het Wes
ten van Noord Amerika, in de tijd
door HANS KIEVID
van de grote trek, op Boom-town,
want sinds hier de olie naar de op
pervlakte kwam, heeft de geldkoorts
de massa bevangen. Kleine onderne
mertjes hebben aarzelend een winkel
tje geopend en na enkele jaren is
zo'n bedrijfje uitgegroeid tot een
zaak en nog later tot een warenhuis,
een groothandelsbedrijf.
En de olie vloeit.
Het is in Comodore zoals iedereen
kortweg zegt, alles olie, wat de
klok slaat en er gaat geen dag voor
bij of op de rede kan men moderne
tankers zien, die gretig tonnen vloei
stof opslurpen door de pijpleidingen.
Behalve de Shell, in Argentinië de
Diadema gedoopt, wint dan ook nog
een Argentijnse maatschappij olie,
de Y. P. F. en de stuivertjes, die de
beide maatschappijen laten rollen,
geven Comodore fleur en vertier.
KM 27 is als een klein Nederlands
dorp, met slechts enkele straten, ge
groepeerd om de spoorlijn, waar en
kele malen per dag een zilverachtig
Dieseltreintje als een rups, af en aan
rijdt.
Beneden de spoorlijn liggen de pro
pere huisjes van de arbeiders, maar
aan de andere kant, achter de tanks,
naast de werkplaatsen liggen die der
employees. Daar is het Europa in
het klein.
Het centrum van die wijk vormt
de club met tennisbanen ervoor. Die
club is wel heel belangrijk in deze
samenleving, want niet alleen dat de
Vrijgezellen er hun pied-a-terre heb
ben, kunnen schaken, tafeltennissen
en biljarten, maar er is een drukbe
zochte leesbibliotheek - en wat meer
is een bioscoopzaaltje, waar en
kele malen per week Noord Ameri
ka en Engeland hun visitekaartje
afgeven. Dan is iedereen present.
Soms zijn er artistieke uitvoeringen
en soms is het zaaltje het centrum
van nationale of kerkelijke feesten.
Alles bijeen is en blijft het „kamp"
een kamp, maar de mannen en vrou
wen, die om der wille van de olie
en hun boterham in de woestijn moe
ten leven, zitten niet bij de pakken
neer. Voor de mannen is het eigen
lijk het minst bezwaarlijk: zij hebben
hun werk, hun afwisseling, hun vol
doening. Voor de vrouwen is het an
ders. Zij hebben alleen het huis. Kin
deren geven uiteraard enig leven in
de brouwerij, maar als die wat gro
ter worden, gaan ze bijna allen naar
de kostschool in Buenos Aires, om
alleen in de vacanties naar het
„kamp" terug te keren. Voor de
vrouwen blijft dan niets over dan de
kale woestijn met de snijdende pam-
gawind, de loop naar de enkele win-
eltjes. de buurpraatjes en de klei
ne partijtjes Soms ook. het heim
wee. Want met al het huiselijk gerief
mist men op de duur de stad, de
wereld en het grote leven, dat aan
Patagonië zo vaak voorbij schijnt te
gaan.
Kersen aan de bomen.
Is het een wonder dat Kerstmis in
KM 27 een bijzonder feest is. Immers,
waar in heel Argentinië bijna ner
gens enige huiselijke sfeer heerst, is
deze in de Nederlandse kamers aan
wezig. Men mist misschien het va
derland, het land, dat de meesten om
de vier jaar eens terugzien maar
men tracht het gemis zoveel mogelijk
te vergoeden. Kerstmis in KM 27
wordt dan een feest van grote hui
selijkheid en grote gemeenschapszin,
met Argentijnse gewoonten en ge
bruiken daarbij.-
Het is met December zomer in Pa
tagonië. De lange winter is verdre
ven en de zon is met de dag war
mer geworden. Wanneer dan niet de
Zuidenwind de Poolkou terug brengt
en de lucht niet verduisterd wordt
door het stof, is het behaaglijk in
KM 27. De kersen hangen rijp aan
TEMIDDEN VAN FELLE KLEUREN
Kaarslicht tegen donkergroen
SYDNEY NSW Wanneer lk over het dikke tapijt van de afgevallen
paarse Jacaranda en rode Vlamboom-bloemen loop, dat de wind in
myn straat gespreid heeft, wanneer ik tegen den helblauwe lucht de felrode
kaarsen van de Vlambomen en het zacht rose van de Kaapse kastanje zie
afsteken tegen de blauw-paarse bouquetten van de uit Brazilië gekomen
Jacaranda, dan valt het rnjj moeilijk ra ij te verplaatsen onder de lage,
grauwe luchten, waarmee mijn vrienden op het Noordelijk halfrond het
Kerstfeest tegemoet gaan.
Waar ginds de kale boomtakken en de natte straten de mensen opjagen
naar de warme huiskamer, waar rode bessen, hulst en kerstklokken wat
kleur brengen in de grauwe omgeving, daar jubelt het hier in felle kleuren
het Kerstfeest tegemoet.
de bomen en in de moestuintjes krui
pen bloemkool en andijvie boven het
glas der kassen. Want met veel ijver
en energie, veel mest en veel water,
hebben de Nederlanders iets van hun
kamp gemaakt, dat herinnert aan
„thuis". Er zijn grasgazons om de
huizen, er staan bomen, er fleuren
heggen en KM 27 met Kerstmis lijkt
op Holland in de Lente.
In de huizen.
In de huizen zelf staan Kerstbo-,
men, keurig opgetuigd en de avond
voor Kerstmis naar Argentijnse
en Amerikaanse trant is het ge
schenkenavond. De Kerstdag er Is
er maar één is een dag van lekker
eten, van bakgeuren tussen de hui
zen als in een Hollands dorp op Sin
terklaasavond. Alles wordt namelijk
door de vrouwen zelf gebakken en
bereid.
De behaaglijkheid van het moment
overstemt de weemoed van het ge
mis van het vaderland. De kinderen
op grote vacantie van 2 maan
den zijn thuis en men is met elk
aar, onder elkaar. Alleen de eeuwig
werkende pompen en de kale rotsen
herinneren er aan, dat het toch nog
Argentinië ls.
Oud en Nieuw is een feest van
samenzijn. In het beste pak en in de
mooiste japon stappen jong en oud
naar de versierde club. Daar is een
orkestje aangeland en alles wat be
nen heeft, danst. Men doet uitgela
ten en blij en by allen schijnt de een
zaamheid van de verlaten woestijn
een ogenblik niet te tellen.
Dan tegen twaalven, zoent ieder
een iedereen men is tenslotte één
grote familie „in de olie" - en pas
om vier uur verstomt de pret. Door
de heldere Argentijnse sterrennacht
met hoog in de lucht het Zuider
kruis, gaat men terug.
Terug, in het nieuwe jaar, naar de
oude eentonigheid, de onbarmhartige
woestijn, de eenzaamheid van een
kleine gemeenschap.
Kerstfeest in den
vreemde
Tijdens het Kerstfeest, het
huiselijk feest bij uitnemend
heid, vertoeven gedachten en
harten vaak bij familieleden
of vrienden in den vreemde,
die daar, ver verwijderd van
hun geboorteland, ook Kerst
mis vieren. Elke Nederlander
kent er wel een paar: een
zoon of dochter, die naar een
nieuw vaderland is geëmi
greerd; vrienden ,die een
werkkring in het buitenland
hebben gevonden; familiele
den, die zich, hetzij tijdelijk of
voorgoed, buiten de grenzen
van het kleine Holland hebben
gevestigd. En ook de Neder
landers in den vreemde zullen
zich tijdens de Kerstdagen
even in de gezellige, huiselijke
sfeer trachten te verplaatsen,
welke hun uit vroegere dagen
bijstaat. Gedachten dwalen
sprongsgewijs over de hele
wereld. Ze kruisen elkaar. Ze
roepen vragen op, die dikwijls
niet beantwoord kunnen wor
den. Het is daarom, dat wij
onze buitenlandse correspon
denten hebben verzocht een ar
tikel te schrijven over de wij
ze, waarop Nederlanders in
den vreemde de Kerstdagen
doorbrengen. Na het lezen van
nevenstaande bijdragen ver
dwijnen er misschien enkele
vraagtekens.
KERSTFEEST NAAR EIGEN GEWOONTEN.
PRECIES ALS THUIS
Kerstdiner in Dutch Club
Het „Engelse Kerstfeest" is beroemd over de hele wereld en begint ook
in Nederland zyn navolgers te vinden. Terecht? Wij betwijfelen of het wer
kelijk zo'n aanwinst betekent, want de wijze waarop een land zijn Kerst
feest viert, hangt ten nauwste samen met de historie en de ontwikkelings
gang van dat land. Reeds eeuwenlang kent Nederland zijn St. Nicolaas-
avond; Engeland daarentegen heeft zijn „JBoxingday", de Tweede Kerstdag,
waarop de mensen elkaar cadeautjes geven. Dit gebruik begint nu ook in
Nederland in zwang te komen, doch er gaat toch maar niets boven een
ouderwetse St. Nicolaasavond.
Deze voorkeur voor het oud-vaderlandse feest verlaat de Nederlander
ook in het buitenland over het algemeen niet. Men viert Sinterklaas en
Kerstfeest precies zoals men dat thuis gewend is: gezellig in de familie
kring. Hoogstens kan men zeggen, dat de Kerstfeestviering min of meer
is aangepast aan de manier waarop de Britten dat doen: er is een cadeau
tje voor allemaal en er wordt extra-lekker gegeten. Erf als er grote kinde
ren in het gezin zyn. die vrienden en vriendinnetjes uitnodigen, dan ont
breekt ook de mistletoe niet, dat alleraardigste plantje, dat vrouwen het
recht ontneemt een zoen voor één enkele man te reserveren. Toegegeven,
die mistletoe is lang geen onprettig onderdeel van het Engelse Kerstfeest!
gezette tyden feestavonden, maar
juist tijdens de Kerstdagen niet, want
iedereen vindt het dan thuis veel te
gezellig! Dan kent men in Londen de
Dutch Club. die een beetje deftiger
is dan „Neerlandia", en waarvan
vooral vele zakenlieden lid zijn. De
Dutch Club organiseert een Kerst
diner. dat evenwel alleen voor man
nen toegankelijk is: het aantal deel
nemers zal de 40 waarschijnlijk niet
te boven gaan. Een derde vereniging
is de Anglo-Netherlands Society, die
Er zijn in Engeland 7 8000 Ne
derlanders, waarvan zeker meer dan
de helft in Londen woont. Velen van
hen zoeken contact met elkaar, en zo
zijn er verschillende Nederlandse ver
enigingen van onderscheidene aard.
i Londen is daar allereerst de ver
eniging „Neerlandia", waarvan onge
veer 600 families lid zyn. „Neerlan
dia" organiseert voor haar leden op
Ook de minderbedeelden
Sinterklaas, die in België steeds bij
zonder vroeg zijn Intrede doet half
October heeft amper weer de
stoomboot naar Spanje genomen, of
het Kerstmannetje staat reeds voor
de deur. Ziet men niet hoe de Bel
gische steden als bij toverslag in
Kerstgewaad werden gestoken! Dui
zenden electrische lampjes fHkkeren
op de boulevards en in de voornaam
ste winkelstraten. Men hoort muziek,
men ruikt de geur van dennengroen
en mimosa. De smaakvol versierde
etalages spreiden een schat van ge
schenken ten toon. Restaurants en
door
F. A. BOGAERTS.
Moeilijk, om te midden van deze
overdaad van de natuur het naderend
Kerstfeest te beleven? Nauwelijks.
Want de mensen hier hebben zich
wonderwel aangepast aan deze ge
heel andere stemming van de natuur
bij het naderen van het Kerstfeest.
Althans degenen, voor wie het Kerst
feest iets meer is dan de Kerstman
met cadeautjes, de gezellige Kerst
boom met zijn lichtjes of een lekker
door ALFRED SCHUURMAN.
etentje met veel drank.
Want 's avonds, wanneer de felle
zomerkleuren uitgewist' worden en
het gedrang in de winkels van Kerst
cadeautjes kopende mensen voorby is,
dan daalt hier over de aarde dezelf
de mysterieuze stemming van af
wachtende spannin" welke overal op
de wereld, waar christenen tezamen
zijn. de atmosfeer in de dagen voor
Kerstmis vervult.
Dan daalt hier dezelfde blijde.span
ning. welke de geboorte van het
Christuskind op aarde ieder Jaar
weer aankondigt. Alleen uit het zich
bij de mensen nier anders, omdat al
les op deze andere helft der aarde nu
eenmaal anders is.
Dan trekken de gelovigen zich niet
terug in de huiskamer achter geslo
ten gordynen, de winter buitenslui
tend. om in kleine kring het oude
Kerstverhaal te lezen en de bel •■•de
Kerstliederen te zingen, doch dan
trekt men naar parken en velden om
gezamenlijk onder de sterren te zin
gen van Hem, die nederdaalt uit den
Hoge.
Dat zich hier steeds meer uitbrei
dende gezamenlijk zingen van Kerst
liederen by kaarslicht in de open lucht
is iets dat men moet hebben meege
maakt om er de diepe ontroering van
te kunnen begrijpen. De kring van de
familie en zelfs die van het kerkge
nootschap wordt doorbroken dui
zenden en duizenden' van allerlei ge
zindte, rang, klas en kleur zetten zich
met hun kaarsen neer op het gras on
der de bloeiende bomen en de klare
sterren om gezamenlijk de blijde
spanning van de naderende Kerst
nacht te beleven.
Zjj komen uit hun bescheiden huis
jes en uit hun villa's zjj komen met
auto's, trams en te voet zjj ko
men van verre en van nabjj met als
doel om gezamenlijk de komst van
Christus op aarde te vieren met het
zingen van het Kerstlied.
Hier in Sydney, de stad met zijn
twee millioen inwoners die zo groot is
als de gehele provincie Utrecht, gaat
het in de weken voor Kerstmis wel
haast iedere avond zo door. Nu in dit
en dan in dat. park stromen de men
sen tezamen om dit wonder van de
Kerstnacht mee te maken. Het is
iets wat aangrijot -n niet meer los
laat, Iets wat in het bloed gaat zit
ten en waar men niet meer buiten
kan.
Want het is niet alleen het zingen
of horen van Kerstliederen. Dat kan
men in de huiskamer ook doen door
zelf te zingen of de radio aan te zet
ten. Het is het wonder van het door
breken de grenzen, die families en
groepen van elkaar scheiden het
wonder van het gezamelijk beleven
van de spanning van het wachten op
Hem. die ondanks oorlogen, haat en
nijd de wereld toch meer en meer ver
overt.
café's kondigen hun speciale menu's
en attracties aan voor de „réveillon"
van 24 December. En wanneer men
enkele dagen voor Kerstmis op de
pleinen vrolijk verlichte Kerstbomen
ziet opgesteld en de traditionele
Kerstkalkoen en ganzen in de winkels
liggen nitgestald, terwijl men zich
slechts met moeite een weg kan banen
door een menigte van mensen, zwaar
beladen met pakjes, mistletoe en
hulst, dan kan men met recht zeggen,
dat de stad de Kerstsfeer ademt.
Er zijn Belgen, die ook Kerstavond
in deze sfeer beleven en met familie
en kennissen Kerstnacht vieren in ca
fé of restaurant in de stad. Anderen
geven de voorkeur aan een Kerstmis
in de Ardennen of aan de kust. Maar
velen ook brengen Kerstavond door
in de huiselijke kring alvorens zich
naar de Nachtmis te begeven, waar zij
op vrome wijze het Kerstgebeuren
herdenken.
Zo viert ieder Kerstfeest naar eigen
gewoonten en dit is ook het geval
voor de Nederlanders die in België
verblijven Zij waren in hun land ge
wend Kerstmis thuis te vieren en doen
dit doorgaans nog. In de meeste hui
zen zal de Kerstboom niet ontbreken,
noch de traditionele kerstkransjes en
het worstenbrood! En hoewel Sinter
klaas niet gemakkelijk wordt ont
troond. ziet men toch hoe langer hoe
meer. dat in gezinnen zonder kleine
kinderen de pakjesavond van 5 De
cember op 24 December wordt ge
bracht.
Meer dan 60 000 Nederlanders heb
ben in België een tweede vaderland
gevonden. De meesten zijn gevestigd
in de grote steden, vooral in Antwer
pen en Brussel Ze hebben daar hun
éigen clubs en verenigingen. Hoe zou
de Nederlander immers kunnen bui
ten zijn sociëteit waar hij rustig met
door B. GOEDHARD
zich meer
weegt, en ook zij onthoudt zich tij
dens de Kerstdagen van activiteit.
En dan zyn er uiteraard de beide
kerken: de Ned. Herv. Kerk on da
Geref. Kerk. En precies als in Neder
land doen deze wel iets voor haar le
den. want Kerstmis is nu eenmaal
een bij uitstek Christelijk feest. Op
Zondag 20 December heeft ds. Van
Apeldoorn, de voorganger der Ned.
Herv. Kerk, reeds een avondwijding
gehouden, die op Kerstmis gericht
was. Op Eerste Kerstdag komt de ge
meente 's morgens om 11 uur bijeen
voor een Kerstdienst, 's Middags een
dienst houden, zou, zo men dit al zou
willen,, een onmogelijkheid zijn, want
tussen 3 en 8 uur rijdt er geen bus en
geen ondergrondse trein, dan is het
anders zo levendige Londen een ver
laten stad. En op 16 December heeft
„Open Huis", de jeugdclub van da
Hervoafide Kerk, in St. George's
Hall, vlakbij de Dutch Church in
Bourdonstreet, een Kerstavond voor
haar leden en belangstellenden ge
houden.
De Geref. Kerk viert Kerstfeest op
Zondag 27 December, met twee dien
sten in het gebouw van de Y.M.C.A.
in Great Russellstreet. De middag-
dienst zal voor het eerst zowel in het
Nederlands als in het Engels gehou
den worden, waarmee dr. Kraan, da
voorganger der gemeente, een lang
gekoesterde wens in vervulling ziet
gaan. Diezelfde avond wordt er een
Kerstbijeenkomst gehouden, waar de
jeugd een declamatorium zal opvoe
ren.
U ziet: ook in den vreemde blijft da
Nederlander verknocht aan zijn Ne
derlands Kerstfeest!
zijn vrienden kan bomen onder het
genot van een geurige sigaar en een
glaasje ouwe klare? De ..Nederlandse
Vereniging" te Brussel en de „Hol
landse Club" in Antwerpen zorgen
voor het contact onder de landgenoten
en organiseren van tijd tot tijd film«
avonden, waarop Nederlandse docu»
mentaire films worden vertoond, voor
dansavondjes, bridge-drives, een auto-
rallye enz. Koninginnedag wordt na
tuurlijk nooit vergeten. In de Hol
landse scholen te Antwerpen en te
Brussel worden de kinderen dan ge-
tracteerd op een vaderlandse beschuit
met muisjes. Er bestaat meer dan één
weldadigheidsvereniging, die door het
inrichten van fancy-fairs, collectes
enz. tracht behoeftige landgenoten te
helpen. Vooral in de Kersttijd is men
natuurlijk druk in de weer om ook
aan de minst bedeelde Nederlanders
in de vreemde een gelukkig Kerst
feest te bezorgen.
DE GEVELS WORDEN VERSIERD
Ouderen doen schoorvoetend
met de nieuwe mode mee
NEW YORK, December In scherpe tegenstelling tot de Brit, die zich in
zjjn huis als achter poort en gracht van zyn kasteel waant en by voorkeur
zyn hart en humeur niet aan wildvreemden ontbloot, is de Amerikaan een
extrovert. Z\jn glimlach (of pessimisme) werpt alt\jd een paar mijl zonne
schijn c.q. schaduw voor hem uit. Viert hij feest, dan mag de gehele buurt
het gerust weten. Is het Kerstmis, dan strekt zyn gemeenschapszin verder
dan het feest louter te vieren om de boom en aan eigen haard.
Gedurende de laatste jaren heeft zich de tendens ontwikkeld ook de ge
vel van het huls te versieren. Elk naar eigen aard en eigen smaak. En,
zonder twijfel, om de kinderen trots te doen zijn op eigen huis.
De lichtzee komt grotendeels ten goede aan het platteland. De stedeling,
in zyn apartementen en flats, ls al erg tevreden met de gemeenschaps
kerstbomen, die men op de grote pleinen en centrale punten aantreft en de
hulst mistletoe en kerstkransen die een (overigens spaarzame) woning-
maatschappy aan de ingang van de gebouwen heeft aangebracht. Boven
dien er zjjn al lichten genoeg in de stad.
De dorpeling ls er h. de laatste ja
ren toe overgeheld juist in de meer
afgelegen gebieden een electrische
kerstverlichting aan te brengen. De
eerste reactie is er wellicht een van
teleurstelling: „he, wat jammer,
moest men m deze landelijke omge
ving nu ook al de kleinsteedse win
kelstraat Imiteren?". Alleen de Euro
peaan, voor wie Kerstmis, bij tradi
tie, het feest is van natuurkleuren
het gele maanlicht op het sneeuwwit-
en-schaduwzwart van de winternacht
kan deze critische instelling heb
ben. Maar het duurt niet lang, of hy
gaat 'n deze zee van gevelverlichtin
gen veel aantrekkelijks zien.
Want hier wordt, aan de buiten
kant van het huis, de kerstatmosfeer
waarin elk gezin leeft, in electrische
lichten en ontwerpen getekend. Wie
er langs rydt In zyn auto (want een
auto in Amerika is het equivalent van
de fiets in onze lage landen) voelt
zich onwillekeurig geroepen het spel
letje te gaan spelen: zeg me hoe ge
uw huis met Kerstmis versiert, en ik
zal zeggen wat voor mensen er wo
nen.
De meer bezadigde elementen van
de gemeenschap vermoedelijk de
ouderen zyn maar schoorvoetend
met deze nieuwe modegril meege
gaan. zy hebben, als gebruikelijk, een
door ROBERT KIEK.
grote kerstkrans aan dr voordeur ge
hangen en een kleine schijnwerper,
die zich gemakkel'" onder een boom
laat camoufleren, maar die een rter-
ke stralenbundel afgeeft. Het geeft
een aardig, beschaafd en bescheiden
effect.
De notabelen, die een tikje trots
zijn op de aantrekkelijke architectoni
sche kwaliteiten van hun huisje, heb
ben een guirlande van lichtjes aan
gebracht langs de daklijn en de ge
veltjes van de zolderkamers. Ir elk
der vensterruiten hebben ze een klein
lichtkaarsje in een krans geplaatst
Andere buren hebben zich opzettelijk
ingespannen een heel spectaculair ef
fect te bereiken: ze hebben niet al
leen de kerstboom voor een van de
ramen opgesteld, maar bovendien
aan de buitenkant van dat raam een
boom-achtige decoratie van groen en
lichtjes aangebracht, met een kleuri
ge ster in de top van de „boom".
De kinderhand is ook duidelijk merk
baar in het huis er naast. Een bunde
lend, blauw licht, vestigt de aan
dacht op een van de ramen, waarin
met behulp van heel simpel papie
ren knipseltjes een sneeuwvlok-ef
fect is verkregen.
Weer andere, buren, voor wie het
Kerstfeest in de eerste plaats een
godsdienstige betekenis heeft, heb
ben, smaakvol, in zwart-en-wit alle
gorische Kerstvoorstellingen in de
fries boven de deur aangebracht en
daarop de zoeklichten gericht.
Ook de dennebomen in de tuin ge
tuigen van het jaargetijde. Veilige
apparatuur is in de handel, met be
hulp waarvan kleurige ballen en slin-
fers, zonder gevaa. voor kortsluiting
e geheel natuurlijke kerstbomen
kunnen versieren. En wjj herinneren
ons van een iaar geleden een (wel
licht wat protserige) veelkleurige
arreslee-van-licht, getrokken door de
bekende Kerstmannetjes, op ski's er
achter, gestileerd in neon-silhouet. te
gen het dak van een heel groot huis.
Maar of deze versieringen nu groot
of klein, beschaafd of bescheiden, ar
tistiek of smakeloos zijn in deze
feestweken straalt nu over heel het
Amerikaanse platteland, dat tot een
jaar of wat geleden in deze tijd van
de lange nachten in het diepste dui
ster gehuld placht te zijn. een feeste
lijke gloed van licht.
De Europeaan, die gemerkt heeft
dat dit uiteriyk vertoon geenszins af
doet aan d<» gevoelens, waarmee elk
gezin het Kerstfeest viert, begint te
geloven, dat een Amerikaanse Kerst
mis te plattelande. zonder deze feest-
telijke versleringen, eigenlijk geen
echt Kerstmis meer zou zijn.
