C
Binnenlandse problemen wegen
zwaar voor Eisenhower
De verdwenen beeldjes
De Eskimo's verlieten Thule om
150 km. Noordwaarts te gaan
JIMMY BROWN en de BIoedboef-Beren
ONDERNEMER HEEFT BEKWAME
ADVISEURS NODIG
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ONDER GROENLANDERS EN ESKIMO'S (XXXIII).
Zij konden niet leven bij het
lawaai van vliegmachines
In de jaren na Rasmussens's stichting van Thule, leefde de Eskimo-stam
daar het zuivere Eskimo-leven en hij bevond er zich wèl by. Er waren meer
dan voldoende vogels, meer dan voldoende beren, meer dan voldoende zee
honden en vossen. De stam bestond uit jagers en bezat alles wat een Eski-
mostam zich maar wensen kon. Men kan zeggen, dat dit een zeer gelukki
ge stam was.
Tot de dag, dat de nimmer-verstoorde rust van dit Poolgebied werd ver
broken door de eerste schepen, de eerste vliegtuigen, de eerste helicopters.
Die onrust was niet voorbijgaand. Er kwamen steeds meer vliegtuigen,
schepen en helicopters. Ze werden ontelbaar. Dat waren de dagen van de
grootste militaire operatie sedert D-dayhet was de ouverture van OPE
RATION BLUE JAY, die inhield het aanleggen van een ontzaglyke lucht
basis by de Noordpool. De basis, thans wereldvermaard als Thule Air Base.
Na de eerste verwondering volgde
de schrik bij de Eskimo's. En niet
alleen bij hèn. Want toen de lueht-
armada's elkaar bleven opvolgen,
toen de schepen bleven komen, toen
verdwenen de beren, de vossen, en
vooral: de zeehonden. En het is vol
strekt onmogelijk voor een Eskimo-
stam om in leven te blyven zonder
zeehonden. Omdat de zeehond een
Eskimo alles geeft wat hij nodig
heeft: voedsel, licht, kleding, brand
stof.
De Raad der Jagers, ingesteld
door Knud Rasmussen, kwam bij
een en besprak de situatie. Het was
een moeilijk besluit, omdat enkele
leden van de stam er toch wel iets
inzagen, in die onmiddellijke nabij
heid van Thule Air Base (nauwe
lijks anderhalve kilometer). Daar
was de dump, waarvan men de
mooiste en wonderlijkste voorwer
pen kon halen. Daar was de moge
lijkheid souvenirs te verkopen aan
de Amerikanen, in ruil voor bege
renswaardige zaken.
Die er aldus over dachten waren
geen jagers. Het waren de oudere
leden van de stam. Jess, de leider,
en de andere leden van de Raad
der Jagers, besloten toen tot een
grootse daad. Ze zeiden: wij zijn
vrye Eskimo's en wij wensen niet
van een dump te leven.
Wij de jagers, gaan weg en als wij
gaan, volgen de anderen wel.
Ze gingen, en de anderen volgden.
Zo ging de laatste en Noordelijk
ste nederzetting ter wereld op weg
naar het nog hogere Noorden. Op
nieuw trok hij verder, de oude no
madenstam, om zich te vrijwaren
voor blanke mensen.
Het was de hoogste tijd. Overal in
fjordwater dreef de olie van de
schepen en de vliegtuigen. Nacht en
dag donderden de bombardements
vliegtuigen en straaljagers door de
lucht. Geen zeehond die kan leven
in zo'n wereld van onrust en veront
reiniging.
Noordwaarts.
Er werd besloten naar K'Anak te
gaan. Een plaats waar zich mflli-
oenen vogels ophouden en waar be
ren, vossen en zeehonden in over
vloed zijn. K'Anakdat betekent
in de taal van de Eskimo's „de
plaats, waar je het eerst de zon
ziet opkomen." Een plaats op 78
graden Noorderbreedte, en waar al
eerder een kleine nederzetting van
Eskimo's is geweest. Een plaats
waarbij zich twee kleine eilanden
bevinden en waar het ijs, afgezet
door de gletschers in eeuwige be
weging is. Een nieuw paradijs voor
de stam van vrye jagers. Maar er
stond geen hut, er was nog niet één
splinter hout. Er was alleen ijs en
sneeuw en rots.
Dit was de plaats, die de jagers
wezen. Dit was de plaats voor de
paar honderd Eskimo's, die niet
langer konden leven bij Thule Air
Base, als ze wensten te leven als
vrije Eskimo's.
Zo voltrok zich deze laatste Es-
kimo-Exodus, deze uittocht naar het
uiterste Noorden. De tijd was 4 tot
7 Juni van dit jaar. Een lange rij
sleden, met de honden ervoor; sleden
hoogbeladen met alle voorwerpen die
mee moesten naar het nieuwe jacht-
oord. Een ongelooflijke zware tocht
voor de honden en de Eskimo's. Het
zwaarst was het eerste traject dat
naar de IJskap leidde. Driemaal
achter elkaar moesten ze deze tocht
maken, omdat de sleden te zwaar
waren. Daarna was er een redelijk
gebied om de sleden overheen "te
krijgen. En zo werd K'Anak bereikt.
Ik heb me deze Exodus, deze uit
tocht, door verscheidene Denen die
er ooggetuige van waren, laten ver
tellen en iedere Deen heeft me ge
zegd dat het hard was om aan te
zien en bitter en triest. De oudsten
van de stam huilden. De jagers wa
ren stil en spraken niet. Alleen wat
jongeren schepten genoegen in het
avontuur.
Op die dag bleek dat de héle stam
Noordwaarts wilde. Sommigen ke
ken herhaaldelijk om, op weg naar d'j
IJskap. Ze zagen achter zich de
Thule-berg, een soort wachter tus
sen het hoogste Noorden en het op
dringende Zuiden. Toen reden de
honden verder, de witte oneindigheid
in. op weg naar het nieuwe land.
En opnieuw had de grote blanke
stam een gekleurde stam verjaagd,
ook al kan men dit natuurlijk op
allerlei manieren camoufleren en
goedpraten.
Zo kwamen aan in K'Anak en be
gonnen hun hutten te bouwen. Ande
ren gingen naar plaatsen in de buurt.
Er kwamen later wat 'Denen om hen
te helpen bij de opbouw van de ne
derzetting. Volgend jaar wordt de
winkel overgebracht, de kerk en en
kele andere gebouwen. Dan zal er
van oud-Thule niets meer over zijn.
Militaire noodzaak.
Het was in militair opzicht nood
zakelijk dat dit oude Thule ver
dween. Men stelde het van Ameri
kaanse zijde niet op prijs een neder
zetting van Eskimo's en Denen zó
vlak naast de deur te hebben. Waar
schijnlijk zal men geen jaar wach
ten om de aarde van oud Eskimo-
Thule te annexeren, teneinde de
reusachtige omvang van Thule Air
Baso nog reusachtiger te maken.
Hier spreekt een zuiver militair
Amerikaans belang. Toestemming
gaven de Denen zoals ze toestem
ming gaven voor de gehele Operati
on Blue Jay. Dat is een zaak tus
sen Amerikanen en Denen. Men moet
alleen niet trachten, via een Ameri
kaans persbureau, de zaken zo voor
te stellen dat men de laatste stam
Pool-Eskimo's bijzonder van dienst
was en „hen blij maakte". Dit is, ik
kan het werkelijk niet anders zien,
onware, onwaarachtige voorlichting.
/U'v i:
':>mh
Opncdne van de verlaten
nederzetting.
Echtgenoot in gracht
geworpen.
Conform de eis heeft de Amster
damse rechtbank gisteren de 31-jari-
ge mevrouw E. H.-B. uit Amsterdam
tot 6 maanden voorwaardelijk veroor
deeld met een proeftijd van 3 jaar en
met onder toezichtstelling van het
medisch bureau voor alcoholisme, om
dat zij op 21 Juli jl. na een bezoek aan
een cafe haar 37-jarige man met op
zet over de leuning van een brug over
de Prinsengracht te Amsterdam in
het water had geworpen.
Overleg voor de
scheepvaart.
Te Londen zijn vertegenwoordigers
van 14 landen bijeengekomen ter be
spreking van de mogelijkheid van be
spoediging van de oprichting van een
internationale organisatie voor over
leg in scheepvaartzaken.
De conventie wordt van kracht,
wanneer 21 regeringen, waarbij 7
7 met een totale scheepvaart
tonnage van niet minder dan 1 mil-
lioen brt„ er toe zijn toegetreden.
VELE ZORGEN NA DE VACANTIE
Boeren en arbeiders ontevreden en
begrotingstekort verontrustend
(Van een bijzondere correspondent.)
NEW YORK, October Het gezicht van Dwight D. Eisenhower zal
wel merkbaar langer geworden zijn, toen hij na zyn langdurige vacantie
in de bergen van Colorado naar het Witte Huis terugkeerde. Want wat hij
daar aan problemen op zyn schrijftafel vond, waaraan bij onmiddellijk
aandacht moest besteden, omdat ze voor het einde van dit jaar op een of
andere wyze beslist moesten worden, was genoeg om ook de sterkste man
grjjze haren te bezorgen. Hoe gemakkelijk voor hem de eerste helft van
het jaar begon, hoe heerlijk de met vissen, golfspelen en kokkerellen door
gebrachte vacantie ook was, nu kan de vaak van treuzelen beschuldigde
Eisenhower de zaken niet meer op de lange baan schuiven.
De problemen, waarvoor Eisenho
wer zich geplaatst ziet, zyn minder
van buitenlandse dan van binnenland
se aard. Zoals zo vaak in de Verenig
de Staten wordt de buitenlandse po
litiek door binnenlandse kwesties
FEUILLETON
DOOR
PATRICIA WENTWORTH
41.
Maar als het iemand anders was en
iemand slim genoeg, om mijn regen
jas te gebruiken, zou hy zeker het
handvat van de pook wel schoonge
maakt hebben... althans zo dacht ik
toen. Ik veegde dus de pook af en
gooide de zakdoek in het vuur dat dik
onder de as zat. Of het ding nog ver
brand is, weet ik niet en komt er ook
weinig op aan. Toen wiste ik de rand
van de deur met mijn eigen zakdoek
af. pakte de regenjas op .en ging
weg."
,,Je had de politie moetèn opbel
len", bracht Rietta er hijgend uit.
„Ik mag dan een gek zyn, maar zó
gek ben ik toch niet", antwoordde hij.
„En wat die regenjas betreft, daar
moeten we het bloed uithalen. Hoe
gaat dat het best?"
..Met koud water, maar Carr, het
bevalt me niet. We moeten de politie
waarschuwenwe hebben niets
kwaads gedaan."
Hij greep haar bij de schouder en
riep opgewonden: „Je hebt toch een
goed stel hersens, gebruik die dan!
Geloof je heus, dat er bij het onder
zoek een dozijn mensen zouden te vin
den zijn, die wilden aannemen, dat ik
het niet gedaan had?"
„Jij?"
„Of jij?"
Ietwat duizelig bracht ze de hand
naar haar hoofd. „Een dozijn men
senje bedoelt?"
Carr wendde zich naar de deur. „In
elke jurv zitten twaalf mensen, pre
cies een dozyn, Riettaéa", zo besloot
hij.
HOOFDSTUK XVI.
Melkboer Stokes begon zijn dage
lijkse ronde om zeven uur 's morgens.
Om tien minuten voor half acht was
hij bij Melling House en trof daar een
situatie aan, die hij later als ontzet
tend beschreef. Dat de achterdeur
openstond, leek niets ongewoons, 't
Was gebruik, dat hij de melk naar de
keuken bracht, om dan, als mevrouw
Mayhew hem een kop thee aanbood,
die met een „dat kan ik niet afslaan"
te accepteren. Deze morgen echter
was er geen theehij trof slechts
mevrouw Mayhew in een soort wan-
hoopshouding aan, zoals ze daar zat
op een keukenstoel met beide handen
krampachtig de zitting vastgrijpend,
't Scheen, dat ze bang was eraf te
vallen, als ze ook maar even de stoel
losliet. Ze keek meneer Stokes strak
aan, raa^t hij had er niet op kunnen
zweren, dat "ze hem ook werkelijk
zag. Haar gezicht was spierwit, nóg
witter dan Stoke's voornaamste han
delsartikel en in hELar ogen lag een
starre, van angst vervulde blik. Sto
kes herinnerde zich niet, ooit zo iets
te hebben meegemaakt!
„Kom, kom, mevrouw Mayhew, wat
er aan 't handje?" vroeg hij, maar
ze blééf hem zwijgend aanstaren. Dus
zette hij de melk op het aanrecht en
ging op zoek naar meneer Mayhew,
want blijkbaar was er iets niet in or
de en Stokes vond, dat hij haar zó niet
kon achterlaten.
Na de deur aan de andere kant van
de keuken te hebben geopend, trad hy
een gangetje binnen en zag in het don
ker een licht gloren, dat uit de wyd-
openstaande deur der provisiekamer
kwam. Zo kon Stokes een glimp van
Mayhew zien, die klaarblijkelijk bezig
was te telefoneren. Armen, handen en
schouders beefden en de melkboer kon
zelfs Mayhew's gebit horen klapperen.
Over zijn gehele lichaam trilde de
butler en Stokes kwam tot de conclu
sie, dat niemand ook maar het gering
ste zou kunnen begrijpen van wat
Mayhew eigenlijk wilde zeggen. Zeer
waarschijnlijk was hij officieel aan
gemaand, mede te delen wat hij wist
en vooral duidelijk te spreken. Hij her
haalde telkens: „Ik zal het proberen,"
beefde dan opnieuw en mompelde tril
lend van opwinding: ,,'t Komt door de
schok ik heb hem gevonden... het
is een vreselijk gezicht, gewoonweg
vreselijk!"
i (Wordt vervolgd).
overschaduwd, want volgend jaar
zyn er al weer verkiezingen. En dat
betekent, dat van nu af aan een heel
jaar lang in het Witte Huis en in het
Kapitool nauwelijks een politieke be
slissing valt, die niet onder het ge
zichtspunt van haar invloed op de
uitslag van de verkiezingen genomen
is.
Op de eerste Dinsdag in November
van het volgende jaar moet de Ame-
rikaanse bevolking stemmen over de
samenstelling van het gehele Huis
van Afgevaardigden en een derde ge
deelte van de Senaat. De democra
ten, met Stevenson en Truman aan
het hoofd, zjjn reeds begonnen de
trom te roeren en Eisenhower en de
republikeinse partij zullen er zich te
gen moeten verweren, dat de beide
huizen of ook maar één ervan, weer
een democratische meerderheid krij
gen.
De republikeinen' hebben het daar
bij niet gemakkelijk, want ze zijn in
de maalstroom tussen hun verkie
zingsbeloften en de eisen van de har-
de werkelijkheid geraakt. Het land
verwachtte van de nieuwe president
en 't nieuwe, met hem gekozen Con
gres, zowel een blastingverlaging als
ook het in evenwicht brengen van de
begroting. Beide punten waren be
loofd en onder de problemen, die de
president moét oplossen, is 't vraag
stuk, hoe deze twee beloften met elk
aar in overeenstemming te brengen
zijn, wel het moeilijkste.
Nieuwe belastingen?
Om zijn verkiezingsbelofte na té
komen heeft het republikeinse Con
gres een aantal belastingverlagingen
aangekondigd. Zo vervalt o.a. op 1
Januari de overwinstbelasting voor
vennootschappen en de vennoot
schapsbelasting is met ingang van 1
April 1954 verlaagd van 30 en 53 pro
cent tot 25 en 47 procent. De inkom
stenbelasting, die in 1951 door de re
gering Truman met gemiddeld 11 pro
cent was verhoogd, wordt eveneens
op 1 Januari 1954 weer op het oude
peil terug gebracht. De verhoging
van een aantal indirecte belastingen,
b.v. op spiritualiën, bier, sigaretten,
benzine en automobielen, door de
vroegere regering ingevoerd, vervalt
op 1 April 1954, als het Congres ten
minste niet tot verlenging besluit.
De door het Congres ingevoerde be
zuinigingen op de begroting, de ver
mindering van de defensielcosten met
6,4 milliard en van de hulp aan het
buitenland met. 3.1 milliard, bleken
niet voldoende te zijn om het budget
in evenwicht te brengen, zodat er
nog een tekort blijft van 3,8 milliard.
In verband met de belastingverlagin
gen zal 't deficit van de in 't verkie
zingsjaar 1954 in te dienen begroting
voor 1955 dan ook aangroeien tot bij
na 10 milliard dollar.
Er zijn drie oplossingen mogelijk,
die alle drie even onpopulair zijn en
in tegenspraak met de verkiezings
beloften van de republikeinse partij:
1. Vervanging van de vervallen be
lastingen door nieuwe, b.v. een om
zetbelasting. Men heeft hier reeds
aan gedacht, maar dergelijke maat
regelen zouden by vrijwel de gehele
bevolking op tegenstand stuiten.
2. Verdere vermindering van de uit
gaven. Hier is het, zuiver fiscaal ge-
VEELZIJDIGE TAAK
Onderling verband ontbreekt teveel
(Van onze economische medewerker).
Wie de voordracht van de voorzitter van het Verbond van Nederlandse
Werkgevers, de heer T. J. Twijnstra, met aandacht heeft gevolgd, zal in de
eerste plaats onder de indruk zyn gekomen van de veelzijdigheid van de
ondernemerstaak. De ondernemer brengt de productiefactoren natuur, ar
beid en kapitaal by elkander, schept door zyn ondernemersgaven een orga
nisatie en streeft naar winst. Het is allemaal zo gemakkelijk in een paar
woorden gezegd, doch de practijk van het ondernemen is buitengewoon
moeilijk en vereist gaven, die de krachten van één persoon verre te boven
gaan.
solvabiliteit en bovenal moet hy stre
ven naar een zo groot mogelijke ren
tabiliteit. Ten slotte is er nog een
menselijke factor, die een aldoor gro
tere aandacht vereist. De tijd is ge
lukkig vooi'bij dat de arbeid als een
koopwaar werd beschouwd; zij is
thans mede een doel op zichzelf ge
worden. Doch het kost de onderne
mer heel wat hoofdbrekens de factor
arbeid, juist door haar moeilijke grijp
baarheid, op een harmonische wijze in
de onderneming in te passen, temeer
waar de menselijke problemen steeds
Het materiële productieproces: het
vervaardigen van een product uit de
grondstoffen met behulp van hulp
stoffen, is de zuiver technische kant
van de zaak. Daarnaast wordt geld
in een onderneming gestoken, welk
geld, evenals het goed, door de onder
neming stroomt. De ondernemer moet
zorg dragen voor zyn liquiditeit, zijn
zien, alleen de post van de'
waar nog op bezuinigd zou kunnen
worden. Maar zal de politieke ont
wikkeling hier niet een streep door
de rekening halen? Of zal, omge
keerd, de noodzakelijkheid van een
verdere vermindering van de defen-
siekosten de Verenigde Staten bewe
gen een politiek te voeren, gericht op
vereffening van de internationale
spanningen
3. Verhoging van de staatsschulden,
hetgeen zou stuiten op onvoorwaar
delijke oppositie in economische krin
gen, die de republikeinse partij steu
nen.
Boeren wachten
Een ander moeilijk probleem, dat
Eisenhower's aandacht opeist, is de
algemene ontevredenheid onder de
boeren, wier inkomen door de daling
van de prijzen in de loop van één jaar
met 13 procent verminderd, is. Tru
man's omvangrijk subsidie-program
ma tot steun van de prijzen van land
bouwproducten is voor de republikein-
s regering een anathema. Eisenho
wer's minister van landbouw, Ezra
Taft Benson, wordt voor deze ont
wikkeling verantwoordelijk gesteld,
hoewel een en ander reeds uit de tijd
vóór zijn ambtsaanvaarding dateert.
De boeren willen geholpen worden
en om hun stemmen by de verkiezin
gen ran het volgende jaar te behou
den, moet. ir 'n „Agrarisch Program^
ma Eisenhower" komen. Maar woor
den maken op de boeren geen indruk.
Ze moeten de dollars in hun zak ho-
rinkelen en als ze vóór de herfst
van het volgende jaar dan ook geen
merkbare verbetering zien, zullen ze
zeker democratisch stemmen.
Niet minder kritiek ziet het er in
de arbeidssector uit. De democrati
sche minister van arbeid, Durkin, die
Eisenhower in de regering had opge
nomen om de arbeiders tevreden te
stellen, is, terwijl de president aan 't
vissen was, afgetreden, omdat de be
loften tot herziening van de Taft-
Hartley-wet, waarmee Eisenhower
bij de presidentsverkiezingen vele ar-
beidersstemmen heeft gewonnen
tot dusver niet vervuld is.
Met de verkiezingen van het vol
gende jaar voor ogen, een moeilijke
situatie dus. Amerika's vrienden in
de wereld en de landen, welke van
Washington leiding en hulp verwach
ten in de troebelen van de wereldpo
litiek, zullen zich waarschijnlijk weer
op een periode van onzekerheid moe
ten voorbereiden.
2. Terwijl Jimmy de damstenen opborg, stak Piet
Potlood een verse sigaar op. „Je weet", zei hij, „dat wij
redacteuren, heel 'ikwi; lastig gevallen worden door
allerlei bezoekers. Mensen, die een ingezonden stuk
geplaatst willen zien en die er op staan, daar een mon
delinge toelichting bij te geven, mensen, die ons nieuw
tjes komen vertellen die wij al drie weken /eten n
vooral mensen die onze aitikelen, die wij over het een
of ander geschreven hebben, proberen aan te smeren.
Ik heb zelfs een jonge redacteur in mijn dienst moeten
nemen om al die lieden te woord te staan en af te wim
pelen. De ..afpoeieraar" noemen wij die. Maar vanmor
gen verscheen er iemand aan het loket, die zich niet
zo gemakkelijk liet afpoeieren. Hij moest en zou de
hoofdredacteur spreken en al werd hem in alle talen
verteld, dat deze in conferentie was waarin hij niet
gestoord mocht worden en dat deze wel drie
uur zou duren, het gaf nietmeneer hing zijn jas
aan de kapstok, zeeg neer in een stoel en kondigde
aan. dat hij wel wachten zou tot de conferentie ten
einde zou zijn. Dat kwam de „afpoeieraar" mij natuur
lijk vertellen. Wat kon ik doen? Na verloop van tijd
heb ik hem maar binnen ten komen. Nu ik heb in
m'n leven heel wat Teemde stoethaspels ontmoet, maar
deze spande de kroon. Een dik. ineengedrongen man
neke met een krulbaard en een zwarte flambard op
het hoofd, die hij gemakshalve maar op hield".
omvangrijker dreigen te worden.
Het is dan ook begrijpelijk, dat de
ondernemers, grote, zowel als kleine,
zich laten adviseren met betrekking
tot de technische, de economisch-fi-
nanciële en de menselijke problemen,
die in de onderneming spelen. De ad
viseurs kunnen in dienst zijn van de
onderneming, hetgeen vaak bij grote
ondernemingen het geval is, doch zij
kunnen ook daarnaast staan. Zijn zij
in dienst van de onderneming, dan
maken zij deel uit van de staf en be
heren vaak eigen afdelingen. Staan
zij niet in dienstverband, dan zyn zij
zelf dikwijls de leiders van accoun
tants- en advocatenkantoren, van
technische- en psychologische advies-
bureaux enz. De ondernemer moet
dan maar zelf zien hoe hij de uiteen
lopende adviezen van de afzonderlijk
werkende adviseurs tot één geheel
verenigt.
GROOT GEVAAR.
Hier schuilt een groot gevaar,
want in de eerste plaats is de onder
nemer geneigd zich in hoofdzaak te
laten leiden door die adviezen, die
veelal direct en op duidelijke wijze
hun neerslag vinden in dé resultaten
van de onderneming. Daardoor dreigt
de minder in het oog vallende advise
ring omtrent de menselijke verhou
dingen onder de tafel te geraken. In
de tweede plaats zijn de adviezen der
afzonderlijk werkende adviseurs niet
harmonisch, d.w.z., zij missen vaak
het verband met elkander. Een nieu
we productiemethode b.v. levert niet
alleen een beter product in minder
tijd, doch heeft ook financiële en men
selijke gevolgen.
Ziehier een probleem; de moderne
bedrijfsadvisering vereist in de eer
ste plaats adviezen die zo veelzijdig
mogelijk zijn, doch de huidige advi
seurs werken vrijwel zonder uitzon
dering individueel.
Hun specialisme, hoe waardevol op
zichzelf ook, mist het bezielde ver
band met de gespecialiseerde kennis
en het gespecialiseerde oordeel van
deskundigen op een ander gebied. Zij
hebben in zekere zin oogkleppen voor
en zien de onderneming niet als een
organisme; zij zien niet in dat een
storing in één sector van dit orga
nische geheel zijn weerslag vindt in
andere sectoren.
Het is wel merkwaardig dat men
met betrekking tot de bedrijfsadvise
ring zo weinig heeft gedacht aan de
organische samenhang van alle in de
onderneming voorkomende vraag
stukken.
Een alles omvattend adviseurschap,
kan nooit door één persoon worden
verricht. Men gebruikt tegenwoordig
graag de term „teamverband"; ook
op het gebied van de moderne onder-
nemingsadviserine is een dergelijk
teamverband noodzakelijk. In de laat
ste tijd wordt gelukkig meer en meer
aandacht aan deze alomvattende ad
visering gegeven: zo werd enige tijd
geleden te Rotterdam als onderdeel
van het Nederlands Raadgevend Col
lege de Stichting Moderne Bedrijfs-
berading in het leven geroepen. Hier
worden economische, psychologische,
juridische, medische- organisatori
sche. en sociale deskundigen in één
adviserende organisatie samenge
bracht, waardoor doelmatiger, veel-
omvattender en minder kostbare ad
viezen worden gegeven.
9 Een commissie, die 6000 Londense dok
ters vertegenwoordigt, heeft meegedeeld
dat een zelfgemaakt masker van zes la
gen verbandgaas de Londenaren kan be
schermen tegen de gevolgen van een ver
stikkende mist, zoals die vorig iaar De
cember heeft geheerst. Zij had toen de
dood van meer dan vierduizend personen
tot gevolg. De kosten van zo'n masker
zouden ongeveer een kwartje bedragen.
