Willekeur en onrechtvaardigheid
verbitterden het leven
In Jutlands venen vond men een
bijzonder mensenhoofd
C
J
DE TWEEDE LUCHTHAVEN VAN
ONS LAND WORDT: EELDE
SCHIER DAG EN NACHT IS MEN
TE BOSKOOP IN BEDRIJF
DONDERDAG 29 OCTOBER 1953
PROVIN Cl ALE ZEEUWSE COURANT
TWEEDUIZEND JAAR GESLAPEN
Het raadsel der veerdijken
Niet iedereen heeft een historische knnbhH ?n heel wat mensen zeggen,
dat liet liun niets kan schelen hoe de wereld er vroeger uit zag. Toch zal
niemand in ernst kunnen volhouden, dat hy geen belangstelling zou koeste
ren voor een menselijk gelaat van tweeduizend jaar geleden. Welnu, sinds
kort kan die belangstelling bevredigd worden, want in het Borre-veen in
Jutland (Denemarken) is het hoofd van een mens gevonden, dat zo verras
send goed geconserveerd is, dat wellicht nergens te wereld zo'n echt „le
vend" gelaat uit een zo ver verleden is overgeleverd.
Zeker, we kennen de Egyptische
mummies, maar ze doen ondanks al
les aan perkament denken; die uit
Peru zien er wat hun gezicht betreft
ook al met erg menselijk meer uit,
om van de verdroogde koppen in het
domein der Maori's of elders in de
Stille Zuid maar niet te spreken.
In ieder geval: de „mummie' van
Tollund, in de nabijheid waarvan de
vondst werd gedaan, is zo menselijk,
zo „modern", dat men bijna niet kan
geloven een mens van twintig eeu
wen geleden in het gelaat te blikken.
Het kon wat de trek
ken in het gezicht, de
vorm van het voorhoofd
en neus betreft ook fr
een Zeeuwse boer zijn of
een Friese schipper of
een volksman uit een
van de kustlanden van
Duitsland of Denemar
ken. Het is een mens, die
men op de veemarkt te
gen het lijf zou kunnen
lopen of kunnen passe
ren op onze Zeeuwse wa
teren, de hand aan het
helmhout.
Uit de beschrijving in
het „Dagblad van Süd-
tondern" (ontleend aan
het Deense regeringstijd-
schrift Danische Rund
schau) blijkt, dat het ge
laat niet bijzonder groot
is en tamelijk smal. De
neus is krachtig en goed
geplaatst, alleen een
beetje scheefgedrukt
door de veenlagen. De
rimpels in het welge
vormde voorhoofd zijn
rustig; die om de ogen
zijn onveranderd be
waard en laten zelfs
iets van een milde hu
mor vex-moeden. De
krachtige mond is ge
sloten en om de mond
hoeken ligt een trek van
geestelijke rust Het is
het gelaat van een man,
die even de ogen geslo
ten heeft en zo, in een
licht sluimer, door de
dood verrast werd.
STRIK OM DE HALS
Echter ook hier be-
driegt de schijn, want
om de hals van dit veen-
lijk van tweeduizend jaar
hangt een leren strik,
die van een executie
spreekt, al lijken de ui
terst rustige gelaats
trekken daaxmee in te
genspraak te zijn. Maar
het Deense tijdschrift
denkt dan ook niet aan
een terechtstelling als
gevolg van een misdrijf,
doch vermoedt een offer
dood, waartoe een der
hoofden van de stam, de
sibbe of de nederzetting
om onheil af te weren zich vrijwillig
beschikbaar had gesteld.
Hoe dit zij, de schrijver gaat stel
lig niet te ver, als bij beweert, dat
geen Romeinse buste en geen portret
uit de Renaissance ooit zo menselijk,
zo levendig en zo „modern" (als wa
re het een gezicht uit onze tyd) ge
troffen is als het gelaat van de raad
selachtige Germaan uit Tollund. Hier
is de mens uit het verleden niet een
grauwe schim, die op de schoolpla
ten door de tekenaars met meer of
minder fantasie is weergegeven naar
literaire gegevens en afbeeldingen op
beeldhouwwerken en dergelijke, hier
toont hij zijn eigen gelaat en tot on
ze verrassing zou het dat van de
buux-man op ons dorp kunnen zijn.
Overigens heeft het zelfde Borre-
veen nog meer vondsten opgeleverd.
Er zijn tal van mannelijke en vrouwe
lijke lijken, alle bruin gekleurd door
de veenzuren, gevonden, die blijk
baar niet vrijwillig in deze eenzaam
heid terecht zijn gekomen. Niet al
leen werd in de nabijheid de fraaiste
offerketel uit gedreven zilver opge
dolven, welke ooit werd gevonden,
maar er was ook een lijk van een jon
ge vrouw bij, dat letterlijk gescal-
peei'd was. De hoofdhuid met het
haar lag er naast als een luguber be
wijs, dat de oude Romeinse schrijvers
gelijk hebben als zij melden, dat bij de«
Germanen huwelijksontrouw gestraft
werd met het verscheuren der kleren,
het afsnijden van het haar, het stok
slagen en tenslotte met de dood.
Naast het lijk van dit ongelukkige
meisje lagen dunne stokken!
„Willem Berendsz." er
weer op uit.
De Willem Barendsz" is gisteren uit
Amsterdam van Curasao vertrokken.
De walvisvaarder gaat daar eerst bun
keren en zet dan koers naar Kaap
stad, waar hij begin December wordt
verwacht. Vandaar gaat hij voor de
achiste keer naar het Zuidpoolgebied
om de jacht op Walvissen te hei-vatten.
Evenals vorige jaren zullen 12 vang-
schepen de „Willem Barendsz" verge
zellen. Tien hiervan bevinden zich
reeds in Zuid-Afrika. de twee anderen
zulen op 7 November rechtstreeks
van Rotterdam naar Kaapstad ver
trekken.
By onderling overleg is vastgesteld
dat 15.500 z.g. eenheden (blue whale
units) zullen mogen worden gevangen
hetgeen 500 eenheden minder is dan
het vorige jaar. Het officiële vang-
seizoen begint op 2 Januari 1954
Met ingang van Mei 1954 zullen
twee dagelijkse diensten tussen Ne
derland en Scandinavië worden on
derhouden. De Noord-West express,
die thans des winters tot Hamburg
rijdt, zal met ineang van de zomer-
dienstregelinrr 1954 zomer en winter
rijden tot Oslo.
UITWIJKHAVEN VOOR SCHIPHOL
Twee startbanen van 45 meter
breed en 6 nieuwe hangars
(Van een luchtvaartmedewerker).
Op het ogenblik wordt op het vliegveld Eelde, de op Drents grondgebied
liggende Groningse luchthaven, hard gewerkt aan de uitbreiding. Eelde
is namelyk voorbéstemd om de tweede luchthaven van ons land te worden.
Het vliegveld zal dienst gaan doen als uitwijkhaven voor Schiphol. Wan
neer Schiphol thans „dicht" zit en voor luchtverkeer gesloten is, moeten
de verkeersmachines naar Brussel of Frankfort worden gedirigeerd.
Straks, als Eelde klaar is, zullen ze alle naar Eelde worden geleid.
Niet alleen als uitwijkhaven zal Eelde belangrijk worden, maar ook als
instraetiebasis. De Rijksluchtvaartschool zal namelijk op niet minder dan
10 hectaren land haar tenten opslaan en de voortgezette opleiding, die nu
nog op Gilze Rijen en Beek is ondergebracht, zal straks geheel naar Eelde
verhuizen. Dit betekent dus, dat de Harvards, Safirs en Beeehcrafts van
de R.L.S. in de zeer nabye toekomst op Eelde zullen worden gestation-
neerd.
De elementaire vliegopleiding van
de R.L.S., die nog op Ypenbui'g plaats
vindt met Tiger-Moth tweedekkertjes
en enkele Fokkers S-ll, zal waar
schijnlijk van Ypenburg moeten ver
dwijnen. Het nieuw aan te leggen
vliegveld bij Rotterdam zou de nieu
we standplaats van de „groentjes"
der R.L.S. worden.
Op Gilze-Rrjen zelf is het zó druk
met militaire machines, dat de R.L.S.-
ers er practisch geen les meer kun
nen nemen. Reeds sinds anderhalf
jaar wordt door de R.L.S. dan ook
evlogen vanaf het vliegveld Beek in
limburg.
De leerlingen slapen daar in de on
middellijke nabijheid in een hotel.
Ook sportluchtvaart
Onlangs zijn we op bezoek geweest
bij de havenmeester van Eelde, de
heer P. J. J. Vogelzang, die al 20 jaar
op het vliegveld woont en de groei
ervan dus van zeer nabij heeft mee
gemaakt.
Het is, zo vertelde de heer Vogel
zang, de sportvlieger Hajo Hendriks
die de stichter van het vliegveld moet
worden genoemd. In 1931 kocht deze
amateur een Pander, de „Grijze Rood
staart", en ontwierp, met medewer
king van de toenmalige burgemees
ter. een klein vliegveldje bij het dorp
Eelde, Helaas is Hendriks een jaar
In Indonesië zijn zeven
vulkanen actief
Niet alleen de Krakatau, doch ook
andere beruchte vulkanen over geheel
Indonesië doen op het ogenblik van
zich spreken, Van de Rindjani op
Lombok, de vulkaan Siau op het ei
land van die naam in de Sangihe-Aa-
chipel, en ook van de Slamat in Cen
traal Java werden eveneens uitbar
stingen gemeld.
Voorts heeft de vulkanologische
dienst berichten ontvangen over toe
genomen activiteit van de Merapi, in
Midden-Java, de.aiseput in de Mina-
hassa, en de Iga op Flores.
Ten aanzien van de uitbarsting van
de Krakatau, wordt nader nog gemeld
dat deze vulkaan Maardag de gehele
dag werkte. In totaal werden die dag'
123 ontploffingen gehoord.
Mr. J. W. van Hoogstraten, hoofd
van de consulaire afdeling van het
Nederlandse hoge commissariaat in
Djakarta, zal an. Vrijdag naar Neder
land vertrekken. In Nederland zal hij
te werk worden gesteld als plaats
vervangend hoofd van het nieuw op te
richten kantoor voor achterstallige
betalingen.
Vis ook via de kruidenier
Als gevolg van een uitspraak van
de directie der afdeling visserijen van
het ministerie van Landbouw en Vis
serij heeft het bedrijfschap voor vis
serijproducten een beperkte erken
ning verstrekt aan een tiental filialen
van een grootwinkelbedrijf, om diep
gevroren kabeljauwfilet te verkopen.
De vakgroep detailhandel in vis,
die oorspronkelijk een gevaar zag in
deze concurrentie op Haar terrein
door het kruideniersbedrijf, heeft in
dezelfde steden, waar de ki*uideniers-
firma vis gaat verkopen, eenzelfde
koelinstallatie laten aanbrengen bij
kleinhandelaren in vis, waardoor de
wapenen dus gelijk zijn in deze proef
neming, die een jaar zal duren.
Het plan moet gezien worden als
een onderdeel van de besteding van
het visserij-aandeel in het zogenaam
de „Moody-fonds", een Amerikaanse
gift uit de tegenwaarderekening,
waarmee onder meer ook de visdistri-
butie in Nederland moet worden ge
saneerd.
Behalve de „Operatie filet" is er
een plan in studie om de kleine plaat
sen, waar een viswinkel niet rendabel
gemaakt kan worden, van vis te voor
zien door middel van rijdende vis
winkels, die dan tevens de buitenwij
ken der grote steden zouden kunnen
bevoorraden.
PLATTELAND VAN WALCHEREN IN DE FRANSE TIJD (III)
De wapenborden in de kerken
moesten verdwijnen
In de steden hingen in het begin van de Franse tijd de wanden van de
kerken vol wapenborden van families, die er begraven waren. Zo waren
er in de oude St. Pieterskerk te Mi delburg bijna 500.
Maar ook in de meeste Walcherse dorpskerken hingen dergelyke bor
den, afkomstig van de ambachtsheren. Zij werden wel rouwborden ge
noemd. Soms was de ambachtsheer niet in de kerk begraven, maar toch
werd een rouwbord van hem of van een familielid in de kerk op gehan
gen als een blijvende herinnering aan de overledene. Volgens de nieuwe
tijdgeest moesten alle tekenen van onderscheiding der vroegere macht
hebbers verdwijnen. Ook na hun dood moest er gelijkheid zyn.
De families konden binnen een
bepaalde tijd de borden weghalen.
Als dit niet gebeurd was, b.v. omdat
het geslacht was uitgestorven, wer
den de wapenborden als brandhout
verkocht. De heer P. J. Rethaan Ma-
curé, destijds oud-griffier der admi
raliteit van Zeeland, heeft tevoren
alle kerken in Zeeland bezocht en de
aanwezige graftomben en wapenbor
den beschreven en nagetekend, zodat
nog is na te gaan welke borden in
een bepaalde kerk hebben gehangen.
door B. J. de Meij.
Men was echter nog niet tevreden.
Waren op de grafzerken de wapens
der overledenen gebeiteld, dan wer
den ze er af gebikt, zoals b.v. te Me-
liskerke. Gelukkig dat enkele bijzon
der fraaie grafmonumenten voor dit
vandalisme gespaard zijn gebleven,
zoals te Serooskerke het prachtige
grafmonument van 't geslacht Van
Tuyl van Serooskerke.
Inkwartiering
Erger was het voor de dorpelingen,
dat zij inkwartiering kregen van
Franse soldaten. De toch al kleine
woningen, vaak nog met riet gedekt,
gaven daardoor vele moeilijkheden.
Daarbij kwam, dat de soldaten zich
vaak als heer en meester gedroegen.
Sommigen waren vergezeld van
vrouw en kinderen.
Er was onder de bevolking wel
eens ontevredenheid over de rege
ling der inkwartiering, b.v. te West-
kapelle, omdat de leden van de nieu
we gemeenteraad geen inkwartiering
hadden en ook de predikant, die nog
al een ruime woning had, er even
eens van was vrijgesteld. Dit zette
kwaad bloed. Op zekere morgen za
gen de begunstigden op hun deur
een papier geplakt, waarop voor de
bewoners en de Fransen minder aan
gename woorden te lezen stonden.
Naspeuringen leidden tot niets, daar
de Westkappelaars nooit, klikken.
Daar Frankrijk en dus ook ons
land als zijn bondgenoot met Enge
land in oorlog was, werd voor een
inval der Engelsen op Walcheren ge
vreesd. Een Hollandse of Franse
vloot om dit te beletten, was er niet.
Daarom lag op Walcheren een groot
Frans garnizoen, vooral te Westka-
pelle. Als in dit dorp een Frans sol
daat soms al te bout optrad of zich
aan afpersing schuldig maakte, ge
beurde het wel eens, dat hij op 'n ge
heimzinnige wijze spoorloos ver
dween.
Niet alleen in 't fort Rammekens
bij Ritthem lagen veel soldaten, maar
ook in 't dorp en in de boerenschu
ren. Volgens de notulen van de ge
meenteraad werd hierover geklaagd,
echter vergeefs.
De inkwartiering werd betaald en
ook wat gevorderd werd aan graan,
paarden, slachtvee, brandstoffen enz.
Het was echter met geen klinkende
munt, maar met z.g. assignaten. Dit
was Frans bankpapier, dat in zo'n
grote hoeveelheid was gemaakt, dat
Het spoedig in waarde daalde. De
boeren, de winkeliers en de am
bachtslieden hadden niet veel lust
dat als betalingsmiddel aan te ne
men. Niet zelden werd gevorderd
zonder betaling.
Verzet.
De Fransen hadden natuurlijk
brandstof nodig voor het bereiden
van eten en des winters ook voor
verwarming. Men kende toen nog
geen kachels. Op Walcheren werd in
de haard turf gestookt, meestal zelf
gestoken darrink. De meer gegoeden
stookten hout. Er was destijds veel
houtgewas. Op het erf van iedere
boerderij stonden een paar stapels
mutserds en klijfhout. Elke landbou
wer moest geregeld een bepaalde
hoeveelheid leveren. Een boer onder
Biggekerke weigerde het voorge
schreven aantal mutserds te bren
gen. Zijn argument was, dat de Fran
sen reeds zoveel mutserds van hem
hadden gestolen en hy dus zelfs meer
dan zijn aandeel al had geleverd. Het
hielp echter niet. Hy werd gedreigd
met boete of nalevering.
Ook moesten de boeren voor de
Fransen ryden. Zij deden dit met te
genzin. Niet alleen hadden zij paard
èn wagen nodig voor hun landwerk,
maar de vergoeding geschiedde in
bijna waardeloze assignaten. Toen
een boer weigerde, werd hij, om een
voorbeeld te stellen, te Vlissingen
„civiel" gesteld, m.a.w. hij werd ge
vangen gehouden tot hij toegaf.
Werdt vervolgd.
later met zijn Pander op zijn „eigen"
luchtstation verongelukt.
De heer Vogelzang zélf haalde in
1936 zyn brevet en is thans instruc
teur bij de Nationale Luchtvaart
SchoolHij heeft er al 2480 vlieguren
op zitten en op 't ogenblik heeft hij
zes leerlingen in opleiding. De Aero-
club Avio-Eelde is nog altijd actief.
Gestationneerd op Eelde zijn thans
de Piper PH-NCW van de N.L.S. en
de Piper PH-NAE van de heer J.
Zelfs de reusachtige Super-Constella
tions van de K.L.M. zullen straks op
Eelde kunnen landen, wanneer Schip
hol wegens mist voor het luchtverkeer
gesloten is.
Walburg. De Piper PH-NCU van de
garagehouder R. W. Oosterhuis uit
Ulrum verongelukte vorig jaar in
Engeland, maar deze onverschrok
ken amateur, die onder .de naam
North-Dutch Airocraft Company re
clame vliegt en luchtfoto's maakt,
hoopt spoedig een nieuwe machine
aan te schaffen.
Baan van 1800 meter
Betreffende de toekomstplannen
vertelde de heer Vogelzang ons, dat
Eelde de beschikking zal krijgen over
twee asfaltbeton banen, en wel één
van 1800 meter en één van 1500 me
ter. De banen worden 45 meter breed.
Vroeger beschikte Eelde uitsluitend
over een grasveldje van 700 bij 800
meter. Ook zullen er zes nieuwe han
gars worden gebouwd. Op het ogen
blik zijn er slechts twee kleine han
gars op Eelde. Verwacht wordt, dat
de uitbouw van het vliegveld Eelde
volgend jaar voor een groot gedeelte
gereed zal komen.
Al met al belooft Eelde een mo
derne luchthaven te worden, die een
belangrijke aanwinst zal betekenen
voor net Noorden van ons land. Het
is te hopen, dat deze fraaie luchtha
ven straks óók weer een geregelde
luchtvei'binding met het Westen van
ons land zal krijgen. Hoe belangrijk
Eelde worden gaat, wordt duidelijk
als weet U, dat er, als het lesbedrijf
in volledig bedrijf zal zijn, op Eelde
méér starts en landingen gemaakt
zullen worden dan op Schiphol.
GROTE VRAAG NAAR ROZEN.
Hoofdzaak is boomkwekerij
(Van onze speciale verslaggever)
BOSKOOP, OCTOBER „Gaat u maar naar meneer Taat," zei dc veiling
meester van de Boskoopse Bloemenveiling, in wie wij de man gezien hadden,
die ons alles zou kunnen vertellen over de exportdrukte op de honderden
kwekerijen in en om Boskoop. „Met de boomkwekerijen heeft onze veiling
niets te maken."
Die laatste opmerking van dc veilingmeester klonk wat spijtig. Bij meneer
Taat thuis mr. J. F. Taat, advocaat en proenreur en wethouder van Bos
koop, alsmede secretaris van de Federatie, die alles met de boomkwekerij te
maken heeft begrepen wij die spijt pas. „De snjjbloemenveiling is maar
klein. Hoofdzaak hier is de boomkwekerij. Coniferen, rhododendrons, Aza
lea's, rozen. De boomkwekerijproducten worden niet geveild. Zij gaan voor
90% naar het buitenland. Boskoop is er het voornaamste exportcentrum ter
wereld van.
Voor de oorlog was de exportwaarde
zeven millioen gulden. Vorig jaar werd
er voor zestien millioen uitgevoerd.
Dit jaar zal het nog meer zijn. In het
gemeentehuis vindt u een glas-in-
lood-raam. Daar staan rond de Neder
landse Leeuw en het Wapen van Bos
koop ongeveer dertig vlaggen van de
landen, waarnaar de Boskoopse pro
ducten gebracht worden. Daar zijn in
middels een paar landen achter het
IJzeren Gordijn afgevallen. De rand
staten en Tsjecho-Slowakije. Maar
daar staat tegenover, dat de export
naar de Verenide Staten is toegeno
men. Het is goedkoper om de Bos
koopse boomkwekerijproducten over
de Oceaan te brengen dan soortgelijke"
gewassen van Oost- naar West-Ame-
rika te transporteren."
„Is de huidige drukte in de pakke-
rijen wat bijzonders voor ^oskoop
vragen we.
Het antwoord klinkt wat aarzelend.
„Ieder voor- en najaar vinden de
verzendingen plaats. Er is nu een on
gekende vraag naar rozen en coni
feren. Nee, met de Kerst heeft dat
nog niets te maken. Dat is pas in De
cember. Dan is hier altijd een grote
hulst-veiling ook, speciaal voor het
binnenland. Wat de rozen betreft, kan
Boskoop nauwelijks aan de vraag van
het buitenland voldoen. U begrijpt,
altijd de rozen als volledige plant, niet
als snijbloem natuurlijk. Weet u wel,
dat vrijwel iedere exporteur hier een
speciale bomenzoeker in zijn dienst
heeft? Zo'n bomenzoeker doet niets
andere dan de tuinen aflopen om de
gevraagde producten te vinden. Op
het ogenblik is een goede bomenzoeker
erg belangrijk. In de randgebieden wil
hy op afgelegen kwekerijen nog wel
eens een vergeten hoekje vinden met
het gezochte product."
Onderwijzend personeel
krijgt ramptoelage
De bijzondere regeling voor het
toekennen van een toelage of extra
beloning aan het gemeentepersoneel
in de door de watersnood getroffen
gebieden, in verband met de omstan
digheden ter plaatse, is thans ook
van toepassing verklaard voor het
onderwijzend personeel bij het open
baar en het bijzonder lager onderwijs
in het rampgebied. Ee en ander is
vastgesteld in het Koninklijk Besluit
van 14 October j.l.
.Exporteren alle kwekers hier?"
„Nee. Er zijn ongeveer zevenhon
derd zelfstandige boomkwekers in
en rond Boskoop. Het grootste ge
deelte zo'n dikke vijfhonderd is
kweker-aan-land, zoals dat hier ge
noemd wordt. Hun bedrijven zijn geen
van alle groter dan een hectare. Het
zijn kwekers voor de verkoop aan de
exporteurs. Die exporteurs zyn alle
op hun beuit ook weer kwekers. Hun
bedrijven zyn over het algemeen gro
ter dan een bunder. Maar bovendien
kopen ze dus nog de teelt van de klei
nere bedrijven. Dat is een oude traditie
die uitstekend werkt.
Over de brug komen
Kent u de uitdrukking „over de brug
komen" Men bedoelt er mee te zeg
gen, dat iemand betalen moet. Wel,
dat is een zegswijze, waarvan men be
weert, dat de bakermat in Boskoop
ligt. De boomkwekerij hier dateert al
van 1600. Vanouds rekenen de expor
teurs eens in het jaar af met de kwe-
kers-aan-land. Dat is omstreeks 1
Juli, te beginnen met de eerste Dins
dag in Juli tot de daaropvolgende Vrij
dag. De z.g. kermisweek, die nog al
tyd zo genoemd wordt, hoewel de ker
mis hier al veertig jaar is afgeschaft,
Voor die afrekening kwamen en ko
men de exporteurs van oudsher bij de
brug over de Gouwe in de Dorpsstraat.
Gewapend met een tas met geld poste
ren ze zich dan aan de westzijde van
de brug om him leveranciers uit te
betalen. Als een exporteur daar niet
gezien wordt, gaat het als een lopend
vuurtje, dat hy blijkbaar niet aan zyn
betalingsverplichtingen kan voldoen.
Tegenwoordig is deze traditie min
der sterk geworden, omdat er nu ook
vele exporteurs per giro betalen en er
in Boskoop verscheidene bankinstel
lingen zijn. Maar de betalingsdatum
van omstreeks 1 Juli heeft zich nog
onverminderd gehandhaafd. En in die
oude „kermisweek" kan men nog al
tijd velen in het Zondagse pak in Bos
koop tegenkomen, die zich anders
nooit laten zien. De eerste week van
Juli is nog altijd de feestweek. Meer
van deze tijd is de betalingsdaturi van
1 Maart. Wie zich hier niet aan houdt,
wordt er niet zwart om aangekeken.
Wie zich aan 1 Juli niet houdt, ver
beurt zijn lopende contracten. Nie
mand is dan meer verplicht aan hem
te leveren."
