Bidault en Adenauer bespreken in Den Haag het Saarprobleem C C 5 Voortdurende strijd maakt een Australiër hard en onbeleefd J EEN KWAKKELWINTER OF EEN OUDERWETSE WINTER? MAN VAN ENGELSE LESSEN VOOR DE EMIGRANTEN WOENSDAG 25 NOVEMBER 1953 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 VOORAL EEN GEVOELSKWESTIE Mogelijkheid van oplossing is thans groter dan voorheen (Van een bijzondere medewerker), Donderdag a.s. komen de ministers van Buitenlandse Zaken van „Kleiy-Europa" in Den Haag bijeen. By die gelegenheid zullen de West- duitse Bondskanselier Adenauer en de Franse minister van Buitenland se Zaken, Bidault, ook de netelige Saarkwestie bespreken, die immers de voorwaarde vormt voor de totstandkoming van de Europese Defen sie Gemeenschap en zeker ook van de Europese Politieke Gemeenschap. De Saar-kwestie Is veel meer een gevoelskwestie dan een economi sche kwestie. Een gevoelskwestie vooral tussen de Fransen en de Duit sers. Het Saargebied was in 1935 nog ju ist die ene smidse, welke Hitier behoefde om zijn gigantische 90-milliarden (RM) program voor Duits- lands herbewapening en de daarmede verbonden Hermann-Goering- vierjarenplannen uit te voeren, die straks in 1939 en 1940 zouden dienen om de grote agressie in beweging te zetten. Het Roer-gebied en de an dere industriegebieden waren alléén niet voldoende. In 1870 vormde het Saargebied de invalspoort in Frankrijk, toen de Duitse legers een wig dreven tus sen het Franse Moezelleger en het Franse Rynleger. Het was medebe slissend voor de Franse nederlaag en voor de stichting van het Duitse Rijk van de Hohenzollern's en van Bis marck. Geen wonder dat de beduchtheid voor Duitse agressie bfl de Fransen in de loop van byna een eeuw tot een tweede natuur is geworden. Zij is gegroeid in een meer dan duizend jaren oude voedingsbodem van be wuste en onbewuste tegenstellingen tussen de beide grote volken. Versailles Geen wonder ook dat na de Duitse nederlaag van 1918, Frankryk het Saargebied tegelijk met Elzas-Lotha- ringen gaane binnen de Franse gren zen zou hebben willen trekken. Maar dit stuitte op verzet ook van Frank- rijk's bondgenoten. Op de vredes conferentie te Versailles in 1919 werd tenslotte een compromis bereikt, waarbjj Duitsland theoretisch de sou- vereiniteit over het Saargebied bleef behouden, maar waarbij net uitoefe nen van de' souvereinitelt, d.w.z. dus het regeren van dit gebied werd op gedragen aan een regeringscommis sie uit de Volkenbond. En wel voor de tijd van 15 jaren, na afloop waar van er een volksstemming zou wor den gehouden over de vraag by Frankrijk, by Duitsland öf onder de Volkenbond. Die volksstemming had plaats op 13 Januari 1935 onaer coniróle van een internationale troepenmacht, waaraan ook door een contingent Ne derlandse mariniers werd deelgeno men. Ongelukkigerwijze viel deze volksstemming in de beginperiode van Hitler's macht. Negentig procent van de Saai-bevolking koos voor Duits land, welk resultaat Hitier wist te exploiteren als een votum ten gun ste van het nationaal-socialisme. Het was duidelijk, dat na de twee de wereldoorlog. Frankrijk opnieuw het Saargebied in een of andere vorm zou opeisen. Het viel reeds onmid dellijk in 1945 binnen de Franse be zettingszone van Duitsland, maar eerst in April 1947 op een bijeen komst van de vier ministers van bui tenlandse zaken in Moskou, kwam Frankrijk met het voorstel om po litiek van het Saargebied een onaf hankelijke staat te maken, doch het economisch geheel met Frankrijk te verbinden. Dit voorstel werd aan vaard met alleen Sovjet-Rusland te gen. Wat denken Duitsers? Hoe denken de Duitsers nu over de Saarkwestie? We moeten ons wel duidelijk voor ogen stellen, dat on danks alles, het Saargebied naar taal en cultuur een Duits gebied is en dat de Saarlanders Duits voelen. Afsnijding va,n het Saargebied van Duitsland betekent voor de Duitsers hetzelfde als afsnijding van Zuid- Limburg van Nederland voor ons zou zijn. Over deze gevoelens kunnen we dus niet zomaar heen lopen. Wat denken en voelen de Saar landers zélf De verkiezingen van 30 November 1952 waren een groot succes voor de bestaande regering Hoffmann, derhalve voor de handha ving van een separate Saar-staat. Saar-bevolking niet voelt, evenmin als de 9 b uit 1935 een be wijs waren dat zij pro-nazi voelden. Het votum van November 1952 ?eeft echter, dieper gezien, de hou- ing weer van: laten we voorlopig de kat maar uit de boom kijken, om dat de dingen in Duitsland toch nog hangende zijn en we voor het mo ment zekere economische voordelen, hebben van de zyde van Frankrijk. Europese aangelegenheid De Saar-kwestie is niet alleen een Frans-Duitse aangelegenheid. Zij is tevens een Europese aangelegenheid. Namelijk zij regardeert de nieuwe Eu ropese supra-nationale organen als de Kolen- en Staalgemeenschap, de Raad van Europa en de conferenties van de ministers van „Klein-Euro- pa." Het Nederlandse voorstel (v.d. Goes van Naters) in de Raad van in de lijn van de ontwikkeling dingen naar Europees niveau. Logisch is het ook dat ter gele genheid van de ministersconferentie van „Klein-Europa" in Den Haag Adenauer en Bidault praten over de Saarkwestie. Dit is een meer natuur lijk verband, dan eertijds de Volken bondsorganen. En daarom is de mo gelijkheid van succes ook groter. Nieuwe leerstoelen aan de Vrije Universiteit. Curatoren der Vrjje Universiteit zijn overgegaan tot de instelling van leerstoelen in de Engelse en Franse taal- en letterkunde in de faculteit der letteren en wijsbegeerte. Het ligt in de bedoeling, dat het onderwijs in beide vakken onmiddellijk met de ingang van de cursus 19541955 vol ledig een aanvang zal nemen. In ver band biermede hebben directeuren der Vrije Universiteit op voordracht van curatoren ook reeds ter bezetting van de nieuwe katheders twee gewone hoogleraren benoemd, t.w. dr. H. Schreuder, leraar aan de Rijks H.B. S. te Alkmaar en dr. L. Geschiere, leraar aan het Geref. Gymnasium te Amsterdam. VRIEZEN OF DOOIEN Oude spreuken als weervoorspellers Zal het vriezen of dooien? Zal de winter hard of zacht zjjn? Wordt het een kwakkehvinter of ecu ou derwetse winter, waarby de stenen splijten .en de vorstbarsten in de bo men springen, met knallen als ge weerschoten Op elf November (Sint Maarten) HET VIJFDE WERELDDEEL OP HET EERSTE GEZICHT (XIV) Isolatie orzaak van cultureel minder waardigheidscomplex MELBOURNE (Victoria), October. De Australiër is beslist geen ge makkelijk heerschap. De voortdurende strijd van zjjn ouders, geslacht op geslacht, heeft hem tot een tough guy (een harde knaap) gemaakt, die zich nauwelijks of niet om de poespas van beleefdheidsvormen bekommert. Zijn land ligt ver van andere samenlevingen verwijderd. Hy moet heel verre reizen doen om iets van de Europese levenswijze te leren kennen. Ik betrapte my erop, dat ik verbaasd was, toen een zeer beschaafd man mij vertelde, dat hij nog nimmer uit Australië was weg geweest. Je denkt er niet aan, dat dit land een werelddeel is, dat in vele opzichten aan zich zelf genoeg heeft. Wat eraan ontbreekt is een gevolg van de „splendid iso lation", die nog niet zo lang geleden ook in de Verenigde Staten werd ge huldigd. Amerika is er inmiddels onderuit gekomen en de Amerikaan haast zich thans de ixi vroeger jaren verloren tijd definitief en zo snel mogelijk in te halen. De Amerikaan reist en drinkt iets van de Westeuropese cultuur in, opdat hij In eigen land van zijn ervaringen, gewijzigd naar eigen normen, kan overbrengen. Zó ver is de Australiër lang niet. Integendeel, hij verkeert bepaald nog in het stadium van de man, die altijd in zyn dorp heeft gewoond, zich in die samenleving immer gelukkig heeft gevoeld en bovendien een zekere minachting koestert voor mensen, die weliswaar iets verder zijn geklom men, maar die in zijn ogen niets anders zijn dan een stel beschavingshypo crieten. Daaruit volgt, dat hij lange tenen heeft. Je kunt beter je opvattin gen over land en volk voor je houden. Je loopt gevaar vijanden te maken. En hoe vriendschappelijk de Australiër met je wil omgaan, hij is niet bereid welke critiek dan ook „te nemen", terwyl hijzelf een manier van spreken tot de zyne heeft gemaakt, die soms op het „onbeschofte" af is. De Australiër vindt alles in zijn land best. Wie dat niet met hem eens is, kan beter direct vertrekken of nog liever nooit komen. Zoals u weet, be staat het plan om de Olympische Spe len 1956 m Melbourne te houden. Ie der mens zou nu denken, dat Austra lië zich bijzonder zou inspannen om het de deelnemers en bezoekers van die Spelen zo aangenaam mogelijk te maken. Dan denkt ge evenwel ver keerd. Ut heb het stadion gezien, dat voor deze Spelen is aangewezen. Het vol doet niet aan de moderne eisen op dit gebied. De sintelbaan ligt ergens an- PORTRET VAN DE WEEK Taalleraar James Brotherhood James Brotherhood, de 44-jarige Engelsman, die voor Hilversum de radiolessen in zijn moedertaal leidt, heeft in zyn jonge jaren altyd ge dacht in het voetspoor van zjjn vader en grootvader te zullen treden. Zy waren ingenieur en bouwden belangrijke stukken van het Engelse spoorwegnet. James werd echter met heel zijn technische opleiding En gelse taalleraar in het kleine Nederland aan de andere zyde van de Ha ringvijver, eenvoudig omdat er tussen hem en de eerste stap op de maat- schappelyke ladder der techniek zoiets als een wereldcrisis lag, die zelfs met geen Fokker te overspannen was. Uit meer dan honderd candidaten is hij dan in 1937 door de AVRO uit gekozen de roemruchte Duitser May er Fred Fry als radioleraar Engels op te volgen. Sindsdien heeft hij bijna achthonderd lessen voor de microfoon uitgesproken. Het zouden er nog meer geweest zijn, wanneer de oorlog er niet tussen gekomen was. Doordat hij letterlijk de boot miste, kwam hij in 1940 in een Duits kamp terecht. In zijn ruime woning aan de Corn, de Witlaan in Den Haag hangt aan de wand een levendige herinnering aan die overigens zo onplezierige epi sode uit zijn leven. Een viool. Met uitermate gebrekkige hulpmiddelen en uit een blok hout, dat hem door bemiddeling van het Rode Kruis in handen kwam, vervaardigde hij zich dit wondermooie instrument. „Hoewel mijn werk me eigenlijk geen tijd laat, zoek ik alle dagen toch nog even ge legenheid er op te spelen", zegt de ambitieuze leraar, nadat hy ons een ogenblik heeft laten genieten van de prachtige, volle klank, die er aan het instrument ontlokt kan worden. Uitgewisseld James heeft niet tot het eind van de oorlog in het Duitse kamp geze ten. September 1944 is hij uitgewis seld met Duitse gevangenen van zyn geboorteland. Dat moment luidde een nieuwe stormachtige periode van zyn leven in. Hij kwam by de B.B.C., waar men als het ware zat te wach ten op een Engelsman, die de Neder landse taal verstond. Hy kreeg de volledige verantwoording voor elk woord Nederlands of Vlaams, dat naar de bezette gebieden werd uitge zonden. Zelfs de radiopraatjes van koningin Wilhelmina heeft hy in die paar laatste oorlogsmaanden mogen censureren Het einde van de oorlog betekende ook het einde van dit werk. „De oren ders en is zo hard, dat athleten met zachte spieren er ongelukken zullen oplopen. Toen men zeer recent aan één der organisatoren vroeg, wat hy over het buitenlands bezoek in 1956 tellen heeft en opgevangen belangrij ke mededelingen binnen tien minuten deponeert by geïnteresseerde rege ringsinstanties kon James Bro therhood echter wel gebruiken. Tot December '45 heeft hy dit volgehou den. Toen stak hy de Noordzee weer over om voor „Herryzend Nederland" zyn vooroorlogse taallessen voort te zetten. „Veel leerlingen?" vragen we ar geloos wat vrywel iedereen biykt te vi-agen, die met mr. Brotherhood in persoonlyk contact komt. „Het juiste aantal mag lk niet noemen", repliceert de leraar. „Vraagt dat maar aan de Radio- Unie. Ik kan U alleen zeggen, dat het er altyd al meer dan tienduizend ge weest zijn, en dat de cursus van dit jaar er ruim vijf duizend meer telt dan die van vorig jaar, die in verg~ lyking met daaraan voorafgaande j ren al e een record-aantal telde Emigranten Omdat we verschrikkeiyk slecht raadsels kunnen oplossen, hebben we toen verondersteld dat de emigran- ten-in-spe h-t grootste leerlingencon- van Engeland" de luisterdienst Lingent leve- den. En die veronder- van de B.B.C., die in twee-en-dertig stelling bleek juist. Jjj" j§ jI „Hoe\ talen nagaat, wat de wereld te ver-1 „Hoewel de vraag naar goed En- dacht, zei hij glashard, dat hjj op on geveer 7000 bezoekers rekende van wie minstens de helft by gebrek aan omodatie inzelf-meegebrachte tenten moeten logeren. Men denkt er niet aan, dat waar- schynlyk niet veel sportenthousiasten bereid zullen zyn een groot bedrag voor een reis naar Australië uit te geven om dan hier in een tent te gaan slapen. Geen wonder, dat er over de vraag of de Spelen in Melbourne zul len doorgaan in de kringen van het Internationaal Olympisch Comité nog altyd wordt gediscussieerd. De captain van het Amerikaanse Davis Cup team, dat half December door H. M. KOEMANS. tegen het Australische ploegje zal uit komen, heeft steen en been geklaagd over de toestand van de grasbanen. Schoorvoetend is men aan het werk gegaan om de courts in orde te bren gen en de kranten vinden dit zó ge wichtig, dat we er iedere dag een be richt over kunnen lezen. Op een lunch met de Australische minister voor de Immigratie, minister Holt, welke onze groep onlangs had, ontzag de premier van de staat Vic toria, de heer Cain, zich niet alleen de opvattingen van de heer Holt openlijk te bestrijden men denke zich in: aan een officiële lunch! maar hy merkte in onze aanwezigheid zelfs op, dat het Nederlandse volk in vergely- king met het Duitse volk toch eigen lijk maar arm is en bovendien lui. Toen één onzer dezer dagen in een overigens verkeerd geïnterpre teerd interview in het grootste Mei- boumse blad „The Herald" enkele losse opmerkingen maakte over het begrip „service', over de Australische vrouwen en mannen, veroorzaakte dit niet alleen een stroom ingezonden stukken, maar een officiële stap van de regering van de stad Victoria btj gels onderricht langzamerhand ver tienvoudigd is, is de lestyd sinds 194T verminderd", horen we dan. „Van 1925 het jaar. waarin met radiotaallessen gestart werd tot 1947 is er geen les van minder dan een half uur gegeven. Sinds 1947 mag myn les voor gevorderden op Maan dagavond niet langer duren dan een kwartier, en die voor beginners op Zaterdagmiddag niet langer dan twintig minuten. De oorzaak Ik heb wel eens het gevoel, dat het komt door de Radio-Unie. De omroepvere nigingen hebben in de tijd, die nu voor Unie-zaken gespendeerd wordt, liever een program dat een vereni- gingsstempel kan dragen, Myn lessen zijn daarvoor te onzydig. Wanneer ik ook twintig minuten aan de gevor derden zou kunnen wyden, zou ik veel degelijker nog kunnen werken. Men zegt wel eens, dat je voor de radio alleen maar moet doceren, en niet moet corrigeren. Daar ben ik het niet mee. eens. Ik weet uit ervaring welke fouten de gemiddelde Nederlander maakt. Ik acht het uitermate nuttig dat in mijn lessen tot uiting te laten komen. Herhaaldelijk moet Ik onder het lesgeven echter tegen mezelf zeg gen daar myn tijd niet mee te verlie zen. Omdat ik elke les opnieuw im proviseer ik weet tevoren nooit wat ik precies zal gaan zeggen is dat wel eens moeilijk". „Byzondere belevenissen? Och, ja, die heeft ieder mens waarschijnlijk wel. Het is me wel gebeurd, dat ik de laatste minuut de studio kwam bin nen rennen tengevolge van een trein- vertraging. Met myn jas aan zat ik dan les te geven. O ja, weet U, dat ik voor de microfoon veel meer styl- en taalfouten in 't Nederlands maak. dan in myn gewone doen Ik heb me zelf er na een les al eens op betrapt, dat ik zonder blikken of blozen „ik slaapte" verkondigd had inplaats van „ik sliep". Het komt doordat ik ty- dens de les geheel op het Engels ge- concentreerd ben Tijdens de lunch bij de Australische minister voor de Immigratievan links naar rechts: de heer H. Koe mans, minister Holt, mej. Ans Kam- stra, de heer M. Duyzings en de heer R. Hagoort. de Nederlandse ambassadeur in Can berra. Begrijpt Ge? Je doet er goed aan deze dingen niet zo zwaar te nemen. De heer Cain mocht openlijk tegen over ons onvriendelijk zyn en boven dien onwaar; wij mogen eigenlijk niet eens onze mening zeggen, indien men ons om de waarheid vraagt. Dat is een stukje Australië om van te water tanden en ik ben mijn collega dank baar, omdat hij vergat zyn mond te houden. Anders ware deze ervaring aan mijn opnemingsvermogen voorby geeaan. Zoeven heb ik de Verenigde Staten genoemd. Het is nog niet zo lang gele den, dat je tegen een Amerikaan ook de grootste voorzichtigheid in acht moest nemen. En nog altyd heb ik de indruk, dat de Amerikaan behept is met een vorm van een minderwaardigheidscomplex tegenover de met cultuur beladen West-Europeaan. Deze figuur is in Australië vele malen sterker. Zyn Australië is zijn eiland en de rest kan hem welhaast geen zier schelen. Met deze gedachten loop je dan op een zonnige morgen door de drukke straten van Melbourne. Uit de eta lages straalt de welvarendheid; de prijzen zyn voor onze begrippen hoog, maar de lonen zyn dat ook, hoewel het land economisch zeker niet in een stabiele positie verkeert. Daarop kom ik nog wel eens terug. Het verkeer is enorm en probleem nummer één in alle steden en dorpen is dat der par keerterreinen. Je kunt overdag, noch 's avonds met goed fatsoen een auto kwijt. Alle stoepbanden staan eivoL Je kykt naar de winkelende mensen en je loopt tenslotte een kapperszaak binnen, waar je volgnummer 103 trekt voor een behandeling aan één der 36 stoelen...! In het grootste warenhuis is de grootste schoenafdeling van Australië. Er werken ruim 1800 meis jes, waarby ik het manneiyk perso neel niet tel. Terwyl ik sta uit te rekenen hoeveel ansichtkaarten ik nu weer moet ko pen, word ik opzij geduwd door een Australiër, die zich om Engelse ma nieren niet bekommert. Hy zorgt voor zichzelf. Wat kan hem die man sche len, die eerder aan de beurt was Ik schets u deze situatie in nogal felle kleuren. Ik ben my ervan bewust, Maar tenslotte zullen de Nederlanders die hun toekomst in dit land zoeken, op de één of andere manier Sn dit mil- lleu moeten leven, willen zij niet on der de voet worden gelopen. De land genoten, die ik heb gesproken, weten in het algemeen wel, wat zy moeten doen; zij lachen er een beetje om en gaan verder ook hun eigen gang. Op echte, degelyke Hollandse manier. Uitreiking Reina Prinsen Geerligs-prijs. In de aula van de Amsterdamse gemeentelyke universiteit is gister- middagvoor de zevende keer de jaar- lykse Reina Prinsen Geerligs-prys voor het beste literaire werk van een auteur tussen de 2035 jaar uitge reikt op de sterfdag van deze illegale werkster. Voor het eerst sinds de in stelling waren er dit jaar twee win naars, die de prys (200 gulden) moe ten delen. De bekroonde inzendingen zijn de dichtbundels na vyf jaar prozaïsch overwicht „Proeftuin" van Ellen Warmond (23 jaar, Rotter dam) en „Berchtesgaden" van Rem- co Campert (23 jaar, Amsterdam). Massa-ontsla? Mj een tapijtfabi lek. De directie van de tapijtfabriek „Trio" te Huizen heeft aan ongeveer 50 arbeiders met ingang van Maan dag ontslag aangezegd. Van de zijde aer directie van deze fabriek, welke surséance van betaling heeft, vernemen wy da* de orderpor tefeuille 't niet meer mogelijk maakt, dat de fabriek met meer ploegen werkt, zoals men geruime tijd heeft gedaan. De arbeiders zyn naar huis gezonden met behoud van salaris, zo lang de vergunning tot ontslag dat aangevraagd is, niet is verleend. Na het ontslag van de 50 arbeiders, werkt nog ongeveer 250 man perso neel op deze fabriek. kon reeds een voorspelling worden gewaagd. Als 't nevelig is met Sint Martin, Dan zal de winter niet koud zijn; Maar heeft de Sint een witte baard, Dan blijft ons sneeuw noch ijs bespaard. Als 't blad niet valt voor Sint Martjjn, Zal het een strenge vnnter zijn. Is de lucht op Sint Maarten helder, Dan dringt de vorst in menige kelder. Als op Sint Merten de ganzen op 't if8 staan, Moeten ze met Kerstmis door het slijk gaan. Nevels in Sint Maartcnsnacht, Maken de winter kort en zacht. In de maand November vallen nog meer dagen, waarop het weer be slissend moet zyn voor de komende winter. In oude almanakken vindt men deze dagen gemakkelyk terug, omdat ze met rode kruisen zyn ge merkt en van een spreuk zijn voor zien. Sint Elisabeth doet verstaan, Hoe de winter zal vergaan. Dat wil zeggen, dat het weer op die dag (19 November) de gehele winter zal kenmerken. Vriest het met Sint Katrien, (25 Nov.) Dan vriest het nog zes toeken nadien. Vaak sneeuwt het ook op die dag: „Sint Katrien gaat nooit uit zonder haar witte mantel", zegt men dan. Sint Andrles (SO Nov.) Brengt de vries. Men behoeft niet enkel in de alma nak te bladeren, om te weten of men zyn schaatsen van zolder kan halen: de natuur spreekt ook een duldeiy- ke taal, voor wie haar verstaan kan. Als er in de kraalappels (galnoten) een wormpje zit, kry'gt men een strenge winter, want dan kruipen we er door; zit er echter een vliegje in, dan wordt het een wakke winter, want dan vliegen we er door. Als de zwaluwen vertrekken vóór de noten rijp zyn, en de wilde ganzen JACQUES R. W. 81NNINGHB al vroeg overvliegen, als de hazen vet zyn en de katten een dichte vacht hebben, als de veldmuizen hun nesten in de heuvels bouwen en de veenmollen zich al vroeg in het na jaar ingraven, moet men zich op een harde winter voorbereiden. Elzenhout vroeg in de knop, Een strenge tointer wacht ons op. Het vlieggat dicht op stok (bijenstal) Kost ons Vele maandjes blok (houtblokken) Dit ia oók het geval, wanneer er veel steenvruchten en eikels zyn, veel hazelnoten en beukenooties, wanneer de uien drie rokken hebben, en de bladeren lang aan de bomen blyven. Houden de bomen hun blaren lang, Wees voor een strenge winter bang. Elk ogenblik kan de vorst invallen, wanneer in de winter de sterren hel schitteren, en de punten van de maan duidelijk te zien zijn. wanneer men de klokken in een naburig dorp hoort luiden, de vlammen in de haard helder oplichten, de bonte kraaien in de buurt van de huizen rondvliegen en de wilde ganzen trek ken in de vorm van een V. Als de sneeuw valt in het slijk, Staat de tointer aan de dijk. Vorst met nieuwe maan, Dan kun je op schaatsen gaan. Als de dagen voor Kerstmis don ker zijn, met sneeuw en regen, dan behoeft men zy'n schaatsen nog niet te slypen. Decemberveranderlijk en zacht, Geeft een winter waar men mee lacht. Na Kerstmis kan het weer evenwel omslaan. Als de dagen lengen, Gaat de tointer strengen. Geeft Kerstmis warme zonneschijn, Dan zal er te Pasen nog houtvuur z$n. Vliegen op Kerstdag de muggen rond, Dan dekt op Pasen het ijs de grond. Met Januari wordt het menens. De Drie Koningen hebben harde koppen. Sint Antoon en Sint Sebastiaan (17 en 20 Januari) Komen met het hardste van de winter Op Paulus Bekering stijgt de tointer te paard, (25 Januari) Of hfj breekt dan zijn nek met een reuzenvaart. Schaatsenrijders kunnen hun hart nog ophalen in Februari. Februari Is nooit zo goed, Of 't vriest een voet, En 't sneeuwt een voet. Als op Lichtmis (2 Februari) de zon door de galmgaten van de toren schhnt, krygen we nog eens zo veel winter, als we tevoren hebben gehad. Lichtmis, helder en klaar, Twee winters in één jaar. Geen wonder, dat de boeren in Februari liever een wolf in het veld zagen dan een ploeg. Toch begint ae zon aan kracht te winnen en biyven de tekenen van het voorjaar niet uit Februari is nooit zo fel, Of hij levert zijn drie Zomerse dagen wel. Flp Februarizei: ,Als ik de macht had van Jan (Januari) Liet ik het struif bevriezen in de pan." Sint Mathy's (24 Februari) staat ook als een „koud heer" bekend: hij maakt of hy breekt het ys. Als Sint Mathijs Oeeft. sneeuw en ijs Dan kan men verwachten Dat het zal vriezen nog veertig nachten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 7