t Vrouw enp agina Onze Spakenburgse industrie levert knopen aan Parijse modecentra VAN VROUW TOT VROUW VOOR DE JONGSTE DOCHTERS! VRIJDAG 20 NOVEMBER 1953 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 VISSERS WERDEN KNOPENM AKERS Exclusieve modellen in vele kleuren (Van onze speciale verslaggever) Onopvallend in de wijde uitgestrektheid van het Spakenburgse polderland, verscholen achter een rij lage huisjes, ligt de N.V. Hollandsche Knoopen- fabrïelt. 's Avonds als de stoomfluit gaat, klotsen de klompen op de smalle djjk. Meer dan driehonderd Spakenburgers en Bunseholers hebben hier een niemv bestaan gevonden, toen het land de vissersbevolking de zee ontnam. Nederland, als vissers-natie, heeft in de loop der eeuwen in het buitenland een goede naam gekregen en ook de Spakenburgers hebben daartoe voor een niet onbelangrijk deel bijgedragen. Dat Spakenburgs rol in de Neder landse visserij thans vrjjwel is uitgespeeld, kan men betreuren. Verheugend Is het echter, dat dit pittoreske dorpje met zijn nijvere bevolking toch is blijven werken aan de versteviging van Nederlands reputatie buiten de gren zen, zij het dan op een geheel andere wijze dan de oude generatie liet heeft modellen te De Hollandsche Knoopenfabriek heeft in de kwart eeuw van haar bestaan in het buitenland een naam gekre gen, welke vele industriën haar kunnen benijden. Hoe men in Spaken burg deze internationale faam heeft weten te verwerven, wordt enigszins duidelijk, als men een kijkje gaat ne men in dit bedrijf, dat interessanter is dan men zou vermoeden. Meer dan vijftig procent van alle knopen, die daar aan de Zuldwenk jaarlijks worden gemaakt, zijn be stemd voor de export. En nu zult U zelf al wel begrijpen, dat dit geen ge wone huis-, tuin- en keukenknopen zijn! We zelden al, dat de Hollandsche Knoopenfabriek iets te vertellen had op de internationale markt. Om het nog duidelijker te maken: elk seizoen kgken de Parijse modehuizen met grote belangstelling uit, naar wat Spakenburg op de markt gaat bren gen. En dat wil wat zeggen Wie in de modelkamer die dui- rend-en-één modellen ziet, welke in de loop der jaren zijn gemaakt, zal zich de ogen uitwrijven. In elk sei zoen is het nodig, dat er weer iets nieuws op de markt wordt gebracht. Er zijn vele ontwerpers, en deze moe ten wel over een zeer vindingrijke geest beschikken om aan die steeds weer terugkerende vraag naar nieu- Geen dode stof Wie een middag met deze lm open- ontwerpsters praat over de vele fa cetten van hun beroep, komt tot de ontdekking, dat een knoop toch wel iets meer is dan alleen maar een nuttig middel om rok en hemd in het gareel te houden. „Het is geen dode stof, maar een levend iets", zegt men in Spakenburg. „Elk land en volk heeft zijn eigen karakter-eigenschap pen en hiermede moet men rekening houden bij het ontwerpen van een knoop. Frankrijk, Italië, Spanje, kortom de Zuidelijke landen geven méér mogelijkheden tot variaties en kleurschakeringen dan bijvoorbeeld Engeland en de Scandinavische lan den, die over het algemeen een rus tig product appreciëren". Dank zij de vele internationale contacten van de Hollandsche Knoopenfabriek is 't mo gelijk, dat men in Spakenburg zo ffoed aan de smaak van het buiten- andse publiek kan voldoen. In feite werkt het gehele bedrijf mee aan het ontwerpen van nieuwe modellen. Wie een goed idee heeft, kan dit voorleg gen aan de directie, en bij uitvoer baarheid wordt het gaarne geaccep teerd. Zo'n ruim jurkje aan een glad schouderpasje staat alle kleine raeiskes alleraardigst. En wat een mogelijkheden biedt zo'n simpel patroontje nog! We kunnen het in één of In tweeërlei stof maken, ruiten of streepjes in ver schillende richtingen gebruiken, het gameren met knoopjes leuke borduur motiefjes, en wat al niet. Maakt u het geheel uit dezelfde stof, dan heeft u er ca 1.40 meter van 80 a 90 cm breed voor nodig, maar een te klein geworden Jurkje van grote zus of een paar overgeschoten lappen, die goed bij elkaar passen, kunnen even goede diensten bewijzen. TJ vouwt aan de rugpasjes het be leg] e naar binnen en brengt de knoopsluiting aan. Op de voorbaan worden de zakjes gezet, waarna U de bovenkanten inrimpelt en de pas jes opstikt. Zij- en schoudemaden sluiten. De twee kraagdeeltjt U ondi dubbele stof naait "onder een schuin biesje in de halsopening. De onderkant van de mouw wordt van «en splitje voorzien en ingerimpeld tussen een 2 cm. breed boordje op polswijdte gestikt. Over de kop in gehouden zet U de mouwen naad op naad vallend in het armsgat. Wilt U zo'n grappig vestje, zoals bij het donkere jurkje, dan knipt U het voorpasje langs de stippellijn door. Desgewenst kunt U de sluiting ook van voren nemen; in dat geval maakt U het kraagje aan één stuk. ELLA EZEMER Practisch alle knopen worden in Spakenburg met de machine ge maakt. Er is echter een klein per centage, dat de vaardige hand van de vakman behoeft. Wy zagen hoe een Spakenburger met vaste hand op een oppervlak van enke le milimeters, kleine ysbloempjes graveerde. Dit té nog zuiver am bacht, dat door geen machine kan worden vervangen. Als grondstof voor de knopen wordt galalith gebruikt, een product dat wordt gemaakt van caseïne, een eit- witstof, welke men weer verkrijgt uit de ondermelk. Daarnaast heeft men het doorzichtig plexiglas, dat iedereen wel eens gezien heeft in de vorm van vliegtuigglas. Al dit materiaal, waaruit'de knopen worden geboren, ligt in de vorm van staven, kogels en rondellen in de magazijnen opge slagen. Kleuren Een uitgebreid machinepark met de meest moderne draai-, schaaf-, boor-, pers- en snijmachines dient er voor, om van al dat ruwe materiaal knopen in de meest wonderlijke vormen en kleuren te maken. Ja, kleuren vooral; de Spakenburgse knopenmakers zijn, wat het verven en net combineren van kleurstoffen betreft, ware kunstenaars. In een kleine ruimte, als die van een apo theek, stond iemand in een blauwe werkkiel. Als een wonderdokter tus sen dampende ketels, flesjes en pan nen brouwde hjj de verfbaden, waarin de knopen hun gedaante-wisseling ondergaan. Zo is dit bedrijf vol afwisseling en Voor de bezitsters van een handbreitoestel. Onze grootmoeders die tegen het naderen van de herfst haar breinaal den tevoorschijn haalden om het hele gezin van warme kleding te voorzien, hebben vermoedelijk nooit gedroomd van een handbreitoestel, waarop in de kortst mogelijke tijd de fraaiste wol len kleding vervaardigd kan worden. Tegenwoordig zijn zulke toestellen echter geen nieuwtje meer, en mis schien zullen onze kleindochters later haar jumpertjes en vestjes alléén nog maar vervaardigen door middel van zo'n apparaat... De Utrechtse breimachinehande! „Trico-Fix" heeft een door J. Helmut samengesteld patronenboelcje uitge geven, ten dienste van de bezitsters van een handbreitoestel. Het bevat bij na vijftig patronen, waaronder men het eenvoudige 1 recht 1 averecht kan vinden, maar ook de meer ingewik kelde patroontjes, zoals kabel-, ajour- en vlindersteken. Duidelijke foto's ma ken het één en ander nog begrijpe lijker. activiteit. Vroeger heeft men wel eens personeel op wachttijd moeten zetten, gedurende de slappe maan den, maar daar is tegenwoordig geen sprake van. De laatste twee jaren is er bijna onafgebroken overgewerkt om de vele orders op tijd af te krij gen. En ook voor de toekomst kan de directie een gunstig geluid laten horen Gehoopt wordt, dat het bui tenland belangstelling zal blijven be houden voor ae exclusieve nouveau- té's. Zolang Fath en Dior inspiratie blijven vinden voor nieuwere lijnen en kleuren in de mode, zullen de Spakenburgse Geertjes en Antjes daar op de Zuidwenk moeilijk gemist kunnen worden, want zolang ook zal de Hollandsche Knoopenfabriek steeds een passend antwoord klaar hebben op de laatste grilligheden der modehuizen! (VWWVWWWM Als er één plezierige eigen schap is, die het lezen van vrou- wenbrïeven tot een hartverster kende bezigheid maakt, dan is het wel dat vaak hartstocht lijk gevoel voor rechtvaardig heid. Het knettert soms de enve loppen uit, en mag het da/n wat al te haastig zijn in het trek ken van conclusies het gooit vaak opwindende voetzoekers in zeer bedaarde kippenhokken. Een man laat zich tot zoiets niet gauw verleiden. Dat zal nog niet zozeer een kwestie van aanleg zijn, als wel van erva ring. Mannen boksen en ploete ren al zo lang in het „feindliche Leben" rond, een paar slordige eeuwen meer dan wij, en zij we ten zoetjes aan wel dat de waarheid daar meestal géén herberg kan vinden en het recht maar al te vaak struikelt op de straten. Maar kom een vrouw daar niet mee aan boord! Nooit heb ik dat zo mooi ervaren als in een urenlang debat met een zeer godsdientig zakenman over een geval van cocurrentïe-moord, door een groot bedrijf gepleegd op een amechtig kleintje. Het werd ten overstaan van zijn gade, die zwijgend voort- breide, een alleszins interessant en zeer academische discussie over Danoin's beroemde na tuurwet van: het overleven van de sterkste. Echter kronkelde mijn oppo nent zich, tot mijn uitbundig plezier, langzaam aan hulpeloos in de knoop bij pogingen zijn Zondagse overtuiging te laten kloppen met zijn doordeweekse praktijk. En juist dacht ik deze knoop reddeloos te zien dichttrekken door 's mans eigen hand, terwijl hij Darwin en de Bergrede on der één zakelijk hoedje probeer de te. vangen toen zijn vrouw met vlammende ogen opkeek en diezelfde knoop fiks doorhakte: Zó, en houdt er nu m aar mee op Kees. Het was onrecht, en daar mee uit. Zo moet het ook ongeveer een briefschrijfster te moede zijn geweest, toen zij naar de pen greep om mij een kersverse ervaring mee te delen. Zij had, by toeval, een aardige tentoonstelling bezichtigd: sier- kalebassen van allerhande gé wicht en fatsoen, door school kinderen uit het zaad gekweekt. Een loffelijk idee, en een stuk je practisch aanschouioelijk on derwijs,. waarbij men alleen maar kan applaudisseren. Maar wat haar minder aan stond was de ontdekking, dat van de jeugdige kwekers het meiske met de zwaarste pom poen de eerste prijs had gekre gen. Dat, meende mijn briefschrijf ster, ivas toch rechtuit onbillijk. Liefst zonder weegschaal ,T)e gfoei en ontwikkeling han gen immers heel veel af van: de grondgesteldlieid, de bemes ting, de tijd die men er aan be steedt. Wedstrijden vind ik prachtig als het gaat om de prestatie van het kind zélf'. Dat is, op zich zelf bekeken, natuurlijk volkomen juist. Als ■men dan beslist wedstrijden wil houden en voor de ontwik keling van de kinderlijke weer baarheid kan dat zijn groot nut hebben laat men dat dan doen op een gebied waar het kind het resultaat zélf in han den heeft. Al moet men, na enig nadenken, alweer toegeven, dat dit gebied kleiner is dan men denkt. Want de billijkheid schrijft al lereerst voor, dat de candidaten naar, één of andere prijs onge veer dezelfde beginkansen krij gen. En hoe ter wereld zal men dat naar eer en geweten taxe ren? Een zwemwedstrijd tussen een stuk of tien kleine kam pioenen, die ongeveer even oud, even lang getraind, even sterk zijn zoiets heeft zin en be tekenis, ook voor de verliezers. Hetzelfde geldt van turnen, hardlopen, hoog- en versprin gen, en wat er nog meer op het gebied van lichamelijke presta ties kan worden weggegeven. Het wordt al moeilijker wan neer er geestelijke inspanning bij te pas komt. Wedstrijden in het maken van opstellen of te keningen, tegenwoordig danig in de mode, zelfs als reclame stunt, hebben toch in feite dit tegen, dat heel vaak de male van aanleg of talent beslist niet de inspanning, de zorg of de zorgvuldigheid die aan een opstel of tekening zijn besteed. En zijn die laatste soms niet, maatschappelijk gezien, van veel groter waarde dan het min of meer aangewaaide talent? Maar als wij ons daarin gaan verdiepen, waden wij alras door allerhande brandnetelvelden, vol voetangels en klemmen. Want dan komen wij uiteinde lijk bij het délicate onderwerp rapportcijfersterecht, bron 'van eindeloze narigheid, ver bittering en moedeloosheid. Want wie het hoogste cijfer verdiend: het vlijtigste, karak tervaste kind met kleine aan leg, dat van élk stuk werk een gewetenskwestie maakt, zij het 'vaak met heel middelmatig re sultaat of de nonchalante be gaafde ,die er elegant met de ■pet naar gooit en dan vaak het vogeltje van het goede ant woord of het voldoende proef werk nog vangt ook! Wat moet men als het meest waardevolle, uiteindelijk belo nen: de inspanning of het re sultaat? Als u het mij vraagt, ben ik overwegend geneigd tot het eerste, vooral vanwege de bitter teleurgestelde snoetjes van de zwoegende één-talenters. Maar ik vrees, dat de praktijk van school en leven daar weinig mee gebaat is. Goed maar laten wij dan in het ruime veld. daarbuiten de ploeteraars óók eens belonen. En daarom alle pompoenen een prijsje geven, zónder v:eeg- schaal. SASKIA. Ter afwisseling.... Het is inderdaad een af wisseling op het thema van deze winter, de japon die u hiernaast ziet afgebeeld. We hebben zóveel nauw-aansluitende jurkjes gezien, dut het welhaast een verademing mag lieten, wanneer het oog weer eens een ja ponnetje ontdekt als het nevenstaande. Het is gemaakt van fles-groene jersey, en dit mooie warme materiaal leent zich prachtig ot verwerking in een dergelijk wijd model. Het valt i?t sierlijke plooien om het lichaam van de draagster heen, en een slank figuurtje zal uitstekend tot zijn recht komen in deze weelde van geplooide stof. Zij, die dit japon netje willen namaken, dienen echter wel te bedenken, dat een meesterhand nodig was om de verschillende drape rieën zo feilloos aan te brengen, air op deze afbeelding te zien is! De jurk werd namelijk ontworpen en vervaar digd door de beroemde Parijse ont werper Grès. Hanteer de etensstamper met verstand! De etensstamper is een attribuut, lat vele huisvrouwen 's winters graag hanteren. Stamppot neemt in het Ne- ierlandse wintermenu een belangrijke /laats in dikwijls zelfs een te grote plaats! Degenen, die meermalen per week de stamper zwaaien, weten ver moedelijk niet, dat zij met deze stam per een deel van de voedingswaarde van de aardappelen en groenten ver nietigen. Dit geldt voornamelijk voor het vitamine C. Deze stof komt in be langrijke hoeveelheden voor in de por tie aardappelen en groenten, die u koopt. In hoeverre hij behouden is Sn het gerecht, dat u op tafel zet, hangt af van de bewerking, die u het hebt laten ondergaan. U kunt er zeker van zijn dat het vi- tamineverlies groot is, wanneer u de groente klein snijdt en dan een poos iri water laat staan. Dit is ook het ge val, wanneer u ze met ruim water op zet en na een tijdje afgiet en opnieuw aan de kook brengt. Of wanneer u ze lang kookt, laten we zeggen een paar uur, of ze 's ochtends reeds gaar maakt en gauw even opwarmt voor de maaltijd. Met het stampen van het eten en trouwens ook met flink roeren, bren gen we lucht in het voedsel. Daar kan het vitamine C niet tegen. Dit wil niet zeggen, dat we voorgoed afstand moe ten doen van de boerenkoolstamppot of de echte Hollandse hutspot, Deze gerechten bieden zekere voordelen. Het is echter ongewenst om meer malen per week stamppot te eten om alle groentesoorten fijn te prakken met de aardappelen of het nu met an dijvie is of bieten of koolraap of witlof. Kookt u toch stamppot, doe het dan op de juiste wijze, d.w.z. bereken de portie groente naar de aardappel por tie. Neem per kg aardappelen Ys S. 1 kg groente. Zet ze tegelijk op hei de zijn in circa 30 minuten gaar. Uit zonderingen zijn boerenkool en rode kool, die wel een kwartier voorge kookt dienen te worden. Zorg, dat u weinig kooknat overhoudt en verwerk dit door de stamppot. Stamp kort, maak het gerecht smeuïg met melk of bouillon van vlees of worst, voeg des gewenst boter of margarine toe. En dien het gerecht spoedig op. Gebruik ook eens Kaas of peulvruchten om de stamppot voedzamer te maken! Politiek en nollenels. o. s. n. 2 JAAP yjr.** Wanneer we op ziekenbezoek gaan.— Bent u» lezeres, wel eens voor kor tere of langere tjjd aan het ziekbed gekluisterd geweest? Dan hebt u wel licht ondervonden, dat de ergste be- zoeking tijdens zo'n periode van ziek- zjjn zich vaak voordoet ln de persoon van vriendinnen, die boordevol goed gemeende raadgevingen en commen taren van tijd tot tijd neerstrijken naast het ziekbed Indien u dit zelf al eens hebt er varen, dan zult u geen moeite hebben met het vinden van de juiste houding wanneer u op ziekenbezoek gaat Maar wanneer u niet uit eigen erva ring weet, wat ziek-zijn betekent, overweeg dan onderstaande sugges ties eens eventjes, alvorens u op pad gaat naar de patiënte, die u met een bezoek wilt vereren. Denk in de eerste plaats hieraan: Een zieke heeft allerminst behoefte aan adviezen omtrent een snelle ge nezing! Deskundige adviezen zal de dokter haar wel verschaffen. Ook met de geijkte verhalen omtrent kennissen of familieleden, die „hetzelfde" of „bij na" hetzelfde hebben gehad bewijst u haar heus geen dienst. Betreed de ziekenkamer niet op de tenen en met een gezicht alsof het laatste uurtje is geslagen voor haar, die daar in bed ligt, en begin ook niet te vertellen, dat de sfeer in een zieken huis u zo pleegt te deprimeren, of dat de medicamentenlucht u ,,zó<5ó akelig maakt... Begrijpelijkerwijs vervallen we iefst ook niet in het andere uiter ste; het is evenmin aan te bevelen om met veel lawaai en joviale uitroe pen de kamer binnen te storten, in de mening dat de patiënte veel behoefte heeft aan véél opgewektheid! De juis te houding ligt ook hier weer in het betreden van de gulden middenweg. Wanneer u voor de zieke een ge schenkje wijt meenemen, kies dat dan Mejuffrouw Frances Willis is ambas sadeur van de Verenigde Staten in Zwitserland. Onnodig te vertellen, dat deze baan een zeer druk leven Inhoudt Ondanks deze drukke diplomatieke bezigheden vindt miss Willis echter toch van tijd tot tijd nog de gelegen heid om zich bezig te houden met ty pisch vrouwelijke besognes: het be hartigen van de omvangrijke proble men, welke de huishouding van de ambassade met zich meebrengt. Hier zien we haar in de keuken van haar huis te Bern, waar ze met haar Zwit serse kok in een geanimeerde discussie omtrent een Zwitsers nationaal ge recht is gewikkeld. met overleg uit. Geef geen dure, nutte loze dingen, zoals bijvoorbeeld een flaconnetje zwoele parfum. Neem lie ver wat aardiee ontspanningslectuur mee, of wat fruit. Stelt u eerst er van op de hoogte of de patiënte soms aan 'n bepaald dieet gebonden is, want an ders vormt het uitgestalde lekkers, waarvan zij .niets eten mag, toch maar een Tantaluskwelling voor haar. En wanneer u straks, vergezeld van deze raadgevingen, aan het bed van- de zieke zit, praat dan vooral niet over uzelf! Babbel wat over onder werpen, waarvan u zeker weet, dat ze de patiënte interesseren; rek het be zoek niet langer, zodra zij tekenen van vermoeidheid gaat vertonen, en wees vooral tactvol, wanneer het ge sprek op haar kwaal komt. Dan loopt u niet het risico, dat de zieke u liever ziet gaan dan komen!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 13