Bidault en Adenauer bespreken
in Den Haag het Saarprobleem
C
C
5
Voortdurende strijd maakt een
Australiër hard en onbeleefd
J
EEN KWAKKELWINTER OF EEN
OUDERWETSE WINTER?
MAN VAN ENGELSE LESSEN VOOR
DE EMIGRANTEN
WOENSDAG 25 NOVEMBER 1953
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
VOORAL EEN GEVOELSKWESTIE
Mogelijkheid van oplossing is thans
groter dan voorheen
(Van een bijzondere medewerker),
Donderdag a.s. komen de ministers van Buitenlandse Zaken van
„Kleiy-Europa" in Den Haag bijeen. By die gelegenheid zullen de West-
duitse Bondskanselier Adenauer en de Franse minister van Buitenland
se Zaken, Bidault, ook de netelige Saarkwestie bespreken, die immers
de voorwaarde vormt voor de totstandkoming van de Europese Defen
sie Gemeenschap en zeker ook van de Europese Politieke Gemeenschap.
De Saar-kwestie Is veel meer een gevoelskwestie dan een economi
sche kwestie. Een gevoelskwestie vooral tussen de Fransen en de Duit
sers.
Het Saargebied was in 1935 nog ju ist die ene smidse, welke Hitier
behoefde om zijn gigantische 90-milliarden (RM) program voor Duits-
lands herbewapening en de daarmede verbonden Hermann-Goering-
vierjarenplannen uit te voeren, die straks in 1939 en 1940 zouden dienen
om de grote agressie in beweging te zetten. Het Roer-gebied en de an
dere industriegebieden waren alléén niet voldoende.
In 1870 vormde het Saargebied de
invalspoort in Frankrijk, toen de
Duitse legers een wig dreven tus
sen het Franse Moezelleger en het
Franse Rynleger. Het was medebe
slissend voor de Franse nederlaag en
voor de stichting van het Duitse Rijk
van de Hohenzollern's en van Bis
marck.
Geen wonder dat de beduchtheid
voor Duitse agressie bfl de Fransen
in de loop van byna een eeuw tot
een tweede natuur is geworden. Zij
is gegroeid in een meer dan duizend
jaren oude voedingsbodem van be
wuste en onbewuste tegenstellingen
tussen de beide grote volken.
Versailles
Geen wonder ook dat na de Duitse
nederlaag van 1918, Frankryk het
Saargebied tegelijk met Elzas-Lotha-
ringen gaane binnen de Franse gren
zen zou hebben willen trekken. Maar
dit stuitte op verzet ook van Frank-
rijk's bondgenoten. Op de vredes
conferentie te Versailles in 1919 werd
tenslotte een compromis bereikt,
waarbjj Duitsland theoretisch de sou-
vereiniteit over het Saargebied bleef
behouden, maar waarbij net uitoefe
nen van de' souvereinitelt, d.w.z. dus
het regeren van dit gebied werd op
gedragen aan een regeringscommis
sie uit de Volkenbond. En wel voor
de tijd van 15 jaren, na afloop waar
van er een volksstemming zou wor
den gehouden over de vraag by
Frankrijk, by Duitsland öf onder de
Volkenbond.
Die volksstemming had plaats op
13 Januari 1935 onaer coniróle van
een internationale troepenmacht,
waaraan ook door een contingent Ne
derlandse mariniers werd deelgeno
men. Ongelukkigerwijze viel deze
volksstemming in de beginperiode van
Hitler's macht. Negentig procent van
de Saai-bevolking koos voor Duits
land, welk resultaat Hitier wist te
exploiteren als een votum ten gun
ste van het nationaal-socialisme.
Het was duidelijk, dat na de twee
de wereldoorlog. Frankrijk opnieuw
het Saargebied in een of andere vorm
zou opeisen. Het viel reeds onmid
dellijk in 1945 binnen de Franse be
zettingszone van Duitsland, maar
eerst in April 1947 op een bijeen
komst van de vier ministers van bui
tenlandse zaken in Moskou, kwam
Frankrijk met het voorstel om po
litiek van het Saargebied een onaf
hankelijke staat te maken, doch het
economisch geheel met Frankrijk te
verbinden. Dit voorstel werd aan
vaard met alleen Sovjet-Rusland te
gen.
Wat denken Duitsers?
Hoe denken de Duitsers nu over
de Saarkwestie? We moeten ons wel
duidelijk voor ogen stellen, dat on
danks alles, het Saargebied naar
taal en cultuur een Duits gebied is
en dat de Saarlanders Duits voelen.
Afsnijding va,n het Saargebied van
Duitsland betekent voor de Duitsers
hetzelfde als afsnijding van Zuid-
Limburg van Nederland voor ons zou
zijn.
Over deze gevoelens kunnen we
dus niet zomaar heen lopen.
Wat denken en voelen de Saar
landers zélf De verkiezingen van
30 November 1952 waren een groot
succes voor de bestaande regering
Hoffmann, derhalve voor de handha
ving van een separate Saar-staat.
Saar-bevolking niet
voelt,
evenmin als de 9
b uit 1935 een be
wijs waren dat zij pro-nazi voelden.
Het votum van November 1952
?eeft echter, dieper gezien, de hou-
ing weer van: laten we voorlopig
de kat maar uit de boom kijken, om
dat de dingen in Duitsland toch nog
hangende zijn en we voor het mo
ment zekere economische voordelen,
hebben van de zyde van Frankrijk.
Europese aangelegenheid
De Saar-kwestie is niet alleen een
Frans-Duitse aangelegenheid. Zij is
tevens een Europese aangelegenheid.
Namelijk zij regardeert de nieuwe Eu
ropese supra-nationale organen als
de Kolen- en Staalgemeenschap, de
Raad van Europa en de conferenties
van de ministers van „Klein-Euro-
pa." Het Nederlandse voorstel (v.d.
Goes van Naters) in de Raad van
in de lijn van de ontwikkeling
dingen naar Europees niveau.
Logisch is het ook dat ter gele
genheid van de ministersconferentie
van „Klein-Europa" in Den Haag
Adenauer en Bidault praten over de
Saarkwestie. Dit is een meer natuur
lijk verband, dan eertijds de Volken
bondsorganen. En daarom is de mo
gelijkheid van succes ook groter.
Nieuwe leerstoelen aan de
Vrije Universiteit.
Curatoren der Vrjje Universiteit
zijn overgegaan tot de instelling van
leerstoelen in de Engelse en Franse
taal- en letterkunde in de faculteit
der letteren en wijsbegeerte. Het ligt
in de bedoeling, dat het onderwijs
in beide vakken onmiddellijk met de
ingang van de cursus 19541955 vol
ledig een aanvang zal nemen. In ver
band biermede hebben directeuren der
Vrije Universiteit op voordracht van
curatoren ook reeds ter bezetting van
de nieuwe katheders twee gewone
hoogleraren benoemd, t.w. dr. H.
Schreuder, leraar aan de Rijks H.B.
S. te Alkmaar en dr. L. Geschiere,
leraar aan het Geref. Gymnasium te
Amsterdam.
VRIEZEN OF DOOIEN
Oude spreuken als
weervoorspellers
Zal het vriezen of dooien? Zal de
winter hard of zacht zjjn? Wordt
het een kwakkehvinter of ecu ou
derwetse winter, waarby de stenen
splijten .en de vorstbarsten in de bo
men springen, met knallen als ge
weerschoten
Op elf November (Sint Maarten)
HET VIJFDE WERELDDEEL OP HET EERSTE GEZICHT (XIV)
Isolatie orzaak van cultureel minder
waardigheidscomplex
MELBOURNE (Victoria), October. De Australiër is beslist geen ge
makkelijk heerschap. De voortdurende strijd van zjjn ouders, geslacht op
geslacht, heeft hem tot een tough guy (een harde knaap) gemaakt, die
zich nauwelijks of niet om de poespas van beleefdheidsvormen bekommert.
Zijn land ligt ver van andere samenlevingen verwijderd. Hy moet heel verre
reizen doen om iets van de Europese levenswijze te leren kennen.
Ik betrapte my erop, dat ik verbaasd was, toen een zeer beschaafd man
mij vertelde, dat hij nog nimmer uit Australië was weg geweest. Je denkt
er niet aan, dat dit land een werelddeel is, dat in vele opzichten aan zich
zelf genoeg heeft. Wat eraan ontbreekt is een gevolg van de „splendid iso
lation", die nog niet zo lang geleden ook in de Verenigde Staten werd ge
huldigd. Amerika is er inmiddels onderuit gekomen en de Amerikaan haast
zich thans de ixi vroeger jaren verloren tijd definitief en zo snel mogelijk in
te halen. De Amerikaan reist en drinkt iets van de Westeuropese cultuur
in, opdat hij In eigen land van zijn ervaringen, gewijzigd naar eigen normen,
kan overbrengen.
Zó ver is de Australiër lang niet. Integendeel, hij verkeert bepaald nog
in het stadium van de man, die altijd in zyn dorp heeft gewoond, zich in
die samenleving immer gelukkig heeft gevoeld en bovendien een zekere
minachting koestert voor mensen, die weliswaar iets verder zijn geklom
men, maar die in zijn ogen niets anders zijn dan een stel beschavingshypo
crieten. Daaruit volgt, dat hij lange tenen heeft. Je kunt beter je opvattin
gen over land en volk voor je houden. Je loopt gevaar vijanden te maken.
En hoe vriendschappelijk de Australiër met je wil omgaan, hij is niet bereid
welke critiek dan ook „te nemen", terwyl hijzelf een manier van spreken
tot de zyne heeft gemaakt, die soms op het „onbeschofte" af is.
De Australiër vindt alles in zijn land
best. Wie dat niet met hem eens is,
kan beter direct vertrekken of nog
liever nooit komen. Zoals u weet, be
staat het plan om de Olympische Spe
len 1956 m Melbourne te houden. Ie
der mens zou nu denken, dat Austra
lië zich bijzonder zou inspannen om
het de deelnemers en bezoekers van
die Spelen zo aangenaam mogelijk te
maken. Dan denkt ge evenwel ver
keerd.
Ut heb het stadion gezien, dat voor
deze Spelen is aangewezen. Het vol
doet niet aan de moderne eisen op dit
gebied. De sintelbaan ligt ergens an-
PORTRET VAN DE WEEK
Taalleraar James Brotherhood
James Brotherhood, de 44-jarige Engelsman, die voor Hilversum de
radiolessen in zijn moedertaal leidt, heeft in zyn jonge jaren altyd ge
dacht in het voetspoor van zjjn vader en grootvader te zullen treden.
Zy waren ingenieur en bouwden belangrijke stukken van het Engelse
spoorwegnet. James werd echter met heel zijn technische opleiding En
gelse taalleraar in het kleine Nederland aan de andere zyde van de Ha
ringvijver, eenvoudig omdat er tussen hem en de eerste stap op de maat-
schappelyke ladder der techniek zoiets als een wereldcrisis lag, die zelfs
met geen Fokker te overspannen was.
Uit meer dan honderd candidaten
is hij dan in 1937 door de AVRO uit
gekozen de roemruchte Duitser May
er Fred Fry als radioleraar
Engels op te volgen. Sindsdien heeft
hij bijna achthonderd lessen voor de
microfoon uitgesproken. Het zouden
er nog meer geweest zijn, wanneer
de oorlog er niet tussen gekomen
was. Doordat hij letterlijk de boot
miste, kwam hij in 1940 in een Duits
kamp terecht.
In zijn ruime woning aan de Corn,
de Witlaan in Den Haag hangt aan
de wand een levendige herinnering
aan die overigens zo onplezierige epi
sode uit zijn leven. Een viool. Met
uitermate gebrekkige hulpmiddelen
en uit een blok hout, dat hem door
bemiddeling van het Rode Kruis in
handen kwam, vervaardigde hij zich
dit wondermooie instrument. „Hoewel
mijn werk me eigenlijk geen tijd laat,
zoek ik alle dagen toch nog even ge
legenheid er op te spelen", zegt de
ambitieuze leraar, nadat hy ons een
ogenblik heeft laten genieten van de
prachtige, volle klank, die er aan het
instrument ontlokt kan worden.
Uitgewisseld
James heeft niet tot het eind van
de oorlog in het Duitse kamp geze
ten. September 1944 is hij uitgewis
seld met Duitse gevangenen van zyn
geboorteland. Dat moment luidde een
nieuwe stormachtige periode van zyn
leven in. Hij kwam by de B.B.C.,
waar men als het ware zat te wach
ten op een Engelsman, die de Neder
landse taal verstond. Hy kreeg de
volledige verantwoording voor elk
woord Nederlands of Vlaams, dat
naar de bezette gebieden werd uitge
zonden. Zelfs de radiopraatjes van
koningin Wilhelmina heeft hy in die
paar laatste oorlogsmaanden mogen
censureren
Het einde van de oorlog betekende
ook het einde van dit werk. „De oren
ders en is zo hard, dat athleten met
zachte spieren er ongelukken zullen
oplopen. Toen men zeer recent aan
één der organisatoren vroeg, wat hy
over het buitenlands bezoek in 1956
tellen heeft en opgevangen belangrij
ke mededelingen binnen tien minuten
deponeert by geïnteresseerde rege
ringsinstanties kon James Bro
therhood echter wel gebruiken. Tot
December '45 heeft hy dit volgehou
den. Toen stak hy de Noordzee weer
over om voor „Herryzend Nederland"
zyn vooroorlogse taallessen voort te
zetten.
„Veel leerlingen?" vragen we ar
geloos wat vrywel iedereen biykt te
vi-agen, die met mr. Brotherhood in
persoonlyk contact komt.
„Het juiste aantal mag lk niet
noemen", repliceert de leraar.
„Vraagt dat maar aan de Radio-
Unie. Ik kan U alleen zeggen, dat het
er altyd al meer dan tienduizend ge
weest zijn, en dat de cursus van dit
jaar er ruim vijf duizend meer telt
dan die van vorig jaar, die in verg~
lyking met daaraan voorafgaande j
ren al e
een record-aantal telde
Emigranten
Omdat we verschrikkeiyk slecht
raadsels kunnen oplossen, hebben we
toen verondersteld dat de emigran-
ten-in-spe h-t grootste leerlingencon-
van Engeland" de luisterdienst Lingent leve- den. En die veronder-
van de B.B.C., die in twee-en-dertig stelling bleek juist.
Jjj" j§ jI „Hoe\
talen nagaat, wat de wereld te ver-1 „Hoewel de vraag naar goed En-
dacht, zei hij glashard, dat hjj op on
geveer 7000 bezoekers rekende van
wie minstens de helft by gebrek aan
omodatie inzelf-meegebrachte
tenten moeten logeren.
Men denkt er niet aan, dat waar-
schynlyk niet veel sportenthousiasten
bereid zullen zyn een groot bedrag
voor een reis naar Australië uit te
geven om dan hier in een tent te gaan
slapen. Geen wonder, dat er over de
vraag of de Spelen in Melbourne zul
len doorgaan in de kringen van het
Internationaal Olympisch Comité nog
altyd wordt gediscussieerd.
De captain van het Amerikaanse
Davis Cup team, dat half December
door H. M. KOEMANS.
tegen het Australische ploegje zal uit
komen, heeft steen en been geklaagd
over de toestand van de grasbanen.
Schoorvoetend is men aan het werk
gegaan om de courts in orde te bren
gen en de kranten vinden dit zó ge
wichtig, dat we er iedere dag een be
richt over kunnen lezen.
Op een lunch met de Australische
minister voor de Immigratie, minister
Holt, welke onze groep onlangs had,
ontzag de premier van de staat Vic
toria, de heer Cain, zich niet alleen de
opvattingen van de heer Holt openlijk
te bestrijden men denke zich in:
aan een officiële lunch! maar hy
merkte in onze aanwezigheid zelfs op,
dat het Nederlandse volk in vergely-
king met het Duitse volk toch eigen
lijk maar arm is en bovendien lui.
Toen één onzer dezer dagen in
een overigens verkeerd geïnterpre
teerd interview in het grootste Mei-
boumse blad „The Herald" enkele
losse opmerkingen maakte over het
begrip „service', over de Australische
vrouwen en mannen, veroorzaakte dit
niet alleen een stroom ingezonden
stukken, maar een officiële stap van
de regering van de stad Victoria btj
gels onderricht langzamerhand ver
tienvoudigd is, is de lestyd sinds
194T verminderd", horen we dan.
„Van 1925 het jaar. waarin met
radiotaallessen gestart werd tot
1947 is er geen les van minder dan
een half uur gegeven. Sinds 1947 mag
myn les voor gevorderden op Maan
dagavond niet langer duren dan een
kwartier, en die voor beginners op
Zaterdagmiddag niet langer dan
twintig minuten. De oorzaak Ik heb
wel eens het gevoel, dat het komt
door de Radio-Unie. De omroepvere
nigingen hebben in de tijd, die nu
voor Unie-zaken gespendeerd wordt,
liever een program dat een vereni-
gingsstempel kan dragen, Myn lessen
zijn daarvoor te onzydig. Wanneer ik
ook twintig minuten aan de gevor
derden zou kunnen wyden, zou ik veel
degelijker nog kunnen werken. Men
zegt wel eens, dat je voor de radio
alleen maar moet doceren, en niet
moet corrigeren. Daar ben ik het niet
mee. eens. Ik weet uit ervaring welke
fouten de gemiddelde Nederlander
maakt. Ik acht het uitermate nuttig
dat in mijn lessen tot uiting te laten
komen. Herhaaldelijk moet Ik onder
het lesgeven echter tegen mezelf zeg
gen daar myn tijd niet mee te verlie
zen. Omdat ik elke les opnieuw im
proviseer ik weet tevoren nooit
wat ik precies zal gaan zeggen is
dat wel eens moeilijk".
„Byzondere belevenissen? Och, ja,
die heeft ieder mens waarschijnlijk
wel. Het is me wel gebeurd, dat ik de
laatste minuut de studio kwam bin
nen rennen tengevolge van een trein-
vertraging. Met myn jas aan zat ik
dan les te geven. O ja, weet U, dat
ik voor de microfoon veel meer styl-
en taalfouten in 't Nederlands maak.
dan in myn gewone doen Ik heb me
zelf er na een les al eens op betrapt,
dat ik zonder blikken of blozen „ik
slaapte" verkondigd had inplaats van
„ik sliep". Het komt doordat ik ty-
dens de les geheel op het Engels ge-
concentreerd ben
Tijdens de lunch bij de Australische
minister voor de Immigratievan
links naar rechts: de heer H. Koe
mans, minister Holt, mej. Ans Kam-
stra, de heer M. Duyzings en de heer
R. Hagoort.
de Nederlandse ambassadeur in Can
berra.
Begrijpt Ge? Je doet er goed aan
deze dingen niet zo zwaar te nemen.
De heer Cain mocht openlijk tegen
over ons onvriendelijk zyn en boven
dien onwaar; wij mogen eigenlijk niet
eens onze mening zeggen, indien men
ons om de waarheid vraagt. Dat is
een stukje Australië om van te water
tanden en ik ben mijn collega dank
baar, omdat hij vergat zyn mond te
houden. Anders ware deze ervaring
aan mijn opnemingsvermogen voorby
geeaan.
Zoeven heb ik de Verenigde Staten
genoemd. Het is nog niet zo lang gele
den, dat je tegen een Amerikaan ook
de grootste voorzichtigheid in acht
moest nemen.
En nog altyd heb ik de indruk, dat
de Amerikaan behept is met een vorm
van een minderwaardigheidscomplex
tegenover de met cultuur beladen
West-Europeaan. Deze figuur is in
Australië vele malen sterker. Zyn
Australië is zijn eiland en de rest kan
hem welhaast geen zier schelen.
Met deze gedachten loop je dan op
een zonnige morgen door de drukke
straten van Melbourne. Uit de eta
lages straalt de welvarendheid; de
prijzen zyn voor onze begrippen hoog,
maar de lonen zyn dat ook, hoewel
het land economisch zeker niet in een
stabiele positie verkeert. Daarop kom
ik nog wel eens terug. Het verkeer is
enorm en probleem nummer één in
alle steden en dorpen is dat der par
keerterreinen. Je kunt overdag, noch
's avonds met goed fatsoen een auto
kwijt. Alle stoepbanden staan eivoL
Je kykt naar de winkelende mensen
en je loopt tenslotte een kapperszaak
binnen, waar je volgnummer 103 trekt
voor een behandeling aan één der 36
stoelen...! In het grootste warenhuis
is de grootste schoenafdeling van
Australië. Er werken ruim 1800 meis
jes, waarby ik het manneiyk perso
neel niet tel.
Terwyl ik sta uit te rekenen hoeveel
ansichtkaarten ik nu weer moet ko
pen, word ik opzij geduwd door een
Australiër, die zich om Engelse ma
nieren niet bekommert. Hy zorgt voor
zichzelf. Wat kan hem die man sche
len, die eerder aan de beurt was
Ik schets u deze situatie in nogal
felle kleuren. Ik ben my ervan bewust,
Maar tenslotte zullen de Nederlanders
die hun toekomst in dit land zoeken,
op de één of andere manier Sn dit mil-
lleu moeten leven, willen zij niet on
der de voet worden gelopen. De land
genoten, die ik heb gesproken, weten
in het algemeen wel, wat zy moeten
doen; zij lachen er een beetje om en
gaan verder ook hun eigen gang. Op
echte, degelyke Hollandse manier.
Uitreiking Reina Prinsen
Geerligs-prijs.
In de aula van de Amsterdamse
gemeentelyke universiteit is gister-
middagvoor de zevende keer de jaar-
lykse Reina Prinsen Geerligs-prys
voor het beste literaire werk van een
auteur tussen de 2035 jaar uitge
reikt op de sterfdag van deze illegale
werkster. Voor het eerst sinds de in
stelling waren er dit jaar twee win
naars, die de prys (200 gulden) moe
ten delen. De bekroonde inzendingen
zijn de dichtbundels na vyf jaar
prozaïsch overwicht „Proeftuin"
van Ellen Warmond (23 jaar, Rotter
dam) en „Berchtesgaden" van Rem-
co Campert (23 jaar, Amsterdam).
Massa-ontsla? Mj een
tapijtfabi lek.
De directie van de tapijtfabriek
„Trio" te Huizen heeft aan ongeveer
50 arbeiders met ingang van Maan
dag ontslag aangezegd.
Van de zijde aer directie van deze
fabriek, welke surséance van betaling
heeft, vernemen wy da* de orderpor
tefeuille 't niet meer mogelijk maakt,
dat de fabriek met meer ploegen
werkt, zoals men geruime tijd heeft
gedaan. De arbeiders zyn naar huis
gezonden met behoud van salaris, zo
lang de vergunning tot ontslag dat
aangevraagd is, niet is verleend. Na
het ontslag van de 50 arbeiders,
werkt nog ongeveer 250 man perso
neel op deze fabriek.
kon reeds een voorspelling worden
gewaagd.
Als 't nevelig is met Sint Martin,
Dan zal de winter niet koud zijn;
Maar heeft de Sint een witte baard,
Dan blijft ons sneeuw noch ijs
bespaard.
Als 't blad niet valt voor Sint Martjjn,
Zal het een strenge vnnter zijn.
Is de lucht op Sint Maarten helder,
Dan dringt de vorst in menige kelder.
Als op Sint Merten de ganzen op
't if8 staan,
Moeten ze met Kerstmis door het slijk
gaan.
Nevels in Sint Maartcnsnacht,
Maken de winter kort en zacht.
In de maand November vallen nog
meer dagen, waarop het weer be
slissend moet zyn voor de komende
winter. In oude almanakken vindt
men deze dagen gemakkelyk terug,
omdat ze met rode kruisen zyn ge
merkt en van een spreuk zijn voor
zien.
Sint Elisabeth doet verstaan,
Hoe de winter zal vergaan.
Dat wil zeggen, dat het weer op
die dag (19 November) de gehele
winter zal kenmerken.
Vriest het met Sint Katrien, (25 Nov.)
Dan vriest het nog zes toeken nadien.
Vaak sneeuwt het ook op die dag:
„Sint Katrien gaat nooit uit zonder
haar witte mantel", zegt men dan.
Sint Andrles (SO Nov.)
Brengt de vries.
Men behoeft niet enkel in de alma
nak te bladeren, om te weten of men
zyn schaatsen van zolder kan halen:
de natuur spreekt ook een duldeiy-
ke taal, voor wie haar verstaan kan.
Als er in de kraalappels (galnoten)
een wormpje zit, kry'gt men een
strenge winter, want dan kruipen we
er door; zit er echter een vliegje in,
dan wordt het een wakke winter,
want dan vliegen we er door.
Als de zwaluwen vertrekken vóór
de noten rijp zyn, en de wilde ganzen
JACQUES R. W. 81NNINGHB
al vroeg overvliegen, als de hazen
vet zyn en de katten een dichte
vacht hebben, als de veldmuizen hun
nesten in de heuvels bouwen en de
veenmollen zich al vroeg in het na
jaar ingraven, moet men zich op een
harde winter voorbereiden.
Elzenhout vroeg in de knop,
Een strenge tointer wacht ons op.
Het vlieggat dicht op stok
(bijenstal)
Kost ons Vele maandjes blok
(houtblokken)
Dit ia oók het geval, wanneer er
veel steenvruchten en eikels zyn,
veel hazelnoten en beukenooties,
wanneer de uien drie rokken hebben,
en de bladeren lang aan de bomen
blyven.
Houden de bomen hun blaren lang,
Wees voor een strenge winter bang.
Elk ogenblik kan de vorst invallen,
wanneer in de winter de sterren hel
schitteren, en de punten van de
maan duidelijk te zien zijn. wanneer
men de klokken in een naburig dorp
hoort luiden, de vlammen in de
haard helder oplichten, de bonte
kraaien in de buurt van de huizen
rondvliegen en de wilde ganzen trek
ken in de vorm van een V.
Als de sneeuw valt in het slijk,
Staat de tointer aan de dijk.
Vorst met nieuwe maan,
Dan kun je op schaatsen gaan.
Als de dagen voor Kerstmis don
ker zijn, met sneeuw en regen, dan
behoeft men zy'n schaatsen nog niet
te slypen.
Decemberveranderlijk en zacht,
Geeft een winter waar men mee lacht.
Na Kerstmis kan het weer evenwel
omslaan.
Als de dagen lengen,
Gaat de tointer strengen.
Geeft Kerstmis warme zonneschijn,
Dan zal er te Pasen nog houtvuur z$n.
Vliegen op Kerstdag de muggen rond,
Dan dekt op Pasen het ijs de grond.
Met Januari wordt het menens. De
Drie Koningen hebben harde koppen.
Sint Antoon en Sint Sebastiaan
(17 en 20 Januari)
Komen met het hardste van de winter
Op Paulus Bekering stijgt de tointer
te paard, (25 Januari)
Of hfj breekt dan zijn nek met een
reuzenvaart.
Schaatsenrijders kunnen hun hart
nog ophalen in Februari.
Februari Is nooit zo goed,
Of 't vriest een voet,
En 't sneeuwt een voet.
Als op Lichtmis (2 Februari) de
zon door de galmgaten van de toren
schhnt, krygen we nog eens zo veel
winter, als we tevoren hebben gehad.
Lichtmis, helder en klaar,
Twee winters in één jaar.
Geen wonder, dat de boeren in
Februari liever een wolf in het veld
zagen dan een ploeg.
Toch begint ae zon aan kracht te
winnen en biyven de tekenen van
het voorjaar niet uit
Februari is nooit zo fel,
Of hij levert zijn drie Zomerse dagen
wel.
Flp Februarizei: ,Als ik de macht
had van Jan (Januari)
Liet ik het struif bevriezen in de pan."
Sint Mathy's (24 Februari) staat
ook als een „koud heer" bekend: hij
maakt of hy breekt het ys.
Als Sint Mathijs
Oeeft. sneeuw en ijs
Dan kan men verwachten
Dat het zal vriezen nog veertig
nachten.