Lonah, een bungalow op niveau
J
Urker vissers hebben het druk
met het vangen van „ijle haring"
KLANKBORD
DODE ITALIAANSE KEEPER
BLEEF ZIJN VROUW SCHRIJVEN
WOENSDAG 2 DECEMBER 1953.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
HET VIJFDE WERELDDEEL OP HET EERSTE GEZICHT (XVII)
Piet Maree en zijn vrouw bouwden een
klein paradijs aan de zeekant
MAAR HET HUIS staat er nog. Het is alleen van buiten wit geschilderd
en van binnen geworden tot een verzamelplaats van oude en nieuwe merk
waardige schoonheden. Op de eerste verdieping krygen jonge beeldende
kunstenaars gelegenheid hun werken tentoon te stellen. Daar vindt men
eveneens de kunstny verheidsproducten van de vrouw des huizes, de boek-
ontwerpen van de zonderlinge Hollander, zijn foto's en reclameplaten voor
Cadbury's voortreffelijke chocolade. Beneden is de Abel Tasman-kamer,
versierd met v errassende oud-Hollandse curiosa, een schoorsteen en open
vuur met rose YVestfriese tegels, gebrandschilderde ramen uit de elfde eeuw
en een prachtige houten Madonna uit de tiende. De ontvangstruimten zyn
in een tearoom omgetoverd. Men heeft er een wondermooi uitzicht op zee
en de thee, de koekjes en de lunch zijn er van verfijnde smaak.
Dat is „Lonah", het huis van de
Nederlandse kunstenaar Piet Maree,
die ettelijke jaren samen met zijn
vrouw Hans Gregorius tegen voor
oordelen heeft moeten vechten, die
met eigen handen iedere steen van
Lonah heeft rechtgezet en die pas is
klaar gekomen met de bouw van een
droom van een bungalow halverwege
„zijn" heuvel naar beneden toe, waar
men het ruisen van de zee nog dui
delijker kan horen en waaraan de
door H. M. KOEMANS
drukte van af- en aan rijdende gas
ten voorbijgaat.
Het is hem nog niet stil genoeg.
Het plan is gereed voor de bouw van
een werkhut tussen de rotsen aan de
zee, waar je alleen met jezelf, met
het water, de wind en de meeuwen
te maken hebt en waar je een leven
kunt leiden als in de Hof van Eden.
Dat zegt hij en ik geloof hem. Want
de generaal mag het plekje hebben
uitgekozen, Piet Maree en Hans Gre
gorius hebben er een paradijs van ge
maakt door niets anders dan him
goede smaak en hard zwoegen. En
hun kunstenaarsoog.
„Je moet hier zes maanden blijven",
zegt hij, „dan zal ik je de stof le
veren voor het boek van je leven".
En dan kijk ik over het verre water
van Straat Bass, die grijs is van de
regen; over Australië en Azië en een
goed stuk van Europa heen naar dat
kleine Holland, dat aan deze zee
dichterbij is dan ik ooit zou vermoe
den. Onwillekeurig trek ik de kraag
van mijn regenjas wat hoger op. Het
water druipt van me af en mijn broek
plakt om myn benen. „Zes maanden
en het boek van je leven", houdt hy
vol. Dan weet ik ineens, dat ik het
boek van myn leven nooit in Austra
lië zou kunnen schrijven, omdat ik
hetzelfde gevecht zou moeten leveren
waarvan Piet Maree zo mager is ge
worden, omdat alle culturele bagage
niet voldoende is om je in dit nog zo
jonge land de rust te geven, die de
schrijver behoeft.
„Jij schrijft en ik illustreer',
dringt hij aan, zodra ik in opdrogen
de toestand bij het open vuur op de
grond zit, terwijl ik Hilleke van acht
jaar een Engels sprookje voorlees,
waarnaar de kleinere Tineke en Iets-
ke met open mond en grote blauwe
ogen mede luisteren. Ineens is er het
lammetje van twee dagen, dat „bij
de kachel moet drogen", en de gans,
die mij poogt aan te vallen, omdat
hij zijn kinderen beschermt.
De tekeningen, plakboeken, foto's
en gastenboeken zijn er ook en ik
hoor het wonderlijke verhaal van ee
man, die een prachtig huis in Haas
trecht opgaf terwille van een wed
denschap.'In vijf jaar zou hy in Au
stralië „geslaagd" moeten zijn. Deze
man heeft fantastisch hard gewerkt
en iets opgebouwd, dat in Australië
bepaald uniek, in Nederland zeker
ook tot de bezienswaardigheden zou
len gerekend.
Het huis is wit als in Spanje.
Bossche Hof spreekt
jachtopziener vrij
Het' gerechtshof te Den Bosch
heeft de jachtopziener B. uit Herwrj-
nen van het ten laste gelegde vrij
gesproken conform de eis. De jacht
opziener werd beschuldigd van dood
slag subs, dood door scnuld in ver
band met het stropersdrama, dat
zich op 27 Dec. 1951 te Herwijnen
heeft afgespeeld. In een schermutse
ling met de politieman werd de 22-
jarige landbouwer L. van Z. door een
onverwacht schot uit het jachtge
weer van de opziener dodelijk ge
troffen.
Ned. Res.-Officieren
Op een vergadering te Utrecht van
de Algemene Vereniging van Neder
landse reserve-officieren is het nieu
we hoofdbesuur als volgt samenge
steld: voorzitter: reserve-kapitein M.
J. D. mr. A. Th. E. Kastein, secreta
ris: reserve-majoor infanterie W.
Erdmann, penningmeester: reserve
majoor infanterie mr. J. L. Stieltjes,
vice-voorzitter: reserve-majoor cava
lerie P. C. L. Eschauzer, 2e secreta
ris: reserve-kapitein algemene dienst
J. Samkalden.
Als voorzitters van de commissies
voor zee-, land en luchtmacht, als
mede die van de militaire vrouwen-
afdeling wei-den benoemd: kapitein
luitenant ter zee R. J. L. Brouwer,
reserve-luitenant-kolonel der Antil-
lerie mr. J. Haitsma Muiier, reserve-
generaal-majoor vlieger J. A. Bach
en reserve-majoor Milva A. van
Roosmalen.
..Ik wil er af", zegt deze man.
„Het vreet me op en ik heb geen tyd
voor mijn eigen werk". Dan praat je
maar in het wilde weg over de kunst
in Holland, over de laatste boeken, 'n
goed concert en over je land en je
voelt, dat dit gesprek vele malen ver-
helderender is dan tientallen andere
die je in de afgelopen weken min of
meer officieel hebt moeten voeren om
iets over je studieonderwerp te weten
te komen.
Daar is op het land van „Lonah"
tussen Penguin en Ulverstone aan 'n
ruige zee en druipend van de regen
een soort trance over mij gekomen.
Ilc heb met mezelf moeten worstelen.
zijn middel in de haring.
(Foto P.Z.C.J.
Waarom ook niet? Je worstelt im
mers al tyd. Is het niet met je ver
stand dan met je hart.
„Het spook is er óók nog", hoor ik
naast me, „en de kranten maken hier
zoveel reclame voor je. dat het onno
dig is om te adverteren. Ik ben
nieuws, weet je. Ze vinden me een
beetje gek". 'Hans Gregorius doet
Hilleke een kunstje met kurken voor,
de oudste dochter Gerda schenkt me
de .eerste goede kop koffie in Austra
lië en mijn vrouwelijke collega tegen
over me poogt volkomen vex-piekte
haren enig aanzien te geven met een
enorme kater spinnend op haar
schoot.
Ik heb zelden zo'n onwezenlijke
ontmoeting meegemaakt: een vluch
tige begroeting, die eindigde in een
goede vriendschap, al blijf ik dan
geen zes maanden om „de roman van
mijn leven" te schrijven. Daar in de
bungalow op Lonah was ineens het
niveau, dat je in Australië werkelijk
mist. Er zijn mensen, die daar geen
gevoel voor hebben. Zij hebben het
het gemakkelijkst. Er zijn lieden, die
er hun schouders bij ophalen, maar
wie ergens iets van de dichter in zich
heeft, iets van de zanger, iets van de
zwei-ver en de zoeker naar dat ene
plekje op aarde, waar je meent in
derdaad gelukkig te kunnen zyn, die
zal van Lonah gaan houden ën van
zijn bewoners en van Hilleke, Tineke
en Ietske, die voor de kindertjes van
de nieuwe oom een cadeau uit eigen
verzameling alsmede een doos vol
schelpen hebben meegegeven.
De ramp van een tocht als die ik
maak is, dat je steeds vertrekt en
altijd een beetje doodgaat.
AVWWVWVVVVVVVVVWW
LAUNCESTON (Tasmanlë),
November Het oudste huis
van de Noord-Westkust van
Tasmanië staat ergens tussen
Penguin en Ulverstone. Het is
gebouwd door een generaal in
ruste, die van de zee hield,
want het blauwe water van
Straat Bass spoelt bijna om de
fundamenten en de meeuwen
hebben een van de drie kleine
eilandjes vlak voor de kust
die de „drie zusters" worden
genoemd als broedplaats in
beslag genomen. Grillige rots
blokken steken uit het water
omhoog en een stil strandje is
maar dertig meter breed en
nog minder diep. Vlak daar
achter een rand van stenen in
de wonderlijkste kleuren en
fossiele bomen, ruw, onverbid
delijk, hard en ontoegankelijk.
Het materiaal voor het huis
moest van verre over zee wor
den aangevoerd, want van de
„Bass Highway" was in die da
gen nog geen sprake en de
„Hobart-expresse" een die
seltreintje, dat de concurrentie
met Bello tussen Alkmaar en
Bergen met succes zou kunnen
doorstaan zuchte toen nog
niet heuvel op heuvel af.
Er was niets anders dan de
woeste kustlijn van Noord
west Tasmanië, de zee, de vo
gels en de slangen. De gene
raal. zo zegt het verhaal, stierf
op zekere dag in het bad. Hij
liet een zuster en een huis-
spook na.
De zuster vertrok naar „het
vasteland".
Het spook bleef.
Het moet er nog zijn.
Want toen de inwoners van
Penguin en Ulverstone hoor
den, dat een Nederlander de
ruïne had gekocht, schudden
zij het hoofd. Deze man moest
levensmoede, in ieder geval een
zonderling zijn. Wie koopt nu
een huis, dat tientallen jaren
leeg heeft gestaan en dat bo
vendien door een spook wordt
bezeten
W
Het overwegvraagstuk
te Tilburg.
De raad van Tilburg ging accoord
met een plan. dat een gedeeltelijke op
lossing van het overwegvraagstuk be
oogt. Met de uitvoering is een bedrag
van acht millioen gulden gemoeid. Het
plan houdt in omlegging van de spoor
lijn TilburgBaarle-Nassau. verplaat
sing van het goederen-emplacement
en het verhogen van een gedeelte van
de spoorbaan alsmede de bouw van
een verkeerstunnel.
Grote smokkel aan de
grens met België.
De laatste twee weken zijn door de
Belgische douane aan de Nederland
se grens 150 koeien in beslag geno
men.
De douane-beambten te Oud-Turn
hout sommeerden een automobilist te
stoppen. Hij deed dit, doch bij het
uitstappen, bedreigde hij de beamb
ten met een vuurwapen en vluchte
toen weg in een groep jongelieden,
die een uitstapje maakten in de
streek en wist te ontkomen. In de
auto werd 400 kilo boter aangetrof
fen.
TOT AAN HET MIDDEL IN DE VIS.
Vloot van 25 moderne schepen komt
om de twee dagen naar Breskens
„De haringvangst is goed", zegt schipper Kees Koffernian van de UK 184,
die twintig ton verse haring naar Breskens heeft gebracht. Zijn schip i9 nu
leeg en het wordt tyd om te vertrekken. Een Urker visser gunt zich niet veel
rust. Zodra de vis aan wal is gebracht, het voedsel voor de komende dagen
in de fouragekast is geborgen en het dek afgespoten, wordt het tijd om op
nieuw het ruime sop te kiezen.
Voor de Urker vissers is het hoogtij. Het seizoen loopt van half October
tot Maart. Om de twee dagen komen de Urkers naar Breskens om de gevan
gen vis te lossen- Een vloot van 25 mo-derne kotters is onafgebroken in tonw.
De visgronden bevinden zich voor
de kust van Noord-Frankrijk, onge
veer tien uur varen van Breskens.
Daar zwemt de „ijle haring", zo ge
noemd omdat de vissen niet, zoals in
het voorjaar, in grote scholen dicht
opeen zwemmen, maar meer verspreid
Hendrik Kapitein kijkt naar het los-
sen van de vis.
(Foto P.Z.C.J.
Er worden bij het vissen dan ook geen
vleten gebruikt, lange banen, die als
gordijnen in het water hangen, maar
kuilnetten met grove mazen.
Schipper Kofferman, fors in zijn
ruime Urker kleding, de karpoets
schuin op het hoofd, een baard van
twee dagen en een door zon en wind
gebruind gezicht waarin zijn licht
blauwe ogen opvallen, is niet onte
vreden
„Verleden week was het wat min
der", zegt hij bedachtzaam, „maar nu
is het weer best Eigenlijk wordt er
teveel gevangen, zodat een deel van
de vangst naar de puffabriek gaat om
tot vismeel verwerkt te worden. Maar
de haring doet het „lekker" en daar
gaat het om"..
Daarmee is bet gesprek geëindigd,
want na een korte groet gaat hy aan
boord van de UK 184. Niet lang daar
na klinkt het „lekko". de meertouwen
worden losgegooid en het schip be
gint de reis naar de visgronden.
Wat verderop ligt de UK 174. Op
deze boot vaart schipper Kapitein met
zijn vier zoons. Ook hij bracht 20 ton
haring binnen. Losgestort liggen de
vissen in het ruim. Twee zoons staan
tot aan hun middel in de zilverge-
schubde zeebewoners. Zij vullen de
mand, welke door het ronde luikgat
wordt neergelaten. De schipper be
dient de lier, waarmee de met ha
ring gevulde mand op de wal wordt
gehesen.
De vis gaat in een vrachtwagen voor
transport naar de vismijn, het tussen
station, waar bepaald wordt of zij naar
het buitenland, de conservehfabrieken
of de rokerijen zal gaan- Op het schip
hangt de doordringende geur van ver-
Wordt het zeebanket met manden uit
het ruim gehesen.
(Foto P.Z.C.).
se zeevis. Hendrik Kapitein (17 jaar")
en zijn broer Rijken (24 jaar) staan
naar het lossen te kijken Beiden zijn
in Urker klederdracht. Af en toe
lacht Hendrik om een opmerking van
zijn broer. Dan zijn er fijne rimpel
tjes bij zijn ooghoeken.
Atoomnetten.
Vroeger visten de Urkers op de Zui
derzee De afsluiting maakte een ein
de aan deze wijze van broodwinning
Het duurde tot 1946 eer zij. tijdens
het visseizoen, Breskens als vaste ha
ven kozen. Dit vissersplaatsje lag hei
gunstigst voor hun werk. De Urkers
lieten moderne schepen bouwen, maar
POLITIE STAAT VOOR RAADSEL
Een dubbelganger in het spel
Op de morgen van de 29ste April vond een lynwiu liter op dc spoorweg
tussen Sori en Pieve Ligure by Genua het verminkte ïyk van een man,
die door con nachttrein was overreden. De politic kon geen sporen vin
den, die op misdaad wezen.
Toen de in Lombardye wonende vrouw Luisa Rava/zlni de volgende
morgen In de krant over het ongeluk las. dacht ze dat haar hart van
schrik zou biijvcn stilstaan. De persoonsbeschrijving klopte nl. precies
met die van baar man, wiens lot haar al een week lang met zorg ver
vulde.
Sedert lange tyd zonder iverk. ivas hy voor kort ook de bijverdienste
als keeper van een voetbalclub kwfjt geraakt.
Enkele dagen geleden was hij vertwijfeld op zoek naar werk gegaan
en niet meer teruggekeerd.
In tranen meldde vrouw Kavazzlnl zich bij de politie. Zy werd met
familieleden naar de plaats van bet ongeluk gebracht. Ondanks de gru
welijke verminkingen herkenden zij Mario Ravazzini dadelijk. De over
heid reikte de overlydensacte uit en daarmee zou de zaak afgedaan zijn.
Het lijk kon begraven worden.
Vrouw Ravazzini en haar kleine
zoontje Giancarlo waren ontroost
baar. De voetballers van Tanfulla
di Lodi droegen de kist van hun ex-
keeper naar het graf. In de daarop
volgende nacht had de weduwe een
wonderlijke droom. Eerst droomde
zij, dat ze zich op een schip bevond,
toen vond ze zich in een scheepsruim
waar vele jongemannen waren, die
hel-gele uniformen droegen.
Tot haar grote verbazing herken
de zij onder hen Mario. Hij zat aan
een tafel en schreef. Zij kon leder
woord lezen dat hij op zijn kanrt
schreef: „Gisteren uit Marseille ver
trokken" stond er, „Kussen voor Gi
ancarlo. Ik schrijf spoedig weer,
Mario". Toen verbleekte het droom
beeld.
Toen vrouw Ravazzini wakker
werd, kon zij zich ieder detail van
haar droom herinneren.
Post
Met de ochtendbestelling had de
postbode een kaart gebracht.
Met wijd opengesperde ogen las
vrouw Ravazzini: „Gisteren uit Mar
seille vertrokken. Kussen voor Gian
carlo. Ik schrijf spoedig weer. Ma
rio".
Met een gil viel ze flauw. Het was
het handschrift van de gestorvene...
Iedereen bevestigde de echtheid
van het schrift. De kaart was een
ansicht uit Marseille, maar was ech
ter volgens het poststempel in Oran.
Algerië. verzonden. „Mario heeft het
aan boord van een schip geschre-
Nieuw gebouw voor R.V.D
De minister-president, dr. W. Drees.
heeft Zaterdag in het bijzijn van een
aantal genodigden het nieuwe kantoor
van de Rijksvoorlichtingsdienst in Den
Haag, thans gevestigd in het gebouw
„Mercurius" aan het Noordeinde t.o.
het voormalig koninklijk paleis, offi
cieel geopend. Thans vindt men er
behalve de Rijksvoorlichtingsdienst,
de legervoorlichtingsdienst. de Haag
se studio's van de Nederlandse Radio
Unie en het bureau Den Haag van
Radio Nederland Wereldomroep, met
de daarbij behorende technische in
stallaties.
In dit gebouw is ook de permanente
„piketdienst", dat is een centraal
waarschuwingspunt in geval van bij
zondere gebeurtenissen, zoals b.v de
watersnoodramp in Februari j.L Wel
heeft, aldus dr. Drees, de R.V.D. toen
goed werk verricht, doch tevens is
toen gebleken, dat het stelsel van
waarschuwing nog voor verbetering
vatbaar is. Deze „piketdienst" is tele
fonisch elk uur van de dag en de nacht
onder een bepaald nummer te berei
ken, dat aan enkele duizenden instan
ties bekend is.
ven", zei vrouw Ravazzini, „en pas
na de ontscheping afgegeven".
Franse taal
In de volgende weken' kwamen nog
drie kaarten uit andere delen van
Algiers. Dit keer in de Franse taal.
Steeds slechts een korte gelijklui
dende groet en Mario's handteke
ning. Zonder adres van de afzender...
De politie bleef bij haar mening
dat de bij Genua om het leven geko-
mene niemand anders dan Mario Ra
vazzini was. De ontroostbare wedu
we was het hier niet mee eens. Zij
geloofde eerder in haar droom dan
in de werkelijkheid.
Wat ze nu deed, verzweeg zij al
haar bekenden. Op goed geluk
schreef ze een brief aan de „legion-
nair in 't vreemdelingenlegioen, Ma
rio Ravazzini in Algerië" en stelde
hem enkele zeer vertrouwelijke vra
gen, die niemand anders dan haar
echtgenoot zou kunnen beantwoor
den.
Antwoord
En nu komt de grote sensatie
Er kwam antwoord op!
Eindelijk had vrouw Ravazzini de
zekerheid: Mario leeft!
Triomfantelijk heeft zij het ieder
een verkondigd: Mijn droom is waar
heid geworden.
Terstond zocht de politie contact
met Algerië. Opsporing van de legi-
onnair Mario. Ravazzini werd ge-
Zou hij werkelijk in leven zijn, dan
wordt de Italiaanse politie voor een
tweede probleem gesteld: Wie was
dan de dubbelganger, die op de 29e
April in de kleding van de ex-kee
per Mario Ravazzini bij Sori door de
nachtsneltrein werd overreden?
Goodwill-missie uit
Egypte naar ons land
Van 3 tot 8 December zal een
Egyptische economische goodwill-
missie, welke een reis van 80 dagen
door West-Europa maakt, een be
zoek aan Nederland brengen. Deze
missie, die onder leiding staat van
de heer Kama! Abdel Nabi, direc
teur van de economische afdeling
van het Egytische ministerie van
Buitenlandse Zaken, omvat een aan
tal ambtenaren en zakenlieden. Het
doe! van de reis is te trachten de
mogelijkheden voor een grotere af
zet van Egyptische producten in het
buitenland te onderzoeken, zomede
aan potientiële investeerders en hen
die op enigerlei wijze interesse heb
ben in of bij de uitvoering van tech
nische werken, een indruk te geven
van de mogelijkheden, welke op het
ogenblik in Egypte te dien aanzien
bestaan.
RODE DAS. De Amerikaanse
troepen in Beieren hielden
manoeuvres. Er deden ook bur
ger-spionnen mee, die herken
baar waren aan een rode das....
Toen de Amerikanen twee rode
das-dragers hadden gegrepen
bleken dat helaas onschuldige
Beieren te zijn, die toevallig een
rode das droegen. De Beieren
kregen een schadevergoeding....
enkele uren later wemelde het
van mannen met rode dassen in
Beieren. Helaas zonder succes,
want de rode dassen-order voor
de spionnen was haastig veran
derd in het militaire khaki.
Geneviève. De vergadering van
Ie zes Klein-Europa-ministers in
Den Haag wordt bijgewoond
door mevr. Geneviève Tabouis.
die redactrice is van het Fran
se blad L'Information. Er is een
tijd geweest, dat mevr- Tabouis
stukken schreef, waaruit zou
moeten blijken, dat ze met alle
eerste ministers en staatshoof
den van Europa goede maatjes
was en is. Sommigen beweren,
dat ze de meeste van deze stuk
ken in haar bedstede schreef,
maar in Den Haag zat ze ijverig
te pennen. Men heeft haar ge
vraagd waarom ze in Den Haag
kwam .Toen zei ze, dat ze over
al ging, waar Franse ministers
gingen.-.Helaas was de Fran
se minister van buitenlandse
zaken weggeblevenBlijk
baar had hij madame Tabouis
daarover niet tijdig ingelicht.
En nu is ze ze hoopt vry snel
80 jaar te worden - terug naar
Parijsals maar achter de
Franse ministers aan.
IIUISDIERTJE. Een week lang
had een Kaaps, driejarig jon
getje iedere morgen een scho
teltje melk van zijn moeder
gehad voor zijn „Poenie-
Pocnie." Toen de vader van
het knaapje geen erg duidelijk
antwoord kreeg op de vraag,
ivie toch wel die „Poenie-Poe-
nie" was, liep hij zijn zoontje
achterna. Het kereltje ging bij
een hoop oude planken op zijn
buik liggen en riep. Tot zyn
ontsteltenis zag de vader, da»
„Poenie-Poenie" een kolossale
slang was, die gretig het scho
teltje melk leegdronk. Het
beest dat een half uur later
werd doodgeschoten, was een
uiterst giftige geelkapel van
anderhalve meter!
Kiezers. In Mannheim heeft
een rechter zich boos uitgela
ten over de Duitse Bondsdag.
Hij deed dat toen een wielrij
der veroordeeld moest worden,
die het verkeer in gevaar ge
bracht had. „Onze Vetten", zo
zei de rechter, „zijn veel te slap
voor die wielrijdersDat
komt, omdat de grote meerder
heid van de Bondsdagkiezers
wielrijder is."
Vlag. Van de Big Ben in
Londen woei dezer dagen een
ongewone vlag. Het was een
groene damesjapon waarop met
rode letters geschilderd stond
dat de Engelse vrouwen het
zelfde loon willen ontvangen
als mannen, althans bij gelijke
arbeid. Men heeft ijlings deze
vlag gestrekenvoordat' Engel
se parlementsleden haar 'za
gen!!!!
visten aanvankelijk met netzelfde ty
pe net, als waarmee zij voorheen de
Zuiderzee bevisten. Belgische vissers
brachten door het gebruik van een
ander soort netten veel meer vis bin
nen. Het heeft een tijdje geduurd eer
de Urkers de kans kregen zo'n Bel
gisch net te bekijken, maar toen ver
nieuwde de gehele vissersvloot met
een ..het want".
Met dt visvangst ging het bergop-
v/aart: en als de mannen in de zwarte
ballonbroeken het over de nieuwe net
ten hebben spreken zij over „atoom-
netten een naam waarvan zij zelf de
herkomst niet kunnen verklaren.
Alle vissersvaartuigen hebben een
zend- en ontvangstinstallatie aan
boord, zodat de bemanning indien het
noodzakelijk mocht blijken radiogra
fisch contact met de wal kan opnemen
Tijdens de ramp hebben de Urkers
met hun sterke scheepjes een belang
rijk aandeel gehad in bet reddings
werk maar daai prau» /i; nu*! meer
over Ër zijn nu andc- -ak- n aan de
orde. Buitengaats wacht de .ijle-ha-
ringvisserij"
