Baste kansen voor emigrante»
die kei land intrekken
C
Dr vertonen beeldjes
Pionierswerk van de landmacht
in rimboe van Nieuw-Guinea
PERSONEELSBELEID EEN ZEER
BELANGRIJKE KWESTIE
8
PROV IN CI ALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1953
HET VIJFDE WERELDDEEL OP HET EERSTE GEZICHT (VIII)
Wie van alles afstand wil doen kan
hier nieuw bestaan opbouwen
Maar de plaatsnnmen tonen aan, dat de autochtone bevolking in vroeger
jaren geheel Australië heeft bewoond en langzamerhand bewust door de
blanke kolonisten is verdreven ofwel uitgemoord. Tijdens de eeuwwisseling
stond er zelfs een premie op het hoofd van een inboorling. Hetgeen niet tot
je eenmaal aan de allervreemdste benamingen gewend en gaan sommige
de charmantste hoofdstukken van de Australische geschiedenis behoort. Ben
ervan iets voor je betekenen, omdat je er een plaatsje achter weet, waar de
weg doorheen voerde, dan zie je in gedachten eenzelfde type conglomeraat
van lage huizen voor je, die midden in vrjj grote, dorre tuinen zijn gelegen.
Er zit geen verband in deze stadjes en dorpen, omdat het land voldoende
ruimte heelt voor wjjde bebouwing.
Wat voor afstanden moet Je overi
gens afleggen om van de ene plaats
naar de andere te komen, Ik, die in zes
weken wordt verondersteld Austra
lië grondig „te doen", heb het voor
recht te kunnen vliegen met één van
de drie elkaar hevig beconcurreren
de luchtlijnen, de Ansett, de Austra
lian National Airways en de Trans
Australian Airways. Tot nu toe heb
ben we onze gunsten, naar mij voor
komt, eerlijk verdeeld, zelfs in de we
tenschap, dat de Ansett met oude Da-
door H. M KOEMANS.
kota's vliegt, die de eigenaardigheid
hebben nogal springerig te zijn, het
geen tot vreemde situaties in de ca
bine aanleiding geeft.
Het geijkte vervoermiddel fs de
automobiel. Australiër en emigrant
hebben deze machine dan ook boven
aan hun verlanglijstje staan en
overgespaarde ponden gaan weg met
de aanschaf van een vehikel op vier
wielen, waarbij vaak geen rekening
wordt gehouden met het feit, dat hot
ding op het pnnt staat zjjn laatste
adem uit te blazen. Het zal de auto-
mobieiliefhebhprs onder mijn lezers
interesseren te weten, dat Ik nog nooit
slechter chauffeur heb gezien dan de
Australiër. Hjj rijdt constant met een
slippende koppeling, schakelt overi
gens zo snel mogelijk naar zijn hoog
ste versnelling en laat zijn wagen
daarin lopen, ook al stoot het stak
kerdje de hevigste protestkreten uit
het diepst van zijn mechanische hart
uit.
Indien mijn lezer dan nog rekening
wil houden met de omstandigheid, dat
een primaire „higway" in dit land eni
ge overeenkomst vertoont met ter
tiaire wegen in Nederland en dat de
rest bestaat uit schoongeveegde wil
dernis. dan zal het verhaal van de
Nederlander Overmaat, die ons rond
Mount Gambier leidde In zijn Van
guard en die ons vertelde, dat hij in
één jaar tijds aan zijn derde automo
biel bezig was op één onzer ritten
verloor hij zo maar zrjn rechtervoor
wiel geenszins overdreven lijken.
Australië heeft een all-Australian
car in de Holden van de General Mo
tors. Niets moois aan. grof van uiter
lijk en zonder de allure van een Euro
pees renpaard: ln zo'n auto kan zo
gezegd een kind de was doen en een
olifant geen kwaad. Hoort u het ge
kerm en gerammel maar eens aan
Maar na deze auto een nieuwe, is het
parool. De ponden vloeien goed en
worden even gemakkelijk uitgegeven.
Zuinigjes aan
Dit systeem geldt overigens meet-
in de stad dan op het platteland. De
boer is in het algemeen zuinig van
aard, ook in Australië. En hoe mooi
zijn tand is op de vulkanische grond
rond de oude vulkaan Mount Gam
bier, aan zijn „plaats" doet hij niets.
De Nederhutder, die zo gewend is
aan de pracht cn de persoonlijkheid
van zijn boerderijen, die verliefd kan
z(jn °P Je bouwtypes, in alle delen
van het land verschillend, ergert zich
wellicht een beetje over zoveel non
chalance, Maar het land is er niet om
van te houden, maar om er geid van
te maken en men staat eenvoudig
verbluft over bet gemak, waarmee een
Australische farmer zijn bezit van de
hand doet.
Geen wonder, dat de emigratie
autoriteiten mij unaniem hebben ge
wezen op het feit, dat de emigrant
het beste „het land kan Intrekken'
Daar liggen de meeste kansen Aan
vankelijk als boerenarbeider, later als
zg. „share-farmer" waarbij een
deel van de winst voor eigen gebruik
blijft: het best te vergelijken met onze
pachtboer.
Ik kan evenwel niet anders dan er
telkens de nadruk op leggen, dat de
emigrant, ook de man, die zijn zinnen
op het buitenleven heeft gesteld, van
alles afstand moet doen. Van zijn lief
hebberijen, van vrienden, van amuse
ment, en dat hy zowel in de stad als
op het land letterlijk een niemv be
staan van de grond af zal moeten op
bouwen.
Dat heb ik gezien rond Mount Gam
bier: dat heb ik gezien bij de pijn-
bomenaanplant en de samenleving
van houtbewerkers, zoals deze is geor
ganiseerd door de Woods en Forests
Department in Mount Burr.
Stelt u er vooral niets van voor, ver
zekerde mij de farmer Joost ten Tije
uit Apeldoorn, die een boerderij in
Clengoe heeft gekocht. Hij stond daar
stoer en onverzettelijk, het toonbeeld
van de sterke wilskrachtige Holton,
der midden in zijn land. Hij heeft zes
tig koeien. 12 kalveren en 14 varkens,
verder slangen en konijnen op zrjn
land. Midden op dat land van 208
acres (ongeveer 100 ha) staat een
vliegden. Ten Tije zegt nadenkend
„Kent u ze nog van Kootw ylcerzand
Ik ken ze, lezers, en deze sterke man.
die het goed heeft en wel gelukkig is
ook écht gelukkig met een ver
standige. rustige, arbeidzame, lieve
Nederlandse vrouw merkt dan op:
„Over vier jaar of zo „holidays" in
Nederland... en hier sterven? Wat
denkt u meneer, ik ben en blijf Neder
lander."
Maar doodernstig voegt hy er uan
toe, dat naar zijn mening de mensen in
Xetleriand te gemakkrlyk worden op
gevoed. Ze blyven hun leven lang, om
zo te zeggen, in de sociale luiers. Daar
komen geen mannen en vrouwen uit te
voorschijn, maar halfwassc kwezels
die het lef niet hebben te doen wat
deze Ten Tye deed: weggaan en Hol-
Blxie Lake aan de voet van de uit
gedoofde vulkaan Mount Gambier.
land in zijn hart en in zjjn hoofd hou
den. Over deze man maak ik me geo
zorgen.
Ook niet over Oostebroek uit Arn
hem, die pas een nieuw huis in het
zaagmolencomplex van Mount Burr
heeft gekregen. Dat is ook zo'n on
verwoestbaar stuk Nederland, spre
kend met het vleiende Arnhemse dia
lect, evenals vrouw en dochter. Daar
zijn in Mount Burr 25 Nederlandse
families bijeen. Zij hebben het goed te
zamen! Niet alleen, maar tezamen!
En de voetbalvelden, tennisbanen
golflinks, de bioscoop en de bi-
de Commonwealth weet wat een mens
toekomt.
Geestelijk niet
Echt zorgen heb lk me gemaakt
over die jonge student uit Leiden, die
me met grote, bruine ogen aanstaarde
als was ik uit de hemel komen vallen:
„Wat heerlijk weer eens over onder
werpen te kunnen bomen, waarover
ik vroeger op Minerva in de Breed-
straat in Leiden nachtenlang rede
neerde."
Materieel heb ilt het goed, maar
geestelijk ga ik hier aan stukken,"
klaagde hij.
Voelt ge de problemen achter deze
dingen De taal is een zaak van ont
zaglijk belang; voorts 't „type" mens,
dat emigreert en tenslotte het inzicht,
dat emigratie zelfs in de sterkste
mens een schok betekent, een omkeet
in zyn leven, die niet in een hand
ontdraai wordt opgevangen.
Tegen de hellingen van de Mount
Gambier en de Mount Schank ging de
zon bloedrood onder. Duizenden scha
pen staan als punten en komma's in
onafzienbare velden. In dit licht zijn
de onpersoonlijke boerderijen zelfs
vriendelijke oorden. Boven aan de
oevers van de Blue Lake drijven
zwarte en witte zwanen. Uit een een
zaam huis kringelt wat rook door het
raam: het is doodstil. Uit een quarrie
(steengroeve) klimt de laatste steen-
homoer naar boven.
Heel in de verte zie ik de pijnbo
men, die nu va dertig jaar reuzen z^n
gexoorden. Geciviliseerde wezens in
een land, dat op deze avond iets lief
lijks heeft, omdat ook deze zon
een kleurenpalet hanteert, dat van
..oud" goud maakt.
Langs de Goorong. ten Zuiden' van
Adelaide trekken ile zwarte zxoanen
en de vehkanen. Indien Ge de vrede
van de avond utïlt smaken, dan zult
Ge de dag met werken hebben moeten
doorbrengen, dacht ik. Er is geen emi-
gra/ut, die zich hieraan niet houdt.
£WWWi\*WW*WVW*A*\A
MOUNT GAMBIER, (Zuiü-
Australië), 9 October - Wie een
blik werpt op de kaart van Au
stralië en de gelegenheids
automobilist, die een tocht
maakt en moeite heeft met hel
iinkse verkeer, moet wel van
.•en route-map gebruik maken
waant zich soms in Afrika
eerder dan in een modern,
Westers land op liet zuidelijk
nalfrond. Wat zoudt ge name
lijk zeggen van namen als My-
ponga, Yankalilla, Tarooki,
Mindyarra, Koo Wee Rup en
Tarpeena Volkomen onuit
sprekelijke nanten, die pas goed
onverstaanbaar worden als de
Engelse taalkunstenaars zich
ermee gaan bezighouden; waar
bij men dan nog dient te be
denken, dat de Australiër een
dialect spreekt, dat het midden
houdt tussen nieuw-Grieks en
net Londense cockney Boven
dien weigert de echte Austra
liër beslist al pratende ook zyn
lippen te bewegen, zodat er vobi
de nieuwkomer aanvankelijk al
leen maai- een onelegant ge
rochel uit zjjn keel opstijgt,
waaruit je eerst na een paar
dagen min of meer verstaan
bare woorden kunt opmaken.
Bovendien treedt de Australiëi
de vreemdeling niet met al te
grote souplesse tegemeot. Hij
brabbelt maar wat, in de ver
onderstelling, waarschijnlijk,
da t de goede verstaander eigen,
lijk helemaal ~^en woorden no
dig heeft. Dit kan tot de zon
derlingste eomnlicaties leiden*
het bestellen van een menu
bracht één der diensters in ons
hotel tot een glimlach, omdat
ze dacht, dat we over onze vuile
overhemden aan het redeneren
waren En als ie de weg vraagt
kun ie het best met de vinger
on een kaari wijzen omdat je
anders in de eerste nlaats kans
loont niet herrenen te worden
en voorts zelf het antwoord ook
niet te snannen.
Zo gaat het hier.
-* VOOR HET HOOGOVEN-
SCHAAKTOIJRNOOl, dat van 8 tot
en met 9 Januax-i 1954 te Beverwijk
wordt gehoudenworden als gegadig
den voor de hoofdgroep genoemd dr.
M. Emoe, T. D. van Schelt inga, H.
Kramer, H. Donner, 'Chr. Vlagsma
(allen Nederland)dr. S. Tartakower,
N. Rossolimo (beiden Frankrijk), E.
Szabados (Italië), A. Fxiderer (Joego
slavië), R. Toran (Spanje) en A.
O'Kelly de Galxrny (België).
OPBOUW IN WOEST LAND
Bouw van militaire tehuizen
met Kerstmis gereed
Nieuw-Guinea is voor het grootste deel bergachtig en mocht men ooit
gemeend hebben dat de rimboe bijvoorbeeld alleen maar bestaat in de fan
tasie van schrijvers of sterke-verhalen-vertellers, dan is Nieuw-Guinea het
land bij uitstek waar men zonder veel moeite tot de ontdekking kan komen
dat de rimboe geen sprookje, maar harde realiteit is.
Men vindt er geen leeuwen of tjjgers. Men vindt, er zelfs helemaal geen
roofdieren, maar men treft er voor het overige alles aan wat een jungle
voor geheimzinnigheden te bieden heeft. De man die er voor het eerst met
een patrouille door wordt opgeslokt, zal zich ongetwijfeld de eerste nacht
niet „senang" voelen in zyn zelfgebouwde bivak. Die eerste dag „tjot", op
„trot". af, door kali's en Uanenversperringen. over omgevallen bomen en
rotspartijen, zal zwaar zijn. Zo zwaar, dat hy tijdens de eerste rust vergeet
een strootje op te steken.
Zo schryft de eerste luitenant L. van Bunge Jr., voorlichtingsofficier bij
de Koninklijke Landmacht op Nieuw-Guinea.
Merauke onderscheidt zich ten dele
van de andere detachementen op
Nieuw-Guinea, want in het patrouille-
gebied rond Merauke is geen heuvel
te bekennen en van oerbossen is nau
welijks sprake. Maar er zijn andere
hindernissen, die alles van de man
vragen. Uitgestrekte rawahs bijvoor
beeld en in de droge tijd een nijpend
gebrek aan drinkwater. In de maan
den Juli en Augustus moet men soms
uren lopen voordaat men een kali te
genkomt en niet zelden staat die kali
Jan droog. Kampongs vindt men er
betrekkelijk weinig, zodat men in de
meeste gevallen geheel op eigen fou-
rage is aangewezen.
Merauke is dus vlak en de stad ziet
er dan ook anders uit dan welke ne
derzetting in dit land ook. Hier is
geen sprake van kronkelweggetjes in
de „kom der gemeente" zoals in de
meeste andere plaatsen het geval is.
Een lange weg, stoffig en rood, snijdt
Meratike in tweeën. Aan weerszijden
de huizen van de Europeanen en de
toko's van de Chinezen. Wat verder
van de weg af, het land in, de
meestal wat armoedige huisjes "an
de kolonisten, met daaromheen tuin
deryen en bouwgrond. Evenals in Ma-
/VWVWWVWWVVVWWM
„Nieuw-Guinea is een land
m opbouw en je hoort over
zoveel plannen, dat de neiging
ie altijd bekruipt om vergelij
kingen te maken met het re
cente verleden. Nog niet zo
heel lang geleden hoorde je uit
aen soldatenmond op Biak al
leen maar: „Als ik hier maai
vast vandaan ben. Niets kan
meer tegenvallen." Maar nu
<omt er geen doortrekkend
groepje militairen meer in het
kamp of de majoor is lastig
gevallen met de vraag: „Kun-
len we hier niet bleven?"
Overigens: die vraag wordi
•ok gesteld door de soldaat
die m Insorong zit of in Ma-
dokwari en aan de beurt is om
vergeplaatst te worden.
nokwari wordt er hier ook vrij veel
veeteelt beoefend, al staat de land
bouw op het ogenblik nog het meest
in de belangstelling.
De „tangsï
Uit het beeld van deze stad aan de
Zuidkust, de enige grote stad van
Nieuw-Guinea, die tijdens de oorlog
met Japan onbezet is gebleven,
springt de „Tangsi" van de land
macht Nieuw-Guinea naar voren. Het
is een fris geheel, waar van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat een le
vendige bedrijvigheid heerst. De genie
spant al haar krachten in om het
kampement uit te breiden en waar
nodig te vernieuwen.
De onderofficieren hebben onlangs
hun eigen „mess" in gebruik kunnen
nemen, waarmee een einde werd ge
maakt aan het huisvestingsprobleem
van het kader. Tot voor kort kon men
de manschappen hun maaltijden op de
rang van hun „tempat-tidoer" zien
verorberen, maar ook dat behoort nu
tot het verleden. In korte tijd heeft
de genie voor hen een eetzaal uit de
grond gestampt, die er wezen mag en
die niet alleen tydens „het schaften",
maar ook tijdens en buiten de dienst
uren gebruikt kan worden. Zo wordt
er bijvoorbeeld theorie in gegeven en
eens in de week wordt er 's avonds
een film vertoond.
Evenals elders in Nieuw-Guinea
wordt in Merauke hard aan de óp-
bouw gewerkt. Niet alleen de burgerij
spant zich in om van dit woeste land
iets te maken, niet alleen de missie
en de zending zijn er dag en nacht in
de weer, ook de Koninklijke ^and-
macht zet er zijn beste beentje voor
om er iets goeds tot stand te brengen.
Nog tal van plannen staan op
stapel, waarmede in veel gevallen al
een begin is gemaakt.
Als alles naar wens verloopt en
FEUILLETON
DOOR
PATRICIA WENTWORTH
„Komaan, mevrouw Mayhew, wal
dan
Bevend en met moeite bracht ze er
uit: „Van onderen waa alles bloed,
bloed, overal"
Tussen elf en twaalf uur begal
hoofdinspecteur Drake zich op weg
naar White Cottage. Juffrouw Cray
was thuis en ontving hem in de eet
kamer. Ofschoon erg bleek, beheerste
ze zichzelf volkomen. Terwijl hij haar
tussen z(jn rossige oogleden gadesloeg
kwam hij tot de conclusie, dat ze wel
de schuldige zou kunnen zyn, maar in
dat geval niet het hoofd zou hebben
verloren en geen regenjas of mantel
hebben achtergelaten.
Dat wil zeggenwis er wel van ach
terlaten sprake? Wellicht niet, want
misschien was ze nog in de kamer toen
de huishoudster vóór de tweede maal
de deur opende. Mevrouw Mayhew be
weerde, dat ze om kwart voor tien de
bebloede mouw had gezien, maar het
kledingstuk was de volgende morgen,
toen Mayhew de moord ontdekte, niet
meer aanwezig. Tussen avond en
morgen kon dat gemakkelijk, op welk
tijdstip dan ook door iem?"'' zijn 'weg-
vvVVsVVV'/vVvVVvVvVv vYvVV gehaald en als juffrouw Cray om
kwart voor tien 's avonds nog in de
kamer vertoefde, had ze die jas best
kunnen meenemen, welnu dan was ze
wellicht teruggekomen om het ding te
halen tenzij ze haar neef erop af had
gestuurd
Over dit alles dacht hij na terwijl hij
op de hem aangeboden stoel plaats
nam. Ook agent Whitcombe ging zit
ten, nam zijn notitieboekje en maakte
zich tot schrijven gereed.
Drake keek haar scherp aan toen
hij de naam van James Lessiter noem
de. maar ze vertrok geen spier.
„U heeft zeker wel gehoord, dat
meneer Lessiter dood is?"
„Ja" klonk het rustig en met die
pe stem.
„Wanneer hoorde u het, juffrouw
Crayen hoe?"
„Mevrouw Wel by was hier; ze had
het van de melkboer gehoord".
„Had hij het dan niet verteld?"
„Hy komt eerst hier en dan pas
op Melling House".
„Schokte en verraste het u erg?'
„Ja".
Drake verschoof zjjn stoel, om
l-tietta recht in het gelaat te kunnen
zien, toen hij haar vroeg, of ze hem
Op de Mamberamo-rivier in
ederut ixd's Nieuw Guinea krioelt
het van krokodillen. De jacht op deze
dieren levert altijd en snel goede re
sultaten op. Hierbjj xcordt gebruik ge
maakt van in Nederland gebouwde
kustvaartuigen. Hier ziet men hoe een
landgenoot een zojuist gevangen kro
kodil aan boord van het kustvaartuig
Cycloopuit Hollandia hijst.
ONMISBARE FIGUUR
Chef heeft veelomvattende taak.
(Door onze economische medewerker).
Het was pol na ie oorlog, dat er bijna elke week in bijna alle dagbla
den advertenties stonden, waarin een personeelschef werd gevraagd. Ook
thans kunnen wjj die advertenties nog vinden, doch de hausse is ver
dwenen.
Die opbloei was niet toevallig, zij het dan dat vele werkgevers, die zo
plotseling een personeelschef nodig hadden, zich van de taak van deze
functionaris een andere voorstelling maakten dan met de werkelykheid
strookte.
In de na-oorlogse jaren toch is df personeelschef met een speciaal au
reool omgeven; hy was de man die boottochtjes organiseerde, hy. stelde
sociale werksters aan, hjj richtte een personeelskranl op, hij zorgde voor
extra loon in natura. Kortom, hij was de onmisbare man. die in een tijd
dat er zeer moeilijk personeel te krijgen was. door de direelie gebruikt
werd (in vele gevallen tenminste) om de sympathie van de werknemers
te winnen.
De werkelijke personeelschef heeft
met deze Sinterklaasfiguur niets te
maken. En wie als werkgever wei zo
gedacht heeft, heeft op een verkeerd
paard gewed en de gevolgen zyn
hiervan niet uitgebleven.
De personeelschef moderne stijl is
evenwel ook niet de man. die afieen
maar aan het hoofd staat van de af
deling. welke de lonen berekent, de
vacanties en verlofdagen regelt, de
sociale verzekering uitvoert, enz De
chef van deze administratieve afde
ling kan nooit de personeelschef in
de ware zin des woords zrjn, omdat
hij mentaal volkomen anders is inge
steld.
Neen, de personeelschef van deze
tfld is ook niet de chef van het per
soneel doch de adviseur van de staf
van de onderneming van hoog tot
laag vooi personeelsaangelegenheden
Hij adviseert de bedrijfsleider, de
chefs, de bazen bh" hun leiding geven
aan het personeel, waarvoor z(j zelf
verantwoordelijk blijven.
De huidige tyjd heeft geleerd, dat
een werknemer niet meer de man is,
die aan het eind van de week of de
maand slechts z$n loon of salaris
krijgt en waartegen de patroon kan
zeggen: „je hebt alleen te doen wat
Schakel
ik
Ook al zullen er van die patroons
nog zijn, dan durven wij toch te zeg
gen, dat die periode voorbij is. De
werkgever die zijn tijd verstaat, weet.
dat de werknemer de noodzakelijke
schakel is in de eindeloze ketting,
welke het bedrijf goed doet functi-
onneren.
Dat deze opvatting niet alleen
de activiteit die aan de dag wordt ge
legd doet zulks sterk vermoeden
zal de bouw van de twee militaire te
huizen tegen Kerstmis voltooid zijn.
De,-,thuisfronten hebben tegen die tijd
voor de inrichting gezorgd en de me
dewerking van deze organisaties ken
nende, hoeven we er niet aan te twij
felen of aan die inrichting zal niets
ontbreken.
kon vertellen wat ze de vorige avond
had gedaan.
„Wat ik gedéAn heb?"
Hij smaakte een ogenblik van zelf
voldoening. Immers, als iemand ging
herhalen wat je had gezegd, beteken
de dit, dat de persoon in kwestie in
het nauw was gebracht en tijd tracht
te te winnen, 't Zou misschien wel
goed zijn, de dame eens wat op te
jagen en hy begon er maar dadelijk
mee.
„Logeert uw neef, meneer Carr
Robertson, niet bij u? En ook een
vriendin van hem, juffrouw
„Frances Bell", vulde Rietta ge
dienstig aan.
„Nu, ik zou graag willen weten
wat u drieën gisteravond hebt uit
gevoerd".
„Wij waren hier".
„Ging u dus niet uitis u daar
zeker van? Mevrouw Mayhew be
weert, dat ze. toen ze even voor ne
gen naar de studeerkamer ging. me
neer Lessiter u by de naam hoorde,
noemen".
Rietta's wangen kleurden zich fel
van louter verontwaardiging De
hoofdinspecteur kon zich niet ont
veinzen, dat juffrouw Cray niet al
leen een kort-aangebonden, maar
ook een verrassend knappe vrouw
was. Biykbaar, zo overwoog hij in
een oogwenk, had hy haar op de
juiste manier aangepakt.
Intussen antwoordde ze kalm, haai
ondervrager vast in de ogen kijkend
„Mevrouw Mayhew heeft volkomen
gelijk. Ik ging tussen halfnegen en
kwart voor negen naar meneer Les
siter toe".
(Wordt vervolgd)
maar door arbeiderspsychologen en
bedrijfsorganisatoien is uitgedokterd,
maar dat zij ook leeft bij de werk
gevers, dat bleek ons deze" week nog,
toen mr. F. H. A. de Graaff. voor
zitter van het Centraal Sociaal Weik-
geversverbond (en zelf ook direc
teur van een grote onderneming) de
door het C.S.W.V. georganiseerde
leergang voor personeelschefs open
de. Deze wordt gehouden op Huis te
Werve te Rijswijk.
Er is heus heel wat te leren" voor
hen, die de leiding van de "persohêëls-
diensi in handen hebben. Natuurlijk,
men kan op zo'n leergang van een
„slechte" man nooit een „goede" ma
ken. Mist hij de nodige karakterei
genschappen om op de juiste voet
met mensen van allerlei slag om te
gaan, dan kan men hem nog zoveel
wijsheid oyer de organisatorische ver
houdingen tussen werkgevers en
werknemers, over de loonvorming,
over de sociale verzekering, over ar
beidsbemiddeling en leiding geven,
over arbeidswetgeving en vakoplei
ding inpompen, maar dan mislukt hij
toch.
Vele taken.
De personeelschef van vandaag
moet bovendien niet alleen adviseren
bij aanneming, ontslag, bevordering
en salaris- of loonsverhoging. Hij
analyseert bij ontslag op eigen ver
zoek ook, waarom iemand weggaat,
o.a. door vertrouwelijk met de man
of vrouw in kwestie te spreken. Al
leen op die manier kan hij er achter
komen, dat niet het loon of salaris,
maar b.v. de slechte verhoudingen
onderling tot een sollicitatie elders
aanleiding gaven.
Een loonsverhoging zou in zo'n ge
val geen zin hebben, maar de verhou
dingen op de betrokken afdeling moe
ten verbeterd worden, hetgeen uit-
•indelijk ook de productie ten goede
komt.
Zo ztjn er nog vele taken door de
personeelschef te verrichten Hy sti
muleert b.v. het overleg in de kern
of ondernemingsraad, hij stimuleert
ook het contact tussen de chefs en
het personeel. Onder zijn beheer staat
eveneens de bazentrainin" en de
scholing, zij het dan dat de uitvoe
ring bij de specialisten zal berusten.
Er zouden nog veel meer voorbeel
den van de schier onbeperkte taak
van deze staffunctionaris te geven
ztjn. Men is tot de overtuiging ge
komen, dat een goed personeelsbe
leid één van de krachtigste midde
len is, om de tussen menselijke ver
houdingen in het bedrijf zo gezond
mogeiyk te maken. Dit inspireert de
werknemer, dit doet arbeidsvreugde
ontstaan endit helpt uiteindelök
de productie opvoeren Het moderne
personeelsbeleid is daarom geen phi-
entropie doch harde noodzaak voor
Ie moderne ondernemer.
Korte Sprintjes
-k In Joego-Slavië, het land, dat mi
Augustus van dit jaar te Nijmegen
het internationaal waterpolotoumooi
om de Trofeo Italia won, bestaan
plannen om het eerstvolgend tour-
nooi in Zagreb te houden. De afdeling
Kroatië zou voor dit tournooi hef. jaar
ƒ.957 xoillen kiezen. Hieroxxer zal de
Europese zxvemliga (L.E.N.) echter
nog nader moeten beslissen.
Blijkens een mededeling van de
U.CI is de tijd "an 1 min. 8.6 sec.
xxoor ie kiloxurfex met staarde start,
Ike de Bril Reg Harris 26 October
1952 te Milaan voor zich had laten
drukken, officieel als wereldrecord
-»•kend
Het oxide record stond met 1 mixt.
9.8 sec., eveneens op naam van Har-
